Op diverse plaatrsen noemt de bijbel het woord belijdenis.
Zo staat er in Matth 3 v 6: "Zij lieten Zich door Johannes de Doper dopen onder belijdenis van hun zonden".
Daar wil ik deze gedachte aan verbinden: Wanneer je bij de Heer Jezus wil gaan behoren, dan is het ook nú nog goed, dat je aan Hem belijdt, wat je in je leven verkeerd gedaan hebt, voor zover het je op dat moment te binnen schiet. Vele mensen zeggen stralend: "Ja Heer Jezus....ik wil bij U horen" en daarmee is de kous af. Dat overkwam mijzelf ook. Later heb ik toch wel gedacht: "Wacht eens....er zijn zwarte plekken in mijn verleden. Daarover heb ik het eigenlijk nooit met de Heer Jezus gehad". Toen ik die aan Hem beleden had, was het, of er een last van mijn ziel viel.
Hebr 3 v 1 zegt "Jezus Christus is de apostel en hogepriester onzer belijdenis". Daaraan verbind ik deze gedachte: Wees ervan doordrongen, dat de Heer Jezus álles voor ons is. Hij heeft ons verlost van de machten der duisternis. Hij geeft ons kracht door ons de Heilige Geest te schenken. Hij doet ons een vaste hoop koesteren op de heerlijkheid, die ons ten deel gaat vallen. Hij maakt het voor ons mogelijk om in de onzichtbare wereld met God te verkeren en de satan te bestrijden. Hij moet altijd in het middelpunt van ons denken staan als onze apostel, 'gezondene van de Vader' en hogepriester, die ons tot heiligheid en volmaaktheid wil leiden.
Hebr 4 v 14 roept ons op om aan die belijdenis vast te houden en zo ook Hebr 10 v 23.
Niem....dit is misschien nog wat zwaar voor je. Mogelijk zeg je: "O...ik heb al genoeg aan de woorden van Teigetje".
Waarom kan ik als niet- Christin geen aansluiting krijgen met wel- Christenen
Dag Niem,
Waarom toch zo moeilijk doen? Je staat al zo dicht bij het geloof in Jezus; je bent al zo vlak bij de heerlijke warmte, die van Hem, van God de Vader en God de Heilige Geest uitstraalt.
Weet je , wat ik zou aanraden: je bent al nieuwsgierig; verdíep je eens in het geloof in Jezus. Je gaat dan ontdekken, dat het niet eens zozeer gaat om een religie, maar om een relatie. Je bent op zoek naar een relatie in het intermenselijk vlak. Maar een relatie met Hen, die tot die andere, wonderbare wereld behoren, gaat daar ver boven uit.
En.....wanneer je die relatie hebt gevonden, door: - goede lectuur - samenkomstbezoek in een warme, goede gemeente - lieve, behulpzame vrienden - gebed; iets dat voor iedereen mogelijk is, dan is het tijd om uit te kijken naar een relatie met iemand, die ook die band heeft met Jezus.
Want in éen van de bijbelboeken staat: "Twee zijn beter dan éen....en een drievoudig snoer wordt niet spoedig gebroken". (Prediker 4 v 12). En met dat derde , gouden snoer, dat door een relatie tussen mensen behoort te worden heengevlochten, is de beiderzijdse band met God.
En dat brengt mij gelijk bij mijn volgende punt. Zolang je nog geen persoonlijke band met Jezus hebt, mag je het een gelovige jongen niet aandoen om hem het 'jawoord' te geven. In een huwelijk komt zoveel kijken, dat je absoluut verkeerd gaat, tenzij God een wonder doet, als dat derde snoer er van het begin af aan niet is.
Niem....wat is er op tegen om persoonlijk contact met de Heer Jezus te zoeken. Je wordt er alleen maar beter van. En zelfs al vind je geen gelovige partner , nadat je tot het geloof bent gekomen... dan nóg ben je een ander mens met de Heer Jezus Christus bij je.
Ik heb hier op FORUM mijn eigen rubriek. Kom daar eens met vervolgvragen, wanneer je daar behoefte aan hebt. Want op andere forums kom ik niet regelmatig.
Je vroeg, wat Jehovahs getuigen geloven en of je mag trouwen met een Jehovahsgetuige.
Raymond vertelde, dat hijzelf Jehovah-getuige is en dat hij hoopte, dat ik een onbevooroordeeld antwoord zou geven.
