zondag, 19 april 2009 om 18:37

Sammy 5 1/2 week

Hallo, mag ik me even voorstellen. Ik ben Sam, een blonde Main Coon kater. Ik woon nu nog bij mijn pappa en mamma in Doetichem maar over ca 6 weken mag ik naar mijn nieuwe baasjes, Jack en Tineke en mijn nieuwe vriendje Wikkie. Nu kan het nog niet want ik ben nog veel te klein. Ik ben nog maar 5 weekjes jong dus moeten we allemaal nog even wachten tot dat ik wat groter en sterker ben. Mijn baasje hier in Doetichem noemt mij Sam maar mijn nieuwe baasjes gaan nog een andere naam voor mij verzinnen. Dat vinden ze leuk en als ik die naam dan ook leuk vindt, zal ik daar vast wel naar luisteren.
Als ik volwassen ben, duurt nog ff hoor, dan ben ik een hele grote jongen met mooie lange blonde haren. Hmmmmmmmm, dat zal wat worden. Mijn nieuwe vrouwtje was gelijk al helemaal weg van mij. Wat vind ze me lief. Ik vind haar ook wel aardig hoor. We hebben samen al lekker gekroeld.
Bij foto's en video's staan nog meer foto's van mij en volgende week stuur ik weer nieuwe foto's. Dan ben ik weer een weekje ouder en groter.
Ohw, het wordt wel spannend hoor, Ik zal snel groot en sterk worden.
Nou, de groetjes hoor, tot de volgende keer.

Sammy

zondag, 24 mei 2009 om 20:44

Sammy 7 1/2 week

Hallo, hier ben ik dan weer.
Mijn bijna nieuwe baasjes hebben weer een paar kiekjes van mij ontvangen.Ik sta er weer schattig op hoor, vindt ik zelf (hihi)
Ik lijk zo wel een beetje lui maar niks is minder waar hoor. Ik ben harstikke actief en wil me graag overal mee bemoeien. Mijn (nu nog) baasje heeft het volgende verteld aan mijn nieuwe baasjes; ,hij ontpopt zich als een prima timmermans hulp.
Wij zijn met de schutting bezig en Sammy vind dat reuze interessant,vooral zaag en boormachines.
Als het maar herrie maakt.
Hij heeft van de week wel wat last gehad van zijn oogjes ,volgens de dierenarts waarschijnlijk
van zaagsel of stof ,maar dat is al bijna weg hoor. Dat laatste is mijn eigen schuld hoor . Ik ben misschien wel een beetje eigenwijs.
Ik ben ook net even op de weegschaal gezet (ze willen ook alles bijhouden, pffff) Ik weeg al 1184 gram. Wat wordt ik al groot he.
Woensdag krijgt ik mijn tweede enting, grr, dus als ik daar geen reactie op krijg zou ik het weekend naar Nijmegen mogen. Spannend hoor, ik kan bijna niet wachten en mijn nieuwe baasjes ook niet.
Nou, ik stop weer, en als ik in Nijmegen ben dan laat ik weer van me horen.

Toedeloe met een poezengroet.

 ***

vrijdag, 29 mei 2009 om 19:25

Hallo, hier ben ik weer ff.
Kon niet wachten tot dat ik in Nijmegen ben hoor.
Ben gewoon een beetje zenuwachtig.
Morgen is de dag, dan komen mijn nieuwe baasjes mij ophalen.
Dan ga ik hier weg, weg van mijn pappa en mamma, mijn broertjes en zusjes en al mijn andere kattenvriendjes die hier wonen.
Zal wel erg wennen zijn denk ik, ik zal ze in het begin best wel missen.
Gelukkig ben ik bij mijn nieuwe baasjes niet helemaal alleen . Daar is Wikkie, hebben ze me verteld, een andere kat. Ik hoop maar dat hij het niet erg vindt dat ik er zomaar bij komt.
Maar hij is wel een hele lieve kat heb ik gehoord.
Ik vindt het allemaal wel erg spannend hoor.

27 mei ben ik voor de tweede keer ge-ent
en het gaat goed met me.
Na de eerste enting heb ik een groeispurt gehad
en ik heb nu, volgens de dierenarts, een prachtig gewicht.
Ik weeg nu 1320 gr en mag verhuizen.

Dus Jack en Tineke, here i come!!

Ik hou jullie op de hoogte.

poezengroet van mij. 

zondag, 31 mei 2009 om 14:47

Hallo allemaal.

Nou ik ben gearriveerd hoor in mijn nieuwe huis.
De reis was prima verlopen. Ik heb de hele weg in mijn mandje lekker liggen slapen.

