Mijn meer dan 50 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik meedelen en zelf nog bijleren. Doch de wereld is groter dan de tuin. Daar is eveneens veel te zien en te beleven.
10-12-2018
Morgana - Kizuri
Morgana - Kizuri
woensdag 5 dec 2018
Morgana - Kizuri
Tijdens de Fructura vakbeurs werd vorig weekend het nieuwe appelras Morgana aan het publiek voogesteld. Het door het veredelingsbedrijf Better3Fruit ontwikkeld ras (eigenlijke rasnaam Kizuri) moet de Jonagold doen vergeten. Morgana wordt in België exclusief op de markt gebracht door de Belgische Fruitveiling (BFV) en in Nederland door veiling Zuid-Limburg. Deze winter worden 30.000 bomen geplant, waarna in 2021 de eerste appels in de winkels zullen liggen. Boomkwekerij Carolus maakt de bomen. "Die exclusiviteit ( clubras) moet een betere prijs voor de telers garanderen", zegt Willem Broux van fruitboomkwekerij Carolus in Het Belang van Limburg. BFV-directeur Filip Lowette onderschrijft op Vilt.be de hoge verwachtingen voor de Morgana. "Het is een lekkere en kwaliteitsvolle appel die in staat moet zijn om te concurreren met Pink Lady", zegt Lowette.
Vorig jaar bezocht ik op de Davidsfondsreis de Romeinse villa Borg in Saarland. (blog van 22-09-2017)
Xanten is een oud stadje in het Noorden van Duitsland, niet ver van en ter hoogte van Nijmegen..
Je wandelt eerst een klein eind langs de gedempte vesten en wallen om via de stadspoort en onder de toren de stad binnen te komen. Een beeldengroep van twee melkvrouwen met kinderen geven een landelijk toets.
De plaatselijke gids vertelde over de vroegere bedevaartplaats en het kerkelijke territorium rond de dom. Xanten had ook op een of andere manier te maken met het Niebelungen lied.
Het grote archeologisch park maakte op mij het meest indruk. Het gedeeltelijk herbouwde amphitheater brengt je onmiddellijk in de sfeer. Je ziet nog enkele antieke werktuigen. Volgt dan een wandeling door enkele dreven die de lege ruimtes omzomen. Je beseft hoe groot de Romeinse nederzetting moet zijn geweest. Je wandelt op korte afstand voorbij de tempel, die we op de terugweg van dichtbij zien. Het is nog een eind wandelen tot het Römermuseum met aansluitend de overdekte opgravingen van de grote thermen. In de Romeinse herberg lessen we de dorst, want we beleven een warme, hete zomer.
Houtsnijwerk biechtstoel: boven, jongentje trekt aan de staart vzan een muis; onder een andere aabn de staart van een kat.
Nagebouwde houten gevel, naar een oorspronkelijk huis verdwenen met de rechttrekking van de Schelde. Enkel Het Steen bleef behouden
We passeren het oudste houten huis.
Naar Carolus Borromeus, de kerk van de Jazuieten.
Boven het hoofdaltaar vervangt men elk seizoen het schilderij. De 3 niet zichtbare hangen aan het nog oorspronkelijke katrollenwerk, beneden achter het altaar. Het zijn echter kopieën, de oorspronkelijke werden bij de opheffing van de Jezuietenorde verkocht aan Oostenrijk.
Laatste foto: de kerk voor de grote brand van 1718, die de 39 plafondschilderijen van Rubens vernietigde.
Nynke Zijlstra, voorzitster van ‘Stichting Fruit yn Fryslân’ vroeg deze appel te fotograferen.
Dit blijkt een Franse appel. Staat in Brogdale als Reinette de Mâcon. Joan Morgan omschrijft de appel als ’ Quite richly flavoured, fairly sharp ‘crumbly’, rather dry flesh.’
Staat bij mij op MM106, geënt in ‘1991. Dit jaar was de dracht vrij goed, beter dan gewoonlijk. De bruine appelen zijn iets groter dan gemiddeld. Groeien gezond, geen schurft. Ook bij mij merk ik niets van kankergevoeligheid. Een ander ras van Ville Neuve d’Ascq is dit veel meer.
