Kerst en nieuwjaar, de vakantieperiode met twee pieken... voorbereiden eerst, een beetje stressy als er samen gekomen wordt, nadien bekomen en uitrusten. De sneeuw is blijven liggen, een grote bui wordt verwacht. Weerberichten voorspellen ijzel. Zal ik straks nog buiten kunnen? Neen, even niet aan denken. Nu is er buiten niets dat beweegt, alleen de blaadjes van de beukenbomen. Ze ritselen in hun droogte licht beroerd door de ijzige wind. Het is erg stil buiten, zalig stil eigenlijk. Mijn kleine persoonlijke interbellum... Ik kan hier zo van genieten. Niemand die me plots toch weer even nodig heeft, niets dat me dwingt. Dan kan ik gewoon even heerlijk voelen wat mijn lijf me zegt en vraagt. Ik voer me op basissnelheid door de rustige uurtjes en ben in gedachten verbonden met allen die me dierbaar zijn... zelfs zonder woorden.
Zelfs zonder woorden kan ik je roepen en ben je hier geen grenzen geen ijzel, sneeuw of lange wegen die ons tegenhouden geen onmogelijkheden hier in mijn fantasie is alles goed ben je kort bij mij één zin, één woord onnodig, slechts wil en verlangen één lijfelijk gevoel je moet niet komen ik moet niet komen we zijn er al
Floreanne
Reacties op bericht (1)
30-12-2005
niets moeten
ik zou het tot mijn persoonlijk credo willen maken
liefs
30-12-2005 om 20:24
geschreven door jovo
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
