Nog even terug naar het openingsartikel van Sophie. Daarin komt het Oude testament er wat schraaltjes af.
Zo zegt ze, dat het Oude testament geen blijde boodschap bevat. Maar het oude Testament is al helemaal vol van Jezus Christus en zijn glorieuze toekomst. En blijde teksten...!!! ...denk alleen eens aan Spreuken 4 v 18: "Want het pad van de rechtvaardigen is als het glanzende morgenlicht, dat steeds helderder straalt tot de volle dag'. Dat alleen al is toch zo vol moedgeving voor al die mistroostigen, die in diepe duisternis van depressie wandelen; die wetenschap, dat er een pad is, dat steeds helderder wordt, tot de volle zon alle schaduwen verdrijft.
En van die feestelijke teksten zijn er in het Oude testament honderden.
Men wordt in het Oude Testament star en stijf, schrijft Sophie. Maar wanneer je Oude testament en Nieuwe Testament als een eenheid ziet en het Nieuwe Testament ziet als de onthulling van wat reeds in het Oude testament aanwezig was in min of meer verhulde vorm, dan kan je zo blij worden. Neem alleen eens Jesaja 40 v 1: " Troost, troost mijn volk, zegt jullie God , Spreek Jeruzalem, (de gemeente) moed in, maak haar bekend dat haar slavendienst voorbij is, dat haar schuld is voldaan....". Wanneer je dat leest in verband met je weten, dat Jezus die schuld heeft voldaan, dan ben je zo getroost.
In het Oude Testament ging het om 'werken der wet', schrijft Sophie. Maar ook toen was het eis, dat het innnerlijk, de menselijke geest erbij betrokken moest zijn.
Sophie zegt wel rake dingen, maar ik ben zo blij met de bijbel als geheel. Voor mij rijst er uit beiden- Oude plus Nieuwe Testament- tezamen een geur van heerlijke harmonie op.
