athea

Een geluk dat vissen niet kunnen schreeuwen

Zouden we dan nog vis eten...?

http://img35.imageshack.us/img35/3146/visc.jpg

Een vis uit de oceaan zien we doorgaans enkel in de pan of op ons bord. Maar die grote starende ogen uit de vitrine van de viswinkel vertellen eigenlijk een horrorverhaal. Vissen voeren een helse strijd met de dood en zien enorm af door onze moderne vistechnieken. Het boek 'De Huilende Zee' en de film 'Sea the Truth' - initiatieven van oceaanambassadeur Dos Winkel - brengen deze duistere kanten van de visserij onder de aandacht.

Vis wordt vaak als een alternatief voor vlees gezien, maar we vergeten soms dat ook vissen kunnen afzien. Een grote trawler ploetert met een gigantisch net over de zeebodem. Alle vissen die gevangen worden, moeten de hoge snelheid van het schip proberen volgen voor ze uit het water gehaald worden.

Elders hangen kilometers lange lijnen met vishaken in zee, de zogenaamde 'long lines'. Ook deze vissen worden over enorme afstanden meegesleurd. Bovendien vangen deze technieken veel vissen die helemaal geen doelwit van de vissers zijn. Bij de jacht op pladijzen, met stroomstoten, zou bijvoorbeeld de wervelkolom van kabeljauwen kunnen breken.

http://static2.hln.be/static/FOTO/pe/0/14/13/media_l_3716248.jpg?20100531165257

Als de vissen aan boord worden getrokken is hun lijdensweg nog steeds niet voorbij. De meeste vissen stikken, maar dat kan nog minuten tot zelfs uren duren. Visserijen proberen de vissen bovendien zo lang mogelijk in leven te houden, want eenmaal dood bederft de vis snel. Ook als de vissen worden gestript - dat betekent dat ze levend worden opengesneden en hun ingewanden worden verwijderd - kunnen ze nog dertig minuten leven.

In zijn nieuwe boek 'De Huilende Zee' laat Dos Winkel enkele specialisten aan het woord. Professor Gert Flik, van de universiteit van Nijmegen, beseft dat vissen dezelfde voorouders hebben als wij en dus evenzeer pijn en stress kunnen ervaren. Hun brein verschilt dan wel van hogere gewervelde dieren, ze beschikken toch over alle mogelijke capaciteiten. Als vissen gekaakt of gestript worden, zouden ze dus de meest verschrikkelijke pijnen doorstaan.

"Alle vormen van visserij zijn eigenlijk de ergste voorbeelden van dierenmishandeling", zegt Dos. "Nu pas weten we echt goed dat vissen gewone gewervelde dieren zijn met een ontwikkeld pijngevoel, en dat ze enorme angst en stress kunnen hebben. We moeten dus met deze dieren omgaan zoals in de Europese wet van 2004 staat geschreven. Dat wil zeggen dat elk dier dat voor consumptie moet sterven binnen één seconde dood moet zijn."

Dos gelooft dat we over twintig tot dertig jaar veel kritiek zullen krijgen op onze visserij. "Dan zal men het hebben over een barbaarse methode waarmee vissen gedood werden. Paling laten ze bijvoorbeeld dood kruipen in zout. Dat is hetzelfde alsof we mensen in gloeiende as laten rondwentelen."

Het is dus een fabeltje dat vissen geen pijn kunnen voelen en dat mag geen excuus zijn om vis te eten. Vooral met de moderne vismethoden hebben vissen geen schijn van kans meer. Geen wonder dat grote delen van onze oceanen nu al zijn leeggevist. Dos Winkel en zijn collega's roepen daarom op om geen vis meer te eten. Alleen zo kunnen we vermijden dat over veertig jaar alle vissen uit onze oceanen verdwenen zullen zijn.