7 gewoonten om te stelen van Scandinaviërs voor een leuker leven

Met dank aan hun vrolijke levensvisies zoals “hygge” en “lagom”, staan de Scandinaviërs bekend als gezonde en gelukkige mensen. Gezelligheid en geluk vinden in de kleinste dingen, dat is hun geheim. Ook een portie positieve levensfilosofie uit het hoge Noorden adopteren? Begin alvast met deze zeven Scandinavische gewoonten.  
1. Ga vaker naar de sauna

In koude Scandinavische landen begrijpen ze het genot van een heerlijk warme sauna of stoombad nog beter, een concept dat door de Finnen werd bedacht. Het ontspant je spieren, maakt je poriën vrij en verbetert de doorbloeding. Finnen en IJslanders houden ervan om in de sneeuw te springen na een saunabezoek, Noren nemen lekkere geuren mee in de zweethut zoals gember of munt.
2. Gebruik slecht weer niet als excuus

Te koud en te nat om te gaan sporten? Als de Scandinaviërs het niet als excuus gebruiken, dan mogen wij dat ook niet.  Zij hebben nog veel meer gure, koude en donkere uren per dag dan wij. Bovendien zorgt sporten net voor een beter gevoel achteraf door de stoffen die vrijkomen, wat helpt tegen die gevreesde winterdip. Zorg voor aangepaste kledij, of sport binnen als het weer je echt afschrikt.
3. Date eens overdag

Eentje gaan drinken als eerste romantische afspraakje is geen standaard gewoonte bij Scandinaviërs. In de meeste noordelijke landen geldt een bijzondere wet rond alcohol, waardoor de prijzen bijzonder hoog liggen. Om dat te omzeilen, springen Scandinaviërs creatief om met de invulling van een eerste date. Ze plannen een sportieve activiteit, gaan wandelen, zwemmen, klimmen of skiën. Toch liever een gastronomische in plaats van een sportieve activiteit? Koken bij iemand thuis of overdag een koffie met gebak gaan drinken is er ook populair. Een date overdag zonder alcohol lijkt misschien spannend, maar je leert elkaar wel beter en oprechter kennen.
4. Laat even alles vallen als de zon schijnt

Komt er onverwacht een streep zon piepen? Stop dan waarmee je bezig bent - tenzij je aan het werk bent natuurlijk - en ga meteen genieten van dat lekkere weertje. Doordat zonlicht zo schaars is, genieten Scandinaviërs er meer van en zullen ze er alles willen uithalen, voor die zon weer verdwenen is. Laat die afwas even staan, verschuif die to-dolijst naar de donkere avond en ga snel naar buiten, bij voorkeur in goed gezelschap.
5. Eet wat vaker vis

Scandinaviërs zijn fervente viseters - in Noorwegen durven ze het zelfs bij het ontbijt op hun bord leggen. De omega-3 vetzuren uit vis zijn een uitstekende bron van energie, en sommige studies zien een verband tussen die vetzuren en het voorkomen van depressies.
6. Steel de Deense en Zweedse levensfilosofieën

Korte, donkere dagen in de winter hebben ook zo hun voordelen. Hoe gezellig kan het niet zijn om in de zetel te kruipen met een dekentje en een kop thee, terwijl er geurige kaarsjes branden? Omarm het concept “hygge” van de Denen, en geniet van het knisperen van een open haard, die eerste hap van een stuk chocoladetaart en een dikke sjaal rond je nek. De Zweden kunnen ons dan weer leren om gematigd te leven, en tevreden te zijn met wat we hebben. Hun levensfilosofie “lagom” staat voor “niet te veel, niet te weinig, maar net genoeg.” En kende je de Zweedse koffiepauze “fika” al? In Zweden nemen werknemers uitgebreid de tijd voor een pauze in de namiddag, met een kopje koffie of thee erbij. Minder stress, meer productiviteit achteraf, zouden daar de voordelen van zijn.
7. Introduceer de regel ’schoenen uit binnen”

Misschien doe je het vanzelf al, maar in het Noorden is het vaker de gewoonte om je schoenen altijd uit te trekken als je thuis bent. Niet alleen vermijd je zo dat er allerlei vuil, sneeuw of modder binnen komt, maar het heeft ook iets erg gezellig. Investeer in een leuk paar pantoffels of dikke kousen, wat meteen de overgang inluidt van “guur buiten” naar “gezellig binnen”. Wil je het nog gezelliger maken? Vraag vrienden die langskomen om pantoffels mee te brengen of voorzie enkele exemplaren voor gasten, zodat zij zich ook helemaal thuis voelen (en jij ook niet moet poetsen na een bezoekje). Niet bij elk gezelschap of in iedere situatie zal dit geapprecieerd worden, maar proberen kan altijd.  (br.hln)

Brusselse daklozen krijgen tentjes van karton

Xavier Van der Stappen, voorzitter van de vzw Cultures et Communications, ontvouwde vrijdag het initiatief op een persconferentie in het Brusselse Noordstation. “In Brussel leven 2.600 mensen op straat, dat is nog zonder de vluchtelingen meegerekend. In de 21ste eeuw en in een van de welstellendste landen van de wereld is dit moeilijk te aanvaarden”, benadrukt hij.

Testfase

De voorgestelde schuilplaaten zijn licht, opvouwbaar en bieden een goede bescherming tegen de koude, verzekert Van der Stappen. De assemblage gebeurt in een atelier van de gevangenis van Lantin en gebeurt op basis van gerecycleerd karton. De productiekost is niet hoog.

Na een test van een prototype door daklozen, werden met eigen middelen een twintigtal van deze “orig-amis” gemaakt. Vrijdag werd gestart met de bedeling ervan. Dankzij de testfase werd nog geschaafd aan het onderkomen: zo werd de grootte verminderd en is gezorgd voor een tweede ingang.

Tweede fase

Binnenkort start een tweede productie. In functie van de feedback van de begunstigden, kunnen de gebruikte materialen nog aangepast worden, aldus Xavier Van der Stappen. Als ze goed ingang vinden bij de daklozen, hoopt hij volgend jaar meerdere honderden van deze “orig-amis” te produceren. Kandidaat-sponsors van een onderkomen kunnen zich melden bij de vereniging via www.cultures-com.org.  (br.hln)

Dit zijn de populairste voornamen in Vlaanderen dit jaar

Meisjes

In Vlaanderen werden tussen 1 januari 2017 en vandaag 29 december 2017 welgeteld 349 meisjes met de naam Louise geboren. Op de tweede en derde plaats staan Olivia (327) en Emma (322). Op vier volgt Mila (315) en op vijf Ella (282). Verder in de top tien staan nog Elise (257), Marie (251), Noor (245), Elena (218) en Amélie (198).

Jongens

Bij de jongens werden tussen 1 januari 2017 en 29 december 2017 welgeteld 309 jongens met de naam Liam geboren. De top drie wordt aangevuld door Noah (292) en Finn (285). Op de vierde en de vijfde plek zijn Lucas (283) en Adam (270) terug te vinden. Nog in de top tien staan opeenvolgend Lars (269), Arthur (268), Leon (263), Louis (260) en Lewis (233).

Lucas was zes jaar lang, van 2011 tot 2016, de populairste jongensnaam, maar wordt dit jaar dus van de troon gestoten door Liam. Officieus blijft de naam natuurlijk wel de aanvoerder, aangezien er naast de 283 Lucas’jes ook nog 112 Lukas’jes geboren werden. Bij de meisjes stond Louise in 2015 al vanboven, maar in 2016 kwam Mila op de eerste plaats te staan. Voor 2015 spande Emma, die nu op de derde plaats staat, zeven jaar lang de kroon.

Geen BV-effect

Kind en Gezin meldt aan VTM Nieuws dat ze dit jaar geen zogenaamd BV-effect opmerkten. Zo werden er in 2017 bijvoorbeeld geen kindjes met de naam Thiam, Meghan of Ed geboren. Er was bijvoorbeeld ook geen opvallende stijging van de naam David door het succes van tennisspeler David Goffin.

Aangezien het jaar nog drie dagen duurt, is de telling nog niet helemaal volledig.  Er kunnen nog kindjes geboren worden die een invloed uitoefenen op de finale rangorde.  (br.hln)

Het Grote Niets: toestand van Schumacher blijft 4 jaar na ongeval perfect bewaard geheim

Overmorgen is het exact vier jaar geleden dat Michael Schumacher zijn hoofd stootte in het skigebied van Meribel, met kwalijke gevolgen, en nog steeds is het gissen naar de toestand van de voormalige succesvolle F1-piloot. De Franse sportkrant L’Equipe kwam onlangs nog op de proppen met een mooi eerbetoon aan ‘Schumi’, maar rond zijn entourage blijft het voorlopig oorverdovend stil.

Het gonst dezer dagen nog steeds van de geruchten rond de persoon van Michael Schumacher. Op echt nieuws rond de voormalige ster van Ferrari is het voorlopig wachten. Zijn management stuurt niet graag berichten de wereld in rond de 48-jarige Duitser en vertelt dat de toestand van ‘Schumi’ “geen publieke kwestie” is. Voor de laatste update moeten we al een jaar terug wanneer zijn advocaat aan CNN vertelde dat de Duitser “niet kon wandelen.” Sindsdien is het stil rond de persoon van Schumacher en is zijn toestand een goed bewaard geheim.

“Schumi, we vergeten je niet”, kopte het gerenommeerde L’Equipe vorige week. Verder het Grote Niets. Voor enkele updates moeten we tegenwoordig bij zijn kinderen zijn. Aan de journalisten werd gevraagd om de zoon van Schumacher, de 18-jarige Mick, tijdens zijn carrière niet te overstelpen met vragen over zijn vader. “Bedankt aan iedereen die ons steunt in het aanmoedigen van andere mensen om niet op te geven”, pende Mick onlangs nog op Instagram neer. “De laatste jaren heeft onze familie positieve energie ontvangen van mensen die geïnspireerd zijn door mijn vader. We willen die energie kanaliseren in een kracht die helpt rond gebieden die mijn vader altijd heeft gesteund.”

Een niet mis te verstane boodschap, maar niets over de toestand van zijn vader. Tot op vandaag wordt de hashtag #keepfighting nog steeds gebruikt. Al vinden sommige supporters het gebrek aan nieuws een kaakslag in het gezicht van de fans. “Dit gebrek aan nieuws is een soort belediging voor al zijn supporters”, schreef een fan neer nadat L’Equipe met de cover van Schumacher op de proppen kwam. “Het was een publiek beroep, dus er zijn voor- en nadelen... en zijn fans willen weten of hij aan de beterhand is of niet.” Een andere fan begrijpt de hele situatie dan weer wel. “Zijn familie en vrienden hebben gelijk dat ze hem beschermen. Waarom zou je de beelden van een voormalig kampioen tonen waarbij alle vier zijn ledematen nu verlamd zijn?” Zijn supporters wachten dus mee geduldig af. Hopend op dat klein beetje nieuws. (br.hln)

10 dingen waar je nu al mee kan beginnen voor een rijk gevulde bankrekening in 2018

Leuk hoor, die kerstsfeer, maar je bankrekening wordt er minder blij van. Ettelijke cadeautjes en kerst- en nieuwjaarsfeestjes later is die dertiende maand meestal spoorloos verdwenen. Staat ‘beter omspringen met geld’ ook bovenaan jouw lijstje met goede voornemens? Dan kunnen deze tips ongetwijfeld helpen.

1. Weet waar je geld naartoe gaat

Heb je een Netflixabonnement maar kijk je eigenlijk vooral naar televisie? Ben je in een vlaag van enthousiasme lid geworden van de plaatselijke fitness, maar heb je geen flauw idee wanneer je er voor de laatste keer binnenstapte? De kans is groot dat je heel wat uitgaven hebt waar je eigenlijk niet veel aan hebt. Vaak zijn dat geen grote bedragen, maar allemaal opgeteld leveren ze toch een behoorlijke som geld op. Duik eens in je bankafschriften van de voorbije drie maanden, en zoek uit waar je geld precies naartoe gaat. Wat gebruik je en wat niet? Wat is broodnodig en waar zou je kunnen besparen? Wedden dat het je best een leuk extraatje oplevert?

2. Stel een budget op

Wie weet is je nog iets anders opgevallen toen je die bankafschriften eens van naderbij bekeek. Misschien geef je behoorlijk wat geld uit aan kleren, zonder dat je het beseft, of blijken die ochtendlijke ommetjes langs de Starbucks je een fortuin te kosten. Stel een budget op voor jezelf. Bijvoorbeeld: 20 euro aan koffie, of omgerekend ongeveer één Starbuckskoffie per maand - die je best spaart voor ochtenden waarop je het iets moeilijker hebt om uit bed te komen. Of: 150 euro aan kledij. Hou de eerste maanden ook braaf bij wat je precies uitgeeft, om zeker te zijn dat je je aan je budget houdt.

3. Maak een noodspaarrekening

Niets zo vervelend als op het einde van de maand geld te moeten overschrijven van je spaarrekening omdat je plots naar de dokter moet of last-minute nog een cadeautje moet kopen voor je jarige oma. Open een spaarrekening waar je maandelijks een klein bedrag op stort voor noodgevallen. Op die manier heb je altijd een buffer achter de hand, zonder dat je je ‘echte’ spaarrekening moet plunderen.

4. Stel financiële doelen

Bijvoorbeeld: ‘tegen volgend jaar wil ik x aantal euro gespaard hebben’. Of: ‘het geld voor die vakantie wil ik op 4 maanden bij elkaar sparen’. Zo heb je een duidelijk doel voor ogen, en wordt het makkelijker om af en toe eens wat meer opzij te zetten.

5. Betaal je credit card meteen af

Zit je wat krap bij kas? Dan is de weg naar die kredietkaart vaak snel gevonden. Helaas verschuif je het probleem zo alleen maar naar de volgende maand.Maak er een gewoonte van om alles wat je met je credit card betaalt meteen over te schrijven naar een aparte rekening. Dat bedrag kan je dan net voor de afrekening komt netjes terugstorten, waardoor je nooit voor verrassingen komt te staan.

6. Spaar op voorhand voor grote aankopen

Een dure vliegreis, een designer handtas of een nieuwe droogkast: dure aankopen plan je best goed van tevoren. Het mag dan wel verleidelijk zijn om met maandelijkse afbetalingen te werken, op die manier kom je vaak een stuk duurder uit. Het is dan ook beter om eerst flink te sparen, zodat je het bedrag in één keer kan neertellen.

7. Ken de ‘dure maanden’

Kerstmis zou niet tot de onverwachte uitgaven mogen horen. De feestdag valt ieder jaar braaf op hetzelfde moment, dus het zou niet mogen dat je plots in paniek schiet omdat je nog veel pakjes moet kopen. Hetzelfde geldt voor maanden waarin het schoolgeld of de verzekering betaald moet worden. Vaak zijn dit vaste tijdstippen, waardoor het makkelijk is om op voorhand te zorgen dat er voldoende op je rekening staat. 

8. Ga ‘mindful’ kopen

Het codewoord van 2017 was ongetwijfeld ‘mindful’. En ja, dat kan je ook toepassen op je koopgedrag. Voor je iets nieuws koopt, vraag je jezelf af of het echt iets zal toevoegen aan je leven. Is het een groot bedrag? Wacht dan minstens 10 dagen voor je het effectief aankoopt. Merk je tijdens deze periode dat je het nodig hebt of jammer vindt dat je het nog niet hebt? Dan kan je de aankoop doen.

9. Meld je aan voor nieuwsbrieven

Probeer zo weinig mogelijk de volle pot te betalen. Heel wat webshops geven kortingen voor wie zich inschrijft op de nieuwsbrief, dus doe dat dan ook. Vaak is het slechts 10 procent, maar dat is toch weer mooi meegenomen.

10. Bewaar de nieuwsbrieven in een aparte map

Om te vermijden dat je meer gaat kopen door al die nieuwsbrieven die schreeuwen dat er kortingen zijn, laat je ze best automatisch doorsturen naar een apart mapje. Op die manier kom je niet in de verleiding, maar kan je wel snel en makkelijk zoeken wanneer je een kortingscode nodig hebt voor een bepaalde webshop. (br.hln)

In 2016 kregen 287.613 Vlamingen waterfactuur zonder dat ze één druppel water verbruikten

In 2015 betaalden nog 117.591 Vlamingen een vastrecht tussen 22 en 70 euro aan hun watermaatschappij zonder dat ze één druppel water verbruikten. Sinds 2016 geldt een basis vastrecht van 106 euro, dat verminderd wordt met 20 euro per gedomicilieerde. “Dat bedrag betaal je, ongeacht of je water verbruikt of niet”, zegt Beenders. “Voor 2016 blijkt dat 287.613 Vlamingen een waterfactuur kregen van meer dan 106 euro zonder dat ze één druppel water verbruikten.”

In rusthuis, ziekenhuis of buitenland

Er zijn volgens Beenders ook aansluitingen waar geen enkel waterverbruik is. “Het gaat onder andere over ouderen die verblijven in een rusthuis en hun eigen woning nog in het bezit houden, mensen die gedurende een bepaalde tijd in het buitenland zitten voor werk of studies, of mensen die moeten revalideren en lange tijd in het ziekenhuis verblijven. In 2015 ging het in totaal om 117.591 aansluitingen. Deze mensen kregen in 2015 een factuur voor vastrecht schommelend tussen 22 en 70,44 euro”, aldus het sp.a-parlementslid.

“Oneerlijk en onlogisch”

In 2016 steeg het aantal Vlamingen dat een waterfactuur kreeg zonder één druppel water te verbruiken exponentieel tot 287.613. “Hun factuur is nu voor elke Vlaming met nul-verbruik dezelfde aangezien het vastrecht voor iedereen 106 euro bedraagt. Het is niet correct dat een single 86 euro vastrecht betaalt, een gezin van 5 personen 0 euro en iemand die helemaal geen water verbruikt 106 euro. Waar zit het gezond verstand? ”, vraagt Beenders zich af.

“Als het vastrecht dient om bij te dragen aan de kosten van het waternet, dan moet iedereen dat op een correcte manier doen. De verschillen zijn vandaag oneerlijk en onlogisch”, benadrukt Beenders. Hij vraagt dat Vlaams minister van Omgeving en Natuur Joke Schauvliege na de lopende evaluatie van de samenstelling van de waterfactuur het vastrecht zo hervormt dat elke Vlaming verhoudingsgewijs bijdraagt aan de kosten van het waternet.  (br.hln)

Wie is de vrouw die Angelina Jolie overal vergezelt? “Zij is degene die me opnieuw gelukkig maakt”

De band tussen wereldster Angelina Jolie en haar vaste compagnon, mensenrechtenactiviste Loung Ung, lijkt sterker dan ooit. Ze wonen intussen zelfs samen.

De ene is een voormalige vluchtelinge, overlevende van de zogenaamde ‘killing fields’ in Cambodja, mensenrechtenactiviste, schrijfster en filosofe. De andere een van de beroemdste vrouwen ter wereld, actrice, regisseur en voormalige helft van een koppel dat zo bekend was dat ze als stel een aparte eigennaam kregen. De Cambodjaanse Loung Ung en Hollywoodster Angelina Jolie hebben de voorbije maanden een vriendschap ontwikkeld die zo intiem en zo intens is dat ze een van de grootste gespreksonderwerpen werd in Hollywood. Vooral omdat die vriendschap een transformatie teweeg bracht bij Angelina. Die bevestigt ook dat de band met Loung een grote impact op haar haar had. “Zij is de vrouw die mee weer gelukkig maakt”, bevestigde ze in een tv-interview.

Samenwerking

De vriendschap tussen de twee vrouwen ontstond toen ze samenwerkten aan de film ‘First They Killed My Father’, een prent gebaseerd op de biografie van Loung Ung. Die vertelt in dat boek over de verschrikkingen die haar familie moest ondergaan voor en tijdens hun vlucht voor de Rode Khmer in de periode 1975 tot 1980. “Sinds Angelina er haar oudste zoon Maddox adopteerde heeft ze een hechte band met Cambodja”, klinkt het. “Ze kwam er al vaak en hoorde het verhaal van Loung Ung. Ze las het boek ook en besliste dat het verfilmd moest worden. Angelina, die de film zelf zou regisseren, wilde dat de hele wereld het verhaal zou horen om er lessen uit te kunnen trekken.” En ze hoopte ook stiekem dat het tragische verhaal zo’n pakkende film zou opleveren dat die genomineerd zou kunnen worden voor een Oscar. Helaas voor haar raakte enkele weken geleden bekend dat de film naast een nominatie greep voor de categorie Beste Niet-Engelstalige Film. Een bittere pil om te slikken, maar toch leverde de film haar heel wat op. Met name de unieke vriendschap met Loung Ung. Want die groeide naarmate ze samenwerkten aan de film: Angelina als regisseur, Loung Ung als adviseur. Na een eerdere ontmoeting had Angelina Loung immers gevraagd om bij de opnamen aanwezig te zijn om er zo mee over te waken dat het verhaal juist verteld kon worden. Gedurende die opnameperiode groeiden de twee vrouwen naar elkaar toe. “Tijdens het filmen waren ze altijd in elkaars buurt. En ook toen de camera’s stopten met draaien bleven ze elkaars gezelschap opzoeken. Vaak zaten ze urenlang, soms nachtenlang, te praten bij een kopje thee. Ze voerden de meest intense gesprekken en smeedden zo een hechte band.”

Levenscoach

Loung Ung kwam in het leven van Angelina als adviseur bij haar film, maar al snel werd ze zoveel meer. “Ze werd een soort van levenscoach voor Angelina. Door wat ze meemaakte heeft Loung Ung zoveel levenservaring, zoveel wijsheid... Ook al is ze maar een paar jaar ouder dan Angelina, toch ging die Loung Ung als haar belangrijkste raadgeefster beschouwen. Angelina kan voor alles bij Loung Ung terecht. En dat is opmerkelijk. Want vroeger was de actrice een gesloten boek. Ze gaf zichzelf nooit helemaal prijs. En dat doet ze bij Loung wél.” Dat bevestigde Angelina ook zelf. “Ik heb een groot vertrouwen in Loung. Sinds de dood van mijn moeder heb ik dit gevoel nooit meer gehad bij een ander mens. Zelfs niet bij mijn liefdespartners. Maar aan Loung durf ik alles te vertellen. Ik heb mijn ziel al zo vaak bij haar blootgelegd. Het gebeurt als vanzelf. Ik ben zo blij dat zij in mijn leven gekomen is. Zij heeft een oplossing voor alles.”

