TIENEN DRAAIT ROND Tienen - Tintelende stad -
Suikerstad -mijn stad -
13-04-2011
MOP - Een blondje vertelt
Een blondje vertelt...
Vorig jaar heb ik alle ramen in mijn huis vervangen met die dure dubbele beglazing en energie-efficiënte vorm, en vandaag kreeg ik een telefoontje van de aannemer die ze geïnstalleerd had. ......... Hij klaagde dat de werkzaamheden een jaar geleden waren voltooid en ik hiervoor nog steeds niet had betaald. Hallloooo ... gewoon omdat ik blond ben, betekent niet automatisch dat ik dóm ben hoor ..... !!! Ik zei hem : dat zal dan één dezer dagen toch wel gebeuren volgens mij.........
Dus ik vertelde hem precies wat zijn verkoper me had verteld vorig jaar:
"Deze super-ramen betalen zichzélf binnen een jaar."
Halllooooo ????? En het is nu ongeveer één jaar geleden !
Er viel enkel een ijzige stilte aan de andere kant van de lijn, zodat ik maar gewoon heb opgehangen.
Mato Grosso, een naam die wel eens opduikt in jongensboeken en geurt naar avontuur. Het is een provincie in het oosten van Brazilië, tegen de grens met Bolivia. Hier geen palmbomen of té kleine bikini's, maar stoere cowboys en dreigende regenwolken. Pantanal, het onbekende Brazilië, is het grootste moerasland op deze planeet.
Volgens de geschiedenis was dit vroeger onherbergzaam gebied, maar de drang naar goud bracht hier toch vele reizigers naartoe. De ruwe kerels bleven er tot vandaag. Ze rijden op de ranches op hun snelle paarden het vee bij elkaar dat graast in de immense savanne. Geen showtime voor toeristen, maar mannen uit één stuk.
Allemaal beestjes Beestjes kijken, daar gaat het om in de Pantanal. Wasberen, vossen, herten, brulapen, minuscule lichtgevende wormpjes of hoog in de lucht het silhouet van een savannehavik of gieren. In het water zwemmen piranha's rond en op de oever liggen 8 meter lange anaconda's maraboes en andere schitterende watervogels te bespieden. Tientallen reptielenogen slaan het spektakel gade nét boven het wateroppervlak.
Capibara's of waterzwijntjes lopen hier gewoon voor je voeten. Dit is het grootste knaagdier ter wereld en het ziet eruit als een met hormonen behandelde cavia op hoge poten. Ze zijn vaak te vinden aan de waterkant, en daar worden hun jongen wel eens de prooi van een hongerige kaaiman. Het krioelt gewoon van deze reptielen in de Pantanal. Soms liggen ze met honderden te zonnen in een van de plassen, soms glijden ze doodgemoedereerd over de wandelpaden van een lodge. Vluchten hoeft echter niet, want de kaaiman smult bij voorkeur vis en watervogels. En hij heeft zelfs wat schrik van de mens.
In de Pantanal zijn geen zomers of winters, maar wel een droog seizoen en een regenseizoen. Een groot deel van het jaar is dit vooral moeras. Het moet gezegd, de plaatselijke bevolking springt eerbiedig om met de biodiversiteit, en beseft dat de streek op deze manier de niet te benijden vergelijking met de gruwelijke ontbossing van het Amazonegebied kan vermijden. Hier wordt gestreefd naar harmonie en is de mens verplicht om deel te worden van de natuur zonder ze te overheersen.
Ecolodges Door de Pantanal loopt de Transpantaneira, een stoffige hobbelbaan van 154 km. Niet meteen een Formule 1-piste. Maar door het wegblijven van snelle cabrio's of toerbussen houdt de Pantanal zijn puurheid. Af en toe zijn er baancafeetjes en ook een aantal lodges, op grote afstand van elkaar verspreid. Meer niet.
Toch is het een fantastische ervaring om in een hotel als de Araras Eco Lodge te verblijven. Het terras van je kamer heeft een hangmat, en vandaaruit krijg je een steeds wisselend zicht op de overweldigende natuur.
In een dode boom zitten gieren figuurtjes te maken tegen een achtergrond van wildernis en wolken. De kleurrijkste vogeltjes proberen de laatste kruimels uit je lunchpakket mee te graaien, kikkers en kaaimannen brullen vanuit een poeltje vlakbij, en de rustgevende, maar soms ook brutale oerwoudgeluiden doen je er niet aan twijfelen: hier moet je gewoon nederig de natuur over je heen laten komen.
Eigenaars Akhila en Andre begeleiden je op tochten waar ze over elke boom of plant een verhaal hebben. Hun aanstekelijke passie voor de natuur maakt van een verblijf een verrijkende ervaring. Ze laten je nadenken over de natuur, of de stille kracht van een boom aanvoelen. 'Eco' is bij Akhila en Andre geen trendy term om mee uit te pakken, maar het zit tot in hun dunste adertje.
Praktisch Beste periode: van september tot april regenseizoen, maar mooier qua fauna en flora.
Hoe begin je eraan: TAP vliegt via Lissabon naar Brasilia, verder een binnenlandse vlucht (met TAM) naar Cuiaba. Totale vliegduur 13 uur. Prijs ± 900 euro. Je kan hier in ecolodges verblijven, zoals de Araras Eco Lodge, vanaf 615 euro per persoon voor twee nachten, inclusief kanotochten, trips te paard, enz. Specialist op de Pantanal is Sudamerica Tours.
