Hier wordt gevraagd, wat we denken van het pinksterfeest.
Onder de antwoorden trof mij vooral het volgende:
"Pinksteren associeer ik met dogmatische; fundamentialistische; intolerante; agressief evangeliserende halleluja-christenen".
Ik ben het hier niet mee eens. Toch worden er wel zekere verbanden onderkend. Maar in de omschrijving herken ik mijzelf geenszins.
Ik ontvimg handoplegging voor verkrijging van God de Heilige Geest, toen ik 37 was, dat is nu al weer vijftig jaar geleden.
Ik heb in de daarna volgende halve eeuw van alles meegemaakt. Maar ik heb 'Pinksteren' nooit als een dogma gezien, maar meer als een volkomen nieuwe levensstijl. Ik heb mij die levensstijl nog niet eigen gemaakt, maar streef daarnaar wel.
Ik voel me geen fundamentalist, vol intolerantie. Maar ik evangeliseer graag, maar dan weer niet agressief, voor zover ik mij bewust ben. Jullie kennen allemaal mijn stukjes op dit forum. Je mag best je oordeel geven, bij voorbeeld dat ze wel agressief zijn.
En 'halleluja'roepen; het karakter van onze samenkomsten wordt er niet door bepaald.
Waar gaat het om: Pinksterchristenen zeggen; als het goed is: zonder gedram: "Toen Jezus op Golgotha alle zonden van alle mensen van alle tijden uitboette, van de zonden van Adam en Eva tot de zonden van de kleinkinderen van onze kleinkinderen..... uiteraard voor zover die mensen daarvan gebruik wensen te maken ......liet hij ons als geschenk God de Heilige Geest na.
Jezus had de weg van God naar ons vrijgemaakt. De Heilige Geest nam de taak op zich om ons toe te leiden naar de bedoeling, die God de Vader altijd al met ons had.
De Heilige Geest wil de Christenen leiden met gaven en vrucht. Over de gaven spreek ik nu niet. U kunt die bijvoorbeeld vinden in 1 Corinthe 12 v 8- 10. Maar dat zou mijn posting te lang maken. Die gaven brengen de mens op een hoger, geestelijk actieplan .
De vrucht van de Geest is daarmee onverbrekelijk verbonden . Die vormt ons karakter om tot: - liefde, blijdschap, vrede - vriendelijkheid, geduld, trouw - goedheid, mildheid en zelfbeheersing.
En het wenkend motief is, dat wij door heiligmaking uiteindelijk tot heerlijkmaking komen.
Een grootse weg....een hoge weg...... het is een uitdaging om die trachten te bewandelen.
Je vraag was dus: "Ik gebruik ook zélf veel te veel schuttingtaal. Wat denken jullie daar nu van. Géeft het eigenlijk helemaal niet, omdat het bij de jongerencultuur van deze tijd nu eenmaal hoort, evenals gevloek en zo. Of wat meen je er verder van. Reageer breed met bewijsgronden en argumenten en zo".
De eerste tekst die bij mij bovenkomt in dit verband, is: Filipp 4 v 8: "Tenslotte broeders en zusters.....schenk aandacht aan alles wat wáar is, alles wat edel is, alles wat rechtvaardig is, alles wat zuiver is, alles wat lieflijk is, alles wat eervol is, kortom aan alles wat deugdzaam is en lof verdient. (9) Doe alles wat ik u heb geleerd en overgedragen , wat ik u heb verteld en laten zien. Doe het.....en de God van de vrede zal met u zijn".
En Efeze 4 v 29 voegt hieraan toe: "Laat geen vuile taal over uw lippen komen, maar alleen goede en waar nodig opbouwende woorden, die goed doen aan wie ze hoort. (31) Laat alle wrok en drift en boosheid varen , alle geschreeuw en gevloek, en alle kwaadaardigheid".
En ik wil sluiten met Efeze 5 v 3 en 4: "Laat er bij u geen sprake zijn van.... dubbelzinnige, oppervlakkige en platvloerse taal. Spreek liever woorden van dank".
Er wordt hier nogal het een en ander genoemd, dat boven schuttingtaal en schuttingwoorden uitgaat. Maar 'schuttingtaal', de grove, hevige, heftige, overbluffende taal van jongeren onder elkaar, maakt wel de weg open voor allerlei andere ruwheid.
