Eigenlijk lijkt dit lied maar zeer terloops over koning Salomo te spreken. De indruk, die je krijgt bij lezing, is die van een meisje van het platteland, die een oprechte liefde heeft voor een herder.
Omdat zij zo mooi is, valt de aandacht van koning Salomo op haar. Hij neemt haar mee naar Jeruzalem, met de bedoeling haar in zijn harem op te nemen.
Het hart van dit meisje blijft echter toegenegen naar haar oorpsronkelijke vriend . Tot hem keert ze terug en met hem viert ze haar bruiloft en beleeft haar huwelijk.
Interessante gedachten zijn:
- 1 v 1-4: liefde is als heerlijke wijn . Je wordt er door tot jubelen gebracht. Je moet de liefde volgens 1 v 9-16 nooit gewoon gaan vinden. Als het goed is, dan is die liefde door God gemaakt en gezuiverd. Denk nu niet te veel aan Salomo met al zijn vrouwen. Het komt mij voor dat je meer moet denken aan de liefde van het meisje voor de vriend van haar jeugd, de jongen, die ze al van kindsbeen af kent, ( the boy next door, zogezegd). Dat klopt veel meer dan hier denken aan Salomo met zijn beduimeld liefdeleven. Waarom dan toch de naam van Salomo erbij gehaald. Dat gebeurde veel in die tijd, dat een verzamelimg gedachten van diverse mensen werd uitgegeven als 'bloemlezing' onder de dekkende naam van een 'bekende Israeliet'. Zo ook Prediker en Spreuken. In mijn tijd las ik eens een boek: "Saevis tranquillis in Undis', ( ik weet de exacte spelling niet meer). Ik heb aanvankelijk altijd de indruk gehad dat het gedachten waren van Hendrik Colijn. Later heb ik menen te begrijpen, dat het hier om een 'bloemlezing' ging, werk van anderen.
- 1 v 7: De basis voor echte liefde is trouw ; dus bestaat er in een relatie , waarin men oprecht van elkaar houdt, geen angst voor bedrog, manipulatie en uitbuiting. Salomo's harem was een broedplaats vcoor allerlei nare dingen, maar denk nu niet meer zoveel aan die koning. Denk meer aan die leuke, sterke, vitale, onbedorven herdersjongen, zo helemaal háar wereld.
- 1 v 14: die herdersjongen, waarop dit meisje zo overduidelijk verliefd was, leek net op een tros bloemen uit de wijngaarden van Engedi, een oase in een barre woestijn. Tegen de meisjes, die dit lezen, zou ik willen zeggen: "Wees ook maar eens zo heerlijk verliefd op de Christenjongen van je keuze".
2 v 1: Ik volg nu even, zoals ook al eerder wat gedachten uit " Het leven, practische lessen uit 'het boek'. Waarom zou ik niet toegeven, dat ik mij - ten dele- tooi met andermans veren. Ten dele: ik breng toch ook veel eigen gedachten in. .... Er is niets belangrijkers dan het bemoedigen en waarderen van degene van wie je houdt, Zorg ervoor, dat je elke dag tegen je echtgenoot of echtgenote zegt: "Ik houd van jou" en dat je die liefde door je daden toont. (Nu spreek ik dus tegen de gehuwden onder jullie, die hun huwelijk altijd fris behoren te houden en niet .... zoals een bekende conferencier dat- eigenlijk héel triest- zegt...... ....het al na een paar jaar zien verleppen.)
- 2 v 7: Liefdesavonturen moeten niet geforceerd worden, .... volgens het moderne principe: instant pleasure ....de gevoelens mogen niet sneller groeien dan de basis om de verliefdheid tot liefde te adelen en als zodanig in stand te houden.
- 2 v 12 en 13: dit meisje en deze jongen konden hun vreugde in de schepping vinden én in hun liefde. Ook voor jou mag het zo zijn, dat je gelijk met je ontluikende liefde heel Gods schepping wel zou willen omhélzen.