Opnieuw lachen

Een en ander wordt ook bevestigd in de entourage van Angelina. “Sinds Loung in haar leven is, lijkt Angelina compleet veranderd. Ze heeft haar lach teruggevonden. Angelina is in jaren niet zo ontspannen geweest als nu. De gesprekken met Loung hebben haar veranderd. Angelina kan weer meer relativeren. Ze lijkt opnieuw te beseffen wat belangrijk is in het leven. De impact die het drukke, door ambitie voort gejaagde Hollywoodbestaan op haar heeft gehad, lijkt helemaal verdwenen te zijn.” Nu had Angelina de voorbije jaren wel wat tegenslag met haar gezondheid (ze liet een dubbele borstamputatie uitvoeren omdat ze genetisch een grote kans op borstkanker heeft) en haar liefdesleven (ze brak met Brad Pitt). En ook haar filmcarrière kreeg enkele klappen. Angelina had dus wel reden om haar lach te verliezen. Maar Loung Ung slaagde erin om die glimlach terug om de beroemde lippen van de ster te toveren. “Sinds kort leerde ik opnieuw inzien wat echt belangrijk is in het leven. Simpele dingen, eigenlijk. Mijn gezin, familie, vrienden. Toen dat weer lukte, kwam het geluk als vanzelf terug. Veel te vaak heb ik het mezelf mentaal te moeilijk gemaakt. Tot iemand me zei dat ik fout bezig was. Dat was Loung en daar ben ik haar dankbaar voor.” Zo dankbaar dat Loung Ung nu zelfs deels bij Angelina woont. “Loung heeft een thuis gevonden in Los Angeles. Wanneer ze daar is, logeert ze bij Angelina. Ze maakt op die momenten duidelijk deel uit van het gezin van Angelina”, klinkt het in Hollywood. “Ze heeft ook een sterke band met de kinderen. Op korte tijd is Loung de belangrijkste persoon in het leven van Angelina geworden. Heel opmerkelijk. Heel onverwacht ook.” Ook Loungs man Mike keek ervan op, maar hij heeft de intense band tussen de twee vrouwen aanvaard en weet dat hij zijn vrouw nu af en toe met Angelina moet ‘delen’.  “Soms moet Loung gewoon naar Angelina toe. Om te praten. Om hun vriendschap te beleven. Ze zijn elkaars klankbord, elkaars ‘werk-echtgenote’ geworden. Ze maken elkaar sterker. Angelina is ook een warme, sterke vrouw. Helemaal niet de harde tante zoals ze soms wordt afgeschilderd. Ik begrijp de klik die ze met mijn vrouw heeft. Ik beschouw haar nu ook als een vriendin.” En in het kamp van Angelina heeft iedereen Loung in de armen gesloten. “Iedereen die Angelina in het hart heeft is Loung dankbaar voor wat ze doet”, klinkt het daar bevestigend. “Want dankzij haar hoeft niemand zich nog zorgen te maken om Angelina. Dankzij Loung heeft die opnieuw vriendschap, rust en geluk gevonden.” (br.hln)

Danielle was zes toen politie haar vond. Ze zat in kamer zo groot als kast en had nog nooit de zon gezien

Ontroerend verhaal

Ze bleek opgesloten te zijn door haar moeder. Eerder die dag had Holste een tip gekregen over mogelijke kindermishandeling en hij was meteen met enkele collega’s ter plaatse gegaan. Het huis lag er smerig bij en hier en daar vluchtte een kakkerlak weg toen ze de kamers inspecteerden.

Piepklein

Maar de echte horror vonden ze in een piepklein kamertje, waar een graatmager meisje opgesloten zat. Ze lag op een beschimmelde matras en er krioelden maden en vliegen over haar lichaam. Ze woog amper 20 kilogram en was volgens Holste het ergste geval van kindermishandeling dat hij ooit zag. Ze werd naar het ziekenhuis van Tampa gebracht en daar stelden dokters vast dat ze er erg aan toe was.

85 procent van de hersenen van een kind ontwikkelen zich tijdens de eerste vijf jaar van het leven en Dani was blijven steken op de ontwikkeling van een zuigeling. Dokter Kathleen Armstrong van de universiteit van Zuid-Florida – die gespecialiseerd is in kinderpsychologie – stelde bovendien vast dat ze een vorm van autisme had, doordat ze nog maar amper menselijk contact had ervaren.

Naakt

Haar biologische moeder Michelle werd opgepakt en zij vertelde dat ze een weduwe was die haar best deed om toch iets van het leven te maken. Dani bleek een gezonde baby geweest te zijn toen ze werd geboren, maar in 2002 liepen tot twee keer toe meldingen binnen bij de politie die deden vermoeden dat er toch iets mis was. Getuigen zagen een naakt klein meisje lopen, die er ondervoed uitzag. De sociale dienst ging ter plaatse en bood Michelle hulp aan, maar die weigerde.

Na haar arrestatie zag Michelle af van haar ouderschapsrecht als onderdeel van een minnelijke schikking. Ze kreeg twee jaar huisarrest en een voorwaardelijke straf. Een schande, volgens Mark Holste, die vond dat ze minstens 20 jaar cel had moeten krijgen voor wat ze had gedaan.

Dani kwam in de pleegzorg terecht en in 2007 werd ze geadopteerd door Bernie en Diane Lierow. Het koppel had al een zoontje, Willie, maar had ook altijd een dochter gewild. Ze gaven Dani een warm nest en namen haar mee naar ontelbare dokters en therapeuten. Exact 10 jaar later ging de Tampa Bay Times hen opzoeken, maar ondanks hun onzelfzuchtige gebaar bleek het hen niet meegezeten te hebben.

Zwaar

De zorg voor Dani was erg zwaar geweest en Bernie en Diane waren intussen gescheiden. Ze hadden wel enkele successen geboekt. Zo slaagden ze erin om Dani zindelijk te maken en ze leerden haar paardrijden en zwemmen. Dani kon ook naar school en ze kreeg vijf dagen per week privéles om te leren spreken, iets wat niet echt aansloeg. In 2011 vertelde het koppel aan de Britse krant Daily Mail dat ze “naar de kast kon gaan, een glas kon nemen en zichzelf water kon uitschenken”. En dat ze opener was geworden. Ze durfde al mensen aan te kijken en knoopte soms een gesprek aan met iemand die ze niet kende.

Het koppel verhuisde vijf jaar geleden van Fort Meyers in Florida naar Tennessee, waar Bernie een zorgboerderij opstartte met paarden en schapen. Ze namen nog pleegkinderen in huis – 15 in totaal – en poogden ook Dani verder te helpen. Maar dat was niet eenvoudig. “Ik probeerde haar gebarentaal aan te leren, maar gaf dat uiteindelijk op. Ze gebaarde nooit terug”, aldus Bernie. “En ik deed constant alles wat ik kon om te voorkomen dat ze zichzelf verwondde of het huis beschadigde.”

Toch kwam het nooit in hem op om het op te geven. “Ik vertelde mezelf dat het nu eenmaal zo was”, aldus Bernie. “We hadden haar geadopteerd, ik kon haar toch niet in de steek laten? Maar na drie jaar kon Diane niet meer. Volgens haar had Dani alle vooruitgang geboekt die mogelijk was.”

Spanningen

Twee jaar geleden gingen Bernie en Diane na een huwelijk van 18 jaar uit elkaar. Bernie wijst Dani niet aan als de oorzaak, maar vertelt wel dat er altijd veel spanningen waren in huis. En dat er geen tijd was om eens iets samen te doen met Diane, als koppel.

Bernie besloot de zorg voor Dani daarop alleen op te nemen. “Als ze bij me was, leek ze altijd bijzonder ontspannen. Maar ik slaagde er niet in om het te combineren met mijn werk. En dan waren er die keren dat de politie langskwam”, vertelt hij. Zo waren er twee incidenten waarbij de politie was gebeld over de manier waarop ze zich in het publiek had gedragen. “Het werd steeds moeilijk om samen op stap te gaan. Ik moest uiteindelijk toegeven dat ik het niet alleen meer aankon.”

Toen ze vorig jaar 18 werd, keek hij uit naar een plaats waar ze in groep kon samenwonen met andere mensen die hulp nodig hadden. Exact een jaar geleden verhuisde ze naar haar nieuwe thuis, op 40 minuutjes van Nashville. “Papa kan niet meer voor je zorgen”, zei hij met een krop in zijn keel toen ze afscheid namen. “Je moet hier blijven. Maar ik kom je bezoeken.”

Dat deed hij, onder meer toen ze in september 19 werd. Ze trokken er samen een dag op uit en aten onder meer cupcakes. Ze mocht ook een geschenkje kiezen. En hoewel ze nog altijd niet kan spreken of lezen, is ze volgens Bernie een stuk meegaander geworden.

Vragen

Maar hij stelt zich tegelijk vragen over hoeveel ze werkelijk begrijpt van wat hij tegen haar zegt. “Maar mocht ik opnieuw moeten beginnen, dan zou ik haar opnieuw in huis nemen en haar opvoeden”, zegt hij nog. “Ik ben blij dat we haar een thuis konden geven en een familie om in op te groeien. De belangrijkste dingen die ik haar ooit gaf? Liefde en respect.” (br.hln)

Dierenartsen waarschuwen: “Let extra op met honden en chocolade aan de feesttafel”

Een stukje chocolade kan voor ons nog zo smaken, voor jouw trouwe viervoeter kan zo’n snoepmoment fataal aflopen. Dierenartsen zien rond de kerstperiode het aantal gevallen van chocoladevergiftiging bij honden standaard toenemen. “Het is makkelijker beschikbaar voor de dieren. Let dus extra op,” waarschuwen ze. 

Tussen Halloween en Kerstmis zien dierenartsen een plotse stijging van het aantal voedselgerelateerde ziekten bij dieren, legt Michael Topper van de American Veterinary Medical Association uit. Onder andere chocoladevergiftiging bij honden komt vaker voor, omdat het  snoepgoed aanweziger is en dus makkelijker beschikbaar voor de dieren. Dozen met pralines, desserts, likeur en restjes van sinterklaaschocolade zijn gevaarlijke triggers. 

Honden en katten

Chocolade is gevaarlijk voor huisdieren omdat het theobromine, cafeïne en vet bevat, naast suiker en zoetstoffen. “Honden en katten zijn gevoeliger aan theobromine en cafeïne,” legt Topper uit. “Hun zenuwstelsel wordt erdoor gestimuleerd, ze moeten er vaker van plassen en hun hartslag gaat de hoogte in. Het vetgehalte zorgt dan weer voor diarree of zelfs een ontsteking van de pancreas.” De ernst van de situatie hangt af van hoeveel chocolade er gegeten is en hoe groot het dier is. In tegenstelling tot wat velen denken zijn ook katten vatbaar voor een chocoladevergiftiging, maar zij zijn minder snel geneigd om van chocolade te snoepen. 

Voorkomen en opsporen

Topper waarschuwt om huisdieren nooit chocolade te geven, of te laten eten van de ‘menselijke’ gerechten in het algemeen. Vooral tijdens de kerstperiode is het extra opletten geblazen. Zorg ervoor dat alles buiten handbereik van je dieren ligt, en waarschuw ook je gasten om hun snack zelf bij te houden. Ben je bang dat je huisdier iets heeft gegeten dat niet mocht? Wees dan waakzaam voor symptomen zoals hyperactiviteit, rusteloosheid, veel drinken en plassen, diarree, overgeven en - in extreme gevallen - flauwvallen.  (br.hln)

Boter nog hard? Met dit trucje krijg je ze snel gebruiksklaar

Recepten vragen wel eens om “boter op kamertemperatuur”, maar dat merk je natuurlijk pas als je eraan wil beginnen. Even smelten in een pannetje of de microgolfoven maakt de boter dan weer té zacht. Met dit trucje krijg je de perfecte boter op kamertemperatuur. 

Niet alleen voor recepten waarbij je boter op kamertemperatuur nodig hebt is dit trucje handig. Ook wie boter op tafel zet om op een broodje te smeren, maakt liever niet het hele brood kapot door met een steenharde klomp te moeten smeren.

Voor de oplossing heb je ook een microgolfoven nodig, maar het is niet de boter die je erin zet, tipt Today. Zo doe je het:

- Vul een glas met water en zet het een minuutje in de microgolfoven.

- Haal het er voorzichtig uit, en giet het water weg. Droog het glaasje af met wat keukenpapier.

- Zet het glas nu zo snel mogelijk over het klompje boter, als een stolp. De stoom van het warme glas zal ervoor zorgen dat de boter snel op kamertemperatuur komt.

-  Laat het glas vijf minuten over de boter staan en haal het dan weg. Et voilà, perfect smeerbare boter op kamertemperatuur! (br.hln)

Zo kan het ook: kerstcadeautjes waar je zelf ook gelukkig van wordt

Van geven worden we blij, dat bleek al uit tal van studies. Maar uiteraard zijn ook daar gradaties in. Wil je niet alleen jouw Secret Santa blij maken, maar ook een glimlach op je eigen snoet toveren? Dan zijn deze cadeautjes een goed idee!

Ervaringen
Natuurlijk is een nieuwe trui altijd een welkom cadeautje en geven ons een groter geluksgevoel. Wil je er zelf extra veel profijt uithalen? Geef dan niet één maar twee ticketjes voor dat concert of die leuke comedy show. Kan je lekker zelf meegenieten.

Cadeautjes die zelf ook geven
Waarom niet een pakje geven waar je ook iets mee doet voor anderen in de maatschappij? Tal van merken en winkels hebben momenteel acties waarbij een deel van de opbrengst wordt weggeschonken aan een goed doel. Dubbel geven, noemen ze dat.

Doe het zelf
Van een win-win situatie gesproken: ze kosten niet alleen minder, handgemaakte cadeautjes zijn vaak ook een stuk persoonlijker. Je portefeuille blij, jij blij, én je vriend(in) of familielid blij. En je hebt ook nog eens een paar uur knutselplezier gehad.

Abonnement
Van een krantenabonnement tot tweewekelijks een verse bos bloemen in huis of een maaltijdboxlidmaatschap: met een abonnement heb je altijd plezier voor twee. Toegegeven, in het geval van dat eerste zal je even moeten wachten tot je partner klaar is met lezen, maar uiteindelijk heb jij dat tijdschrift of die krant toch ook maar mooi in handen. (br.hln)

Charlotte vertelt openlijk over wreed partnergeweld: “Ik werd geslagen met hamer en moest foto’s van overleden pleegmoeder opeten”

“We hadden elkaar twee jaar eerder leren kennen”, vertelt Charlotte.”Ik had toen een andere vriend, maar het ging niet fantastisch. Met Craig kon ik wel uren aan een stuk praten, hij klonk heel meelevend. Als ik tijd voor mezelf nodig had, mocht ik altijd in zijn flat gaan wonen. Hij kwam ook naar mijn werk om te zien hoe het met me was. Ik vond dat toen heel lief.”

De twee verloren elkaar even uit het oog, maar in het begin van 2013 kwam er toch een relatie van. Charlotte zat toen in de penarie omdat een brand haar huis onbewoonbaar gemaakt had. Ze was samen met haar zoon verhuisd, maar had zelfs nog geen meubelen.

“Niet zo afgesproken”
Thomas bood opnieuw zijn hulp aan: hij zou de schilder- en opknapwerken wel voor zijn rekening nemen. Maar intussen bleef hij ook gewoon in haar huis wonen. “Dat was zo niet afgesproken. Op een bepaald moment zei ik dat hij beter weg zou gaan, zodat ik me kon focussen op mijn werk. We kregen ruzie en hij sloeg me in het gezicht. Ik heb me toen nog verontschuldigd omdat ik niet wist wat hem zo kwaad gemaakt had. Waarschijnlijk reageerde hij zo omdat hij veel tijd in mijn huis gestoken had, dacht ik.”

Toen Charlotte plots zwanger raakte, verergerde de situatie nog. “Ik moest ’s nachts niet alleen naakt maar ook rechtopstaand slapen. Als ik durfde indommelen, gooide hij van alles naar mijn hoofd. Toen mijn pleegmoeder stierf, verplichtte hij me haar foto’s op te eten. Met een ring, die een grote emotionele waarde voor me had, moest ik hetzelfde doen. Dat was echt gestoord.”

“Slagen in de wagen”
“Toen ik zwanger was, heeft hij me vaak in de buik geslagen met het metalen deel van de stofzuiger. Een stuk glas van een fotokader gebruikte hij om de achterkant van mijn hoofd te verwonden. Als ik mijn haar scheer, zie je het litteken.”

“Soms zaten we in de wagen en sloeg hij me herhaaldelijk in het gezicht. Ik was blij dat hij het daar deed, want dan zou iemand het misschien zien en de politie verwittigen. Helaas is dat nooit gebeurd.”

“Hond voor het raam”
Charlotte durfde niet vluchten omdat ze schrik had voor de gevolgen. “Hij bleef immers mijn zoon bedreigen. Hij zou zijn gezicht verminken en hem injecteren met aids. Mensen vragen nu hoe hij dat zou kunnen doen hebben, maar zou jij dat risico nemen? We spreken hier over iemand die verschillende keren met een hamer tegen mijn hoofd geslagen heeft.”

“Toen ik toch een keer probeerde te ontsnappen, hield hij mijn hond voor het raam. Hij dreigde ermee haar te vermoorden. Ik ben weer naar binnen gegaan. Ik zag geen uitweg meer, dit was mijn leven nu dus.”

Uit huis gezet
Intussen kon de vrouw ook haar rekeningen niet meer betalen. Gevolg: haar internetconnectie en elektriciteit werden afgesloten. “Ik kon niet gaan werken omdat ik te erg toegetakeld was. Een van mijn ogen heb ik bijna vier maanden niet kunnen openen. We leefden in armoede.”

Omdat Charlotte ook de huur niet meer kon ophoesten, werd ze uit haar huis gezet. “Ik bracht mijn zoon naar mijn biologische moeder, met het smoesje dat de eigenaar het huis wilde verkopen. Daarna moest ik hem volgen naar zijn appartement. Ik zei dat ik dat niet wilde. Hij antwoordde dat hij me enkel zou laten gaan als ik hem terugbetaald had voor al de moeite die hij voor mij gedaan had. Mijn bankkaart had hij echter ook afgenomen.”

Plassen in emmer
In zijn flat voelde Charlotte zich pas echt een gevangene. Ze moest het stellen zonder eten en kreeg vaak een pak slaag. Plassen gebeurde verplicht in een emmer. “Soms bond hij me vast op de vloer van de slaapkamer. Als ik in slaap viel, gooide hij glazen naast me stuk. De scherven verwondden me natuurlijk.”

Op een dag kwam de politie toch eens langs. “Iemand had gezien dat hij me sloeg en had alarm geslagen. Hij maakte hen echter wijs dat ik mentaal ziek was en dat hij zich verplicht voelde om voor mij te zorgen, ik droeg immers zijn kind. Als ze zijn identiteit toen gecontroleerd hadden, zouden ze gezien hebben wat voor crimineel verleden hij had. Maar dat gebeurde niet, ik was gedoemd.”

“Stonk naar urine”
“Diezelfde nacht zei ik dat hij mij maar moest vermoorden. Hij gaf me de keuze: ofwel dronk ik bleekmiddel, ofwel trok ik een zak over mijn hoofd. Ik heb daadwerkelijk nagedacht wat het beste zou zijn, want ik wilde gewoon dood. Ik stonk naar urine en kon niet van kleren wisselen omdat al mijn spullen nog in het andere huis lagen.”

“Hij tilde de zetel op en ik moest mijn handen eronder leggen, met als gevolg dat ze klem zaten. Vervolgens ging hij hard op mijn buik springen. Normaal krimpt je lichaam dan in elkaar, maar dat ging nu natuurlijk niet meer. Als ik mijn reflexen niet onder controle kon houden, stampte hij tegen mijn hoofd. En dat ging zo een hele nacht door. Pure marteling gewoon. Ik kon zelfs niet meer wandelen, mijn hele lichaam was kapot.”

“Niet herkend omdat gezicht zo opgezwollen was”
Met het nodige geluk kon Charlotte uiteindelijk toch ontsnappen. “Iemand die zijn wagen geleend had, had een ongeval veroorzaakt. Er stonden dus weer agenten voor de deur. De voordeur, die normaal beveiligd was met verschillende sloten, moest hij nu onbeheerd achterlaten. Hij had me naar de slaapkamer gestuurd, maar in principe kon ik gewoon naar die agenten stappen. 24 uur eerder hadden ze me echter al in de steek gelaten, dat risico wilde ik niet meer nemen. En dus ben ik gewoon via de voordeur gevlucht.”

“Nu ja, vluchten: ik was op dat moment vier maanden zwanger en had ook messteken in mijn achterwerk gekregen. Noem het dus maar eerder strompelen. Ik wist niet eens waar ik heen ging, elk deeltje van mijn lichaam deed pijn. Ik had ook schrik, want hij moet gehoord hebben dat ik vertrokken was. Op mijn blote voeten ben ik uiteindelijk bij een garage beland. Ik ken de uitbater, want hij neemt de wagen van mijn moeder onder handen. Hij herkende me echter niet omdat mijn gezicht zo opgezwollen was.” 

Wat later daagde de politie ook daar op. “Ik was aan het panikeren omdat ik niet wist waar mijn zoon was. Er werden meteen enkele gewapende agenten naar zijn school gestuurd. Intussen had ik in mijn broek geplast, ik schaamde me zo hard. Zonder dat ongeval was ik nu ongetwijfeld dood.”

“Altijd hoop”
De fysieke en mentale schade laat ook nu nog sporen na. “Ik heb last van een post-traumatische stressstoornis en mijn kortetermijngeheugen is naar de vaantjes. Geen gevolg van de klappen blijkbaar, maar wel van pure stress. Aan mijn oren heb ik plastische chirurgie moeten laten uitvoeren. En aan de bobbels op mijn voorhoofd zag je waar hij geslagen had. Praten lukt ook niet meer zoals het hoort en vanwege een aangezichtsverlamming draag ik nu een ooglapje.”

“Maar ik wil andere vrouwen duidelijk maken dat er altijd hoop is”, klinkt het. Dan is mijn vreselijke ervaring misschien niet voor niets geweest. Hoeveel geld of wat voor huidskleur je ook hebt, dit kan iedereen overkomen.”

“Het klinkt cliché, maar ik vind het fijn om te leven. Al was een beetje meer geld wel welkom geweest. Op mijn zoon ben ik enorm trots. Ik zou het verstaan hebben als hij me van alles kwalijk zou nemen, maar dat is gelukkig niet het geval.” (br.hln)

Klik op de foto om hem te beluisteren





Eric Patrick Clapton, (Ripley (Surrey), 30 maart 1945) is een Britse gitarist, componist en zanger van blues-, rock- en popmuziek.

Marieke Vervoort (38) is klaar om te sterven: “Het is genoeg geweest”

Marieke Vervoort (38) is klaar voor het einde. “Ik wil niet meer lijden”, vertelde de voormalige rolstoelatlete in een interview met de Britse krant The Telegraph. “Het is te zwaar geworden. Ik geef niet makkelijk op, maar het is genoeg geweest.”

Veertien maanden geleden reed ‘Wielemie’ haar allerlaatste officiële wedstrijd, op de Paralympische Spelen in Rio. Ondanks koorts, een gekneusd borstbeen en een blaasontsteking behaalde ze een bronzen medaille op de 100 meter rolstoelsprint. Haar lichaam wilde toen niet mee, maar vandaag is de pijn helemaal ondraaglijk geworden. “Ik word steeds depressiever. Nooit heb ik me zo gevoeld”, klonk het bij Vervoort, die verlamd is van nek tot tenen, geleidelijk aan haar zicht verliest, lijdt aan vreselijke spasmen, en nog nauwelijks kan eten of slapen.

“Het is te zwaar geworden. Ik wil niet meer lijden”, luidt het in The Telegraph. “Mijn neurologe is onlangs de hele nacht bij me gebleven omdat ik de ene spasme na de andere te verwerken kreeg. Volgens haar waren het geen epileptische aanvallen, maar gewoon mijn lichaam dat aan het schreeuwen was. Ik heb zo veel pijn. Het is genoeg geweest. Ik geef niet makkelijk op, maar zelfs de zwaarste pijnstillers helpen me niet meer.”

