Dag 71 - 8 juni / Burgos - Hornillos del Camino (20km)
Gisteravond ben ik uit eten gegaan met Stewart en Ana. Voor de Japanse was het de eerste keer dat ze een restaurant bezocht. Normaal kookt ze haar eigen potje. Het grote probleem voor haar was dat ze niet met mes en vork kan eten. Dat hebben we haar dan moeten leren, en na wat gesukkel, ook met de taal, begon het haar toch te lukken.
Burgos is echt wel een bezoek waard. Een levendige stad met prachtige gebouwen waaronder de majestueuze kathedraal. Misschien iets om later terug te bezoeken.
Vanmorgen ben ik vroeg vertrokken omdat het weer warmer ging worden. Eens de buitenwijken achter mij gelaten werd het landschap weer mooier. Na de beklimming van nog maar eens een berg zag ik Hornillos liggen in een fantastisch landschap.
Ana en Steward waren nog in Burgos gebleven tot de middag en zouden dan vertrekken naar een dorpje halfweg. Toen ik later op de middag de Koreaanse Giin terugzag in mijn albergue zij ze dat Ana en Stewart morgen gingen proberen om mij in te halen. Van mij mag het want we hebben al veel plezier gemaakt samen.
Maar ik ga het hen wel niet te gemakkelijk maken.
Vanavond hebben Giin en haar Koreaanse vrienden gekookt en ik mocht mee aanzitten. Een soort spagetti, maar dan zeer sterk gekruid, en heel lekker. Daarna nog een gezellige babbel gehad met een vriendin van Giin en Phil de Australiër.
Morgen op één been naar Castrojeriz (figuurlijk).
Dag 70 - 7 juni / Villafranca Montes de Oca - Burgos (40km)
Vandaag vertrokken in de mist voor een stevige klim naar 770 meter. Tegen 10 uur begon de zon erdoor te komen en dus begon meteen de temperatuur te stijgen. Gelukkig was ik dan al aan de afdaling begonnen.
Ook gelukkig vond ik dat ze gestopt zijn met die kilometerpalen. Blijkbaar was dat een initiatief van de Rioja streek en daar zijn we nu uit.
Toen ik in het plaatsje kwam waar ik wilde overnachten zaten het Japanse en Koreaans meisje daar iets te drinken. Zij waren om 4 uur vertrokken ( ik om half zeven) en wilden doorgaan naar Burgos. Daarmee heb ik ter plaatse mijn plan gewijzigd en ben ook naar Burgos doorgegaan. Niks voor alle dagen, maar het ging als vanzelf. Ook die berg opgaan was leuk voor deze oude bergbok.
Door deze planwijziging weet ik nog niet waar ik morgen naartoe ga, maar dat zien we manana wel weer. Eerst even van Burgos proeven.
Dag 69 - 6 juni / Redecillo del Camino - Villafranca Montes de Oca (24km)
Heel onverwacht was het vanmorgen licht mistig en zwaar bewolkt. Af en toe viel er zelfs een drupje regen. Met zo'n weer kan een mens nog eens stevig doorstappen, de mooie landschappen liggen er toch maar wat grijsjes bij en zitten half in de laaghangende wolken verscholen. Ik dacht eerst nog wat verder te stappen, maar aangezien het volgende stuk over een berg gaat zou ik door de wolken maar weinig van het landschap te zien krijgen. Daarom heb ik beslist om in Villafranca te stoppen.
De albergue is onderdeel van een drie sterrenhotel, en dus heel goed. Vanavond een pelgrimsmaaltijd in het hotel aan 12 Euro.
Morgen ga ik een korte etappe doen, en de dag daarna volgt Burgos, een vrij grote stad met kathedraal.
Dag 68 - 5 juni / Azofra - Redecilla del Camino (25km)
Weer heel vroeg vertrokken en dus ook, ondanks enkele tussenstops om bvb een zumo de naranja te drinken, op de middag al ingecheckt in de albergue van Redecilla. Een piepklein dorpje met één winkeltje en één restaurantje maar met een kerkje om u tegen te zeggen. Vanbuiten gezien zou je er geen cent voor geven, maar binnenin is het een juweeltje.
Onderweg weer enkele hele mooie landschappen gezien, echte schilderijen. Vanaf nu verschijnen er blijkbaar om de kilometer palen om te zeggen hoeveel km er nog te lopen zijn tot Compostella, telkens 1 km minder dus. Om zot van te worden. Ik niet alleen blijkbaar, want bij sommige palen zijn de cijfers eraf gehaald. Vermoedelijk door pelgrims die daar ook zot van worden.
Een beetje later zijn ook Stuart en Ana in de albergue toegekomen. Stuart is een Canadees die ik al enkele keren in de albergues waar ik was ben tegengekomen. Hetzelfde geldt voor Ana, alleen dat zij een Japanees meisje is dat na de Camino heel Europa wil rondreizen.
