Dag 77 - 14 juni / Calzadilla de los Hermanillos - Mansilla de las Mulas (24km)
De grootste uitdaging vandaag was de weg zelf. Zo'n oude Romeinse weg bestaat hoofdzakelijk uit ronde keien, de ene al groter dan de andere. Zeer pijnlijk voor de voeten, zelfs al heb je stevige schoenen.
Het weer werkt ook niet erg mee, veel bewolking en af en toe een spatje regen. Gelukkig is de omgeving mooi, vooral als plots de zon even alles in vuur en vlam zet.
In Mansilla nam ik de albergue municipal en die is heel goed. Jan was daar ook en we hebben beslist om samen te koken: spaghetti met een tomatensaus met chorizo. Heel lekker gegeten.
Stuart en Ana zijn hier ook, samen met nog wat Koreanen en Fransen die ik ken. Gezellige boel dus.
Dag 76 - 13 juni / Terradillos de los Templarios - Calzadilla de los Hermanillos (26km)
Het is gelukkig droog gebleven vandaag, al was er veel bewolking. Na de middag hebben we wat meer opklaringen gekregen, maar het bleef toch redelijk fris.
Ik ben heel de voormiddag met Jan opgetrokken, hoewel deze een iets hoger tempo heeft dan ik. Van zodra we de Calzada Romana opgingen in Calzada del Coto was het of we de bewoonde wereld achter ons lieten. In het begin nog wel wat struiken, maar daarna kwam er een kalere vlakte, en dat gecombineerd met een af en toe doorbrekende zon liet ons proeven van wat nog komen zou: het niets, en dat kan kan toch zo mooi zijn, de vlakte, de weg, de wolken en de zon.
De albergue heeft nogal wat van een hotel maar dat is ok voor mij. Met vieren op 1 kamer, bar en restaurant, Wifi, alles is prima.
Morgen beginnen we dus aan het langste stuk van deze Romeinse weg, en ik denk dat het genieten wordt.
Stuart en Ana zijn ook in het dorpje aanbeland maar kozen een andere albergue. Ik zie hen de volgende dagen zeker weer. Ik heb geleerd dat Jan graag schildert, hij volgt nog les op de academie, maar wat hij me via zijn GSM heeft laten zien vindt ik wel heel indrukwekkend.
Dag 75 - 12 juni / Carrion de los Condes - Terradillos de los Templarios (26km)
Vandaag is het wel droog gebleven, maar bewolkt, winderig en frisjes.
De vlakte waar ik duidelijk te veel van verwacht heb leek wel erg veel op onze vlaamse velden. Veel koren en maisvelden, met dat verschil dat er hier en daar een eenzame boom in staat. Onze boeren zouden die bomen al lang gekapt hebben. Wel allemaal heel mooi hoor, en anders dan de bergstreken die ik al gezien heb.
In de buurt van de volgende albergue zag ik plots Jan uit Vilvoorde lopen. We hebben samen ingeschreven in deze albergue die nogal wat hotelallures heeft. We slapen op een kamer met vier bedden. Onze kamergenoten zijn twee niet zo vriendelijke Italianen, waarvan er daarnet al één lag te snurken. Dat belooft, gelukkig heb ik mijn oorstoppen nog.
Normaal volgt morgen een etappe die heel de tijd een autoweg volgt, maar ik heb met Jan afgesproken om een alternatieve route, een oude romeinse weg, te volgen. Daarbij overnachten we in een piepklein dorpje. Een beetje extra avontuur dus. Over drie dagen zou ik dan in Leon moeten aankomen, een vrij grote stad, en ik denk eraan om daar nog eens een dagske rust te nemen.
Dag 74 - 11 juni / Fromista - Carrion de los Condes (19km)
Vanmorgen was het toch wel droog zeker toen ik vertrok, maar na een half uur was de pret al voorbij. De regen viel niet overvloedig, maar nat is nat. Wat ik ook zag was de zeer donkere wolken die in mijn richting kwamen. Toen ik een dorpje of twee verder was zag ik plots Stuart staan, en ook zag ik een klein café waar ze ook ontbijt serveren. Ik zei tegen Stuart dat ik iets ging eten en of hij eventueel meeging. Samen gingen we binnen en bestelden iets. We waren net binnen toen de zwarte wolk haar lading loste. De regen en hagel viel met bakken neer, maar wij zaten gelukkig binnen. Ik denk dat den heilige Jaak daar voor iets tussen zat, of was het iemand anders die de weergoden net genoeg heeft tegengehouden tot ik binnen zat?
Na een half uurtje was het genoeg gemilderd zodat we verder konden. Daarna is het steeds minder beginnen regenen, en tegen de middag zijn de eerste zonnestralen erdoor gekomen.
In de refuge aangekomen, een soort nonnenklooster maar wel heel proper, was het eerste werk natuurlijk alles te drogen hangen. Daarna een douchke en iets gaan eten.