Een overzicht van actrices die in ieders geheugen gegrift staan.
Marilyn Monroe (1926-1962): Ze was het eerste echte sekssymbool van Hollywood. Was eerst fotomodel en maakte een dertigtal films. Ze trouwde drie keer, maar werd ondanks het succes steeds eenzamer. Ze stierf op haar 36ste. Zelfmoord is de officiële versie, al wordt er ook aan een moordcomplot gedacht omwille van haar affaire met president Kennedy.
Greta Garbo (1905-1990): Zweeds fotomodel en actrice die in 1925 haar geluk beproefde in Hollywood. Ze was tussen 1920 en 1940 te zien in ruim dertig films. Was altijd erg afstandelijk en schermde haar privéleven sterk af.
Marlène Dietrich (1901-1992): Duits/Amerikaanse actrice die wereldberoemd werd als revuezangeres Lola in Der blaue Engel en met het lied Lili Marleen. Ze had onder meer relaties met John F. Kennedy en Jean Gabin. Raakt op latere leeftijd verslaafd aan alcohol en slaappillen. Op tournee in Australië in 1975 brak zij een van haar beroemde benen, waarna ze nooit meer in de openbaarheid verscheen.
Grace Kelly (1929-1982): Was één van de favoriete actrices van Alfred Hitchcock en was onder meer te zien in Dial M for murder en To catch a thief. Had een korte affaire met Bing Crosby, maar trouwde in 1956 met prins Reinier van Monaco. Prinses Grace kreeg in 1982 een beroerte achter het stuur van haar auto en stortte in een ravijn. Honderd miljoen mensen volgden haar begrafenis op televisie.
Bette Davis (1908-1999): Amerikaans actrice die tienmaal werd genomineerd voor een Oscar en er twee won. Ze speelde meestal onsympathieke vrouwen en was bekend omwille van haar doordringende ogen. Acteerde op het einde van haar carrière nog in een paar tv-films, tot haar gezondheid te zwak werd.
Gina Lollobrigida (1927- ): Italiaanse schoonheidskoningin en vervolgens actrice, die in de jaren '50 en '60 wereldberoemd werd met haar rollen in een aantal Hollywoodfilms. Ze werd beschouwd als de Europese en Italiaanse tegenpool van Marilyn Monroe. Is tegenwoordig actief als zakenvrouw en fotografe.
Sophia Loren (1934- ): In het zog van Lollobrigida maakte ook Sophia Loren het in Hollywood. Ze trouwde met haar 22 jaar oudere ontdekker Carlo Ponti en won verschillende filmprijzen, waaronder een Oscar. Ze acteert nog steeds.
Ava Gardner (1922-1990): Acteerde tussen 1941 en 1982 in meer dan 60 films. Ze was vooral bekend wegens haar stormachtige huwelijken, met achtereenvolgens Mickey Rooney, Artie Shaw en Frank Sinatra. Op het hoogtepunt van haar roem verliet ze met slaande deuren Hollywood en trok naar Spanje. In 1989 werd ze door een beroerte getroffen die haar gedeeltelijk verlamde. Ze stierf op 68-jarige leeftijd aan een longontsteking.
Joan Crawford (1905-1977): Amerikaanse actrice die vooral omwille van haar privéleven in de kijker liep, maar toch een Oscar won. Trouwde vier keer en stierf aan borstkanker.
Katharine Hepburn (1907-2003): Amerikaanse actrice die een recordaantal Oscarnominaties in de wacht sleepte. Ze brak door in de jaren '30, maar in 1981 ontving ze op haar 74ste haar vierde Oscar voor haar rol in On golden pond. Was korte tijd de minnares van de schatrijke Howard Hughes. Na een mislukt huwelijk had ze lange tijd een geheime relatie met Spencer Tracy. Overleed op 96-jarige leeftijd.
Kinderen hebben heel wat fantasie en vrije tijd waardoor de kinderkamer veel meer is dan alleen maar een slaapkamer. Ze moet onder meer ruimte bieden om te spelen, dansen, en knutselen.
Werk samen Betrek je kinderen bij de ontwerpfase. Laat hen tekeningen maken van hun droomkamer, pols welke activiteiten ze er willen uitvoeren, wat hun favoriete kleuren zijn en van welke thema's ze het meest houden. Laat je kinderen ook actief participeren bij het decoreren van de slaapkamer, zo wakker je hun creativiteit aan.
Creëer zones Zorg ervoor dat de kinderkamer multifunctioneel is zodat er verschillende activiteiten kunnen uitgevoerd worden. De beste manier om dit te verwezenlijken is door te werken met zones: een slaaphoek, speelzone, studieplek en eventueel een knusse zithoek. Zoneren maakt het ook makkelijker om orde te scheppen en duidelijke afspraken te maken.
Bergruimte Er zijn heel wat manieren om speelgoed op te bergen. Zo kan je zitelementen kopen met bergruimte, rekken verstoppen achter gordijnen of grote inbouwkasten plaatsen. Wat je keuze ook is, een praktisch gebruik en een aanpasbare indeling zijn de belangrijkste criteria. Bij het indelen van de berging kijk je best vanuit het oogpunt van je kind: wat kunnen ze zelf nemen en waarvoor hebben ze mama en papa nodig? Knutselgerief verstop je voor de jongsten best op een onbereikbare plaats.
