De dag begon een beetje zoals de vorige dagen: vroeg op, stappen bij de morgenkoelte en genieten van de rust. De eerste 10km waren echt geschikt om het verstand op nul te zetten. De weg en ik, de weg die voorbij is en deze die nog moet komen. Het leven is dezelfde weg. Het is goed om af en toe om te kijken en te zien hoe het vroeger was. De herinneringen blijven. Hoe de weg er verder uitziet weet ik niet, en dat is maar goed. Misschien stopt hij wel, zoals bij haar het geval was. Toch stap ik verder, ik kan niet anders. Alles gaat voort. Deze gedachten ontstaan spontaan, en ik weet best dat ik niets nieuw vertel.
In LogroƱo ontbeten. Lelijke, oninteressante stad. Dan verder. Het wordt weer warmer ondanks de lichte bewolking. Wat later breekt de zon door en ik besluit deze etappe niet te lang te maken. In Navarrete ben ik terecht gekomen in een zeer luxueuze albergue voor slechts 10 Euro. Ik heb mezelf nog eens getrakteerd op een stevige pelgrimsmaaltijd zodat ik er morgen weer kan invliegen. Dan ga ik naar Azofra.