Dag 96 - 3 juli / Muxia - Fisterra (29km) - Santiago
De laatste wandeldag, vóór ik weer een gewone toerist wordt. De omgeving, al dagen aan één stuk wondermooi, blijft dat tot op het laatste. Het weer blijft droog, maar wordt niet echt warm. Ik heb de ganse dag mijn fleece gedragen. Ook mede door de wind die steeds meer kwam opzetten. Ana was in goede doen vandaag, haar tempo lag bijna zo hoog als het mijne, zodat we rond één ter plekke waren. Fisterra is op afstand niet zo overweldigend mooi als Muxia, en die indruk kan ik doortrekken naar de binnenstad. Heel druk, heel groot, maar geen sfeer zoals in Muxia. Anderen zullen daar misschien anders over denken, want blijkbaar blijven nogal wat mensen één of meer dagen in Fisterra hangen.
Net na de middag eerst een bus ticket gekocht om terug naar Santiago te rijden, daarna wat drinken en wat rondhangen. De bus vertrok om kwart vóór vijf en deed er twee uren over, maar reed dan ook heel lang langs die fantastische kust van Gallicië. De verrassing kwam op het laatste: ik dacht dat de bus aan het treinstation van Compostella zou stoppen, niet zo ver van mijn pension, maar nee hoor, zij reed vrolijk door tot aan de grote busterminal enkel km verderop. Wij dus naar de infobalie om te vragen hoe we tot centrum Santiago of aan het treinstation konden geraken, en daar kregen we het laconieke antwoord: You walk, or take bus number five. Dat was het dan. We zijn dan maar beginnen stappen, daarmee de camino nog enkele km langer gemaakt. Maar nu stopt het dus, de rugzak blijft in de kamer staan tot ik maandag de taxi naar de luchthaven neem!!
Morgen en zondag worden dagen om nog wat te shoppen, rondkijken en te eten en te rusten. Toeristen dus.
Ik wil nu al iedereen die mij gevolgd heeft bedanken. De reacties in de blog en in het gastenboek hebben mij soms geraakt, soms doen lachen, maar ik was en ben er altijd blij mee. Voor mij was de blog een dagboek en een spiegel. Het hielp daarnaast om te onthouden welke dag van de week in welke maand het was, want dat raak je anders volledig kwijt op zo'n tocht.
De tocht is ten einde, maar de blog nog niet helemaal. Er volgen in de komende dagen nog enkele berichten, "blijven lezen" dus.
Vanmorgen weer heel vroeg vertrokken omdat de afstand toch weer niet min is, en de voorspelling voor het weer terug beter is. Dat is ook uitgekomen, tegen de middag deed de zon behoorlijk haar best. Vandaag waren we met drie samen op wandel: Ana, één van de Koreaanse meisjes Ti Min en ik. Het tempo lag niet hoog, maar dat hoefde ook niet want we hadden gereserveerd in een albergue.
Heel de dag hebben we door prachtige natuur gewandeld, en we hebben ook weer wat afgelachen. Tussendoor nog even gestopt, eerst voor een ontbijtje en dan nog eens voor cola en een ijsje. Toen we vanop een heuvel Muxia en de oceaante zien kregen was dat echt een schitterend beeld. Daar hebben we lang naar staan kijken.
De albergue is van prima kwaliteit, niks op aan te merken.
Straks gaan we met zijn drieën eten, en ik zou graag de zon in de oceaan zien ondergaan
Morgen de laatste etappe naar Fisterra, daarna met de bus terug naar Compostella.
Vandaag een mooie maar vermoeiende tocht achter de rug. Heel de tijd mooie landschappen en schattige dorpjes. Alleen het weer spartelde wat tegen. Heel de dag is het bewolkt gebleven, en op 1 km van de bestemming begon het zelfs even te regenen. Het valt op dat er nu meer volk op weg is, waarschijnlijk omdat we vroeger vertrokken zijn. Onze albergue zit dan ook goed vol, mede omdat er hier maar 3 albergues zijn.
Toen ik een slaap plek in Muxia wilde reserveren bleek de eerste albergue die ik belde al vol te zitten. Bij de tweede had ik meer succes. Ik denk dat het druk zal zijn in Muxia.
Vanavond is naast Ana ook één van onze Koreanen die ook naar Muxia gaat van de partij
Het dorp waar we verblijven is eigenlijk een dood gat, niets te zien dus. Dat zal morgen wel anders worden, want dan gaat de tocht naar Muxia.
Ik heb vandaag nog eens de laatste reacties en het gastenboek gelezen. Hartverwarmend allemaal. Heel erg bedankt. De tocht loopt nu echt stilaan ten einde, net als mijn schoenzolen, die ook de geest gaan geven.
Dag 93 - 30 juni / Santiago de Compostella - Negreira (22km)
Omdat we gisteren al onze plaats in de albergue gereserveerd hadden konden we vandaag wat later vertrekken. Om 8 uur dus terug op weg. Zodra we Santiago buiten waren viel de drukte onmiddellijk van ons af. Het was onwezenlijk stil. Het eerste uur hebben we zelfs geen andere pelgrims gezien. Ik kon terug volop genieten van de natuur, en die is echt mooi hier in Galicië.
Af en toe zagen we dan toch enkele pelgrims, allemaal onbekenden voor ons. De meeste pelgrims die we kennen gingen niet naar Fisterra, zelfs Jan niet, want die zit door zijn knie.
Veel door bossen gewandeld, en dat is maar goed ook want die geven wat schaduw. Het begon weeral serieus warm te worden. Rond half twee kwamen we aan in de albergue. Dan eerst hamburger gaan eten, douchen, wasje. Kortom terug in de vertrouwde pelgrims routine.
Vanavond nog eens calamares gegeten, altijd lekker.
Morgen naar Olveiroa.
Om negenen ontbijtje, wat wandelen, mensen tegenkomen die je onderweg gezien hebt op de camino en mekaar feliciteren met de prestatie. Om 12 uur de pelgrimsmis nog eens bijgewoond. Na de middag paella met zeevruchten gegeten. Nog wat rondwandelen. Dan terug naar albergue voor douchke. Tegen zeven uur terug afspraak aan de kathedraal voor het laatste diner met de Koreanen: verschillende paella's waarbij iedereen neemt wat hij wil. Die paella's komen stilaan uit mijn oren. Voorlopig dus niet meer mee afkomen. Daarna nog wat cadeautjes uitgewisseld en afscheid genomen. We hebben samen samen veel plezier gemaakt. Zeker met Giin zal ik nog emails uitwisselen.
Stuart ging vandaag naar Fisterra, met de bus. We zullen hem niet meer zien, want vandaar reist hij door voor enkele dagen Portugal.
Morgen vertrekken Ana en ik richting Muxia en Fisterra.