Kinderkamer kleuren De kleuren in de kinderkamer mogen vrolijker zijn dan in de rest van het huis. Verf je niet graag, dan kan je ook gebruik maken van kinderbehang of muurstickers. Ook bordverf in de kinderkamer zorgt voor heel wat pret. Je kind kan zich creatief uitleven en het de kinderkamer krijgt een unieke uitstraling.
HOEGAARDEN - Pierre Celis, peetvader van het witbier, is zaterdagavond overleden.
Bij de voorstelling van de biografie in 2006
De brouwer uit Hoegaarden verbleef sedert korte tijd in het rusthuis in Goetsenhoven. Hij leed de jongste jaren aan kanker, maar dat belette hem bijvoorbeeld niet om in 2009 (opname zomer 2008) nog deel te nemen aan de opnames van Tournée générale voor één. Eind 2005 werd hij ereburger van Hoegaarden, midden in de strijd voor het behoud van zijn brouwerij in Hoegaarden. AB Inbev heeft nadien het voornemen om die vestiging te sluiten opgegeven.
Celis, indertijd melkboer, startte in 1965 de productie van Hoegaards Wit Bier opnieuw op. Hij had de knepen van het vak geleerd bij de allerlaatste witbierbrouwer, zijn buurman Tomsin. Die had het in 1957 opgegeven. In 1978 stichtte Celis nv De Kluis en een jaar later verhuist Celis van zijn eenmansbrouwerij aan de Vroente naar de huidige fabriek aan de Stoopkensstraat. In 1985 brandt die ten dele af. Voor de heropbouw moest Celis in zee gaan met Interbrew (nu AB InBev). Pierre Celis herbegon autonoom te brouwen in Austin (Texas) in 1992. Die is in 2002 verkocht, mede wegens het gebrek aan opvolger.
Pierre Celis met zijn brouwer van Celis White in Michigan
Celis heeft alles samen 25 types gebrouwen, van witbier, tot Grand Cru, Verboden Vrucht, Grottenbier, Celis White. In België heeft na hem elke brouwerij een wit bier aan zijn assortiment toegevoegd. AB InBev verspreidt het hare wereldwijd.
Pierre Celis: de vedette, de dorpsgenoot, de ereburger
Het heengaan van Pierre Celis doet mensen terugdenken: in 2008 de opnames voor Tournée Générale (aan de Marollenkapel; uitgezonden in 2009), een jaar later de huldiging met Jean Blaude en Jan en Mieke in het Nieuwhuys (met dochter Christine en de andere familieleden), in 2006 het ereburgerschap van Hoegaarden (in de periode dat Inbev de brouwerij wou sluiten).
(R. Billen)
In het Nieuwhuys: Juliette, Pierre, brouwer Jan Dewachter en Jean Blaute.
Pierre en Juliette (rechts) proeven een gelegenheidsbrouwsel bij zijn ereburgerschap. In de rij: Frans Huon, Johny Thys, Willem Loozen
Five-flower meer in China - Het water is zo helder dat je op de bodem omgevallen boomstammen ziet liggen
Pangong meer tussen China en Tibet - In de winter bevriest het zoutwatermeer volledig
Comomeer in Italië - Veel rijke Hollywoodsterren, waaronder George Clooney, hebben geïnvesteerd in een luxueus buitenverblijf aan de rand van dit meer.
Plitvice meren in Kroatië - Dit zijn zestien kristalheldere meren die overgaan in prachtige watervallen
Lake Wanaka in Nieuw-Zeeland - Het meer trekt tijdens de zomermaanden vooral vissers en watertoeristen aan. Hier spot je ook veel schapen omdat fokkers zich langs de oevers hebben gevestigd.
Lake McKenzie in Australië - Deze waterplas staat ook bekend als 'Window Lake'. Het water is immers zo helder dat je tot op vijftien meter diepte kan zien
Meer van Bled in Slovenië - In het meer ligt een piepklein eilandje waar je gemakkelijk per Pletna (een overdekte gondel, red.) naartoe kan varen. Roeien, zeilen en zwemmen zijn ook toegelaten.
Lake Louise in Canada - Rondom dit meer ligt een bekend skigebied
Lake Atitlan in Guatemala - Het rustige meer bevindt zich op 1500 meter hoogte en wordt omringd door vulkanen
Lake Tahoe tussen Californië en Nevada - Dit zoetwatermeer is het op een na diepste van de Verenigde Staten (501 meter). Alleen het Crater Lake in Oregon is nog dieper (588 meter).
Het Baikal meer in Rusland Dit meer is het oudste (30 miljoen jaar) en diepste (1642 meter) ter wereld en beslaat een oppervlakte van 31.500 m2.
Crater Lake in Oregon - Het bergmeer ontstond ongeveer 7700 jaar geleden na een enorme vulkaanuitbarsting.
Loch Lomond in Schotland - Veel toeristen komen deze prachtlocatie op amper twintig kilometer van Glasgow bezoeken
Pichola meer in India - Het Lake Palace hotel ligt op een eilandje in het meer en werd gebruikt als decor voor de Bondfilm 'Octopussy'.
Ohrid meer tussen Albanië en Macedonië - Dit behoort tot de oudste meren van Europa en herbergt veel zeldzame vissoorten.