Vervoort bereikte op haar laatste wedstrijd dus de bronzen medaille, maar was in het Braziliaanse Rio de Janeiro ook goed voor een zilveren plak. Vier jaar geleden veroverde ‘Wielemie’ in Londen goud op de 100 meter én zilver op de 200 meter. Daarnaast won de rolstoelatlete op het WK in Doha in 2015 drie gouden medailles: op de 100, 200 en de 400 meter.  (br.hln)

Luka wint finale van ‘The Voice Van Vlaanderen’

In een knaller van een finale zongen finalisten Bert, Luka, Dries en Bonni nog één keer de pannen van het dak in de hoop met de overwinning aan de haal te gaan. Uiteindelijk heeft Luka Cruyberghs (17) ‘The Voice Van Vlaanderen 2017’ gewonnen. 

Voor de jongste kandidate is de droom van ‘The Voice van Vlaanderen’ uitgekomen, ligt er een platencontract op het nachtkastje én is de bankrekening met 25.000 euro aangedikt. “Ik kan niet meer praten”, kraamde ze uit. “Nu eerst een feestje en dan schoenen kopen!”

Veel blingbling

Na zestien zenuwslopende weken was het eindelijk de ultieme ontknoping. Dat het de finale was, kon iedereen wel merken aan de blingbling outfits van de jury en presentatoren. Talk of town: Ann Lemmens, zij koos voor een wel erg diep gouden decolleté. Eindigen waarmee ze de liveshows begon, noemen ze dat. Ook Natalia was ‘glamorous’, zij ging voor een zilveren slang op haar jurk. 

Bij finalisten Bonni, Bert, Dries en Luka zelf was het om – uiteraard – de voice te doen. Alle vier waren ze aan elkaar gewaagd. Verdiend om in de finale te staan. “Als jongste en enigste vrouw speelt dat misschien wel in mijn voordeel tussen die mannen”, glimlachte Luka voor de finale. En of. 

Zij kon het publiek uiteindelijk – na een voorlopige eindstrijd tussen haar en Dries – het meest bekoren. “Dank u! Dank u! Dank u! Ik kan alle mensen niet genoeg bedanken, want zij hebben mijn droom werkelijkheid laten worden”, reageerde Luka in tranen na de overwinning. Vooraf zei de engelenstem met mysterieus kantje dat ze ging flauwvallen als ze The Voice zou winnen. Gelukkig is dat niet gebeurd. “(lacht) Al weet ik niet wat ik voel momenteel. Alles gaat door me heen. Ik kan zelfs bijna niet meer praten van emotie.” 

Cadeautjestijd 

Van haar broer Seppe kreeg Luka een cadeautje toegestopt – een potloodtekening van haar als winnares. “Hij is één van mijn grootste fans”, glunderde ze. “We gaan samen feesten vannacht, met iedereen. En we gaan hàkken, hé Alex – dat heb je beloofd”, zei ze met een knipoog naar haar coach!”

Coach Alex Callier keek en zag dat het goed was. Luka was nog het enige meisje in de finale. In de laatste fase moest ze strijden tegen Dries, die ook een sterke performance gaf. (br.hln)

Sophia is zwart. Toch beviel ze van een blanke baby met blond haar en blauwe ogen

Toen Sophia haar dochtertje in handen kreeg, was ze erg verbaasd. Hoewel het kindje een blanke vader heeft, ging Sophia er toch vanuit dat de baby ook een aantal kenmerken van haar zou hebben. In het begin dacht ze nog dat Tiara’s haar en huid wat donkerder zouden worden naarmate ze ouder werd, maar dat was niet het geval. Ondertussen is Tiara een vierjarig meisje met lang blond haar en blauwe ogen.

Volgens de dokters is er bij een biraciaal koppel één kans op een miljoen dat het kindje de huidskleur van slechts een van de ouders overerft. Sophia is ondertussen helemaal bekomen van de verrassing en ze is ontzettend trots op haar dochtertje. Toch is het niet altijd gemakkelijk, omdat mensen die hen niet kennen niet geloven dat Tiara de dochter is van Sophia.

Daarbij komt nog dat Sophia al een dochter, Donchae, van 17 jaar heeft uit een eerder huwelijk. Donchae heeft in tegenstelling tot Tiara wel een bruine huid. Sophia krijgt dan ook vaak opmerkingen over Tiara. “Mensen geloven gewoon niet dat ze mijn kleine meid is, gewoon omdat ze helemaal niet op mij lijkt”, aldus Sophia. Ook voor Tiara zelf is het allemaal wat verwarrend. Ze vraagt haar mama dan ook vaak waarom ze helemaal niet op elkaar lijken. “Ik leg haar dan uit dat ze van gemengde afkomst is, maar veel wijzer raakt ze daar niet uit.”

Verwarrend voor iedereen

Normaal is een bruine huid dominant. Bovendien is Sophia afkomstig uit Jamaica, waardoor ze een erg bruine huid heeft. Daardoor dacht Sophia dat haar dochter op z’n minst een mengeling van haar en Christophe zou zijn. Volgens de dokters heeft Sophia waarschijnlijk ergens toch een wit gen in zich dat tot uiting kwam in Tiara. Toch blijft het een klein mirakel. “Ik heb al soortgelijke verhalen gelezen over bruine moeders die bevielen van blanke baby’s, maar die kinderen hebben steeds een aantal kenmerken van hun moeder zoals afro haar”, aldus Sophia. Bij Tiara is dat helemaal niet het geval: ze heeft sluik blond haar.

Tiara is niet de enige die de situatie verwarrend vindt. Sophia vertelt dat ze de situatie altijd overal moet uitleggen. “Onlangs ging ik naar de huisdokter die mij vroeg of ik Tiara’s voogd of sociaal werker was.” Uiteindelijk excuseerde de dokter zich uitvoerig, maar dat was het niet het enige voorval. Ook op school gaan de andere moeders er vaak foutief vanuit dat Tiara geadopteerd is. Wanneer ook grote zus Donchae mee op wandel gaat, is de verwarring natuurlijk helemaal compleet.

Hoewel moeder en dochter uiterlijk helemaal niet op elkaar lijken, hebben ze toch een aantal gelijkenissen. Sophia: “Op vlak van karakter zijn we een en dezelfde. We zijn allebei extravert, onafhankelijk en we hebben een goed gevoel voor humor.” Mensen die hen beter leren kennen, beseffen dus al snel dat Tiara en Sophia toch met elkaar gerelateerd zijn. Bovendien maakt het Sophia allemaal niet zoveel uit: “Tiara is prachtig en ik ben heel trots op haar.” (br.hln)

Waarom eenzaamheid zo slecht nog niet is

De feestdagen horen een vrolijke boel te zijn, in het gezelschap van mensen die we graag zien. Maar voor wie zich vaak eenzaam voelt, kan deze periode net nog zwaarder wegen.  Toch hoeft eenzaamheid niet noodzakelijk een slecht gevoel te zijn. “Het is zoals honger. Het zorgt ervoor dat je sociale contacten gaat opzoeken,” schrijft Psychologie Magazine. 

Wie zich soms eenzaam voelt, kan zich troosten met deze gedachte: je bent - letterlijk - niet alleen. Eén op de drie mensen voelt zich wel eens eenzaam. De grootste groep bevindt zich onder tachtigplussers, die hun sociale kring zien uitdunnen door sterftegevallen in de omgeving en steeds minder mobiel worden. Maar ook jongeren , die zich buitengesloten voelen op school of niet meteen aansluiting vinden bij leeftijdsgenoten, kampen regelmatig met gevoelens van eenzaamheid. Daarnaast ligt het risico op eenzaamheid in de groep tussen 30 en 55 jaar oud groter bij alleenstaande moeders, die wel eens klankbord missen om hun dagelijkse zorgen mee af te toetsen. 

Eenzaamheid als honger

Los van die leeftijdscategorieën, kan iedereen zich net iets eenzamer voelen na belangrijke gebeurtenissen in het leven. Een verhuis, een scheiding, een nieuwe job of een langdurige ziekte zijn allemaal triggers die je het gevoel kunnen geven dat je opnieuw moet beginnen, en er alleen voorstaat. “Maar zoals honger mensen van oudsher aanzet om eten te verzamelen en dorst om water te gaan zoeken, zo is ook eenzaamheid van deze soort vooral een signaal dat ons erop attendeert dat er dingen ontbreken die onze overlevingskansen op lange termijn in gevaar kunnen brengen,” schrijft Psychologie Magazine. Net op die sleutelmomenten is het belangrijk om nieuwe contacten te leggen. 

Op zoek naar contacten

Of het nu een leesclub of sportploeg is, zoek aansluiting bij een groep met dezelfde interesses. “Als je je lid maakt van een groep waarmee je iets gemeenschappelijk hebt, garandeer je dat je deelneemt aan activiteiten die voor jou iets betekenen en dus het beste in jou naar boven halen,” verklaart psycholoog Lesli Musicar. “Wanneer je je op je gemak voelt tijdens die activiteiten, zal je je meer verbonden voelen met de mensen in je omgeving omdat je iets gemeenschappelijk hebt.”

Help anderen

Niet meteen een hobby of interesse waar je je achter kan scharen? Probeer eens een ander te helpen. Empathie helpt met sociale angsten en vriendelijk zijn kan eenzaamheid verzachten. Zelfs wanneer die ‘ander’ een huisdier is. “Kinderen opvoeden, lesgeven, voor dieren zorgen, het zorgt er allemaal voor dat de eenzaamheid afneemt,” schreef “The Happiness Project”-auteur Gretchen Rubin op haar blog. Ook vrijwilligerswerk kan een goed idee zijn, waar je ook andere vriendschappelijke contacten kan leggen met gelijkgestemde zielen. 

Leer alleen te zijn 

Ben je echt eenzaam, of heb je wel genoeg sociale contacten, maar vind je het moeilijk om alleen te zijn? Hou dan in het achterhoofd dat tijd alleen doorbrengen positieve dingen kan opleveren. Onderzoek heeft aangewezen dat het je creatiever en zelfbewuster maakt, en dat mensen die er geen problemen mee hebben om alleen te zijn vaak ook betere relaties met anderen kunnen onderhouden. Wie zichzelf goed kent, staat ook sterker in de schoenen in contacten naar anderen toe. Probeer eens bewust te genieten van een avond alleen, waarbij je de neiging onderdrukt om constant op sociale media contact met anderen te zoeken.   (br.hln)

Is ‘Jingle Bells’ racistisch? Wetenschapster legt oorsprong wereldberoemd kerstlied bloot

Kyna Hamill, verbonden aan de universiteit van Boston, kreeg de volle laag na de publicatie van haar academische paper over ‘Jingle Bells’. “Ze zeiden me dat ik het kerstfeest probeerde te verknallen voor kinderen, die het liedje niet meer zouden mogen zingen, en dat ik het Jingle Bell-festival in onze stad verpestte”, zegt ze in The Guardian.

De kritiek kwam er omdat Hamill de racistische oorsprong van ‘Jingle Bells’ aan het licht bracht. Ze wou met haar onderzoek een lange, gezonde rivaliteit tussen Medford in Massachusetts en Savannah in Georgia beslechten, over waar het kerstlied nu eigenlijk geschreven was. Maar twee jaar geleden ontdekte ze een heel ander verhaal.

Het lied was oorspronkelijk bekend onder de titel ‘One Horse Open Sleigh’ en werd voor het eerst opgevoerd tijdens een ‘minstrel show’ in de Ordway Hall van Boston in september 1857. Bij dat soort spektakels dreven zwartgeschminkte blanke minstrelen de spot met Afro-Amerikanen en hun slavenbestaan. Hamill heeft het, 160 jaar later, in haar wetenschappelijk artikel over deze “racistische oorsprong van zwarte gezichtsschmink die subtiel en systematisch uit de geschiedenis van het lied geschrapt werd”.

Het was James Pierpont die het lied schreef. Hij had destijds dringend werk nodig na een aantal mislukte projecten. Hij wou volgens Hamill gewoon munt slaan uit wat op dat moment populair was, met name de minstreelkunst met vaak racistisch getinte satire. Hamill wijst erop dat ze nooit heeft gezegd dat het lied vandaag nog altijd racistisch zou zijn, laat staan dat het niet meer gezongen zou mogen worden. Toch kreeg ze het erg hard te verduren, in bepaalde media, op Twitter en in honderden haatmails.

Ironisch genoeg was er door de hele heisa ook veel meer aandacht dan verwacht voor haar wetenschappelijke onderzoek, “dat normaal maar weinigen zouden lezen”, weet ze. Hamills paper over ‘Jingle Bells’ is op dit moment een van de meest gelezen van de Cambridge University Press. Spijt heeft ze niet. “Ik deed wat een academicus moet doen. Ik probeerde een zo goed mogelijk onderzoek te voeren en dat neer te schrijven. Ik had zeker geen eigen agenda in verband met Kerstmis.” (br.hln)

Een tattoo of een motor? Wat mannen het vaakst kopen in hun midlifecrisis

In het cliché van de man van middelbare leeftijd die zich plots een motor aanschaft, blijkt een waarheid te zitten. Mannen in hun midlifecrisis spenderen hun geld het vaakst aan een vakantie, een sportauto of een nieuw gadget. Een motor sluit de top 5 af, zo blijkt uit een Britse enquête bij 1.000 mannen.

“De midlifecrisis is de periode in je leven waarbij je je plots bewust wordt van je eigen sterfelijkheid,” legt psycholoog Dr. Meg Arroll uit aan Metro UK. “Het kan een mijlpaal zijn in het leven, die ervoor zorgt dat je stilstaat bij je leven, je relatie, je carrière. Het kan resulteren in twijfel en verwarring, omdat je leven niet is uitgedraaid zoals je het gepland had - want dat gebeurt zelden. ”

Regelmatig resulteert zo’n crisis bij mannen in het aanschaffen van allerlei spullen. Volgens onderzoek van online drogist Healthspan bij 1.000 mannen spendeert de gemiddelde Britse man zo’n 2.400 euro rond de middelbare leeftijd. In de eerste plaats gaat dat geld naar een vakantie, maar ook een motor, tickets voor festivals, een nieuwe tattoo of een lidmaatschap van een fitnessclub prijken in de top 10. De meeste ondervraagde mannen geven aan dat ze een midlifecrisis doormaakten, met een piekleeftijd rond de 47 jaar.

De hele top 20 van vaakst aangeschafte spullen ziet er zo uit:

1. Een vakantie

2. Een nieuw gadget

3. Een sportauto

4. Designerkledij

5. Een motor

6. Concerttickets

7. Een nieuwe tattoo

8. Een wereldreis

9. Een lidmaatschap van een fitnessclub

10. Een gameconsole

11. Een design horloge

12. Tickets voor een festival

13. Renovaties in het huis

14. Dure of vintage alcoholflessen

15. Seksspeeltjes

16. Een nieuw huis of eigendom

17. Een nieuw kapsel of kleur van haar

18. Een muziekinstrument

19. Een nieuwe, dure fiets

20. Juwelen

“Toch hoeft deze periode niet noodzakelijk negatief te zijn”, besluit de psycholoog. “Voor sommige mannen kan de midlifecrisis zelfs positief zijn, en ervoor zorgen dat je meer tijd gaat doorbrengen met familie, vrienden, op je gezondheid gaat letten of opnieuw hobby’s gaat uitvoeren.” (br.hln)

Moeder van achtling: “Na die pornofilms stond ik op de rand van zelfmoord, maar nu heb ik eindelijk rust gevonden

“Elke dag werd ik wakker met een doods gevoel”, vertelt Nadya aan de ‘Daily Mail’. “Ik wilde niet meer leven. Ik voelde me geen mens meer, ik was enkel nog dat personage. ‘Octomom’ heeft mij en mijn familie bijna kapotgemaakt, ik wilde niet dat mijn kinderen me zo zouden herinneren. Ik moest dingen doen die ik eigenlijk niet wilde, maar ik had op dat moment geen andere keuze. Ik had zo’n schrik dat ik hen niet het leven zou kunnen geven dat ze verdienden. Toen ik definitief komaf maakte met dat verleden kwam er eindelijk een soort rust over mij.”

Nadya had als werkloze al zes kinderen toen ze nóg eens een IVF-behandeling onderging. De komst van acht baby’s leidde tot drastische maatregelen. Haar pornocarrière zou haar uiteindelijk vier prijzen in de branche opleveren, daarnaast werkte ze ook in stripclubs. “Ik zat heel diep. Ik slikte kalmeerpillen en die mixte ik dan met alcohol. Aan die combinatie is Whitney Houston ook gestorven. Ik wilde hier niet meer zijn, maar mijn kinderen waren er natuurlijk ook nog. Voor hen moest ik doorzetten.”

‘Je hoeft dit niet te doen’
De ommekeer kwam er toen een onbekende man haar in 2013 aansprak in een stripclub in Florida. “Hij kwam op mij afgelopen en keek me recht in de ogen. Hij nam mijn arm vast en zei tot vijf keer toe op gedecideerde toon: ‘Je hoeft dit niet te doen’. Ik kon mijn tranen niet meer bedwingen en voelde me misselijk worden. Toen ik weer opkeek, was hij verdwenen. Net een engel. Vanaf dan besefte ik dat ik weer gezond moest worden. Mijn kinderen mochten niet achterblijven zonder mama.”

Ook haar oudste kinderen -Elijah (16), Amerah (15), Joshua (13), Aiden (11) en de 10-jarige tweeling Calyssa en Caleb- werden stuk voor stuk via IVF geboren. De achtling -Makai, Josiah, Isaiah, Jonah, Maliyah, Jeremiah, Nariyah en Noah- wordt volgende maand negen jaar.

“Schuld van mijn management”
Nadya verhuisde met haar omvangrijke kroost naar Laguna Niguel, de plek in Californië waar ze zelf opgroeide. Drie jaar geleden werd ze nog schuldig bevonden aan fraude. “Maar dat was de schuld van mijn management. Het enige wat mij te verwijten viel, was dat ik wanhopig en goedgelovig was. Ik liet hen alle financiële zaken regelen, ik had het te druk met mijn kinderen. Gelukkig liep de zaak met een sisser af.”

Nadya werkt nu deeltijds als consulente voor drugs- en alcoholpatiënten. Naar een partner is ze niet op zoek. “Mijn roeping was mama worden, ik ben zielsgelukkig tussen mijn kinderen. Ik wist op voorhand dat een sociaal leven er niet meer zou inzitten, maar dat vind ik niet erg. Ik ben toch niet sociaal.”

“Onvolwassen en egoïstisch van mij”
Al vindt ze veertien stuks nu toch ook wel overdreven. “Ik wilde gewoon een hele hoop kinderen, dat was mijn missie. Over de gevolgen heb ik nooit nagedacht. Dat was stom, onvolwassen en egoïstisch van mij. Maar het is goed nu zoals het is, ik zou me geen ander leven kunnen voorstellen.”

Natuurlijk blijft het lastig om de eindjes aan elkaar te knopen. “Ik leef van loonbriefje tot loonbriefje, elke dag opnieuw is het een strijd. Gelukkig bestaan er voedselbonnen en krijg ik soms nog iets van dat vreselijke pornogedoe. Zorgen maak ik me niet.”

Zwaar autistisch
De twaalfjarige Aiden is zwaar autistisch, maar ook die tegenslag heeft Nadya een plaats gegeven. “Hij heeft het verstand van een peuter van achttien maanden. Praten kan hij niet en hij zit nog constant in de pampers. Dat is een grote uitdaging, ja. Maar de andere kinderen gedragen zich als zijn beschermengel. Vooral met Makai is de band ongelooflijk sterk, hij volgt zijn broertje als zijn schaduw.”

Aiden leverde haar de inspiratie om een boek te schrijven dat binnenkort misschien wel uitgebracht zal worden. “Het ging in eerste instantie over zijn handicap en de problemen die dat met zich meebrengt. Maar de achtling heeft de inhoud nog wat interessanter gemaakt. Het is een verhaal dat moet verteld worden. Hopelijk zullen veel vrouwen er kracht in vinden.”

Wie vragen heeft over zelfdoding kan anoniem contact opnemen op het gratis nummer 1813 of via www.zelfmoord1813.be.   (br.hln)

Waarom krijg je de hik, en hoe stop je met snurken?

Wat veroorzaakt de hik?

Een bijzonder populair thema dit jaar: waarom krijg je de hik? Een sluitende verklaring is er niet, maar er wordt verondersteld dat we de hik krijgen omdat het middenrif wordt geprikkeld. Helaas, niet omdat we groeien dus. Wel omdat we bijvoorbeeld te snel eten zonder te kauwen, te veel gegeten hebben of bruisende dranken gedronken hebben.

Hoe stop je met snurken?

Om de muren van op te lopen: je wederhelft die in een jaloersmakend diepe slaap verzonken is, en daar het nodige geluid bij voorziet. Volgens slaapspecialist Michael Breus wordt snurken veroorzaakt door trillingen wanneer je ademt door versmalde luchtwegen. Dat kan komen door een opstopping, maar ook alcohol vlak voor je gaat slapen. Ook op je rug slapen kan voor snurken zorgen, dus het is het proberen waard om je partner op zijn zij te rollen. Een andere oplossing is om jezelf te omringen met kussens, waardoor het geluid vermindert en terugkaatst in de andere richting.

Een bijzonder populair thema dit jaar: waarom krijg je de hik? Een sluitende verklaring is er niet, maar er wordt verondersteld dat we de hik krijgen omdat het middenrif wordt geprikkeld. Helaas, niet omdat we groeien dus. Wel omdat we bijvoorbeeld te snel eten zonder te kauwen, te veel gegeten hebben of bruisende dranken gedronken hebben.

Hoe stop je met snurken?

Om de muren van op te lopen: je wederhelft die in een jaloersmakend diepe slaap verzonken is, en daar het nodige geluid bij voorziet. Volgens slaapspecialist Michael Breus wordt snurken veroorzaakt door trillingen wanneer je ademt door versmalde luchtwegen. Dat kan komen door een opstopping, maar ook alcohol vlak voor je gaat slapen. Ook op je rug slapen kan voor snurken zorgen, dus het is het proberen waard om je partner op zijn zij te rollen. Een andere oplossing is om jezelf te omringen met kussens, waardoor het geluid vermindert en terugkaatst in de andere richting. (br.hln)

Te veel Sinterklaasspeculoos in huis? Maak er dit snelle topdessert met mascarpone mee

Het klassieke Sinterklaasverhaal? Je kinderen krijgen van jan en alleman lekkers toebedeeld en jij kan je tussen de Sinterklaassnoep in de supermarkt ook niet bedwingen. Dus ... puilt je kast uit van de speculoos! Geen zorgen, die jaarvoorraad kun je wegwerken met dit makkelijke recept. Wat mascarpone, eieren, suiker, room en twintig minuten later, en je hebt een heerlijke speculoosmousse.

wat heb je nodig?

120 g speculoos
3 eiwitten
25 g suiker
200 ml room
200 g mascarpone

Zo maak je het:

1. Verkruimel de speculoos met een mixer. Doe de room bij de helft van de kruimels. Laat rusten tot de kruimels zacht zijn.
2. Klop de eiwitten met de suiker stijf. Klop de room met de speculooskruimels stijf. Meng onder de mascarpone. Spatel het stijfgeklopt eiwit onder het mascarponemengsel.
3. Verdeel de helft van het mengsel over 4 potjes. Beleg met een laag speculooskruimels en schep er het resterende mascarponemengsel op. Zet minstens een uur in de koelkast. Werk net voor het serveren af met nog wat speculooskruimels. (br.hln)

Verkouden of allergisch, zo merk je het verschil

’Tis the season to be jolly én om verkouden te worden. Al ben je misschien wel gewoon allergisch. Loop je al dagen te snotteren, heb je een zere keel en zijn je ogen droog en jeukerig? Wij leggen uit welke symptomen bij welk kwaaltje horen. 