Morgen volgt een etappe met 17 km vlakte waar niets zou staan behalve een enkele boom. Ik ben benieuwd.
Stuart zit in dezelfde albergue als ik en Giin en Ana zitten in een andere, maar we gaan toch proberen om weer samen te gaan dineren.
REGEN, VEEL REGEN. Zo kan ik deze dag samenvatten. Toen ik vanmorgen vertrok stroomde er bij wijze van spreken een rivier door het dorp. Ik vond dat plezant. Veel andere pelgrims dachten daar anders over en bleven maar schuilen. Zij hebben niet de juiste kledij voor dit weer.
De landschappen waren weer mooi, maar door het grijze weer was de kleurenpracht er vandaag niet bij.
Ik heb in Fromista een goede albergue, waar ik om 12 uur al binnen was (voor de regen). Ze serveren hier zelfs avondeten.
Mijn kousen waren wel goed nat, maar ik heb er nog genoeg droge voor de volgende dagen.
Gisteren had ik haar al gezien, maar vandaag is ze weer in mijn albergue: een Duitse vrouw die de camino doet met haar zes maanden oude dochter Cara. Toen ze mij vroeg om het kind even vast te houden zodat ze zelf naar het toilet kon heeft dat ukkepukje naar mij gelachen en toch maar even aan mijn baard getrokken. Niet iedereen vindt mijn baard dus lelijk! Wees gerust, als ik thuis ben gaat hij er helemaal terug af.
Morgen naar Carrion de los Condes, ik kom hiermee in een omgeving die bekend staat voor haar lage lichtpollutie. De sterrenhemel zou s'nachts prachtig zijn, als het niet bewolkt is en regent natuurlijk.
Dag 72 - 9 juni / Hornillos del Camino - Castrojeriz (20km)
Deze morgen was er in de albergue ontbijt voorzien, wat vrij zeldzaam is, en dus ben ik pas tegen zevenen vertrokken. Het weer was redelijk fris en er stond meer wind als gewoonlijk. Tegen de middag was het wel warm, maar die wind is de ganse dag gebleven, waardoor het tegen de avond sneller afkoelt.
De landschappen zijn weer prachtig, en toch ook een beetje anders als enkele dagen geleden.
Castrojeriz is een langgerekt dorp dat tegen een berg aanligt. Er is veel volk op stap en dat is ook te zien aan de snelheid waarmee albergues vollopen. Ik was bij de eersten toen deze albergue om 12h opende, en een uurtje later hing er een bordje "completo". Stewart, Ana en Giin hadden er alles op gezet om mij vandaag terug in te halen, en hadden gelukkig nog net een plaatsje in mijn albergue.
Hier hebben ze bij uitzondering eens een PC staan, zij het tegen betaling, en heb ik eindelijk nog eens wat reacties op mijn blog kunnen lezen. Gelukkig zijn het er niet al te veel, maar ik vond ze allemaal heel leuk. Bedankt.
Ik zit nu op 450 km van Santiago, en ik vind dat het einde nu snel begint te naderen. Mijn schoenen beginnen nu ook ernstige tekenen van sleet te vertonen, vooral de hielen want deze zijn nog maar enkele mm dik. Ik hoop er toch mee tot Compostella te geraken.
Morgen naar Boadilla del Camino of naar Fromista.
Dag 71 - 8 juni / Burgos - Hornillos del Camino (20km)
Gisteravond ben ik uit eten gegaan met Stewart en Ana. Voor de Japanse was het de eerste keer dat ze een restaurant bezocht. Normaal kookt ze haar eigen potje. Het grote probleem voor haar was dat ze niet met mes en vork kan eten. Dat hebben we haar dan moeten leren, en na wat gesukkel, ook met de taal, begon het haar toch te lukken.
Burgos is echt wel een bezoek waard. Een levendige stad met prachtige gebouwen waaronder de majestueuze kathedraal. Misschien iets om later terug te bezoeken.
Vanmorgen ben ik vroeg vertrokken omdat het weer warmer ging worden. Eens de buitenwijken achter mij gelaten werd het landschap weer mooier. Na de beklimming van nog maar eens een berg zag ik Hornillos liggen in een fantastisch landschap.
Ana en Steward waren nog in Burgos gebleven tot de middag en zouden dan vertrekken naar een dorpje halfweg. Toen ik later op de middag de Koreaanse Giin terugzag in mijn albergue zij ze dat Ana en Stewart morgen gingen proberen om mij in te halen. Van mij mag het want we hebben al veel plezier gemaakt samen.
Maar ik ga het hen wel niet te gemakkelijk maken.
Vanavond hebben Giin en haar Koreaanse vrienden gekookt en ik mocht mee aanzitten. Een soort spagetti, maar dan zeer sterk gekruid, en heel lekker. Daarna nog een gezellige babbel gehad met een vriendin van Giin en Phil de Australiër.
Morgen op één been naar Castrojeriz (figuurlijk).
