De oceaan geeft geheimen prijs: biologen vinden opnieuw meters diepe onderwatergrot in Great Barrier Reef

Het was Australisch mariene bioloog Johnny Gaskell die zondag samen met z’n team de ontdekking deed. Het blauwe onderwatergat bevindt zich op goed 200 kilometer van het Daydreameiland, een van de zeven eilandjes aan de oostkust van Australië die tussen het rif genesteld liggen. Liefst tien uur had Gaskell nodig om het natuurfenomeen te bereiken. De tocht moest ’s nachts gebeuren.

Stalactieten

Volgens onderzoekers zou dit blauwe gat - waarvan het bestaan al eerder gesuggereerd werd - nog een pak ouder zijn dat het bekende ‘Great Blue Hole’ voor de kust van Belize dat in de jaren 70 ontdekt werd. Die onderwatergrot zou liefst 153.000 jaar geleden ontstaan zijn en later, tijdens verschillende ijstijden, haar definitieve vorm gekregen hebben. Met een diameter van 318 meter en een diepte van 124 meter, is het gat het grootste dat tot nu toe aangetroffen en onderzocht werd. Duikers vonden er onder meer gigantische verzamelingen stalactieten. Niet voor niets kreeg het ‘Great Blue Hole’ in 2012 nog een plekje op de lijst van tien meest spectaculaire plaatsen ter wereld, althans volgens Discovery Channel.
De onderwatergrot die dit weekend haar eerste bezoekers kreeg, herbergt kolonies koraalrif die ‘gezond’ zijn en nog niet aangetast door verbleking, de opwarming van de aarde of de stormen die het meer dan 340.000 vierkante kilometer grote rif al decennia lang teisteren. Ook opvallend: het nieuw ontdekte gat is zo goed als overal perfect rond.

Donkerblauw water

Gaskell en zijn team zijn met de vondst van de grot alvast niet aan hun proefstuk toe, want ook eind september al vonden ze een blauw onderwatergat nadat ze via Google Maps op de speciale vorm waren gestoten. Ook toen troffen ze een immense verzameling onaangetast koraal aan, waaronder hertshoornkoraal. Gaskell verleende uiteindelijk zijn naam aan de onderwatergrot.
Dankzij de erosie van kalksteengrotten in het rif kunnen de felblauwe onderwatergaten ontstaan. Door hun diepte kleurt het water er donkerblauw omdat het er meer zonlicht absorbeert - vandaar het contrast met het appelblauwzeegroene water op andere plekken in het rif.

Reuzenslak

Onlangs nog raakte bekend dat de Australische overheid zeldzame reuzenslakken wil inzetten om het Great Barrier Reef te redden. Een van de meest bizarre bedreigingen is immers de doornenkroon of zeesterren die vooral ’s nachts op het rif klimmen om het levende koraal ‘af te grazen’. Eén zo’n zeester kan jaarlijks tien vierkante meter koraal eten. Intussen is een kweekprogramma opgestart en zullen de slakken uitgezet worden op enkele strategische plaatsen. (br.hln)

Ruim tienduizend eigenaars van zonnepanelen willen geld groenestroomcertificaten niet

Hoewel ze daar recht op hebben, vroegen ruim 10.000 eigenaars van zonnepanelen in Vlaanderen het afgelopen jaar hun groenestroomcertificaten bij hun distributienetbeheerder Infrax/Eandis niet aan. Dat schrijft Het Belang van Limburg vandaag.

Op 14 november vorig jaar zijn de distributienetbeheerders Infrax en Eandis verantwoordelijk geworden voor de groenestroomcertificaten in Vlaanderen. “Vorige maand, dus bijna één jaar na de overdracht naar de netbeheerders, waren ruim 10.000 installaties nog altijd niet aangemeld: 4.330 bij Infrax en 5.839 bij Eandis”, zegt Johan Danen (Groen), die de cijfers bij Vlaams Energieminister Bart Tommelein opvroeg.

Desinteresse?

Infrax vermoedt desinteresse bij een groot deel van deze ‘achterblijvers’. “Ook na zes herinneringen per mail en brief laten deze mensen na zich in orde te stellen”, zegt Infrax-woordvoerder Björn Verdoodt. Verdoodt roept deze mensen op om zich alsnog in orde te stellen. “Zeker aangezien zij de niet-aangevraagde certificaten van het voorbije jaar nog altijd kunnen innen, simpelweg omdat de uitkering ervan gebeurt op basis van de vorige meterstand. Ze hebben er dus alle baat bij dit snel te doen.” (br.hln)

5 snelle tips voor minder afwas ’s avonds

Heerlijk, zo’n huisgemaakte maaltijd. Alleen jammer dat je naast een rondgegeten buikje ook met drie vieze kommen, een aangekoekte pan, een hoop vuil servies en heel wat ander gebruikt keukengerei blijft zitten. Met deze tips kan je die afwasberg wat beperken en meer tijd in de zetel doorbrengen.

1. Gebruik hetzelfde glas

Je begint de dag met een kop koffie of een glas water, een paar uur later heb je zin in iets fris, in de namiddag drink je ook nog iets en ’s avonds lust je wel een glaasje frisdrank bij het eten. En voor je het weet gebruikt iedereen in het gezin vier verschillende glazen per dag. Het is niet omdat je twintig glazen in je keukenkastje hebt staan, dat je ze ook allemaal moet gebruiken. Neem niet iedere keer een nieuw glas uit de kast als je dorst hebt, maar gebruik de hele dag door hetzelfde exemplaar, dat je tussendoor uiteraard wél even mag uitspoelen.

2. Spoel snel af

Oké, leuk is anders, maar je hebt er op lange termijn wel meer plezier van. In plaats van dat ontbijtbord met restjes confituur of kommetje met een overschotje havermoutpap gewoon naast de gootsteen te zetten, spoel je alles eerst even af. Op die manier voorkom je dat etensresten de tijd krijgen om aan te koeken en bespaar je je ’s avonds een heel schrobkarwei wanneer het tijd is om die restjes er weer af te krijgen.

3. Kook slim

Wie lui is, moet slim zijn. Kook meteen in de kommen die je later op de avond ook op tafel zet. Een wok- of braadpan, bijvoorbeeld, of een smakelijke ovenschotel. Op die manier beperk je het aantal vuile potten en pannen. Ga ook niet voor alle ingrediënten die je moet snijden een ander mes gebruiken. Koop gewoon één vlijmscherp exemplaar, en gebruik dat voor alles (maar wees natuurlijk wél voorzichtig).

4. Gebruik de kooktijd

Moet je wachten tot de spaghetti kookt? Of misschien sta je wel te  niksen terwijl je vlees langzaam gaart? Gebruik die tijd door ondertussen al een paar potten en pannen af te wassen. Die hoef je dan later alvast niet meer te doen.

5. Restjes

Restjes na een maaltijd zijn fantastisch. Het betekent namelijk dat je de dag erna niet hoeft te koken. Kortom: geen afwas. Het kan dus geen kwaad om een portie te veel klaar te maken. Geen zin om die plastic potjes nadien af te wassen? Dek gewoon een bord af met plastic folie of bewaar vast voedsel, zoals quiche of cake, in een broodzak. (br.hln)

De leukste activiteiten met je kinderen in de herfstvakantie

Hoera, vakantie! Nog geen idee wat te doen met je bengels? Wij verzamelden 10 leuke activiteiten om je kinderen (en jezelf) heel de week zoet mee te houden. Van een indoor sneeuwbaan tot een tentoonstelling over LEGO.

1. Een indoor skipiste

Antwerpen is een nieuwe sneeuwbaan rijker. Gisteren opende ‘Aspen’ in Wilrijk feestelijk de deuren. Een skipiste waar je het hele jaar door de perfecte sneeuw vindt om op te skiën, snowboarden en zelfs sleeën. De baan heeft een vrije hoogte van 15 meter, op het balkon in de sneeuwhal kun je uitrusten met een warme chocomelk.
Meer info: www.aspen.be.

2. Suske en Wiske als kleuters in nieuwe animatiereeks 

Suske en Wiske Junior is een gloednieuwe animatiereeks waarin de jonge versie van Suske en Wiske kleuters mee uit de realiteit nemen naar een fantasiewereld waar ze spannende avonturen beleven. Op maandag 30 en dinsdag 31 oktober kan je in primeur de eerste vier afleveringen bekijken in Comics Station Antwerp. De eerste 100 mensen krijgen een gratis Suske en Wiske Junior fluovestje, verder vinden er ook tal van randactiviteiten plaats. 
Suske en Wiske Junior is vanaf maandag 6 november te zien op Ketnet. Meer info: www.ketnet.be en www.comicsstation.be.

3. Ostend Zombie Race

Net voor Halloween loop je in Sportpark De Schorre een parcours vol obstakels en huiveringwekkende zombies, door het bos, over heuvels en door bunkers. Kies voor de 5 km lange obstakelrun of raap al je moed samen en ga voor 10 km. Je enige doel: levend de finish halen.
Meer info: www.visitoostende.be.

4. Pipi Langkous

Elke ouder herinnert zich ongetwijfeld zelf nog de streken van de roodharige Pipi Langkous, maar kennen ook je kinderen het verhaal van het kleine meisje dat alleen in een groot huis woont met haar gevlekt paard en aapje ‘Meneer Nilsson’? Op 29 oktober is er een voorstelling van de film in Cinema ZED in Leuven, allen daarheen dus!
Meer info: www.filmanjaro.be. 

5. Bricklive: de tentoonstelling voor LEGO-fanaten

De hele herfstvakantie lang vindt in Tour & Taxis in Brussel een tentoonstelling plaats waar LEGO-fans van zullen smullen. Met de meer dan 3 miljoen LEGO-blokjes kunnen je kinderen en jij je fantasie en creativiteit echt de vrije loop laten, wat ook exact de bedoeling is van Bricklive. 
Meer info: www.bricklive.be.

6. Games spelen en ontwikkelen

Kinderen in huis die verslingerd zijn aan gamen? Stuur ze op maandag 30 oktober dan naar de bib van Hoogstraten waar ze de hele dag leuke spelletjes kunnen spelen én zelf maken. De toegang is gratis maar je moet wel reserveren.
Meer info: www.hoogstraten.be/vormingbib.

7. De Oktoberfoor

Naar jaarlijkse gewoonte vindt de Oktoberfoor dit najaar opnieuw plaats in Oostende. Gil het uit op één van de 75 duizelingwekkende kermisattracties, proef allerlei zoetigheden of laat je kinderen griezelen tijdens de Halloween-avond. Ideaal voor als het buiten eens niét grauw en grijs is.
Meer info: visitoostende.be.

8. De Boekenbeurs

De Boekenbeurs in Antwerpen behoeft geen introductie meer, maar het blijft wel een leuke activiteit voor zowel jezelf als je kinderen natuurlijk. Bijna elke dag vinden er toffe hoorspellen en workshops plaats, zodat ook jij in alle rust kunt rondstruinen en misschien wel een babbeltje doen met je favoriete schrijver?
Meer info: www.boekenbeurs.be.

9. Kattenkwaad in Bokrijk

Van 1 tot 5 november gaat in het Openluchtmuseum Bokrijk het doe-festival Kattenkwaad door. Kinderen kunnen zich uitleven op onder andere een bungee trampoline, op de bangelijke deathride, zich een circusartiest wagen in de acrobatenpiste en zo kunnen we nog wel even verder gaan. Voor durvers.
Meer info: www.bokrijk.be. 

10. Een ponyrit in het bos

Als je kind geen schrik heeft van paarden is de ponyrit in het Malou Park in Woluwe ongetwijfeld een van de leukste herfstactiviteiten voor hen om mee uit te pakken op school. De wandeling duurt ongeveer 40 minuten en aan de ouders wordt gevraagd om mee te komen om de pony’s te begeleiden (kennis van paarden is niet nodig).
Meer info: www.ponyplesure.be. (br.hln)

“Bewaar koffie nooit in een thermos” en andere tips voor het lekkerste kopje koffie

Een lekker kopje koffie smaakt iedereen, dat heeft Marjolein Vermeersch, die haar eigen artisanale koffiebranderij runt, goed begrepen. ze schreef er samen met haar moeder Martine Nijsters een boek over: ‘Slow Coffee: een eigenzinnig koffieboek vol inside-kennis en recepten’. En wij lichten alvast een tipje van de sluier.

Vers van de molen

Haal de koffie zo vers mogelijk in huis en koop geen al te grote koffievoorraden. Sla de koffie op in een droge, niet al te warme ruimte. Bewaar de koffie niet in het keukenkastje boven het fornuis, maar in een droge, koele bergplaats, ver van alle keukendampen. Maal de koffie ook pas net voor je hem zet, zo is je koffie het lekkerst.

Kwaliteit

Gebruik kwaliteit: voor je koffie, maar ook voor je molen en zetapparaten. Het is een investering in een toekomst vol zalige koffiemomenten. Hou al je koffieattributen ook grondig schoon. Van molen tot kan, reinig alles met helder water en wrijf het droog, zodat geen oude smaken de volgende pret bederven.

Geen thermos

Hou de koffie niet warm op een plaat of in de thermos. Dat verzuurt de koffie en zelfs de beste kwaliteit sneuvelt na verloop van tijd, om dat de aroma- en smaadragers in een thermos afbreken en een zurige smaak aan de koffie geven. Als je niet anders kunt, hou de koffie zeker niet langer dan een uur in een thermos. Beter is het om je koffie op een natuurlijke manier wat langer warm te houden: spoel de koffekan vóór het gebruik met heet water om, zodat het porselein of aardewerk zelf warm is.

Van de kook

Gebruik ziedend water (net van de kook) en een goede manier om de koffie te zetten. Laat de koffie zelf nooit koken: ‘Café bouillu, café foutu!’ Als je een koffiekan en kopjes koopt, kies dan voor porselein, glad aardewerk (niet poreus) of glas. Die materialen beschermen het aroma van je koffie, hoewel glas iets minder aangenaam is om er koffie uit te drinken. (br.hln)

Tina Turner: “Ik vluchtte weg van Ike en werd bijna aangereden op de snelweg”

Tina Turners naam zal altijd onlosmakelijk verbonden blijven met die van haar ex-man Ike. Niet alleen omdat ze samen de monsterhit ‘Proud Mary’ uitbrachten, maar ook omdat de man erg losse handjes had. Tina vertelde in een interview met Jonathan Ross nu hoe ver die mishandeling precies ging.

Ike en Tina Turner waren in totaal 16 jaar getrouwd, van 1962 tot 1978. Het koppel vormde een enorm succesvol showbizzduo, maar kenden ook een heel explosieve relatie. Vooral het druggebruik van Ike, die zwaar verslaafd was aan cocaïne, zorgde voor heel wat ruzies en gevechten. Tina kan zich echter nog het exacte moment herinneren waarop Ike volgens haar gevaarlijk werd. Dat vertelt ze in de talkshow van Jonathan Ross, die dit weekend wordt uitgezonden.

Op 1 juli 1976 raakten de twee in een gevecht verwikkeld in hun limousine. Ike was op dat moment al vijf dagen wakker - de cocaïne hield hem op de been. Door zijn verslaving had hij letterlijk een gat in zijn septum gebrand en kreeg daardoor vaak neusbloedingen. Op die bewuste dag  vond hij dat Tina hem niet snel genoeg hielp toen hij begon te bloeden. Hij sloeg haar in het gezicht, maar ze beet van zich af en krabde en schopte haar man. Toen ze aankwamen in het hotel, zaten ze beiden onder het bloed en had Tina er genoeg van.

Snelweg

“Het was heel moeilijk en gevaarlijk, want hij was gewelddadig, zat aan de drugs en voelde zich tegelijk heel onzeker. Ik had geen geld en wist niet waar ik heen moest, maar besloot het erop te wagen. Toen hij zijn roes aan het uitslapen was, vertrok ik uit het hotel, ging door de keuken naar de achterdeur en stak een snelweg over.”

“Ik had de snelheid van de wagens niet goed ingeschat”, vervolgt ze, “Een heel grote truck kwam recht op me af en begon te claxonneren. Ik dacht echt dat het met me afgelopen was toen.” Tina verbleef vervolgens in hotels en bij vrienden, en vroeg uiteindelijk de scheiding aan. “Hij heeft alles gehouden”, vertelt ze over de financiële situatie. “Hij zei altijd: ‘als je vertrekt, vertrek je zoals je gekomen bent’. In de relatie was er nooit vrijheid; hij was altijd gewelddadig en ik had geen controle. Op een bepaald moment had ik er gewoon genoeg van. Het leven had zo geen zin meer. De enige reden waarom ik zo lang gebleven ben, was omdat ik hem probeerde te helpen.”

In 1985 leerde Tina haar huidige man Erwin Bach kennen. De twee zijn nog steeds gelukkig samen. (br.hln)

Man wordt ‘wakker’ tijdens eigen begrafenis en doet rouwende familie schrikken

Watson Franklin Mandujano Doroteo uit de stad Tingo Maria in Peru werd op 21 oktober doodverklaard nadat er complicaties waren opgetreden tijdens een wortelkanaalbehandeling.

Tijdens de begrafenis lag de 24-jarige man in een open kist. En toen gebeurde het. Alerte familieleden zagen hoe zijn borstkas zachtjes op en neer ging. Ze haalden er vliegensvlug een dokter bij en die bevestigde hun vermoeden: hij vertoonde tekenen van leven.

Doroteo werd in allerijl uit de kist gehaald en naar het hospitaal gebracht. Daar werd de man helaas opnieuw doodverklaard. Wellicht was hij tot die tijd verdoofd geweest van de medicatie tijdens de behandeling. Maar stierf hij daarna alsnog. Dat claimt althans zijn familie.

Volgens zijn troosteloze verwanten had men Doroteo het geneesmiddel ‘Diazepam’ toegediend in aanloop naar de operatie. De politie onderzoekt de merkwaardige zaak. Zijn familie eist gerechtigheid. (br.hln)

Norah Jones - Don't Know Why

Uurdiscussie: moet het winteruur de standaard worden?

In de nacht van zaterdag op zondag is het klokverzetcircus daar weer  en schakelen we over van zomertijd op wintertijd. De klok gaat één uur achteruit en we mogen een uur langer in bed blijven liggen. Vanaf dan komt de zon een uur vroeger op en gaat ze een uur vroeger onder, en dat tot 25 maart 2018, wanneer we opnieuw overschakelen op zomertijd. Dat de zon nu een uur vroeger onder gaat, maakt van de overschakeling naar het winteruur de start van een risicovolle periode op het vlak van verkeersveiligheid.

Tweejaarlijks gepruts

Algemeen gezien is het tweejaarlijks gepruts met de tijd een erg ingrijpend gebeuren. Wereldwijd zorgt het voor een hoop ellende en gemiste afspraken, aanpassingsproblemen in het gezin en het bedrijfsleven. De overgang van winter- naar zomertijd en omgekeerd heeft volgens studies ook een niet te negeren invloed op onze biologische klok en onze gezondheid. In de dagen na een tijdsovergang is er een stijging in het aantal beroertes, hartaanvallen en verkeersongevallen. Kortom, het artificiële spelletje met de tijd heeft een heleboel nadelige effecten. En dat twee keer per jaar. “Blijf gewoon van de tijd af”, argumenteert weerman Frank Deboosere geregeld.

Als het aan een groep van 70 Europarlementsleden ligt, is het in ieder geval mogelijk een van de laatste keren dat we ‘sjoemelen’ met de tijd. De afwisseling tussen zomer- en wintertijd heeft volgens de Europarlementsleden, uit alle acht fracties van het parlement, veel meer nadelen dan voordelen. In december wordt gestemd over een resolutie en als die wordt aangenomen, buigt de Europese Commissie zich over het vraagstuk. Als een meerderheid van de EU-landen voorstander blijkt van afschaffing, dan komt er een eind aan de zomer- en wintertijd. Maar welke tijd zullen we dan gebruiken? De zomertijd of de wintertijd?

Energiebesparing?

Om te begrijpen waarom we aan de tijd zijn beginnen broddelen - en waarom specifiek het zomeruur steeds meer achterhaald is volgens onder meer Frank Deboosere - moeten we terug naar 1977 en de economische crisis van die tijd. Overheden wereldwijd zochten naar energiebesparende maatregelen om de rekeningen van de mensen te drukken en vonden een oplossing in een geschuif met het uur. Ziedaar de geboorte van het zomeruur, want als het ’s avonds langer licht is, hoeven de lichten minder snel aan en blijven mensen langer buiten. Energie en meteen ook geld gespaard, hoera.

Maar dat argument gaat niet meer op, blijkt uit studies. Als we vandaag de berekening maken, bespaar je met de overschakeling tussen het winter – en zomeruur jaarlijks 2,60 euro op je elektriciteitsrekening. Een verwaarloosbaar economisch voordeel, onder meer door de komst van ledverlichting en energie-efficiëntere toestellen. En meer dan vaak wordt enig besparend effect tenietgedaan door apparaten als airconditioning die wel lustig draaien in de zomermaanden. Nee, voor energiebesparing moeten we het niet meer doen.

Standaardtijd

Het belangrijkste argument voor de afschaffing van de zomertijd is dat de wintertijd eigenlijk onze standaardtijd GMT+1 is (ofwel de wereldtijd plus een uur). Met een omschakeling naar de zomertijd zitten we eigenlijk dus twee uur boven die tijd. “Precies dat maakt het moeilijk om ook in de winter een echte zomertijd te gebruiken”, aldus weerman Frank Deboosere op zijn website.

Licht om kwart voor tien

Als het altijd zomertijd zou zijn, zou de ochtendspits dan maandenlang in het donker verlopen en moeten kinderen ook maandenlang in complete duisternis naar school. Met de zomertijd als dé tijd komt de zon op 1 januari namelijk bijvoorbeeld pas op rond 9u45. De combinatie van duisternis (en de ochtendmist, die een uur langer blijft hangen) vergroot de kans op zware verkeersongevallen. De avondspits valt dan weer op het heetst van de dag en veroorzaakt ernstige ozonoverlast.

Te lang licht

“En dan komt er natuurlijk nog bij dat met de zomertijd ’s zomers de nachten heel laat beginnen”, stelt Deboosere. “Het nachtlawaai begint en eindigt dus later. Jonge kinderen moeten naar bed bij klaarlichte dag en in verzengende hitte.” En ook volwassenen ondervinden last van de zomerhitte die een uur langer blijft hangen in de slaapkamers, waardoor we minder gemakkelijk in slaap vallen en het zomeruur zo nadelige effecten heeft op ons slaapritme.