Dat je nooit eerder allergisch was, hoeft niet noodzakelijk uit te sluiten dat je nu met een allergie in plaats van een verkoudheid te maken hebt. Allergieën kunnen op eender welke leeftijd nog opduiken. Maar natuurlijk kan je net zo goed te maken hebben met een verkoudheid door de plotse temperatuursdaling.
Bij allergieën heb je geen last van koude rillingen of koorts. Je krijgt geen pijnlijke keel, al kan je wel een kriebelige keel hebben die je vaker moet schrapen dan gewoonlijk. Niezen, een lopende neus en jeukende ogen zijn dan weer eerder typische allergiesymptomen, net zoals oppervlakkig kuchen. Bovendien houden deze symptomen langer aan dan bij een gewone verkoudheid, die na een tiental dagen wel verdwijnt.

Enkele tips bij een verkoudheid

Vermoed je dat je met een verkoudheid kampt? Dan kunnen deze tips wellicht soelaas bieden:

1. Honing

Een flinke pot honing in huis halen kan bij een opkomend hoestje zeker geen kwaad. Thee met honing verlicht de hoest en verzacht de pijn van een zere keel. Honing kan volgens een studie van Mayo Clinic hetzelfde effect hebben als het hoestonderdrukkend middel dextromethorphan.

2. Warme dranken

Dit eeuwenoud huismiddeltje werkt absoluut: warme thee kan het hoesten, niezen en de verstopte neus verzachten. Warme dranken zorgen ervoor dat vastzittend vocht in de sinussen en de borst makkelijker loskomt, waardoor verstopping vermindert. Ook tegen een pijnlijke keel werkt een hete kop thee of soep onmiddellijk verzachtend.

3. Zout water

Een oplossing van warm water en zout om je neus te spoelen helpt om verstopping tegen te gaan en de sinussen te spoelen. Let er wel op dat je het water goed laat doorkoken zodat al het vuil eruit is. Ook gorgelen in de keel met zout water kan keelpijn verlichten. Geen zin om zelf te experimenteren met zoutoplossingen? Een neusspray biedt ook verlichting, al gebruik je die beter niet langer dan een paar dagen na elkaar. Kijk voor de juiste richtlijnen op de bijsluiter.

4. Slapen, slapen, slapen

Het makkelijkste - en eigenlijk ook leukste - om die verkoudheid tegen te gaan: zorg ervoor dat je genoeg uurtjes onder de wol doorbrengt. Je immuunsysteem sterkt aan en de kans op infecties wordt kleiner. Zorg niet alleen voor voldoende slaap, maar ook voor een goede slaapkwaliteit. Niet te veel alcohol voor je naar bed gaat en ook schermtijd beperken in het uur voor je nachtlampje uitgaat, bevorderen een goede nachtrust. (br.hln)

Slecht geslapen? Dit is wat écht werkt tegen wallen

Wat zie jij er moe uit! Woorden die we niet graag horen, ook al moeten we zelf toegeven dat we er een beetje verkreukeld uitzien. Wie verkouden is, heeft trouwens nóg meer last van wallen. Maar hoe krijg je die dan nog snel weggewerkt? Is er een wonderoplossing? Beautyredactrice Eva testte het uit.

’t Is gebeurd. Ik ben voor het eerst in mijn leven trouw een oogcrème aan het smeren. Ja, ik weet het, dat moet al vanaf je 25ste (heb ik zelf al vaak geschreven), maar om de één of andere reden vond ik dat beetje wal of die donkere kringen na een kort nachtje best rock ’n roll staan. Tot je jezelf dan plots aan de verkeerde kant van 30 bevindt en eens op een onbewaakt moment (lees: met fel licht) in de spiegel kijkt. Helaas. De genetische wallen uit onze familie hebben géén generatie overgeslagen. 

In de winter is het zelfs vaak nog erger. Als je verkouden bent, komt er vaak histamine vrij, een stof die ervoor zorgt dat je bloedvaten zich verwijden. Ook hou je meer vocht vast, wat onze aders dichter naar het huidoppervlak toe dwingt. En dat betekent: meer opvallende wallen. Op zoek naar oplossingen dus. Ik moet jullie helaas meteen teleurstellen: er bestaat niet zoiets als die ene wondercrème. Niet één tube doet die ondingen als sneeuw voor de zon verdwijnen. Maar na wat trial and error weet ik wat wél werkt.

 Koude en komkommers

De DIY-tips zijn je vast al bekend: theezakjes op je ogen, schijfjes komkommer, een koud theelepeltje. Wel, ze werken echt. Als je wallen het gevolg zijn van vochtophoping (door teveel zout in je dieet, een korte nacht, alcohol of zelfs een te laag hoofdkussen) dan helpt niets ze zo snel weer ‘leeglopen’ als koude. En daar kan je best creatief in zijn, het hoeft je geen stukken van mensen te kosten.
Kate Moss stopt haar hoofd graag in een kom gevuld met koud water en ijsblokjes, maar zo drastisch hoeft het nu ook weer niet. Koel komkommerschijfjes (niet als je een gevoele huid hebt), theelepels, zakjes kamillethee of wattenschijfjes gedrenkt in rozenwater en leg die op je ogen. Tien minuutjes rusten en je ziet er weer een stuk frisser uit. Beloofd. (br.hln)

Raymond van het Groenewoud krijgt Lifetime Achievement Award op de Mia’s: “Ik ben een gelukzak, en soms besef ik dat ook”

Met 40 jaar ‘Meisjes’ was 2017 al een feestjaar voor Raymond van het Groenewoud, maar in 2018 viert hij gewoon verder. Eind januari krijgt hij op de elfde editie van de MIA’s een Lifetime Achievement Award. “Dat ik kon overleven door liedjes te schrijven: ik ben een gelukzak. En soms besef ik dat ook.”

Raymond wordt voor zijn onschatbare bijdrage aan de Vlaamse muziek gehuldigd op dinsdag 30 januari tijdens de liveshow van de MIA’s, waar hij eregast is. “Een Lifetime Achievement Award... Ik moet bekennen, dat maakt me mijmerig. Dan schiet de teletijdmachine van professor Barabas me terug naar 1972, toen ik onder de financiële hoede van mijn vader ‘Maria, Maria, ik hou van jou’ opnam”, reageert Raymond.

Merci, Johan Verminnen

“En verder... Het is gelukt, ik kon dus overleven met datgene wat me zo bezighield en -houdt: liedjes schrijven en uitvoeren. Dankzij de goedkeuring van radio- en andere mediamensen, dankzij het publiek dat blijft komen, dankzij het vertrouwen van organisatoren. Ik ben een gelukzak, en soms besef ik het ook - ondanks mijn talent voor le mal-être. Dus ik zeg u, voorwaar, dank u wel.”

Van het Groenewoud draait al meer dan vier decennia mee en heeft een gigantisch oeuvre. Hij heeft meer dan 30 albums op zijn naam, en schrijft ook muziek voor tv-programma’s, films en theater. Alles begon in de jaren 70, toen hij debuteerde als gitarist bij Johan Verminnen. Raymonds eerste album ‘Je moest eens weten hoe gelukkig ik was’ verscheen in 1973. Vier jaar later bracht hij met zijn begeleidingsgroep De Centimeters de single ‘Meisjes’ uit - zijn grote doorbraak. Tal van andere nummers, zoals ‘Gelukkig zijn’, ‘Vlaanderen boven’, ‘Je veux de l’amour’, ‘Chachacha’, ‘Brussels by night’, ‘Liefde voor muziek’ en ‘Twee meisjes’ zijn ondertussen ook cultureel erfgoed geworden. Van het Vlaams maakte hij een rocktaal en zijn optredens zijn nog steeds memorabel: soms explosief, uitbundig en opgewekt, dan weer droevig, intiem en filosofisch. Een Lifetime Achievement Award voor zijn hele carrière is dan ook op zijn plaats.  (br.hln)

Niet gedoucht vanmorgen? Geen probleem: “We zijn té hygiënisch geworden”

Een smartphone bevat meer bacteriën dan een toiletbril en je mag naar verluidt niks opeten dat op de grond is gevallen. Alles uitgebreid wassen en desinfecteren dan maar? Volgens maag-darmspecialiste Séverine Vermeire van UZ Leuven is overdrijven ook niet goed: “We zijn te proper geworden, waardoor ons immuunsysteem in de war raakt,” vertelt ze aan Knack.

Séverine Vermeire van het UZ Leuven is één van de meest gerenommeerde maag-darmspecialisten uit België, die regelmatig publiceert in internationale vakbladen. In Knack vertelt ze deze week hoe onze overdreven hygiëne vandaag de dag net een tegenovergesteld effect kan hebben. “Vroeger was een onhygiënisch leven de oorzaak van bacteriële epidemieën zoals pest en cholera. Door meer hygiëne in te voeren, hebben we die kunnen uitroeien. Maar de slinger is veel te ver naar de andere kant aan het doorslaan. We zijn té proper geworden, waardoor ons immuunsysteem in de war raakt.”

Bewaarmiddelen en smaakstoffen

Ook de voedingsindustrie treft volgens Vermeire schuld, door onder meer bewaarmiddelen, kleur- en smaakstoffen toe te voegen aan ons eten. Volgens de gastro-enterologe heeft dit soort westerse levensstijl een invloed op onze gezondheid. “We moeten ons dringend afvragen of de industrialisering en de overdreven hygiëne wel zo gunstig zijn geweest,” zegt ze daarover. De toename van allerlei chronische darmontstekingen - intussen ook in grootsteden in Azië, het Midden-Oosten en Latijns-Amerika - wijt ze ook aan een ‘verwestering’ van het voedingspatroon. 

“Af en toe wat modder eten”

We eten te ongezond, betoogt de maag-darmspecialiste, met te veel dierlijke vetten en te weinig plantaardige vezels. Daarnaast overdrijven we met hygïene. We wassen ons te veel, we gebruiken te vaak antibiotica en beginnen er ook al veel te jong mee, met onder meer chronische darmontstekingen tot gevolg. Eerder betoogde de Amerikaanse kinderneuroloog Dr. Shetreat-Klein in het boek The Dirt Cure al dat het gezond is als onze kinderen af en toe flink vuil worden en daarbij per ongeluk wat modder eten. Niet te vaak douchen, beperkt zeep gebruiken, verse, onbewerkte voeding eten en veel in de natuur komen waren daarnaast ook haar aanbevelingen voor een sterk immuunsysteem en dito gezondheid.  (br.hln)

Echte Steen der Wijzen geveild voor € 662.732

De meeste mensen kennen de Steen der Wijzen uit de Harry Potter-boeken van J.K. Rowling, maar niet de geschiedenis erachter. J.K. Rowling haalde haar inspiratie namelijk bij wetenschapper George Ripley. In de 15^e eeuw schreef hij een recept voor een oplossing, genaamd the Philosopher’s Stone, die het eeuwige leven zou schenken en metaal in goud zou veranderen. 

Het recept is erg cryptisch met onder andere verwijzingen naar het gebruik van drakenbloed. Toch hield dit wetenschappers, onder wie Isaac Newton, niet tegen om het recept eens uit te proberen.

In de 17e eeuw maakte een onbekende een manuscript, genaamd the Ripley Scroll, dat dienst doet als handleiding bij dat recept. Aan de hand van tekeningen licht het manuscript toe hoe het recept uitgevoerd moet worden. 

Van dat manuscript bestaan vandaag nog 23 versies. De 23 exemplaren hebben wel telkens andere tekeningen, maar ze volgen wel hetzelfde recept. 22 van de 23 manuscripten bevinden zich in musea en onderzoeksinstellingen. De 23^e versie is in handen van een particulier en werd vandaag bij een veiling verkocht voor € 662.732,51. De verkoper kocht het manuscript zelf in 2000 voor € 180.000.

Het manuscript is een kleine zes meter lang en bestaat uit zeven lagen vellum, perkament gemaakt uit kalfshuid, die aan elkaar gestikt zijn. (br.hln)

Dit moet je doen wanneer je geen kerstcadeau hebt voor iemand die jou wel eentje gaf

Er zijn maar weinig momenten ongemakkelijker dan wanneer je een cadeau overhandigd krijgt van iemand waarvoor jij niets hebt voorzien. Daar sta je dan met je mond vol tanden. Innerlijk vluchtig op zoek naar een excuus om je hachje te redden. Maar wat is nu eigenlijk de gepaste reactie in zo’n beschamende situatie? Sociaal psycholoog en schrijfster Susan Newman legt uit aan Huffington Post wat de sociale etiquette voorschrijft.

Doe je net alsof je het cadeau uit pure feestdagenchaos thuis vergeten bent? Of zeg je gewoon “Dankjewel, wat een leuke verrassing!”, gevolgd door drie overdreven dikke kussen, om vervolgens met het schaamrood op de wangen terug neer te vleien op je stoel? In beide gevallen blijft de nederlaag een bitter pil om te slikken.

Dat het zelfs de meest voorbereidde mensen onder ons kan overkomen, benadrukt ook sociaal psycholoog Susan Newman. “Het overkwam mij een keer toen ik kerst vierde met de familie van een vriendin. Haar moeder reikte me onverwachts een cadeau aan. Ik had het niet zien aankomen en schaamde me dan ook te pletter dat ik niets kon teruggeven. In plaats van een leugen te verzinnen zei ik: ‘ik wist niet dat we cadeaus zouden uitwisselen. Sorry dat ik niets heb voor jou, maar dit geschenk is geweldig. Dankjewel!’”

Box of shame

Meer dan eerlijkheid wordt er volgens Newman niet van je verwacht. Met een excuus, of erger nog: een leugen, graaf je jezelf alleen maar dieper de put van schaamte in.

“Begin niet met het bedenken van excuses en doe al helemaal niet alsof je het cadeau thuis bent vergeten. Dat is ronduit liegen in iemands gezicht. Bovendien zal jij je net zo schuldig, boos of beschaamd voelen als moest je echt geen cadeau hebben voor de persoon in kwestie. Je wordt onder druk gezet door wat volgens jou correcte sociale etiquette is, maar het is net liegen waarvan je niet verondersteld wordt het te doen.”

Oprechte dankbaarheid

Etiquette-specialist Diane Gottsman zet kracht bij die redenering. “Mensen zijn zo enthousiast wanneer ze hun liefde, steun of waardering mogen uiten met een geschenk. Dus in plaats van overstuur te raken omwille van dat mooi ingepakte (maar totaal onverwachte) cadeau, focus je beter op het tonen van je oprechte dankbaarheid.”

Hoe je dat doet? “Reageer met dezelfde levendigheid als die van wie je het geschenk kreeg. Glimlach, maak direct oogcontact, toon oprechte waardering en bedank de persoon voor de attentie. Je kan later nog beslissen of je de schenker een cadeau wilt geven, maar dat is geen verplichting”, besluit Gottsman.  (br.hln)

Véronique De Kock poseert voor het eerst met nieuwe vriend op première The Little Mermaid

Deze zomer maakte Véronique De Kock op Instagram al duidelijk dat ze niet langer single was. Ze postte toen een foto van haar vriend Manuel Goossens en schreef erbij dat ze ‘super happy’ was. Dat ze nu nog steeds gelukkig samen zijn, toonde het koppel door samen te poseren op de première van The Little Mermaid. 

Het was de eerste keer dat het koppel samen poseerde in het openbaar sinds ze samen zijn. Eind 2016 ging Véronique uit elkaar met haar toenmalige echtgenoot Fabien Gribaudo. Ze waren net geen vijf jaar samen en kregen samen een zoontje, Maximilien. Ook zoontje Maximilien poseert mee op de foto. (br.hln)

Roberta Flack (Asheville (North Carolina), 10 februari 1937) is een Amerikaanse zangeres. Ze is vooral bekend van haar hit Killing Me Softly with His Song.

Roberta Flack groeide op in Arlington, Virginia. Vanaf haar negende volgde ze pianolessen en toen ze 13 was, mocht ze haar moeder Irene vervangen als organiste bij het kerkkoor. Omdat ze als kind enkele klassen mocht overslaan, mocht ze op 15-jarige leeftijd al naar het conservatorium, waar ze drie jaar later afstudeerde. Voordat ze doorbrak in de muziek, heeft ze nog vijf jaar Engels en muziekles gegeven middelbare scholen. Hoewel ze zich aanvankelijk op jazz en klassiek repertoire richtte, schakelde ze langzamerhand over op popmuziek. Hierin werd ze ook gestimuleerd door haar zangleraar. Zo ging ze in clubs als pianiste en zangeres optreden.

Roberta werd in 1968 ontdekt door de jazzmuzikant Les McCann. In 1971 kwam ze al met een paar covers van bekende hits in de Billboard Hot 100 die ze samen zong met Donny Hathaway, een oud-klasgenoot van haar. Haar grote doorbraak kwam echter pas in 1972 toen ze een Amerikaanse #1-hit scoorde met The First Time I Saw Your Face. Dat nummer was al in 1969 opgenomen, maar werd drie jaar later pas populair, omdat het in de film Play Misty for Me van Clint Eastwood werd gebruikt. Het nummer leverde zelfs twee Grammy's op.

Ze is waarschijnlijk het meest bekend door haar uitvoering van Lori Lieberman's nummer Killing Me Softly with His Song, dat in 1973 tot #3 in de Top 40 kwam, en in 1996 in uitvoering van de Fugees zelfs op #1 kwam. In Nederland had ze ook nog een hit met Feel Like Makin’ Love. In haar thuisland Amerika haalden beide nummers de hoogste positie van de Billboard Hot 100. Negen jaar na Feel Like Makin’ Love stond Roberta nog eens in de Top 40 met het nummer Tonight I Celebrate My Love, een duet met Peabo Bryson. Na dat nummer werd het stil rondom Roberta Flack, zowel in Nederland als in de Verenigde Staten. In 1991 stond ze in Amerika nog eens op #6 met Set the Night to Music, een duet met Maxi Priest, dit nummer heeft in Nederland de hitlijsten niet gehaald. Haar meest recente album is Holiday, een cd met kerstliedjes uit 2003.

Deze bestemmingen kampen met een overvloed aan toeristen (en vermijd je dus best volgend jaar)

Misschien knijp je er met de feestdagen even tussenuit, of staat er de komende maanden een citytrip of reis op de planning. De mogelijke bestemmingen zijn eindeloos, maar er zijn wel een aantal plaatsen die af te raden zijn. Deze steden zijn immers zó populair geworden dat je er beter wegblijft.

Niets zo leuk als het ontdekken van een plek waar je nog nooit geweest bent, maar niet als je je daarbij door talloze toeristen moet wringen en overal urenlang moet aanschuiven. Sommige steden krijgen zoveel bezoekers over de vloer dat de plaatselijke instanties zich genoodzaakt zien om maatregelen te treffen. Zo werd de toeristentaks in de Balearen al stevig verhoogd, in de hoop iets minder mensen aan te trekken. In steden als Venetië en Barcelona trok de bevolking zelfs de straat op omdat ze zich niet meer thuis voelen in hun eigen stad.

Een rapport van de World Travel and Tourism Council heeft nu kunnen blootleggen waar de problemen het grootst zijn. Ze hielden daarbij rekening met factoren zoals een ontheemd gevoel bij de lokale bevolking, slechte reviews op TripAdvisor, schade aan de natuur, een overbelaste infrastructuur en de dreiging dat de plaatselijke cultuur verdwijnt.

De zeven steden die het slechtst scoorden op al deze punten, waren de onderstaande:
- Amsterdam
- Dubrovnik
- Kuala Lumpur
- Macau
- Rome
- Venetië
- Warschau

Wie nog geen bestemming in gedachten heeft, laat deze zeven dus voorlopig best links liggen, of moet rekening houden met veel drukte. De World Travel en Tourism Council raadt de steden nu aan om maatregelen te nemen, zoals een maximum aantal toeristen of een betere spreiding. Veel bestemmingen krijgen bijvoorbeeld enorm veel toeristen in de zomermaanden, maar veel minder de rest van het jaar. “We zien nu ook al dat veel steden een reservatie- en ticketsysteem invoeren voor de populairste bezienswaardigheden, om zo het aantal bezoekers te spreiden.” 

Andere landen proberen de toeristen richting minder bekende steden te lokken om de populairste plekken te ontlasten. Ijsland is bijvoorbeeld volop de stad Akureyri met zijn watervallen en warmwaterbronnen aan het het promoten. Een echte ban op toeristen wordt echter sterk afgeraden in het rapport. “Toerisme zal blijven groeien en nieuwe jobs en mogelijkheden met zich meebrengen.”  (br.hln)

Bankbediende slaagt in rotklus: 1,2 miljoen centjes tellen

Een medewerker van de Duitse centrale bank heeft deze week wellicht zijn levenswerk tot een goede einde weten te brengen. Wolfgang Kemereit kreeg de rotklus om bijna 2,5 ton centjes handmatig te tellen. De koperen Duitse Mark-centjes van één en twee cent werden meer dan dertig jaar lang door een vrachtwagenchauffeur verzameld. 

De trucker stopte ze thuis in honderden diepvrieszakken. De man overleed in mei. Zijn familie moest een vrachtwagen huren om de honderden zakken over te brengen naar het filiaal van de Deutsche Bundesbank in de noordwestelijke stad Oldenburg.

Om de centjes om te wisselen in euro’s moest de centrale bank precies weten hoeveel stukjes er in de zakken zaten. Telmachines waren niet aan bruikbaar, daar het om Marken ging. Kemereit kreeg dus de gigantische tel-opdracht toegewezen. Hij deed dit bovenop zijn dagelijkse taken in het filiaal. De klus duurde meer dan zes maanden. 

De bankbediende verklaarde aan de tv-zender NDR dat elk centje langs zijn handpalm is gepasseerd. Eén diepvrieszak centjes tellen duurde ongeveer een uur. En eigenlijk vond hij het nog prettig werk ook. De totale waarde van de naar schatting 1,2 miljoen centjes is naar schatting zo’n 8.000 euro. De nabestaanden hebben het bedrag uitgekeerd gekregen. (br.hln)

Iets voor jou ? Zoo en Plancendael zoeken olifantenfluisteraar

De Zoo en Planckendael zijn op zoek naar nieuwe verzorgers. Niet alleen voor de reptielen en de vogels, maar ook voor de olifanten. Planckendael verwacht een babyboom met drie drachtige vrouwtjes. In Antwerpen wenkt stilaan het pensioen voor Marcel, de nestor onder de olifantenfluisteraars. De dierenparken verwachten honderden kandidaten. “Maar pas op, olifanten knuffelen, dat doen we hier niet.”

In de eerste plaats wordt er gezocht naar een olifantenverzorger voor Planckendael. Stier Chang zorgde in zijn eentje voor drie drachtige vrouwtjes en naar alle verwachting zullen Kai-Mook, May Tagu, Phyo Phyo nog in de eerste helft van 2018 bevallen. Een versterking in die kraamkliniek is dus meer dan welkom.

500 kandidaten

In de Zoo gaat de 65-jarige Marcel na vijftien jaar bij de olifanten met pensioen in augustus volgend jaar. Voor hem wordt al uitgekeken naar opvolging. Elke nieuwe kracht doorloopt een opleidingsperiode die zes tot zeven maanden in beslag kan nemen. De vorige keer dat de Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde Antwerpen (KMDA) een vacature uitschreef voor een tijdelijke job als olifantenverzorger, kwamen daar vijfhonderd sollicitanten op af. Het gaat in de Belgische, Nederlandse en zelfs Franse dierenparken ook al snel rond als een lopend vuurtje als ergens een olifantenverzorger gezocht wordt.

