Dag 56 - 24 mei / Orthez - Sauveterre de Béarn (24km)
Vandaag vrij bewolkt, maar droog en dus goed wandelweer. De landschappen zijn soms adembenemend. De klimmetjes ook. Het worden nu behoorlijke kuiten bijters waar blijkbaar geen eind aan komt. Maar ik geniet ervan want ik voel dat mijn benen en voeten het aankunnen. Efkens de spieren testen zeg ik dan.
Bovenop zo'n berg kon ik de Pyreneeën weer zien, nog meer dan 50km verder. Onderweg ook een speciaal soort schaap gezien met lang afhangende haren. Ook veel hagedisjes.
Bij het naderen van Sauveterre krijg je plotseling een prachtig zicht op het hoger gelegen middeleeuwse stadje. Dan moet je via een stenen trap helemaal naar boven.
Ik slaap vanavond in een gite bij een Kroatische dame. Alles prima in orde.
Morgen naar Ostabat.
Mooie landschappen vandaag bij mooie wolkenluchten en af en toe zon. Prachtig wandelweer dus. Het wordt alsmaar bergachtiger maar daar hou ik nu wel van. Ik voel mij in goede doen en kan af en toe stevig doorstappen. Vooral in de voormiddag heb ik veel foto's gemaakt.
Na de middag was er meer bewolking en het werd iets frisser.
Toen ik in Orthez aankwam bleek de refuge vol te zitten, en hoorde ik van Gust die daar al was dat het daar een rommeltje was.
Dan kreeg ik een telefoontje van Alice dat zij een probleem heeft met haar voet. Een soort peesontsteking.
Ze zou pas laat binnenkomen.
Dan heb ik het klooster gebeld om naar slaapplek te informeren, en dat was geen probleem. We slapen dus vanavond bij de nonnekes, en werden ontvangen door een heel lieve piepkleine pinguïn. Zo lief dat ik heb gedacht om haar in mijn rugzak te steken en mee te nemen.
Vandaag heb ik echt de Pyreneeën gezien, nog ver maar toch duidelijk zichtbaar.
Morgen naar Sauveterre de Béarn.
Dag 54 - 22 mei / Mont De Marsan - Hagetmau (35km)
Vandaag dan toch gekozen om de trajecten Mont De Marsan - Saint Sever en Saint Sever - Hagetmau in één keer te doen. Na de lange trajecten van de vorige dagen hadden zowel Alice als ik het heel lastig op het einde. Maar we zijn er geraakt.
Het landschap is nu terug heuvelachtiger en meer gevarieerd. Heel mooi. Ook het mooi weer maakt het stappen aangenaam.
Vanmiddag hebben we in Saint Sever gegeten. Geen onverdeeld succes deze keer. De salades van de salad bar waren nogal vettig. De frieten waren niet goed gebakken. Alleen de steak was ok, en het nagerecht. We hadden wel veel gegeten, zodat het stappen daarna niet zo goed ging. Volgende keer iets lichter nemen denk ik dan. Maar ik weet ook dat morgen of overmorgen het volgende restaurantje al lonkt, en dat ik dan toch weer heel de dagmenu pak. Ik heb de laatste weken elke dag wel dubbel zoveel gegeten als normaal thuis, maar bijkomen doe ik niet.
In de refuge heb ik een pelgrim uit Grobbendonk leren kennen: Gust Belmans, pas gepensioneerd brandweerman. Alice kent hem van vroegere etappes. Verder is er ook weer een Duitser die met de fiets naar Compostella rijdt.
Morgen naar Orthez. Ik kan de Pyreneeën al ruiken, of zijn dat mijn kousen?
Dag 53 - 21 mei / Roquefort - Mont De Marsan (31km)
Vandaag weer een hele mooie tocht gedaan, nog altijd vrij vlak, voornamelijk door bebost gebied. Het weer is schitterend.
De benen waren vandaag nog wat zwaar van gisteren, maar het ging.