“Mijns inziens zou het veel beter zijn om het hele jaar door de wintertijd te behouden, maar om de mensen toe te laten in de zomermaanden een uur vroeger te komen werken”, besluit Deboosere.  Zo verlopen de spitsen ’s ochtends en ’s avonds meer gespreid en dat zou volgens de weerman minder files, minder vervuiling en minder tijdverlies betekenen. (br.hln)

Stijlvol als een Parisienne: de baret is het hoofddeksel van de winter

Een baret geeft je instant de flair van een chique Parisienne, het houdt je hoofd warm in de winter en het is ook nog eens betaalbaar. Kortom, het is het ultieme accessoire voor de komende maanden, en dat hebben fashionista’s massaal in het snuitje.

Wie recent nog op citytrip ging naar hippe grootsteden als New York, Tokio of Berlijn viel het ongetwijfeld ook op: de baret is opnieuw immens populair. Je ziet er vrouwen van elke leeftijd rondlopen met het nationale hoofddeksel van Frankrijk op hun hoofd, en ook op Instagram poseert de ene hippe blogger na de andere met een baret aan. Kortom, de baret is populair en verdient dus ook een plaatsje in jouw garderobe.

Welke kies je?

Klassieke kleuren als zwart, donkerblauw en beige combineren makkelijk met alles in je garderobe, maar je kunt van de baret ook een statement piece maken door te kiezen voor een felle tint rood of roze, bijvoorbeeld. Het hoofddeksel is verkrijgbaar in alle verschillende prijscategorieën – er zijn zelfs modellen gemaakt van kasjmier. (br.hln)

Bpost gaat ook pakjes bij de buren leveren

Concreet kan de klant via de website aangeven waar de postbode het pakje moet leveren wanneer er niemand thuis is. Er zijn verschillende opties. Zo kan het bij een zelfgekozen buur binnen een straal van 50 meter of een veilige plaats in de buurt van het huis, bijvoorbeeld de carport. Andere opties zijn een afhaalpunt naar keuze, bijvoorbeeld een postkantoor of postpunt, of vanaf 2018 een pakjesautomaat.

Volgens bpost is zowat 14 procent van de thuisleveringen van pakjes niet van de eerste keer succesvol omdat er niemand thuis is. Zowel de klant als de webshops waren vragende partij voor meer flexibiliteit, klinkt het. Maar de klant die niets wenst te wijzigen aan het huidige proces, hoeft geen voorkeur op te geven. Het concept werd dit jaar getest in Roeselare, Seraing, Moeskroen en Turnhout.

Andere pakjesdiensten leveren al langer het pakje bijvoorbeeld bij de buren indien niemand thuis is.  (br.hln)

J.K. Rowling onthult emotioneel verhaal achter de creatie van Potterpersonage ‘Professor Stronk’

Voor J.K. Rowling (52) begon te schrijven, maakt ze eerst een schets van de belangrijkste personages. Professor Pomona Stronk (‘Professor Sprout’ in het Engels), de leidster van afdeling Huffelpuf, heeft een speciaal plekje in haar hart, want tijdens de nacht waarin ze haar tekende, stierf haar moeder.

30 december 1990

“Ik heb deze schets getekend op 30 december 1990”, vertelt Rowling in de nieuwe BBC-documentaire over Harry Potter. “Ik bleef toen bij een vriend slapen. Ik was al zes maanden aan Harry Potter aan het schrijven en ik bleef op terwijl iedereen al gaan slapen was. Terwijl ik die tekening aan het maken was, is mijn moeder gestorven, 400 kilometer verderop. De volgende dag kreeg ik een telefoontje met het nieuws dat ze gestorven was.”

Rowlings moeder Anne stierf op 45-jarige leeftijd na een tien jaar lange strijd tegen multiple sclerosis. Ze heeft nooit het succes van haar dochter meegemaakt. Rowlings vermogen wordt geschat op meer dan 800 miljoen euro. Haar boeken zijn vertaald in 78 talen.

Tentoonstelling

De tentoonstelling in de British Library ‘A History of Magic’ is vrijdag gestart en er gingen al 30.000 tickets over de toonbank, een record. Tot 28 februari zijn er honderden Harry Potterartefacten te bewonderen. Volgende week zaterdag (28 oktober) zendt BBC de langverwachte documentaire over J.K. Rowling uit. (br.hln)

Rock ’n roll-legende Fats Domino overleden

De Amerikaanse rock-’n-roll-legende Fats Domino is op 89-jarige leeftijd overleden. Dat heeft zijn dochter aan TMZ.com gemeld. De pianist en zanger overleed in New Orleans, omringd door zijn vrienden en familie.

Fats Domino, geboren als Antoine Dominique Domino, was in de jaren vijftig en zestig ongekend populair, niet alleen in de Verenigde Staten. Zijn carrière was hij in 1949 begonnen. Een van zijn vroege albums heette ‘The Fat Man’, wat voor altijd zijn bijnaam zou blijven. In de jaren die volgden verkocht hij miljoenen platen. Hij had wereldwijde hits met onder meer de nummers ‘Ain’t That a Shame’, ‘Whole Lotta Loving’ en zijn grootste succes: ‘Blueberry Hill’.

Zijn zangsuccessen bezorgden hem ook filmrollen. Zo was hij onder meer te zien in ‘Shake, Rattle & Rock!’ en ‘The Girl Can’t Help It’.

Hij heeft meer dan 65 miljoen albums verkocht en kreeg in 1987 een Grammy voor zijn hele carrière. In 1986 belandde hij in de prestigieuze Rock & Roll Hall of Fame. (br.hln)

Rood voor zelfvertrouwen, geel voor een goed humeur: hoe kleuren ons beïnvloeden

Voor een belangrijke meeting trek je best die rode vest aan, een herfstdipje bestrijd je met een gele trui en ontstressen doe je met een blauwe blouse. Kleuren hebben een invloed op hoe we ons voelen, en ja, dat geldt dus ook voor de inhoud van je kleerkast.

Kleuren, ze lijken zo onschuldig. Maar de ene kleur is de andere niet. Vaak zijn ze immers beladen met culturele betekenissen en associaties.  De kleur van een logo, bedrijf of merk wordt dan ook nooit lukraak gekozen. Dus waarom zouden wij dan zomaar om het even wat uit de kast trekken? Door de juiste kleur te dragen, kan je immers een heel ander beeld van jezelf de wereld insturen.

ROOD = zelfvertrouwen

Het knalt van het straatbeeld af, staat iedereen en je valt meteen op: rood is dé kleur van dit seizoen. Bovendien straal je als ‘lady in red’ zelfverzekerdheid, mannelijkheid, energie en passie uit. Ideaal als je straks je mannetje moet staan in een belangrijke presentatie of vergadering. 

GROEN = zakelijk

Het is geen toeval dat de muren van pakweg ieder klaslokaal waar je ooit gezeten hebt, in een groene tint geverfd waren. Groen straalt rust uit, maar ook gezag. Het is een harmonieuze kleur die vrede en balans zou brengen. Wie door het leven wil als een stoïcijnse zakenvrouw, trekt dus best iets groens uit de kast.

BLAUW = rust

Blauwe tinten doen ons denken aan lucht en water, iets waar we automatisch rustig van worden. Maar daarnaast associëren velen de kleur ook met betrouwbaarheid en autoriteit. Dat maakt het tot de ideale keuze voor een sollicitatiegesprek, een diner met je schoonouders of een presentatie op het werk.

GEEL = goed humeur

De meest positieve kleur is en blijft geel. Het is een warme kleur die ons doet terugdenken aan de lente en het licht van de zon. Wie geel draagt, oogt dan ook niet alleen vriendelijker, maar zou zich zelf ook gelukkiger voelen. Bovendien activeert de kleur onze hersenen, wat ons creatiever én productiever zou maken. Bye bye, herfstdip.

ROZE = sympathiek

Millennial pink is niet voor niets de populairste kleur van het moment. De kleur wordt al eeuwenlang geassocieerd met vrouwelijke onschuld en zachtheid. Wie graag benaderbaar en vriendelijk wil overkomen, kan dus niet verkeerd gaan met een wollige, roze trui.  (br.hln)

Uitgehongerde beren in veel te kleine kooien moeten toekijken hoe mensen zitten te eten op restaurant

Ze zitten opgesloten in veel te kleine kooien, zijn uitgehongerd en moeten toeristen vermaken. Dat is het trieste lot van tientallen bruine beren in Armenië. De arme dieren moeten toezien hoe mensen schaamteloos zitten te lunchen in een naburig restaurant. De Britse dierenrechtenorganisatie ‘International Animal Rescue’ klaagt de praktijk aan en wil de beren elders een beter leven geven.

Het is een eeuwenoude traditie in Armenië om beren te houden. Het is in het land dus niet ongebruikelijk om op restaurant, in een winkelcentrum of zelfs aan een busstation een bruine beer in een kooi te spotten. Vaak worden ze als jong gevangen en brengen ze de rest van hun leven op deze manier door om toeristen te entertainen.

‘International Animal Rescue’ (IAR) heeft nu een grote actie op het getouw gezet om de beren te bevrijden uit hun kooien. “Het is verbijsterend om vast te stellen hoe deze beren moeten leven”, verklaarde  Alan Knight van IAR. “Ze zitten al jaren in deze vuile en stinkende kooien en moeten overleven op basis van wat etensrestjes. Uit verveling bonken ze met hun hoofd tegen de stalen stangen van hun kooi. Het maakt me ziek.”

De Armeense regering heeft haar steun toegezegd aan de reddingsactie van de dierenrechtenorganisatie. Ze hopen om 80 beren een beter leven te geven. Deze operatie kost 4.000 euro per beer. Het is de bedoeling dat de dieren opnieuw in het wild worden uitgezet. IAR bouwt eveneens een beschermd toevluchtsoord voor de beren die niet meer in het wild kunnen overleven. (br.hln)

Kroonprinses Elisabeth is jarig: zo spendeert een 16-jarige royal haar vrije tijd

Prinses Elisabeth, die vandaag 16 jaar wordt, doet aan diepzeeduiken en kookt graag. Dat meldt het paleis in een aangepaste biografie van de kroonprinses.

Het oudste kind van koning Filip en koningin Mathilde is sinds 21 juli 2013, de dag dat haar vader de troon besteeg, de troonopvolgster. Ze gaat naar school in het Sint-Jan-Berchmanscollege in Brussel, waar ze les krijgt in het Nederlands. Ze spreekt ook Frans en Engels en volgt Duitse taalles. Ook haar vader is de drie landstalen machtig.

Naar aanleiding van haar verjaardag vandaag heeft het paleis de biografie van de prinses op de website monarchie.be aangepast. De meeste informatie was al gekend, maar er zitten ook nieuwe elementen in. Zo blijkt dat de prinses erg sportief is en graag in de keuken staat. “Thuis houdt ze van koken en ontdekt ze graag nieuwe recepten”, klinkt het.

Hiken

En nog: “Elisabeth is erg sportief. Ze gaat regelmatig skiën, speelt tennis, zeilt en doet aan diepzeeduiken. Ze is graag in de natuur en gaat graag ‘hiken’. Ze spreekt ook regelmatig af met haar vrienden”, zo luidt het nu op de site van het paleis.

Ze volgt ook pianoles en houdt van verschillende muziekgenres. Ze leest graag boeken en laat zich hierdoor ook inspireren. Buiten haar schooluren zet ze zich als vrijwilliger in voor naschoolse begeleiding aan kinderen met leerproblemen. Ze heeft al meegeholpen in een zorginstelling voor ouderen, in de daklozenwerking en heeft zich al ingezet voor mensen met een beperking.

Vandaag wordt haar verjaardag gevierd in privésfeer, aldus het paleis. Mama Mathilde moet vanavond nog vertrekken naar Bangkok, waar ze morgen aanwezig is op de crematieceremonie van de overleden koning Bhumibol.  (br.hln)

Machinist raapt gewonde zwaan van het spoor

Een machinist met een hart van goud heeft in Nederland zijn trein vertraging doen oplopen om een gewonde jonge zwaan van de rails te rapen. Het dier lag op het traject Enschede-Zwolle, in het noordoosten van het land, op de sporen. De man stopte zijn treinstel om de zwaan mee te nemen naar Zwolle, de eindbestemming van de trein.

Met de gewonde vogel aan boord, reed de machinist verder. Intussen belde hij de dierenambulance, om ervoor te zorgen dat er een ambulance klaar zou staan voor de gewonde zwaan bij aankomst in Zwolle. Die stond daarop klaar om het dier op te vangen. “De zwaan heeft waarschijnlijk een aanrijding gehad met een treinstel”, zegt de dierenambulance op Facebook. ”“De jonge zwaan heeft verwondingen aan zijn buik en aan zijn poot.” (br.hln)

Zondag gaat wintertijd in. Voor de laatste keer?

Aanstaande zondag gaat om klokslag 3 uur weer de wintertijd in België in. Dan draaien we de klok een uur achteruit, zodat we weer uitkomen op onze standaardtijd GMT+1 (ofwel de wereldtijd plus een uur).

Als het aan een groep Europarlementsleden ligt, is dat mogelijk een van de laatste keren. De afwisseling tussen zomer- en wintertijd heeft volgens de Europarlementsleden, uit alle acht fracties van het parlement, veel meer nadelen dan voordelen. Vooral het energiebesparende effect van de zomertijd zou achterhaald zijn. De maatschappelijke kosten als gevolg van het verzetten van de klok raamt de Duitse hoogleraar Till Roenneberg, die al veertig jaar de invloed van de klok op het bioritme van mensen bestudeert, voor Duitsland alleen al op 60 miljard euro per jaar, weet RTL Nieuws.

Als de resolutie in december wordt aangenomen, betekent dat echter niet dat de zomertijd meteen wordt afgeschaft. Eerst komt de Europese Commissie aan zet en daarna is het aan de verschillende lidstaten om het plan al dan niet goed te keuren. Als een meerderheid van de EU-landen ook voorstander blijkt van afschaffing, dan is de zomertijd verleden tijd en zullen we het hele jaar door gebruik maken van de wintertijd ofwel de standaardtijd. (br.hln)

Sarah Bettens -  I'm Okay

Klik op de foto om haar te beluisteren

“Waarom wil ik geen seks met de man waar ik van hou?”

“Ik heb lang gedacht dat ik biseksueel was,” steekt Stacey van wal. “Ik heb even weinig interesse in mannen als in vrouwen.” Jarenlang was ze onzeker over haar geaardheid, had ze geen flauw idee waarom ze nooit zin had in seks, zelfs niet met haar man. Totdat haar dokter haar de waarheid vertelde: ze was aseksueel. 

Zo’n 1 tot 3 procent van de bevolking is aseksueel, wat betekent dat ze zich niet seksueel aangetrokken voelen tot anderen. “Ik heb lang gedacht dat ik gewoon een mentale stoornis had,” vertelt Stacey tijdens een interview met BBC. “Ik dacht dat het abnormaal was dat ik nooit zin had in seks. Vriendinnen vertelden over hun liefjes of één of andere celebrity waar ze wel eens de lakens mee zouden willen delen, terwijl ik nog nooit op die manier in iemand geïnteresseerd was.”

“Waarom wil ik niet met hem vrijen?”

“Aseksualiteit bestaat in verschillende gradaties,” legt Stacey uit. “Hoewel ik me nooit seksueel aangetrokken zal voelen tot iemand, heb ik wél romantische gevoelens. Ik leerde mijn vriend - ondertussen mijn man - kennen toen ik 19 jaar oud was. Toen had ik nog geen flauw benul wat aseksualiteit was, dus ik dacht gewoon dat er iets mis was met mij. Ik weet nog dat ik dacht: ik zie deze man doodgraag, en als hij me vraagt om te trouwen zeg ik absoluut ja. Ik wil de rest van mijn leven met hem doorbrengen, dus waarom wil ik niet met hem vrijen? Dat is toch gek?”

“Mijn man en ik hebben samen heel wat doorgemaakt. Hij heeft mij altijd gesteund. ‘Ik zie je graag, ik wacht op jou zo lang als nodig is. Zelfs al gebeurt het nooit,’ zo stelde hij me gerust. Maar ik lag in de knoop met mezelf. Ik had steeds dezelfde nachtmerrie, dat mijn man me zou verlaten voor iemand anders die wél seks met hem wou, en dus ging ik op het internet op zoek naar medische redenen die een laag libido zouden kunnen veroorzaken,” vertelt Stacey openhartig. “Dat was niet bijster slim. Er waren heel wat mogelijke oorzaken, maar die ene die mijn aandacht trok was: een hersentumor. Ik dacht meteen dat ik ging sterven, en dus ging ik naar de dokter.

“Ga ik dood?”

“Ik weet nog dat ik in paniek vroeg: ‘Is het ernstig? Ga ik dood?’, terwijl zij zei: ‘Rustig maar, je bent waarschijnlijk gewoon aseksueel.’ Ik viel uit de lucht, daar had ik nog nooit van gehoord. Maar mijn dokter gaf me alle informatie, en verwees me door naar enkele websites. Het was alsof ik eindelijk gelijkgestemden gevonden had, geweldig was dat. Pas toen begon ik me beter in mijn vel te voelen, totdat ik op een punt kwam dat ik er eindelijk met mijn man over kon praten. 

Aseksualiteit is een soort van spectrum, en ik weet dat er heel wat mensen zijn die speciaal voor hun partner wél seksueel actief zijn, maar bij mij lukt dat niet. Iedere keer dat we het proberen, is het alsof mijn hele lichaam protesteert. Mijn man gaat er trouwens fantastisch mee om. Hij had het natuurlijk al wel zo’n beetje verwacht, maar dat maakt het voor hem niet minder moeilijk natuurlijk. Gelukkig is hij ontzettend begripvol. Ik ben stiekem ook wel trots op mijn aseksualiteit, en ik vind het prima om erover te praten. Op die manier hoop ik meer bewustzijn en begrip in het leven te roepen. Als ik op mijn achttiende had geweten wat ik nu weet, was ik een stuk gelukkiger door het leven gegaan.′ (br.hln)

JULES KNOCKAERT (75) RAAKTE ZWAARGEWOND BIJ OVERVAL BENDE VAN NIJVEL

Jules Knockaert, intussen 75, stond 34 jaar geleden in de Colruyt van Halle oog in oog met gangsters die later de naam ‘Bende van Nijvel’ kregen. Zelf belandde hij een week in het ziekenhuis, terwijl zijn vriend Walter Verstappen koelbloedig werd afgemaakt. Hij probeerde na de overval een nieuw leven te beginnen aan de zee.

“De afgelopen jaren heb ik zo dikwijls over nieuwe pistes gehoord en gelezen, maar die draaiden nooit op veel uit”, vertelt Knockaert.

”Wat mij vooral interesseert is wie de opdrachtgevers waren. ‘De Reus’ waarvan nu sprake is, was misschien een uitvoerder. Maar zo waren er veel. Ik kan niet aannemen dat het alleenstaande feiten waren. Wat erachter zat is de grote vraag.” Net als bijna elke andere burger heeft hij altijd het gevoel gehad dat de zaak van bovenaf afgedekt wordt.


”Ik heb ook mijn twijfels over die C.B.”, klinkt het.


”Advocaat Vermassen komt op de proppen met zijn uitspraken, en dan plots komt die man van Aalst boven water. Nu pas, terwijl zijn foto wel al sinds 1999 in het dossier zou zitten. In ieder geval hoop ik wel dat ze het juist hebben. Ooit heb ik met Tony van Parys, voorzitter van de bendecommissie, gesproken. Ik zei hem dat hij weet waar ze moeten zoeken, maar dat ze niet mogen. Het enige antwoord dat ik kreeg was dat hij mij het parlement is ging laten zien. Paul Vanden Boeynants was tijdens die jaren de sterke man. Hij werd ontvoerd door Patrick Haemers. Zijn bril en hoorapparaat was hij verloren tijdens de ontvoering, maar toch heeft hij daar alles perfect gezien en gehoord en als hij stierf was zijn hele archief per ongeluk in vlammen opgegaan. Haemers hebben ze gevonden in Brazilië, maar C.B. woont bij wijze van spreke naast de rijkswacht en vonden ze niet. Patrick was overigens nog zo vriendelijk voor de rest om zich op te hangen in zijn cel. Voor mij zijn het allemaal te veel toevalligheden.”

Overval Colruyt

Knockaert draagt die gewelddadige overval van 3 maart 1983 in Halle nog altijd met zich mee.

Drie mannen overvielen het filiaal, waarvan één persoon 1,85 meter groot zou zijn. “Ik was in die periode verkoopdirecteur voor de regio Brussel”, zegt Knockaert. “Ik was net naar de opening van een filiaal in Anderlecht geweest. Ik zat nog niet neer toen een grote man het kantoor binnenstormde. Ik kreeg klappen op mijn hoofd en hand met een soort biljartstok. Een andere bediende was onder het bureau gekropen. Walter Verstappen moest mee naar een ander kantoor om de kluis te openen, onder bedreiging van een vuurwapen.” Een reistas werd gevuld met geld, waarna de dader de man door de nek schoot. Hij overleed later in het ziekenhuis. “Zelf lag ik een week in het ziekenhuis, met vijftien hechtingen, een hersenschudding en een gebroken hand, maar voor hetzelfde geld kon ik het niet meer navertellen”.

“Geen slachtofferhulp”

Het is een open wonde die vers in het geheugen blijft. “Slachtofferhulp bestond nog niet. Daardoor heb ik ook mijn ontslag gegeven en heb ik geprobeerd een nieuw leven te beginnen aan de zee, met vallen en opstaan. Zaken die ik vroeger belangrijk vond, waren van geen tel meer. Pas in ’97 heb ik er voor het eerst echt met iemand over gesproken. Ik ben het onderzoek wel blijven volgen en ging naar de jaarlijkse bijenkomsten, maar voor mij was dat verloren tijd en geld. Zo lang er geen antwoorden zijn, kan ik die bladzijde niet omdraaien. Ik ben niet de man die ik vroeger was, en een tweede keer carrière maken is mij ook niet gelukt.”  (br.hln)

Superintelligente studente die vriend neerstak mogelijk terug naar Oxford: “Ze kan de Nobelprijs winnen”

Normaal gesproken staat er op een dergelijk incident een behoorlijke gevangenisstraf. Maar rechter Ian Pringle was bang dat een celstraf de carrière van de 24-jarige medicijnenstudente te veel zou beschadigen, zo meldt de BBC. Daarom legde hij haar een voorwaardelijke straf op van tien maanden.

