Hoe zullen wij het nieuws van iemands dood vertellen.
[quote="Gerdien B."]Gisterenavond heb ik te horen gekregen dat een bewoner, die op mijn groep heeft gewoond, is overleden. Mijn nichtje werkt op de groep waar hij is gaan wonen en is zelfs in haar armen overleden.
Bij ons op het terrein is het heel normaal dat er gelijk gezegd wordt, zodra er iemand overleden is: die is in de hemel. Of het nu om een medebewoner gaat of een familielid.
Dag Gerdien,
Zou dít iets kunnen zijn; dat je zegt tegen iemand, aan wie je dit nieuws moet vertellen; ik stel me zo voor: ook een gehandicapte: "In het goede boek van God staat, dat je gered wordt wanneer je in de Heer Jezus gelooft, ( voor ons : Handelingen 16 v 31). Nou jij gelooft toch ook, dat hij dat deed. Maar doe jij dat nu ook maar....".
In het algemeen wil ik nog dit zeggen: David zegt in 2 Samuel 24 v 14: "Liever val ik in handen van de Heer dan dat ik in mensenhanden val, want groot is Gods mededogen".
Hier staat eigenlijk, dat God barmhartiger is dan de mensen. Zouden wij daar onze rust maar in vinden ?
Ik weet het...ik weet het: de meesten van jullie zijn 50-plussers. En ik kom meest in aanraking met de groep 15-25 in Nederland. Toch denk ik dat de onderstaande vraagbeantwoording jullie nut kan geven. Velen van jullie zullen kleinkinderen hebben in die leeftijd.
Daag Ger
Piercing.
ik heb een discuusie daarover met me ouders. jaaa dat gaat over piercingen
ik wil zo graag ee piercing onder me lip hebben maar me ouders vinden het niet goed want blabla in de bijbel staat wel je lichaam is een tempel van de Heilige Geest ok en tatoos ben ik wel tegen,,,, maarja waarom is het dan zo moeiilijk ik heb wel oorbellen maar op een piercing hoo maar!!!!!
Is dat nou ouderwets off???
Dag Niem,
Ja....die piercing hè.In 1 Korintiërs 6 v 19 staat inderdaad: "Uw lichaam is een tempel van de Heilige Geest, die in u woont en die u ontvangen hebt van God, en weet u niet, dat u niet van uzelf bent".
Maar deze tekst gaat niet over piercings en zo, maar over onreinheid en hoererij, en dat is in de dialoog van jou met je ouders niet direct het kernpunt.
Wel staat in deze tekst het een en ander dat je toch wel aan het denken kan zetten; - je bent niet van jezelf. - je bent een tempel van God de Heilige Geest. Maar dan moet de Heilige Geest het er eigenlijk mee eens zijn, dat zíjn tempel een dergelijk versierobject draagt. En....wanneer je deze zaak aan God voorlegt, zal deze gedachte misschien van Godswege in je opkomen: "Ik ben weliswaar nog niet gedoopt met de Heilige Geest; ik ben nog maar net bekeerd en zelfs nog niet aan de wedergeboorte toe. Ik ben dus nog geen tempel van de Heilige Geest, maar ik wil mij er wel voor gereedmaken. Maar dan hoor ik er nu al rekening mee te houden dat de Heilige Geest dadelijk zijn tempel gaat inspecteren en dan op die piercing stuit".
En nu weet ik wel, dat Leviticus 19 v 28 zegt: "Kerf geen tekens in je lichaam en breng geen tatoeages aan". En dan wordt overdrachtelijk ook wel eens gezegd: "Geen geknoei aan je lichaam. Ik weet wel, dat een piercing geen tatoeage is, maar het is vast niet goed".
Maar dat is ook geen voldoende grond. Het gaat hier in eerste aanleg over rouwgebruiken. In Jeremia 16 v 6 en Jeremia 41 v 5 wordt ook melding gemaakt gaat van inkervingen en zo, om daarmee uiting te geven aan zielensmart. En de Heer spreekt er dan geen afkeurend oordeel over uit. En wat het tatoeëren betreft, Jes 44 v 5 maakt hiervan ook gewag zonder dat de Heer er zijn afkeuring over uitspreekt.
Niem, laten wij het van een andere kant benaderen.
Houd je lichaam gereed voor de doop met de Heilige Geest, die je verwacht, die eens gaat komen, wanneer je dóorgaat. En dan brengt hij zo'n schat van gaven en vrucht mee.... lees het allemaal in BIJBELSTUDIE ....dat je leert zeggen: "Waarom dan ook nog eens een piercing in mijn onderlip, in dat gevoelige slijmvlies. Al die soesah: - heb ik wel het goede materiaal; goud en ziver zijn niet safe - hoe moet het nu met verkoudheden en schrale huid in de wintermaanden. - laat ik toch wijzer zijn. Beter dan alle versierselen van de uiterlijke mens is de schitterende tooi van de innerlijke mens met liefde, blijdschap en vrede enz".
Met oorbellen zeggen de mensen wel eens: "Hangt die oorbel aan jou...of hang jij aan die oorbel?" (wel een nadenkertje)
Niem; voor het moment is het zo, dat jij echt nog te veel aan die piercing hangt....en dan doe je er beter aan om die piercing niet aan jou te hangen. Ook geen 'nep-piercing' hoor. Want dat verandert aan het wezen van de zaak niets.
En ook geen hele rij van oorbelletje of zo in je oorschelp. Waarom zou je het doen? Jullie zijn op deze leeftijd al zo mooi. En weet dit: een meisje dat de Heer werkelijk diep en enthousiast dient, wordt alleen maar mooier. Ik heb jonge mensen gekend met kleine, samengetrokken haat-oogjes. Maar toen de Heer ze vrijzette, werden die ogen groot en stralend. Dat is iets wat een piercing echt niet kan.