Mont De Marsan is vrij groot, en we slapen weer in een gite met Jan en Herman.
De etappe van morgen moeten we nog bekijken, kort of lang.
Ik denk dat ik een rustdag ga inlassen in Saint Jean Pied de Port, de laatste stad vóór Spanje.
Ik heb ook met Alice afgesproken dat we na morgen terug alleen gaan stappen.
Deze etappe is uiteindelijk bijna 40km geworden. 1 omdat we 4km in te halen hadden van vorige etappe, 2 omdat we een "kleine" omweg hebben gemaakt om de stele te zien waarop te zien is dat de afstand tot Compostella nog exact 1000km is. We waren dan ook pas na achten ter plaatse in de refuge. Snel iets gegeten en gaan slapen.
De weg was wel mooi, we zitten nu echt in de Landes met bomen, bomen, bomen. Bossen dus, heel de dag lang.
Morgen naar Mont De Marsan.
Oh ja, in de gites komen we nu telkens Jan en Herman tegen.
Vrij laat vertrokken in Bazas gezien de korte etappe. Heel de tijd een oude spoorlijn moeten volgen tussen het groen, wel mooi maar op den duur wel eentonig.
Ik stap nog steeds met Alice, en we lachen veel.
De overnachting gebeurde in een gite bij een boerderij. We moesten zelf eten maken: spaghetti bolognese.Er was ook een houtvuur, dat ik duchtig heb laten branden want s'avonds kan het nog fris zijn.
Morgen naar Roquefort.
Vanmorgen nog een uitgebreid ontbijt gekregen van onze gastheer en gastvrouw. Bedankt Yves en Clémence voor deze prachtige opvang.
Na wat telefoneren vonden we een slaapplaats in Bazas, een refuge van de gemeente die door het bureau voor toerisme beheert wordt. We moesten daar wel vóór half zes zijn voor de nodige formaliteiten. Onderweg nog eens een goed restaurantje tegengekomen. Daarna rustig doorgestapt, tot we ineens ontdekten dat we half zes niet gingen halen tenzij we een echte spurt inzetten. Dat heb ik dan ook gedaan. Ik ben de laatste 3 km in volle vaart beginnen stappen, om 2 minuten te laat aan te komen. Het bureau was net gesloten, maar er liep nog iemand rond die, gelukkig voor ons, toch terug opende.
In de refuge hebben we twee andere Belgische pelgrims, Jan en Herman, leren kennen.
Toen ik later belde naar de volgende plaats (Captieux) bleek dat de refuge daar tijdelijk gesloten is, en het enige plaatselijke hotel veel te duur. Dus hebben we geboekt bij een boerderij die pelgrims opvangt, 4 km vóór Captieux. We moeten wel zelf voor eten zorgen, maar dat kennen we ondertussen allemaal.
Vanmorgen eerst eten gaan kopen voor de ganse dag. Voorlopig stappen Alice en ik nog samen, gewoon omdat er zo weinig mogelijkheden zijn om te slapen en te eten, en ook omdat onze tempo's hetzelfde zijn. Dat stapt makkelijk en af toe praten we over onze problemen.
De route loopt langs een oude spoorweg en is dus makkelijk, en toch mooi wegens de vele bossen en af en toe een mooie boerderij.
Plotseling horen we een gepiep langs de weg. Ik dacht aan een vogel, maar wat ik ineens zie zijn twee piepjonge katjes. Alice begon ze direct water te geven en zo. Het feit dat mensen zo'n jonge beestjes zo maar ergens dumpen is gewoon schandalig. Ze meenemen was geen optie, dus hebben we ze terug op de grond gezet en achter gelaten.
Vanavond zitten we in een mooie gite en gaan we zelf koken: spaghetti bolognese. De dame van de gite heeft ons nog een lekker flesje Bourgogne bezorgd.
Morgen een lange tocht naar Roquefort.
