Ik wist vanmorgen onmiddellijk dat dit een zware dag ging worden, open hemel en om zes uur al warm. 33 km op het programma is dan niet evident.
Ana besloot verder mee te gaan tot het einde, en lang voor dat einde waren we allebei zwaar aan het puffen, maar we hebben doorgezet en omstreeks kwart voor twee waren we er. Als beloning hebben we allebei onmiddellijk een bocadillo met tortilla gegeten, met een grote pint bier erbij natuurlijk. Daarna douchen, wasje doen, alles klaarleggen voor morgen en dan wat siësta houden.
Om zes uur zijn we samen nog eens beginnen koken: gebakken rijst met omelet (voor rekening van Ana), en een tomatensaus met ui, tomaat, champignons, tonijn en inktvis. Alles samen gemengd was dat een lekker brouwseltje.
Morgen willen we naar de top van de O Cebreiro stappen en daar in de enige albergue overnachten. Het is maar 20 km, maar er is veel klimwerk bij. Vroeg vertrekken is dus weer de boodschap.
Daarstraks nog eens een skypeke gedaan met Kim, Kristof en de kids. Altijd plezant natuurlijk.
Vanmorgen langs het Cruz de Ferro gestapt terwijl de zon net opkwam. Een heel ander gezicht en sfeer, maar te veel mensen die er halt houden. Toch nog even stilgestaan bij al wat er gebeurd is. Daarna verder gestapt tot ik Stuart en Ana bijgebeend was. Stuart gaf aan dat hij traag ging stappen omdat het heer de tijd bergaf is en zijn knieën daar niet goed tegen kunnen. Ik dus verder met Ana die ondertussen mijn tempo vrij goed aankan.
Er was blijkbaar in Ponferrada een nieuwe kleine albergue gestart, en we wilden daar graag blijven slapen. Er was gelukkig nog plaats en we konden zelfs nog voor enkele mensen zoals Stuart reserveren. Het is een hele nette en degelijke albergue. Ik wou dat ik er elke dag zo een had.
Ponferrada is vrij groot, dus aan eten en drinken geen gebrek. Vanmiddag dan ook een serieuze crèmeglas gegeten. En ik had daar een goede reden voor: de thermometers gaven 32 graden in de schaduw aan. En morgen geven ze van hetzelfde weer. Dat belooft, want ik wil 33 km doen. Of Ana meegaat weet ik nog niet, maar ik wil naar Trabadelo. Daardoor kan ik overmorgen naar de top van O Cebreiro en daar overnachten.
Dag 81 - 18 juni / Santa Catalina de Somoza - Foncebadon (18 km)
Gisteravond nog gezellig gedineerd met Ana, een Deens koppel en een Zweed, in de albergue.
Vanmorgen samen met Ana vertrokken, en gestapt tot in het volgende dorp. Daar ben ik gestopt om te ontbijten, terwijl Ana verder ging. Iets meer dan een uurtje later had ik haar al terug ingehaald en zijn we samen beginnen klimmen. Ik vond het gemakkelijk en plezierig, maar Ana is duidelijk niet zo'n goeie klimmer.
Toch waren we om 11h al in Foncebadon. Het dorp lijkt meer op een verzameling ruïnes van huizen dan op een dorp, maar er zijn wel 4 albergues.
Zowel Stuart als Giin zijn ons bijgebeend, dus is onze bende weer compleet.
Na de middag zijn Stuart, Ana en ik al tot bij het Cruz de Ferro gestapt. Ik heb mijn 4 steentjes daar bij het kruis gelegd. Één van de parochie, één van een goeie vriendin, één van ons Kim en één van mij. Het duurde even, maar dan kwamen de emoties toch weer helemaal boven. Een stap die ik niet wilde of mocht overslaan. Daarna nog even stil gestaan bij het feit dat niet alleen ik, maar duizenden vóór mij en duizenden na mij hier een last op symbolische wijze komen afleggen.
De rest van de middag heb ik wat zitten praten met Stuart, Ana, een Amerikaan (Patrick) en Jan die ons ook is komen vervoegen.
Het weer is hier zonnig maar niet heet. Straks dineren we samen met de meeste gasten aan grote tafels. Dat wordt vast ook weer gezellig.
Morgen naar Ponferrada.