Toen we thuis kwamen heeft Wikkie eerst even aan me gesnuffeld en daarna hebben ze me gewoon los gelaten in de kamer.
Dat vond ik eerst wel eng hoor. Nieuwe omgeving en een vreemde kat.
Ik was ook best wel nieuwschierig naar Wikkie en ik bleef ook een beetje bij hem. Wikkie hevig snuffelen, in eerste instantie met een super dikke staart.

Toen ik begon te bewegen ging Wikkie even hevig blazen dus ging ik maar snel plat op mijn buik liggen.

Na een paar keer blazen dacht ik; hè dat kan ik ook, en blies lekker terug.

Verder hebben ze ons samen gewoon laten gaan. We werden wel goed in de gaten gehouden maar het ging goed. Af en toe gingen we beetje heen en weer blazen, ik laat dus echt niet de kaas van het brood eten.

Even later hebben mijn baasjes laten zien waar mijn bakjes met eten en drinken staan en naar de kattenbak gebracht. Dat laatste hebben ze een paar keer gedaan en mij erin gezet. Ik deed nog niks in de bak maar ik wist wel waar ik nu moest poepen en plassen.

Wikkie was wel erg oplettend. Elke keer als ik een paar stappen zette ging hij achter mij aan.

'S avonds ging ik Wikkie een beetje uitdagen. Het leek er zelfs op dat Wikkie er op in ging. Maar het was dan even neuzen en dan begon Wikkie weer te blazen. Maar ik dacht; wat jij kan, kan ik ook en af en toe blies ik lekker terug.

Maar op zich ging het erg goed.

Toen de nacht; Wikkie slaapt 's nachts altijd boven op de overloop in zijn mandje dus voor mij haddden mijn baasjes ook een mandje neer gezet.

Toen allemaal naar boven. Ik vond dat niet leuk. Ik was erg aan het mauwen in het begin want ik voelde me erg alleen. Ik miste al mijn andere vriendjes. Ik vond mijn nieuwe baasjes al snel heel leuk en ineens zag ik hen niet meer. Ze hebben me gewoon laten mauwen en na ca 15 min ben ik daar maar mee gestopt want ze kwamen toch niet kijken. 'S nachts moest het vrouwtje er even uit voor het toilet en toen zat ik op de bovenste tree van de trap. Ik begon gelijk weer te mauwen. Dat heeft weer even geduurd, kon het toch proberen of ik bij haar mocht, en toen ik merkte dat dat toch niet hielp was ik maar weer stil.

Vanmorgen om ca 7 uur kwam vrouwtje haar kamer uit. Ze kon mij niet vinden en hoorde mij ook niet. Wikkie was 's nachts helemaal weg, die had ik niet meer gezien. (lag op zolder)
Ze was me overal aan het zoeken en kon mij niet vinden. Ik heb ook niet gemauwd toen ze me riep. Ik had me lekker verstopt en Wikkie wist vast ook niet waar ik was.

Omdat vrouwtje best al een poosje aan het roepen en zoeken was heb ik me toch maar laten horen. Hè, hè, na een minuut of 10 had ze me dan eindelijk gevonden. Ik had een mooi verstopplekje.
Ik had me goed verstopt achterin een oude krabpaal. Daar ligt wat rommel in want Wikkie gebruikt die nooit. Daar achter had ik me lekker veilig verstopt.
Toen ik het vrouwtje zach ben ik er maar uit gekropen.

Vrouwtje was ook heel trots op mij. Ik had vannacht netjes op de bak gepoept dus werd ik daarvoor dan ook lekker geknuffeld.

Vanmorgen heb ik ook lekker gegeten en fijn gespeeld. Wikkie vindt mij ook al iets leuker. Hij heeft vanmorgen maar èèn keer naar me geblaast. Maar daar trek ik me niet zoveel van aan hoor. Ik ga lekker door met spelen.
Alleen is het vrouwtje soms zomaar even verdwenen en dat vindt ik niet zo leuk. Dan mis ik haar weer en ga dan weer flink mauwen maar na een poosje komt ze gelukkig weer.
Ik heb een mooi hals bandje gekregen met een belletje, dan kunnen ze me horen aan komen lopen, zeggen ze. Nou, ik heb daar eerst wel aan moeten wennen hoor, zo'n gek ding om mijn nek maar nu valt het wel mee.
Ik ben ook al even buiten geweest aan het lijntje in de achtertuin. Was hartsikke spannend. Allemaal nieuwe dingen.