Adrian verwees je voor een volledig antwoord op je eerste vraag naa 'Geloofsvragen algemeen', het desbetreffende topic.
Ik voeg mijn antwoord nu toe.
Ik heb ook gekeken op 'Geloofsvragen algemeen'. Er stond daar een stortvloed van reacties, sommige met vele bladzijden attachments. Omdat ik zelf de handen vol heb aan mijn rubriek, kon ik maar oppervlakkig kennis nemen van wat er allemaal stond.
Ik kreeg de indruk, dat Jehovahs getuige de Godheid van Onze Heer Jezus Christus niet onvoorwaardelijk erkennen.
Naar mijn mening is het zo, dat Onze Heer mens en God is, een onpeilbaar raadsel, maar in mijn belevingswereld een kostelijke schat.
Als ik dan ook zeg, dat ik de Jehovahleer niet kan aanvaarden, is dat een vaststelling zonder meer. Die vaststelling doet niet af van de waardering, die ik voor iedereen heb, die stáat voor wat hij of zij gelooft.
Als trouw volgeling van Onze Heer kan ik dan ook niet anders dan een huwelijk met een Jehovah getuige afraden. Ten diepste stoel je niet op dezelfde wortel. En bij een huwelijk is het zeer belangrijk, dat je in het geloof éen vaandel draagt tesámen.
Voor alle verdere opmerkingen blijf ik altijd gereed staan.
Nogmaals: waarom is het Christendom de enig ware godsdienst
Hallo Guido,
Al eerder heb ik je geantwoord op die vraag van jou: "Hoe wéten we nu, dat het Christendom de ware godsdienst is".
Maar ook míjn antwoord , temidden van al die andere postings, vermocht je niet te boeien. En de trieste discussies gaan maar door op dit topic.
Gisteren in de sam zat ik weer te denken: "Hoe kan ik Guido nu eens van dienst zijn?!" En opeens wist ik iets, waarvan je misschien níet zult zeggen: "Ook maar weer ...wáterverf".
Gaat-ie:
Guido; twee dingen wil ik je voorhouden: "Smaakt en ziet, dat de HERE goed is", (Psalm 34 v 9) en "The proof of the podding is in the eating".
Bij dat laatste even een toelichting: op het Engelse platteland is het maken van de speciale 'kerstpudding', de 'Christmaspie', een haast rituele bezigheid, waaraan maanden van te voren al gewerkt wordt. Die pudding heet dan ook een beetje afwijkend 'podding'.
En wanneer er dan een erkende fijnproever aan jóuw pudding de voorrang geeft... zoals in 'it should not happen to a vet' zo meesterlijk omschreven ....o, dan kent de glorie geen eind.
Guido....zet nu eens de idee van je af, dat je een hapje 'Islam' en een hapje 'Zen" een een brokje 'Boeddha' zou moeten proeven... ik zeg niet, dat je dat dóet hoor ...maar vermors geen kostbare tijd en zet je tanden eens in dat heerlijke woord van God.
De echte Engels 'Christmaspie' ziet er dikwijls wat onaanzienlijk uit, maar o....die smaak... en zo is het ook met het woord van God. Even lijkt het een 'belachelijke hutspot', maar wanneer je even verder proeft, bespeur je de unieke lijn, en smaak , die in alle componenten tezamen zit. En steeds verder proevende, bemerk je, dat de grote , blijde tijding, die ervan uitgaat , deze is: "Klap in de handen, want de Heer is goed....de Heer is goed....de Heer is goed..." (dat bekende lied).
Guido; ik heb een idee over jou... die idee kan best fout zijn, sorry dan, maar wanneer ik aan jou denk, dan denk ik ook aan Ezechiël 47. Ik zie jou lopen langs die tempelbeek. Je hebt al met éen krom teentje het frisse, sprankelende water gekeurd: "Brrr....wat is het koud en nat...". Guido, proef nu eens dapper van die 'pie'....ontdek eens, dat de Heer goed is. Graaf eens in 'het goede boek'....ga eens duizend el met de Heer mee...niet alleen dat ene teentje, maar althans tot de enkels, 500 meter verder lopen, (v 3). Wedden, dat je 'door' raakt en weer 500 meter durft te lopen. O Guido toch; je bent al tot je knieí«n....weer 500 meter....tot je heupen...(v 4). Guido; als je niet oppast, wordt dat....zwemmen...maar je zwemt al...(v 5).
Waarom is het Christelijk geloof de ware godsdienst.
