De nieuwe paus was ook vandaag nog even volop in het nieuws. Morgen zal er al niet meer over gepraat worden. Hoogstens als onze kardinaal Daneels terug is uit Rome zal hij nog bevraagd worden en dan is alles weer gewoon. De televisie, het tweede leven naast het echte leven, boeit hoe langer hoe minder. De kabel heb ik al afbesteld. Het hoeft niet meer voor mij. Het doet me denken aan de grot van Plato. Wat we voor ons zien, het schimmenspel van een mediawereld beschouwen we als werkelijkheid. Maar het echte leven is totaal anders. Ik wil mezelf dwingen naar het licht te kijken en niet naar een valse afspiegeling ervan. Geen TV dus maar echte beelden, geen snelle nietszeggende interviews maar directe gesprekken met reële mensen.
Misschien toch een gedichtje dan?

Bezoek

Je zei het weer: dank je voor deze dag
maar het wrong, een argeloze pijn in mijn hart
je moest niet danken voor iets dat ik uit liefde gaf
het ontnam me ‘t geluk jou dit geschenk te geven

Je deed het weer, je kustte vluchtig, je reed weg
en het sneed even scherp als de bocht die je nam
hoe liever zag ik je blijven voor meer dan één dag
het went nooit, geen te kleine schoen die ooit lekker zat

Dus draai ik de kraan weer dicht
Het licht is uit en de deur stil gesloten
Het boek leg ik terug in de kast
De dromen ze blijven maar komen

Floreanne