Ik ben Dini
Ik ben een vrouw en woon in Diemen (Holland) en mijn beroep is Homemanager.
Ik ben geboren op 08/04/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mijn websites en blogs,powerpoints en psp maken,lezen,.
Ik ben getrouwd met Jan.Samen hebben wij een dochter en schoonzoon en een schat van een kleinzoon Benjamin.
Wens u een aangenaam verblijf op mijn blogje.
Helaas is na een gelukkig huwelijk van 40 jaar tot mijn grote verdriet Jan op
06-08-2015 overl
De quetzal is een vogeluit Midden-Amerika, die behoort tot de familie van de trogons(prachtige kleuren) Het is de nationale vogel van het Midden-Amerikaanse land Guatemala.
De quetzal is volgens velen de mooiste soort uit de familie van de trogons. Zowel de mannetjes als de vrouwtjes hebben een metaalglanzende groene kop, rug en vleugels, een helderrode borst en witte onderstaartveren. Bij de wijfjes zijn de kleuren overigens wel wat minder uitbundig dan bij de mannetjes en vaak is het metaalgroen vervangen door bruine veren. Bij mannetjes groeien in de paartijd vier staartdekveren uit tot erg lange, sierlijke groene slierten die buitenboord hangen als ze in het nesthol zitten. De poten van de quetzal zijn grijs en hebben vier tenen aan iedere voet. Twee tenen zijn naar voren, de andere twee zijn naar achteren gericht. De snavel van de quetzal is kort, maar wel erg sterk. Mannelijke vogels hebben een gele bek, wijfjes een zwarte.
De quetzal voedt zich voornamelijk met vruchten en dan vooral wilde avocado’s. Die worden geheel ingeslikt, waarna het vruchtvlees in de maag wordt verteerd. De grote pit wordt weer uitgespuugd, waardoor de quetzal bijdraagt aan de verspreiding van avocado-bomen. Quetzals eten daarnaast insecten, spinnen, kleine boomkikkersen gekko’s.
Deze vogels houden zich vooral op in de boomkruinen. De mannelijke quetzal claimt iedere dag opnieuw zijn territorium met zijn kenmerkende roep, die vooral bij zonsopgang, midden op de morgen en bij zonsondergang te horen is.
Het broedseizoen loopt van maart tot juni. De quetzal nestelt vaak in boomholtendie door spechtenverlaten zijn. Er worden twee tot vier lichtblauw gekleurde eieren gelegd, waarop de ouders om beurten broeden. De jongen komen na ongeveer achttien dagen uit het ei en worden door beide ouders opgevoed. Ze hebben nog niet de prachtige kleuren van hun ouders en de jongen worden voornamelijk gevoed met kleine insecten. Na een maand vliegen de kleine quetzals uit, hoewel ze een tijd nog vaak met hun ouders optrekken.
In het zuiden en oosten van ons land kent men nog steeds het gebruik met Pasen een groot vuur te ontsteken. Het moet eertijds zeer algemeen geweest zijn in Nederland, maar doordat men het in sommige streken ongepast vond om op Zondagavond (Eerste Paasdag) vuurtje te gaan stoken is dit gebruik sterk afgenomen. Dit vuur werd op een speciaal voor dat doel bestemde Paaswei aangelegd. Die Paaswei was zo gelegen dat het vuur geen gevaar opleverde voor de vele rieten daken. De „paasbult" of „paasstapel" wordt veelal door kinderen opgebouwd die zingend allerlei brandbare materialen langs de deuren ophaalden. „He''j ook òlle wannen Die we poasken brannen? He''j ook ''n bossien stro of riet? Aans he''w'' poasken-moandag niet"
Het grootste paasvuur dat ooit in Nederland is opgeknetterd was dat van Almelo in 1927. Daar sleepte men 70 voeren (boerenwagens) hout bijeen. De stapel werd 15 meter in doorsnee en 12 meter hoog. Rond de vlammen stond dan een grote mensenmenigte met luider stem de bekende Paasliederen te zingen.
De oorsprong van de paasvuren wordt wel eens gezocht in het verbranden van Jezus'' doornenkroon. Er zat echter ook nog iets anders achter. Men verkeerde in de mening dat de neerslaande rook en het verkoolde hout vruchtbaarheid aan de velden schonk. Meisjes maakten zelfs hun gezicht met de as zwart.
In tegenstelling tot de meeste andere paasgebruiken is het aantal paasvuren de laatste jaren weer groeiende. Ze worden door de officiële instanties georganiseerd en bereiken steeds grotere hoogten. Het is opvallend dat van alle vuren (onder meer met Sint Maarten, met mei. Luilak, Nieuwjaar en Vastenavond) alleen die van Pasen zijn overgebleven. Toch is dat geen teken van vernieuwde godsdienstzin, noch van een vernieuwd paasgevoel, maar van een nieuwe vorm van vrijetijdsbesteding. Dat is Pasen toch voor steeds meer mensen: vrije tijd.
Een wanmolenis een molen, waarmee graankorrels, kafen onkruidzadenvan elkaar gescheiden worden. De benodigde lucht wordt verkregen door een schoepenrad. De eerste wanmolen dateert uit de 17e eeuw en had een voorloper in China.
Met een handzwengel wordt een schoepenrad in een gesloten verticale trommel rondgedraaid waardoor er een luchtstroom ontstaat. Het graan valt vanuit een voorraadbak langzaam naar beneden, terwijl het kaf wordt weggeblazen. Later werd de wanmolen ook uitgerust met schudzeven, waardoor ook onkruidzaden verwijderd konden worden. De zeven werden geschud met een houten klopper en later met een nokkenas. Later is er voor de overbrenging van het schoepenrad op de zwengelas een groot tandwiel geplaatst dat een klein tandwiel op het schoepenrad aandrijft, waardoor het schoepenrad sneller ronddraait.