- 2 v 15: er zijn altijd van die irritaties , die je niet goed moet praten of negeren, maar onderkennen en samen met God doorworstelen. Een kennis van mij, nu ook al vele jaren gehuwd, werd door zijn echtgenote eens - in de meer prille jaren- terechtgewezen: " Piet....we moeten eens samen praten: Ben jij nu met je motorfiets getrouwd of met mij ?"
3 v 1-4; de ziel....met haar enge droom. Maar het slot was wel, dat zij haar geliefde zelfs in haar droom vond. Vind de weg naar het hart van je man/ vrouw ook eens zo, dat je naar boven loopt om iets voor die ander te halen. Zeg dan gewoon: "Zouden jouw voetjes nog meer vermoeid worden na die hele dag werken...? ... laat mij dat nu eens voor jou doen. maar eerst krijg je een kus" . Zo blijft een huwelijk ook na 20 jaar fris en groen.
4 v 1 - 7: Nou nou; maar tracht ook eens een béetje oosters opgetogen te zijn in je tonen van liefde en bewondering . Zo wordt elk huwelijk versterkt, vooral als het niet bij woorden blijft, maar er ook daden zijn, waarmee ik nu niet direct als eerste 'sexuele daden' bedoel.
- 4 v 12: Hier prijst de bruidegom- volgens mij dus die herdersjiongen- de maagdelijkheid van zijn bruid. Zo menig meisje van thans heeft hier een wat spijtig gevoel, omdat zij al niet meer als maagd het huwelijk in kan gaan wegens eerdere contacten elders.. - voor zover het zo met je is, kan je altijd naar Jezus toegaan, die alle dingen nieuw maakt. Hij kan op geestelijke wijze je over lichamelijke voldongen feiten heenzetten. - voor zover je nog ongerept bent, tracht dat zo te houden. Daarbij is bijstand van de Heilige Geest zeker zeer nodig.
- 4 v 15: In je blijdschap met Jezus kun je in een huwelijk een steeds sprankelende fontein zijn als zal je echtvriend dat niet van je eisen, wanneer er 'spitsuur' is in de huishouding. Maar hij zal 's avonds wel een moment van verademing en rust schenken, wanneer hij je met koffie bedient en zo op zijn beurt weer een fontein is.
- 5 v 2 vv: soms komt er onverschilligheid en koelheid binnengeslopen. Daardoor wordt vervreemding geschapen. Doorbreek die draaikolk. Zoek je partner op. Toen mij vrouw..... wij zijn nu 64 jaar getrouwd .....eens mij wat koeltjes had bejegend, ( dat was in 1949) en mij wat stil naar mijn werk zag sluipen, belde zij mij daar direct op om lieve woorden te zeggen.
- 5 v 16: in een goed huwelijk zijn de echtgenoten ook elkaars vrienden. Dit houdt in dat je het vermogen om te luisteren naar elkaar niet verliest, dat je dingen deelt en begrip voor elkaars karakter toont.
- 6 v 3: de intimiteit in een goed huwelijk gaat alle andere banden met ouders enz te boven.
- 7 v 10- 13: Hier neemt het meisje het initiatief bij de geslachtsgemeenschap. De veiligheid van oprechte liefde doorbreekt allerlei onechte en onwenselijke taboes.
- 8 v 6 en 7: - liefde is zo sterk als de dood - liefde kan niet worden gedoofd door tijd of door rampen - liefde wordt vrij gegeven, kan niet worden gekocht - de liefde van de echtgenoot dient te worden aangenomen als een geschenk van God
- 8 v 14: de liefde moet na de eerste , wilde tijd niet in intensiteit afnemen. Als toewijding en trouw in een huwelijk sleutelwoorden zijn, weerspiegelen zij Gods en Jezus' trouw aan de gemeente.
