97jaar maar nog elke dag haar 15 fluitjes

Zelfs AB InBev was haar niet vergeten. Om het feest voor de 97ste verjaardag van vaste stamgast Robertine Houbrechts uit Muizen in volkscafé Floreal dinsdagavond compleet te maken, schonk de brouwerij met plezier een vat Jupiler. De bijna honderdjarige drinkt in haar stamcafé elke avond menig caféganger onder tafel. “Een 15 Jupilers op een ‘rustige’ avond, en meer dan 20 als de ambiance goed zit”, weet cafébazin Fanny.

“Fanny, geef me nog maar een ‘fluitje’”, zegt de kranige Robertine Houbrechts uit Muizen, wijzend naar haar lege glas. “Zolang ik dat heb, kan ik voort (lacht).” En aan ‘fluitjes’ (een hoog, smal bierglas, red.) dinsdagavond op het 97ste verjaardagsfeestje van Robertine in Volkscafé Floreal geen gebrek. Want zelfs AB InBev was de verjaardag van de voormalige cafébazin niet vergeten. Om het feest voor haar ‘goede verbruiker’ compleet te maken, schonk het met plezier een 20-litervat van Robertine’s favoriete gerstenat. Van de bierleverancier kwam daar nog... een grote biermand Jupiler bij. “Straks hoef ik niet meer op café te gaan”, grapt de jarige.

Soms wel 22

“Robertine kan er inderdaad goed mee overweg”, bevestigt cafébazin Fanny Waegemans. “Op een ‘rustige’ avond giet ze met gemak zo’n 15 fluitjes achterover. Maar als de ambiance goed zit, gaat dat wel tot 22. Uitsluitend Jupiler. Iets anders gaat er bij haar niet in.” Het is ondertussen al 18 jaar dat de oudste en trouwste stamgaste in Floreal komt. “Elke avond, zo ongeveer vanaf een uur of acht, vind je haar hier. Die keer onlangs dat zoon Felix haar niet kon begeleiden, kwam ze zelfs alleen met haar rollator tot hier, toch al gauw enkele honderden meters”, vertelt de bazin. “Ons dagelijkse cafébezoek brengt routine in haar leven”, weet Robertine’s inwonende zoon Felix Leemans. “Moeder kent hier iedereen, en iedereen kent haar. Dit zijn haar vrienden. Enkel op woensdag - de sluitingsdag - zijn we er niet. Dan kijkt ze tv, of gaan we als ze daar om vraagt naar een naburig café.”

Beste medicijn

Volgens Robertine doen die dagelijkse pintjes haar goed. “De dokter zegt dat zolang het nog gaat, ik op café mag blijven komen. Dat kan volgens hem geen kwaad (lacht). Ondertussen drink ik ook al zoveel jaar bier, en ik leef nog... Het moet wel een goed medicament zijn, want ik moet ondertussen zelfs geen enkel pilletje meer nemen.”

In de vier jaar dat Fanny het café runt, heeft ze Robertine ook maar twee keer ziek geweten. “Een keer vreesde ik even voor het ergste. Maar twee dagen later zat ze hier opnieuw op de bank, aan haar vertrouwde tafeltje aan de venster. Mét haar ‘fluitje’ natuurlijk. Vanzelfsprekend wordt ook Robertine dronken. Aan het eind van de avond schenk ik haar daarom wel eens een ‘bleuke’. Dat daar heel wat minder alcohol in zit, proeft ze op dat moment niet meer.”


In haar stamcafé is ‘Bomma Jup’ duidelijk zeer geliefd. Al is ze niet altijd de makkelijkste.

“Lui wijf”

“O wee, als ik eens een avond iets vroeger wil sluiten... Dan zal ik het geweten hebben”, vertelt Fanny. “Maar eigenlijk maakt ze elke avond rond sluitingstijd - toch gauw een stuk na middernacht - ‘van haar oren’. En ook als de bediening volgens haar eens niet rap genoeg gaat, wanneer het erg druk is bijvoorbeeld, word ik wel eens voor ‘lui wijf’ versleten... (lacht). Op verlof gaan durf ik zelfs al bijna niet meer. Zelf heeft ze in die twintig jaar dat ze hier een beetje verderop Café De Ster had naar eigen zeggen slechts één dag gesloten: bij de trouw van zoon Staf, die haar hier elke dag begeleidt.”

De cafébazin en haar vaste gasten hebben zich al voorgenomen voortaan elke verjaardag van Robertine te zullen vieren. “We tellen echt al af naar de 100, want dan wordt het hier een groot Jupilerfeest.”  (br.hln)