In de klas is het tijd voor het kringgesprek. De juf zegt: Vandaag gaan we raadsels aan elkaar vertellen. Jantje begin jij maar. O.K zegt Jantje. Het gaat er droog in, het gaat er nat uit, dan hangt er een druppeltje aan. Rara wat is dat? Ga jij maar even in de gang staan, zegt juf boos. Op de gang komt Jantje de directeur tegen. De directeur vraagt Jantje, waarom sta jij hier op de gang? Nou, zegt Jantje we gingen raadsels vertellen en ik ben er uitgestuurd. Wat was je raadsel dan? Vraagt de directeur. Het gaat er droog in, het gaat er nat uit, dan hangt er een druppeltje aan. Ga jij maar naar huis Jantje zegt de directeur. Bij thuiskomst vraagt moeder aan Jantje waarom ben jij zo vroeg? Wij gingen raadsels vertellen en ik ben er uit gestuurd. Wat was je raadsel dan? Vraagt moeder. Het gaat er droog in, het gaat er nat uit, dan hangt er een druppeltje aan. Ga jij maar naar je kamer commandeert moeder. Als Jantje op zijn bed zit mompelt hij beteuterd in zichzelf: Al die herrie om een theezakje !
Grootschalig onderzoek naar nepbrevetten Indiase piloten
India onderzoekt of duizenden piloten wel de vereiste opleiding hebben gevolgd om een vliegtuig te besturen. De laatste tijd zijn zeker vier gezagvoerders in opspraak geraakt omdat zij hun brevet op onjuiste gronden zouden hebben gekregen. De directeur-generaal van de Indiase luchtvaartdienst zei vandaag tegen de zender CNN-IBN dat het brevet van vierduizend piloten wordt gecontroleerd.
Er werd een piloot van Air India aangehouden na beschuldigingen dat hij nepdocumenten had ingeleverd bij zijn aanvraag van een brevet. Vorige maand trok de luchtvaartdienst het brevet in van een vrouwelijke piloot van de luchtvaartmaatschappij IndiGo, nadat was ontdekt dat de vrouw niet de juiste opleiding had gevolgd. Zij had schade aan een Airbus A320 veroorzaakt door het toestel op de voorbanden in plaats van de achterbanden te laten landen.
Nog een andere piloot van IndiGo en een gezagvoerder van de maatschappij MDLR hebben eveneens hun brevet verloren. Uit onderzoek bleek dat zij nooit voor het examen waren geslaagd.
De luchtvaart in India maakt een onstuimige groei door. Dat is een gevolg van de groeiende inkomens van de inwoners en de liberalisering van het luchtverkeer. De afgelopen maanden steeg het aantal passagiers met een kwart. De zes prijsvechters hebben de grootste moeite piloten voor hun toestellen te werven.
Jaarlijks 50-tal incidenten bij landen of opstijgen vliegtuigen
Op de Belgische luchthavens doen zich jaarlijks ongeveer vijftig incidenten voor bij het opstijgen of landen van vliegtuigen. Dat blijkt uit cijfers over de laatste drie jaar, die staatssecretaris voor Mobiliteit Etienne Schouppe (CD&V) gaf aan sp.a-senator Bert Anciaux. Bij geen van die incidenten kwam de veiligheid van de passagiers in gevaar.
Het aantal incidenten bij de landing schommelde tussen de 24 (in 2010) en 32 in 2008. De meeste gevallen deden zich voor in Zaventem. De oorzaak van de problemen lag in ruim vier op de tien gevallen bij de luchtverkeersleiding (defecte apparatuur of verlies van communicatie).
Weersomstandigheden lagen aan de basis van zowat een derde van de landingsincidenten. Daarna volgen technische defecten aan het vliegtuig, problemen met de vluchtuitvoering en met dieren. In geen enkel geval was de veiligheid van passagiers of omwonenden in gevaar noch was er sprake van grove menselijke fouten of nalatigheid.
Het aantal incidenten bij het opstijgen varieerde in dezelfde periode tussen de 20 en 30 per jaar. Ook bij de problemen tijdens het opstijgen van vliegtuigen is in geen enkel geval de veiligheid van passagiers ernstig in gevaar geweest. Meestal waren de incidenten het gevolg van technische problemen.
LANDEN - De twee kazernes van de Medische Component in Landen sloten op 1april definitief. De militairen brachten een laatste eresaluut op het Marktplein.
'Het is een beetje met spijt in het hart dat we hier nu staan. Het afscheid is nu ook echt een feit.' Majoor Steven Thys, de korpscommandant van de Medische Component in Landen, mocht gisteren voor de laatste keer zijn troepen schouwen en laten defileren. De twee kazernes aan de Hannuitsesteenweg en de Raatshovenstraat moeten binnen het kader van de herstructurering bij Defensie de deuren sluiten, na een aanwezigheid van meer dan 75 jaar in Landen. De 157 militairen worden verdeeld over de entiteiten in Lombardsijde, Nijvel, Peutie, Leopoldsburg en March-en-Famenne.
Enkele honderden inwoners troepten samen op het Marktplein om hun troepen uit te wuiven. De militairen marcheerden, onder begeleiding van de muziekkapel van de Marine, van de kazerne naar het Marktplein. Daar vond een afscheidsceremonie plaats met een parade van de manschappen en hun materieel. Na de plechtigheid marcheerden de troepen naar het Slachthuisplein, waar de officiële ontbinding plaatsvond.