Nu ja....dat zijn zo wat gedachten. En natuurlkiijk zijn er ook bruggen naar Christus' liefde voor de gemeente, zijn bruid, zijn vrouw en van de gemeente naar Christus, haar bruidegom en man.
Over Jefta en zijn dochter is in de wereldliteratuur al zo ontzaglijk veel geschreven. Maar laat ik het- geruggesteund door 'de Korte Verklaring'- nu eens over een andere boeg gooien.
Hebben jullie wel in de gaten, wat voor fijne vent Jefta eigenlijk was. Laten we ons eerst eens bij hem bepalen. Zij, die uitdrukkelijk enkel bij deze verzen uit Richteren blijven staan, zijn eigenlijk acrobaten op de vierkante meter. Om deze moeilijke gebeurtenis goed te begrijpen, hebben wij de hele schrift nodig. Dat is trouwens tóch iets , wat ik in het algemeen zou willen opmerken. ............. Mensen, kom nu toch eens uit die dodelijke cirkel van alleen maar moeilijke stukjes zoeken uit Jozua en Richteren enz....lees nu toch eens Efeze. - daar vliegen de vlinders.... denk om mijn vergelijking elders: vlinder- rups ....het vrolijkst - daar peuren de bijtjes.... idem idem: bij-wesp ....de heerlijkste honing. ................. Maar dat uitstapje nu daargelaten: lees hoofdstukken 11 en 12 nu eens door. Prima vent, die Jefta...... tóch: - hij was de zoon van een hoer en werd uit zijn familie gestoten. maar wanneer de oudsten van Gilead komen om hem te hulp te roepen, wordt hij wel even bitter, ( komt alle gefrustreerdheid eruit), maar is daar toch ook direct het besef van zijn roeping om het verleden te vergeten en mee de handen aan de ploeg te slaan tegen de vijanden van Israel, 11 v 6-9. - herhaaldelijk en spontaan verklaart hij zijn volkomen afhankelijkheid van de bijstand van de Heer, 9. 11 en 30. - voor de majesteit en gerechtigheid van God voelt hij, 27 en 35, de diepste eerbied. - hij tracht geduldig de Ammonieten van ongelijk te overtuigen en op die wijze een bloedige oorlog te voorkomen. Dit is toch wel een heel opmerkelijk punt in deze tijd met al die 'krijgsheren'. - hij is een uitnemend kenner van Israels historie , 14-26 - hij moet zeker op de hooge geweest zijn van al de ins en de outs van Abrahams verijdelde offer van Izaäk en met de Mozaïsche wetgeving, getuige het voorgaande. - hij wist, dat in de Mozaïsche wetgeving het mensenoffer uitdrukkelijk was verboden, ( zie hierna) - hij was toch door God gekozen als richter, (rechter tegenwoordig), om het volk in het rechte spoor te brengen en te houden (Richteren 2 v 16). - Samuel noemt Jefta op eervolle wijze, 1 Samuel 12 v 11. - In Hebr 11 v 32 wordt Jefta onder de geloofshelden gerangschikt.
Bij de verklaring van v 30-31, 34-40, ofschoon zo duidelijk sprekend, mogen toch deze feiten over de bekwame en dappere veldheer en hoogstaande man niet schouderophalend terzijde worden gesteld.
Dat een man als Jefta een gelofte kon alfleggen, die het brengen van een mensenoffer als mogelijkheid insloot, valt niet te ontkennen. Hierbij moet men tot het oordell komen, dat het hier een fatale ' onbedachtzaamheid' betrof, al is 11 v 31 zó duidelijk, dat je als het ware móet denken: "Hij moet aan de mogelijhkheid van een mensenoffer gedacht hebben, terwijl hij toch kón weten, dat Leviticus 18 v 21, 20 v 2-5, Deuteronomium12 v 29-31 en 18 v 9-10 dat ten strengste verbieden".