Dag allemaal,
De vraag, die door Guido werd opgeworpen: "Waarom is het Christendom de ware godsdienst?", riep vele andere vragen op:
1) er is zo'n groot grijs gebied; wat valt er nu te zeggen van alle aardbewoners, die ooit geleefd hebben, leven of zullen leven.
2)is er überhaupt wel iets met zekerheid te beweren. Is het niet zo: "Een ding is zeker....níets is zeker"
3) om te bewijzen, dat het Christendom goed is, moet je dat toch wel uit je daden kunnen laten zien.
4)Is er geen argument voor het Christendom hierin gelegen: schrijvers, in drie werelddelen, wijzen in een periode van 1700 jaar naar dezelfde God.
5) is er geen argument te onlenen aan de gebedsverhoringen, die een Christen krijgt.
Hierover zou ik het volgende willen zeggen:
1) Christendom is een relatie en niet allereerst een religie. Er hebben tot dusver mogelijk al honderd miljard mensen bewust geleefd. De over- overgrote meerderheid was nooit in staat, iets van God, laat staan van Jezus Christus te weten. Maar Romeinen 2 verzen 14 en volgende spreekt van heidenen, die de wet niet hebben en die nochtans doen , wat de wet gebiedt. En de heerlijke mogelijkheid wordt hier gegeven, dat deze 'Jazeggers' eens, hoezeer ook beschadigd, in Gods koninkrijk zullen ingaan, (Openb 22 v 2). Het gaat dus niet over onze Godsdienst, maar over onze relatie met God, zoals Hij zich aan ons heeft doen kennen in Jezus Christus. Het grijze gebied verdwijnt op deze manier.
2) Wanneer ik zeg: "Jezus is de weg en de waarheid en het leven; niemand komt tot de Vader dan door Hem", dan kan men dat niet bestrijden met de slogan: "Er is maar éen absolute waarheid...: dat er geen absolute waarheid is". Immers: als er geen absolute waarheid is, dan is ook de bewering , dat er zulk een waarheid niet is, in zichzelf onbestaanbaar, want oók niet waar. Ik kan rustig aan die heerlijke woorden vasthouden en niemand kan ze met een schijnbaar logische redenering van me afnemen.
3) Zoals 'eenvoud het kenmerk van het ware is', zo zijn volgens Jacobus 2 v 24 de goede werken het kenmerk van het geloof. Immers; daar staat: "Gij ziet, dat een mens gerechtvaardigd wordt uit werken en niet slechts uit geloof". Maar algemeen wordt onder ons aangenomen, dat de mens uit zichzelf nooit in staat is om goede werken te doen. De oplossing wordt alleen door het Christelijk geloof gegeven: "Anker je levenscheepje vast aan God.....werp een bevoorradingsslang uit naar zijn oneindige reservoirs. Dan vloeien de goede werken, die nodig zijn , van uit Hem in jou over".
4) Inderdaad blijkt de uniekeid van ons Christendom uit de veelheid en veelkleurigheid van de door God geïnspireerde auteurs, die in hun pluriformiteit gegevens over een periode van vele duizenden jaren doen heenwijzen naar die ene God, onze Vader in Jezus Christus.
5) persoonlijk mag ik getuigen, dat ik heb leren inzien, dat de omstandigheid, dat ik in de best mogelijke omstandigheden, in een gezegend land, ben opgegroeid, terwijl anderen in een vreselijke stad als Mogadishu moeten leven, een onbegrijpelijke genade van God is. Maar ik vond een antwoord in Deuteronomium 29 v 28: "De verborgen dingen zijn voor de HERE onze God,maar de geopenbaarde dingen zijn voor ons en onze kinderen om die te doen". Dat ik hier en nu leef in deze tijden, nu er zoveel geopenbaard wordt, is een verborgenheid , die de Heer alleen kent. En veel van wat ik hier zeg, zo niet alles, geldt ook voor jullie. Maar het legt mij wel een heerlijke verplichting op: door te geven, wat zovelen aan mij onderwezen hebben. En ik mag getuigen, dat het geloof in Jezus mij rijk en blij maakt. Het gaf mij ook vele gebedsverhoringen. Als eens Jabes ( 1 Kronieken 4 v 9 en 10), bad ik in 1997: "Heer; wilt U mijn mogelijkheden vergroten". De Heer nam even zijn tijd, maar in 2001 was er de rubriek..."Vraag het Ger" en kon ik alle heerlijke dingen, die ik in mijn leven gehoord had, begïnnen uit te delen.