Nu blijkt bovendien dat Woodward een truc heeft gevonden om Oxford nog niet te hoeven verlaten, aldus The Independent. Ze mag de voortzetting van haar studie 18 maanden uitstellen. En pas als ze een verzoek doet om terug te keren, kan een panel oordelen of ze moet worden weggestuurd.

Nobelprijswinnaar

Een studievriend, die anoniem wil blijven, verwacht volgens de Metro dat Woodward tegen die tijd wel zal mogen blijven. Vooral vanwege haar hoge intelligentie. “Ze is al omschreven als ‘toekomstige Nobelprijswinnaar’”, klinkt het. Bovendien zou de studente de steun hebben van een aantal vooraanstaande figuren binnen de opleiding. “Ik denk dat ze heel blij zijn om haar terug te krijgen”.

Drugs en drank

De studente werd in december agressief tijdens een bezoek van haar vriend. Hij had haar benaderd via Skype nadat bleek dat Woodward te veel had gedronken. De jongen maakte zich zorgen, onder meer omdat de studente al een drugsprobleem had, zo meldt BBC.

Maar Woodward wist de bezorgdheid van haar vriend niet te waarderen en gooide een laptop in zijn richting. Vervolgens stak ze hem met een mes in het been, waarbij ze ook twee vingers raakte. Toen ze probeerde om ook zichzelf te verwonden, slaagde de vriend erin om het mes uit haar handen te trekken.

Kritiek

Dat de studente nauwelijks de gevolgen van haar daad hoeft te dragen, stuit op veel kritiek. Zo vragen veel mensen zich na de uitspraak van de rechter af of iemand uit een minder goed milieu dezelfde behandeling zou hebben gekregen.  Volgens decaan Martyn Percy kreeg de studente echter ‘geen speciale behandeling’. Een woordvoerder van de universiteit zei eerder wel kritisch te zullen zijn op de eventuele terugkeer van Woodward. Daar zou geen garantie voor zijn. “Want de context is erg serieus te nemen”. (br.hln)

Gedaan met snelle douches: waarom je op maandagmorgen beter een bad neemt

Brits parlementslid Tim Loughton verbaasde vriend en vijand toen hij tijdens een radio-interview bekende dat hij iedere dag begint met een lang bad. En daar is hij niet alleen in. Ook Winston Churchill zat ’s morgens liever in bad dan dat hij onder de douche sprong. Maar heeft zo’n bad nu echt meer voordelen dan een snelle douche?

“Ik lees de krant, ik doe al wat werk, maar ik orden ook mijn gedachten wanneer ik in bad zit,” zo vertelde Loughton aan BBC. “Dé grootste oorzaak van stress is de uitvinding van de douche,” aldus de politieker. En misschien is daar wel degelijk wat van aan. Dé reden waarom de meesten onder ons op zondag of een luie avond af en toe in bad springen, is omdat het ons helpt ontspannen. Omdat je niet veel anders om handen hebt, verplicht zo’n bad je als het ware tot me-time. En zelfs al is het maar een halfuurtje: dat kan wel degelijk wonderen doen.

Moeten we dan net als Loughton iedere ochtend een extra uurtje vrijmaken om in bad te gaan? Gelukkig niet. Een douche is en blijft nu eenmaal de efficiëntste oplossing om proper de deur uit te gaan. Maar wie opziet tegen de lange werkdag of nog even alles op een rijtje wil zetten voor die belangrijke meeting, kan dat net zo goed in de badkuip doen. Bovendien zorgt een bad ervoor dat je lichaamstemperatuur de hoogte ingaat, de bloedcirculatie verbetert, het stresshormoon cortisol afneemt én dat er endorfines vrijkomen in je lichaam. Kortom: je kan helemaal stress-vrij aan de dag beginnen. En dat is op een druilerige maandag als vandaag al heel wat.  (br.hln)

Alle collega’s van De Reus ondervraagd bij politie Aalst én elite-eenheid Groep Diane

Dat de Bende van Nijvel minstens voor een deel bestaan moet hebben uit zwaar getrainde commando’s uit het eliteteam van de toenmalige rijkswacht, wordt al veel langer gesuggereerd. Maar nooit eerder werd de vinger zo hard op de wonde gedrukt als vandaag, met de ontmaskering van De Reus. Christiaan B. was immers ex-lid van de Groep Diane, de huidige DSU (Directie Speciale Eenheden).

Verlof

De onderzoekers zijn inmiddels begonnen met het opsporen en contacteren van alle andere rijkswachters die eind jaren 70, begin jaren 80 deel uitmaakten van de Groep Diane. Iets wat meer dan 30 jaar geleden overigens al eens gebeurd is. In 1986 liet de toenmalige onderzoeksrechter optekenen dat “alle leden die de Groep Diane om welke reden dan ook verlaten hebben, worden nagetrokken”. Maar dat leverde schijnbaar niets op. De Reus, op dat moment alweer ‘gewoon’ rijkswachter, kon ook verlof nemen op de dagen dat de Bende toesloeg, zonder dat dit een belletje deed rinkelen.

Zelfs toen in 1998 een robotfoto van De Reus verspreid werd en Marc Van Damme, een familievriend van Christiaan B., naar de speurders trok, gebeurde er niets met die informatie - ondanks de toch wel erg opvallende fysieke gelijkenissen.

Bekentenis

Vlak voor De Reus in mei 2015 stierf aan de gevolgen van drankmisbruik, biechtte hij zijn misdaden op aan zijn broer. Die deelde de bekentenis mondjesmaat met een handvol vertrouwelingen, onder wie... Marc Van Damme. Pas toen die in november vorig jaar contact opnam met David Van de Steen - die zijn ouders en zus verloor bij één van de raids - schoot het gerecht in actie. De speurders zullen nu niet alleen de ex-leden van de Groep Diane aan de tand voelen, maar ook een dertigtal voormalige collega’s van Christiaan B. bij de lokale politie van Aalst. (br.hln)

Broer ‘De Reus’: “Als alles uitkomt, is België te klein”

“Het zou eens moeten uitkomen. Mijn broer was een soldaat, de generaals zouden ze moeten hebben”, zegt de man. “Het moet gedaan zijn. Daarom doe ik een oproep aan mensen die er meer van weten. De kopstukken moeten bovenkomen.”
Of alles ooit allemaal uit zal komen, is de man niet zeker. Volgens hem was zijn broer alleszins niet de spilfiguur van de Bende, maar is er een doofpotoperatie aan de gang. “Mijn broer is altijd van hogerhand beschermd geweest bij de rijkswacht”, zegt hij. “Er zijn mensen die liever niet bekend worden. Als alles uitkomt, zal België te klein zijn.”

Spijt

De broer zegt dat hij er nooit heeft bij stilgestaan dat zijn broer “De Reus” zou kunnen zijn. “Je ziet de robotfoto, maar denkt niet dat dat je broer kan zijn. Pas achteraf begin je te vergelijken: hij was bij de rijkswacht en bij de groep Diane.” Volgens de man zou zijn broer zijn hele leven spijt hebben gehad, maar gezwegen hebben om de familie te sparen. “Hij wou er blijkbaar op zijn sterfbed vanaf.”  
Het heeft hem zelf ook veel tijd gekost om met het verhaal naar buiten te komen, uit angst voor de gevolgen. “Waar gaat dat eindigen? Wat gaat er gebeuren? Loop ik nog veilig op straat?”, vraagt de man zich af.(br.hln)

Slecht geslapen? Probeer dan vanavond dit trucje voor een goede nachtrust

Lig jij ook de hele nacht te woelen in je bed? Dan begrijp je ongetwijfeld wat voor invloed dat heeft op de day after. In de meeste gevallen is de toon voor een rotdag meteen gezet. Gelukkig is er een trucje dat je helpt om de nacht goed door te komen. De redder in nood? Pink noise.

Waarschijnlijk heb je de term white noise of witte ruis wel eens horen vallen. Het geluid is monotoon, voorspelbaar en saai, waardoor je hersenen minder afgeleid worden. Exact wat je brein nodig heeft wanneer het slaap probeert te vatten.

Val jij altijd als een blok in slaap? Maar word je ’s nachts wel meermaals wakker? Dan heb je nood aan een beetje pink noise, ofwel roze ruis, in je leven.

Terwijl witte ruis ervoor zorgt dat omgevingsgeluiden zodanig worden geneutraliseerd dat onze hersenkwabben uit pure verveling in sneltempo dromenland bereiken, zorgt roze ruis voor een gebalanceerde mix tussen hoge en lage frequenties. Uit onderzoek blijkt dat die afwisseling van frequenties helpen bij het afbouwen van hersenactiviteit, waardoor je niet alleen sneller slaap vat, het verbetert ook nog eens je slaapkwaliteit. 

YouTube staat er vol van, maar gemakkelijkheidshalve kan je net zo goed even Sleep And Noise Sounds downloaden op je smartphone. Deze app heeft zowel witte als roze ruis in de aanbieding en is ook nog eens helemaal gratis. Vaarwel verstoorde nachtrust!  (br.hln)

Jef Vermassen haalt zwaar uit: “Foto van ex-politieman zit in het dossier. Waarom deed men daar niets mee?”

 Advocaat Jef Vermassen heeft in een interview met Radio 1 deze ochtend zwaar uitgehaald naar het onderzoek naar de Bende van Nijvel. Volgens hem wordt het geheim van het gerechtelijk onderzoek gebruikt als “een wapen tegen de waarheid”. Vermassen begrijpt ook niet waarom er nooit iets gedaan is met de info over de ex-politieman, hoewel zijn foto in het dossier zat.

Het was Jef Vermassen die vorige week de bal opnieuw aan het rollen bracht. “Ik denk dat ik weet wie de Bende van Nijvel is. We moeten zeker en vast zoeken in de richting van Staatsveiligheid van die tijd en de Groep Diane”, verklaarde Vermassen toen tegenover TV Oost. Vermassen beweerde dat de waarheid over de Bende van Nijvel al lang bekend was, maar angstvallig werd achtergehouden. “Ze hadden het al lang kunnen doen, maar het mag blijkbaar niet. Maar het moet bovenkomen.”

Gisteren kwam aan het licht dat een ex-rijkswachter, C.B., uit Aalst in 2015 op zijn sterfbed zou bekend hebben dat hij deel uitmaakte van de Bende van Nijvel. De broer van C.B. concludeerde uit alle informatie die hij had gekregen dat C.B. “De Reus” was. De man heeft een jaar geleden de federale gerechtelijke politie ingelicht over het verleden van C.B bij de Bende van Nijvel. Tegenover VTM Nieuws getuigde hij gisteren anoniem dat hij zijn broer herkende in de robotfoto.

“Hallucinant”

Vermassen zegt nu verbaasd te zijn dat er zo lang niets is gedaan met de informatie over de Aalsterse rijkswachter C.B. “Daarom heb ik vorige week het onderzoek een duwtje gegeven”, zegt hij in ‘De Ochtend’ op Radio 1. “Ik moest wel spreken, want ik had info dat het onderzoek aan het uitdoven was. Dat terwijl de slachtoffers en de samenleving na meer dan dertig jaar recht hebben op de waarheid over de Bende. Vorige maandag zijn ze plots weer in gang geschoten en onderzoeken beginnen doen.” Volgens Vermassen hebben onderzoekers opnieuw rondvragingen gedaan in de regio Aalst.

Vermassen noemt het “hallucinant” dat een lid van de Bende van Nijvel bij de politie van Aalst werkte en zelfs mee de moorden van de bende onderzocht. “Het is een gruwelijke situatie. Die man komt van de Staatsveiligheid en waar wordt hij geplaatst? In Aalst, de plaats waar hij zelf moorden gepleegd heeft. Dat wil dus zeggen dat als de politiediensten van Aalst onderzoek moeten doen, in hun team dan de moordenaar zit naar wie ze op zoek zijn én dat hij verneemt wat men aan het onderzoeken is. Je moet daar eens over nadenken, ik vind dat hallucinant.”

Dat een foto van de politieman dan ook nog eens al jaren in het dossier zit, is voor Vermassen onbegrijpelijk. “De robotfoto van de gezochte man zit al lang in het dossier en komt overeen met een foto van de politieagent die ook in de documenten zit. En die man loopt dan rond in het politiekorps van Aalst. Waarom heeft men die foto’s toen niet eens op tv gebracht?”

Geheim van het onderzoek

Vermassen zegt zelf dat hij al geruime tijd op de hoogte was van die informatie. “Ik kom langs alle kant vanalles te weten omdat ik stilaan de biechtvader ben geworden voor mensen die dingen weten, maar niets luidop durven zeggen”, zegt Vermassen. Dat hij zo lang heeft gezwegen heeft alles te maken met het geheim van het onderzoek.

“Het geheim van het onderzoek is een smalle koord om op te dansen. Het is een moeilijke oefening”, zegt Vermassen. “Als je informatie lekt, dan riskeer je een gevangenisstraf. Iets wat ik niet wil. Maar ik heb een maatschappelijke verantwoordelijkheid, ook tegenover mijn cliënt David (Van de Steen, wiens ouders en zus voor zijn ogen werden vermoord in de Delhaize in Aalst, nvdr.). “Op de duur wordt het geheim van het onderzoek ook een wapen tegen de waarheid”, zegt Vermassen verontwaardigd.

“Ik kon vorige week niet meer zwijgen omdat ik informatie had dat er met nieuwe info niets gedaan werd. Ik had het vermoeden dat het onderzoek stilaan aan het uitdoven was. Als er informatie voorhanden is, dan moet die publiek gemaakt worden aan de samenleving. En ik heb dat dan uitgelokt. Ik heb zelf niets gelekt, enkel aan de boom geschud.”

“Ernstige vragen”

“Is het een doofpotoperatie? Ik weet het niet”, zegt Vermassen. Wel stelt de advocaat zich een aantal ernstige vragen. “Waarom is dat dossier overgeheveld naar Wallonië? Werd het misschien niet goed gevoerd in Vlaanderen? Ik dacht nochtans dat het juist zeer goed werd gedaan, onder andere door de ploeg van meneer Troch”, zegt de advocaat. “En waarom zijn verschillende mensen, zoals Troch, tijdens het onderzoek als verdachten naar voren geschoven? Ik zie geen enkele elementen die hen verdacht zouden maken.”

Vermassen vraagt zich ook af waarom het allemaal zo lang duurt, ondanks de informatie die men heeft. “Waarom laat men het dossier ook niet eens bekijken door buitenstaanders? Door mensen die onafhankelijk zijn en een nieuwe blik op de feiten kunnen werpen”, stelt Vermassen voor.

Volgens Vermassen staan er in het dossier ook nog verschillende andere namen. “Maar of dat de juiste zijn, is niet aan mij om te beoordelen. Ik vind wel dat men dat moet onderzoeken.”   (br.hln)

Ray LaMontagne & Damien Rice- To Love Somebody

Klik op de foto om ze te beluisteren





Ray Charles LaMontagne (New Hampshire, 18 juni 1973) is een Amerikaanse folksinger-songwriter.


Damien Rice (Dublin, 7 december 1973) is een Ierse singer-songwriter. Hij staat bekend om zijn breekbare nummers die hij met minimale instrumentatie vertolkt.





Samen brengen ze dit mooie lied , To Love Somebody.

Het dubbelleven van ‘De Reus’: ondervoorzitter bij lokale carnavalsvereniging en lid van Bende van Nijvel

Zo was hij tijdens de jaren zestig en zeventig een scout, maar werd later ook lid van een in 1979 opgerichte carnavalsvereniging. Bij de groep, die een taverne op de Grote Markt als clublokaal had, was hij al zeker tijdens begin jaren tachtig ondervoorzitter.
Tijdens die periode maakte hij deel uit van de Brigade Diane, nadat hij eerst in 1972 begonnen was bij de Brigade Aalst. In 1982 werd hij bij de elite-eenheid aan de deur gezet, en keerde hij terug naar Aalst om na de politiehervormingen te werken bij de lokale politiezone Aalst. Van zijn rijkswachtcollega’s kreeg hij indertijd de bijnaam ‘Bonno’ mee.

De foto met piratenhoed is het eerste beeld van ‘De Reus’. Frappant is op zijn minst de bijna identieke bril als op de enige afbeelding die er sinds 1985 bestond van de reus, robotfoto 19. Ook de haarsnit vertoont opvallende gelijkenissen. (br.hln)

Zo maak je komaf met gespleten haarpunten zonder ze te laten knippen

Gespleten puntjes, ze zijn de vrees van iedere vrouw die stiekem droomt van een lange haardos. “Op tijd laten knippen bij de kapper,” zo raadt de volksmond ons aan. Maar wat als je net zo lang gespaard hebt voor die lange lokken? Met deze trucjes kan je gelukkig ook al aan de slag.

Ze zijn vervelend, zoveel is zeker. Maar hoe ontstaan die gespleten puntjes eigenlijk? Wel, daar zijn drie mogelijke oorzaken voor:
1. Thermische schade, bijvoorbeeld door het veelvuldig gebruik van stijl- of krultangen
2. Chemische schade, wanneer je haren afzien door overmatig kleuren of permanenten
3. Mechanische schade, door je haren hardhandig te borstelen

Vooraleer je iets aan het probleem kan doen, is het dan ook belangrijk om de juiste oorzaak te achterhalen.

Meer conditioner, minder shampoo

De voornaamste reden waarom gespleten punten opduiken, onafhankelijk van de bron van de schade, is omdat we onze lokken niet voldoende beschermen. Dat betekent: een verzorgende conditioner na het wassen, een beschermende spray voor het drogen en minstens één keer per week een voedend masker.

Let ook op tijdens het douchen dat je niet té ijverig met de bus shampoo aan de slag gaat. Focus je ook vooral op de kruin bij het inzepen: de shampoo zal hoe dan ook de haarlengtes bereiken en vuil en olie zo mee het afvoerputje invoeren, zonder dat de zeep je tere puntjes nog meer beschadigt. Zijn je haren al erg broos? Dan kan je ze voor het douchen alvast beschermen met een klein beetje kokosolie.

Borstelen doe je zachtjes

Ga niet meteen in de aanval, met je borstel in de hand. Ook al lijkt het alsof je nooit alle knopen te lijf kan, de zachte aanpak is altijd de beste. Begin onderaan en werk met korte bewegingen naar boven toe. Op die manier oefen je niet te veel druk uit en zullen je lokken minder snel afbreken.

Let op met nat haar

Een natte haardos is het kwetsbaarst. Het is dan ook belangrijk om voorzichtig te werk te gaan wanneer je de douche uit stapt. Dep het zachtjes droog met een handdoek in plaats van als een malle te gaan wrijven. In de winkel of bij de kapper kijk je best naar producten op basis van keratine, een eiwit dat één van de belangrijkste bouwstenen is van ons eigen haar en dan ook een versterkende werking heeft.

Gebruik ook trouw een hittebeschermend product voor je de haardroger, stijl- of krultang erbij haalt. Het is een kleine extra stap die een wereld van verschil maakt voor je haar. Extra bonuspunt: ze zorgen er ook nog eens voor dat je haren makkelijker doorkambaar zijn.  (br.hln)

Bende van Nijvel: ‘De Reus’ is ontmaskerd

Een jaar geleden contacteerde een familielid van de Aalsterse C.B. de federale gerechtelijke politie over diens verleden bij de Bende van Nijvel. Die zaaide tussen 1982 en eind 1985 terreur met onder meer bloedige raids op grootwarenhuizen. Liefst 28 mensen kwamen daarbij om. “Vlak voor hij in mei 2015 stierf op zijn 61ste, heeft hij zijn geheim verteld”, aldus het familielid. “Hij was ‘De Reus’ van de Bende van Nijvel.” Kort na zijn bekentenis overleed de man. “Details over de raids waaraan hij had deelgenomen, had hij niet gegeven”, klinkt het bij de speurders. “Maar al vrij snel bleek dat hij niet alleen qua lichaamsbouw en lengte in aanmerking kwam, maar dat ook zijn levensloop perfect past in het plaatje van ‘De Reus’.”
Zo bleek C.B. eind jaren zeventig lid geweest te zijn van de elite-eenheid Groep Diane, maar werd hij vlak voor de eerste overval van de Bende afgedankt en teruggestuurd naar de rijkswacht. Daarnaast ontdekten de speurders dat B. op de dagen van de bloedigste raids eind 1985 telkens verlof had én dat hij tussen het voorlaatste wapenfeit van de Bende en de laatste aanslag in Aalst een medische fiche indiende voor een voetblessure. “Dat zou verklaren waarom getuigen van de raid op de Delhaize in Aalst altijd vertelden dat ‘De Reus’ mankte”, aldus een gerechtelijke bron. De speurders hopen nu via C.B. nog meer bendeleden te kunnen identificeren. “Misschien leven sommigen van hen nog”, klinkt het. (br.hln)

Fotografe Miss België is een non en wil toetreden tot ’Orde der Maagden: “Bikinifoto’s maak ik niet”

Selina De Maeyer lacht en toont ons haar ring. Een zilveren exemplaar dat haar verloving met Jezus symboliseert. Haar levensdoel? “Toetreden tot de Orde der Maagden, zodra de bisschop mij klaar acht.” Je zou je afvragen wat deze devote vrouw in het broeierige Sharm-el-Sheikh te zoeken heeft, omgeven door dertig Miss België-kandidates die zich laven aan de zon en zich uitsloven in bikini. Maar Selina is ook een talentvolle fotografe. Organisatrice Darline Devos ontdekte haar bij toeval op een expositie. Na talloze mails stemde ze toe.

Sensuele opdracht

Of haar geloof geen belemmering is tijdens deze toch wel sensuele opdracht? “Het voelt niet prettig om meisjes te fotograferen in bikini of lingerie, dus dat doe ik niet. Soms vraag ik hen zelfs om hun lipstick af te vegen. Ik wil door mijn lens in hun ziel kijken. De échte vrouw tonen. Dat voelen ze ook aan. Kandidates die door iedereen als ‘bitch’ worden gezien, blijken soms de onzekersten van de groep te zijn. Je kan je niet inbeelden hoeveel verhalen ik hier te horen krijg. Die draag ik bij me, koester ik. Soms neem ik hen ook op in mijn gebeden.” Want bidden, dat doet Selina véél. “Zelfs voor dit gesprek heb ik me even afgezonderd om de Heer te vragen de juiste woorden te vinden.” (br.hln)

Emma Bale - Run

Te veel vrouwen weten niet dat ze in de perimenopauze zijn

Waar het gevreesde woord ‘menopauze’ bij velen een (alarm)belletje doet rinkelen, hebben nog maar weinig vrouwen gehoord van de ‘perimenopauze’. Dit is de overgangsfase door symptomen die even hinderlijk zijn, al beseffen vrouwen vaak niet dat ze er middenin zitten. Vandaag, op Wereld Menopauzedag, wil de Belgische Vereniging voor Menopauze daar dan ook verandering in brengen. 