Het is een oplossing, die overweging verdient om aan te nemen: - dat Jefta gezocht heeft naar een equivalent, dat het - immers onmogelijke- mensenoffer zoveel mogelijk nabij kwam. - dat hij zijn dochter 'uit het leven moest verbannen' door haar te veroordelen tot een eenzaam en onvruchtbaar leven, zonder huwelijk en moederschap en zelfs zonder samenleving met anderen.
Dat valt niet mee om dat een enig kind aan te doen. Zo gaf hij ook de hoop op nageslacht op.
Vers 39 is omsluierd. Het kan betekenen: doden, maar ook : plechtig-droeve heenzending, de woestijn in om daar te verdorren en te versterven. (Natuurlijk zal ze daar wel van voedsel zijn voorzien).
Jefta is richter gebleven. Het volksgeweten van Israel had een verbranding redelijkerwijs niet gedoogd. Maar Jefta's prestige leed niet in het minst.
Mijn slotconclusie is dus: niet terechtgesteld, maar: verbannnen.
De moraal voor ons is deze: laat ons de Heer bidden, dat wij voor fatale loslippigheid bewaard worden. Zo menig vader denkt met spijt terug aan dat moment van woede, toen hij tegen zijn zoon zei: "d'r uit....en d'r nooit meer in". (Ik ken zo'n geval).
Wat je bijvoorbeeld kunt doen in een moment van extreme nood
Dag allemaal,
In een moment van diepe nood.... mijn vrouw was van de trap gevallen en zwaar geblesseerd. We waren allebei even radeloos .....kwam deze tekst mij voor de geest: (Psalm 50 v 23): "Wie een dankoffer brengt , geeft mij alle eer, wie zo zijn weg gaat , zal zien dat God redt". NBV
Maar ik kreeg deze tekst in de gedachten in de bewoordingen van de NBG: "Wie lof offert eert mij en baant de weg , dat ik hem Gods heil doe zien".
Dat woord bemoedigde en versterkte mij in die nare situatie. Gods weg was geen 'instant oplossing', maar die weg wérd duidelijk.
Deze tekst kan- als de Heer dat zo leidt- ook helpen, wanneer voor jullie eens een crisis-situatie ontstaat.
Ik begon uit mijn verwarring de Heer te loven en te prijzen en te danken, dat hij altijd in oplossingen voorziet en de Heer deed, wat hij beloofd had. En hij bleef mij versterken en bemoedigen door deze tekst, ook nadat het gebeuren zélf naar de achtergrond verschoof. Ons geloofsleven werd blijvend geschraagd
Ja die vriend van je...ik neem aan dat je een teer plekje voor hem in je hart hebt. Dan is het zo, dat de dingen die hém dwars zitten, jou in je hart smarten.
Maar laat ons eerst eens nagaan waar de 'makkes' nu eigenlijk zít.
Je vriend heeft de tegenwoordige wereld lief gekregen, zoals Paulus dat verdrietig over zijn vroegere geloofsgenoot Demas schrijft. ( 2 Timotheüs 4 v 10). En dan geldt de waarschuwing van de Heer Jezus in Lucas 16 v 13: "Geen enkele knecht kan twee heren dienen: hij zal de eerste haten en de tweede liefhebben, of hij zal juist toegewijd zijn aan de ene en de ander verachten. Jullie kunnen níet God dienen én de mammon". (Mammon is hier een verzamelnaam voor allerlei wereldse geneugten).
Stel dat iemand verslingerd- zeg maar 'verslaafd' is aan chatten. Zo iemand, nog in een opleidingsfase zijnde, besteedt zóveel tijd aan dat chatten, dat zijn opleiding er onder lijdt; dan is dat zíjn mammon. En hij kan daarnaast ook nog eens niet proberen de Heer te dienen. Want als het schoolwerk onder het chatten lijdt, dan zeker 'de stille tijd'.
Nu is dat maar éen voorbeeld; jij kunt er zélf honderden bij noemen.
