Ik ben Dini
Ik ben een vrouw en woon in Diemen (Holland) en mijn beroep is Homemanager.
Ik ben geboren op 08/04/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mijn websites en blogs,powerpoints en psp maken,lezen,.
Ik ben getrouwd met Jan.Samen hebben wij een dochter en schoonzoon en een schat van een kleinzoon Benjamin.
Wens u een aangenaam verblijf op mijn blogje.
Helaas is na een gelukkig huwelijk van 40 jaar tot mijn grote verdriet Jan op
06-08-2015 overl
Vandaag is het 4 jaar geleden dat Jan is overleden.De scherpe kantjes gaan er af maar het gemis zal altijd blijven.Ik ga vandaag naar mijn kinderen en kleinzoon.Wens iederéén een fijne dag,
Anna's kolibrie, een middelgrote kolibrieafkomstig uit de westkust van Noord-Amerika, is vernoemd naar Anna Massérna,hertogin van Rivoli.In het begin van de 20e eeuw werden Anna's kolibries alleen gefokt in het noorden van Baja Californiaen het zuiden van Californië.De transplantatie van exotische sierplanten in woongebieden langs de Pacifische kust en in de woestijnen in het binnenland zorgden voor uitgebreide nectar- en nestplaatsen, waardoor de soort zijn broedgebied kon uitbreiden.
Anna's kolibrie is 9,9 tot 10,9 cm lang.Het heeft een iriserendebronsgroene rug, een lichtgrijze borst en buik en groene flanken. Zijn tekening is lang, recht en slank.De volwassen man heeft een iriserend karmozijnrtoodafgeleid van magenta tot een roodachtig roze kroon en gorget, die saai bruin of grijs kan zijn zonder direct zonlicht en een donkere, enigszins gevorkte staart.Vrouwtjes hebben ook iriserende rode gorgets, hoewel ze meestal kleiner en minder briljant zijn dan de mannetjes.Anna's is de enige Noord-Amerikaanse kolibriesoort met een rode kroon.Vrouwtjes en jonge mannetjes hebben een doffe groene kroon, een grijze keel met of zonder wat rode irisentie, een grijze borst en buik, en een donkere, ronde staart met witte uiteinden op de buitenste veren.
Deze vogels voeden zich met bloemenvan nectarmet behulp van een lang uitschuifbare tong.Ze consumeren ook kleine insectenen andere geleedpotigendie tijdens de vlucht zijn gevangen of uit de vegetatie zijn gehaald.Een PBS-documentaire laat zien hoe Anna's kolibries vliegende insecten etenZe mikken op het vliegende insect en openen vervolgens hun snavels om de prooi te vangen.
Terwijlze nectarverzamelen, helpen ze ook bij de bestuiving vanplanten.Deze soort verbruikt soms boomsap.De roep van de man is krassend en metaalachtig en zit boven bomen in struiken en bomen.Ze worden vaak gezien in achtertuinen en parken en worden vaak aangetroffen bij voeders en bloeiende planten.
Anna's kolibries kunnen 55 keer per seconde hun lichaam schudden om regen te laten vallen tijdens de vlucht of bij droog weer, om stuifmeel of vuil van veren te verwijderen.Elke draai duurt vierhonderdste van een seconde en oefent 34 keer de zwaartekracht uit op de kop van de vogel.
Was in het Rijksmuseum.Ter gelegenheid van zijn 350ste sterfjaar in 2019 presenteert het Rijksmuseum voor het eerst alle schilderijen en etsen en tekeningen van Rembrandt.Er is ook het grootste restauratieonderzoek van De Nachtwacht wat je kan volgen.
Natuurlijk zijn er nog veel meer mooie dingen te zien.
Cantors reuzeweekschildpad is de grootste soort schildpaduit de familie weekschildpadden.De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door John Edward Greyin 1864. Later werd de wetenschappelijke naamPelochelys cantorisgebruikt. De soortaanduidingcantoriiis een eerbetoon aan de Deense bioloog Theodore-Edward Cantor.
Hoewel lang niet ieder exemplaar zo groot wordt, kan het schild alleen al twee meter lang worden en dit is zelfs voor weekschildpadden erg groot. De enige andere soort uit het geslachtPelochelyswordt ook reuzenschildpad genoemd, maar blijft de helft kleiner en wordt niet langer dan een meter. Het schild is zeer flexibel, rond van vorm en opmerkelijk plat. Ook de voorpoten zijn plat en peddelachtig, de achterpoten zitten verstopt onder het enorme, rubber-achtige schild. De schildkleur is groen tot bruin, het schild heeft bij oudere dieren geen tekening; juvenielen hebben zowel op de kop als op het schild kleine, donkere vlekjes.
Cantors reuzenweekschildpad komt voor in Azië, in Bangladesh, Cambodja, China, India, Maleisië,Myanmar, Papoea-Nieuw-Guinea, Thailanden Vietnam. In Indonesiëkomt de soort voor in de riviervalleien van de Memberamoen de Sepikrivieren in de deelgebieden Borneo, Sumatraen westelijk Java, op de Filipijnenis de schildpad in het oosten van Luzonte vinden. Vanwege het vrij grote verspreidingsgebied en de geïsoleerde ligging van sommige delen daarvan is het waarschijnlijk dat deze soort uit verschillende ondersoorten of zelfs soorten bestaat. Momenteel zijn er namelijk geen ondersoorten, maar anatomisch wijken sommige populaties iets van elkaar af en onderzoek zal hier in de toekomst uitsluitsel over moeten geven.
De habitat bestaat, zeker van grotere exemplaren, uit diepere, langzaam stromende wateren als rivieren en wat bredere stroompjes. De schildpad wordt vaak verder landinwaarts gevonden, maar tolereert brakwateren de soort is ook in zee waargenomen.Het voedsel bestaat voornamelijk uit dieren als vissen, amfibieënen in het water levende kreeftachtigenen andere ongewervelden, maar ook plantendelen worden wel gegeten. Zoals alle weekschildpadden is de soort zeer schuw en komt zelden uit het water.
Van deze soort is bekend dat zuurstof kan worden opgenomen met de slokdarmhoofd, een deel van de keel. Een dergelijk gespecialiseerde vorm van ademhaling vindt men ook bij enkele Australische soorten schildpadden, die zuurstofopnemende cellen in de geslachtsorganenhebben (bijvoorbeeld de fitzroyschildpad)
Over de voortplanting is vrijwel niets bekend vanwege de verborgen levenswijze. In de natuur zijn waarnemingen zeldzaam vanwege de verborgen levenswijze.
Ik ben Dini