Als volgeling van Jezus word je , als je geestelijke groei naar behoren verloopt, door God de Heilige Geest voortdurend geïnjecteerd met edele, ware, waardige, zuivere gedachten. Op de duur moet het zo worden, dat vanuit je geest, die rechtvaardigheid, die deugdzaamheid, die lofwaardigheid, ook in je ziel binnendringt. En dan kan het niet anders dan dat uit de nieuwe volheid van je hart ook de mond andere dingen gaat spreken dan ruwe straattaal. Dan verdringen de goede, opbouwende woorden alle liederlijke taal, die geen pas geeft, dan word je een verkwikking voor de mensen, ook de jonge mensen, die naar je luisteren en die in het diepste van hun innerlijk eigenlijk door jouw woorden 'goed gedaan willen worden' en niet 'aan hun oren en aan hun ziel gepijnigd'. Dan wordt de poort naar ontucht en zedeloosheid, naar wrok, drift en boosheid, naar geschreeuw, gevloek en kwaadaardigheid, weer wat verder gesloten.
Nu ga ik nog een stapje verder; men zegt wel eens: "Gedachten zijn tolvrij". Maar dat is niet zo; Filipp 4 v 4-7 wijst ons de weg naar het grote doel: "De vrede van God, die alle verstand te boven gaat en die ons hart en onze GEDACHTEN zal bewaren".
- altijd innerlijk verheugde mensen(4) - door de vervulling met Gods Geest vríendelijke mensen, (5) - in vertrouwen op God 'onbezorgde' mensen - dankbare mensen.... zij allen scheppen zich de voorwaarden om in hun gedachten bewaard te worden tegen 'innerlijke platvloersheden'.
Wij allen hebben wel uit ons hele leven een 'negatieve schat' bij ons van schandalige liedjes, die wij wel eens gehoord hebben, pikante moppen, die het doorvertellen 'meer dan waard zijn' en zo nog wel meer. De Heer wil ons ook bewaren voor het 'in onze herinnering terug willen roepen' van dergelijke stinkende ballast, want wat in de gedachten is, komt o zo makkelijk naar buiten.
Wij mogen, zelfs wanneer wij alleen maar kwalijke gedachten hebben, ons wenden tot de Heer Jezus en aan hem vragen , voor ons te pleiten bij God de Vader, 1 Johannes 2 v 1. Ook onreine gedacxhten zijn al zonde.
Denk nu niet: "Zal ik geen 'watje' worden, wanneer ik anderen niet meer overtref in schreeuwerige taal".
Welnee; je zult je juist gaan onderscheiden. Dat wilde je altijd wel, maar het lukte je nooit. Maar nu wil je het niet meer als eerste levensdoel. Je wilt alleen maar Gods koninkrijk zoeken. En daarnaast krijg je alles wat je graag wilde: een opvallende positie in jouw wereld, een ten goede opvallende positie.
Waar kan ik die god vinden zit met een hele kamion vragen als iemand hem weet wonen graag zijn adres
Beste Z,
Deze vraag stelde je op blz 7. Ik kom er nu pas aan toe. Waar je God kunt vinden ?
Hij is altijd vlakbij. Probeer eens een open , onbevooroordeeld hart te krijgen. Dat kan bijvoorbeeld, wanneer je het bos, dat vlak bij je huis begint, inloopt en dan in de eenzaamheid je hart even stil zet.
En dan vraag je: "Heer God, wilt u iets zeggen, dat me verder helpt met die karrevracht vragen, die ik heb".
En hoe God het doet, dat kan ik niet voorspellen, maar er komt een antwoord..
Wanneer krijgt een mens een ziel? Al bij de celdeling of wanneer het hartje gaat kloppen of...?
Dag C,
Heb je wel eens gedacht aan Lucas 1 vanaf v 39. Daar staat: "Kort daarop reisde Maria in grote haast naar het bergland, naar een stad in Juda., waar ze het huis van Zacharia binnenging en Elisabet begroette. 41: Toen Elisabet de groet van Maria hoorde, sprong het kind op in haar schoot" ...... 42:"De meest gezegende ben je van alle vrouwen en gezegend is de vrucht van je schoot. 43:Wie ben ik, dat de moeder van mijn Heer naar mij toekomt ? 44: Toen ik je groet hoorde, sprong het kind van vreugde op in mijn schoot".
Let er op, dat Maria , kort na het bezoek van de engel in grote haast naar haar nicht vertrok. De overschaduwing door de heilige Geest kan toen nog nauwelijks plaats hebben gevonden.
En toen al was het vruchtje in haar schoot zo'n persoon, dat het kindje van Elisabet, toen al zes maanden in de moederschoot en dus ruim in staat om zich te bewegen, (36), in vreugde en eerbied opsprong voor onze Heiland en Verlosser.
Ik zie in deze tekst een duidelijke aanwiijzing, dat de mens een wezenlijk persoon wordt bij de bevruchting, want Jezus kan op dit moment nog niet meer geweest zijn dan een heel pas beginnend vruchtje. Ik maak dus als gevolgtrekking, dat ziel en geest bij de bevruchting in een mens komen