Het was korpscommandant Thys die zijn troepen gisteren een laatste keer mocht toespreken. 'Ik begrijp dat het afscheid zwaar valt', zegt hij. 'Een oude boom verplaatst men niet, zeggen ze wel eens. Het zal voor velen dan ook niet makkelijk zijn om hier te vertrekken. We waren hier graag en we voelden ons hier ook welkom. Bovendien was onze eenheid in alle opzichten speciaal. Landen ligt op de taalgrens, wat maakt dat er altijd een perfect evenwicht was tussen Vlaamse en Waalse militairen. Bovendien was het een kleinschalige eenheid, wat een unieke sfeer gaf.'
Aankoop door stad
Het vertrek van de militairen veroorzaakte in veel andere steden - zoals bijvoorbeeld in Diest - voor flink wat onrust. Want wat gaat er met die legersites gebeuren? In Landen maken ze zich daar minder zorgen over. De stad is immers kandidaat om de legersite EMI22 aan de Hannuitsesteenweg te kopen. Bedoeling is op het 3,5hectare grote terrein onder meer een cultuurcentrum, een fuifzaal, een jeugdhuis en oefenruimte voor de stedelijke sportverenigingen onder te brengen. De stad heeft het recht van voorkoop om de site te verwerven. Er is zelfs al een voorlopig budget beschikbaar, al moet dat nog wel aangepast worden aan de geschatte aankoopprijs. 'De besprekingen lopen', zegt burgemeester Kris Colsoul (CD&V).
HOEGAARDEN - In het structuurplan is sprake van twaalf gehuchten. We zijn er zeker van dat Hoegaardiers de opsomming kunnen verbeteren.
In het huidige Hoegaarden kom je tot x gehuchten: Nerm, Elst, Aalst, Rommersom, Nieuw-, Groot- en Klein Overlaar, Hauthem, Hoksem, Gaat, Babelom... In het structuurplan, dat straks ter bespreking voorligt, telt men er twaalf. De opsomming is min of meer accuraat...
Citaat: 'De geografische ligging met de waterlopen, wegen, heuvels en dalen in de rijke Haspengouwse gronden met akkerlanden en weiden gaf het ontstaan van verschillende dorpen, gehuchten en wijken: - dorpen: na de fusie (1 januari 1977) kwamen Meldert en Outgaarden (vroeger Oud-Hoegaarden) erbij en werd Bost een deel van Tienen; - gehuchten: volgens het boekje Geschiedenis van Hoegaarden van J. Vander Velpen is er in Brabant of Haspengouw geen gemeente met zoveel belangrijke gehuchten. In 1489 telde Hoegaarden 12 gehuchten. Vroeger waren Schoor en Couwenberghe gehuchten van Hoegaarden. Thans zijn het niet meer bewoonde plaatsen op de beek voorbij Aalst. Voor de fusie maakten Ast (Goetsenhoven), Klein- en Groot Overlaar (laagvlakte aan de linkeroever van de Gete), Elst (met de kapel van O.-L.-V.-ten-Troost), Rommersom, Hauthem, Nerm en Aalst (gehuchten aan de Nermbeek) reeds deel uit van Hoegaarden. Hoksem, vroeger deels bij Kumtich, werd na de fusie bij de gemeente Hoegaarden gevoegd. Egypte is een wijk aan de Beek, waarschijnlijk een kampeerplaats van zigeuners waarvan verondersteld werd dat ze van Egypte kwamen;
- wijken: Bullekom te Overlaar aan de Gete was voorheen een landgoed met molen en kasteeltje. Altenaken, vroeger Altena genoemd, is gelegen in de Blije naast de Paenhuysbeek. Steenberghe gelegen tussen de Grote Brug op de Gete en Rommersom ontleent zijn naam aan de steengroeven in de buurt van Rommersom.'
'Deze groepering van gehuchten en dorpjes zou het gevolg zijn van het feit dat Hoegaarden het bestuurscentrum van het graafschap Brunnengeruz is geweest. De dorpskom en de gehuchten zijn ontstaan en verder ontwikkeld aan oude verkeerswegen en waterlopen. (R. Billen)
Arbeiders van de Suikerfabriek in Tienen hebben gisteren voor de tweede keer deze week een bom uit de Tweede Wereldoorlog gevonden in het bezinksel van de bieten. De springtuigen zaten wellicht verstopt tussen een lading suikerbieten.
Sleutels, werkmateriaal, onderdelen van tractoren: de arbeiders van de Suikerfabriek in Tienen vinden elk jaar honderden verloren voorwerpen tussen de anderhalf miljoen ton bieten die elk jaar in de fabriek verwerkt worden. Maar gisteren vonden ze een wel heel bijzonder voorwerp: een vliegtuigbom uit de Tweede Wereldoorlog. De tweede deze week, de derde dit jaar. De Dienst voor Opruiming en Vernietiging van Ontploffingstuigen (Dovo) kwam de springtuigen ophalen en maakte ze enkele kilometers verderop onschadelijk
Maar hoe spectaculair het ook mag klinken, volgens directeur Dirk Ruytings is het niet hoogst uitzonderlijk dat er bommen tussen de aangevoerde bieten zitten. 'De suikerbieten zijn afkomstig van velden uit de wijde omgeving van Tienen', zegt hij. 'Wellicht heeft een van de boeren een veld dat lang braak lag nu omgeploegd en zijn de bommen daardoor boven gekomen. Andere jaren vinden we ook munitie tussen de bieten. Een bom is wat groter, maar het ligt in dezelfde lijn.'
