|
Het is alweer donderdag voor ik het goed besef. Het begin van het schooljaar is door de drukte veranderd in het herkenbare leven. Het nazomertje verkracht het normale septembergevoel. Ik snak weer zonder scrupules naar het weekend. Maar daar zitten ook al verschillende activiteiten geagendeerd. En ik denk na over de zin van mijn bezigheden.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Voorbij de late zomer
verdroogden de wensen
in je ogen ver zwart
Al voel ik verdoezeld
in nieuwe kleuren
het wrikken van de herfst
Onze zomers ze waren niet
alleen onze harten zonnig en warm
Op mijn lippen smeulen nog woorden
steeds stom gepreveld
maar spijtig niet gezegd
In mijn hoofd ruisen ze
als golven van eeuwige liefde
Onze waarheid blijft zo verlangd
stil getuigen van het gehoopte
Alles deemstert pijnlijk weg
de zoete herinneringsfoto's
met zuinig zwoele achtergronden
steeds met velden gebloemd
de zeeën en wilde wolken
Maar eentje blijft er
voor altijd me bij en
innig gekoesterd
zo nauw aan het hart
ik kan het niet laten
de stroom en het bankje
waarop jij en ik zaten
Floreanne
|