Nu ga ik weer lekker slapen want ik ben best wel moe. Het is ook allemaal zo spannend en mooi al die nieuwe dingen.
Ik kruip lekker op de stoel met een kussentje.

Van de week laat ik wel weer van mij horen.

Tot later.

Poezengroet van mij.

Vrijdag 12 juni 2009

Hallo, daar ben ik weer.

Ik woon nu alweer twee weken in Nijmegen bij Jack, Tineke en Wikkie.
Pfffffffffff, dat was wel ff wennen hoor.
Wikkie is best wel aardig hoor maar soms laat hij me ff weten dat hij de baas wil zijn.
Snap het best wel een beetje hoor. Hij woont hier natuurlijk al 4 1/2 jaar dus is het eigenlijk zijn huis.
Maar ik wil hier ook graag wonen. Ik vindt het hier best wel leuk.
Mijn nieuwe baasjes zijn kei lief voor mij.
Ik ben ook al bij de dierendokter geweest. Ik had zere oogjes en er kwam elke keer maar rommel uit en mijn baasjes vonden mij uit mijn bekkie ruiken en ook als ik een scheetje liet stonk dat erg (hihi). Ik bleef mijn oogjes maar wassen en het vrouwtje deed ze elke keer maar schoonmaken met water en een watje en dat vond ik niet zo fijn.
Nu blijkt dat ik een of andere infectie heb en nu heb ik druppels gekregen van de dokter. Antibiotica heet dat. Twee keer per dag moet dat in mijn oogjes. Bah, dat vindt ik helemaal niet leuk. Ik probeer het dan ook tegen te houden maar mijn baasjes zijn te sterk voor mij dus krijg ik ze toch. Maar we zijn er nu 4 dagen mee bezig en ik moet zeggen; het wordt al iets beter, gelukkig.
De dierendokter vond mij ook iets te mager. Ik had wel een lekker gevuld buikje maar op mijn ribbetjes moet wel wat meer spek. Mijn baasjes kregen daar een soort van recept mee naar huis: goed laten eten, extra vitamientjes, veel slapen en vooral veeeeeeeeeel knuffelen. Dat laatste vindt ik helemaal top. Dat is nog eens een recept!
Ik wordt al een beetje dikker, zeggen mijn baasjes, mijn oogjes gaan vooruit en met Wikkie samen gaat het steeds beter.
Alleen 's nachts slapen Wikkie en ik niet bij elkaar omdat Wikkie soms best wel lelijk tegen mij doet en dat vinden mijn baasjes best wel eng. Zij slapen dan natuurlijk ook en kunnen dan niet zien wat er gebeurd.
Maar de volgende dag zijn we weer allemaal bij elkaar en wordt het weer gezellig.
Ik sta ook al op veel foto's en zelfs op de film.
Bij dit bericht staat een filmpje maar op het logje van het vrouwtje nog meer.

Ga ze maar eens kijken en dan zeg ik nu; tot de volgende keer.

Poezengroet van mij.

Zondag 5 juli 2009

Hallo, ik kom weer even langs om mijn verhaal te vertellen.

Het is alweer een poosje geleden dat ik wat van me heb laten horen.
Ik ben nu alweer 6 weken hier in Nijmegen en ik moet zeggen; ik heb het hier prima naar mijn zin.
Mijn baasjes zijn erg lief voor me en Wikkie nu ook.
We kunnen lekker fijn samen spelen en rennen af en toe dan ook heel hard door de kamer. Gaaf hoor, Wikkie achter mij aan en probeerd mij dan te pakken. Maar ik ben lekker heel snel en klein, dus ik ren zo onder de bank en dan kan hij er lekker niet bij. Verstoppertje spelen vind ik ook heel gaaf. Ik ga dan op een plekkie zitten waar Wikkie mij niet kan zien en als hij even niet kijkt pak ik snel zijn poot of staart en dan schrikt hij zich een puntmuts, hi hi, en dan racen we weer door de kamer. Met het vrouwtje spelen vind ik ook heel leuk. Met een muisje aan een touwtje of met balletjes. Gezellig hoor.
Achter de vliegen aan is ook heel leuk, alleen soms vind het vrouwtje dat minder. Ik probeer ze dan te pakken en spring wel eens in de lamellen. En, o jee, vrouwtje mopperd
en ik heb de vlieg nog niet. Die dingen zijn ook zo snel.
Heel soms zie ik wel eens een beestje op de grond en dan ga ik daar even mee spelen en dan eet ik hem lekker op. Proteïntjes, zegt ze dan. Weet ik veel wat dat is maar het schijnt wel goed te zijn. Ik vind het gewoon lekker.
Buiten spelen is ook wel leuk hoor. Met dit mooie weer ga ik dan 's morgens naar buiten. Aan de lange lijn, anders ga ik per ongeluk weg en dat mag niet. Het is wel leuk hoor. Allemaal nieuwe dingen zie en hoor ik dan.