”Dit is een droomjob voor heel veel mensen, maar niet iedereen is uit het juiste hout gesneden”, zegt Annelies Hillewaerde (35). Ze werkt al zestien jaar in de Zoo, waarvan veertien met de olifanten. “Voor mij was het ook een droom die ik al als kleine meid van vijf jaar al koesterde. Ik heb wel kunst gestudeerd, maar ook toen al kwam ik vooral naar de Zoo om dieren te tekenen. Toen er hier een functie vrij kwam, heb ik de kans met beide handen gegrepen.”


Tegenwoordig moet iedere verzorger in de Zoo vooraf een opleiding dierenverzorger gevolgd hebben. Ook ervaring met olifanten is verplicht. Zo vallen al heel wat van de kandidaten af. “Een olifant gaat jou op de rooster leggen, zeker de twee jonge ‘pubermannetjes’ die hier nu in de Zoo zitten”; zegt Annelies. “Je moet respect kunnen afdwingen, maar dat doe je in de eerste plaats ook door zelf het karakter van elke olifant te respecteren. Je moet ze leren ‘lezen’ en proberen te denken als een olifant.”

Niet ongevaarlijk

Volwassen Aziatische olifanten wegen 3 tot 5 ton, helemaal ongevaarlijk is het werk niet. “Wie wil knuffelen met de olifanten, is in de Zoo en Planckendael aan het verkeerde adres. We proberen hier de dieren vooral zichzelf te laten zijn. We trainen ze wel, maar ook dan houden we afstand. We gebruiken bamboestokken, nooit om mee te slaan, wel om signalen te geven. Als een olifant bijvoorbeeld pootverzorging nodig heeft, is er altijd een verzorger die de blik van het dier ‘vasthoudt’ en oplet voor elke beweging die het dier maakt, terwijl de andere, pas als alles veilig is, het dier aanraakt. Als ik bijvoorbeeld nu zomaar hun trainingsstal zou betreden, dan ben ik er geweest. Zij hebben hun territorium en dulden geen indringers.”

Weekends werken

Je moet als olifantenverzorger ook bereid zijn om in het weekend en op feestdagen te werken en te reizen voor de job. De vaste verzorgers begeleiden de verhuizing van dieren naar een andere Europese Zoo, soms wekenlang.

Annelies wil graag tot haar pensioen met de dikhuiden werken. “Als mijn lichaam het aankan tenminste. Het is fysiek vrij zwaar werk, een olifant eet 85 kilo hooi en takken per dag en een flink deel daarvan komt er weer uit langs de andere kant. Je mag geen schrik hebben om je vuil te maken en de specifieke geur van ‘olifant’ neem je op de trein mee naar huis. Schuine blikken gegarandeerd (lacht). Mijn vriend wil meestal pas een knuffel nadat ik gedoucht heb. Ook gemaquilleerde nageltjes kan je hier gerust vaarwel kussen.” Wie er nu nog meer zin in heeft gekregen, vindt de vacatures op de site van de Zoo. (br.hln)

“Ze gaan met hun jeans in het water en bedreigen medewerkers”: zwemdag voor vrouwen loopt uit de hand

Vrouwen duiken in hun gewone kledij het zwembad in, picknicken langs het water, verven hun haar in het zwembad en laten veel afval achter. Medewerkers van het ‘Vahrenwalder Bades’ die op het huisreglement wijzen, worden bedreigd.

“Ja, het gaat vooral om moslima’s”, verklaarde Ulrike Serbent, woordvoerster van de stad Hannover, aan de gerenommeerde Duitse krant Die Welt.

“Eigenlijk was het niet de bedoeling dat dit in de openbaarheid zou komen”, zei ze. De problemen werden vertrouwelijk behandeld. Toch wist de lokale krant Hannoverschen Allgemeinen Zeitung de hand te leggen op het probleemdossier.

“Men wilde in geen geval bepaalde groepen gaan viseren en daarom hebben we de feiten niet openbaar gemaakt”, legde Serbent uit. “We wilden vermijden dat er een xenofobe teneur zou ontstaan. De vrouwen zijn afkomstig uit een andere cultuur en zien dat zwemuurtje eerder als een samenkomst met andere vrouwen. Wij denken na over gepaste maatregelen”, zei ze. “In het zwembad komen ook honderden vrouwen die wel gewoon komen zwemmen zoals het hoort.”

Volgens de Hannoverschen Allgemeinen Zeitung wil de stad een bewakingsdienst in de buurt van de kassa’s posteren. De vrouwendag moet in elk geval blijven plaatsvinden, meent de stad. Volgens de lokale krant zijn er al sinds 2005 problemen met vrouwen die in gewone kledij willen baden. (br.hln)

Blijdschap en verdriet in gezin Wolters: Luka (5) krijgt peperduur medicijn, zusje Mara (8) niet

“Dit is zo dubbel. Ik ben blij en verdrietig. Ik weet niet wat ik moet zeggen tegen Mara”, zegt moeder Rita Wolters in een eerste reactie. Mara en Luka hebben SMA type 3a. Verder dan honderd meter lopen houden ze niet vol. Zonder medicijn zullen ze uiteindelijk rolstoelafhankelijk worden. Een sinds kort voor de Europese markt goedgekeurd medicijn kan de ontwikkeling van de ziekte echter vertragen.

Maar dat medicijn, Spinraza, kost zo’n 80.000 euro per injectie. “En daarvan heb je er het eerste jaar zes nodig en daarna elk jaar drie”, aldus vader Egbert Wolters. Zorgverzekeraars vergoeden het niet. Door een deal tussen de minister van Volksgezondheid en farmaceut Biogen kunnen nu dertig kinderen tot en met vijf jaar toch geholpen worden. Mara valt gezien haar leeftijd dus buiten die groep.

Hoop al opgegeven

Egbert en Rita hadden eerder vandaag de hoop dat Luka één van die dertig kinderen is al bijna opgegeven. “Als je kind erbij zou zitten, zou je deze week bericht krijgen. Je kunt in één dag toch wel dertig telefoontjes plegen? Het is nu donderdagmiddag en we zijn nog steeds niet gebeld”, aldus Egbert.

Maar aan het eind van de middag kwam alsnog het verlossende telefoontje uit het Universitair Medisch Centrum Utrecht waar de haast onmenselijke keuze om dertig kinderen uit te kiezen, werd gemaakt.

Behandeling

Luka wordt in januari en februari gescreend en dan begint de behandeling. En hoe nu verder voor Mara? Het gezin Wolters hoopt dat ook zij vroeg of laat het medicijn Spinraza krijgt. Egbert: “De prijs voor een injectie zal nog dalen. Er zijn andere ziektes in het nieuws geweest waarvan de medicijnprijs torenhoog was en waarbij het medicijn later alsnog in het basispakket kwam. Ik denk dat dit onderhandelingstechniek is van de producent. Die heeft iets en dan heb je de macht.” (br.hln)

Elke kerst legde ik pakjes voor Matt onder de boom. Zes jaar na zijn verdwijning zal mijn zoon er nu weer zelf bij zijn

“Slechts één keer in de zes jaar dat hij vermist was, vreesde ik het ergste”, schrijft mama Pauline in haar blog voor The Telegraph. “Een vriendin sms’te dat ze aan mij dacht, ‘na die vondst van de politie’. Ik zette het nieuws aan. Er was een lijk gevonden in de buurt van Kent, waar we wonen. Mijn hart stond bijna stil, toen ze het moment van overlijden schatten op vier jaar geleden. Dat was exact even lang als Matthew verdwenen was.” Een journalist kon Pauline al snel bevestigen dat het niet Matthew was. “Ergens wist ik dat hij nog leefde en dat Jim en ik hem zouden vinden.”

“We hebben de hoop nooit opgegeven”, schrijft Pauline. “Met kerst legde ik elk jaar pakjes voor hem onder de boom. En we lieten zijn kamer zoals ze was.” Maar al die jaren bleef Matthew ‘Matt’ Green helaas weg en wisten zijn ouders niet waar hij was.

Psychose

Matt groeide op als een lieve, populaire jongen, vertelt Pauline. Maar plots kreeg hij op zijn 24ste af te rekenen met een psychose en moest hij worden opgenomen in het ziekenhuis. Daarna leek het beter met hem te gaan en ging hij weer aan de slag als dakwerker. Maar toen was er die vrijdag, begin april 2010. Matt zou een vriend gaan bezoeken in Londen. Zondag kwam hij echter niet thuis. “We waren wel ongerust maar dachten dat hij een paar pinten te veel ophad”, schrijft Pauline. Ze ging maandag gewoon naar haar job in de gevangenis, haar man Jim naar de zijne als brandweerman. Woensdag zei Pauline dan aan Jim dat ze Matt zou opgeven als vermist.

De politie vond in Matts slaapkamer zijn gsm, het toestel waarnaar Pauline en Jim hun ongeruste berichtjes hadden gestuurd. Zijn rijbewijs, paspoort en geboorteakte bleken verdwenen. Net als een bedrag van zo’n 2.000 euro, waarvan Matts ouders dachten dat het voor het herstellen van zijn wagen moest dienen.

Madrid

Vanaf dan beheerste de zoektocht naar Matt Green het hele leven van Pauline en Jim. Zijn vrienden richtten een Facebookgroep op, waar allerlei tips binnenliepen. Toch duurde het nog jaren voor Matt uiteindelijk zou worden gevonden. Dat was in mei vorig jaar, in Spanje. De politie had hem daar opgepakt wegens vreemd gedrag. Matt werd opgenomen in een ziekenhuis in Madrid. Zijn ouders vlogen naar de Spaanse hoofdstad, “een van de vreselijkste reizen uit ons leven”.

“Het weerzien was niet zo prettig als we hadden gedacht, want hij wou ons niet zien”, gaat Pauline verder. Toen hij er wel klaar voor was, waren zijn moeder en vader in shock. “Hij was uitgemergeld en had lang haar en een baard. Na tien minuten wilde hij ons alweer weg. De opluchting dat hij nog leefde, was onbeschrijflijk, maar het was ook het begint van een nieuwe reis, die op velerlei gebied nog moeilijker was.”

Schizofrenie

Na drie weken was Matthew weer in Engeland. Dokters diagnosticeerden hem met schizofrenie en gaven hem aangepaste medicatie. Eind vorig jaar ging hij naar een gespecialiseerde instelling. Pauline en Jim zien hun zoon daar nu wekelijks en merken een aanzienlijke verbetering in zijn toestand. “Ik weet dat hij vooruitgang boekt, want nu krijg ik al een knuffel als ik hem zie. De eerste keer dat hij dat deed, was ik een snotterend wrak. Hij zal nooit meer helemaal in orde zijn en dat moet ik aanvaarden. Maar hij stelt het goed en ik weet altijd waar hij is.”

Matt zal niet op kerstdag zelf naar huis komen, dat is te druk voor hem. Hij verkiest tweede kerstdag. “Dat is nog altijd dubbel zo goed als de voorbije jaren. Toen wisten we niet eens of hij dood of levend was”, sluit Pauline af. (br.hln)

Vanaf 2019 mogen alle plastic verpakkingen in nieuwe blauwe zak

Eén blauwe zak die aan huis wordt opgehaald, die alle plastic verpakkingen verzamelt, evenals metalen verpakkingen en drankkartons, dàt is het principe van het nieuwe afvalbeleid van Fost Plus. 

Het doel is om het nieuwe systeem geleidelijk aan in te voeren in heel België, gespreid over een periode van 2 jaar, tussen 1 januari 2019 en 2021. Deze evolutie zal volgens Fost Plus toelaten om 8 kg extra per jaar per inwoner in te zamelen. België zal zo een recyclagepercentage van 64 pct bereiken, ver boven de Europese aanbevelingen (22,5 pct vandaag en 45-55 pct verwacht vanaf 2025).

Vanaf 2019 wordt het sorteren eenvoudiger voor de burger: alle types plastic verpakkingen mogen dan in de blauwe zak worden gestopt, dus ook yoghurtpotjes, margarinevlootjes en plastic folie. Met de nieuwe stap wil Fost Plus naar eigen zeggen “de circulaire economie bevorderen en op langere termijn overal een recyclageoplossing bieden voor alle verpakkingen op de markt”. Sinds Fost Plus de gescheiden inzameling van huishoudelijk verpakkingsafval in België heeft ingevoerd, zijn naast metalen verpakkingen en drankkartons alleen plastic flessen en flacons toegestaan in de blauwe zakken.

De uitrol van de nieuwe blauwe zak, die in principe op 1 januari 2019 begint voor 1,5 miljoen inwoners, zal over 2 jaar gespreid worden en in drie golven gebeuren. Vanaf 1 januari 2021 zal de nieuwe uitgebreide blauwe zak beschikbaar zijn voor alle Belgische gezinnen.

Jobs

De geleidelijke invoering geeft volgens Fost Plus alle betrokken partijen - intercommunales, inzamelaars, sorteercentra en recyclagefabrieken - de tijd om de nodige aanpassingen door te voeren en nieuwe sorteer- en recyclagevoorzieningen te ontwikkelen. Met het nieuwe systeem wordt 70.000 ton plastic verpakkingen meer gerecycleerd per jaar, wat ook goed is voor meer dan 100.000 CO²-besparing per jaar, zegt Fost Plus. Ook wordt volgens de afvalrecycleerder 18 miljoen euro bespaard voor de lokale besturen door de vermindering van de hoeveelheid huishoudelijk afval die moet worden verbrand en het zorgt voor 350 nieuwe banen, hoofdzakelijk voor laaggeschoolde arbeiders, in de sector van inzameling, sortering en recyclage.

In het implementatieplan dat op 15 december naar de IVC (Interregionale Verpakkingscommissie) werd verzonden, verbinden de verpakkingsverantwoordelijken zich ertoe om, via Fost Plust, de op 37 miljoen euro per jaar geraamde meerkosten te dragen waardoor de betrokken actoren de inzameling, het sorteren en de recyclage kunnen uitvoeren volgens de eisen van het nieuwe model. Fost Plus verwacht van zijn partners bepaalde inspanningen, met name de modernisering en de beperking van het aantal sorteercentra, die grote volumes en nieuwe plastic verpakkingstypes zullen moeten verwerken. De overheidsinstanties zullen ook optimale omstandigheden moeten scheppen om nieuwe investeringen aan te trekken in de lokale recyclagesector. “Dankzij dit project zal België zijn leiderspositie in recyclage van huishoudelijk verpakkingsafval versterken”, zegt William Vermeir, managing director van Fost Plus. “Dankzij de vorderingen op het vlak van recyclage en het nieuwe sorteersysteem zal het grootste deel van de weg al afgelegd zijn naar de circulaire economie.”  (br.hln)

Miljonair verloot luxevilla van 2,6 miljoen, inclusief Rolls Royce en personeel. En een lotje kost slechts 12 euro

Een Britse miljonair verloot zijn villa van 2,6 miljoen euro. Een lotje kost slechts 12 euro en de winnaar krijgt niet alleen de prachtige villa, maar ook een Rolls Royce, 10 hectare tuin, een zwembad en een jaar gratis personeel.

Wie een lotje koopt voor 10,5 pond (nog geen 12 euro) maakt kans op de prijs van zijn leven: een gigantisch pand op een reusachtige plek grond in het Engelse Devon, in het zuidwesten van Engeland. Bovendien krijg je er een Rolls Royce, een zwembad, een golfterrein, een gevulde wijnkelder, een fitness- en wellnesszaal én gratis personeel voor één jaar. Daarnaast krijgt de winnaar nog eens 50.000 pond (57.000 euro) zakgeld.

De anonieme eigenaar, die de villa naar eigen zeggen “voor de lol” verkoopt, hoopt om 500.000 lotjes te verkopen. De kans dat je als winnaar uit de bus komt, is dus gering. Maar de miljonair geeft ook nog eens 10.000 pond (11.400 euro) weg aan negen ‘verliezers’. Twintig procent van de opbrengst van de loterij gaat naar verschillende goede doelen, waaronder het Rode Kruis en Make-a-Wish.

“We hebben dit huis zelf ontworpen en gebouwd. We hebben er heel mooie tijden in beleefd, maar nu willen we dichter bij onze kleinkinderen wonen”, vertelt de eigenaar.

Helaas is de wedstrijd enkel voorbehouden voor inwoners van Groot-Brittannië.  (br.hln)

Wat een kerstcadeau: dakloze vindt door stom toeval 300.000 euro in luchthaven en verdwijnt met de noorderzon

Een vroeg kerstverhaal komt uit Frankrijk, want daar vond een dakloze 300.000 euro op de luchthaven van Parijs, Charles-de-Gaulle. Terwijl de man enkele vuilnisbakken aan het doorzoeken was en even achteruit leunde tegen een deur, ging die plots open. In de ruimte lag heel wat cash geld gestockeerd. De vijftiger verdween met de noorderzon.

Rond 17.30 uur afgelopen vrijdag gaat plots het inbraakalarm af in terminal 2F. Iemand heeft zich ongevraagd toegang verschaft tot de gebouwen van Loomis. Daar ligt heel wat cash geld opgeslagen: voor de pinautomaten in de terminal. Maar ook heel wat geld van winkeltjes op de luchthaven zelf. Het bedrijf stockeert daarnaast waardevolle goederen die per vliegtuig Frankrijk binnenkomen. Alle alarmbellen gaan af, de manager van het bedrijf en een politieagent komen als eersten ter plaatse en merken dat een van de deuren openstaat. Van de dader geen spoor meer. Wel zijn er twee zakken vol geldbiljetten verdwenen. Of 300.000 euro.

De bewakingsbeelden worden nagekeken. Er is geen dief met bivakmuts te zien, wel een dakloze man die de vuilnisbakken naast het bedrijf doorzoekt. De agenten zien hoe hij achterover leunt tegen een deur die... plots blijkt open te gaan. De vijftiger laat zijn enige bagage, een valies, achter en stapt de ruimte waar het geldtransport wordt opgeslagen, binnen. Een paar minuten later zien de agenten hem vertrekken, met twee grote tassen vol bankbiljetten. De man versnelt zijn pas en baant zich een weg door de luchthaven. Daar stopt het spoor. 

Vraag blijft nog altijd hoe het in godsnaam mogelijk is dat een deur van een van de best beveiligde gebouwen in de luchthaven zo makkelijk opengaat. Geen commentaar, klinkt het bij Loomis dat de Franse pers niet te woord wil staan.

De ‘dief’ is voorlopig spoorloos. De man laat wel z’n koffer achter, maar die blijkt leeg. Alleen de camerabeelden kunnen de onderzoekers nu helpen en het feit dat de man bij de patrouillerende politie in de terminal geen onbekende is. “De dakloze hing al een tijdje rond hier. Hij doorzocht regelmatig de vuilniszakken van het hotel in de vleugel van de luchthaven”, klinkt het. Het zal allicht de laatste keer geweest zijn dat hij dat hoefde te doen...  (br.hln)

 Norah Jones - Sunrise

Klik op de foto om haar te beluisteren

Norah Jones, volledige naam Geetali Norah Jones Shankar (New York City, 30 maart 1979), is een Amerikaanse jazz-zangeres.

Jones is een dochter van de Indiase sitarspeler Ravi Shankar en Sue Jones. Ze is een halfzuster van muzikante Anoushka Shankar, geboren uit het tweede huwelijk van haar vader Shankar. Jones bracht haar jeugd door bij haar moeder, die naar Dallas (Texas) verhuisde toen ze vier jaar oud was.

Jones is sterk beïnvloed door de muziek van (onder andere) Bill Evans en Billie Holiday. Ze beschouwt Willie Nelson als haar grote idool. Op vijfjarige leeftijd begon Jones met zingen in kerkkoren. Twee jaar later startte ze met pianolessen en speelde ze een tijdje saxofoon. Op haar vijftiende verhuisde Jones naar Dallas, waar ze zich inschreef op de Booker T. Washington High School voor drama en visuele kunsten. Op haar zestiende gaf ze haar eerste optreden in een plaatselijke coffeeshop, waarbij ze I’ll be seeing you zong. Ze vond zingen leuk, maar had het idee dat een pianostudie haar een vastere basis zou geven. Terwijl ze nog op school zat, won ze de Down Beat Student Music Awards (SMA) voor Best Jazz Vocalist en Best Original Composition in 1996. In 1997 behaalde ze nogmaals een SMA voor Best Jazz Vocalist.

Nadat Jones afstudeerde, vertrok ze naar de University of North Texas, waar ze zich toelegde op jazzpiano. Ze zong een tijd in een bandje genaamd Laszlo. Ze speelden vooral muziek die ze zelf beschrijft als ‘donkere jazzachtige rock’. In 1999 verhuisde ze naar New York waar ze regelmatig optrad met de funk-fusion groep Wax Poetic. Tussen baantjes als serveerster door ging Jones om met de plaatselijk songwriters. Ze kreeg daardoor inspiratie om haar eigen nummers te gaan schrijven. Uiteindelijk werd er een groep gevormd met songwriter Jess Harris, Lee Alexander als bassist en Dan Rieser als drummer. Jones zong en speelde piano. In oktober 2000 nam de groep een paar demo’s op voor ‘Blue Note Records’. Voor Jones was dit de gelegenheid om vocaal terug te keren naar haar jazzroots en opnieuw liedjes te schrijven. Het resultaat van de demo’s werd uitgebracht als EP onder de titel First sessions. In 2001 tekende Jones een contract bij Blue Note Records.

In mei 2001 begon Jones met het opnemen van haar album Come Away With Me. Ze deed hiervoor voorbereidend werk met producer Craig Street in de ‘Baersville Studio’ in Woodstock. In augustus 2001 gingen Norah en haar muzikanten weer de studio in, deze keer met producer Arif Mardin in de Sorcerer Sound-studio in Manhattan. Het album kwam uit in februari 2002. Jones was de grote winnaar tijdens de uitreiking van de Grammy's in 2003. Ze won in elke categorie waarin ze genomineerd was en ging zo met acht Grammy's naar huis. Haar debuutalbum werd beloond met bekroningen in de categorieën Beste Nieuwkomer, Beste Album, Beste Song (Don't know why), Beste Opname (Don't know why), Beste Gezongen Popalbum, Beste Zangeres, Beste Songwriting en Beste Productie. Tegen het einde van 2006 waren er wereldwijd 19 miljoen exemplaren van Come Away With Me over de toonbank gegaan.

In februari 2004 kwam Jones' tweede studio-album Feels Like Home uit. Binnen één week waren van het schijfje wereldwijd één miljoen exemplaren verkocht. Hoewel Come Away With Me beter verkocht dan Feels Like Home (vier miljoen stuks wereldwijd) zag het publiek Jones' tweede album toch als de succesvolle opvolger waar op gehoopt was. Met het album in haar bagage ging Jones op tournee, samen met haar eigen Handsome Band. Van de tour verschenen opnames op de dvd Live in 2004.

Sinds 2005 werkte Jones aan haar derde album, dat vanaf januari 2007 in de winkels lag onder de titel Not Too Late. Als eerste single hiervan verscheen het nummer Thinking About You.

Tevens in 2007 maakte Jones haar debuut als filmactrice met een hoofdrol in My Blueberry Nights. Ze was vijf jaar eerder te zien in Two Weeks Notice, maar dan als zichzelf.

Hoe vertel je aan een kind dat het te dik is?

Bijna 1 op de 3 mensen wereldwijd heeft overgewicht, en dat maakt obesitas één van de belangrijkste gezondheidsproblemen van de mensheid. Want niet alleen volwassenen sleuren behoorlijk wat overtollige kilo’s mee, ook het aantal kinderen met obesitas is in de afgelopen 40 jaar vertienvoudigd. Jong geleerd is oud gedaan, maar geldt dat ook om iets af te leren? En zo ja, hoe pak je dat dan aan?