Ik heb Gothicfans gekend...nou ja gekend...van een afstand...laat ik nu niet gaan opscheppen....die van die witte gothic-kopjes hadden, omdat ze nooit in de zon kwamen en dan hadden ze zich nog wit gepoederd ook. Je wist niet wat je zag! En ze leerden de Heer kennen en onder dat verstikkende poederlaagje bleek een gezonde huid te zitten, die in de zon opbloeide. En alweer: een piercing had dit niet kunen bereiken.
Laat nu toch dat gefriemel. Je zult zeggen: "Wat weet een oude kerel van 86 van de roerselen van een meisjesziel ". Weet ik ook niet hoor. Maar ik heb naar beste vermogen geantwoord.
Nog even terug naar het openingsartikel van Sophie. Daarin komt het Oude testament er wat schraaltjes af.
Zo zegt ze, dat het Oude testament geen blijde boodschap bevat. Maar het oude Testament is al helemaal vol van Jezus Christus en zijn glorieuze toekomst. En blijde teksten...!!! ...denk alleen eens aan Spreuken 4 v 18: "Want het pad van de rechtvaardigen is als het glanzende morgenlicht, dat steeds helderder straalt tot de volle dag'. Dat alleen al is toch zo vol moedgeving voor al die mistroostigen, die in diepe duisternis van depressie wandelen; die wetenschap, dat er een pad is, dat steeds helderder wordt, tot de volle zon alle schaduwen verdrijft.
En van die feestelijke teksten zijn er in het Oude testament honderden.
Men wordt in het Oude Testament star en stijf, schrijft Sophie. Maar wanneer je Oude testament en Nieuwe Testament als een eenheid ziet en het Nieuwe Testament ziet als de onthulling van wat reeds in het Oude testament aanwezig was in min of meer verhulde vorm, dan kan je zo blij worden. Neem alleen eens Jesaja 40 v 1: " Troost, troost mijn volk, zegt jullie God , Spreek Jeruzalem, (de gemeente) moed in, maak haar bekend dat haar slavendienst voorbij is, dat haar schuld is voldaan....". Wanneer je dat leest in verband met je weten, dat Jezus die schuld heeft voldaan, dan ben je zo getroost.
In het Oude Testament ging het om 'werken der wet', schrijft Sophie. Maar ook toen was het eis, dat het innnerlijk, de menselijke geest erbij betrokken moest zijn.
Sophie zegt wel rake dingen, maar ik ben zo blij met de bijbel als geheel. Voor mij rijst er uit beiden- Oude plus Nieuwe Testament- tezamen een geur van heerlijke harmonie op.
In het kader van deze gedachtewisseling zou ik willen wijzen op Lukas 22 v 32: (uit een ernstige waarschuwing die Jezus aan Petrus geeft): " Als jij eenmaal tot inkeer gekomen bent, moet jij je broeders versterken"
Jullie kennen allemaal de ruimere geschiedenis , waarin deze woorden zijn ingebed: Petrus is allang bekeerd, hij heeft grote daden en geweldige uitspraken gedaan. maar er is nog veel zelfoverschatting in zijn wezen en een duidelijke onderschatting van eigen zwakheid , ja zelfs verdorvenheid. Dit zal enkele uren later leiden tot zijn diepe val in de verloochening.
En Jezus wijst hem nu op de inkeer, waartoe hij later zal komen, een term met een diepere betekenis dan het woord 'bekering' van de NBG.
Petrus is wél bekeerd in zijn menselijke ziel, dat is: verstand, gevoel en wil. Maar die bekering is nog niet doorgedrongen tot zijn menselijke geest, zijn 'inner person', door de bijbel dikwijls uitgedrukt als 'het hart'.
Wanneer dringt die bekering nu door in Petrus'geest. Ik denk, dat dit in beginsel al is begonnen te gebeuren op het moment van diep berouw en bitter schreien na zijn verloochening.
En ook Petrus' bescheiden opstelling, ons geschetst in Johannes 21 v 15- 23 wijst er op, dat de bekering deel is aan het worden van zijn diepste wezen.
Wij allen hebben, evenals Petrus, een diepere bekering nodig. Daarop wijst ook Hebr. 6 v 1, waar 'bekering van dode werken', NBG, 'afkeer van daden, die tot de dood leiden', NBV. als éen van de fundamenten van het geloof wordt aangeduid. Dat 'voortgaande bekering' een volkomen aanvaard begrip is, kan iedereen uit eigen geloofsleven beamen, naar ik aanneem. Ik ben al een oude man, deed in 1942 als 19-jarige belijdenis, beleefde in 1959 een 'revival' en begon toen meer ernst met alles van het geloof te maken, maar ben nog dagelijks bezig om bij te stellen, daar waar de Heilige Geest mij op tekortkomingen wijst. Trouwens, Petrus moest zich ook nog telkens bijstellen en zal dat zeker gedaan hebben na Paulus' berisping, (Galaten 2 vanaf v 11). Lees de bijbel, bid elke dag. 1 Petrus 1 v 23 leidt je tot wedergeboorte. Diepere bekering en wedergeboorte zie ik niet los van elkaar.
Zelf heb ik, door Gods genade en het onderwijs van anderen, de doop in de Heilige Geest mogen ervaren. Maar onder al die heilsdaden van Gods wege ben ik toch onder zijn betrouwbare leiding nog steeds bezig om te werken aan mijn voortgaande bekering.
Ik hoop door deze woorden mijn broers en zussen in de Heer te hebben mogen dienen en- zo mogelijk- versterken.