Dag 80 - 17 juni / Hospital de Orbigo - Santa Catalina de Somoza (25km)
Na een goed ontbijt in de Alberge ben ik vertrokken met fris en bewolkt maar droog weer. Ik wist dat Ana al een half uurtje weg was, maar na 10km had ik haar ingehaald. Rusting verder gestapt in een heel mooie omgeving, die stilaan heuvelachtiger wordt. Tegen de middag brak de zon door en werd het snel warmer. Gelukkig waren we bijna aan de albergue. Stuart zit een dorpje achter op ons, maar zal ons de volgende dagen zeker inhalen.
Mooie albergue voor zo'n piepklein dorpje. Vanmiddag een heel lekkere boccadillo met tortilla gegeten in het restaurant van de albergue, met een frisse pint voor amper 4 Euro. Gedouched, wasje gedaan, gegeten, en dan de rest van de middag luieren. Ook dat is pelgrimeren. Na een stevige wandeling mag een mens al eens genieten nietwaar. In dit geval heb ik mezelf ook nog getracteerd op een ijsje!
Morgen beginnen we aan een geleidelijke klim op de Montes de Leon, waar ook het Cruz de Ferro staat. We gaan proberen naar Foncebadon te gaan, niet zo ver maar wel met een serieuze klim tot op 1440meter. Maar seffens nog eerst eens lekker eten (hoop ik toch), en tegen negenen bedje in.
Het begint vooruit te gaan, nog een 11-tal dagen tot Santiago. Nog wel 2 bergen te beklimmen, maar dat is part of the fun. Mijn baard begint me mijn voeten uit te hangen, ik zal blij zijn als die eraf is.
Dag 79 - 16 juni / Leon - Hospital de Orbigo (33km)
Zoals gezegd heb ik dus vandaag een grote etappe gedaan. Toen ik iets meer dan 5km gestapt had haalde ik Ana in. We zijn dan samen beginnen stappen, waarbij ik iets trager moest gaan maar dat was geen probleem. Na wat praten zij ze dat ze mee wilde naar Hospital.
Het weer was niet echt heet, maar de zon heeft heel de dag geschenen en na de middag was het echt behaaglijk warm.
Het enige dat niet zo behaaglijk was was de weg. Heel de dag naast een autoweg, dat is niet zo plezant. Dat is ook de reden waarom ik zo ver wilde gaan, vanaf Hospital zijn er terug kleine wegen in het veld en de natuur. Over enkele dagen zie ik Cruz de Fer, de plaats waar mensen symbolisch een last kunnen achterlaten in de vorm van een steen of iets gelijkaardigs.
Vanmiddag een stevige hamburger gegeten, eigen makelij van het restaurant, dat was lang geleden, en hij was verdomd lekker.
Vanavond wou Ana koken: gebakken rijst met ei en groenten, ook heel lekker. Ik heb de groenten fijn gesneden en helpen afwassen. Kwestie van toch ook een duit in het zakje te doen.
Morgen stappen we richting Santa Catalina de Somoza.
Dag 78 - 15 juni / Mansilla de las Mulas - Leon (20 km)
Niet zo'n interessant traject vandaag: heel de tijd naast een autoweg en relatief vlak terrein. Gelukkig is het weer aan de beterhand, nog wel wat wolken, maar de zon is meer en meer van de partij. Niet vergeten dat we hier op een 800 meter boven de zeespiegel zitten waardoor het automatisch wat frisser is, maar het is wel aangenaam tegen en na de middag.
We slapen hier weer in een Benedictijns klooster, een albergue met meer dan 100 bedden. Druk dus. Jan en Ana heb ik al gezien, en ook een paar Denen, Fransen en nog wat anderen die ik ken. Stuart was hier ook maar is naar een andere albergue gaan kijken.
De kathedraal van Leon is heel mooi, ook vanbinnen. Ik heb enkele Euro's uitgegeven om de kathedraal binnenin te bezoeken en ik vond het fenomenaal. Via een auditief apparaat krijg je ook een hele goeie uitleg.
Vanavond ben ik gezellig gaan eten met Jiin en Ana. Stuart heeft uiteindelijk voor een hotel gekozen en ging daar eten.
Ik ga toch geen dag in Leon blijven, maar ga morgen waarschijnlijk 33km stappen. Ik voel me ik goeie conditie en dus ga ik even door.
