Je kijkt me vragend aan. Vanachter nieuw glas herken ik je niet. Zoveel later, een beetje bitter, minder vrolijk dan ooit, ben je.  Heb ik met je te doen? Niet echt en toch schrijf ik je. Omdat ik wil praten. Waarom mis ik je glimlach? Wat is er met de hoop, de kracht van wie alles moedig ziet gebeuren? De vitaliteit die het leven aankan, verschuilt zich onvindbaar, ver. Nu zie ik de vraag die nooit een antwoord vroeg. Ik heb heimwee naar jou, naar mij toen!

Floreanne


"Tussen de doden en de levenden is geen vergeven maar ook geen niet-vergeven mogelijk... De dood maakt alle begrijpen onmogelijk."

Uit: Duizend kraanvogels van Yasunari Kawabata