Je kind vertellen dat het te dik is, blijkt een delicaat onderwerp. Heel wat ouders durven het dan ook niet goed aan, uit angst hen op te zadelen met een complex - of erger nog: eetstoornis. En toch is dat wel degelijk de realiteit, want het aantal kinderen met overgewicht gaat jaar na jaar verder de hoogte in.

Gezondheidscrisis

“Het ziet ernaar uit dat we een nieuwe generatie van kinderen en jongeren krijgen die obesitas zullen hebben wanneer ze volwassen zijn,” aldus professor Majid Ezzati die de studie bij kinderen uitvoerde in opdracht van de Wereldgezonheidsorganisatie (WHO). Doctor Fiona Bull van WHO zelf, valt hem daarin bij: “Obesitas is tegenwoordig een wereldwijde gezondheidscrisis geworden, en het probleem zal de komende jaren alleen maar verergeren als we er niets aan doen. We bevinden ons in een maatschappij waar vette, suikerrijke caloriebommen alom worden aangeprezen, op televisie, aan de bushalte, ... Dat moet stoppen.”

Praat over gezondheid in plaats van gewicht

En daar hebben ook de ouders een verantwoordelijke rol in, vindt personal trainer en vader van twee kinderen, Matt Roberts. “Tegenwoordig zijn ouders bang om met hun kinderen over hun gewicht te praten. Maar dat wil niet zeggen dat je het onderwerp uit de weg moet gaan. Ook met kinderen kan je het er op een gepaste en vriendelijke manier over hebben.” Begin bijvoorbeeld nooit over hun gewicht, maar over hun gezondheid. “Zeg niet dat ze wat kilo’s moeten verliezen - het heeft geen zin om met cijfers te gaan goochelen - maar praat over de gezondheidsrisico’s van suiker, en hoe ze zich beter en energieker zullen voelen als ze meer sporten of buitenkomen. Of overtuig hen met het feit dat ze beter zullen worden in de sportlessen op school.”

Geef het goede voorbeeld

Vergeet natuurlijk ook niet om éérst naar je eigen eetgewoonten te kijken. Zorg ervoor dat je altijd het goede voorbeeld geeft. En steek hand in eigen boezem - of beter nog: ijskast. “Ruim de keukenkasten en koelkast uit, en zorg dat de frisdranken en koekjes beperkt zijn, zo komen kinderen minder snel in de verleiding”, aldus Roberts. “Gooi niet al het snoepgoed in de vuilnisbak, maar bewaar het op een plek waar de kinderen er niet bij kunnen, en reserveer dat lekkers voor speciale gelegenheden.”

Ken je kind

“Sommige kinderen hebben nu eenmaal pech en komen sneller bij dan anderen,” vertelt klinisch psychologe Rachel Andrew. “Vaak heeft dat met hun genen en omgeving te maken - ik zie zelden een kind met obesitas in een gezin waar iedereen een gezond gewicht heeft. Maar ook het lichaamstype, metabolisme en temperament van het kind spelen een rol. Net als hun hobby’s: sommigen schilderen en knutselen nu eenmaal veel liever dan dat ze buiten met een bal gaan ravotten. Als ouder is het een natuurlijke reflex om je kind te willen beschermen, maar op lange termijn zal het probleem negeren hen meer kwaad dan goed doen.” (br.hln)

“Ik woog nog 36 kilo”: Temptation-Rosanna deelt aangrijpend anorexiaverhaal

De Nederlandse Rosanna ′Temptation’ Voorwald doet met haar lichaam heel wat mannen in zwijm vallen. Op Instagram trakteert ze haar volgers regelmatig op uitdagende kiekjes. Haar laatste post was echter van een heel andere orde: Rosanna deelt er openhartig haar anorexiaverleden.

De foto bij het bericht op Instagram laat weinig aan de verbeelding over: we zien een graatmagere Rosanna in haar jonge jaren zitten op het strand.

“Ik herinner me nog precies die dag”, schrijft Rosanna. “Ik ging naar het ziekenhuis voor een controle van alles, en de arts zei dat mijn hart in winterslaap was... Ik kon elk moment doodgaan.”

Op een bepaald moment zag de situatie er dan ook alles behalve rooskleurig uit. "Op mijn laagste gewicht woog ik 36 kilo, nu weeg ik 65”, schrijft Rosanna. Zeven jaar lang vocht ze tegen haar stoornis. Rosanna werd opgenomen in verschillende ziekenhuizen, en kreeg therapie. Na een lange strijd is ze intussen helemaal hersteld van de ziekte. 

"Eindelijk had ik een balans gevonden, ben gezond gaan eten en sporten. Nu ben ik super gelukig en gun niemand deze erge ziekte”, besluist ze.  (br.hln)

Vader martelde Maude om van haar een ‘supervrouw’ te maken

Beeld je in dat je acht jaar bent. Dat je een meisje bent dat ten minste twee keer per week tien minuten lang een hek moet vasthouden dat onder stroom staat zonder dat je van je vader een spier mag vertrekken. Nee, het is geen afschuwelijk verzonnen verhaal, de Française Maude Julien heeft het daadwerkelijk beleefd.

Supermens

Het gruwelverhaal van haar jeugd leidde tot het aangrijpende boek ‘Alleen tegen mijn vader’, in een interview met de krant The New York Post vertelt zij er openhartig over. “Het ritueel met het hek was voor mijn vader een test van mijn wilskracht. Hij wilde van mij een supermens, een ultieme overlever maken”, zegt Maude Julien (60), inmiddels oma en woonachtig in Parijs. “Ik moest het met beide handen vasthouden en ik mocht geen enkele reactie laten zien.” Een ander extreem experiment voor het meisje speelde zich af in de kelder. Eens in de maand werd zij er een nacht opgesloten, tussen de ratten om er, aldus haar vader, “te mediteren over de dood”.

‘Absolute gek’

De nachtmerrie van Maude Julien zou 18 jaar duren. Zo lang stond zij onder de absolute controle van haar vader, die lid was van een Vrijmetselaarsloge en er occulte filosofische gedachten op na hield. Hij was ervan overtuigd dat de wereld in verval was geraakt en er spoedig een opstand van het kwaad zou uitbreken. In zijn ogen was Maude uitverkoren om die rebellie te beteugelen en de wereld in bescherming te nemen. “Hij was een absolute gek”, zegt Julien over haar vader.  Louis Didier is in 1981 op 79-jarige leeftijd gestorven.

Didier, die na de Tweede Wereldoorlog financieel onafhankelijk werd met de handel in aandelen, werkte volgens een vooropgezet plan. Het begon in 1936 toen hij een zes jaar oud meisje adopteerde, Jeannine. Hij voedde haar op om zijn vrouw te worden. In november 1957 bracht Jeannine Maude ter wereld, het kind dat de ‘perfecte supervrouw’ moest worden.

Whisky

Het drietal leefde in Noord-Frankrijk, in een huis weg van de bewoonde wereld. Didier gaf zijn dochtertje zelf les, een school zag zij nooit want ze moest in het huis en op het erf blijven. Voortdurend werd haar uithoudingsvermogen getest met de meest bizarre experimenten. Zij moest lange tijd over het randje van een klif blijven hangen, helpen bij de slacht van vee, whisky drinken om daarna te lopen zonder zwalpen. Door het alcoholgebruik op zo’n jonge leeftijd heeft Julien blijvende schade aan de lever opgelopen.

Maar er is nog meer ellende. Tien jaar lang, van haar derde tot haar dertiende levensjaar, wordt Maude Julien seksueel misbruikt door een arbeider die op het land van haar vader werkt. De enige vrienden bij wie zij troost vond, waren haar hond en twee pony’s. “Zonder hen zou ik nu niet meer in leven zijn”, zegt Julien. “Zij gaven me de warmte die ik nergens anders kon vinden. Ik mocht mijn ouders niet aanraken. Van mijn hond en pony’s leerde ik wat liefde was, waar ik troost kon vinden.”

Dostojevski

Het meisje vond afleiding in boeken, uitgekozen door haar vader. Zij werd dol op het werk van de Russische schrijver Dostojevski, en ‘De Graaf van Monte Cristo’ van Alexandre Dumas, werd haar favoriet. Het boek leerde haar dromen over een ontsnapping, aldus Maude Julien tegenover de Amerikaanse krant. Het droeg eraan bij dat ze niet ‘een totale slaaf werd in de cultus van drie’. Maar zij verviel wel in chronische zelfmishandeling.

In 1972 kwam er redding, in de persoon van Andre Molin. Hij leerde haar spelen op piano en de accordeon, en zij vertelde hem wat er loos was. “Hij maakte ook drie jaar muziek met mijn vader om zijn vertrouwen te winnen. Op een dag kreeg hij van mijn vader toestemming om mij bij hem thuis in het dorp les te geven. Ik kreeg ook een baantje in zijn muziekwinkel”, legt Julien uit.

Als zij 18 wordt, doet Louis Didier nog een concessie. Zij mag trouwen met een jonge musicus die zij tijdens haar muziekles heeft leren kennen. Maude Julien kreeg van haar vader wel een strikte voorwaarde mee: ze moest hem na zes maanden verlaten en terugkeren als maagd. Het meisje greep haar kans en vertrok voorgoed.

Moeder

Het huwelijk zou zes jaar duren. Maude kreeg een dochter die nu 35 jaar oud is. Later leerde ze een andere man kennen en kreeg van hem in 1990 een tweede dochter. Met haar moeder heeft zij geen contact. “Ik heb mijn boek aan haar opgedragen. Zij is ook een slachtoffer en ik heb mijn boek naar haar opgestuurd, met een brief. Ze heeft niet gereageerd maar ik hoorde via een omweg dat zij bang is en niet blij dat ik het heb geschreven’’, zegt Maude Julien.

De Française heeft met intensieve therapie haar trauma’s kunnen verwerken. Na een studie psychologie helpt zij nu patiënten die een soortgelijke afschuwelijke jeugd hebben moeten doorstaan. “Natuurlijk leed ik aan flashbacks toen ik mijn memoires schreef, maar ik ben blij dat mijn verhaal op schrift staat. Ik wilde er een boek van hoop van maken, ik zie het als een handleiding om te kunnen ontsnappen”, aldus Maude Julien. (br.hln)

Waarom we meer eten met zwaar bestek en voedsel op een rood bord minder goed smaakt

Waarom bestellen we massaal tomatensap in het vliegtuig? En hoe komt het dat we meer eten met zwaar bestek? Voedselwetenschapper Charles Spence toont in zijn eetbijbel Gastrofysica hoe onze zintuigen zich laten manipuleren.

Hotelketens vragen om zijn advies. Net als grote sterrenchefs als Heston Blumenthal. Ook bier-, koeken- en frisdrankfabrikanten staan regelmatig bij hem op de stoep in de hoop op tips die de omzet kunnen verhogen. Want de Britse voedselwetenschapper Charles Spence weet precies wie of wat (on)bewust onze smaak beïnvloedt. Zelfs het gewicht van de ober die je eten op tafel zet speelt mee, zegt hij. We vragen hem naar tien opmerkelijke waarnemingen.

Waarom drinken we massaal tomatensap in het vliegtuig?

“De dreunende decibellen van de motoren onderdrukken je vermogen tot proeven. Zoet kunnen we bijna niet meer waarnemen. Maar zoutige umami-achtige smaken als tomatensap wel.”

Koffie is lekkerder bij daglicht.

“Door je bioritme heb je overdag en vooral na het opstaan meer speeksel in je mond waardoor je meer smaak waarneemt. Daarom komen professionele wijnliefhebbers vooral om 11.00 uur ’s ochtends in actie.”

Heavy metal-muziek bevordert dronkenschap.

“Hoe harder en sneller de dreunen en gitaarsolo’s des te rapper we gaan drinken. Zaken die veel Guns N’ Roses draaien verkopen 27 procent meer alcohol dan kroegen die dat niet doen.”

Wie veel romantische nummers luistert, valt af.

“Dat geldt voor korte periodes. Eten en drinken smaken namelijk door zwijmelmuziek veel zoeter. Je hoeft dus minder suiker te gebruiken. In Vietnam staat een muzikale bakkerij die cakes en koeken serveert die gebakken zijn met de helft van de normale hoeveelheid suiker. Geen van de klanten heeft ooit geklaagd. Of ons brein zich ook op langere termijn laat foppen, is niet onderzocht.”

Van een rood bord eet je minder chips dan van een blauw.

“Bij de kleur rood denken we aan bloed, gevaar, stoplichten en ondergaande zon. Kortom: gevaar. Daardoor zijn we geneigd minder te eten. Het is een goed middel om minder te snacken.”

We eten meer met zwaar bestek.

“Zwaar associëren we met kwaliteit. Bij onze afstandsbedieningen, autosleutels maar ook dus bij bestek. Alles wat we daaraan prikken, proeft beter dan aan lichte lepels en vorken.”

Waarom smaakt eten uit een kom beter dan dat van een bord?

“Die kom zorgt ervoor dat pokébowls en noedelsoepen enorm in opmars zijn. We pakken zo’n kom vaak in onze handen: het gewicht en de warmte zorgen voor troost en comfort. Daardoor waarderen we de gerechten meer.”

Wanneer we met drie anderen dineren, eten we 75 procent meer dan alleen.

“Zit je met vrienden in een restaurant dan is het vaak gezellig waardoor gerechten lekkerder smaken. We scheppen dan een tweede, derde of zelfs vierde keer op. Ook een bijzonder effect: zonder dat we het weten spiegelen we elkaars bewegingen in die situatie. Kijk naar een tafel met meer mensen en je zult zien dat ze synchroon mes en vork naar hun mond brengen.”

Benamingen beïnvloeden onze smaak.

“Ik heb twee identieke vissen naast elkaar gelegd. De ene noemde ik Patagonische tandvis, de andere Chileense zeebaars. Iedereen koos voor de laatste. We zijn ook gevoelig voor idyllische aanbevelingen: een supermarkt plakte op een Marokkaans fabrieksproduct het etiket ‘afkomstig van Rosedene Farm’. Kopers vielen er massaal voor hoewel ze wisten dat die combinatie onmogelijk was. Maar hé: platteland betekent ambachtelijk, betekent puur, betekent lekker.”

Eten met ronde vormen smaakt zoeter dan met vierkante.

“Bij cappuccino met een ronde vorm in het schuim wordt minder suiker gedronken dan bij exact hetzelfde bakkie met een vierkant patroon. Hetzelfde geldt voor chocolade: presenteer het in hoekige brokken dan vinden mensen het anders smaken dan in bolletjes.”  (br.hln)

Jean-Pierre Van Rossem verkoopt liefst veertig schilderijen, want hij gaat verhuizen

De flamboyante Jean-Pierre Van Rossem (72) verlaat definitief Oostende. Dat heeft hij via Facebook laten weten. In een te grote verhuizing heeft hij echter weinig zin, nochtans heeft hij thuis een hoop schilderijen liggen. Een veertigtal van zijn eigen werken kunnen niet mee naar de nieuwe woont. Hij biedt ze nu te koop aan heeft  een oproep geplaatst op sociale media. “De meeste zijn 100 op 120 centimeter groot. Bieden doe je door te mailen naar politiek929@gmail.com. De hoogste bieder mag het schilderij op 21 of 22 december komen ophalen.” Een bod moet wel minstens 5.000 euro bedragen. ”Ieder lachwekkend laag aanbod wordt uiteraard geweigerd”, zegt hij nog.

Van Rossem had eerder nochtans gezegd dat hij zijn schilderijen het liefst allemaal voor zich houdt. “Ik wil niet dat Jan en alleman een Van Rossem aan de muur hebben hangen. Ze zijn uitsluitend bestemd voor kunstliefhebbers, niet voor cultuurbarbaren die van babyborrels houden.” Drie schilderijen houdt de politicus/publicist wel.
 (br.hln)

Archeologen ontdekken spectaculaire nieuwe grafkamers met mummies in Egypte

De tombes stammen waarschijnlijk uit de achttiende dynastie van het oude Egypte, meldden de Egyptische autoriteiten volgens de BBC. De tombes werden zo’n twintig jaar geleden al gevonden, maar nu voor het eerst uitgegraven. “Het is echt een uitzonderlijke dag”, zei minister van Oudheden, Khaled al-Anani.

De tombes bevinden zich in de buurt van Luxor, vlakbij de tempel van Hatsjepsoet en de Vallei der Koningen. Van wie ze zijn is niet bekend. Mogelijk gaat het om hooggeplaatste ambtenaren.

Het graf is het laatste van verschillende archeologische vondsten in Egypte dit jaar. In april vonden archeologen acht mummies in een andere grafkamer, eveneens in Luxor. In maart ontdekten ze een bijzonder groot beeld in een achterbuurt in Caïro, dat waarschijnlijk koning Psammetichus voorstelt. (br.hln)

Kerstman haast zich naar ziekenhuis om laatste wens van terminale kleuter te vervullen

Het zoontje van het gezin, de tweejarige Miles Agnew, lag al twee maanden in het ziekenhuis, hij was al lang ernstig ziek. Vorige week ging zijn lichaam in shock en ging zijn gezondheid plotseling enorm achteruit. Het jongetje werd geboren met microcefalie en hersenverlamming, een oogaandoening, misvormingen aan zijn brein, epilepsie en voedselallergieën. Toen hij amper drie maanden oud was, werd hij geadopteerd door de familie Agnew. 

De kleine jongen had nog een bijzondere laatste wens: nog een keer op de schoot van de Kerstman zitten. Dat leek niet meer haalbaar te zijn, maar dat was buiten Kerstman Jeff Bodily gerekend. Hij haastte zich naar het ziekenhuis, zodat de kleuter toch nog een laatste keer op zijn schoot kon zitten. 

“We dachten dat we ons bezoek aan de Kerstman wel konden vergeten. We koesteren onze tijd en onze herinneringen als familie enorm. We proberen ondanks onze pijn vooruit te blijven gaan”, vertelt de moeder van Miles aan The Mirror.

The Secret Sleigh Project

Jeff Bodily kwam via het goede doel ‘The Secret Sleigh Project’ te weten dat de familie van de kleuter dringend op zoek was naar een Kerstman. Hij besloot meteen actie te ondernemen. ‘The Secret Sleigh Project’ probeert ervoor te zorgen dat elk kind de magie van Kerstmis kan ervaren, zelfs wanneer ze thuis in bed liggen door ziekte. 

Het bezoek was geen zonder tranen: “Ik kan niet liegen, ik kreeg een krop in mijn keel en er zat een traan in het oog van de Kerstman, maar dit was voor de herinneringen van de familie”, vertelde de goedhartige man aan ABC news.  (br.hln)

Adopteer eens een kasteel: meer dan 10.000 mensen kochten dit Franse slot

Wie wil nu niet eigenaar zijn van een kasteel? Jammer genoeg is dat alleen weggelegd voor de superrijken. Behalve in Frankrijk dan, waar je voor zo’n 50 euro een château kan kopen. Tenminste, als je bereid bent het te delen met een paar duizend andere eigenaars.

Het gaat meer bepaald om het ‘Château de la Mothe-Chandeniers’ in het Franse dorpje Les Trois-Moutiers (in het departement Vienne). De gemeente heeft nog geen duizend inwoners, maar wel zijn eigen kasteel. 

Dat kasteel werd echter nooit opgenomen als cultureel erfgoed, ondanks het feit dat het dateert uit de 13e eeuw en best mooi is. Of dat was het toch, voor een zware brand in 1932 het merendeel van de gebouwen vernielde. Omdat het nog steeds in privébezit is en de eigenaar niet kan of wil betalen voor de restauratie, dreigt het echter steeds verder te verkommeren. Intussen groeien de bomen en struiken al door het dak en de ramen.

Adopteren

Dartagnans, een Franse crowdfuncingsservice, wil daar nu verandering in brengen. Ze willen zoveel mogelijk mensen aansporen om een deel van het kasteel te adopteren, zodat ze het uiteindelijk met de opbrengst kunnen kopen en terug in ere kunnen herstellen. Voor 50 euro mag je jezelf al een eigenaar noemen, en wie 60 euro of meer doneert krijgt daar een mooie box en een bezoek aan de château bovenop.

En het concept slaat aan: al meer dan 10.000 mensen droegen een steentje bij, waardoor het beoogde doel van 500.000 ruimschoots gehaald werd. Intussen staat de teller al op meer dan 837.200 euro, en de veiling loopt nog 18 dagen door. Waar wacht je nog op? (br.hln)

Fransen nemen vandaag massaal afscheid van rockheld Johnny Hallyday

Frankrijk neemt vandaag afscheid van rocker Johnny Hallyday, die deze week op 74-jarige leeftijd overleed. Verwacht wordt dat honderdduizenden mensen de straat op gaan, als de kist met het stoffelijk overschot over de Champs-Elysées wordt gereden, begeleid door een stoet van honderden motorrijders.

In de Madeleine-kerk vindt een plechtigheid plaats, waar president Emmanuel Macron zal spreken. Hallydays  band speelt een aantal van zijn nummers. Later wordt Hallyday begraven op het Caribische eiland St. Barth, waar hij en zijn vrouw Laeticia woonden.

Hallyday, die in het echt Jean-Philippe Smet heette, verkocht meer dan 110 miljoen platen, voornamelijk in Frankrijk. Ook acteerde hij in enkele films, onder andere van regisseur Jan-Luc Godard. Sinds zijn dood afgelopen woensdag aan de gevolgen van longkanker hebben Franse radio- en televisiestations een groot aantal speciale programma’s over hem uitgezonden.

Rockzanger Hallyday was het Franse antwoord op Elvis Presley  Eind jaren vijftig brak hij met de Franse traditionele chansons door Franstalige rock te brengen. Hallyday werd in 1943 geboren onder de naam Jean-Philippe Smet. Hij trouwde vijf keer, waarvan twee keer met dezelfde vrouw. Na zijn overlijden schreef zijn 42-jarige weduwe: “Hij heeft ons vannacht verlaten, zoals hij heeft geleefd: dapper en waardig.” De zanger verbleef de afgelopen weken in een ziekenhuis met ademhalingsproblemen.  (br.hln)

Zegt iemand ‘danku, heel leuk!’, dan is hij waarschijnlijk niet blij met een cadeau

Acteren is niet voor niets een kunst waar theateropleidingen voor bestaan. Vandaar dat we het vreselijk moeilijk vinden om geloofwaardig enthousiast te reageren op een kerstcadeau dat stiekem een teleurstelling is. Wil je toch een poging tot perfect gespeelde dankbaarheid wagen? Mijd dan vooral deze clichématige zinnetjes. 

Alsof een geschikt kerstcadeau vinden voor iemand nog niet erg genoeg is qua mentale uitputtingsslag. Een gekregen cadeau openmaken is zo mogelijk een nog grotere psychologische beproeving, want hoe moeilijk is het om blijdschap geloofwaardig te veinzen? Iets over gekregen paarden niet in bekken kijken, maar vooral ook de gever niet kwetsen. Dat flitst net na het uitpakken paniekerig door je hoofd, wanneer onmiskenbaar duidelijk wordt dat je wéér een paar ‘leuke’ sokken hebt gekregen. 

Gevolg: een vaak net iets té enthousiaste reactie die niet geloofwaardig overkomt, zo blijkt. Braun ondervroeg 2.000 Britten om te achterhalen wat zij zeggen als ze een cadeautje in ontvangst nemen dat ze niet echt leuk vinden. Blijkbaar zijn we allemaal stuntelig in het krampachtig willen faken van onze blijdschap, want dezelfde clichés keren regelmatig terug. Met stip op één: “dankjewel, heel leuk!”, op de voet gevolgd door “dit is erg handig!. Ook “wat een leuke verrassing” staat in de top drie. 