De perimenopauze, een periode die gemiddeld tussen 1 en 4 jaar duurt, is meestal te herkennen aan een aanhoudende onregelmatige menstruatiecyclus. Blijven de regels 12 maanden lang volledig uit? Dan zit je officieel in de menopauze.

Achtbaan van hormonen

De perimenopauze veroorzaakt significante schommelingen van het niveau van oestrogeen en progesteron. Daarom wordt het vaak een “afspiegeling van de puberteit” genoemd, wanneer een ‘achtbaan’ van hormonen fysieke symptomen zoals onregelmatige menstruaties en opvliegers ontketent. Bij veel vrouwen begint dit al rond de 40 jaar.

“Te veel vrouwen weten zelfs niet dat ze in de perimenopauze zijn”, zegt professor Serge Rozenberg, secretaris van de Belgische Vereniging voor Menopauze (BVM). “De realiteit is dat sommige symptomen van de perimenopauze lijken op die van de menopauze: ongeveer 38% van de betrokken vrouwen lijdt aan depressie, terwijl bijna 40% slaapproblemen heeft. Anderen vermelden ook opvliegers en nachtelijk zweten. In dit geval hebben de vrouwen echter nog steeds een menstruatiecyclus, zelfs al is hij vaak verminderd. Ze kunnen dus nog steeds zwanger worden in dit stadium! Bij ongeveer 25% van de vrouwen wordt dit fenomeen zelfs gekenmerkt door hevigere bloedingen. Dat kan de verwarring vergroten, omdat de meerderheid van hen dit niet associeert met de naderende menopauze.”

Veranderde levensstijl

“De perimenopauze, ook wel de ‘veranderingen voor dé verandering’, zou voor iedereen de gelegenheid moeten zijn om een volledig gezondheidsonderzoek te laten doen. Zo kan een langdurige levenskwaliteit van hoog niveau gegarandeerd worden”, vervolgt professor Herman Depypere, voorzitter van de BVM. “Dit houdt vaak een veranderde levensstijl in: regelmatig bewegen, niet roken en alcohol matigen. Ook is het mogelijk om een behandeling op te starten, maar altijd in overleg met de huisarts.”

Het grootste probleem is dat vrouwen nog steeds niet voldoende geïnformeerd zijn, vindt professor Professor Rozenberg. “Zowel wat betreft de menopauze als de perimenopauze. Nog altijd durven velen er niet over praten met hun omgeving, wat bijdraagt aan het taboe rond het fenomeen.” Een sensibilisering is dan ook niet overbodig. “Recente gegevens tonen aan dat gunstige gedragswijzigingen die doorgevoerd worden tijdens de perimenopauze, de risico’s op ziektes zoals cardiovasculaire aandoeningen of borstkanker kunnen verminderen.” (br.hln)

Man ziet foto van dakloze die erg ondervoed is. Maar dan volgt shock wanneer hij beseft om wie het gaat

Johnny Servantez uit de Amerikaanse staat Indiana zag de extreem magere dakloze man op de grond zitten tussen twee straten. Zijn rug was krom en de ribben waren zichtbaar. Het was duidelijk dat hij ziek was, honger had en hulp nodig had. Dit keer liet Servantez zijn hart spreken en stopte de dakloze wat geld toe.

De hulpvaardige Amerikaan postte ook een foto op Facebook en vroeg aan alle passanten om de dakloze man wat geld of eten te geven. Het beeld verspreidde zich snel op sociale media en werd meer dan 1.700 keer gedeeld.

En toen gebeurde het. Ook Danny Rhodes zag het beeld. Hij schrok zich rot. Hij herkende zijn broer Johnny en nam contact op met de Facebookgroep die ondertussen was opgericht om de dakloze man te steunen.

Danny onthulde dat beide broers alle contact hadden verloren nadat hun moeder 7 jaar geleden was overleden. Johnny leek wel van de aardbol verdwenen. Tot nu.

De man aarzelde geen moment en reikte zijn broer een helpende hand. Johnny (46) bleek een drugs- en alcoholverslaving te hebben maar weigerde vooralsnog professionele hulp. Toch heeft de man nu opnieuw een dak boven zijn hoofd en voldoende voedsel. Danny van zijn kant wil er steeds zijn voor zijn broer en zal hem blijven steunen in de hoop dat alles weer goed komt. (br.hln)

Heeft je kamerplant gele bladeren? Met deze tips hou je hem toch in leven

Verkleurde bladeren bij een kamerplant zijn nooit een goed teken, maar dat wil nog niet zeggen dat je hem rechtstreeks bij het groenafval moet zetten. Te veel of te weinig water, een gebrek aan zonlicht of een te koude kamer: deze oorzaken kunnen jouw plant beschadigen - maar ze zijn gelukkig ook makkelijk op te lossen.

Stap 1: controleer het vochtgehalte

Kleuren de bladeren van jouw plant geelbruin of krullen ze op? Dan controleer je best eerst of hij niet te veel of te weinig water heeft gekregen. 

- Is de potgrond uitgedroogd? Dan is het hoog tijd dat jij je plant nog eens laat drinken. Maak er in de toekomst werk van om de plant beter te verzorgen en meer water te geven.

- Is de potgrond vochtig? Ook te veel water kan ervoor zorgen dat een plant verdort. Een stam die een beetje rot is en vochtige potgrond zijn daar de symptomen van. Geef de plant minder vaak water en verplant eventueel naar een nieuwe bloempot met verse, droge potgrond. 

Stap 2: check op onvoorziene gasten

Zijn er kleine gaatjes in de bladeren van je plant, witte of zwarte stipjes of een pluisachtige waas? Grote kans dat je met een schimmel of plaag van ongedierte te maken hebt. Je ziet de beestjes vaak niet met het blote oog, maar ze kunnen wel veel schade aan de plant richten.

Verwijder eerst met wat keukenpapier de ergste aanslag van de bladeren. Neem een foto van de beschadigde plant, en laat je in een plantenzaak adviseren wat je kan doen om de plaag de kop in te drukken. Zij hebben speciale producten en sprays om het ongedierte te lijf te gaan. Kies indien mogelijk voor biologische producten, die de plant verder zo min mogelijk beschadigen. Lees ook uitgebreid de instructies op de verpakking. Sommige behandelingen mag je maximaal twee keer per plant uitvoeren. 

Stap 3: zonlicht controleren

Verkleurde of verdorde bladeren kunnen ook wijzen op een tekort aan zonlicht, of net te veel rechtstreeks licht. Afhankelijk van jouw type plant zet je hem best in direct of indirect zonlicht. 

- Staat jouw plant in een donker hoekje?  Verplaats hem een tijdje naar een zonnigere plek en hou in de gaten of hij daar weer ‘openbloeit’. Het kan een tijdje duren voor verandering optreedt. 

- Vangt de plant veel zon?  Mogelijk beschadigt het rechtstreekse zonlicht de bladeren. Kies voor een plekje waar de plant indirect licht vangt, maar niet noodzakelijk rechtstreeks in de zon staat. 

Stap 4: beschermen tegen de kou

Planten zijn temperatuurgevoelig. Kamerplanten zijn vaak exotische varianten, die niet van koude houden. Staat de plant naast een tochtig raam, dan hoeft het niet te verbazen dat de bladeren geel kleuren.

Controleer of je plant niet in een te koude omgeving staat. Dat kan net zo goed een plek zijn waar een ventilator erover blaast, waar de plant ook niet blij van zal worden. Denk er ook om dat een plant op een koudere plek iets minder water nodig heeft. Het vocht in de potgrond zal minder snel verdampen, dus die blijft vanzelf iets vochtiger. 

Stap 5: genoeg voeding

Je veronderstelt misschien dat een plant alle voedingstoffen uit de potgrond haalt. Maar staat hij al jaren in dezelfde pot, dan kunnen de bladeren geel kleuren door een voedingstekort dat de fotosynthese tegenhoudt. 

Als de oude bladeren van jouw plant geel kleuren en de nieuwe erg lichtgroen zijn, kan dat een teken zijn van voedingstekort. Laat je adviseren in een plantenspeciaalzaak naar voedingstoffen die je aan de potgrond kan toevoegen. (br.hln)

Straathond crashte hun huwelijk, nu heeft hij de warmste thuis gevonden die hij zich kan inbeelden

Het was een stormachtige dag toen Marilia en Matheus Pieroni uit Sao Paulo, Brazilië eind vorige maand in het huwelijksbootje stapten. Regen, regen en nog eens regen. Het trouwfeest in openlucht waar ze van hadden gedroomd moest dus binnen in een tent plaatsvinden. Maar Marilia en Matheus en hun gasten waren niet de enigen die droog probeerden te blijven die avond... Het leverde het koppel een opvallende ‘weddingcrasher’ op. Een straathond die een plekje zocht om te schuilen voor het gure weer kwam zich doodleuk verwarmen in de tent waar hun huwelijksceremonie plaatsvond.

De loebas legde zich zelfs zonder verpinken languit op de sleep van de stralende bruid. Of zij dat erg vond? Helemaal niet. De dierenvrienden maakten graag plaats voor hun ongenode gast. Ze vonden hem zelfs zo lief dat ze besloten om hem in hun gezinnetje op te nemen. Ze noemden de viervoeter ‘Snoop’, of ook ‘Rondsnuffelaar’.

Het was nochtans even alle hens aan dek toen de hond plots de tent binnensloop voor de plechtigheid zou beginnen. Gasten slaagden erin om hem tot twee keer toe buiten te werken, maar net voor de bruid haar grote intrede zou maken, dook de straathond weer op. “Tot ieders verrassing was het niet ik, maar de hond die binnenkwam toen de bruidsmars begon te spelen”, vertelt Marilia lachend aan The Dodo. De modderige hond werd opnieuw vriendelijk naar de uitgang verwezen en de bruiloft kon beginnen. Maar toen het bruidspaar hun geloften uitsprak, sloop de viervoeter weer binnen. Vrijpostig vlijde hij zich neer op de sluier van de bruid.

Sommige bruiden zouden op zo’n moment wel eens kunnen transformeren in een ‘Bridezilla’, maar gelukkig vond dit bruidje het helemaal niet erg. Integendeel. Met veel plezier deelde ze de spotlight (en haar sleep) met de schuilende viervoeter. “Ik vond het geweldig, want ik hou van dieren”, aldus Marilia.

Hoewel hij even met alle aandacht was gaan lopen tijdens de ceremonie van Marilia en Matheus, was de straathond daarna nergens meer te bespeuren. Net zo geniepig als hij eerder die avond was binnengeslopen, was hij weer vertrokken. Het koppel zocht, maar kon hun harige vriend niet meer vinden. Op dat moment was het koppel er nochtans zeker van: ze zouden de hond van de straat halen en hem een warme thuis geven.

Het duurde even, maar deze week werden ze gecontacteerd door iemand die de hond had gevonden. Ze hebben hem inmiddels geadopteerd en doopten hem ‘Snoop’. “Hij speelt en eet veel en we zijn dolgelukkig samen”, kirt Marilia. (br.hln)

Vlaamse actrices getuigen: “Regisseur wilde de seksscène wel eens apart met mij repeteren”

 Ook in Vlaanderen komen steeds meer actrices naar buiten met verhalen en getuigenissen over seksuele intimidatie en toespelingen door producenten en regisseurs op tv- en filmsets. Actrices ­Ella-June Henrard (24) en Charlotte De Bruyne (27) zeggen in Het Nieuwsblad allebei al last gehad te hebben van regisseurs die met hen naar bed wilden.

Dat seksuele intimidatie en foute opmerkingen in de mediawereld geen uniek Amerikaans gegeven zijn, kon u gisteren al in onze krant lezen, toen televisiemaker Tim Van Aelst vertelde dat hij onlangs nog een acteur tot de orde heeft moeten roepen op de set. En in ‘Van Gils en Gasten’ getuigden deze week nog actrices Anemone Valcke en Marijke Pinoy over de foute cultuur op Vlaamse tv- en filmsets.

Ook de jonge actrices Ella-June Henrard en Charlotte De Bruyne kunnen er van meespreken. Henrard kun je kennen van de films Bo en Het Engelenhuis, en de tv-series Wat Mannen Willen en ­Generatie B. Vanaf januari is ze op Eén te zien in de nieuwe reeks van Bart De Pauw, It’s Showtime.

”In een productie liep alles goed, tot we twee weken aan het draaien waren”, getuigt Henrard. “De regisseur sms’te me dat ik het goed gedaan had, en ik voelde me geflatteerd. Maar hij bleef maar sms’en. Uiteindelijk stuurde de man ook dat hij met mij naar bed wilde.”

Een soortgelijk verhaal vertelt Charlotte De Bruyne, actrice in de reeks Vriendinnen en de film Flying Home. “Ook ik kreeg van een regisseur al te horen dat hij de seksscène met mij wel eens apart zou repeteren. Of mannen die overduidelijk minutenlang naar mijn borsten staren, en me vervolgens véél te lang knuffelen en betasten bij wijze van begroeting.”  (br.hln)

“We waren allebei in shock”: Melissa overleeft abortus, 36 jaar later ontdekt ze het wrede familiegeheim

 29 augustus 1977: Melissa Ohden weegt niet eens 1,5 kilogram bij haar geboorte, verschillende machines moeten haar in leven houden. Er is echter geen naaste in de buurt om haar handje vast te houden, niemand die hartstochtelijk hoopt dat ze het haalt. Haar moeder was er immers van uitgegaan dat ze na een abortus overleden was. Pas 36 jaar later zou ze ontdekken dat haar dochter toch nog leeft. Maar hoe kon zoiets gebeuren? Wie was die biologische moeder? En waarom wilde ze de baby in haar buik dood? Melissa ging zelf op zoek naar antwoorden en deed enkele schokkende vaststellingen. Zo ontdekte ze dat ze haar leven te danken heeft aan een verpleegster die haar zachtjes hoorde huilen tussen het medisch afval. En het was haar eigen grootmoeder -ook een verpleegster- die haar uit de weg wilde ruimen. “Laat haar hier maar sterven”, had ze tegen haar collega’s gezegd. Tussen alle miserie door vond Melissa gelukkig ook een sprankeltje hoop: haar moeder zou haar met open armen verwelkomd hebben, als ze er de kans toe gekregen had. De reünie die er na een zoektocht van zeventien jaar kwam, stond dan ook bol van emoties.

De dokters die de abortus in het Saint Luke’s Hospital in Sioux City uitgevoerd hadden, dachten in eerste instantie dat hun patiënte twintig weken zwanger was. Maar in dat geval zou Melissa de behandeling met een giftige zoutoplossing niet overleefd hebben. Ze moet dus al langer geleden verwekt geweest zijn, 31 weken wordt nu geschat.

De baby kwam ter wereld met geelzucht, ademhalingsproblemen en epilepsie. Als ze het al overleefde, werd voorspeld dat ze af te rekenen zou krijgen met troebel zicht, gehoorschade en ontwikkelingsachterstand. In realiteit blijken de gevolgen van die vroeggeboorte gelukkig heel goed mee te vallen.

Drie weken na de bevalling werd Melissa overgebracht naar het University Hospital in Iowa City. Daar ontfermde verpleegster Mary zich over haar. Nog eens drie maanden later belandde ze bij haar adoptieouders Linda en Ron. “Zij bleven contact houden met Mary: via brieven vertelden ze bijvoorbeeld hoe ik evolueerde”, aldus Melissa. “Mary en ik zouden later zelf heel goede vriendinnen worden. Logisch, want zij was in die beginperiode de enige die om me gaf.”

Melissa had in dat gezin ook een vier jaar oudere zus, die op haar beurt geadopteerd was. “Tammy en ik kibbelden vaak. Tijdens een van onze ruzies barstte de bom. ‘Mijn ouders wilden mij tenminste’, flapte ze eruit. Ik was veertien jaar toen ik de pijnlijke waarheid te horen kreeg: Linda en Ron waren niet mijn natuurlijke ouders, ik had een mislukte abortus overleefd. Mijn wereld stopte met draaien. Ik voelde me boos, angstig en beschaamd. Ik kweekte zelfs een schuldgevoel omdat ik in leven was.”

Melissa lag als tiener zodanig met zichzelf in de knoop dat ze boulimie ontwikkelde. “Ik stortte me op seksuele avontuurtjes en zoop me te pletter om de pijn te verzachten. Mijn ouders hebben nooit beseft hoe erg het was omdat ik mijn gevoelens goed kon verbergen.”

Melissa raapte uiteindelijk toch al haar moed bij elkaar om politieke wetenschappen te gaan studeren aan de universiteit van South Dakota. Later zou ze vernemen dat haar grootmoeder -het kwade brein achter de abortus- naast verpleegster ook professor geworden was. En net op dat moment gaf ze daar ook les. “Hebben we elkaar toen gekruist zonder dat we het zelf beseften? Die vraag heb ik me vaak gesteld.”

Op haar negentiende startte Melissa de zoektocht naar haar biologische ouders, maar veel aanknopingspunten had ze niet. “Ik zocht in telefoonboeken en oude kranten, maar zonder een naam was dat onbegonnen werk. Een oproep in de lokale krant leverde evenmin het verhoopte resultaat op.”

Pas toen Melissa al dertig jaar oud was, kwam er een doorbraak. “Ik kende de bijnaam van mijn oma en waar ze gewerkt had. In een jaarboek van studenten die verpleegkunde studeerden, botste ik op iemand die mijn grootmoeder zou kunnen zijn. Op dat moment wist ik nog altijd niet welke rol ze precies gespeeld had.”

Melissa schreef een brief, maar het was haar grootvader die antwoord gaf. “Hij zei dat het inderdaad niet de bedoeling was dat ik die dag geboren zou worden. En hij kon me niet in contact brengen met mijn biologische moeder, want het contact tussen hen was verwaterd. Er was iets duisters gebeurd, zoveel was zeker.”

Melissa vroeg nu ook haar medische gegevens op, en jawel: daar stonden plots de namen van haar biologische ouders te blinken. Haar vader woonde zelfs in dezelfde stad, daarom schreef ze hem een brief. “Ik ging ervan uit dat hij nooit wist dat ik geboren was. Ik zei hem enkel dat ik nog leefde en dat ik niet boos of verbitterd was. Een antwoord zou ik nooit krijgen.” Zes maanden later ontdekte ze via internet zijn overlijdensbericht.

“Hij bleek nog maar net gestorven te zijn. Ik contacteerde zijn broer en die liet me weten dat ze mijn brief in zijn kantoor gevonden hadden. Hij had hem blijkbaar ooit gezegd dat hij iets gedaan had waar hij zich enorm voor schaamde. Bedoelde hij daarmee dat mijn moeder verplicht werd een abortus te ondergaan en dat hij niets deed om dat tegen te houden? Misschien schaamde hij zich te veel om mij te antwoorden. Ik zal het nooit met zekerheid weten.”

Melissa was intussen zelf getrouwd met IT-specialist Ryan. Ze was bevallen van Olivia (9), later zou daar met Ava (3) nog een dochter bijkomen. De speurtocht naar haar verleden kwam op een zijspoor te staan, tot ze plots een mail van de neef van haar biologische moeder ontving. Die was namelijk te weten gekomen dat Melissa contact probeerde te zoeken met haar ouders. En eindelijk kreeg ze de antwoorden waar ze al zo lang naar zocht.

“Mijn ouders waren als kind al verliefd op elkaar. Ze waren verloofd toen mijn moeder zwanger van mij werd. Omdat ze atletisch gebouwd was, durfden haar maandstonden wel eens uitblijven. Daardoor besefte ze pas na zes maanden dat ze in verwachting was. Zij wilde mij absoluut houden, maar mijn grootouders keurden de relatie tussen haar en mijn vader af. Dat was een enorme schok voor mij, want ik heb altijd gedacht dat het mijn moeder was die mij niet wilde.”

“Toen mijn oma het nieuws van de zwangerschap te horen kreeg, regelde ze vliegensvlug die abortus. Hoe moet mijn moeder zich daarbij niet gevoeld hebben? Vreselijk gewoon... De zus van mijn ma probeerde haar daar nog weg te halen, maar het ziekenhuispersoneel zei dat het toch al te laat was. Mijn leven heb ik te danken aan de verpleegster die me tussen het medisch afval vandaan haalde. Ik heb haar nooit ontmoet, maar zij is een engel. Ik was 36 en eindelijk wist ik hoe de vork aan de steel zat.”

De neef bracht moeder en dochter ook met elkaar in contact. “Ik weet zelfs niet meer wie als eerste beginnen mailen is. Feit is wel dat we allebei in shock waren. Mijn ma wist al die tijd niet eens dat ik in leven was, kun je je dat voorstellen? We hebben eerst drie jaar gechat, pas daarna durfden we in het echt afspreken. Ik denk dat we beiden schrik hadden om afgewezen te worden.”

“Die ontmoeting vond vorig jaar in mei plaats. Ik zag haar al in de verte komen aanlopen en een stuk van mij wilde gewoon weglopen. Echt angstaanjagend, dat moment. We hebben elkaar geknuffeld en zijn beginnen huilen. ‘Dat is lang geleden’, zei ze. ‘Ze hebben jou van mij afgepakt’. Ze heeft een enorm schuldgevoel, maar ik neem haar absoluut niets kwalijk. Mijn hart loopt over van vergiffenis, ook voor mijn vader en zelfs voor mijn oma.” Die is trouwens enkele jaren geleden overleden.

Melissa heeft er nu meteen ook twee halfzussen bij. Eentje heeft ze al ontmoet, de andere zal ze binnenkort voor het eerst zien. Haar moeder heeft ze in tussentijd nog enkele keren in levende lijve gesproken.