Maar hoe komt het dan dat de bommen nu pas ontdekt zijn? Het bietenseizoen is al bijna drie maanden afgelopen. 'Omdat we nu volop bezig zijn met de opruimingswerken', zegt directeur Ruytings. 'Tijdens het bietenseizoen worden de bieten schoongemaakt met water. Dat bezinksel wordt apart gehouden. En nu we dat bezinksel aan het opruimen zijn, hebben we die bommen gevonden.'
De arbeiders weten ook wat hen te doen staat als er zo'n bom gevonden worden. 'Meteen alarm slaan', zegt ingenieur Luc Bellis. 'De politie bellen en ontmijningsdienst Dovo verwittigen. Eigenlijk is dat een standaardprocedure, maar toch was er even paniek. Niet bij de arbeiders zelf, maar bij hun familieleden. Toen ze op de radio hoorden dat er bommen gevonden waren in de fabriek, hebben ze meteen gebeld. Of ze zich ongerust moesten maken? En of hun familielid geen gevaar liep? Tja, dat is natuurlijk te begrijpen. In 1981 werd de Suikerfabriek in Tienen opgeschrikt door een zware ontploffing. Daarbij kwamen toen vier arbeiders om het leven. Sindsdien zit de schrik er hier goed in.'
Onnodig gisteren, zo bleek. Er was nooit gevaar voor een ontploffing. Een evacuatie van de fabriek en de omgeving was dan ook niet nodig. Dovo haalde de bommen op en maakte ze even verderop onschadelijk. (R. Billen)
HOEGAARDEN - Op vrijdag 15 april om 20 uur is er niet alleen de vernissage van de tentoonstelling Kunst uit eigen dorp, in de Grand Cruzaal van het gemeentehuis, maar ook de voorstelling van de nieuwe straatnaamborden in het Hoegaards dialect. Het gaat hier om een project dat al meer dan 25 jaar aansleept.
Christian Hennuy : 'In augustus 1984 richtte plaatsnaamkundige dr. Paul Kempeneers een brief tot het gemeentebestuur om de Hoegaardse straatnamen aan te passen, taalfouten weg te werken en oude benamingen weer in te voeren. Indien dit onmogelijk was vroeg Kempeneers om onder het straatnaambord een bordje met de oude benaming aan te brengen, weliswaar in het Nederlands: Koffiestraat dus voor de Arthur Putzeysstraat. '
'In september 1984 keurde de gemeenteraad het voorstel goed om een straatnaamcommissie op te richten. Slechts in vier gevallen was een nieuwe naam voorgesteld: Smisveld, Koffiestraat, Nermsesweg en Nieuwstraat voor respectievelijk Koningin Astridstraat, Arthur Putzeysstraat, Henri Dotremontstraat en Ernest Ourystraat. Dit project bleef echter liggen en in juli 1990 werd het opnieuw op de agenda van de gemeenteraad gebracht. Schepen voor Cultuur Frans Huon zag toen de vier naamsveranderingen wel zitten, maar de verandering van de spelling van Hauthem- Hoxem, in Houtem-Hoksem vond hij overdreven. Het project kwam echter in de koelkast terecht.'
In september 2009 bracht schepen voor Cultuur Marleen Lefevre de oude straatnamen weer op de agenda van de Cultuurraad. Andere dialectprojecten zoals de Hoegaardse revue lagen zeker aan de basis hiervan. Er was toen nog wel vraag van enkelen om de oude straatnamen in het Nederlands aan te brengen, maar de Cultuurraad opteerde voor de dialectbenamingen. In 2011 werd deze visie nog eens door de Cultuurraad bekrachtigd.
Er werd beslist om alle straatnamen op zijn Hoegaards te schrijven, maar wel wetenschappelijk onderbouwd. De fonetische klanken zouden geschreven worden met de gewone letters van het azerty-klavier. Hier en daar werden voor de leesbaarheid wel toegevingen gedaan.
'Om de juistheid van de klanken na te gaan hebben we een testnamiddag gehad in het Woonzorgcentrum Villa Hugardis, met oude Hoegaardiers. Uiteindelijk heeft schepen Godelieve Hardiquest de straatnamen ingesproken. De bedoeling is dat de juiste uitspraak op de website van de gemeente komt, zegt schepen Marleen Lefevre.
Met Palmzondag worden de eerste veertien straatnaambordjes opgehangen. (R. Billen)
Wist je dat je in Normandië een prachtige reis langsheen de kronkelige Seine kunt maken? Bart Van Loo, schrijver van onder meer 'Parijs Retour' en 'Als kok in Frankrijk', dronk met 'Vlaanderen Vakantieland'-reporter Lotte Verlackt heerlijke calvados onder de appelbomen en genoot van het adembenemende landschap dat Monet inspireerde tot het schilderen van zijn waterlelies. Vanuit Giverny over Rouen en Villequier trokken ze langsheen de eigenzinnige meanders van de Seine om uiteindelijk te eindigen in het pittoreske Honfleur en het moderne Le Havre.
'Vergeet even de overbekende kastelenroute langs de Loire of de wijnroute langsheen de Rhône', zegt Bart. 'Trek in plaats daarvan eens vier of vijf dagen langs de Seine in Noord-Frankrijk. Ik ben er al zo vaak geweest en nog steeds kan ik genieten van de schoonheid van deze streek.'
De idyllische tuin van de impressionistische schilder Claude Monet in Giverny.
