|
Het heeft me vandaag aangenaam verrast, de plotse winterprik. Mooi oogde alles in de morgen, volmaakt in het wit, maagdelijk als een nieuwe bruid. Om de een of andere neurofysiologische reden verkwikt zo'n sneeuwlandschap mijn hoofd. Er kwam weer een deugdoende herkenning en associaties met verre kinderjaren toen ik door het gras stapte en de vijftien centimeter sneeuw onder mijn inzinkende schoenen voelde knisperen. De fietstocht naar de kapper in de frisse kou en spetterend door de rulle sneeuw deed daar een opwekkend schepje bovenop. Sjaal en handschoenen liggen weer bovenaan de kapstok... De winter komt.
Wie beschrijftxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
dit helle wit
dat opkikkert
fel prikkelt
op netvlies
en mijn huid
Waar maakt
god toch
dit delikaat
maagdelijk licht
vederschuim
nauwelijks rustend
op tak en twijg
De wereld lijkt
weer onwezenlijk
Ik sta er
verdwaasd bij
Floreanne
|