Helemaal los daarvan kreeg hij een verzoeking te weerstaan, in het handelen van de Heer is dat een 'beproeving'. Iedere Christen krijgt zijn satanische verzoekingen/Goddelijke beproevingen om te zien, wat er wezenlijk in zijn hart is.(Deuteronomium 8 v 4) Maar door zijn eigenwijsheid en hang naar de dingen van deze wereld, in welke vorm dan ook, verkeerde hij bij deze verzoeking/beproeving in een slechte conditie en hij kwam er niet goed door.
Er kwam een tweede verzoeking/beproeving en nu gebeurde er iets opmerkelijks. Hij gaf God ditmaal níet de schuld, wilde ook niet helemaal van God loskomen, maar bleef met dat verdeelde hart van hem, dat voor de Heer echt onwerkbaar is, (Jacobus 1 v 8) voortdurend hangen in koppigheid en 'God niet meer vetrouwen'.
Wat moet jouw vriend nu doen om zijn vertrouwen op God te hervinden?: - Jacobus 1 v 8 zegt: "Wie twijfelt is als een golf in de zee, die door de wind heen en weer wordt bewogen. Wie zó aarzelend en onberekenbaar is bij alles wat hij doet, moet niet denken dat hij íets van de Heer zal krijgen".
- Jacobus 4 v 8 zegt: "Nader tot God , dan zal híj tot u naderen. Reinig uw handen, zondaars, zuiver uw hart, weifelaars".
Dus het is goed als je vriend inderdaad tot God nadert en tegen de Heer zegt: "Heer...ik kom tot u Neem mijn hart, verander mij. Als ik u ontmoet vind ik rust bij u. Want Heer ...ik heb ontdekt, dat als ik aan uw voeten ben, trots en twijfel wijken voor de kracht van uw liefde..." en verder : dat heerlijke lied 488. En daarna kan hij het laten overgaan in een 'eigen' gebed.
Dan hervindt hij zijn vertrouwen, als hij dat met een hart bidt, dat niet meer verdeeld wil zijn, maar dat zich ongedeeld wil geven aan God.
En jouw taak: volharden in het gebed voor deze kostbare ziel, tot....ja tot de Heer zegt: "Het is genoeg. Denk om je eigen zielenrust. Bouw nu eerst je zelf".
Stel deze zaak, handelende als vorenomschreven in handen van de Heer. En laat deze gedachten aan je vriend lezen.
Waarom zegt de alwetende God: " Ik wil het wéten" (over Sodom)
Laten we eerst de tekst even in zijn verband lezen in de Nieuwe Bijbelvertaling voor Vlaanderen en Nederland, NBV.
De HEER zei: " Er zijn ernstige beschuldigingen geuit tegen Sodom en Gomorra; hun zonden zijn ongehoord groot. Ik zal ernaartoe gaan om te zien of de klachten die ik over hen heb gehoord gegrond zijn en zij verwoesting over zich hebben afgeroepen. DAT WIL IK W E T E N ".
Wil.....ben jij wel lenig genoeg van denken ???
God is persoonlijk door die gloeihete woestijn op het heetst van de dag, (Gen 18 v 1) aan komen lopen samen met twee engelen. God heeft een flinke maaltijd genoten ( v , gastvrij aan hem voortgezet door Abraham. Dit alleen al zou iemand de woorden kunnen ontlokken: "Mij zo'n God....eet en drinkt gewoon....neemt er genoegen mee, dat Abrahams vrouw Sara, nota bene in zijn nabijheid een beetje staat te liegen, ( 15). Dit kán toch helemaal niet. God, met al die bijstellingen: almachtig, alomtegenwoordig, alwetend, die daar gewoon, in de schaduw van een boom, ( 4), brood en vlees zit te eten, met melk en room, alsof hij de schaduw van die boom goed zou vinden bij die brandende zon, die hij zelf geschapen heeft en alsof hij voor zijn voeten een opfrisssertje nodig zou hebben. (v 4) ".