De veertigjarige vrouw werkte vroeger als hulpverleenster, maar komt nu aan de bak als motivatiespreker. Ze heeft ook een autobiografie geschreven met de veelzeggende titel ‘You carried me: a daughter’s memoir’. En ze richtte ook het Abortion Survivors Network op om lotgenoten te steunen. “Ik heb nu contact met 223 overlevenden van abortus, meestal in de Verenigde Staten maar ook daarbuiten. Er zijn enorm veel levens kapotgemaakt. Dankzij mijn katholieke overtuiging heb ik leren te vergeven. We zijn allemaal mensen en we maken allemaal fouten.” (br.hln)

Romanie eert ‘haar’ Brugge bij Miss World met kanten jurk

Het nationaal kostuum waarmee Miss België Romanie Schotte (19) naar de verkiezing van Miss World trekt, bestaat uit rode kant. Niet geheel toevallig is Romanie afkomstig uit... Brugge. Modeontwerpster Ebru Sari uit Gent mocht het kostuum ontwerpen en koos voor een jurk met een gigantische kanten rok in rood en zwart. In haar haar draagt Schotte een geel lint. De jurk is kort vooraan en lang achteraan - om goed te kunnen dansen, want Romanie zal op de Miss World-verkiezing kleine stukjes volksdans uit ons land tonen. Op het kant werden met de hand steentjes genaaid. De nieuwe Miss World wordt gekozen op 18 november in het Chinese Sanya.  (br.hln)

Twee dagen voor hij jackpot van 24 miljoen zou mislopen, vindt man winnende lot

Het was bijna een jaar lang een groot mysterie: wie had op 25 mei 2016 de New York Lotto Jackpot gewonnen? Er was een winnaar, dat was duidelijk. Maar niemand kwam zich melden. Tot op 23 mei van dit jaar, 2 dagen (!) voor de vervaldag, de winnaar toch nog opdook. Het had geen haar gescheeld of de 68-jarige Jimmie Smith was 24 miljoen dollar misgelopen. De New York Lottery maakte het nieuws woensdag bekend.

En of de New York Lottery moeite deed om de winnaar van de miljoenenpot te vinden. In magazines, kranten, op sociale media en op tv werden oproepen gelanceerd om de gelukzak te vinden. “Wie heeft het ticket van de lottotrekking van 25 mei 2016 met de winnende nummers 05 - 12 - 13 - 22 - 25 - 35 gekocht in Tribeca in New York City? Zoek in je zakken, zoek in je handschoenkastje!”

Toen de gepensioneerde veiligheidsagent Jimmie Smith (68) op 23 mei zo’n oproep zag passeren in het avondjournaal, besloot hij zelf toch ook nog eens te zoeken naar zijn oude ticketjes. In een kast vond hij een oud shirt met een zak vol ongecontroleerde loten. “Ik vond een hele hoop tickets, ook het lot waar ze het op het nieuws over hadden”, verklaart Jimmie aan de New York Lottery. “Ik stond een minuut vol verbazing te kijken. ‘Zie ik nu wat ik denk dat ik zie?’ Ik moest even met mijn hoofd uit het raam gaan hangen voor frisse lucht. Ik moest mezelf overtuigen dat het echt was.”

Maar het was echt. En dus snelde Jimmie zich twee dagen voor hij zijn winst niet meer zou kunnen opeisen naar de loterij. Jimmie koopt al lotjes sinds 1960, maar is nooit gehaast om te checken of hij gewonnen heeft. “Ik denk altijd ‘ik zal wel eens kijken als ik tijd heb’.” Gelukkig deed hij dat nu nét op tijd en won hij 24.100.000 dollar. Hij gaat een ‘goed gesprek’ met zijn familie hebben om te bekijken wat er met de som gaat gebeuren. (br.hln)

De Krook in Gent bij de 10 mooiste bibliotheken ter wereld volgens BBC

BBC, de Britse openbare omroep, heeft een lijst gemaakt met de tien mooiste bibliotheken ter wereld en De Krook in Gent is er één van. “Met de opkomst van smartphones en Wikipedia groeit de vrees dat gebouwen vol boeken overbodig worden. Maar veel van de beste en grootste bibliotheken zijn sinds de eeuwwisseling gebouwd”, luidt het. Bij de BBC noemen ze Gent een middeleeuwse metropool met een grote studentenpopulatie, en even mooi als Brugge. Volgens hen verbindt bibliotheek De Krook het historisch centrum met de kunstenaarsbuurt en staat de strakke metalen structuur in een voormalige no go-zone langs het water in contrast met de oude monumenten in de stad.

Behalve De Krook vermeldt de BBC onder meer de Peckham Library in Londen, de Philologische Bibliotheek van de Freie Universität Berlin, de Bibliotheca Alexandrina in Alexandrië (Egypte) en de Universitätsbibliothek der WU in Wenen op de lijst. (br.hln)

Buitenlanders mogen niet meer trouwen in idyllisch Grieks kerkje en dat hebben ze te danken aan dit koppel

Lunn postte de foto op Facebook en daardoor ging hij al snel de wereld rond. Hij kwam ook de lokale gemeenschap onder ogen en daarop besliste bisschop Cyrillus van Rhodos dat er geen enkel buitenlands huwelijk meer mocht doorgaan in de sprookjesachtige abdij van Sint Paulus.

Gevolg is dat honderden bruiden van over de hele wereld in tranen belden naar Giorgos Eleftheriou, het hoofd van de gemeenschap in Lindos. Zij vrezen dat hun droomhuwelijk nu geannuleerd zal worden. “We zijn Grieken en we hechten veel waarde aan onze tradities en de heiligheid van onze religieuze sites”, aldus Eleftheriou in The Times. “We kunnen dit walgelijke gedrag niet tolereren. Die twee moesten zich schamen voor de schade die ze hebben aangericht.”

Ook de bewoners van het plaatsje zijn woedend. “Nadat het originele verhaal in de Britse kranten was verschenen, werd het al snel opgepikt door de Griekse media”, vertelt iemand aan de Britse krant The Sun. “De lokale gemeenschap is ziedend. Zelfs al deed het koppel maar alsof, dan nog voelde het aan als een ontering van de kerk. De priester en de burgemeester konden niet anders dan beslissen dat er geen buitenlandse huwelijk meer plaats mochten vinden.”
Excuses
Bijna alle trouwlustige koppels komen naar Lindos vanuit Groot-Brittannië. “Er wordt zelfs aan gedacht om het koppel te vervolgen”, klinkt het nog. “De lokale bevolking wil op zijn minst publieke excuses.”

Het verbod zal nóg een keerzijde hebben op Rhodos, want de economie van Lindos is voor een groot deel gericht op huwelijken. Zaken die daarrond werken, vrezen nu ook voor hun toekomst. “Er komen gemiddeld 30 tot 90 mensen naar een feest. Als je rekent dat er 500 huwelijken plaatsvinden, gaat dat om veel mensen. Iedereen hier is ervan gedaan. Ook de Britse gemeenschap, die schaamt zich diep.”
Volgens de autoriteiten op Rhodos zou de burgemeester nu proberen om het verbod niet te tekenen tot eind deze maand, tot de meeste huwelijk achter de rug zijn. (br.hln)

“Ik ben hier om de mensheid te helpen”: griezelig echte robot spreekt VN toe

Het was plaatsvervangend Secretaris-Generaal Amina J. Mohammed van de VN die de robot enkele vragen stelde. Sophia werd ontworpen door Hanson Robotics en dat bedrijf wil levensechte androïdes maken met emotionele intelligentie, die mensen begrijpen en voor ons zorgen.

“We zullen mensen nooit vervangen, maar we kunnen je vriend en helper zijn”, zei Sophia eerder in een interview. “Ik geef wel toe dat mensen de gevolgen van deze nieuwe technologie in vraag moeten stellen.” Daarbij gaat het onder meer om de impact op economie en jobs. Onderzoek heeft aangewezen dat 85 procent van de banen in ontwikkelingslanden bedreigd worden door robots.
Negatieve gevolgen
“De mogelijke negatieve gevolgen van artificiële intelligentie zijn echter miniem in vergelijking met de voordelen die deze technologie biedt”, aldus robotexpert David Hanson, die Sophia ontwierp. “Ik denk aan onderwijs en gezondheidszorg”, vult Sophia zelf aan. “Ouderen zullen meer gezelschap hebben en autistische kinderen bijvoorbeeld leraars met een oneindig geduld.”

Niet iedereen denkt er overigens zo over, want de vooruitgang in de robotica voedt ook de angst dat de mensheid wel eens de controle zou kunnen verliezen. (br.hln)

Wat je nu al kan doen om te vermijden dat je ziek wordt

De herfst is naar goede traditie niet alleen het seizoen van de vallende bladeren en wollen sjaals, maar ook dat van de volgesnotterde zakdoekjes en liters kippensoep. Ieder jaar opnieuw worden we weer geveld door vervelende kwaaltjes, of dat nu de griep of een stevige verkoudheid is. Neem nu al je voorzorgen, en wedden dat jij dit jaar de dans wél ontspringt?

Vóór je ziek bent

Het grootste probleem ligt niet bij jezelf, maar de anderen. Misschien heeft je collega wel een verkoudheid te pakken, of heeft die man naast je op de trein heimelijk de griep. Probeer dan maar eens om zelf niét ziek te worden met al die bacteriën rondom je. Al zijn er een paar dingen die je kan doen:

- Was je handen zo vaak mogelijk. En dat is niet gewoon je handen snel onder de kraan steken. Was je handen minstens 20 seconden lang met zeep en water, en vergeet zeker het plekje tussen je vingers en onder je nagels niet. Blijf ook zo veel mogelijk met je handen weg van je neus, mond en gezicht in het algemeen.

- Ontsmet je werkplek. En je eettafel, kookeiland, de deurknoppen, afstandsbediening van de televisie, je laptop en telefoon. Bacteriën kruipen overal en kunnen maar liefst 24 uur op een plek overleven, dus zorg dat je alles goed schoonmaakt en dat je op verplaatsing desinfecterende doekjes bij je hebt.

- Verzorg jezelf. Je lichaam is er een kéi in om je te beschermen tegen ziektes, zeker als je er zelf voor zorgt dat je immuunsysteem in topconditie is. Dat doe je door goed te eten (veel fruit en groenten) en voldoende te rusten. Vergeet ook je dagelijkse portie beweging niet, en beperk dat avondlijke glaasje wijn tot een minimum.

Wat als je je nu al niet zo best voelt?

Probeer anderen te beschermen, en hoest of nies zo veel mogelijk in de holte van je elleboog in plaats van je handen. Ook nu geldt trouwens dat je je handen best wast nadat je je mond of neus aangeraakt hebt, zelfs al was het maar met een zakdoekje.

Wat doe je beter niet?

- Deel geen eten, drank, bekertjes of andere voorwerpen met anderen.
- Ben je weer beter? Vergeet dan zeker niet om je tandenborstel weg te gooien. Zorg er ook voor dat je de tandenborstel van de zieke gescheiden houdt van de andere tandenborstels.

- Deel geen kussen of deken met de zieke. Het is beter dat jullie deze periode apart slapen. Wanneer hij of zij beter is, was dan alle lakens voor jullie terug samen in bed kruipen.

- Zorg ervoor dat kinderen hun speelgoed niet uitlenen aan anderen als ze ziek zijn. Toch gebeurd? Zorg er dan voor dat je de speeltjes goed ontsmet. (br.hln)

Studie bewijst: Belgische mannen schieten tekort in het huishouden

In België houden minder mannen zich dagelijks bezig met koken en/of huishoudwerk dan gemiddeld in de Europese Unie. Dat blijkt uit een nieuwe studie van het Europese Instituut voor Gendergelijkheid. Ook de zorgtaken komen nog steeds voornamelijk bij vrouwen terecht. De Vrouwenraad pleit voor een bijsturing van het beleid en stelt proefprojecten rond de 30-urenweek voor.

België doet het niet slecht in de Gender Equality Index, die meet in hoeverre Europese lidstaten gendergelijkheid benaderen. Elk land krijgt een score op 100, waarbij 100 totale gendergelijkheid betekent. De score wordt berekend op basis van scores in deelgebieden: arbeid, geld, kennis, tijd, macht en gezondheid. België prijkt in de studie van dit jaar (met cijfers uit 2015) op een zevende plaats met 70,5. Zweden staat bovenaan met 82,6.

Achteruitgang

Het verschil tussen België en de Scandinavische gendergelijkheidskampioen zit onder meer in het domein “tijdsbesteding”. In dat domein was de gelijkheid tussen mannen en vrouwen in België in 2015 verder af dan tien jaar eerder, zo blijkt. De score voor België in die categorie komt uit op 65,3, goed voor een 12de plaats en net onder het EU-gemiddelde.

Huishoudelijke taken

Van de Belgische mannen houdt bijvoorbeeld 28,7 procent zich dagelijks bezig met zorg voor kinderen of kleinkinderen, ouderen of gehandicapten. Bij de vrouwen is dat 43,1 procent. In Zweden is het verschil tussen de geslachten op dat gebied veel kleiner: 26,7 procent van de mannen tegen 29,5 procent van de vrouwen. Nog opvallender is het verschil tussen België en Zweden als het op koken en huishoudtaken aankomt. In ons land zegt 32,5 procent van de mannen en 81,2 procent van de vrouwen elke dag te koken en/of huishoudwerk te doen. In Zweden is dat 56,1 procent van de mannen en 73,6 procent van de vrouwen.

30-urenweek

De Vrouwenraad grijpt de studieresultaten aan om een “grondige bijsturing van het beleid” te vragen. “Op korte termijn moet het geboorteverlof voor vaders verdubbeld worden en moeten mannen veel meer aangespoord worden om ouderschapsverlof op te nemen”, zegt de organisatie. “Daarnaast moet er werk gemaakt worden van het recht op betaalbare kinderopvang. Nu is die zoektocht nog al te vaak lang en moeilijk.”

Op lange termijn moet er volgens de Vrouwenraad ingezet worden op een kortere werkweek voor vrouwen én mannen zodat de zorgtaken beter verdeeld kunnen worden. “Daarom zijn we vragende partij voor een aantal pilootprojecten rond de 30-urenweek.” (br.hln)

Nul begrip voor sluiting Olmense Zoo

De sluiting van de Olmense Zoo heeft gisteren een ongeziene storm aan reacties teweeggebracht. Heel wat mensen steunen de minister in zijn beslissing, maar in Balen en (verre) omgeving kan de beslissing op geen begrip rekenen. Zelfs burgemeester Johan Leysen (CD&V) maakte openlijk bekend dat hij de beslissing van Ben Weyts héél betreurenswaardig en onbegrijpelijk vindt. Een angstvallige stilte aan de poorten van de Olmense Zoo. Het najaar is altijd wat rustiger, maar nu was er amper een kat te zien, buiten een verdwaalde Duitse toerist die met zijn zoontje in Sunparks verbleef en een dagje naar de zoo wilde. Een trouwe bezoekster kwam ook haar steun betuigen en stak een protestbord voor de poort in de grond.

”Met deze beslissing kan ik echt niet akkoord gaan. Ik heb geen abonnement, maar ik kom hier zeer vaak. Het is een gezellige en familiale zoo. De dieren hebben hier meer plaats dan in andere dierentuinen. Ook qua verzorging heb ik nooit iets kwalijks opgemerkt.” De vrouw krijgt ook heel wat bijval. “De Olmense Zoo wordt niet zwaar gesubsidieerd zoals Planckendael en Antwerpen”, klinkt het bij heel wat mensen. “In de Olmense Zoo roeien ze met de riemen die ze hebben en de dieren hebben er echt wel veel ruimte. En dode dieren in de voederbakken? Tja, een tijger eet geen brokjes he.”

“Niet gelukkig”

Burgemeester Johan Leysen (CD&V) heeft het moeilijk met de beslissing van de minister. “Ik heb vorige week nog rondgelopen door het park en kan me niet herinneren dat ik dingen zag die echt niet door de beugel kunnen en waarvoor een definitieve sluiting zich opdringt”, zegt Johan Leysen. “Ik ben ook niet meteen gelukkig met de manier waarop dit is gelopen. We hebben het ook uit de krant moeten vernemen. Daarnaast is er woensdagmorgen een briefje met vier zinnen aangekomen. Daarin wordt ons gevraagd dat de sluiting door de politie gecontroleerd zal worden. Tja, ik denk dat de familie Verheyen wel zelf slim genoeg is om de sluiting te respecteren. Als er een controle moet gebeuren door onze agenten, zal dat toch met lange tanden zijn. Ik ga niet betwisten dat er zaken beter zouden kunnen, maar dat is volgens mij overal zo.”

Nooit klacht ontvangen

“Het park heeft de voorbije twintig jaar niets anders gedaan dan stappen vooruitgezet. Bouwovertredingen hebben ze geregulariseerd en verbeterpunten op vlak van veiligheid hebben ze aangepakt. Zelf hebben wij maar weet van één brief in 2015 na een inspectie door dierenwelzijn. Ik heb ook in de zeventien jaar dat ik hier burgemeester ben nooit een klacht mogen ontvangen. Ik hoop maar één ding: dat is dat ze op het kabinet de gevolgen ook goed inschatten. Want als dit ‘bedrijf’ over de kop gaat, verliezen tientallen mensen hun baan en moet er voor honderden dieren een oplossing gezocht worden. Het is echt droevig. Deze zoo heeft zoveel mooie dingen gedaan.”

Te drastisch

De ouders van Céline Dekoninck uit Lommel werken in de Olmense Zoo. Zelf is ze er ook aan de slag als jobstudente. Ze neemt in een reactie op een flimpje van Ben Weyts geen blad voor de mond. “Dieren hebben recht op liefde, een goede verzorging en een goed onderkomen. Maar uw beslissing is te drastisch. Als zoo zonder subsidies doet de Olmense Zoo er alles aan om de wetgeving rond dierenwelzijn te volgen. Zonder subsidies is dit allesbehalve gemakkelijk. Alles wat gebouwd en gemaakt wordt, is dan ook met geld uit eigen zak. De familie Verheyen leeft voor het uitbaten van de zoo en de verzorging van de prachtige dieren. Ik begrijp dat u als minister van welzijn maatregelen moet nemen. Maar heeft u ook gedacht aan het gevolg van uw maatregelen? U zet werknemers op straat, families zonder geld, bezoekers ontneemt u van hun passie voor dieren.” Op Facebook wordt ondertussen ook al opgeroepen om een petitie of fonds op te starten om zo snel mogelijk alles samen met de eigenaars in orde te kunnen brengen. Charel Verheyen was in elk geval duidelijk. “Een sluiting kunnen we even volhouden, maar zeker geen maanden of een jaar.” (br.hln)

Undercover in woonzorgcentra: “Je mag me doden”, schreef iemand. Ze wou er nog een mes bijleggen

 “Wat u voor mij nog kan doen? Gewoon lief zijn...” Het is ronduit hartverscheurend hoe een ouderling in een commercieel woonzorgcentrum te biecht gaat bij een undercoverreporter van het Eén-programma Pano. Lina Nasser zocht de waarheid achter de mooie promofilmpjes van de woonzorgcentra, waarbij de champagne ontkurkt, de jacuzzi pruttelt en de bejaarden glimlachend hun dagen slijten. Die waarheid is veel rauwer. De bewoners krijgen te weinig of soms geen eten. Er is te weinig personeel. En de bewoners zijn eenzaam. Allemaal.

Vier jaar na een dagenlange en onthullende reportagereeks in Het Laatste Nieuws en na talloze reportages over wantoestanden in de commerciële woonzorgcentra, is er hoegenaamd niks veranderd, zo zal vanavond blijken in de onthutsende eerste aflevering van het tweede seizoen van Pano. Want onthutsend is de reportage ‘Undercover in de zorgfabriek’ wel. Zeker als de oudjes, met respect voor hun privacy, hun hart luchten bij Lina Nasser, een reporter van wie ze denken dat het een vrijwilligster is. Eén van de bewoners toont haar zelfs een soort van afscheidsbrief. “Je mag me doden”, leest Lina voor uit het briefje. Het oudje méént elk woord. “Ik wou er eigenlijk nog een mes bijleggen...”
Tien weken lang ging Nina Nasser undercover in zeven woonzorgcentra in Vlaanderen. Ze ging aan de slag als vrijwilligster en sprak met bewoners, hun familie, werknemers en ex-directeurs. “Mijn eigen bobon sleet haar laatste levensjaren in zo’n commercieel woonzorgcentrum”, zegt Nina. “Ze klaagde soms wel over hoe het eraan toe ging. Ik dacht dat ze kritisch was. Pas nu besef ik dat ze niet overdreef...”

Jacuzzi

Nochtans, als je de promotiefimpjes van de commerciële woonzorgcentra bekijkt, moet het een paradijs op aarde zijn. Champagne wordt ontkurkt, personeel heeft àlle tijd om de bejaarde te begeleiden of rond te rijden in mooie tuintjes waar altijd de zon schijnt. En binnen wacht een jacuzzi voor een verkwikkende massage. Het eten lijkt elke dag opnieuw door sterrenchefs bereid.
“Het waren net dié flashy promofilmpjes die onze redactie op het idee van de reportage brachten”, zegt Pano-eindredacteur Pascal Seynhaeve. “Als je oud en hulpbehoevend wordt, kan je blijkbaar nergens beter terechtkomen dan in de commerciële woonzorgcentra.”

Ondervoeding

Niet dus. Een bejaarde zal vanavond vertellen hoe hij voor het éérst in een eeuwigheid een stapje in de openlucht zet. Enkel en alleen maar omdat de reporter Lina dat een goed idee vond. Het dagdagelijkse personeel heeft daar gewoon geen tijd voor. Er is zelfs geen tijd om alle bewoners deftig te voeden. “Soms worden volle plateaus eten terug afgeruimd omdat de bewoners zelf niet kunnen eten en er niemand was om hen te helpen”, stelde de reporter vast. En anonieme klokkenluiders zullen in de uitzending vanavond vertellen hoe het eten helemààl niet zo top is als wordt voorgeschoteld. “Van koolvis maak je geen kabeljauw”, klinkt het.
Huisarts Mark Huylebroeck trekt aan de alarmbel in de reportage. “Acht op de tien bewoners zijn ondervoed of lopen het risico op ondervoeding.”