Met mijn gezondheid gaat het nu ook beter.
Helaas, en daar kon ik natuurlijk niets aan doen, had ik Wikkie ook aangestoken. Hij had ineens ook zo'n soepoog en een beetje snotneus zoals ik ook had. Vond het wel kei zielig voor hem hoor maar ik kon daar natuurlijk ook niks aan doen. We moesten toen vorige week samen naar de dierenarts. Wendy was er ook. Gezellig hoor, die kwam zomaar even op visiete en ik vond haar gelijk leuk. We gingen dus met z'n 5ven naar de dierenarts. Ik mocht bij Wendy op schoot op de achterbank van de auto en Wikkie voorin bij het vrouwtje op schoot.
Eigenlijk vind ik in de auto best wel een beetje eng hoor. Al die rare geluiden enzo. Maar Wendy was heel lief voor mij.
Bij de dokter aangekomen was het druk, we moesten heel lang wachten. Eindelijk na een uur konden we naar binnen. De dokter heeft ons helamaal onderzocht en heeft nieuwe medicijnen gegeven. Druppels voor onze neus, antibiotica voor onze oogjes, een heel vies drankje voor mij, en dat is vies!, en voor Wikkie nog pilletjes. Een hele verzameling dus. Elke dag moeten we er aan geloven. Ik en Wikkie vinden het niet fijn om elke dag die 'rommel' te krijgen maar we knappen er hartstikke van op. onze oogjes zijn schoon en ik nies bijna niet meer.
We moeten het nog èèn weekje volhouden en dan is het hopelijk helemaal over.

Ik wordt al lekker groot, ik weeg nu 1770 gram en ik krijg al lekker veel haar. Ik krijg nu tenminste wat meer vlees op mijn rug, zoals het vrouwtje zegt.
Ik eet ook graag mijn brokjes en soms pik ik ook nog wel eens van Wikkie zijn brokjes.

Om de dag doet het vrouwtje mij borstelen en kammen. Eerst vond ik dat niet echt leuk maar nu valt het wel mee. Alleen als ze mijn staart doet dan ga ik lekker tegen stribbelen.
Maar het moet toch echt anders krijg je klitjes in je haren hoor ik haar dan zeggen. En ja, dat moet ook niet hè. Ik wil best wel een echte mooie kat worden, dus moet ik er wel wat voor over hebben.

Nou, ik heb weer heel wat verteld. Ik ga nu maar weer stoppen en de volgende keer vertel ik weer verder en...........misschien wel weer met leuke verhalen.

Tot dan.

Poezengroet van mij.


Vrijdag 18 september.

Hey, hallo allemaal.

