Andy raakte geheugen volledig kwijt na zijn auditie bij ‘The Voice’: “Mijn jeugd, mijn talenkennis... Het is allemaal weg”

Z’n blind audition werd door Bart Peeters op applaus onthaald, maar daar herinnert Andy De Koker (42) zich helemaal niets meer van. Een week later kwam de ‘zingende carrossier’ zwaar ten val, met een ernstig hersentrauma tot gevolg. Toch treedt hij vanavond aan in de knock-outs van ‘The Voice’.

“Ik was op het werk een voertuig aan het coaten (van een deklaag voorzien, nvdr)”, begint Andy zijn ongelukkige relaas. “Ik wou de neerslag van de verfnevel wat afkuisen en stapte achterwaarts, maar ik was sneller dan verwacht bij de rand van de smeerput. Ik duikelde - met het hoofd naar voren - recht de put in, 2,5 meter diep.”

Pijnlijk.

Zeg dat wel. Instinctief heb ik mijn arm uitgestoken om m’n val te breken, maar daarbij is mijn hand overgeplooid op mijn arm, en mijn pols was volledig gebroken. Ik was bewusteloos en ben naar het ziekenhuis gebracht, maar daar weet ik niets meer van.

Je lijdt aan geheugenverlies.

Klopt, dat kwam een week na de operatie opzetten. Ik had al dagenlang hoofdpijn, en ineens werd ik vergeetachtig. Ik stond met de overbuurvrouw te praten en begon plots traag, en vervolgens totaal onverstaanbaar te praten. Dat vertelde ze me achteraf. Op de spoed constateerden ze een volledige fall-out. Een kortsluiting van de hersenen, zeg maar.

Dat klinkt zeer ernstig.

’t Is vooral erg beangstigend. De volgende morgen ben ik naast een vreemde wakker geworden, in een voor mij vreemd huis.

Je herkende je vrouw niet meer?

(schudt het hoofd) Ik wist zelfs niet meer wat koffie was. Mijn vrouw en ik hebben elkaar de maanden erna helemaal opnieuw moeten leren kennen. Ze heeft me fotoalbums en filmpjes van ons getoond. Het was echt ­aftasten. En omdat mijn persoonlijkheid veranderd was, botste het in het begin zelfs regelmatig.

Dat klinkt bijna als ‘Blind Getrouwd’, waar twee mensen die elkaar niet kennen in de echt worden verbonden.

Awel, daar kan je het mee vergelijken. Alleen hebben die nog de keuze om te zeggen: nee, toch maar niet. (lacht) Maar het is allemaal goed gekomen hoor, het klikt weer helemáál tussen mij en mijn vrouw. Ze zegt zelfs dat ik op vele vlakken verbeterd ben! (knipoogt) Weet je, mensen zeggen soms dat ze alles willen vergeten om met een propere lei te beginnen. Ik weet nu: zo simpel is dat niet. Ook mijn dochter heb ik opnieuw moeten leren kennen.

Je wist dus ook niet meer dat je een succesvolle blind audition had gedaan bij ‘The Voice’?

Nee, dat was totaal uit mijn herinnering gewist. Mijn vrouw heeft het me moeten uitleggen. Ik herkende zelfs Bart Peeters niet, toen ik hem terugzag in de studio.

Hoe reageerde Bart?

Enorm geschrokken natuurlijk. Maar hij en de rest van de ploeg hebben mij heel goed opgevangen. Ik wou ze niet in de steek laten, uit schuldgevoel vooral. Maar de liefde voor muziek heb ik pas na een tijdje teruggevonden. Toch heb ik doorgebeten, al was het de hel om de tekst van mijn liedje uit het hoofd te leren.

Mag jij geen spiekbriefje ­gebruiken?

Dat zouden ze waarschijnlijk wel toelaten. Maar zoiets kan je bij de knock-outs niet ­maken, vind ik. Ik ben een perfectionist, hé.

Is je passie voor muziek al ­helemaal terug?

Ja, ik ben met mijn groep Judged een full-cd aan het opnemen, met poprock. Het is de bedoeling die dit najaar voor te stellen. Vroeger was ik een echte rockfan. Tegenwoordig luister ik al eens graag naar een klassieke zender, en jazz vind ik nu geweldig. Raar toch hoe dat allemaal veranderd is. Ik ben ook mijn talenkennis kwijt. Ik sprak behalve Nederlands ook Spaans, Frans, Engels en een beetje Duits. Alleen het Engels is intussen weer bijna op niveau.

Nu nog je geheugen helemaal terugkrijgen. Weten de dokters wanneer dat terugkomt?

Nee, ze kunnen mij niets beloven. Bij mijn val heeft een deel van mijn hersenen zich afgesloten, zeggen ze. ‘Het is maar de kunst om te ontdekken hoe we jouw box weer open krijgen’, vertelde een specialist me. Waarschijnlijk is het ook een combinatie van factoren, want het is niet de eerste keer dat ik in coma heb gelegen of helemaal verhakkeld was. Ik had naar het schijnt niet zo’n gelukkige jeugd, met een agressieve vader die nogal sadistisch was. Maar dat weet ik dus niet meer.  (br.hln)