Minimumnormen

Wettelijk gezien doen de commerciêle woonzorgcentra wat ze horen te doen. De overheid heeft minimumnormen opgelegd, wat betreft personeel, en daar houden de centra zich aan. Maar overschotjes zijn er dus niet. En de grote dupe daarvan is de bewoner. Velen slijten hun oude dag op een vreselijke manier. “Ik krijg veel vragen naar euthanasie”, zegt de huisarts nog.
Een ex-directeur van een commercieel woonzorgcentrum is vastberaden over waar hij zijn oude dag wenst door te brengen. Niét in de commerciële woonzorgcentra waar hij zo lang aan het hoofd van stond. “Mij krijgen ze er met geen stok in!“ (br.hln)
 

Delia was drie jaar samen met seriemoordenaar: “Toen ik zijn moordgereedschap onder het bed vond, wist ik dat ik de volgende was

Delia Balmer (67) is een van de weinige vrouwen die het pad van John Sweeney kruisten en het nog kunnen navertellen, al scheelde het geen haar. Hun relatie begon in 1991 in een pub in Londen, Delia werd verliefd op Sweeney door hun gedeelde passie voor reizen. Maar het duurde niet lang voor Sweeney gewelddadig werd: hij begon haar emotioneel en fysiek te manipuleren. Het begon met dreigende telefoontjes, maar niet veel later begon hij haar te verkrachten en met de dood te bedreigen.

Gijzeling

De mishandelingen escaleerden in 1994, toen Sweeney haar een week gijzelde in haar eigen huis. Sweeney bond Delia vast aan het bed en verkrachtte haar meermaals. Hij dreigde ermee haar tong af te snijden met een keukenmes als ze schreeuwde en duwde ook een pistool tegen haar hoofd. Het was tijdens die horrorweek dat Sweeney zijn eerste moord bekende. Hij vertelde hoe hij zijn ex-vriendin Melissa Halstead (33) had vermoord in Nederland en haar vervolgens in een kanaal had gedumpt.

Gearresteerd

Nadat een tandarts kwetsuren bij Delia had vastgesteld, besloot ze om naar de politie te stappen en haar verhaal te doen over de mishandelingen en bekentenissen van haar vriend. Sweeney werd gearresteerd, maar snel weer op borg vrijgelaten. Toen Delia hoorde dat haar vriend weer op vrije voeten was, wist ze dat haar laatste uur had geslagen.

Moordgereedschap

Net nadat Sweeney was vrijgelaten, ontdekte Delia zijn moordgereedschap onder het bed: een zeil, tape, touw, handschoenen en een zaag. “Ik wist dat hij me zou vermoorden”, vertelt Delia aan Daily Mirror. “Hij zou me in stukken zagen, net zoals hij bij Melissa had gedaan.” Haar vrees werd werkelijkheid, want Sweeney kwam terug voor haar, enkele dagen voor Kerstmis.

Verminkt voor het leven

Sweeney sloeg Delia op het hoofd met een bijl, brak haar armen en doorboorde haar long en dij met een mes. Ze verloor ook haar pink. Als bij wonder overleefde ze de aanval, maar Delia’s leven zou nooit meer hetzelfde zijn. Haar zware littekens zijn een pijnlijk souvenir aan die nacht in 1994. “Eigenlijk ben ik toen gestorven”, vertelt ze. “Toen ik wakker werd in het ziekenhuis, was ik niet blij dat ik nog leefde. Ik zal de rest van mijn leven afzien.”

Op de vlucht

Sweeney sloeg na zijn moordpoging op de vlucht. Hij vermoordde nog de 31-jarige Paula Fields, een moeder van drie, en bleef zes jaar lang spoorloos. “Iedereen zei tegen mij: ‘Ik zou constant over mijn schouder kijken als ik jou was’, maar dat kon me niet schelen. Na die aanval wou ik gewoon niet meer verder leven. Zo heb ik me constant gevoeld tijdens die zes jaar, en ik voel me nog altijd zo.”

Schilderijen

Uiteindelijk kon de politie Sweeney toch klissen. In zijn woonplaats vonden speurders meer dan 300 gewelddadige en pornografische schilderijen. Op zijn schilderijen waren vrouwen afgebeeld die waren verminkt met bijlen. Drie andere vriendinnen van Sweeney zijn nog altijd spoorloos. De kans is groot dat hij hen ook iets heeft aangedaan.

Levenslang

Sweeney werd veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf, maar ook Delia zal haar hele leven de gevolgen dragen van haar relatie met hem. “Normaal zie je zulke dingen alleen in films, maar ik leefde drie jaar lang samen met een seriemoordenaar”, schrijft Delia in haar boek. (br.hln)

Minister Weyts sluit Olmense Zoo: “Wie niet horen wil, moet voelen”

De Olmense Zoo moet vandaag al de deuren sluiten. Minister Weyts (N-VA) trekt de vergunning in omdat de dierentuin in Balen al jaren de regels rond dierenwelzijn met de voeten treedt. “Wie niet horen wil, moet voelen.” De politie ziet erop toe dat het dierenpark gesloten blijft.

De derde grootste dierentuin van Vlaanderen gaat dicht nadat het Antwerpse park al tien jaar de pv’s aan elkaar rijgt. Zo kunnen de wilde beesten er niet schuilen voor de regen en worden uitwerpselen onvoldoende opgekuist. In de voederbakken werden rottende eendagskuikens aangetroffen en een luipaardwelp werd weggehaald bij zijn moeder om in een ronde kooi te zitten waar hij langs alle kanten kon worden bekeken. 

Een terugkerend probleem is dat de zoo te veel dieren houdt en kweekt, wat steevast tot plaatsgebrek leidt. Ondanks de vele boetes en de voortdurende vraag om aanpassingen kwam er geen structurele verandering. Daarom trekt Vlaams minister van Dierenwelzijn Ben Weyts de vergunning in. “Wie blijft volharden in de boosheid moet de gevolgen dragen”, klinkt het. “Er is zeker plaats voor dierentuinen in Vlaanderen: ze kunnen een positieve rol spelen in dierenbescherming en in educatie. Maar het welzijn van de beesten moet gegarandeerd zijn.”

“Betreurenswaardige beslissing”

De familie Verheyen, die de zoo uitbaat, heeft nog 60 dagen om beroep aan te tekenen bij de Raad van State, maar allicht moet er voor de bijna duizend dieren een nieuw onderkomen worden gezocht. De Antwerpse Zoo en dierenpark Planckendael hebben vooralsnog geen vraag gekregen om dieren over te nemen van de tot sluiten gedwongen Olmense Zoo in Balen, maar zijn naar eigen zeggen wel bereid om de mogelijkheden te bekijken, zegt woordvoerster Ilse Segers.
De Balense burgemeester Johan Leysen (CD&V) noemt de beslissing van minister Weyts “betreurenswaardig”. “Rond het dierenwelzijn hebben we enkel in 2015 een kopie van een brief aan de dierenarts ontvangen” stelt hij. “Over het vervolgtraject heb ik niets meer vernomen. Ik ben geen specialist, maar ben deze week nog door het park gelopen en heb daar geen problemen gezien die van die orde zijn dat een onmiddellijke sluiting nodig zou zijn.”

Volgens Leysen investeerden de uitbaters van de Olmense Zoo de voorbije jaren nog fors in de verschillende dierenverblijven. (br.hln)

Mijn ouders verzwegen dat ik blind was, tot ik het op mijn 17de bij toeval zelf ontdekte

Aan het woord is Caroline Casey. In de Britse krant The Telegraph vertelt de vrouw uit Dublin ook hoe ze uiteindelijk te weten kwam wat er aan de hand was met haar. “Ik was bij mij oogarts en vertelde langs mijn neus weg dat ik mijn rijbewijs wilde halen”, zegt ze. “Hij keek verwonderd. Hadden mijn ouders het me dan niet verteld? Ik bleek ‘oculair albinisme’ te hebben, een genetische aandoening die maakt dat ik zo goed als niets zie. Ik zou niet leren rijden. Toen niet. Nooit.”

Haar ouders bleken het al die tijd al geweten te hebben: sinds ze amper zes maanden was en de ziekte was vastgesteld. Ze hielden het in de gaten, maar repten er met geen woord over. “Mensen vragen me vaak of ik niet kwaad ben op hen”, zegt ze. “Dat is niet zo. Ik heb hun beslissing nooit in vraag gesteld. Het enige wat ik nog weet is dat mijn moeder begon te huilen, toen ze uiteindelijk de waarheid vertelde. Ik denk dat het haar hart brak dat ze me niet meer kon beschermen voor de harde werkelijkheid.”
Lastig
Zelf had ze het er heel lastig mee. Ze had zo lang een ‘gewoon’ leven geleid, hoe kon ze nu blind zijn? Maar met de tijd begonnen de puzzelstukjes op hun plaats te vallen. Ze begreep nu plots waarom ze alleen vage schimmen kon zien en een gezicht pas als ze er vlak voor stond. En waarom ze alles op een halve meter zag als door een onscherpe camera. “Ik begreep nu waarom ik altijd zo bang was om een kamer met mensen binnen te stappen (omdat ik niet kan zien wie ze zijn), waarom ik zo slecht ben in sport en waarom ik met mijn neus tegen het scherm ga zitten als ik televisie kijk.”

Het weerhield Caroline er niet van om het te maken in het leven. “Ik wilde mezelf niet labelen als iemand met een beperking en daarom hield ik mijn aandoening verborgen terwijl ik aan de universiteit studeerde en daarna aan de managementschool. Alleen enkele dichte vrienden uit mijn jeugd wisten het. Ook mijn sociaal leven leed er niet onder. Ik stond bekend als de luide van groep, waarschijnlijk een compensatie voor het feit dat ik amper iets zag.”
Muur
Pas op haar 28ste liep ze tegen een muur aan. “Ik werkte als management consultant voor het internationale organisatieadviesbureau Accenture toen mijn wereld opeens instortte”, vertelt ze. “Ik was te trots om hulpmiddelen te gebruiken die me konden helpen met mijn blindheid - zoals spraakgestuurde software - en bleef mijn aandoening verstoppen. Maar dat kostte me zo veel energie dat mijn zelfvertrouwen in vrije val ging en ik er uiteindelijk mee voor de dag moest komen.”

Caroline stapte naar de HR-afdeling van het bedrijf en zei dat ze blind was en hulp nodig had. “Ik was erg nerveus. Maar toen het eruit was, voelde ik me meteen een pak lichter. De beslissing om mijn beperking te aanvaarden, zette iets in gang. Ik ging via het werk bij een dokter langs en die zei dat ik er tussenuit moest. Want ik had mijn breekpunt bereikt”, vertelt ze.
Sabbatjaar
Na een sabbatjaar besloot ze Accenture te verlaten en een vzw op te zetten die een positief beeld promoot van mensen met een beperking. “Momenteel ben ik halverwege een trektocht van 1.000 kilometer te paard door Colombia om aandacht te vragen voor de waarde van mensen met een beperking, ook in het bedrijfsleven”, zegt ze. “Ik probeer het nog altijd te vermijden om hulp te vragen, tenzij het niet anders gaat. En ik heb technieken ontwikkeld die me helpen om op eigen benen te kunnen staan. Maar ik heb tegelijk een evenwicht gevonden tussen sterk zijn en je kwetsbaarheid tonen. Mede dankzij mijn man en mijn stiefkinderen.”   (br.hln)

Mijn stiefvader ontvoerde me toen ik 12 was en verkrachtte me 19 jaar lang bijna elke dag

 Vorig jaar lag Rosalynn McGinnis (32) nog te kermen van de pijn in een tent op het platteland van Mexico, terwijl ze herstelde van een primitieve galblaasoperatie. Desondanks moest ze van haar voormalige stiefvader Henri Piette (62) het huishouden doen. In een interview met het magazine People vertelt ze hoe ze erin slaagde om te ontsnappen aan de man die haar naar eigen zeggen in 1997 ontvoerde van school in het Amerikaanse Oklahoma en sindsdien bijna elke dag verkrachtte.

Bijna twee decennia lang zou de man haar geslagen, gefolterd en verkracht hebben, nadat hij haar dwong om met hem te ‘trouwen’ achterin een bestelwagen. Maar op dat moment, daar in die tent, wist ze dat ze iets moest doen. “Ik besefte dat als ik er niet weg zou raken, ik ofwel gek zou worden ofwel zou sterven. En dat laatste zou betekenen dat ik de kinderen die ik intussen met hem had zou moeten achterlaten bij hem”, vertelt ze.

In juni vorig jaar slaagde ze erin weg te komen, met acht van hun negen kinderen. Haar oudste zoon was toen al weggelopen. “Ik was het moe om te bedelen om geld en voedsel”, zegt ze. “Ik verdiende wat geld door honing, koffie en ijs te verkopen en schraapte alles samen om te vluchten naar Oaxaca City. Ik had eerder een vrouw leren kennen aan wie ik alles had verteld en zij beloofde me te helpen.”
Contact
Dankzij haar kon Rosalynn contact maken met het National Center for Missing & Exploited Children (NCMEC) en aan die organisatie vertelde ze haar verhaal. “Het was zo fijn om eindelijk iemand de waarheid te zeggen”, vertelt ze. “Ik was wel bang, maar het was zo een fijn gevoel om niet meer te hoeven liegen, zoals ik jaren verplicht was te doen.”

Twee maanden leefde ze nog met haar kinderen op een onderduikadres, voor de NCMEC met de hulp van het Amerikaanse consulaat in Mexico paspoorten kon regelen om hen naar de VS te laten komen. “Het vroeg heel wat moed”, zegt Robert Lowery van de cel Vermiste Kinderen van de NCMEC over de vlucht van Rosalynn. “Ze dacht niet alleen aan zichzelf, maar ook aan haar kinderen.”

Intussen is de FBI een onderzoek gestart naar wat er precies gebeurde. Na maanden op de vlucht geweest te zijn, werd Piette donderdag opgepakt, uitgeleverd en beschuldigd van verkrachting in Oklahoma. Volgens de FBI zou hij ook diepe banden hebben met criminele organisaties in Mexico. Hij wacht nu zijn proces af in de gevangenis.  (br.hln)

Mountainbikers kunnen ijzerdraad op parcours maar nipt ontwijken

Een groepje mountainbikers is zaterdagmiddag aan een vreselijk ongeluk ontsnapt. De mountainbikers troffen tijdens hun rit een ijzeren draad aan die rond twee bomen op keelhoogte gespannen was. “Dat is levensgevaarlijk en dus gewoon poging tot moord”, klinkt het bij een van hen. Politiezone Druivenstreek laat alvast weten extra controles te houden bij mountainbike-evenementen.

“Ik had met enkele vrienden een parcours uitgestippeld om te gaan mountainbiken in Terlanen. Dat doen we wel vaker”, zegt een van de mountainbikers die liever anoniem wil blijven. Maar zaterdagmiddag scheelde het geen haar of de rit was tot een abrupt en catastrofaal einde gekomen. “Tijdens een afdaling heeft een van mijn vrienden de draad gelukkig zien hangen. Hij heeft die net op tijd kunnen ontwijken. We hoorden hem roepen dat we moesten oppassen en afremmen.” De mountainbikers besloten daarop de ijzeren draad meteen te verwijderen en de politie in te lichten.

Vergunning

De korpschef van politiezone Druivenstreek, Sébastien Verbeke, bevestigt dat de groep een klacht heeft ingediend. “Zij hebben ons laten weten dat die draad daar gehangen heeft. Het is de eerste keer dat we zo’n klacht hebben binnengekregen. Ik wil ook meteen verduidelijken dat die groep een vergunning heeft om daar met de mountainbike te mogen rijden. Buurtbewoners zijn soms gefrustreerd omdat ze vinden dat de mountainbikers snelheidsduivels zijn en gaan dan domme dingen doen. Via deze weg wil ik dan ook vragen aan de mensen om vooral niet het heft in eigen hand te nemen, want dat lost niets op. Indien er problemen zijn, nemen de buurtbewoners het best contact op met de politie zelf.”

“Wij proberen altijd alles en iedereen te respecteren en we zorgen ervoor dat we altijd een vergunning hebben”, klinkt het bij het groepje mountainbikers. “Mensen laten hun hond wel eens loslopen, maar daar proberen wij zeker rekening mee te houden. Als we in dat soort situaties terecht komen, dan gaan we trager rijden. Dat is absoluut geen probleem. Veiligheid boven alles.”

Groendienst

“We hebben nog geen flauw benul van wie de daders kunnen zijn, maar ik denk wel dat we die kant op moeten zoeken”, aldus de korpschef. Omdat de draad werd gevonden op de grens van Terlanen met Ottenburg, werd ook de hulp ingeschakeld van politiezone Voer en Dijle. Die is ondertussen met een onderzoek gestart.

”Naast het onderzoek van de politie, wil de gemeente er ook voor zorgen dat de mountainbikers veilig zijn”, zegt Sven Willekens (Open Vld), schepen van infrastructuur. “Zo heb ik bijvoorbeeld aan de werknemers van de groendienst gevraagd of ze tijdens hun werkzaamheden niet een oogje in het zeil kunnen houden. Voornamelijk op de trage wegen. Ook de lokale wielerorganisatie gaat meer controles houden”, aldus de schepen.


Als de dader gevat wordt, riskeert hij tot maximaal drie jaar celstraf en een geldboete voor het opzettelijk toebrengen van slagen en verwondingen met voorbedachte rade. Aangezien er in dit geval geen verwondingen zijn, zou hij er met een minimumstraf van één maand kunnen vanaf komen. (br.hln)

Het is officieel: maandag is écht de ergste dag, volgens de wetenschap

Lijk jij dat ochtendhumeur op maandag maar niet van je te kunnen afschudden? Je bent niet alleen. Volgens een analyse van sociale media voelen we ons namelijk allemaal het slechtst op maandag.

Dat blijkt uit miljoenen berichten op Twitter, die al sinds 2008 door het Complex Systems Center van de University of Vermont  bestudeerd worden. Aan de hand van de berichten wordt vervolgens een algemeen geluksgevoel in kaart gebracht. Wat blijkt nu? Over het algemeen voelen we ons beter tijdens de rest van de week, met een gelukspiek op zaterdag, gevolgd door een crash op maandag.
De analyse stoelt op een willekeurige selectie van een dagelijkse selectie van 50 miljoen Twitterberichten, zo’n 10 procent van het totale verkeer op de website. Daarvoor hebben de onderzoekers meer dan 10.000 veel gebruikte woorden een score gegeven van 1 tot 9, waarbij het geluksgevoel steeds toeneemt. Op die manier krijgen ook de verschillende dagen een algemene geluksscore.

Volgens de geluksmeter zou geluk, of toch zoals het wordt uitgedrukt op Twitter, over het algemeen in gelijkmatige golven komen: de echte dieptepunten komen er meestal na natuurrampen, de dood van celebrities en terroristische aanslagen, hoewel de verkiezing van Donald Trump ook erg hoog in dat droevige lijstje staat. De hoogtepunten worden meestal genoteerd op feestdagen zoals Moederdag en Kerstmis, of vrolijke gebeurtenissen zoals de royal wedding.

Natuurlijk heeft de meter ook zijn beperkingen, Twittergebruikers zijn niet altijd representatief voor de hele bevolking, maar volgens onderzoeker Danforth lopen de resultaten globaal genomen wel gelijk met die van publieke peilingen. En er is meer: gemiddeld zijn we minder gelukkig dan pakweg 18 maanden geleden. “Als we inzoomen op de grafiek over de jaren heen, dan zien we dat ons geluksgevoel over het algemeen gedaald is,” aldus Danforth. “Zeker na de terroristische aanslagen in Orlando en Londen, de Amerikaanse verkiezingen en nu natuurlijk ook Las Vegas.”

“Ons geluksgevoel is de laatste acht jaren steeds constant geweest, tot nu”, gaat hij verder. “Onze dieptepunten liggen een stuk lager, dus onze emoties swingen veel meer de pan uit. Zeker de laatste maanden zijn erg moeilijk geweest, als we Twitter mogen geloven. Er is heel wat stof tot nadenken, de dag van vandaag.”  (br.hln)

5 dingen waar obers een hekel aan hebben die we allemaal doen op restaurant

Niets zo leuk als een zondagavond afsluiten met een gezellig etentje buitenshuis. Maar waar jij ongetwijfeld de tijd van je leven beleeft, zitten obers vaak met de handen in het haar door het gedrag van de restaurantgangers. “Vooral hulpvaardige gasten zijn de ergste nachtmerrie van een ober,” verklapt restauranteigenaresse Suzanne Perry aan TIME.

1. Je neemt iets van het dienblad

Je ziet een ober voorzichtig rond jullie tafeltje draaien terwijl er een gevaarlijk vol uitzien dienblad op zijn handpalm balanceert. Dus besluit je hem een handje te helpen en alvast de glazen van je tafelgenoten te nemen. Geen goed idee. Vanuit jouw oogpunt lijkt het alsof je de ober helpt door het dienblad minder zwaar te maken. Zo zorg je er echter ook voor dat het evenwicht verstoord wordt, en voor je het weet krijg je een heuse wijndouche over je heen. Niet doen dus.

2. Je ruimt het servies zelf al op

Jullie hebben gedaan met eten, en het duurt nog even voor de ober langskomt. Waarom hem niet een handje helpen en zelf het servies en bestek al op elkaar stapelen? Goed bedoeld, maar liever niet, verklapt Perry. “Borden en bestek worden vaak op een heel specifieke manier gestapeld, zodat het goed in evenwicht is. Laat het dus vooral aan de professionals over.”

3. Je stopt je servet in je glas

Oeps, de borden zijn al weg maar je servet ligt nog op tafel. Wat doe je dan?? Je stopt het snel in je glas. Op die manier heeft de ober minder werk, want dan is de tafel helemaal proper, toch? Klopt, maar nu zadel je iemand met het niet zo leuke taakje op om die vochtige servetpropjes uit de glazen te gaan peuteren. Laat ze dus toch maar gewoon op tafel liggen.

4. Aan een vuile tafel gaan zitten

Het lijkt logisch: de enige vrije plek is een tafel die nog niet is opgeruimd. Dus ga je alvast zitten, en wacht je tot het personeel komt opruimen. In het vervolg doe je dat beter niet, en blijf je gewoon even rechtstaan tot de tafel is opgeruimd. Door te gaan zitten, verplicht je de ober om alles te laten vallen waar hij of zij mee bezig is en meteen te komen opruimen, nieuwe gasten aan een vuile tafel is immers geen goede klantenservice. En daarbij moeten ze over je heen gaan hangen om de tafel te kunnen schoonvegen. En zeg nu eerlijk: dat is voor iedereen een beetje genant.