Het is nog steeds bloedheet overdag, maar de voorspellingen spreken nu toch van iets lagere temperaturen (25graden).
Deze namiddag een hele babbel gedaan met de Japanse Ana, maar dat is niet simpel want haar Engels is abominabel (slecht dus). Zij heeft haar werk opgezegd om gedurende een half jaar in Europa te gaan rondreizen, met een zeer beperkt budget.
Morgen naar Villafranca Montes de Oca.
Dag 68 - 5 juni / Azofra - Redecilla del Camino (25km)
Weer heel vroeg vertrokken en dus ook, ondanks enkele tussenstops om bvb een zumo de naranja te drinken, op de middag al ingecheckt in de albergue van Redecilla. Een piepklein dorpje met één winkeltje en één restaurantje maar met een kerkje om tegen te zeggen. Vanbuiten gezien zou je er geen cent voor geven, maar binnenin is het een juweeltje.
Een beetje later zijn ook Stuart en Ana in deze albergue toegekomen. Stuart is een Canadees die ik al enkele keren in de albergues waar ik was ben tegengekomen. Hetzelfde geldt voor Ana, alleen dat zij een Japanees meisje dat
Het ging vandaag nog warmer worden, daarom had ik al in gedachten om niet verder te gaan dan Azofra, zodat ik niet te lang in die loden zon moet stappen. Ik was al om half twaalf ter plekke, zodat ik hier weer een lekkere salade kon nuttigen in een klein lokaal restaurantje. De kamertjes zijn hier per twee bedden, dat reduceert de kans op nachtelijk lawaai een heel stuk.
De omgeving is hier licht heuvelachtig terwijl in de verte wel hoge bergen zichtbaar zijn. Hier worden veel druiven verbouwd, ik ben dan ook in de Rioja-streek, een heel bekende Spaanse wijn.
Het stappen op zich is zelfs bij dit weer geen echt probleem, maar waarom risico's nemen, op een dag komt het echt niet aan. Trouwens, zo'n kleine dorpjes hebben een zekere charme en de mensen zijn er vriendelijker.
De dag begon een beetje zoals de vorige dagen: vroeg op, stappen bij de morgenkoelte en genieten van de rust. De eerste 10km waren echt geschikt om het verstand op nul te zetten. De weg en ik, de weg die voorbij is en deze die nog moet komen. Het leven is dezelfde weg. Het is goed om af en toe om te kijken en te zien hoe het vroeger was. De herinneringen blijven. Hoe de weg er verder uitziet weet ik niet, en dat is maar goed. Misschien stopt hij wel, zoals bij haar het geval was. Toch stap ik verder, ik kan niet anders. Alles gaat voort. Deze gedachten ontstaan spontaan, en ik weet best dat ik niets nieuw vertel.
In Logroño ontbeten. Lelijke, oninteressante stad. Dan verder. Het wordt weer warmer ondanks de lichte bewolking. Wat later breekt de zon door en ik besluit deze etappe niet te lang te maken. In Navarrete ben ik terecht gekomen in een zeer luxueuze albergue voor slechts 10 Euro. Ik heb mezelf nog eens getrakteerd op een stevige pelgrimsmaaltijd zodat ik er morgen weer kan invliegen. Dan ga ik naar Azofra.
Dag 65 - 2 juni / villamayor de Monjardin - Viana (31km)
Vandaag was weer een fantastische dag die heel vroeg begon terwijl het nog fris was en de zon nog net achter de horizon verscholen zat. Het stappen ging vlot, en ik kon echt genieten. De omgeving is prachtig en naarmate het zonlicht zijn plaats opeist wijzigen de kleuren, maar wordt het ook warmer. En warmer. En warmer. En warmer.
Drinken is de boodschap. Ik had 2 liter water bij en die waren allemaal op vóór ik aankwam in Viana.
Er waren ook weer enkele stevige klimmetjes bij en gevaarlijk steile afdalingen, maar ook dat was fun.
Verschillende keren kwam ik in een toestand van "de weg en ik", verstand op nul en stappen maar.
Viana is een mooi stadje, en de albergue is ok. Vanavond vroeg een man uit Canada die ik al meerdere keren ontmoet had om samen te gaan eten met enkele Ieren. Uiteindelijk zaten we met de Canadees, 2 Ierse vrouwen, 1 Ierse man, een Koreaanse jongedame en een Japanse jongedame aan 1 tafel. Heel gezellig was dat.
Morgen zou het nog warmer worden, dus denk ik eraan om wat minder kms te doen. Ik zie wel.
