athea

Kandiah Kamalesvaran (Maleisië, 13 november 1934) is een Australische zanger. Opvallend is zijn donkerbruine en warme stemgeluid.

Kamahl groeide op in Kuala Lumpur als Kandiah Kalamesvaram (Koning der Lotusbloemen). Als klein schooljongetje verhuisde hij in 1953 naar Adelaide. Hij was arm, sprak nauwelijks Engels en ondervond rassendiscriminatie dat een dominante rol speelde in het Australië van die tijd.

In de Australische stad maakte hij kennis met zowel popmuziek als klassieke muziek. Hij werd geïnspireerd door donkere artiesten zoals Nat King Cole. Tijdens een concert van Nat King Cole kreeg hij de kans om de zanger te ontmoeten. Hierdoor besloot hij zijn droom om artiest te worden door te zetten.

Kamahl dreigde Australië te worden uitgezet door de immigratiedienst. Hij wist dit met geluk te voorkomen.

Zijn eerste platencontract tekende hij bij Phonogram. Zijn carrière begon in Australië toen in 1969 zijn eerste single Sound Of Goodbye naar de top van de Australische hitlijst steeg. In 1972 vertegenwoordigde hij Australië op het internationale songfestival in Rio de Janeiro en bereikte hij met Nothing More de finale. In de Sydney Opera House nam Kamahl een plaat op die hem 11 gouden platen oplevert.

In 1959 maakte hij zijn debuut, maar in Nederland brak hij pas in 1975 door dankzij The Elephant Song. De plaat was te horen in een tv-documentaire over het Wereld Natuur Fonds. Producer Hans van Hemert schreef het lied voor Kamahl en de opname werd een enorm succes in Europa. De tekst was van Gregor Frenkel Frank. De plaat stond 5 weken op de eerste plaats van de Top 40 en de Nationale Hitparade.

Kamahl - The Elephant Song