Wordt in ‘Les Pommes du Nord’ uitgave van Centre Regional de Ressources Génétiques van Ville Neuve d’Ascq, 1996 als zeer gevoelig voor meeldauw beschreven. Heb hier nooit het minste van bemerkt. Ze schrijven ook gemiddeld gevoelig voor schurft. Hier niet dus. Bloeit 2 dagen voor Golden. Pluk eerste veertien dagen van oktober. Eetrijp dec.-februari. Goede bewaring.
Een van de Ressources Génétiques Fruitières (RGF) rassen van Gembloux.
Dit is mijn zaailingpeer. Vorig jaar had hij voor het eerst vruchten - en dit in een behoorlijk aantal – in tegenstelling tot de meeste perenrassen die bevroren met de lentenachtvorsten eind april 2017.
Dit jaar was de productiviteit zo groot dat een paar takken bezweken onder het gewicht IK heb de indruk dat het formaat iets beter is dan vorig jaar, ondanks de sterke dracht. De kleuring is dit jaar geler. Het plukken is voor eerstdaags.
Sinds deze appel vorig jaar ontsnapte aan de lentenachtvorsten en een volle dracht leverde, krijgt die mijn volle aandacht.
U U kunt hem als enige in een kleine tuin planten daar hij voldoende zelfbestuivend is. De boom groeit nog steeds zeer gezond. Stamt voor de helft af van Elstar, doch doet het bij mij duidelijk beter. De vruchten blijven ook tot nu vast hangen. Lekkere appel tot januari.
Op initiatief van de Velt-Fruitwerkgroep Wevelgem-Menen werd, met steun van de provincie, de laatste, honderdjarige Mahieupeer verplant en overleefde dank zij de goede zorgen de hete, droge zomer.
Met plezier heb ik de door Dieter Dewitte goed geschreven publicatie Mahieupeer 2.0 gelezen.
Je volgt de achtergronden van de werkgroep en de ondernomen stappen en leert een stuk pomologie.
Niet onbelangrijk is de folkloristische achtergrond. Dat deed mij aan mijn prille kindertijd denken van nog voor de oorlog. Toen ging men nog ‘gaan dienen’ (op bedevaart). Van thuis te Ichtegem ging dat naar de nonnenabdij te Gistel (slotklooster) met de Godelieve –Put. Het water moest helpen tegen mijn kinkhoest. Waarvoor we naar St Margariete te Lichtervelde reden weet ik niet meer. Onderwege begeesterden mij de rookspuwende stoomlokomotieven. Mijn eerste beroepskeuze was dan ook machinist worden. “Een slechte stiel zei mijn vader als het oorlog is”.Elke week werd te Kortemark, 6km verder, de aanvoerlijn naar de Atlantikwal gebombardeerd. De jachtbommenwerpers –tweestaarten- scheerden kerend boven ons huis op de Reiger.
Was vorig jaar de enige die ontsnapte aan de lentenachtvorst. Droeg dit jaar geweldig. Groeit het meest gezond onder de kweepeerrassen die ik heb. Op de foto’s zie je ook een paar peervormige vruchten, meer groen nog, van een mindere boom.
In de voormiddag had ik de eer en het genoegen de groep te ontvangen en rond te leiden op de Velthoeve, Lage Weg 60 te Halle-Kempen.
’s Middags hadden we een uitstekend maal in ‘De Wandeling’ op de Peggerstraat.
Daarop reden we naar Zoersel waar Walter Hermans ons opwachtte bij het Lindepaviljoen.
Beeldhouwer Pol Van Esbroeck werkte 15 jaarom de 90 beelden van de vroegere dorpsgemeenschap en dieren (een 40 tal) uit te kappen in de linde.
De vele foto’s geven een beeld van dit formidabele kunstwerk. Er was zoveel dat ik soms wat uitleg miste.
Beeldhouwster Mariette Coppens, levensgezel met wie hij pas laat huwde, bewerkte de dikke spillen tot ontroerend mooie beelden. Sprekende, zalvende handen.
Dit bezoek was een echte schoonheidsbeleving.
Er was nog tijd voor een drankje in ‘Sursele’ verder op de Oostmallebaan. O.a. ik genoot van een Trippel La Trappe (Nederlandse trappist), uitstekend. Het moet niet altijd een trappist van Westmalle zijn.
FOTO’S
Walter Hermans als gids voor het Lindepaviljoen
De groep
Jan en Trien uit de Loteling van Hendrik Conscience (1812-1883) door Mariette Coppens.