Dag 64 - 1 juni / Cirauqui - Villamayor de Monjardin (24km)
Vandaag heb ik de etappe vrij kort gehouden omdat ik wist dat het warm ging worden, zo'n 30 graden. Ik was al vóór 12h bij de albergue, en had als eerste de keuze voor een slaapplek. Dan ben ik gaan eten: een enorme gemengde salade voor amper 7 Euro.
Tijdens het stappen zelf zijn er door de warmte momenten dat ik mijn hoofd volledig leeg kan maken, en dat doet goed. Ik concentreer me dan alleen op mijn ademhaling en het pad. Af en toe sta ik ook in bewondering voor de prachtige landschappen. En maar water drinken natuurlijk, zo'n 2 liter per voormiddag.
Wanneer ik met andere pelgrims praat, de meeste zijn gestart in St Jean, vinden die het enorm moedig dat ik dit van thuis gestart ben. Zelf vind ik dat niet, maar enige trots is mij wel niet vreemd. Ik leef nu echt in een andere wereld: heel vroeg gaan slapen, heel vroeg op, stappen, genieten, reflecteren, eten wanneer het kan ( en liefst veel), en elke dag kennis maken met andere mensen uit alle hoeken van de wereld. De camino is nu echt begonnen.
Morgen probeer ik een langere etappe te doen, naar Viane of zoiets.
Dag 64 - 1 juni / Cirauqui - Villamayor de Monjardin (24km)
Vandaag heb ik de etappe vrij kort gehouden omdat ik wist dat het warm ging worden, zo'n 30 graden. Ik was al vóór 12h bij de albergue, en had als eerste de keuze voor een slaapplek. Dan ben ik gaan eten: een enorme gemengde salade voor amper 7 Euro.
Tijdens het stappen zelf zijn er door de warmte momenten dat ik mijn hoofd volledig leeg kan maken, en dat doet goed. Ik concentreer me dan alleen op mijn ademhaling en het pad. Af en toe sta ik ook in bewondering voor de prachtige landschappen. En maar water drinken natuurlijk, zo'n 2 liter per voormiddag.
Wanneer ik met andere pelgrims praat, de meeste zijn gestart in St Jean, vinden die het enorm moedig dat ik dit van thuis gestart ben. Zelf vind ik dat niet, maar enige trots is mij wel niet vreemd. Ik leef nu echt in een andere wereld: heel vroeg gaan slapen, heel vroeg op, stappen, genieten, reflecteren, eten wanneer het kan ( en liefst veel), en elke dag kennis maken met andere mensen uit alle hoeken van de wereld. De camino is nu echt begonnen.
Morgen probeer ik een langere etappe te doen, naar Viane of zoiets.
Vandaag was het weer eens een fantastische dag. Heel de dag zon, tegen de middag 26 graden, met een beklimming om u tegen te zeggen. De Alto del Perdon is 770m hoog en er staat een geweldige rij windmolens bovenop. Er staat ook een geweldig mooi monument op is ijzer, met pelgrims op weg. Daarna gaat het bergaf. In Puente la Reina heb ik tapas gegeten.
Het stadje waar ik nu ben zie je van ver op een berg liggen, net een sprookje. Ik zit hier met Duitsers, Fransen, Oostenrijkers, Zuid Afrikanen, Japanners, Australiërs, en Amerikanen.
Morgen naar Villamayor de Monjardin.
Vandaag weer om half zeven vertrokken, zonder ontbijt. In een voorstadje van Pamplona heb in een panederia mezelf op een lekker ontbijtje getrakteerd, en op de middag heb ik in Pamplona lekkere tortilla's gegeten. Daarna ben doorgegaan naar Cesur Menor, naar een familie albergue. Heel netjes, niet meer dan 10 mensen in 1 kamer. Ik zit hier met Gust, van Jan geen spoor. Geen bijzonder stadje, maar er zijn wat winkels en enkele restaurants.
Morgen naar Cirauqui, en vraag me niet hoe je dat uitspreekt.
De weg die we nu volgden leek sterk op wat we gezien hebben in Frankrijk, net vóór de Pyreneeën. Klimmen en dalen tussen het groen. Wel mooi maar niet spectaculair, en met enkele wezenlijke verschillen: Hele stukken van de paden zijn verhard en vlak gemaakt hetzij met asfalt, beton of steenslag. Het lijkt wel een autostrade voor pelgrims.
Een ander verschil zijn de pelgrims: Amerikanen, Koreanen, Duitsers, Zuid Afrikane, Australiërs, enz. Je ziet altijd wel iemand lopen. Het is ook gedaan met slapen tot 7h of zo. De eersten beginnen al in te pakken om 5h. Tegen het eerste licht zijn ze weg. Ikzelf ben dan ook maar om half zeven vertrokken.
In Larrasoana slaap ik in een refuge, een zaal met 50 bedden.