Zo ziet het hele lijstje eruit:

-  Danku, heel leuk!

- Dit is echt handig

- Dankjewel, ik had het bijna zelf gekocht

- Wat een leuke verrassing!

- Dit had je echt niet moeten doen

- Dit is zo leuk, ik kan het overal voor gebruiken

- Leuk, waar heb je het gekocht? 

- Origineel cadeau

- Lief dat je aan mij gedacht hebt

- Wow, niet te geloven dat je mijn smaak zo goed kent!

Griezelig herkenbaar en nu helemaal cadeaustress gekregen? De wetenschap biedt hulp: investeer eens in een cadeau waarbij jullie samen iets leuks gaan doen, zoals concerttickets of een dagje uit. Onderzoek heeft aangetoond dat we daar gelukkiger door worden. En je geeft jezelf er ook nog eens een cadeautje mee.  (br.hln)

Wie de verkeerswet overtreedt krijgt in 2018 een zwaardere straf: dit verandert allemaal

Recidivisme

Wie herhaaldelijk dezelfde zware overtreding begaat, kan zijn of haar straf verdubbeld zien. Een voorbeeld: een bestuurder die betrapt wordt op dronken rijden of rijden onder invloed van drugs nadat hij of zij eerder al werd betrapt voor dezelfde inbreuk. Of opnieuw achter het stuur kruipen bij een rijverbod na een eerdere bestraffing.

Vluchtmisdrijf

Ook wie vluchtmisdrijf pleegt, komt er in de nieuwe wet slechter vanaf. Voor vluchtmisdrijf waarbij geen gekwetsten vallen, kan de straf oplopen tot zes maanden gevangenisstraf en/of een geldboete tot 2.000 euro. Wanneer een bestuurder vluchtmisdrijf pleegt en een slachtoffer gewond achter laat, riskeert tot drie jaar cel en/of een geldboete tot 5.000 euro. Wanneer het ongeval voor een ander de dood tot gevolg heeft, wordt de maximale celstraf vier jaar en/of een geldboete tot 5.000 euro. De bestuurder zal bij een vluchtmisdrijf met gewonden of doden ook zijn rijbewijs verliezen en dat voor minstens drie maanden.

Verboden te parkeren/stil te staan

GAS-boetes voor verkeersovertredingen wijzigen ook in de nieuwe wet. En vooral voor wie ergens parkeert of stilstaat waar dat niet mag. Wie een overtreding begaat in eerste graad, krijgt een boete van 58 euro (en niet langer eentje van 55 euro). Voor een overtreding in tweede graad betaal je niet langer 110 euro, maar wel 116 euro. De GAS-boetes worden zo even duur dan overtredingen die via een gerechtelijke procedure bestraft worden.

Alcohol achter het stuur

Ook voor alcohol achter het stuur wijzigt wat. Dronken rijden is op onze wegen nog altijd de voornaamste ‘killer’. In de eerste helft van 2017 werden in ons land maar liefst 24.163 bestuurders betrapt op alcohol in het verkeer. En dus komen er nieuwe sancties. Bij een hoge concentratie alcohol (vanaf 1,8 gram per liter) kan, als alternatief voor de intrekking van het rijbewijs, een verplicht alcoholslot worden opgelegd voor een periode van één tot drie jaar of definitief. Hetzelfde geldt voor recidivisten die voor de tweede keer gecontroleerd worden in drie jaar en die een alcoholpercentage hebben van meer dan 1,2 gram per liter.

Rijverbod/geen rijbewijs

Ook de straffen voor rijden tijdens een rijverbod en rijden zonder (geldig) rijbewijs worden zwaarder. Zo riskeert een bestuurder zonder rijbewijs ook een gevangenisstraf en niet enkel een geldboete. In de eerste helft van 2017 werden in ons land 16.935 bestuurders betrapt op rijden zonder (geldig) rijbewijs.

Niet verzekerd rijden

Voor bestuurders die herhaaldelijk niet-verzekerd rijden worden de minimumstraffen bij een eerste recidive binnen de drie jaar na de eerste veroordeling verhoogd van minstens acht dagen rijverbod naar minstens drie maanden. De veroordeelde moet ook opnieuw zijn theoretische en praktische proeven afleggen. Begaat hij de  inbreuk nog een keer binnen de drie jaar, dan krijgt hij minstens zes maanden rijverbod (+ afleggen proeven). Bij derde recidive wordt dat minstens negen maanden rijverbod (+ afleggen proeven).

Verjaring

Ook de verjaring voor álle verkeersmisdrijven wijzigt: van één naar twee jaar. Verjaring van de zwaarste misdrijven blijft drie jaar.

Ook dit nog...

Wanneer bestuurders die om medische of psychologische reden het recht tot sturen werd ontnomen, bewijzen dat ze meewerken aan hun herstel kunnen ze sneller hun rijbewijs terugvragen. Momenteel moeten ze hiervoor twee jaar wachten, nu wordt die termijn verkort. Zo willen ministers bestuurders die na een alcoholverslaving weer op het rechte pad zijn, stimuleren om opnieuw hun rijbewijs te halen wanneer ze kunnen bewijzen dat ze intensief aan hun verslaving gewerkt hebben. (br.hln)

Waarheid achter Sahar “die 50 operaties onderging om op Angelina Jolie te lijken”

Sahar Tabar zorgde eind vorige maand voor een golf van ontzetting toen ze op Instagram beelden plaatste waarop ze uitgemergeld te zien was met opgespoten lippen en uitpuilende ogen. Ze zei dat ze koste wat het kost wou lijken op de Amerikaanse actrice Angelina Jolie.

Enkele dagen geleden gaf ze toe dat het om ‘fake news’ gaat. De beelden zijn het resultaat van een hele reeks bewerkingen in Photoshop in combinatie met zware make-up.

Nog voor ze de waarheid aan het licht bracht, werd er op de sociale media al volop gespeculeerd over de echtheid van de beelden. Door onrealistische lijnen en kromgetrokken achtergronden was onder de digitale gemeenschap een sterk vermoeden ontstaan dat Photoshop een grote rol in het verhaal speelde. 

Op de vraag waarom ze er nu plots voor is uitgekomen, bestaat geen duidelijk antwoord. Waarschijnlijk wou ze niet langer overspoeld worden met commentaar. Dat zou ook verklaren waarom Tabar ondertussen haar Instagram-account privé heeft gemaakt en alle foto’s heeft verwijderd.   (br.hln)

Zal jouw baby links- of rechtshandig zijn? Wetenschappers kunnen het voor de geboorte voorspellen

Het mag dan een detail zijn, elk extra weetje over de toekomst van die baby die negen maanden in je buik kampeert, is welkom. Daarom zal het moeders in spe verblijden dat wetenschappers op voorhand kunnen zien of een baby links- of rechtshandig zal worden. 

Of die foetus de nieuwe Hugo Claus zal worden, valt nog niet af te leiden in de baarmoeder. Wel kunnen wetenschappers zien of die baby in wording de pen met de linker- of de rechterhand zal vasthouden, zo blijkt uit nieuw onderzoek. Een Italiaanse studie van de universiteit van Padua en de International School for Advanced Studies in Trieste concludeert dat in de achttiende week van de zwangerschap al duidelijk wordt welke hand dominant zal worden.

De onderzoekers claimen dat hun resultaten in de toekomst kunnen helpen om depressie, schizofrenie en autismespectrumstoornissen vroeg op te sporen, omdat een voorkeur voor een bepaald hand wordt gedicteerd door de dominantie van één van de twee hersenhelften boven de andere. Ook deze aandoeningen gaan gepaard met asymetrie in de hersenen. 

Voor de studie analyseerden de wetenschappers 29 foetussen met een 4D ultrasound scan, om de bewegingen van de handen van de foetussen in de baarmoeder te analyseren. Na negen jaar bleek dat ze in 89% tot 100% van de gevallen accuraat konden voorspellen of een kind links- of rechtshandig ter wereld zou komen.
 (br.hln)

“Elke 45 minuten werd ik verkocht voor 100 tot 300 euro”: vrouw vertelt hoe ze ontsnapte aan leven als seksslavin

 Ze had in haar thuisland Indonesië een mooie job als financieel analist. Maar toen eind jaren 90 de Aziatische bankencrisis toesloeg, stond Shandra Woworunti plots met haar babydochtertje op straat. Ten einde raad reageerde ze op een advertentie voor seizoensarbeid in de Verenigde Staten, denkend dat ze zes maanden aan de slag zou gaan als serveerster in een hotel. Maar ze misrekende zich.

“Ik werd opgehaald aan Kennedy Airport in New York door een man die Johnny Wong heette”, doet ze haar verhaal. Shandra (nu 41) was toen 24 jaar. “Hij zette me af bij een andere kerel aan het Sheraton Hotel vlakbij Main Street in Flushing. Ik merkte dat hij een dikke envelop met geld aan Wong gaf.”

Zolder

Ze kwam in een huis in Queens terecht, waar ze samen met nog twee andere jonge vrouwen werd opgesloten op zolder. “De man beval ons om onze kleren uit te doen”, zegt ze. “Hij wilde controleren ‘of we geen huidziekte hadden’. Toen ik weigerde, zette hij een geweer tegen mijn hoofd. Even later werd ik met de wagen naar een nieuwe locatie gebracht en daar zei hij aan een vrouw dat ik het nieuwe meisje was en dat ik meteen aan de slag kon. Ik zag beveiligingsmensen rondlopen met een baseballknuppel. Er was ook een meisje van niet ouder dan 12 of 13 jaar dat een pak slaag kreeg.”

Shandra ontdekte al gauw dat ze zich te schikken had naar de wil van haar klanten. “Elke 45 minuten werd ik verkocht voor 100 tot 300 euro”, zegt ze. “Ik werd rondgereden door de hele stad, van Brooklyn en Queens tot Manhattan. Toen ik hoorde dat ik ‘overgeplaatst’ zou worden naar Boston, had ik daar een erg slecht gevoel bij en ik besloot om een plan te bedenken om te ontsnappen.”
Vensterbank

Ze was in een huis in Brooklyn toen ze haar kans waagde. “Ik klom op de vensterbank van een badkamer op de tweede verdieping en sprong”, zegt ze. “Ik nam een ander meisje van 15 jaar mee. We sprongen in een taxi naar Manhattan en namen een hotel met wat geld dat ik opzij had kunnen houden. Ik belde daarop naar een vrouw die ik onlangs had ontmoet en van wie ik dacht dat ze ons kon helpen.”

Er nam echter een man op, die zich over hen ontfermde. Hij betaalde hun rekeningen en liet hen op adem komen, maar werd kwaad toen Shandra hem op afstand hield toen hij toenadering tot haar zocht. Daarop dreigde hij om Wong te bellen. Dat was het teken voor Shandra dat ze opnieuw moest vluchten.

Ze zwierf over straat toen ze opgemerkt werd door een soldaat van de Amerikaanse marine. Hij contacteerde het FBI en aan hen deed Shandra haar hele verhaal. Er volgde daarna een huiszoeking in het huis in Brooklyn waaruit ze ontsnapt was.
Opvanghuizen

Zelf kwam ze in een hele reeks opvanghuizen terecht. Liefdadigheidsorganisatie Catholic Charities USA zorgde wel dat ze aan de slag kon in een cafetaria en ze werd in 2004 herenigd met haar dochter, die intussen 8 jaar was. Het meisje was tot dan toe opgevoed door haar tante en oma. Langzaam kwam Shandra er weer bovenop. Ze trouwde zelfs en kreeg een zoon met haar nieuwe man. Maar die laatste bleek niet wie ze gedacht had en hij mishandelde haar. Het huwelijk eindigde in een scheiding.

Intussen richtte de vrouw ook een organisatie op om andere slachtoffers van mensenhandel te helpen bij hun herintegratie in de maatschappij: Mentari. Die bestaat nog altijd en ze werd er vorige maand mee genomineerd voor een ‘Woman of Worth-Award’ van L’Oréal Paris, dat vrouwen in de VS in de kijker wil zetten die zich passioneel en onbaatzuchtig inzetten voor anderen.

“Er zijn heel wat slachtoffers van Aziatische mensenhandelaars in de VS”, aldus Carol Smolenski van End Child Prostitution and Trafficking USA (EC-PAT USA). Het is vreselijk wat er in New York gebeurt in bordelen en illegale massagesalons. Het is ook heel moeilijk om de slachtoffers te laten samenwerken met de politie en openbare aanklagers in de rechtbank. Vaak worden hun families in hun land van herkomst bedreigd als ze hun mond willen opendoen”, voegt Jessica Melton toe, het hoofd van de cel mensenhandel van het Openbaar Ministerie in Queens. “Het is ook iets van alle leeftijden. Het gaat soms nog over vrouwen van 40 of 50 jaar die verplicht worden om seksuele diensten aan te bieden.”  (br.hln)

Belgisch-Franse rocklegende Johnny Hallyday (74) overleden

De Franse zanger en acteur Johnny Hallyday is vannacht overleden. Dat meldt zijn vrouw Laeticia. Hallyday, wiens echte naam Jean-Philippe Smet is, werd 74 jaar. Hij stamt af van een Belgische vader.

“Johnny Hallyday heeft ons verlaten. Ik schrijf deze woorden zonder ze te geloven. En toch is het waar. Mijn man is niet meer. Hij is deze nacht heengegaan zoals hij zijn leven altijd geleid heeft, met moed en waardigheid”, zegt zijn vrouw.

Bij Hallyday werd in oktober 2016 longkanker vastgesteld. Vorige maand werd hij nog zes dagen lang met ademhalingsproblemen opgenomen in een Parijs ziekenhuis. “Tot het laatste moment heeft hij het hoofd geboden aan de ziekte die maandenlang aan hem vrat, en bracht ons zo buitengewone levenslessen bij."

“Hij heeft zijn hele leven voor zijn fans geleefd die van hem hielden en hem adoreerden”, aldus nog zijn vrouw Laeticia.

Generositeit

De Franse regering reageerde meteen op het nieuws: “We hebben allemaal iets van Johnny in ons”, klinkt het bij president Emmanuel Macron. “Van Johnny Hallyday vergeten we noch de naam, noch het gezicht, noch de stem, noch zijn opvoeringen, die, met zijn ruwe en gevoelige lyriek, vandaag volop tot de geschiedenis van het Franse chanson behoren. Hij heeft een deel van Amerika in ons nationale pantheon gebracht." En hij vervolgt: “Over de generaties heen heeft Hallyday zich in het leven van de Fransen gegrift. Hij heeft hun harten veroverd door de generositeit waarvan zijn concerten getuigden.”

Ook onze premier, Charles Michel, reageert aangeslagen. “Vanochtend hadden wel allemaal wel een lied van Johnny Hallyday dat ons te binnen schoot. Een immens populaire artiest heeft ons verlaten. Hij zal nog generaties voortbestaan. Zijn werk zit in onze herinneringen en zal daar altijd blijven.”

Hallyday werd geboren in 1943. Hij trouwde vijf keer, waarvan twee keer met dezelfde vrouw. Hallyday’s carrière begon 57 jaar geleden. De rocker groeide al snel uit tot een tieneridool. Als zanger boekte hij onder meer successen met ‘Gabrielle’, ‘Johnny lui dit adieu’, ‘Ma guitare’, ‘Excusez-moi partenaire’ en ‘Pour moi la vie va commencer’. In totaal werden van zijn platen meer dan 100 miljoen exemplaren verkocht.

Metro

Om de zanger te eren, heeft de Brusselse vervoersmaatschappij STIB/MIVB via Twitter aangekondigd een hele dag zijn populairste liedjes te laten horen in de metrostellen.  (br.hln)

Echtgenoot moet werk opgeven om te zorgen voor zwaar gehandicapte vrouw

“Is er dan écht niemand die me kan helpen mijn zwaar gehandicapte vrouw te verzorgen”, vraagt de compleet radeloze Dirk Souffriau uit Oudenaarde zich af. Twee maanden nadat Monique De Schampheleire uit Oudenaarde uit een rusthuis werd gezet, omdat ze te veel zorg nodig had, krijgt haar man te horen dat hij ook niet kan rekenen op medische bijstand thuis. “Ik moet nu de klok rond bij haar blijven. Er is een plaats in het rusthuis beloofd, maar er zijn nog zeven wachtenden voor ons.”

Hallucinant en vooral schrijnend is de lijdensweg die Monique De Schampheleire en haar man Dirk Souffriau afleggen, sinds de vrouw drie jaar geleden een zware val maakte van haar paard.
De vrouw struikelde, nadat ze vermoedelijk een kleine hersenbloeding kreeg. Ze heeft aan het ongeval twee gebroken ruggenwervels overgehouden en is sindsdien bijna volledig verlamd. Na vijftien maanden ziekenhuis en revalidatie, kon ze terecht in het RVT Home Neerhof in Elst.

Toen daar enkele maanden geleden een nieuwe directie aan het roer kwam, kregen Monique en haar man te horen dat de vrouw eigenlijk niet in het rusthuis thuishoorde. Ze kon niet blijven omdat ze te veel zorg nodig had. Eind september werd ze effectief uit het rustoord gezet. “In mijn zoektocht naar hulp loop ik sindsdien overal met mijn hoofd tegen de muur”, vertelt haar echtgenoot Dirk.

Wachtlijst

Daags na zijn noodkreet in deze krant, werd de vrouw een plaats beloofd in het OCMW-rusthuis in Oudenaarde.”Maar uiteindelijk bleek dat er een wachtlijst is. Er zijn nog zeven kandidaten voor ons, zo kregen we te horen. Gevolg: mijn vrouw is nog altijd thuis. De klok rond heeft zij medische verzorging nodig. Die neem ik noodgedwongen helemaal op mij. Geen minuut mag ik haar alleen laten. Er komt ’s ochtends wel een verpleegster, maar die mag niet intuberen. Dat moet ik dus zelf doen. Gevolg is dat ik 24 uur per dag opgesloten zit en dus ook niet meer kan gaan werken. Dit is een onhoudbare situatie. Ik ben helemaal op”, getuigt Dirk.
De man is radeloos nadat hij deze week ook te horen kreeg dat hij ook niet moet rekenen op financiële of andere hulp.

”Op aanraden van het UZ Gent had ik de zogenaamde ‘noodsituatie’ aangevraagd bij het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH). Die instelling kan een ‘persoonsvolgend budget’ ter beschikking stellen, waarmee ik voor mijn vrouw hulp zou kunnen ‘kopen’. Dat zou me ook toelaten om mijn leven en werk weer op te pikken”, bedenkt Dirk.

Geen noodsituatie

“Tot mijn verbijstering oordeelt het VAPH dat mijn vrouw niet in een noodsituatie verkeert, omdat ze nog altijd beschikt over een netwerk. Pardon? Dat netwerk is helemaal weg sinds ze uit het rusthuis is gezet. Alleen ik blijf nog over om voor haar te zorgen. Hoe erg moet je er in dit land aan toe zijn om in een noodsituatie te verkeren?”, vraagt de radeloze echtgenoot zich af.
“Nu weet ik het niet meer. Heel haar leven heeft mijn echtgenote gewerkt in de zorgsector om andere mensen te helpen. En nu is er niemand die voor haar iets kan doen”, besluit Dirk Souffriau bitter.

Geen maanden meer

De Oudenaardse OCMW-voorzitter Stefaan Vercamer (CD&V), die aan Monique De Schampheleire een plaats in het rusthuis in Oudenaarde heeft beloofd, maakt zich sterk dat ze er ook effectief zal terecht kunnen. “Maar we hebben inderdaad een wachtlijst te respecteren. Daarbij houden we niet alleen rekening met de chronologie, maar ook met de toestand van de kandidaat-residenten. De betrokken dame is al opgeschoven op de wachtlijst omwille van haar grote nood aan zorg. Maanden zal ze niet meer hoeven te wachten. Maar een datum kan ik uiteraard niet geven”, zegt Vercamer.  (br.hln)

Nederlandse ‘Dr. Dood’ ontwerpt luxueuze euthanasie-sarcofaag “waarin je op om het even welke plek vredig kan wegglijden”

Hij ziet zichzelf als de Elon Musk van het begeleid sterven en zijn recentste geesteskind – de Sarco – als zijn Tesla. De naar Nederland uitgeweken Australische arts Philip Nitschke (70) heeft een nieuw toestel ontworpen om euthanasie te plegen. Het heeft de vorm van een ruimteschip “dat zijn inzittende op om het even welke plaats meeneemt op een zachte reis naar het hiernamaals”.

Nitschke sprak met het Amerikaanse tijdschrift Newsweek over zijn nieuwe uitvinding. Hij ontwierp die samen met de Nederlandse designer Alexander Bannink. Het werd een luxueus uitziend toestel, met in de basis capsules vloeibaar stikstof. Die basis kan verwijderd worden, zodat je de Sarco nadien ook als sarcofaag kan gebruiken. De machine zal overal gratis met een 3D-printer ‘afgedrukt’ kunnen worden en werkt volgens Nitschke snel en pijnloos. Dit is hoe het gebeurt.

Stikstof

Potentiële gebruikers moeten een online test invullen om te zien of ze mentaal in orde zijn. Als dat zo is, krijgen ze een toegangscode die 24 uur geldig is. Als ze die invoeren en nog een extra bevestiging geven, zal de Sarco zich met stikstof beginnen te vullen, tot er nog maar 5 procent zuurstof meer is. Binnen de minuut zal de gebruiker bewusteloos raken. Enkele minuten later volgt de dood.

Er is een paniekknop aanwezig voor het geval de gebruiker zich op het allerlaatste moment bedenkt. “Er is een noodvenster dat meteen opengaat als je erop duwt”, aldus de arts. “Daardoor komt er meteen zuurstof in het toestel. En je kan ook altijd nog op een stopknop drukken.”

Vredig

Volgens Nitschke is het een relatief pijnloze en vredige dood. “Er is geen sprake van verstikking en de gebruiker kan gewoon rustig blijven ademen. Je kan het vergelijken met het wegvallen van de druk in een vliegtuig of met het gevoel dat je krijgt als je wat te veel gedronken hebt. Het model moet volgend jaar beschikbaar zijn en enkele ziekenhuizen in Zwitserland zijn al erg geïnteresseerd.”

Volgens Nitschke is het recht op sterven een mensenrecht en daar ijvert de controversiële arts al voor sinds vorige eeuw. Hij begeleide voor het eerst iemand bij zijn dood in 1996, tijdens een korte periode dat euthanasie wettelijk was in het Northern Territory in Australië.

Zijn eerste euthanasie-machine heette de Deliverance en was een rudimentair systeem waarbij een IV-lijn verbonden was met een computer. Een speciaal programma moest de bevestiging krijgen dat de patiënt wel degelijk wilde sterven, waarop een dodelijke injectie met barbituraten volgde.

In 1997 richtte hij Exit International op, een non-profitorganisatie die ijverde voor een legalisering van euthanasie, en in 2006 publiceerde hij het Peaceful Pill Handbook, over de meest efficiënte en pijnloze manieren om uit het leven te stappen. Intussen werkte hij ook verder aan een betere machine om euthanasie te plegen. De Exit Bag bijvoorbeeld, een zuurstofmasker waarin zuurstof vervangen werd door koolstofmonoxide. “Effectief, maar niet echt aantrekkelijk”, omschrijft hij het zelf. “Mensen willen deze wereld niet verlaten op een esthetisch onaangename manier. De Sarco is anders.”