Maar de Heer doet wel meer onverwachte dingen. Toen de mensen de toren van Babel bouwden, kwam God uit zijn hoge hemel vandaan ' een kijkje nemen'. (Genesis 11 v 5).
Nog eens Wil....tikje LENIGER. Ik zeg hier met een zeker plezier: "Wat ben ik trots op hem, wiens ogen de hele aarde doorlopen, (Zacharia 4 v 10), dat hij het nu ook eens zó doet, zo heerlijk verrassend. Hij komt hier zo echt dichtbij".
Om een wetenschappelijk niet helemaal juiste opmerking te gebruiken: "Uit hetzelfde bloempje, waaruit het bijtje honing peurt... daaruit zuigt de wesp venijn".
Nou niet kwaad worden Wil; niet zeggen: "Onlangs vergeleek hij mij met een rups en nu weer met een wesp. Ik vind Ger niet leuk meer, als ik 'm al ooit leuk heb gevonden". Ach...nou ja...onze relatie kan toch wel tegen een plaagstootje.
En nu gaat de Heer verder met zijn anthropomorphistische ( mensvormige) wijze van gedragingen. Men zou haast kunnen zeggen: "Kan hij zich nog erger encanailliseren dan met die maaltijd en zo".
Nee, dat kan eigenlijk niet. En laten wij niet vergeten, dat de Heer zelfs aan die máaltijd met Goddelijk gezag sprak , toen hij Abraham nageslacht aankondigde, ook géestelijk nageslacht, dat een les had te leren uit wat er met Sodom en Gomorra stond te gebeuren, ( v 18 en 19). Toen was God weer echt de God, zoals wij die ons voorstellen, hij was weer terug in de rol, waarin wij hem graag zien.
En dan gaat de Heer verder ,. weer op die voor ons wat onwennige manier, maar eigenlijk minder compromitterend dan toen hij melk dronk uit een kroes: - de engelen hebben ernstige beschuldigingen bij hem ingebracht. maar alweer Wil: de Heer, die alles alleen kan, wil mensen en engelen bij zijn plan inschakelen. Er is dan toch niets vreemds aan, dat engelen, op rapport bij hem..... Job 1 v 6 is een voorbeeld, alleen loopt satan daar een beetje vervelend door het beeld heen .....een boekje over Sodom opendoen.( v 20).
En - ook op aarde- zijn toch wel rechters, die zelfs bij een bewezen beschuldiging, zeggen: "Ik wil er even zelf heen, om de 'Couleur local' nog eens echt te ervaren".
Maak daar nu niet zo'n punt van Wil. Gun God nu eens de ruimte om het wat anders te doen dan jij van hem verwacht
Natuurlijk weet God de hele toedracht al,. Maar hij is altijd volkomen rechtvaardig. Zijn rechtvaardigheid moet in de komende straf duidelijk aan het licht treden.
Wil....ik kan het niet duidelijker uitleggen. Maar..... en nu ga ik je weer even schokken ....de bijbel zegt in 1 Cor 2 v 14: "Een mens die de Geest niet bezit, aanvaardt niet, wat van de Geest van God komt, want voor hem is het dwaasheid. Hij KAN het ook niet begrijpen, omdat het geestelijk moet worden beoordeeld".
Heb ik nu iets lelijks gezegd ? Nee Wil... je bent een meneer hè en geen mevrouw, verklapt iemand .....je bent harstikke slim. Maar je komt maar niet uit je kooi.... net als een hoog percentage van de mensheid .....van de drie dimensies, lengte, breedte en hoogte. Wat zou het fijn zijn als je de 'diepte', genoemd in Ef 3 v 18, zou ontdekken als 'vierde dimensie'..
Je kent dat spelletje: "Wil de echte meneer XX nu opstaan". Dan zou de echte 'Wil' opstaan.