Ik kom sinds St Jean nu ook elke avond Jan en Gust tegen. Vanmiddag hebben we goed wat wijn binnen gewerkt. Mag ook wel eens, maar dat is niet voor alle dagen. 'S avonds vrij goed gegeten in het plaatselijke restaurantje.
Morgen naar Cesur Menor.
Dag 60 - 28 mei / St Jean Pied de Port - Roncevalles (27km)
St Jean is een heel mooi toeristisch stadje waar ook heel veel mensen toekomen die van daaruit te voet naar Compostella vertrekken. Onvoorstelbaar hoeveel pelgrims daar elke dag rondlopen. En dus vertrekken er ook elke dag honderden mensen door de Pyreneeën naar Roncevalles. Een prachtige tocht die de eerste 20 km alleen maar stijgt, soms licht maar er zijn ook hele steile stukken bij. Ik had heel weinig problemen, en was al voor drie uur binnen. Alice is in een refuge op 8 km van St Jean gebleven. Zij gaat het de eerstvolgende dagen rustiger doen. We hebben wel afgesproken dat we nog eens contact maken na de tocht om foto's uit te wisselen.
Het eten was geen succes vanavond: een pelgrimsmaaltijd die wel goed smaakte, maar het was niet voldoende om mijn maag te vullen. Misschien noemen ze het daarom een pelgrimsmaaltijd. Ik zal morgen wel ergens bijeten.
Voor morgen weet ik nog niet waar ik zal slapen, maar dat is geen probleem omdat er niet meer moet gereserveerd worden.
Dag 58 - 26 mei / Ostabat - St Jean Pied de Port (21km)
Vandaag een relatief korte en niet zo zware etappe naar St Jean. Redelijk weer met af en toe een drupje regen. De omgeving was evenwel wondermooi. Zeker de intocht van St Jean was bijzonder. Weer een mijlpaal bereikt.
Ik heb een hotelletje geboekt samen met Alice om de kosten te delen. Morgen nemen we een dag rust.
Ongelooflijk. Dat is de enige manier om de landschappen te omschrijven die ik vandaag gezien heb. Zo mooi. En dan was het weer nog niet op zijn best. De heuvels zijn nu bergen, en de klimpartijen navenant. Maar het gaat prima, en ik heb plezier in het klimmen en afdalen.
Alice heeft nog steeds last van haar voet, en komt dus enkele uren later binnen.
Vanaf nu komen meerdere routes bijeen, en is er een massa pelgrims op pad. Inde refuge waren er zeker 40 pelgrims vandaag. Het eten was lekker en het was zeer gezellig. De wijn vloeide overvloedig en ik hoop maar dat dat niet elke dag zo wordt, want dan denk ik niet dat ik het haal.
Morgen naar Saint Jean Pied De Port.
Dag 56 - 24 mei / Orthez - Sauveterre de Béarn (24km)
Vandaag vrij bewolkt, maar droog en dus goed wandelweer. De landschappen zijn soms adembenemend. De klimmetjes ook. Het worden nu behoorlijke kuiten bijters waar blijkbaar geen eind aan komt. Maar ik geniet ervan want ik voel dat mijn benen en voeten het aankunnen. Efkens de spieren testen zeg ik dan.
Bovenop zo'n berg kon ik de Pyreneeën weer zien, nog meer dan 50km verder. Onderweg ook een speciaal soort schaap gezien met lang afhangende haren. Ook veel hagedisjes.
Bij het naderen van Sauveterre krijg je plotseling een prachtig zicht op het hoger gelegen middeleeuwse stadje. Dan moet je via een stenen trap helemaal naar boven.
Ik slaap vanavond in een gite bij een Kroatische dame. Alles prima in orde.
Morgen naar Ostabat.
Mooie landschappen vandaag bij mooie wolkenluchten en af en toe zon. Prachtig wandelweer dus. Het wordt alsmaar bergachtiger maar daar hou ik nu wel van. Ik voel mij in goede doen en kan af en toe stevig doorstappen. Vooral in de voormiddag heb ik veel foto's gemaakt.
Na de middag was er meer bewolking en het werd iets frisser.
Toen ik in Orthez aankwam bleek de refuge vol te zitten, en hoorde ik van Gust die daar al was dat het daar een rommeltje was.
Dan kreeg ik een telefoontje van Alice dat zij een probleem heeft met haar voet. Een soort peesontsteking.
Ze zou pas laat binnenkomen.
Dan heb ik het klooster gebeld om naar slaapplek te informeren, en dat was geen probleem. We slapen dus vanavond bij de nonnekes, en werden ontvangen door een heel lieve piepkleine pinguïn. Zo lief dat ik heb gedacht om haar in mijn rugzak te steken en mee te nemen.
Vandaag heb ik echt de Pyreneeën gezien, nog ver maar toch duidelijk zichtbaar.
Morgen naar Sauveterre de Béarn.