Die schoonheid ontging ook de vele impressionistische schilders zoals Camille Pissarro of Eugène Boudin niet. De bekendste onder hen is natuurlijk Claude Monet. Hij bracht onder meer de opkomende zon in Le Havre in beeld (Impression, Soleil levant) en trok speciaal naar Harfleur voor het unieke blauwachtige licht. Zijn laatste levensjaren bracht hij door in Giverny, een onooglijk dorp van een 500-tal inwoners. Hier, aan de Fondation Claude Monet, vatten Bart en Lotte hun trip langsheen de Seine aan. 'Wie zich letterlijk wil onderdompelen in het universum van Monet, moet zeker zijn huis met de schitterende tuin in Giverny bezoeken (Fondation Claude Monet, 84, rue Claude Monet)', zegt Bart. 'Monet woonde er met zijn geliefde Alice Hoschedé en hun acht kinderen. In de loop van de jaren heeft hij de tuin onder handen genomen door er onder meer een prachtige vijver met waterlelies en het beroemde Japanse bruggetje aan te leggen.' Wie maar niet genoeg kan krijgen van de impressionisten, moet ook zeker naar het Musée des Impressionismes iets verderop (99, rue Claude Monet, www.museedesimpressionnismesgiverny.com).
De kathedraal van Rouen dient bij Flaubert als aanzet voor een sprankelende erotische passage in Madame Bovary
Rouen en haar Notre-Dame We trekken verder langs de Seine naar het westen, meer bepaald naar Rouen, een stad die vooral bekend is om zijn historische werkmanshuizen, de gotische klokkentoren Gros Horloge en kathedraal, de Notre-Dame. 'Gustave Flaubert laat er de meest sprankelende erotische scène uit de wereldliteratuur afspelen', vertelt Bart. 'Madame Bovary ontmoet hier haar minnaar, in de hoop om wat te bidden en tot rust te komen, maar hij wil eigenlijk niets liever dan met haar in bed duiken. Hij duwt haar uit de kathedraal, recht een voorbijrijdende koets in. Wat dan volgt, is een ongelooflijk erotische scène, juist omdat er helemaal niets concreets beschreven wordt. Het enige wat de lezer kan volgen, is de stormachtige koetsreis doorheen de straten van Rouen.'
De kathedraal inspireerde ook Monet tot het schilderen van een beroemde reeks van dertig kathedralen. 'Je kunt een workshop volgen rechtover de kathedraal, in de salle Georges d'Amboise, waar ook de grote kunstenaar zijn impressies op het doek neerzette. Lotte en ik hebben les gevolgd bij mevrouw Edith Molet-Oghia en ik moet zeggen dat het resultaat niet zo slecht was (lacht)!'
Het pittoreske Normandië staat bekend als land van boter, kaas en calvados.
Rouen telt, naast de kathedraal, nog twee belangrijke kerken: de gotische kerk Saint-Maclou en de abdijkerk Saint-Ouen. Ga zeker ook eens naar de Place-du-Vieux-Marché, waar ooit Jeanne d'Arc werd verbrand, en waar nu de statige moderne kerk Sainte-Jeanne-d'Arc staat. Wie honger heeft gekregen na deze fikse stadswandeling en in de sfeer van het impressionisme wil blijven, kan genieten van een impressionistisch menu in restaurant La Couronne (www.lacouronne.com.fr), de oudste herberg van Frankrijk. Leuk detail: aan de muren prijken mooie portretten van de bekende filmsterren die hier zijn komen eten.
Op naar de volgende halte: Villequier. Stop onderweg zeker in Jumièges (www.jumieges.fr) om er de prachtige abdij te bezoeken. Vandaag is het een sprookjesachtige ruïne, maar ooit was het één van de grootste benedictijnerkloosters van het westen. Ook het pittoreske Caudebec-en-Caux is een tussenstop waard, alleen al om zijn boeiende Gallo-Romeinse geschiedenis en gotische kerk.
In Honfleur staat de klok apart van de rest van de Sainte-Cathérinekerk
Villequier: het grote verdriet van Victor Hugo We staan opnieuw aan de oevers van de Seine, dit keer in Villequier. Op 4 september 1843 gebeurde hier een groot drama. De pas gehuwde Léopoldine Vacquerie, dochter van Victor Hugo, verdronk samen met haar echtgenoot Charles nadat ze met hun boot waren vastgeraakt in een zandbank. 'Victor Hugo was op dat moment met zijn minnares op vakantie in Spanje', zegt Bart. 'Hij vernam het nieuws pas na zijn terugkomst, toen hij de krant opende en het doodsbericht van zijn eigen dochter zag. De man was zodanig gebroken dat hij jarenlang geen letter meer op papier heeft gezet. Tot hij een prachtig gedicht -één van de mooiste uit de wereldliteratuur- schreef, Demain dès l'Aube. Je kunt in Villequier letterlijk in dit gedicht wandelen en de plaatsen opzoeken waar Léopoldine gestorven en begraven is. Bezoek ook zeker het museum van Victor Hugo (rue Ernest Binet), dat ondergebracht is in het huis waar Léopoldine en haar man woonden.'