Het wannen met een wanis de oudste methode voor het scheiden van de graankorrels van het kaf. Later is dit vervangen door een met de hand bediende wanmolen. Tegenwoordig wordt het machinaal in dezelfde werkgang als het oogsten gedaan met een maaidorser.
Vandaag is Benjamin 7 jaar geworden.Wat gaat het toch hard allemaal.Maar het blijft mijn kleine grote kanjer.Ga dus vandaag naar mijn dochter om het te vieren.
Sjakie mijn kat ging net naar buiten en zag voor het eerst een dik pak sneeuw, na even aarzelen is hij niet meer te stuiten en hij vliegt naar buiten als een volwassen leeuw.
Maar dan blijkt de sneeuw wat te koud voor Sjaak en hij vliegt met een rotgang naar binnen, de sneeuw valt bij Sjakie toch niet in de smaak, hij ligt liever met zijn kont op de kachel te spinnen.
200 gr geraste belegen kaas 200 gr geraspte Gruyère of Emmentaler 350 ml droge witte wijn 1 teen knoflook 1 tl maïzena + 1 el water
2 grote harde ronde broodjes Stukjes komkommer Cherry Tomaatjes Reepjes paprika Mini worteltjes
Zo maak je het
Wrijf je fonduepan (of steelpan) in met de knoflook.
Schenk de wijn in de pan en breng het aan de kook.
Voeg nu beetje bij beetje de geraspte kaas toe. Blijf roeren met een pollepel totdat alle kaas gesmolten is.
Maak een papje van de maïzena en een el water. Meng dit met een garde door de kaasfondue. Goed roeren want anders krijg je klontjes. De kaasfondue is klaar als hij wat dikker is geworden.
Snij het kapje van de broodjes en hol ze uit. Dit gooi je uiteraard niet weg, die stukjes kun je heel goed in de kaas dippen.
Giet de kaasfondue in de broodjes. Serveer de broodjes met wat stukjes komkommer, paprika, wortel en cherrytomaatjes.
Garneer eventueel met een plukje peterselie.
EET SMAKELIJK!
Mijn dochter is vandaag jarig dus kom morgen weer op de blogjes.
Het Portugeesd oorlogsschip is een staatkwaldie voorkomt in de warmere zeeën. Het is geen echte kwal, maar een complexe kolonievan honderden poliepenvan vier typen. De naam is afkomstig van ontdekkingsreizigers uit de 16e eeuw. Portugalwas toen de grootste zeemacht en de Portugese krakenboezemden iedereen angst in, net als dit "dier".
Het Portugees oorlogsschip bestaat uit vier typen poliepen. Iedere poliep heeft zijn eigen taak.
Naast het lichaam, dat gemiddeld 9 tot 35 cm groot is, heeft het een gasblaas, dat als "zeil" dienstdoet. Dit zeil, dat in feite een poliepis, kan met lucht gevuld worden als het dier aan de oppervlakte moet blijven, en kan bij gevaar leeglopen waardoor het dier onderduikt. Ook kan dit zeil in een bepaalde hoek gedraaid worden, zodat het organisme invloed kan uitoefenen op de richting waarin het zich beweegt. Zelfs schuin tegen de wind in voortbewegen (laveren) is mogelijk.
Het Portugees oorlogsschip kan 15 tot 50 meter lange tentakels ontwikkelen die de prooi, vooral kleine vissen, vangen en verlammen.
De spijsverteringspoliepen. De tentakels vangen de prooi en spuiten die in met gif zodat hij verlamd/verdoofd raakt, waarna deze naar de gastrozoïden getransporteerd wordt.
De voortplantingspoliepen.
Elk Portugees oorlogsschip kent twee stadia: dat van een drijvende groep poliepen en dat van een kleine, rondzwemmende meduse, die lijkt op een kwal. Dit is het geslachtsrijpe stadium, waarin het dier zowel eitjes als sperma maakt. Het ontwikkelt zich als een kleine bult op één van de voortplantingspoliepen die aan de blaas hangen, tot het losbreekt om een drijvende larve te worden. Dit begint als één poliep, maakt er meer en wordt zo een volledige kolonie.
De natuurlijke vijanden van het Portugees oorlogsschip zijn de lederschildpaden de verschillende soorten zeeslakken, die immuun zijn voor het gif en de dieren op hun menu hebben staan.
Het Portugees oorlogsschip, dat sporadisch in de Noordzeegesignaleerd wordt, wordt vaak ten onrechte als kwalaangeduid. Dit kan tot een verkeerde behandeling van de beten leiden, aangezien het gif van poliepen van een andere samenstelling is dan dat van een schijfkwal. Het gif doodt meestal niet, maar veroorzaakt wel veel pijn, en eventueel koorsts, een shock, en ademhalingsproblemen. Toch overleven sommige mensen een ontmoeting met het Portugees oorlogsschip niet, niet in de laatste plaats door het gevaar in het water in de tentakels verstrikt te raken, verlamd te raken en te verdrinken.
Een tweede kennismaking kan bovendien resulteren in een allergischereactie op het gif. De reactie, een anafylactische shock, is een acute en in principe levensbedreigende allergische reactie op een lichaamsvreemde stof. Hierdoor wordt een hevige immumreactievan het lichaam op gang gebracht.
Ik ben Dini