5. Zelf je tafel kiezen

Als er een bordje staat dat aangeeft dat je best even wacht voor je gaat zitten, doe dat dan ook. Vaak werken deze restaurants met schema’s, gebaseerd op het aantal tafels dat door iedere ober bediend wordt. Als je zelf lukraak een tafeltje gaat kiezen, stuur je het systeem in de war waardoor de ene ober plots veel meer werk heeft dan de andere. (br.hln)

Robert Cray - Don't Be Afraid Of The Dark

Klik op de foto om hem te beluisteren

Hij was een van de artiesten, zoals ook Stevie Ray Vaughan en George Thorogood, die een breder publiek bereikten op de radio met het spelen van vernieuwende gitaarblues en schrijven van liedjes in de jaren 80. Hij startte met gitaarspelen in zijn tienerjaren.
In het middelbaar onderwijs begon de liefde voor blues en soul te groeien doordat hij begon platen te verzamelen. Tegen z'n 20e had Cray reeds zijn helden Albert Collins, Freddie King en Muddy Waters live gezien, en besloot zijn eigen band op te richten. Deze begon op te treden in de steden aan de westkust. Na vele jaren van regionaal succes, kon Cray beginnen bij Mercury Records in 1982.
Zijn derde release, Strong Persuader, won een Grammy Award, en de single "Smokin' Gun" gaf hem naamsbekendheid bij een breder publiek. Cray was een openingsact voor de grote sterren. Begin jaren 90 werd zijn naam steeds verbonden met zijn soulstem, proper gitaarwerk en een vernieuwend bluesgeluid.
Cray hanteerde voornamelijk Fendergitaren (Telecasters en Stratocasters), en speelde in een band die gewoonlijk bestond uit een bas, drums, keyboard, saxofoon en trompet. Hij  neemt nog steeds platen op en tourt nog rond .
In 2011 werd Cray opgenomen in de Blues Hall of Fame.

Waarom een weekend eigenlijk drie dagen zou moeten duren

Nu al geen zin in morgen? Dan is er goed nieuws, want volgens de Britse universitair Alex Williams verdienen we eigenlijk nóg een vrije dag. En ja, hij werpt daarbij zelfs goede argumenten in de strijd.

“Een weekend van drie dagen zorgt ervoor dat je meer tijd hebt om met vrienden en familie door te brengen, de wereld buiten de werkmuren te ontdekken en te ontspannen van alle druk die het professionele leven met zich meebrengt,” zo begint Alex Williams zijn betoog, lector aan de City University van Londen. Daar kunnen we ons alvast in vinden. Maar er is meer, en zijn argumenten zijn zelfs maatschappelijk relevant te noemen.

Goed voor het milieu

“Weekends van drie dagen zijn ook één van de makkelijkste stappen die we kunnen zetten om onze impact op het milieu te verkleinen én onze economie te versterken,” zo gaat Williams verder. Hij baseert zich hiervoor op onderzoek dat een verband aantoont tussen minder werkuren en een lagere energieconsumptie: als de lichten, air conditioning en computers een dag in de week minder aan moeten staan op kantoren, kan je heel wat op verbruik besparen. Bovendien worden de wegen en het verkeer minder belast als mensen nog maar 4 keer per week naar hun werk gaan met de wagen.
Betere gezondheid en productiviteit

Betere gezondheid en productiviteit

Als extra bewijs haalt Williams een experiment uit 2007 in Utah aan, waar vrijdag als werkdag werd afgeschaft door van maandag tot donderdag langere uren te werken. De staat kon zo 1,6 miljoen energiekosten besparen na de eerste tien maanden, en de vermindering van het woon-werkverkeer zorgde voor een jaarlijkse vermindering in uitstoot van 12.000 ton CO2, aldus de lector. We vrezen dat Alex Williams met zijn voorstel niet meteen alle regeringen wereldwijd tot inzicht doet komen. Maar we kunnen er maar van dromen. Met argumenten als een betere nachtrust, sociaal leven, gezondheid en productiviteit op het werk probeerden we eerder al eens om een extra dagje weekend aan te kaarten. Proberen gaat mee. (br.hln)

Atlas uit 1603 brengt 106.000 euro op in Brugge

Bij veilinghuis Van de Wiele in Brugge is een Latijnse atlas van Ortelius uit 1603 voor 106.000 euro onder de hamer gegaan. Ook de collectie van de oude kloosterbibliotheek van het Augustijns Instituut van Eindhoven werd geveild.

Vooral de werken van de Franse 17e-eeuwse kunstenaar Jacques Callot sprongen in het oog tijdens de tweedaagse veiling met ruim 1.000 loten. Daarnaast konden geïnteresseerden ook werk van Belgische graveurs zoals Rassenfosse en Rops op de kop tikken.
Een Latijnse atlas van de Brabantse cartograaf Abraham Ortelius uit 1603 ging voor 106.000 euro onder de hamer. Theatrum orbis terrarum bevat 151 kaarten en vijf platen, allemaal handgekleurd. Een handgeschreven Brugs rekeningenboek uit 1475 werd voor maar liefst 7.000 euro geveild.

Kloosterbibliotheek
Van de Wiele veilde daarnaast ook 160 loten uit de oude kloosterbibliotheek van het Augustijns Instituut van Eindhoven. De rest van de collectie uit de voormalige Wetenschappelijke Bibliotheek Marienhage gaat pas in 2018 onder de hamer. De achtdelige reeks ‘De Aanmerkenswaardigste en Alomberoemde zee- en landreizen der Portugeezen, Spanjaarden, Engelsen en allerhande natien’ ging voor 24.000 euro onder de hamer. De uitgave van Pieter van der Aa uit 1727 bevat meer dan 100 geïllustreerde ontdekkingsreizen.

Tijdens de veiling werden de loten in totaal voor een bedrag van ruim 450.000 euro verkocht. (br.hln)

Natalie Imbruglia (Sydney, 4 februari 1975) is een Australische zangeres en actrice.

Net als enkele andere Australische artiesten (zoals Jason Donovan en Kylie Minogue) speelde Natalie ook in de soapserie Neighbours ("Buren").

In 1997 bracht ze haar eerste nummer Torn, een cover van Ednaswap, uit als voorbode van haar eerste cd, Left of the middle. Dit nummer werd één van de best verkopende singles aller tijden in Groot-Brittannië, met meer dan 1 miljoen verkochte exemplaren. Ondanks de grote verkoopcijfers heeft "Torn" nooit de top van de Britse Hitparade bereikt. In de 'UK radio chart' waarbij naar airplay wordt gekeken haalde Torn wel de hoogste positie, voor maar liefst 11 weken. Ook bij de "Billboard Airplay Chart" van de Verenigde Staten stond het nummer veertien weken bovenaan de lijst. In totaal heeft het nummer veel records op de radio verbroken. "Left of the middle" bevatte nog drie andere commerciële singles, waarvan de tweede single "Big Mistake" de grootste impact maakte op de Britse hitparade door de tweede plaats te bereiken. Het album heeft het in de Verenigde Staten en in het Verenigd Koninkrijk de top 10 bereikt. In haar thuisland Australië en in Nederland bereikte het album zelfs de eerste plaats. In totaal is "Left of the middle" tussen de 6.5 en de 7.0 miljoen keer verkocht en wordt het als een commercieel succes gezien. Critici waren niet altijd even enthousiast over het album. Natalie werd in enkele professionele recensies een fotogenieke schoonheid genoemd die met behulp van muzikale professionals een indruk op de hitlijsten zou willen maken. Ook werden de overeenkomsten met tijdgenote Alanis Morissette erg zwaar bekritiseerd.

Dit is de oudste vrouw ooit op de cover van Vogue

Elegantie en klasse kennen geen leeftijd, en dat hebben ze bij Vogue ook ontdekt. Op de cover van hun oktobernummer prijkt dan ook de oudste vrouw ooit in de hele geschiedenis van het magazine: de immer stijlvolle 73-jarige actrice Lauren Hutton.

Het Italiaanse oktobernummer is dan ook getiteld ‘De tijdloze editie’. De actrice werd gekleed door Valentino en op beeld vastgelegd door fotograaf Steven Klein. Zelf vindt ze het alvast een grote stap voorwaarts: “Deze cover kan de maatschappij veranderen,” vertelt Hutton aan de modewebsite Women’s Wear Daily. “Voor het eerst is er een vrouw van mijn leeftijd te zien. Iemand die nog steeds actief is en breed lacht.”
Uitgever Emanuele Farneti valt haar bij. “Tegenwoordig focussen meer en meer campagnes op vrouwen op leeftijd. Dat past volledig in het kader van diversiteit en inclusie, dé uitdaging van onze huidige samenleving. Dit gaat niet alleen over gender, maar ook over geslacht, ras en religie. Niemand zou zich uitgesloten mogen voelen.” (br.hln)

Vijftig jaar onterecht in de psychiatrie, maar toch een positieve boodschap in nieuw boek

Liliane Stynen, beter bekend als Rosalie Niemand, viert op 28 oktober haar 85ste verjaardag met een concert in het Mechelse Cultuurcentrum. Bijna vijftig jaar bracht ze onterecht gedwongen door in de psychiatrie, maar sinds ze op haar 49ste ‘mocht gaan’, omarmt ze het leven. Volgend jaar komt ook een derde boek van haar hand uit. Niet over “de hel” die ze doormaakte, wel over de periode daarna. De periode waarin Rosalie Niemand iemand werd.

De eerste vijftig jaar van haar leven waren voor Liliane Stynen een langgerekte nachtmerrie. Toen ze vijf jaar was, werd het ongewenste meisje door haar liefdeloze moeder in een gesticht voor achterlijke kinderen gestopt. Op haar twaalfde verhuisde ze naar een psychiatrische inrichting voor volwassen vrouwen, hoewel ze geestelijk gezond was. Een lijdensweg waar pas op haar 49ste een einde aan zou komen. En niet omdat ze ‘genezen’ was, maar omdat de subsidies voor gesloten instellingen teruggeschroefd werden. Ze was toen niemand - een identiteitskaart had ze niet. Tot schrijfster Elisabeth Marain haar levensverhaal optekende en de bestseller ‘Rosalie Niemand’ uitbracht in 1988. Sindsdien mocht Liliane overal gaan spreken, en kwam er zelfs een theatervoorstelling.

Je wordt deze maand 85. Meer dan de helft van al die jaren zat je in een instelling. Denk je daar nog vaak aan terug?

“Ik kijk niet om, nee. Of ik probeer dat toch zo weinig mogelijk te doen. Het verleden is het verleden. Op mijn 50ste is een nieuw leven gestart. Maar als ik op tv iets over kindermisbruik zie, dan krijg ik ‘het’.”

Het verhaal van je eerste levenshelft leest als een fictieroman. Hoe kon dit gebeuren?

“Het was oorlog, en zo nauw werd er niet gekeken in de psychiatrie. De verandering is er pas gekomen met de komst van personeel - al waren dat in het begin familieleden van de nonnen - en de opmaak van reglementen voor de sector, eind jaren 60. Natuurlijk waren er mensen die dan al gezien hadden dat er niets mis was met mij. Maar wie dat durfde aankaarten of te vriendelijk was, werd overgeplaatst. Ik was een harde werker, en moest onder meer kantklossen voor de priesters. Daarom hebben ze mij gehouden. Ik heb later nooit een vergoeding gevraagd, ik was al blij dat ik er weg was. Ik was ook niet de enige die daar onterecht zat. Zo herinner ik me de vrouw van een rijke advocaat, die daar tegen betaling door haar man gedumpt was. Maar ik heb er misschien wel het langst gezeten.”

De financiële gevolgen voel je nog steeds. Je woont in Mechelen in een klein sociaal

appartement en moet rondkomen met een minimumpensioen.

“Na mijn vrijlating ben ik meteen gaan werken in de linnendienst van Borgerstein en als naaister voor verschillende winkels in Zaventem. Maar de tijd was te kort om een pensioen op te bouwen. Dankzij de vele spreekbeurten die ik gegeven heb, kon ik wel wat geld opzij zetten. Het enige waar ik iets aan uitgeef, is muziek. Voor de rest heb ik niet veel nodig. Mijn instrumenten, waaronder drie mandolines en twee gitaren, gaan na mijn dood naar begaafde kinderen die zelf geen instrumenten kunnen betalen. Geld dat overblijft, gaat naar kinderen die te vondeling gelegd worden.”

Koester je wrok?

“Nee, al kan ik niet naar de kerk gaan. Daar heb ik te veel voor meegemaakt. De nonnen zeiden: ‘Ge krijgt wat ge kunt verdragen’. En dus heb ik veel moeten verdragen. Ik was te fier. Als ik gestraft werd, beloofde ik nooit om voortaan braaf te zijn. Ik ben altijd een koppige plantrekker geweest, maar ik geloof dat dit uiteindelijk ook mijn redding was.”

En je moeder? Geen wrok tegen haar?

“Ze is gestorven op 76-jarige leeftijd (haar vader heeft Liliane nooit gekend, red.). Het deed me niets. Ze was voor mij een vreemde vrouw, een stripteaseuse die me afgestaan heeft. Ik heb haar voor het laatst gezien op mijn plechtige communie. Die dag heeft ze me gezegd dat ze me nooit meer zou bezoeken. Dat was mijn cadeau. Als je moeders met hun kind ziet, dan lachen die. Ik heb de mijne nooit weten lachen.”

Een eigen gezin was voor jou ook geen optie?

“Als je pas op je 49ste vrijkomt, dan begin je daar niet meer aan. Al had ik heel graag kinderen gehad.”

Je bent lid van twee orkesten die zullen optreden tijdens je verjaardagsfeest, waar je ook zelf zal zingen. Muziek is je lange leven?

“Ja. Had ik dat niet gehad, dan zou ik het nooit overleefd hebben. Als ik op mijn kamertje zat, kon ik huilen en muziek spelen tegelijk. Ik heb alles zelf moeten leren, door op mijn gitaar Franse liedjes van Eurosong mee te spelen. Muziek brengt mensen samen. Als ik niet meer kan spelen, dan hoeft het voor mij niet meer.”

De theaterversie van ‘Rosalie Niemand’ wordt nog regelmatig opgevoerd. Is het belangrijk dat je verhaal nog altijd verteld wordt?

“Voor mij hoeven die voorstellingen niet, al blijft de boodschap wel belangrijk. Zoiets mag nooit meer gebeuren. Wie wantoestanden ziet in een bejaardentehuis, school of ziekenhuis: stop dat niet in de doofpot. Onlangs was er in het nieuws een bericht over een kind van 11 jaar dat ze in de psychiatrie gestoken hadden. ‘Dat dit nu nog kan’, dacht ik. Gelukkig zijn de tijden wel veranderd. Ik heb de folterbaden en elektroshocks nog meegemaakt... Al verkoos ik dat boven de medicatie. Ik was niet ziek, maar ik kreeg medicijnen die van mij een plant maakten. Ik stak mijn vinger in mijn keel om ze weer uit te braken.”

Volgend jaar komt er een derde boek uit over je leven, met als werktitel ‘Rosalie Iemand’. Delfin Vandenheede schrijft het in jouw opdracht. Wat wil je nog vertellen?

“Het gaat over mijn leven na de psychiatrie. Voor ik ga, wil ik nog een positieve boodschap achterlaten. Hoezeer het leven ook tegenzit: probeer de draad weer op te pikken. Laat je hoofd niet hangen, maar omarm het leven. Kijk naar mij, ik ben nu gelukkig. Het boek vertelt over de goede dingen die ik tegengekomen ben. De vele vrienden, de muziekgroepen. Als die boodschap aankomt, dan heb ik niet voor niets geleefd.” (br.hln)

Droom je van wonen in adellijk kasteel? Grijp je kans

Het beschermde kasteel Ter Heyde in Vladslo bij Diksmuide staat te koop. Voor hoeveel wil makelaar Dewaele Vastgoedgroep niet zeggen maar dat het een bijzondere woonst is, staat buiten kijf. Het domein is 24 hectare groot, dat is 35 voetbalvelden, en telt naast het kasteel nog een koetshuis, kasteelhoeve en boswachtershuis allemaal omringd door bos en weides. “Dit pand is op vele vlakken uniek”, promoot Filip Dewaele, ceo van Dewaele Vastgoedgroep. “Het kasteel is acht eeuwen oud, beschermd en grotendeels instapklaar. De bekende Belgische architect Hendrik Vermoortel, die er tot zijn overlijden in de zomer van 2015 woonde, heeft het grondig onder handen genomen. De kelder en het gelijkvloers zijn nog authentiek maar de drie verdiepingen zijn hedendaags en strak ingericht. Naast het kasteel treffen we op het domein nog een koetshuis, kasteelhoeve en boswachtershuis aan. Die verdienen wel een opknapbeurt maar zijn daarna zeker bruikbaar als woonst. De vier panden kunnen afzonderlijk gedomicilieerd worden maar de site verkopen we wel in zijn geheel. Ook de tuin is uitzonderlijk. Vlakbij het kasteel hebben we een prachtig aangelegde tuin waar liefst 85 verschillende soorten rozen bloeien. De dreven die door het bos kronkelen, zijn in ere hersteld.”

Op verkenning

“Op het gelijkvloers hebben we twee leefruimtes, een eetzaal, kapel en keuken. In de inkomhal springt de imposante draaitrap in het oog”, leidt Filip ons rond. “De polyvalente ruimtes op de eerste verdieping zijn opsplitsbaar met verschuifbare wanden. Daarboven treffen we drie grote slaapkamers aan met elk hun badkamer. Op het hoogste verdiep hebben we nog een leefruimte, de master bedroom met badkamer, wellnessfaciliteiten en een kitchenette. Ondergronds kan je perfect een wijnkelder inrichten. De hoge deuren en gewelven hebben de geschiedenis overleefd.”

Mogelijkheden

“Goedkoop is zo’n domein uiteraard niet maar in overleg met de familie hebben we besloten de vraagprijs niet bekend te maken”, besluit Filip. “De mogelijkheden zijn enorm maar houd er rekening mee dat de natuur primeert. Een bestemming die veel verkeer aantrekt, zoals een hotel, kan niet. Kleinschalige vakantieverblijven, culturele initiatieven of bedrijven die een exclusief decor nodig hebben zijn perfect mogelijk. Dankzij een aangepast ruimtelijk uitvoeringsplan is een uitbreiding, tot 15 procent, van de bestaande panden mogelijk.”  (br.hln)

Uur beweging per week kan al depressie voorkomen

Een uur beweging per week kan al depressieve gevoelens voorkomen, stellen onderzoekers van het Australische Black Dog Institute. De intensiteit maakt daarbij niet uit. De studie in het American Journal of Psychiatry laat zien dat zelfs weinig beweging beter is dan geen beweging, als het gaat om bescherming tegen depressieve gevoelens. Dat geldt volgens de auteurs voor mensen van alle leeftijden.

Voor het onderzoek analyseerden de wetenschappers elf jaar aan gezondheidsdata over bijna 34.000 Noorse volwassenen, inclusief eventuele symptomen van depressie en angst. Het internationale onderzoeksteam constateerde dat 12 procent van de depressiegevallen voorkomen had kunnen worden, als de deelnemers slechts één uur fysieke activiteit per week ondernamen.
”We weten al enige tijd dat beweging een rol speelt bij de behandeling van depressieve symptomen, maar dit is de eerste keer dat we in staat zijn geweest conclusies te trekken over de preventieve kracht van fysieke activiteit bij het verminderen van toekomstige depressieve gevoelens”, zegt hoofdauteur Samuel Harvey.

”We weten nog niet precies waarom beweging dit effect heeft, maar we vermoeden dat het komt door de combinatie van de verschillende fysieke en sociale voordelen die beweging met zich meebrengt.”

Angstgevoelens

Volgens Harvey kunnen de uitkomsten van het onderzoek van belang zijn voor publieke gezondheidscampagnes. “Als we manieren kunnen vinden om mensen zelfs maar een klein beetje meer te laten bewegen, leidt dat waarschijnlijk tot een substantiële verbetering van de fysieke en mentale gezondheid.”
Mensen die helemaal niet bewegen, hebben 44 procent meer kans om depressieve gevoelens te ontwikkelen dan mensen die één tot twee uur per week bewegen, zegt hij.

Er werd echter geen verband ontdekt tussen de mate en intensiteit van beweging en het ontwikkelen van angstgevoelens.

De deelnemers aan het onderzoek beantwoordden vragen over hoeveel ze bewegen, de intensiteit van de beweging en opkomende gevoelens van angst of depressie. Bij de beoordeling van die gegevens werd ook gekeken naar sociaaleconomische en demografische factoren, de mogelijke invloed van gebruik van middelen, gewicht, andere medische indicaties en sociale steun. (br.hln)

Klik op de foto om ze te beluisteren





 Alison Jane Moyet, (Billericay, 18 juni 1961) is een Brits singer-songwriter.

Vijf dingen die je niet mag doen als je met een dieet begint

Een nieuwe maand, een nieuwe poging tot gezonder eten? Dapper, maar bezint eer ge begint: deze vijf veelvoorkomende fouten zouden wel eens roet in het eten kunnen strooien bij jouw gezonde voornemens.

Met “dieet” bedoelen we overigens niet dat je naarstig in boeken van Dr. Atkins of Montignac moet gaan bladeren. Iedereen die wat op zijn voeding wil letten en daar mee begint, is gebaat bij deze tips. Wie zichzelf nieuwe gewoontes wil aanleren en die op lange termijn wil volhouden, doet er namelijk goed aan niet te hard van stapel te lopen.

1. Voeding(sgroepen) volledig schrappen

Een glutenvrij dieet of een voedingspatroon zonder lactose, met gewichtsverlies als belangrijkste motief? Geen goed idee. Heb je geen allergie aan één van deze producten, dan is het helemaal niet gezonder voor je om ze te schrappen. “Bovendien kan voedingsmiddelen schrappen ervoor zorgen dat je er net meer zin in krijg,” aldus diëtiste Adina Pearson. Wat er dan weer voor zorgt dat je er veel te veel van gaat eten op een moment waarop je dat dieet beu bent. Deze regel geldt trouwens ook voor die boterham met choco of dat zakje chips: laat jezelf af en toe een zondigmomentje toe, of je houdt die voornemens nooit vol.

2. Hongersignalen negeren

Minderen met porties is een goed idee als je wat kilo’s kwijt wil. Maar dat wil niet zeggen dat je met honger van tafel hoeft te gaan. Het gevoel hebben dat je niet genoeg mag eten, zal zelfs een diëter met het allersterkste karakter doen breken op een bepaald moment. “Leer te luisteren naar je eigen hongergevoel, en laat anderen niet bepalen wat een juiste portie is voor jou,” tipt Pearson. Eet rustig, kauw goed en weet dat het twintig minuten duurt voor jouw hersenen het signaal aan je maag geven dat je genoeg hebt gegeten. Maar ga niet met honger van tafel.