Ik heb natuurlijk niets te maken met de belevenissen van je vriendin. Ze heeft een geweldige ervaring gehad, zegt ze zelf en haar vreugd bederven, is het laatste wat ik wil..
Allerminst wil ik haar aan het twijfelen brengen. Veel te blij, dat zij zo blij is.
Maar ik wil er toch wel op wijzen, dat er in Handelingen 2, toen de Heilige geest voor het eerst óp de nieuw-testamentische manier kwam, nergens sprake van is, dat de mensen omvielen. Wel gingen ze ' ín tongen spreken´. En Petrus was opeens in staat om een zeer indrukwekkende prediking te houden.
En in Handelingen 8 werden de burgers van Samaria ( Hand 8 v 17), gedoopt met de Heilige Geest. En ook hier staat niets vermeld van ' omvallen'.
Nu moet wél gezegd worden, (v 18), dat Simon de tovenaar aan deze mensen merkte, dat zij vervuld waren. Maar ik ben er persoonlijk van overtuigd, dat hij dat merkte aan 'de klanktaal', ( modern woord voor 'spreken in tongen'), want dat is altijd verder eerste kenmerk van een vervulling met de Heilige geest. Nu wil ik ook weer niet zeggen, dat het ' gelíjk komt'. Mijn vrouw kreeg ' de klanktaal' pas dagen later. Dus niet direct ' in zak en as zitten' Geduld is zulk een schone zaak.
En in Handelingen 10, bij Cornelius, bij de doop in de Heilige geest ook geen spoor van 'omvallen', maar wél weer 'die klanktaal'.( v 16).
En overbekend is ook het geval van die mannen in Corinthe , hoofdstuk 19. En weer....na de doop in water en de handoplegging: de klanktaal, met nu ook nog profeteren erbij. v 6).
Opzienbarend verlies aan een zekere mate van zelfcontrole, zodat men op de grond valt en soms lange tijd zo ligt.....zou dat het werk van God de Heilige Geest zijn. God is een 'gentleman' in al zijn verschijningsvormen en zó handelt hij niet met zijn kinderen.
Iemand zou kunnen zeggen: "Maar Jezus liep na zijn opstanding toch ook gewoon door deuren heen". Nee...Jezus had een verheerlijkt lichaam en de aardse natuurwetten bestonden niet voor hem.
God wil ons niet onze menselijke waardigheid ontnemen. Ikzelf ontving de doop in de Geest ook in alle rust. Alleen was ik daarna wat 'springerig' van plezier. Maar vallen...nou neu.
Ik ga geen dikke woorden gebruiken van: "Dit was een verkeerde doop".
God gaat vast heel lief zijn voor dit kind van hem, dat dan toch maar iets aandurfde.
Informeer alleen eens bij haar, hoe het met ' de klanktaal' gesteld is. Fixeer je overigens niet te veel op dat 'spreken in tongen'. Er zijn nog vele gaven meer.
Je wilt graag weten, hoe je een godvrezende man wordt.
Wel Ossirian, er zijn niet zoveel teksten met 'godvrezend' erin. Wel een heleboel teksten met 'godvruchtig'; een dicht erbij liggend begrip.
Maar....laten wij eens uitwijken naar het Oude Testament. In Job 1 v 1 staat: "Er was in het land Us een man, wiens naam was Job en die man was vroom en oprecht, godvrezend en wijkend van het kwaad, (1951).
In '2004' leest het allemaal wat anders en dat woord 'godvrezend' wordt daar wat anders omschreven: "In het land Us woonde een man die Job heette. Hij was rechtschapen en onberispelijk, hij had ontzag voor God en meed het kwaad". Kúnnen we hier iets mee. Ik zie het nog niet zo, zoek nog wat verder:
Prediker 8 v 12: "Het zal een mens, die ontzag voor God heeft, (godvrezende is) goed vergaan". Ook niet om alleen hierop dóor te gaan.
