Spijtig voor de stilte
nu er verbouwd wordt
aan de muur van rust
De deur op een kier
leek open maar
er waaide slechts
een lichte wind
En de hoop sloeg dicht
in jouw koele armen
Opnieuw vlij ik me dus
op die warme heuvel
mijn herkenbare plaats
in de luie middagzon
naast de bosrijke weg
waarlangs de stoet gaat
Zacht op de gladde steen
kijk ik naar de mensen
hoor en voel hun gedachten
Daar tel ik de passen en luister
naar het ruisen van hun gewaden
Het is een heen en weer
van dagen die voorbij trekken
Hun geroezemoes is al te luid
De kinderen kan ik velen
hun lach hun dol gepraat
maar verder mag het blijven
stil en traag
terwijl ik heen ga
naar de schaduw in de grot
een flirt slechts met het echte
Even maar en dan
ben ik weer weg
Floreanne
05-09-2007 om 23:43
geschreven door floreanne
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|
