Dag 70 - 7 juni / Villafranca Montes de Oca - Burgos (40km)
Vandaag vertrokken in de mist voor een stevige klim naar 770 meter. Tegen 10 uur begon de zon erdoor te komen en dus begon meteen de temperatuur te stijgen. Gelukkig was ik dan al aan de afdaling begonnen.
Ook gelukkig vond ik dat ze gestopt zijn met die kilometerpalen. Blijkbaar was dat een initiatief van de Rioja streek en daar zijn we nu uit.
Toen ik in het plaatsje kwam waar ik wilde overnachten zaten het Japanse en Koreaans meisje daar iets te drinken. Zij waren om 4 uur vertrokken ( ik om half zeven) en wilden doorgaan naar Burgos. Daarmee heb ik ter plaatse mijn plan gewijzigd en ben ook naar Burgos doorgegaan. Niks voor alle dagen, maar het ging als vanzelf. Ook die berg opgaan was leuk voor deze oude bergbok.
Door deze planwijziging weet ik nog niet waar ik morgen naartoe ga, maar dat zien we manana wel weer. Eerst even van Burgos proeven.
Dag 69 - 6 juni / Redecillo del Camino - Villafranca Montes de Oca (24km)
Heel onverwacht was het vanmorgen licht mistig en zwaar bewolkt. Af en toe viel er zelfs een drupje regen. Met zo'n weer kan een mens nog eens stevig doorstappen, de mooie landschappen liggen er toch maar wat grijsjes bij en zitten half in de laaghangende wolken verscholen. Ik dacht eerst nog wat verder te stappen, maar aangezien het volgende stuk over een berg gaat zou ik door de wolken maar weinig van het landschap te zien krijgen. Daarom heb ik beslist om in Villafranca te stoppen.
De albergue is onderdeel van een drie sterrenhotel, en dus heel goed. Vanavond een pelgrimsmaaltijd in het hotel aan 12 Euro.
Morgen ga ik een korte etappe doen, en de dag daarna volgt Burgos, een vrij grote stad met kathedraal.
Dag 68 - 5 juni / Azofra - Redecilla del Camino (25km)
Weer heel vroeg vertrokken en dus ook, ondanks enkele tussenstops om bvb een zumo de naranja te drinken, op de middag al ingecheckt in de albergue van Redecilla. Een piepklein dorpje met één winkeltje en één restaurantje maar met een kerkje om u tegen te zeggen. Vanbuiten gezien zou je er geen cent voor geven, maar binnenin is het een juweeltje.
Onderweg weer enkele hele mooie landschappen gezien, echte schilderijen. Vanaf nu verschijnen er blijkbaar om de kilometer palen om te zeggen hoeveel km er nog te lopen zijn tot Compostella, telkens 1 km minder dus. Om zot van te worden. Ik niet alleen blijkbaar, want bij sommige palen zijn de cijfers eraf gehaald. Vermoedelijk door pelgrims die daar ook zot van worden.
Een beetje later zijn ook Stuart en Ana in de albergue toegekomen. Stuart is een Canadees die ik al enkele keren in de albergues waar ik was ben tegengekomen. Hetzelfde geldt voor Ana, alleen dat zij een Japanees meisje is dat na de Camino heel Europa wil rondreizen.
Het is nog steeds bloedheet overdag, maar de voorspellingen spreken nu toch van iets lagere temperaturen (25graden).
Deze namiddag een hele babbel gedaan met de Japanse Ana, maar dat is niet simpel want haar Engels is abominabel (slecht dus). Zij heeft haar werk opgezegd om gedurende een half jaar in Europa te gaan rondreizen, met een zeer beperkt budget.
Morgen naar Villafranca Montes de Oca.
Dag 68 - 5 juni / Azofra - Redecilla del Camino (25km)
Weer heel vroeg vertrokken en dus ook, ondanks enkele tussenstops om bvb een zumo de naranja te drinken, op de middag al ingecheckt in de albergue van Redecilla. Een piepklein dorpje met één winkeltje en één restaurantje maar met een kerkje om tegen te zeggen. Vanbuiten gezien zou je er geen cent voor geven, maar binnenin is het een juweeltje.
Een beetje later zijn ook Stuart en Ana in deze albergue toegekomen. Stuart is een Canadees die ik al enkele keren in de albergues waar ik was ben tegengekomen. Hetzelfde geldt voor Ana, alleen dat zij een Japanees meisje dat
Het ging vandaag nog warmer worden, daarom had ik al in gedachten om niet verder te gaan dan Azofra, zodat ik niet te lang in die loden zon moet stappen. Ik was al om half twaalf ter plekke, zodat ik hier weer een lekkere salade kon nuttigen in een klein lokaal restaurantje. De kamertjes zijn hier per twee bedden, dat reduceert de kans op nachtelijk lawaai een heel stuk.
De omgeving is hier licht heuvelachtig terwijl in de verte wel hoge bergen zichtbaar zijn. Hier worden veel druiven verbouwd, ik ben dan ook in de Rioja-streek, een heel bekende Spaanse wijn.
Het stappen op zich is zelfs bij dit weer geen echt probleem, maar waarom risico's nemen, op een dag komt het echt niet aan. Trouwens, zo'n kleine dorpjes hebben een zekere charme en de mensen zijn er vriendelijker.
