L. schreef:
Ik heb een serieus iets. Mijn werkbegeleidster gaf mij gisteren een paar tips aan mij hoe ik kan groeien in mijn leerproces. Natuurlijk, je bent leerling en je gaat wel eens onderuit (gelukkig, want je bent leerling, je MAG nog eens onderuit gaan hoewel dat niet altijd leuk is)
Dat is met het geloofsleven ook zo, ik heb echt geen flauw idee welke predikanten waar staan, welke er aan de behoudende kant staan (sommige weet ik wel, veel ook weer niet), verder heb ik geen flauw idee waar sommige predikanten staan (sommige weet ik wel, veel ook weer niet).
Is dat iets waarin je moet groeien ? Hetzelfde met het geloof. De ene keer staat het bij mij hartstikke vast, de andere keer wankel, omdat er een predikant over vuur en verderf predikt. Neem mij niet kwalijk, naar zulke preken luister ik niet vaak, of ik sla dan een dienst over. Ik weet het, het is slecht het mag niet, maar toch
Hoe ervaren jullie het groeien in het geloofsleven ? Is er altijd een moment waarin het staat en het nooit meer wankelt? Of ervaren (de ouderen onder ons) dat het gewoon puur een groeiproces is waarin je gewoon valt en weer opstaat.
Dag L,
Je vraagt, hoe het nu zit met het groeien in geloof en of er een moment is, waarbij het geloof 'helemaal vast wordt in je hart'.
Je vraagt dat speciaal aan de wat ouderen. Nu ik ben 87 en heb best wel wat ervaring, waaruit ik graag zal putten om jou van dienst te zijn.
Déze tekst kwam als eerste in mijn gedachten, (Spreuken 24 v 16):
"Een rechtvaardige komt zevenmaal ten val,
maar telkens staat hij op.
Een goddeloze struikelt door zijn slechte daden
en komt voorgoed ten val".
Een parafraze zou kunnen zijn:
Een rechtvaardige, ( een 'jazegger tegen de Heer') komt vele malen in zijn leven ten val door zijn slechte daden.
Maar telkens staat hij op.
Een goddeloze, ( een 'neezegger tegen de Heer') struíkelt door zijn slechte daden
en komt voorgoed ten val.
Laten wij het samen nu maar bij die eerste claus houden. Want ik heb al wel gemerkt, dat de tweede claus , over 'voorgoed vallen' en zo, even niet zo goed bij je valt.
Goed dan: ik was acht, toen ik een eerste bewuste aanraking van de Heer in mijn hart kreeg. Ik weet dat moment nog precies, maar laat dat nu maar. Het zou te veel tijd kosten
In de 79 jaar nadien ben ik vele malen gevallen.
Denk nu niet direct aan erge dingen, L. Zeven kinderen, een overdrukke werkkring, een vrouw, die veel ziek was.....de gewone dingen, die veroorzaken, dat kan gebeuren- naar het woord van Matth 13 v 7 en 22:
" Weer een ander deel viel tussen de distels en toen die opschoten verstikten zij het zaaigoed"
en:
"Het zaad, dat tussen de distels is gezaaid, dat zijn zij, die het woord horen, maar bij wie de zorg om het dagelijks bestaan en de verleiding van de rijkdom het woord verstikken, zodat het zonder vrucht blijft".
Maar telkens stond ik weer op door Gods genade.
Wat bijzonder veel hielp bij 'dat steeds meer opstaan'en 'veel minder vallen', was ook een ervaring in 1959, toen ik als 37-jarige 'de zon op middaghoogte had staan'.
Toen kwam ik in kennis met een kring, die Markus 17 zo duidelijk voor mij verlevendigde:
- 17: in mijn naam zullen de gelovigen demonen uitdrijven
- 17: ze zullen spreken in onbekende talen, ( klanktaal).
- ....................
- 18 ze zullen zieken weer gezond maken door hun de handen op te leggen.
Ik werd al spoedig wedergeboren door nauwkeurige lezing-met-het-hart- erbij- betrokken, ( 1 Petrus 1 v 23) en ondervond al kort daarna de vreugde van de doop in de Heilige Geest, waarvan je kunt lezen in Handelingen 8, 10 en 19.
Waren er daarna geen valpartijen meer. O zeker, maar 'minder erge' en steeds sporadischer. En het opstaan was altijd veel vreugdevoller.
Jij hebt ook je jongemensen-beproevingen: in je werk komen teleurstellingen voor, die nu eenmaal gepaard gaan met het 'inleren'. En je mist het fijne 'Fingerspitzengefühl' om alle dominees nu eens lekker op hun zwaarte te kunnen wegen en altijd direct te weten, uit welke hoek de wind waait.
En de geestelijke verzoekingen en beproevingen zijn er ook:
"Lui....daar is er weer zo een, die alleen 'hel en verdoemenis' preekt. Wegwezen".
Maar: God trekt door zijn heerlijkheid en macht aan jouw persoonlijkheid, ( 2 Petrus 1 v 3). Als 'jazegger tegen Hem' heb je de vurige wens, dat het allemaal wat vaster wordt bij jou.
Ik hoop dat je moed put uit dit getuigenis.
en:
"De Heer is jou tot hulp en sterkte,
Hij is je lied, je psalmgezang".
....en eenmaal zul je blij kunnen zingen:
"Hij was het die mijn heil bewerkte
'dies' loof ik hem mijn leven lang"
....en wij, je broers en zussen vallen blij in:
"Men hoort der vromen tent weergalmen
Van hulp en heil ons aangebracht.
Daar zingt men blij met dankb're psalmen:
GODS RECHTERHAND DOET GROTE KRACHT".
Daag
Ger