Nog wat verder: Psalm 86 v 2: "Behoed mij, want ik ben u toegewijd, (godvrezend)".
En Nehemia 7 v 2: "De verdediging van (de stad van God) droeg ik (Nehemia)op aan....Chananja, want hij was meer dan wie ook, een betrouwbaar en godvrezend man".
Er zijn nog wel meer teksten in het Oude Testament, (wat is Gods woord toch rijk), maar ik heb het idee, dat ik nu voldoende stof heb om je te kunnen dienen.
In Job 1 v 1, wordt 'godvrezendheid' genoemd in verband met : - rechtschapenheid en onberispelijkheid - ontzag hebbende voor God en wijkende van het kwaad.
In Prediker 8 v 12 is er een belofte voor 'de godvrezende': het zal hem wél gaan.
In Psalm 86 v 2 mag een 'godvrezende' iets claimen: behoeding van Godswege.
In Nehemia kunnen aan een 'godvrezende' grote taken worden toevertrouwd, gelijk trouwens ook in Exodus 18 v 21.
Wel Ossirian: je marsroute is al uitgestippeld: - hoe word je rechtschapen; het is goed voor jou om wedergeboren te worden. Wanneer God je zo nieuw geschapen vóor zich heeft, dan kan hij beginnen om je wezen 'recht te modelleren', te herscheppen. En hoe word je wedergeboren: door de trouwe, liefdevolle lezing van Gods woord, ( 1 Petrus 1 v 23) vanuit een positieve grondhouding, zoals premier Lubbers dat in zijn tijd zo mooi van andere situaties zei. - En Ossirian....hoe word je onberispelijk. Hier kan 2 Petrus 1 v 10 je weer dienen; daar staat: "Als u dit alles doet, komt u nooit ten val, (zult gij nimmer struikelen)". Ja, daar waren we nu net naar op zoek. Maar wat is dan 'dit alles'? Daarover zegt 2 Petrus 1 v 5 en volgende het een en ander: - verrijk je geloof met deugdzaamheid - verrijk de deugdzaamheid met kennis, - die weer met zelfbeheersing - die weer met volharding - die weer met vroomheid, (rechtschapenheid) - die weer met liefde voor uw broeders - die weer met liefde voor allen. Dus : de onberispelijkheid, waarnaar je jaagt om godvrezend te zijn, moet gepaard gaan met een toeneming in geloof, in degelijkheid, (nooit heb je een 'verborgen agenda' , ook niet in het hofmaken aan een dame),in zelfbeheersing,(ook bij getreiter op het schoolplein), in volharding, ( niet heel gauw zeggen: "nu weer eens wat anders"), in rechtschapenheid, ( niet knoeierig doen met van alles),in liefde voor de medegelovigen in de gemeente, (ook wanneer die een beetje 'raar' zijn),in liefde voor alle mensen, (ook wanneer zij niet lief zijn tegen jou).
En dan komt daar nog bij, dat je het kwaad moet mijden. Net was er weer een aanraking van jou met dingen, die niet goed zijn, (pentagram), zo zullen er veel dingen zijn. Wandel maar veel midden op het pad van het recht.
Dan kun je, als godvrezende de bijstand van God met meer 'recht' claimen, dan wanneer je totaal niets aan God kunt 'tonen'. En je wordt- zoals ieder jonkman toch wil- geroepen tot eervolle taken in Gods oog.
Ossirian, je zult zeggen: "Maar voor al die dingen moet je toch onderhand een heilige zijn"
Wel; als zo vele malen zeg ik: "God heeft voor jou en voor ieder de doop ín en de vervulling mét de Heilige Geest gereed liggen. Vraag hem erom, zoek die doop, jaag naar de vervulling, span al je krachten daarvoor in . En dan zullen we eens een 'godvrezende' Ossirian ontmoeten.
, gastvrij aan hem voortgezet door Abraham. 