De dag begon een beetje zoals de vorige dagen: vroeg op, stappen bij de morgenkoelte en genieten van de rust. De eerste 10km waren echt geschikt om het verstand op nul te zetten. De weg en ik, de weg die voorbij is en deze die nog moet komen. Het leven is dezelfde weg. Het is goed om af en toe om te kijken en te zien hoe het vroeger was. De herinneringen blijven. Hoe de weg er verder uitziet weet ik niet, en dat is maar goed. Misschien stopt hij wel, zoals bij haar het geval was. Toch stap ik verder, ik kan niet anders. Alles gaat voort. Deze gedachten ontstaan spontaan, en ik weet best dat ik niets nieuw vertel.
In Logroño ontbeten. Lelijke, oninteressante stad. Dan verder. Het wordt weer warmer ondanks de lichte bewolking. Wat later breekt de zon door en ik besluit deze etappe niet te lang te maken. In Navarrete ben ik terecht gekomen in een zeer luxueuze albergue voor slechts 10 Euro. Ik heb mezelf nog eens getrakteerd op een stevige pelgrimsmaaltijd zodat ik er morgen weer kan invliegen. Dan ga ik naar Azofra.
Dag 65 - 2 juni / villamayor de Monjardin - Viana (31km)
Vandaag was weer een fantastische dag die heel vroeg begon terwijl het nog fris was en de zon nog net achter de horizon verscholen zat. Het stappen ging vlot, en ik kon echt genieten. De omgeving is prachtig en naarmate het zonlicht zijn plaats opeist wijzigen de kleuren, maar wordt het ook warmer. En warmer. En warmer. En warmer.
Drinken is de boodschap. Ik had 2 liter water bij en die waren allemaal op vóór ik aankwam in Viana.
Er waren ook weer enkele stevige klimmetjes bij en gevaarlijk steile afdalingen, maar ook dat was fun.
Verschillende keren kwam ik in een toestand van "de weg en ik", verstand op nul en stappen maar.
Viana is een mooi stadje, en de albergue is ok. Vanavond vroeg een man uit Canada die ik al meerdere keren ontmoet had om samen te gaan eten met enkele Ieren. Uiteindelijk zaten we met de Canadees, 2 Ierse vrouwen, 1 Ierse man, een Koreaanse jongedame en een Japanse jongedame aan 1 tafel. Heel gezellig was dat.
Morgen zou het nog warmer worden, dus denk ik eraan om wat minder kms te doen. Ik zie wel.
Dag 64 - 1 juni / Cirauqui - Villamayor de Monjardin (24km)
Vandaag heb ik de etappe vrij kort gehouden omdat ik wist dat het warm ging worden, zo'n 30 graden. Ik was al vóór 12h bij de albergue, en had als eerste de keuze voor een slaapplek. Dan ben ik gaan eten: een enorme gemengde salade voor amper 7 Euro.
Tijdens het stappen zelf zijn er door de warmte momenten dat ik mijn hoofd volledig leeg kan maken, en dat doet goed. Ik concentreer me dan alleen op mijn ademhaling en het pad. Af en toe sta ik ook in bewondering voor de prachtige landschappen. En maar water drinken natuurlijk, zo'n 2 liter per voormiddag.
Wanneer ik met andere pelgrims praat, de meeste zijn gestart in St Jean, vinden die het enorm moedig dat ik dit van thuis gestart ben. Zelf vind ik dat niet, maar enige trots is mij wel niet vreemd. Ik leef nu echt in een andere wereld: heel vroeg gaan slapen, heel vroeg op, stappen, genieten, reflecteren, eten wanneer het kan ( en liefst veel), en elke dag kennis maken met andere mensen uit alle hoeken van de wereld. De camino is nu echt begonnen.
Morgen probeer ik een langere etappe te doen, naar Viane of zoiets.
Dag 64 - 1 juni / Cirauqui - Villamayor de Monjardin (24km)
Vandaag heb ik de etappe vrij kort gehouden omdat ik wist dat het warm ging worden, zo'n 30 graden. Ik was al vóór 12h bij de albergue, en had als eerste de keuze voor een slaapplek. Dan ben ik gaan eten: een enorme gemengde salade voor amper 7 Euro.
Tijdens het stappen zelf zijn er door de warmte momenten dat ik mijn hoofd volledig leeg kan maken, en dat doet goed. Ik concentreer me dan alleen op mijn ademhaling en het pad. Af en toe sta ik ook in bewondering voor de prachtige landschappen. En maar water drinken natuurlijk, zo'n 2 liter per voormiddag.
Wanneer ik met andere pelgrims praat, de meeste zijn gestart in St Jean, vinden die het enorm moedig dat ik dit van thuis gestart ben. Zelf vind ik dat niet, maar enige trots is mij wel niet vreemd. Ik leef nu echt in een andere wereld: heel vroeg gaan slapen, heel vroeg op, stappen, genieten, reflecteren, eten wanneer het kan ( en liefst veel), en elke dag kennis maken met andere mensen uit alle hoeken van de wereld. De camino is nu echt begonnen.
Morgen probeer ik een langere etappe te doen, naar Viane of zoiets.