De betonarchitectuur van Le Havre - zoals het stadhuis met zijn enorme plein - is erkend als werelderfgoed
Honfleur: verplichte charme Het pittoreske Honfleur is gekenmerkt door zijn schilderachtige haven en kleurrijke huisjes met leistenen gevels. Hier vind je ook de grootste houten kerk van Frankrijk, Sainte-Cathérine. Opmerkelijk is dat haar klok gescheiden is van het hoofdgebouw en zich recht tegenover de kerk bevindt. Natuurlijk is Honfleur ook bekend om de vele kunstenaars die het typische blauwachtige licht kwamen opzoeken, veroorzaakt door de hoge vochtigheidsgraad die in de haven hangt. De artiesten zochten elkaar op in de beroemde Ferme de Saint-Siméon (www.fermesaintsimeon.fr), toen een eenvoudige herbergboerderij van la Mère Toutain, maar vandaag omgebouwd tot een luxehotel met een schitterend zicht op de Seine. 'Honfleur is beslist de moeite om te bezoeken, al was het maar om zijn geschiedenis. Maar het blijft een beetje het Place du Tertre van Normandië, met heel veel toeristen en weinig authenticiteit. Het beste wat je kunt doen, is er gewoon een heerlijke calvados gaan drinken. Calvados is trouwens mijn absolute favoriet van alle Franse sterkedrank. Het is eigenlijk gedistilleerde cider en ideaal om een lekker etentje mee af te sluiten. Ook heel lekker is de Pommeau, een fris appelaperitief gemaakt van twee derde appelsap en een derde calvados. Ideaal voor bij ganzenlever, meloen en desserts.'
Le Havre: een stad uit beton We rijden de indrukwekkende pont de Normandie over, die de al even indrukwekkende monding van de Seine overspant, richting Le Havre. Deze havenstad werd tijdens de Tweede Wereldoorlog volledig verwoest. De Belg Auguste Perret, die Le Corbusier als leermeester had, ontwierp een nieuwe, heel moderne stad, opgetrokken uit gewapend beton. 'Normaal gezien zou ik heel hard weglopen van alles wat beton is, maar voor de Saint-Jospehkathedraal maak ik toch wel een uitzondering', vertelt Bart. 'De achthoekige klokkentoren is fenomenaal, onder meer dankzij de veelkleurige vensterramen die voor een prachtige lichtinval zorgen.' Daarnaast vormen ook het Place de l'Hôtel de Ville, één van de grootste pleinen van Europa, en Le Volcan, een cultureel centrum in de vorm van een vulkaan, de grote trekpleisters van het stadsgezicht, dat intussen als werelderfgoed is erkend. Kunstliefhebbers kunnen hier hun hart ophalen in het Musée Malraux, ondergebracht in een modern gebouw opgetrokken uit glas, staal en aluminium. Het museum heeft een heel rijke collectie schilderkunst van de zeventiende tot de twintigste eeuw, met werk van onder meer Manet, Delacroix, Pissarro en Renoir (info op www.lehavre.fr/rubrique/musee-malraux).
Eindig deze romantische route in Sainte Adresse (www.ville-sainte-adresse.fr), een oud vissersdorpje waar schilders als Monet, Dufy, Corot en Stevens hun sporen hebben achtergelaten. In de zomer ontpopt deze plek zich tot een populair badstadje omwille van zijn lange strand, prachtige witte krijtrotsen en schitterende uitzicht op de monding van de Seine en op de kusten van Trouville en Deauville. Ideaal om nog een laatste keer uit te waaien en op een ontspannen manier afscheid te nemen van Normandië en de Seine!
Praktische info Met Parijs Retour. Literaire reisgids voor Frankrijk van Bart Van Loo (De Bezige Bij) kun je Normandië doorkruisen op een alternatieve manier. Niet alleen Normandië trouwens, in dit boek trekt hij heel Frankrijk door in de sporen van grote Franse schrijvers. Zeg nu zelf, wie wil er nu niet een romandecor binnenstappen? Parijs Retour is een droomboek voor leunstoeltoeristen, maar ook een originele gids voor Frankrijkgangers. Tienduizenden kilometers en duizenden bladzijden leesplezier. Meer info op www.bartvanloo.info
Lotte en Bart logeerden in Rouen in Hôtel Mercure Cathédrale, rue Croix de Fer, (www.mercure.com) en in Le Havre in Hôtel Mercure, Chaussée Georges Pompidou, (www.accorhotels.com)
In Villequier kun je logeren in Hotel Le Grand Sapin, vlakbij de plek waar Léopoldine, de dochter van Victor Hugo, is gestorven. (www.legrandsapin.fr) Info over Rouen vind je op www.rouentourisme.com Info over Le Havre vind je op www.lehavre.fr Info over Normandië en over specifieke activiteiten zoals wandelen of fietsen vind je op www.normandie-tourisme.fr
In het structuurplan (vanaf 1 april in openbaar onderzoek) wordt de mogelijkheid gecreëerd voor extra parking aan Mariadal in Hoegaarden. Het open zicht vanaf de hoek Overlaar/Kloosterstraat blijft behouden.
De gemeente wenst een uitvoeringsplan (RUP) op te maken om het scholencomplex dat zich momenteel in parkgebied bevindt onder te brengen in een geëigende bestemming. Hiernaast wil ze hier een parking realiseren om de behoeften voor de school te dekken (148 parkings) en tegelijk het zich behouden vanuit de Kloosterstraat. Het gebied kan eveneens dienst doen als groene stapsteen, de band tussen het park en de overige vrije ruimte.
De hoek Overlaar/Kloosterstraat is in het gewestplan (begin jaren zeventig) ingekleurd als park om bebouwing te voorkomen. Langs daar had je een vrij zicht op de kloostergebouwen met (toen) drie torens. De kapel en de kleine toren is behouden. De twee identieke torens op de
dienstgebouwen zijn in die periode verwijderd en nooit heropgebouwd. Wat niet is, kan nog komen... (R. Billen)