Dat is lang geleden hè, dat mijn vrouwtje weer eens een stukje over mij schreef. Maar ja, er is in de tussentijd dan ook veel gebeurd.
Ik ben nog erg klein en ben nu voor de tweede keer al verhuisd. Wat een ervaring zeg, in mijn jonge kattenleven. Eerst natuurlijk bij mijn mama vandaan naar het ene huis en nu weer naar een ander huis. We wonen nu in een flat en hebben nu dan ook natuurlijk geen tuin. Dat mis ik wel hoor want nu kan ik niet meer buiten spelen. We hebben nu een balkon en daar mogen we nog niet op. Mijn baasjes gaan daar iets van een kattennet ophangen zodat wij niet van het balkon af kunnen vallen. Goed hè, dan kunnen we over een poosje toch lekker naar buiten.
Maar nu ff over de verhuizing; wat een gedoe was dat zeg. De hele kamer van ons oude huis stond vol met dozen. De slaapkamer van onze baasjes was helemaal leeg. Daar stond geen bed meer, alleen maar volle dozen. Wikkie en ik waren helemaal de weg kwijt. Ons eigen plekje was helemaal verstopt achter dozen.
Soms vond ik het best wel eng hoor, zo'n hoge stapel, wel 6 op elkaar. Maar gelukkig bleef het allemaal staan. Stiekum sprong ik er wel eens op, ja, ik moet toch weten wat er in zit!
In de tussentijd, toen we middenin alles stress en werk zaten was er ook nog wat vervelends gebeurd; Mijn lieve vriend Wikkie was ziek geworden. Hij wilde niet zo goed meer eten en niet met mij spelen. Hij deed heel veel blazen en grommem naar mij. Zelfs een keer naar het vrouwtje. Mijn baasjes zijn toen met hem naar de dierendokter geweest en Wikkie moest toen eem paar nachtjes in het dieren-ziekenhuis blijven. Hij had heel veel blaasgruis, zij het vrouwtje, en daardoor had hij erge buikpijn. Toen snapte ik ook waarom hij niet mij wilde spelen. Ik miste hem wel hoor. Ik was hem maar aan het zoeken maar kon hem nergens vinden. Maar ja, hij was er dan ook natuurlijk niet.
Na twee nachtjes kwam hij weer thuis. Hij was wel iets beter maar nog niet mijn oude vriendje hoor. Na een paar dagen werd hij weer zieker. Ik vond het allemaal maar raar hoor. Hij zou nu toch beter moeten zijn. Maar ja, helaas was het anders. Weer met Wikkie naar de dierendokter en weer moest Wikkie een nachtje blijven. Gelukkig kwam hij de volgende middag alweer thuis. Nu gaat het goed met mijn Vriend. Hij heeft speciaal eten. (die vindt ik ook erg lekker)
Ik zal nog wat vertellen over de dag dat we gingen verhuizen. Nou, dat was helemaal niet leuk hoor!! We werden de hele dag opgesloten. Eerst de hele morgen in de badkamer en later in een andere kamer. Ik snapte er niks van en Wikkie ook niet. Wikkie heeft de hele ochtend maar lopen mauwen. En dan al die mensen over de vloer die maar lawaai maakte en al onze spullen uit ons huis haalde. Ik snapte er niet veel van, alleen dat er iets aan de hand was had ik wel door. Eindelijk, halverwegen de middag waren we vrij. We mochten weer door het huis lopen. Maar wat denk je? Al onze spullen weg. Van onze baasjes, niks meer. Van Wikkie en mij, ook alles weg. Een heel kaal en leeg huis. Wij snuffelen en zoeken maar alles was foetsie. En wat denk je; gaan alle mensen, ook onze baasjes ook nog weg. Zitten we dan, alleen, stil en verlaten in een ongezellig, leeg en kaal huis. Wat voelde we ons zielig en alleen.
Maar gelukkig, na een paar uurtjes, die wel een eeuwigheid leken, kwamen onze baasjes weer thuis. Ze gingen nog even een beetje rommelen hier in dit kale huis en toen mochten wij ook met de auto mee. Nou, en toen gebeurde het; we kwamen aan in ons nieuwe huis. Eerst met èèn of ander ding naar boven. Dat is de lift, zei het vrouwtje. Nou, ik vond het maar niks en Wikkie ook niet  En ja hoor, toen mochten we naar binnen. Een heel nieuw huis. Jeetje, wat was dat anders zeg. En het rook helemaal niet naar ons. Alleen maar vreemde luchtjes.
Na een paar daagjes was ik wel gewend aan mijn nieuwe huis. Ik had inmiddels mijn eigen mandje en mijn speelgoed en zo al gevonden. Alleen Wikkie heeft er ff iets langer over gedaan. Hij had ook een paar keer in de kamer geplast. Vrouwtje vond dat niet echt leuk en mopperde dan ook wel. Maar na een poosje was ook Wikkie helemaal gewend en nu vinden we het hier best leuk. We spelen weer lekker veel, we kunnen lekker rennen want we hebben een hele grote kamer. Soms doen we wel eens wedstrijdje wie het eerste aan de andere kant van de kamer is en dat win ik lekker altijd.
Verder is Wikkie weer helemaal de oude, gelukkig want nu heb ik mijn maatje tenminste weer.
Met mijn oogjes gaat het trouwens ook weer helemaal ok. Nu maar hopen dat het zo blijft en dat we voorlopig niet meer naar de dierendokter hoeven.
En dan nog dit; ik wordt al lekker groot; Ik ben nu ff ruim 6 maanden en ik weeg al ruim drie kilo!! Mijn haren worden ook al heel mooi, zegt het vrouwtje. Nog ff en dan ben ik net zo groot als Wikkie maar ik wordt als ik volwassen ben, nog groter dan Wikkie. Daar zal hij van opkijken denk ik.

Zo, dit was een een heel verhaal.

Over een poosje zal ik vragen of het vrouwtje weer een stukje wil schrijven voor mij want dat kan ik natuurlijk niet.

Tot de volgende keer.

Lieve poezengroet van mij.

01-02-2010 om 00:00 geschreven door meetandgreetplaza