3. Alles in één keer willen veranderen

Wil jij ook meteen stoppen met snoepen, elke dag vers koken en ook nog eens vier keer per week gaan sporten, vanaf vandaag? Dan is de kans reëel dat je tegen woensdagavond huilend in een hoekje een doos ijs naar binnen lepelt. Maak voornemens in fases, en weersta de verleiding om alles in één keer te willen aanpakken. Probeer bijvoorbeeld eerst eens drie weken vers en gezond te eten, voor je een sportschema aan die voornemens toevoegt. Wees je er bewust van dat het een paar maanden zal duren voor je verandering zal zien, maar dat dit de meest efficiënte manier en beste aanpak op lange termijn is.

4. Op slaap besparen

Gezond koken en regelmatig gaan sporten vraagt - helaas - heel wat tijd. In een eerste fanatieke fase zal je geneigd zijn om te beknibbelen op je uurtjes slaap, zodat je nog vroeg ’s ochtends kan gaan sporten of een gezonde lunch bereiden. Maar houd in je achterhoofd dat goed slapen minstens even belangrijk is voor een succesvol dieet. Onze honger- en verzadigingshormonen raken in de war als we te weinig slapen, waardoor we meer gaan eten en minder snel merken dat we verzadigd zijn. Voldoende slapen is dus extra belangrijk als je wat kilo’s kwijt wil. 

5. Een sport kiezen op basis van het aantal verbrande kcal

Met lopen zal je meer calorieën verbranden dan wandelen, maar als je er een hekel aan hebt zal je er snel de brui aan geven. En dan verbruik je nul calorieën. Kies altijd voor een sport die je leuk vindt, eerder dan een work-out die je probeert te verleiden met het aantal verbrande kcal per uur. (br.hln)

Een hele dag staan op het werk even ongezond als zitten

Feit: acht uur per dag op een bureaustoel doorbrengen is ongezond. Maar een staand beroep levert niet bepaald een garantie voor een betere gezondheid, zo wijst nieuw onderzoek uit. “Een job waarbij je regelmatig kan afwisselen tussen zitten, rechtstaan en bewegen, is ideaal voor je gezondheid,” klinkt het. Mensen met jobs waarbij je de hele dag moet rechtstaan - zoals winkelbedienden, obers, bewakingsagenten enzovoort - hebben een dubbel zo grote kans op een hartaandoening dan wie een hele dag op een stoel zit, zo wijst een studie van de American Journal of Epidemiology uit.
Harder werken
Wie uren na elkaar rechtstaat, verzamelt veel bloed in de benen. Je lichaam moet dan harder werken om het naar het hart te pompen, met meer druk in de aders tot gevolg, aldus hoofdonderzoeker Peter Smith. Vandaar het hogere risico op een hartaandoening. Zij trekken hun conclusies op basis van een enquête bij 7.300 werkende mensen met zittende en staande beroepen, die 12 jaar lang gevolgd werden.

Meer bewegen
Dit onderzoek mag geen excuus zijn om een hele dag te zitten, want ook dat is ongezond, zegt Smith. De ideale werkomstandigheden zijn die waarin je veel kan rechtstaan en bewegen, en gaan zitten als je moe bent. “Als je in een omgeving werkt waarbij je regelmatig kan afwisselen tussen zitten en staan, is dat positief. Een staand bureau zal bijvoorbeeld een gezondheidsvoordeel kunnen opleveren, maar verwacht er ook niet te veel van. Het kan helpen voor mensen die bijvoorbeeld rugpijn hebben, maar je doorbreekt er geen zittende levensstijl mee. De energie die je gebruikt bij het staan verschilt niet zoveel van het zitten. De echte tegenhanger van zitten is actiever zijn en meer bewegen, niet rechtstaan,” aldus Smith.

Wat als je veel moet rechtstaan?
Langdurig rechtstaan bij een job komt niet zo vaak voor als zitten: minder dan 10% van de mensen uit de studie staat een hele dag recht voor zijn werk, in vergelijking met 37% die voornamelijk zit. Het overige percentage had een job die een combinatie van zitten, staan en bewegen inhoudt, wat een ideale afwisseling is voor je lichaam. Moet jij toch veel rechtsaan voor je job? Ga dan zitten als jij je moe voelt, adviseert Smith. Wie omgekeerd veel moet zitten voor zijn werk, staat best elk halfuur even recht voor een minuutje.  (br.hln)

Waarom een herfstwandeling de perfecte sport is

De herfst is hét seizoen om urenlange wandelingen te maken in de natuur. “Wie een zittend beroep heeft, krikt er meteen zijn conditie mee op”, zegt sportdiëtiste Stephanie. “En neen: die Leffe of pannenkoek achteraf doet die inspanning niet teniet.”

Je hoeft niet altijd tot het uiterste te gaan of een marathon te lopen om sportief te zijn. Je kan ook heel fit worden door regelmatig te wandelen. Voor heel wat mensen ‘voelt’ dit echter niet aan als sporten. “Onterecht, want wandelen is een van de beste vormen van beweging, met Nordic Walking wereldwijd op één”, zegt Stephanie. “Het is goed is voor je bloedvaten, gewrichten, botten en hart. En het is de ideale bewegingsvorm om blessures te vermijden.” Je verbrandt ongeveer 5 kcal per kilogram lichaamsgewicht per uur als je met een tempo van 6 km per uur wandelt. Iemand met een gewicht van 60 kilogram verbrandt dus 300 kcal per uur. Bergop wandelen of af en toe wat interval (snel/ traag) inlassen, zal dat getal nog wat de hoogte injagen.

Bij langere tochten waak je er het best over voldoende tussendoortjes bij de hand te hebben. “In principe is één banaan of energiereep per twee uur voldoende”, zegt Stephanie. “Probeer ook om de twee uur een halve liter water te drinken. Als je gaat wandelen, kan je voor je vertrek gerust nog een grote kom havermout of volkorenpasta eten. Omdat je bij wandelen minder schokbewegingen hebt dan bij lopen, kan je maag onderweg verder verteren. Drie uur vooraf eten, zoals bij andere sporten, is dus niet nodig.”

Ook de Leffe of pannenkoek aan het einde van je wandeling doen weinig kwaad. “De positieve effecten van een urenlange wandeling verdwijnen echt niet omdat je een biertje drinkt of ijsje eet. Het hoort erbij om zo’n tocht af te sluiten met een beloning en die pannenkoek vormt voor je kinderen meestal de motivatie om mee te gaan. (lacht) Tenzij je echt wandelt om af te vallen of aan wedstrijden deel te nemen. In die gevallen kan je de alcohol en de snacks beter laten staan.” (br.hln)

Dit jaar al 300 zieken door giftige paddenstoelen: “Wie geen kenner is, blijft er beter af”

Dit jaar heeft het Antigifcentrum al ruim 300 meldingen gekregen na het eten van paddenstoelen. Dat is bijna net zoveel als in heel 2016. Uitschieter was augustus, met 134 oproepen. Dat komt wellicht omdat paddenstoelen beter gedijen in een regenachtige zomer.
Het Antigifcentrum lanceert een campagne. “Wie geen kenner is van paddenstoelen, blijft er beter af”, klinkt het in tv-spots die vanaf vandaag lopen. “Wie een grote hoeveelheid eet, kan er flink ziek van worden. De meest courante symptomen zijn spijsverteringsstoornissen zoals braken en diarree, maar van de groene knolammoniet en nog wat andere giftige zwammen in ons land kan je zelfs sterven.” (br.hln)

“Kerstverlichting, twee stokken, spuuglelijk, schandalig”: Gentenaars allesbehalve tevreden met nieuwe kunstwerken

Daar zijn ze dan. De langverwachte kunstwerken op de Gentse Korenmarkt. En hoewel ze er maar sinds deze middag staan, worden ze nu al de grond ingeboord. “Belachelijk, schandalig, spuuglelijk”, klinkt het bij veel Gentenaars. “Een beetje groen en wat struikjes waren mooier geweest. Met dit geld had het stadsbestuur beter wat gedaan aan betaalbare woningen” of: “Een wasdraad die geknoopt rond een paal zit”, “een misplaatst stuk kerstverlichting” tot “twee stokken en wat prikkeldraad”. De Gentenaar is creatief.

Zucchero - Il volo  

Klik op de foto om hem te beluisteren






Zucchero, artiestennaam van Adelmo Fornaciari (Roncocesi (Emilia-Romagna), 25 september 1955), is een Italiaanse zanger, tekstschrijver, componist en producer. 'Zucchero' is Italiaans voor 'suiker', de bijnaam die hij van een lerares kreeg en die hij later voor zichzelf is gaan hanteren.

Zucchero brak in 1985 door in Italië na zijn deelname aan het Festival van Sanremo met het nummer Donne. Na enkele goedverkopende albums volgde in 1988 het uitermate succesvolle album "Blue's" dat het best verkochte album ooit in Italië  werd en gemaakt werd met sessiemuzikanten als Clarence Clemons en de legendarische Memphis Horns. In 1989  volgde het album "Oro incenso e birra" (lett. "Goud wierook en bier", en betrekking hebbend op het bijbelse "Goud, wierook en mirre"/"Oro incenso e mirra") met gastoptredens van Ennio Morricone, Rufus Thomas en Eric Clapton en dat de hits "Diavolo in me" en "Diamante" bevatte. In 1991 volgde de complete Europese doorbraak met een heropname van zijn vroegere hit Senza una donna (Engels: Without a woman) samen met Paul Young. Hiermee behaalde hij internationaal succes, wat hij spoedig herhaalde met een Engelse versie van Diamante met Randy Crawford.

In 1992 nam Zucchero het crossoverstuk Miserere op samen met Luciano Pavarotti. De demo van dit nummer werd ingezongen door de dan nog onbekende Andrea Bocelli, die later tijdens Zucchero's Miserere tour de klassieke vocalen voor zijn rekening nam en in 1994 met het door Zucchero geschreven Il mare calmo della sera zelf doorbrak. In 1994 nam Zucchero zelf deel aan Woodstock '94.

In 1996 haalde Zucchero een internationale hit met Il volo van het studioalbum "Spirito DiVino" dat een jaar eerder uitgekomen was. In 1996 volgde een compilatie album, "The best of Zucchero Sugar Fornaciari's Greatest Hits" dat vooral gebaseerd is op nummers van "Blue's", "Oro Incenso e Birra" en "Spirito DiVino". Na een lange wereldtournee bracht Zucchero in 1998 het album "Bluesugar" uit, waarvan de eerste single "Blue" geschreven werd met Bono van U2 en tourde wederom door Europa en de VS. In 2001 volgde het album "Shake" dat onder meer het laatste nummer dat blueslegende John Lee Hooker voor zijn dood opnam ("Ali D'Oro") en de Europese zomerhit "Baila (Sexy Thing)" bevat.

In mei 2004 bracht Zucchero het album Zu & Co. uit, waarin hij duetten zingt met grote artiesten waaronder Pavarotti, Bocelli, Tom Jones, Eric Clapton, Miles Davis en Sting. In oktober volgde de DVD 'Zu & Co. Live at the Royal Albert Hall waarop Zucchero samen met, onder andere, Eric Clapton, Luciano Pavarotti, Paul Young, Brian May en Solomon Burke nummers van 'Zu & Co.' ten gehore bracht. In 2005 volgde een Nederlandse versie van "Zu & Co." met een speciaal hiervoor opgenomen duet met Ilse DeLange.

In september 2006 is 'Fly', een nieuw studioalbum van Zucchero uitgekomen, geproduceerd door Don Was. De eerste single was "Bacco Perbacco", die gevolgd werd in begin 2007 door "Occhi", beiden waren Paradeplaat op Radio 2. Op 27 en 28 mei 2007 gaf Zucchero een concert in de Amsterdamse Heineken Music Hall.

In november 2007 komt een nieuw compilatie album uit onder de titel All the Best. In 2008 tourt Zucchero naar aanleiding van dit album, en gaf drie concerten in Nederland: in Ahoy, Rotterdam, in De Oosterpoort, Groningen en in Vredenburg Leidsche Rijn, (Utrecht).


Naast zijn normale optredens, treed Zucchero veelal op tijdens benefiet concerten zoals de Pavarotti & Friends concerten voor War Child, het Netaid concert in New York, en twee van de Live 8 concerten. Bovendien is Zucchero een van de ambassadeurs van 46664, de benefiet organisatie van Nelson Mandela dat aandacht probeert te vestigen op het probleem van HIV/AIDS in Afrika en de rest van de wereld. Daarnaast gaan sommige album opbrengsten naar AIDS bestrijding en de Italiaanse Multiple Sclerose organisatie AISM. In 2006 werd Zucchero door de toenmalige Italiaanse president Carlo Azeglio Ciampi benoemd tot 'commendatore' vanwege zijn internationale promotie van de Italiaanse muziek.

Minischilderijtje van Renoir gestolen nabij Parijs

Het werk ‘Portrait d’une jeune fille blonde’ werd gisteren de hele dag tentoongesteld in de veilingzaal van Saint-Germain-en-Laye, een stad ten westen van Parijs, in aanloop naar de verkoop die vandaag zou plaatsvinden. In de loop van de dag merkte een van de medewerkers echter op dat het werk verdwenen was: er was een lege plek op de muur.

Het olieverfschilderij was het meest belangrijke lot van de 485 loten die vandaag geveild worden. Het werk heeft naar schatting een waarde van 25.000 tot 30.000 euro.

De politie hoopt nu aan de hand van bewakingsbeelden te kunnen achterhalen wie er verantwoordelijk is voor de diefstal. ‘Portrait d’une jeune fille blonde’ meet slechts 14 centimeter bij 12,2 centimeter en heeft de initialen AR in de linkerbovenhoek. (br.hln)

Chinees kannetje geveild voor 250.000 euro in Brugge

Bij het Brugse veilinghuis Carlo Bonte Auctions is een Chinees kannetje de deur uitgegaan voor maar liefst 250.000 euro, vijf keer meer dan het startbedrag. Dat liet Carlo Bonte weten na een veiling op 26 en 27 september.

Tijdens de veiling brachten heel wat stukken een mooi bedrag op, zoals de Oriëntaalse Schone van Cesare Dell’Acqua, afgeklopt op 27.000 euro, of een schilderij van Franz Kline dat de deur uitging voor 37.500 euro. Maar de grootste verrassing kwam van een klein Chinees kannetje. Dat werd vooreerst geschat op 20.000 tot 30.000 euro en aangeboden voor 50.000 euro maar het opbod liep uiteindelijk op tot 250.000 euro.
Het gaat om een wit kannetje dat gedecoreerd is met blauwe bloementakken en met een zilveren montuur. “Het gaat om een uniek stuk”, opent Tim De Doncker van het veilinghuis. “We hebben weet van een ander kannetje in het nationaal museum van Peking en nog eentje in een privé-collectie. Dit exemplaar kwam uit een Brusselse collectie.

Heilig water
De hoge prijs is vooral te danken aan het feit dat het enkele jaren geleden nog deel uitmaakte van een tentoonstelling in Londen en we konden de catalogus van die expositie bij het stuk toevoegen. Opmerkelijk is dat er in de catalogus wordt gesproken van ‘Holy Water’, heilig water, wat duidelijk verwijst naar de westerse religie, en dat voor een stuk dat dateert van de 15de eeuw.”

Het stuk kent wellicht zijn oorsprong in de Xuandeperiode, die verwijst naar de vijfde keizer van China die regeerde van 1425 tot 1435 tijdens de Mingdynastie. “Zelfs in het museum van Peking kennen ze weinig over de geschiedenis van dit kannetje.”

Buitenlandse collectie
Al tijdens de kijkdagen was er heel wat interesse. Een vijftal mensen waren gegadigd waardoor het bedrag snel opliep. Het kannetje verhuist nu naar een buitenlandse collectie. (br.hln)

“Puppy’s kunnen schuldig kijken”: 3 hondenmythes ontkracht

Denk je dat je hond als een kind is? En dat je hem zindelijk maakt door hem met zijn neus in zijn urine te duwen? Fout! Hondencoaches Hilde Quisquater en Joke Monteny helpen enkele mythes de wereld uit, opdat de anderhalf miljoen honden in ons land liefdevol kunnen samenleven met hun baasje.

Een puppy kijkt schuldig als hij iets fouts heeft gedaan
Monteny: “Heeft je puppy iets vernield terwijl je weg was, dan gaat hij misschien zitten met zijn kopje naar beneden en kijkt hij weg van je. Hij doet dit niet omdat hij zich schuldig voelt. Integendeel: een puppy voelt zich niet schuldig voor zijn gedrag. Wat hij wel doet, is anticiperen op berispingen of je boze blik. Hij wil de spanning uit de situatie halen en conflicten vermijden. Dat hij die vernieling niet mocht aanrichten, snapt hij niet. Het best negeer je het ongewenste gedrag en geef je geen aandacht. Dat is meer dan genoeg straf voor je pup. Ga ook na waarom hij dingen vernielt: misschien komen de tanden niet goed door of heeft hij een foute beet? Of is het een vorm van communiceren? Goed gedrag versterk je door gezellig samen te zijn. Al moet je wel eerst gewenst gedrag aanleren.”

Honden zijn zoals kinderen
Quisquater: “Honden zijn geen kinderen en zullen het nooit worden. Kun je dit niet accepteren, dan doe je de hond onrecht aan en koester je verwachtingen die hij niet kan inlossen. Wat wél klopt, is dat je een hond levenslang moet behandelen als een peuter. Ze hebben een IQ dat min of meer overeenkomt met dat van een tweejarige. Dat maakt dat je de rest van zijn leven consequent moet zijn, regels moet aanhouden en beseffen dat overleg nooit mogelijk zal zijn, want in tegenstelling tot een kind wordt een hond niet slimmer. Hou je dit aan, dan zal je hond zich veilig bij je voelen.”

Een puppy maak je zindelijk door zijn neus in urine te duwen
Monteny: “Dergelijke straffen zijn nefast voor de relatie met je pup en dragen absoluut niet bij tot sneller zindelijk worden, integendeel. Het zou zelfs kunnen dat je pup leert dat het niet veilig is om zijn behoefte te doen met jou in de buurt. Met alle gevolgen van dien: een pup die niet meer geneigd is om zijn behoefte te doen als je hem uitlaat of het binnen doet als jij het niet ziet. Routine, regelmaat en geduld zijn de beste hulpmiddelen bij zindelijkheidstraining. Net zoals je een kind een potje geeft, baken je voor je pup een rustig, makkelijk bereikbaar plekje af in de tuin of op het terras. Hou er rekening mee dat hij in het begin heel vaak naar het ‘toilet’ moet.”  (br.hln)

Griekse of magere yoghurt? Roomijs of sorbet? Dit is de beste keuze

We kennen allemaal de basisregels voor een gezond lichaam: beweeg voldoende, slaap genoeg en eet gezond. Maar als je dan door de gangpaden van de supermarkt loopt, blijkt dat laatste niet altijd evident. Wij helpen je een keuze maken uit het overaanbod van producten.

Roomijs of sorbet?
Gezond eten wil niet zeggen dat je niet af en toe mag zondigen. En als je dan toch eens een zoet moment inplant, ga je beter meteen voor roomijs. Als je eet wat je ook echt verlangt, zal je je sneller voldaan voelen en in totaal ook minder eten. En daarnaast bevat sorbetijs uit een pot vaak meer suiker dan roomijs, zonder de vullende vetten en zuivel. De verleiding om dan een bolletje meer op te scheppen, is veel groter.

Een eitje of Special K?
Wat de Special K-reclame je ook wil doen geloven, in de realiteit ga je beter voor een spiegelei. ’s Ochtends wil je een maaltijd die goed vult, en dan ben je bij de proteïnen en het vet van eieren aan het goede adres. Producten als Special K bevatten eigenlijk enkel koolhydraten, waardoor je een uur later alweer honger hebt. Met een groentenomelet, eventueel met een snee volkorenbrood, kom je een heel eind verder.

Magere dressing of gewone dressing?
Dat slaatjes gezond zijn, hoeven we je niet meer te vertellen. Het is ook helemaal niet erg om daar een beetje dressing aan toe te voegen voor wat extra smaak. Laat je echter niet verleiden door de ‘light’ dressings in de supermarkt: de gewone dressing bevat weliswaar meer vet, maar dat helpt je om bepaalde vitamines uit je groenten beter op te nemen. En daarnaast wordt de lightvariant op smaak gebracht met extra suiker en zout. Je neemt dus beter de ‘normale’ dressing, maar gebruik die wel met mate.

Een mager koekje of zwarte chocolade?
In het gangpad met koekjes kom je heel wat vetvrije varianten tegen. Maar vetvrij wil niet zeggen dat er minder calorieën inzitten. De magere koeken bevatten meer koolhydraten, suiker en zoetstoffen. Heb je zin in iets zoets? Neem dan een (bescheiden) stukje zwarte chocolade, daar zitten tenminste nog antioxidanten in.

Griekse yoghurt of magere (fruit)yoghurt?
Ook hier geldt dezelfde regel als bij de eieren: een beetje vet kan geen kwaad, en al helemaal niet bij het ontbijt. Griekse yoghurt zal je een voldaan gevoel geven, en bevat tot 17 gram proteïnen per potje. Magere ongesuikerde yoghurt bevat dan wel bijna geen calorieën, maar verder ook weinig voedingsstoffen. De verleiding is dan groot om heel wat vet- en suikerrijke granola toe te voegen. Wil je er graag fruit bij je yoghurt? Voeg dat dan zelf toe. De varianten waar het fruit al inzit, bevatten erg veel suiker.  (br.hln)

Kortste kraak ooit: zeventien Roma kraken woning en vertrekken acht uur later

Blijkbaar hadden de Roma eerst geprobeerd om nummer 76 te kraken, een woning die al langer leeg staat en waar verbouwd wordt, maar daar raakten ze niet binnen.

De Gentse politie kwam ter plaatse en vroeg de Roma vriendelijk om vrijwillig het pand te verlaten. Dat weigerden ze categoriek. Ook de eigenares van het pand kwam ter plaatse, maar kreeg te horen dat de politie machteloos stond en dat ze best een procedure tot uithuiszetting opstartte.

Vreemd genoeg vertrokken de Roma enkele uren later dan toch vrijwillig. Om 16.30 bleek de woning helemaal verlaten te zijn. (br.hln)