Niet iedereen is echter akkoord met zijn manier van denken en werken. “Het is slechte geneeskunde, slechte ethiek en slecht beleid”, aldus dokter Daniel Sulmasy, een Amerikaanse professor in bio-ethiek, aan Newsweek. “Het vormt doden om tot een manier van genezen en houdt er geen rekening mee dat onze palliatieve zorg beter is dan ooit. Dokters kunnen pijn effectief onder controle houden en terminale patiënten rust gunnen in hun laatste dagen.”

Niet overtuigd

Nitschke is niet overtuigd. “Palliatieve zorg is niet voor iedereen en sommige mensen die me om euthanasie vragen, zijn nog in perfecte gezondheid. Ze vinden gewoon dat het mooi geweest is. Ook deze mensen hebben het recht om zelf te kiezen wanneer ze sterven.”

Of hij zelf zijn nieuwe toestel zou gebruiken? “Ik ben intussen zeventig, ik denk er de laatste tijd veel aan. Het idee bevalt me wel en als er ooit een moment komt dat ik het nodig heb, zal ik het zeker gebruiken.” 

Met vragen over zelfdoding kan je terecht op het gratis nummer 1813 van de Zelfmoord lijn of op de site zelfmoord1813.be (br.hln)

Ze hebben me vandaag gezegd dat ik lelijk was. En met mijn tanden gelachen”: Rosalie (13) stapt uit leven na jaren van pesterijen en laat hartverscheurende brief achter

Charlene en Freddie Avila – de ouders van Rosalie – onthulden wat hun dochter in haar dagboek had geschreven, voor ze het aan de politie gaven. “Mijn dochter was een mooi mens, zowel langs binnen als langs buiten”, getuigen ze op crowdfundingsite GoFundMe, waar ze geld inzamelden om haar begrafenis te betalen. “Ze was lief, grappig en haar glimlach kon een kamer doen oplichten. Ze was verstandig en haalde altijd goede punten. Rosalie wilde advocaat worden, zodat ze de wereld beter kon maken.”

Ziekenhuis

Het was haar vader die haar vond. Ze werd nog in allerijl naar het ziekenhuis gebracht, maar de dokters konden niets meer voor haar doen en ze werd hersendood verklaard. Haar ouders hebben nu besloten om de organen van Rosalie te doneren. En ze hopen dat de tragedie scholen wakker kan schudden. “Ik merkte de jongste maanden dat er iets mis was”, zegt Freddie. “Ze had overal haar dagboek bij met daarin de namen van de kinderen die haar pestten. Ze verminkte zichzelf ook.”

“Op een avond kwam ze thuis en vertelde ze me dat enkele kinderen haar gepest hadden met haar tanden”, gaat hij verder. “Ik zei dat ze een beugel had en dat ze zich geen zorgen hoefde te maken, want die zou er op een dag afgaan. En toen antwoordde ze: ‘ja, maar mijn tanden staan al recht en toch lachen ze me nog uit.’ In haar dagboek stond ook dat ze vond dat ze lelijk was en een loser.”

Pesters

“Ik heb alles gedaan wat ik kon doen als vader, maar ik kreeg geen enkele reactie. De pesters zitten nog altijd gewoon op school”, zegt hij. “Ze zijn er nog altijd, maar ik ben mijn dochter voor altijd kwijt.”

Alsof dat nog niet erg genoeg was, hebben pesters zich nu ook tegen het gezin uit Californië gekeerd. De ouders van het meisje getuigden dat ze onder meer een bericht kregen op sociale media met foto’s van hun dochter naast een open graf met de vraag haar daarin te leggen. “Dat is harteloos”, snikt Charlene. “Je bent harteloos als je zoiets doet en je hebt geen mededogen.”

School

De school waar het meisje les volgde heeft in een mededeling gezegd dat ze rouwconsulenten heeft ingeschakeld om leerlingen en personeel te begeleiden. Over het specifieke dossier zelf heeft ze nog geen verklaring afgelegd. Volgens een tante van Rosalie – Sandra Zebaneh – was de school op de hoogte van de pesterijen en was het meisje daarvoor in therapie.

Met vragen over zelfdoding kan je  terecht op het gratis nummer 1813 van de Zelfmoord lijn of op de site zelfmoord1813.be  (br.hln)

Zo raak je in 24 uren van je verkoudheid verlost

Een verkoudheid opgelopen, nu de temperaturen een stuk gedaald zijn? Dan lijkt de enige oplossing om het een paar dagen kalm aan te doen en veel theetjes te drinken. Maar dat is natuurlijk buiten jouw drukke schema gerekend. Met dit gezonde stappenplan met tips van dokters druk je in het beste geval binnen de 24 uur die symptomen de kop in.

7u30: een hete douche

Begin je dag alvast met een lekker hete douche. Na een nachtje plat liggen is alles weer “vast” komen te zitten in je neus. De stoom van een hete douche maakt je sinussen vrij, zodat je makkelijker kan ademenen, zo legt E. Neil Schachter uit, dokter en auteur van The Good Doctor’s Guide to Cold and Flu.

8u: vlierbessensiroop

Vlierbessen hebben anti-virale eigenschappen en boosten het immuunsysteem, weet kinderarts Heater Jeney. Zij raadt dan ook aan om drie keer per dag zo’n 2 theelepels van de siroop te nemen, om de intensiteit of de duur van je verkoudheid te doen afnemen. Tip: als je voelt dat je bijna een verkoudheid krijgt, werkt het ook preventief. Je koopt het in natuurwinkels of bij sommige apothekers. 

8u30: eitjes en thee

Sla de granola en koffie maar even over, en kies voor een ontbijt met eieren en een kop thee. Eieren zijn volle proteïnen, wat betekent dat ze alle essentiële aminozuren bevatten. Die komen nu van pas om tegen een infectie te vechten, zo hebben studies al aangetoond. Voeg daar een dampend kopje thee met citroen en honing aan toe, wat meteen ook de keel en het hoesten verzacht.

12u30: kikkererwten en pompoenpitten

Lunch met een gezonde, kleurrijke salade waar je kikkererwten en pompoenpitten over sprenkelt. Beide ingrediënten zijn een goede bron van zink, een voedingsstof die je lichaam helpt te reageren tegen infecties en ontstekingen.

14u: fles water vullen

Al genoeg gedronken vandaag? Vul die fles water nog maar eens bij. Hydrateren is cruciaal als je tegen ziektekiemen vecht, zeker als je ook lichte koorts maakt. Die zorgt ervoor dat vocht vlugger verdampt van je lichaam, waardoor je sneller uitgedroogd raakt. Daarenboven helpt veel drinken ook om de slijmen in je neus en keel weg te werken, legt Schachter uit. Drink daarom 2 à 3 glazen meer dan je gewend bent. Thee en soep tellen ook mee, dus wissel gerust af.

15u: maak een ommetje

Onderdruk de neiging om een hele dag suf in de zetel te liggen, maar ga in plaats daarvan 20 minuutjes wandelen. Je krijgt er meer energie door en doordat je dieper gaat in- en uitademen, kan je neus wat opener komen te zitten. Ook lichtjes sporten kan geen kwaad bij een verkoudheid. Door te sporten krijgt je humeur een boost en voel je je mentaal beter, wat ook invloed kan hebben op je fysieke toestand.

18u30: tijd voor kippensoep

Het is geen fabeltje dat kippensoep een prima keuze is tijdens een verkoudheid. Een bestanddeel in kippensoep, carnosine, geeft je immuunsysteem een boost en vecht tegen de indringers in je lichaam. Bij voorkeur kies je voor een verse kippensoep, maar is dat echt geen optie, dan kan een blik ook al soelaas bieden.

21u: neus schoonmaken

Slijmen die tijdens je slaap niet weg kunnen, zorgen ervoor dat je een infectie krijgt. Het is dus belangrijk om je neus en keel goed “schoon te maken” voor je onder de wol kruipt. Gebruik een neusspray of een zoutoplossing om de bacteriën weg te krijgen, tipt Schachter. Ook dampen boven een hete pot water met eventueel enkele druppels eucalyptusolie, helpt om alles vrij te maken.

22u: slaap zacht

Nu is niet het ideale moment om series te gaan bingewatchen, want je lichaam heeft minstens 7 uur rust nodig om te vechten tegen de ziektekiemen. Gebruik een extra kussen om je hoofd wat hoger te leggen, zodat je sinussen makkelijker vocht kunnen afvoeren en je neusgaten open blijven, aldus Schachter. (br.hln)

Loren leefde van 200 dollar per maand, tot dit deken hem miljonair maakte

Krytzer heeft geen gemakkelijk leven achter de rug. In 2007 werd hij het slachtoffer van een zwaar auto-ongeluk, waarna zijn linkervoet geamputeerd moest worden en hij zijn job als schrijnwerker niet meer kon uitvoeren. Hij moest krabben om rond te komen en zag zich uiteindelijk genoodzaakt om zijn kinderen naar hun grootouders te sturen. “Wat moest ik doen? Ik moest voor de kinderen zorgen, maar ik had geen geld. Ik had niets gespaard.”

De onfortuinlijke man leefde van een schamele uitkering en moest zien rond te komen met 200 dollar per maand. Zijn moeilijke situatie kende echter een keerpunt in 2011, toen hij naar een aflevering van ‘Antiques Roadshow’ aan het kijken was - vergelijkbaar met onze ‘Rijker dan je denkt’. Daarin bleek een oudere man zonder het te weten eigenaar van een waardevol erfstuk: een deken dat geweven werd door de Navajo-indianen, ook wel een ‘chief’s blanket’ genoemd. “Op een slechte dag is dit deken 350.000 euro waard”, meldde de opgetogen schatter in het programma, waarna het geveild werd voor een half miljoen dollar. En het deken in het programma leek wel heel erg op het deken dat Loren van zijn overgrootmoeder had geërfd.

Kat op bevallen

Krytzer zag al een fortuin in het vooruitzicht, maar zijn familie was niet erg enthousiast. Volgens zijn moeder mocht hij al blij zijn als hij het kon verkopen voor tien dollar. “Je grootmoeder heeft het nog gebruikt tijdens de bevalling van haar kat”, klonk het daar. Ook zijn zus vond het maar een ‘vies oud ding’. “Ik heb het deken alleen maar geërfd omdat niemand anders het wilde hebben”, aldus Loren. Hij gaf de moed echter niet op en begon een zoektocht langs schatters en antiekverkopers, die hem in het beste geval vertelden dat het een oud stuk uit Mexico was en niet veel waarde had, en in het slechtste geval gewoon wegstuurden.

Uiteindelijk kwam Loren in 2012 terecht bij John Moran Auctioneers in Californië. Tegen dan had hij de hele geschiedenis van het deken uitgevogeld en kunnen vaststellen dat een van zijn voorvaderen, een ruilhandelaar uit Dakota, het deken ergens begin de jaren 1800 had gekocht van de Navajo-indianen. Door de gedetailleerde herkomst stuurde John Moran het deken naar een lab voor extra testen. Die bevestigden dat het wel degelijk om een kostbaar stuk ging, en Moran gaf toestemming om het erfstuk te veilen.

Miljonair

In juni van dat jaar ging het zeldzame deken onder de hamer. Krytzer hoopte op voldoende geld om zijn auto te laten maken. “Ik was aan het bidden. ‘Laat het alsjeblieft genoeg zijn om een huis of zo te kopen’, dacht ik.” Verschillende verzamelaars voerden de prijs echter op, en na iets meer dan een minuut sloeg de hamer af op 1,5 miljoen dollar. Loren was officieel rijk. “Ik was aan het hyperventileren. Het zweet stond op mijn voorhoofd en ze moesten me water komen brengen. Ik kon het gewoon niet geloven.”

Het verhaal van Krytzer komt nu pas in het nieuws door een item van zender CNBC, die de miljonair opzocht en hem vroeg hoe het nu met hem gaat. Uit dat programma blijkt dat de man intussen getrouwd is met zijn vriendin Lisa, die hem bijstond in zijn moeilijkste jaren. De twee kochten twee huizen en Loren gaf zichzelf een peperdure Dodge Challenger SRT8 cadeau. Zijn gezondheid ging ook met sprongen vooruit, omdat hij zich veel minder zorgen moet maken om geld. “Voor het eerst in jaren kan ik weer wandelen, en we zijn zelfs met de familie op cruise geweest. De dag van de veiling is de dag die mij gered heeft.”  (br.hln)

Roland & Admiral Freebee - Hissing o' the heath

Klik op de foto om ze te beluisteren






Roland Van Campenhout, of kortweg Roland  is een Vlaamse bluesmuzikant.

Admiral Freebee of Tom Van Laere is een Antwerpse artiest

Samen brengen ze dit prachtige nummer

Mens kan binnenkort 140 jaar oud worden

De oudste mens tot nu toe was de Franse Jeanne Calment, die 122 werd en in 1997 overleed. Sindsdien heeft geen enkel mens nog zo’n hoge leeftijd bereikt. 

Onderzoekers onder leiding van Jan Vijg van het Albert Einstein College of Medicine in New York concludeerden vorig jaar in een studie dat de levensduur van mensen een natuurlijke bovengrens heeft. De kans dat een mens ooit ouder dan 125 jaar wordt, is extreem laag, schreven ze in het tijdschrift Nature.

Cohen ziet dat anders. “Als men het verouderingsproces zelf manipuleert, kan ook de maximale levensverwachting stijgen”, meent hij. Zijn onderzoek baseert zich op de studie van gegevens over menselijke sterfte van 1900 tot 2010, evenals experimenten met soorten zoals muizen, ratten en vliegen. Met veranderingen in voeding, genetische manipulatie en medicijnen is het mogelijk om de maximale levensduur met maximaal 30 procent te verlengen.

“De bevindingen leveren sterk bewijs dat vergelijkbare interventies bij mensen de gemiddelde en maximale levensverwachting significant zouden kunnen verhogen”, aldus de studie. “Als we het verouderingsproces direct aanpakken, zullen we de limiet van 120 overschrijden”, aldus nog Cohen. (br.hln)

Koppel woont 13.000 kilometer van elkaar en ontmoet elkaar drie jaar lang halfweg voor telkens dezelfde foto. Tot een van hen iets ingrijpends doet

Ze spraken immers af om elkaar om de paar maanden ergens halfweg te ontmoeten. “Het was een van enige manieren dat we elkaar konden zien”, vertellen ze. “We hadden allebei een fulltime job. Maar omdat we allebei van reizen houden, leek het ons ideaal. We spaarden er elke cent voor die we konden.”

Dipkiss

Ze besloten om ook elke keer dezelfde foto te nemen, die ze intussen de ‘dipkiss’ noemden. “Op reisblogs zie je vaak mensen die bijvoorbeeld in de lucht springen. Wij wilden iets bijzonders doen”, aldus Joli.

Drie jaar later besloot Rob dat het tijd was voor een belangrijke beslissing en op het Rode Plein in Moskou haalde hij opeens een ring boven. In juni van dit jaar volgde het huwelijk en intussen wonen ze – eindelijk – samen in de Amerikaanse staat Maryland.

De ‘dipkiss’-foto’s zijn een mooie herinnering aan de tijd die ze zo ver van elkaar moesten doorbrengen. “Het was best veel werk om het elke keer te organiseren en de noodzakelijke visa te bemachtigen”, klinkt het bij Joli. “Maar we waren gefocust en het was het meer dan waard.”

Heerlijk

Aanvankelijk deelde het koppel de foto’s alleen met familie en vrienden, maar een maand terug besloten ze die ook op Facebook en Instagram te zetten. “In geen tijd hadden we duizenden likes”, aldus Rob. “We wisten niet wat er gebeurde. Ook de reacties van andere koppels die een langeafstandsrelatie hadden, waren leuk. Het was heerlijk om zien hoe ook zij tegen alle verwachtingen in de liefde lieten overwinnen.”

Of Rob haar ooit heeft laten vallen? “Nee, maar een handvol keren wel bijna”, aldus Joli. “Onlangs waren we in Mexico en daar wilden we een ‘dipkiss’ doen op een boot. Dat was niet evident”, lacht Rob.  (br.hln)

Belgisch modehuis Scapa is officieel hofleverancier van koningshuis

Modemerk Scapa viert in 2018 haar vijftigste verjaardag, maar heeft nu al een bijzonder cadeau gekregen: onze koning heeft de titel van Gebrevetteerd Hofleverancier van Belgë aan de bezielster van het Belgische modehuis verleend. “Ik ben verheugd”.

Scapa is altijd al zeer discreet geweest over haar bekende klanten. Zo hebben weinigen ooit geweten dat Grace Kelly regelmatig in de Scapa-boetiek in Parijs winkelde en dat prinses Caroline van Monaco een ensemble droeg van het merk toen ze in het burgerlijk huwelijk trad met Philippe Junot. Ook aan het Belgisch koningshuis levert Scapa al een decennia in stilte. De erkenning van hofleverancier brengt daar nu verandering in.

“Ik ben verheugd om deze titel in ontvangst te nemen,” vertelt Arlette. “In de eerste plaats zie ik het als een oorkonde dat ons vakmanschap en continue streven naar hoogwaardige kwaliteit bevestigt. Daarnaast ben ik de koninklijke familie dankbaar voor hun jarenlange trouw en interesse in onze ontwerpen.”

Wat betekent hofleverancier zijn?

De titel van hofleverancier is voornamelijk een eretitel die staat voor een bedrijf of persoon die producten of diensten levert aan het koningshuis. Het is een teken dat de koning je talent of vakkundigheid erkent, wat leuk is en daarnaast ook goede reclame oplevert. Het is bijvoorbeeld niet zo dat je geld krijgt voor de titel. (br.hln)

Zo vermijd je dat Facebook je batterij leegslurpt

Facebook is een batterijverslindende app. Zeker wanneer je ook nog eens Facebook Messenger hebt, de aparte applicatie om berichtjes te sturen of video- en audiogesprekken te houden, is je batterij vaak geen lang leven beschoren. Gelukkig bestaan er trucjes om te vermijden dat Mark Zuckerbergs creatie je voortdurend naar je oplader doet zoeken.

Doorheen de jaren zijn er op de Facebook-app voor iOS en Android bepaalde functies bijgekomen die steeds meer vragen van je batterij. Zo suggereert Facebook bijvoorbeeld waar je in je buurt op vrijdagavond een leuke tijd kan beleven of kan de app je vertellen waar je vrienden uithangen. Soms handig, maar je batterij moet er hard werk voor leveren. Deze functies zijn mogelijk doordat Facebook gebruik maakt van je locatie. Door de locatievoorzieningen uit te schakelen, zal je batterij het al veel langer uithouden.

Automatisch afspelen van video’s

Een andere grote boosdoener zijn de video’s die automatisch afspelen op de achtergrond. Ook dat kan je in de instellingen veranderen onder ‘video’s en foto’s’. Je kan de functie ofwel helemaal uitschakelen ofwel kan je ervoor kiezen de video’s enkel automatisch te laten afspelen wanneer je verbonden bent met een wifi-netwerk. Dat is overigens niet enkel gunstig voor je batterij, maar ook als je niet over ongelimiteerd mobiel internet beschikt. 

Wat vervolgens ook nog kan helpen, is het aantal automatische meldingen op een dag beperken. Ben je lid van een hyperactieve groep die met haar dagelijkse activiteiten je batterij nodeloos onder druk zet, dan kan je instellen van hen geen meldingen meer te krijgen. 

De radicale aanpak

De beste manier om je batterij te sparen, is de app van je smartphone te smijten. Dat hoeft trouwens niet te betekenen dat je dan plots veroordeeld bent tot digitaal sociaal isolement. Je kan ook zonder de app je vriendenbestand bewonderen door via je browser naar de mobiele website van Facebook te gaan. 

Nog een andere mogelijkheid is gebruik maken van het minder gulzige broertje van Facebook, de Facebook Lite-app.  (br.hln)

Droge handen, gebarsten lippen en een kapotte neus: zo pak je ieder winterkwaaltje aan

Het mag officieel nog niet zo ver zijn, de winter is wel degelijk al in het land. Kijk maar eens rond je op de bus of op straat: we zitten allemaal warm ingeduffeld in onze sjaal, muts en wanten. Tegen de koude, maar ook om die kapotte neus en gekloofde handen te verstoppen.

Wanneer Koning Winter met de scepter zwaait, regeren papieren zakdoeken en liters lippenzalf het land. Van de koude buitenlucht naar kantoor of de woonkamer, waar de verwarming op volle toeren draait, en weer terug: goed voor je huid is het allerminst. Gelukkig weten wij preciés wat je moet doen tegen die vervelende winterkwaaltjes.

Jeukende hoofdhuid

Nee hoor, je hebt geen luizen. Die jeukende hoofdhuid zijn geen duizenden minuscule beestjes die volksdansen op je kruin, maar simpelweg een droge huid. Het nadeel: zo’n droge hoofdhuid brengt vaak ook velletjes met zich mee. Gebruik een ontsmettende verzorging zoals tea tree olie tegen de jeuk, en een zachte scrub tegen de velletjes. Eindig je doucheroutine met een verzorgend masker.

Trekkerig gezicht

Die schuimende douchegel waar je in de zomermaanden bij zweert? Nu niet zo’n goed idee. Ga grondig door je verzorgingsproducten: gebruik een iets rijkere crème dan anders, nu je huid meer verzorging nodig heeft, en reinig met een melk of olie in plaats van een gel.

Gebarsten lippen

Droge en gebarsten lippen zijn geen pretje, al helemaal niet wanneer je een fervente lipstickdraagster bent. Begin met de droge velletjes zachtjes weg te scrubben (bijvoorbeeld met een lauwwarm washandje of een suikerscrub). Vervolgens breng je meteen een laagje lippenbalsem aan. Vergeet ook zeker voor het slapengaan niet om een dikke laag te smeren, die dan de hele nacht kan intrekken.

Ruwe handen en ellebogen

De huid op je ellebogen is sowieso al wat droger, en in de wintermaanden wordt dat er niet beter op. Om het vochtniveau van je huid weer op peil te brengen, is een goede handcrème dan ook een must. Zoek naar een crème die de huidbarrière weer herstelt, zodat je extra beschermd bent tegen de koude, én de huid tegelijkertijd zacht en soepel houdt. Kies ook de juiste handcrème: sommige crèmes zijn gericht op droge handen, andere dan weer voor ernstig beschadigde of gebarsten handen.

Droge nagelriemen

Niet de winter, maar je nagellakremover is meestal de grote schuldige. Zit er aceton in? Dan kieper je het ding best meteen de vuilnisbak in. Aceton mag dan een kéi zijn in het verwijderen van nagellak, het droogt je handen en nagels ook enorm uit. Acetonvrij dus, en als het even kan liefst ook nog enkele verzorgende ingrediënten erin, zoals vitamine E.

Schrale benen

Eerlijk is eerlijk, ook wij zijn bijzonder gesteld op die stomend warme douche op  koude winterdagen. Onze huid wordt er helaas iets minder blij van. Erg warm water droogt je huid immers uit, en laten we dat nu net niét nodig hebben. Onderwerp ook je doucheproducten aan een grondige inspectie: gebruik geen agressieve douchegels, maar kies liever voor een verzorgende douchecrème, -melk of -olie, en vergeet natuurlijk achteraf niet om je lichaam royaal in te smeren met bodylotion.

Gekloofde hielen

De zomer mag dan nog veraf zijn, dat wil niet zeggen dat je met gebarsten of gekloofde hielen moet blijven rondlopen. Dé truc is om die dode huid te verwijderen, zonder het probleem erger te maken. Een exfoliërend voetenmasker is de perfecte oplossing. Let wel op: je voeten zullen nog een hele tijd vervellen, dus hou er rekening mee dat je deze behandeling niet doet nét voor je op een strandvakantie vertrekt. En smeer natuurlijk voor het slapengaan trouw met een verzorgende balsem. (br.hln)