Nog weer die zeven tegenstellingen: ditrmaal: slavernij tegenover vrijheid.
Over slavernij en vrijheid zijn vele teksten. Ik bepaal mij dit keer tot het Nieuwe Testament en ... zoals nader zal blijken ....tot éen tekst daaruit.
Gáan we !:
Met Johannes 8 v 34 - 36 zitten wij gelijk in de kern van de kwestie. Daar staat: "Jezus antwoordde ( een aantal Joden in een felle gedachtewisseling): 'Waarachtig....ik verzeker u: iedereeen die zondigt is een slaaf van de zonde. Nu blijft een slaaf niet voor eeuwig in huis, maar de Zoon blijft wél voor eeuwig. Dus....wanneer de Zoon u vrij zal maken, zult u werkelijk vrij zijn' ".
Onze Heer en Heiland staat hier tegenover mensen, die een afschuwelijk, dodelijk misverstand koesteren. Zij zijn vleselijke afstammelingen van Abraham en denken, dat deze vleselijke afstamming voldoende is om 'vrije Koningskinderen van God' te zijn. Zij hebben het idee, dat deze vleselijke afstamming een toegangsbewijs is tot de eeuwige zaligheid. Maar nu zegt Jezus, dat het koesteren van deze en dergelijke gedachten, je tot een slaaf van de zonde maken. Wat zij doen, is niet ' incidenteel zondigen' , terwijl het niet je levensrichting is, maar: het is 'de zonde doen', de zonde in enigerleid vorm als levenselement hebben.
En hij waarschuwt ze verder, wijzende op Ismael: die was een zoon van Abraham , maar- in een ogenblik van ' eigen wil doen' van Abraham, verwekt bij een slavin, Hagar en dus onmachitg om in Abrhams erfenis te delen. Ismael ging het huis uit. En zo zullen deze Joden, die geen geestelijke kinderen van Abraham waren, maar die zich beroemden op hun hoge, vleselijke afkomst, ook een keer 'het huis uitmoeten'. Geen eeuwige zaligheid voor de slaven der zonde.
Maar zoals Izaäk de lijn was, waarin God zijn verbond met Abraham voortzette, zo is Jezus de uitkomst van die lijn. Jezus blijft eeuwig in het huis van God, omdat hij in geheel aparte zin 'de Zoon 'is.
En hij roept zijn hoorders op om hem te volgen. Hij wil ze vrij maken. Hij wil ze uit de slavernij in de vrijheid leiden.
En dat is nog steeds de lijn. Wanneer je je zekerheden ergens buiten God zoekt en buiten de door hem aangegeven lijn en je wilt daar geen afstand van doen en blijft daarop vertrouwen, dan ben je in slavernij, uiteiindelijk van de duivel. Maar wanneer je met die steeds duidelijker lijn van God rekening houdt en je daar naar voegt, dan is daar de vrijheid.
Jericho erkende niet, dat God Israel had aangewezen als zijn feitelijke, ( hoewel voorlopige) 'vertegenwoordiger' op aarde. Het liep slecht met Jericho af. Rachab, (inwoonster van Jericho) voegde zich bij het door God aangewezen volk en het liep goed met haar af.
Orpha koos voor Moab en we horen niets meer van haar. Ruth koos voor het volk Israel en zij werd een voormoeder van Jezus, evenals overigens Rachab.
Jerobeam koos tegen het door God aangewezen tweestammenrijk, met Jeruzalem als hoofdstad en zijn dynastie eindigde in bloed.
En veel later in de geschiedenis stonden deze Joden voor de keus: De lijn van God heeft zich doorgezet tot zijn afgezant, Jezus. Kies je voor Jezus en wil je vrij worden. Of houd je vast aan je zekerheden en wil je een slaaf blijven en slecht terechtkomen. Wij weten niet, wat ze uiteindelijk gekozen hebben, maar van enige welwillendheid en onvankelijkheid was in dit gesprek, ( lees het maar eens verder door) in ieder geval niets te merken.
Nu zou je kunnen zegen: - buiten de door de Heer God aangegeven lijn is er dus geen zaligheid - maar is die lijn ook na Christus' verzoenend werk verder te volgen: Christus is toch 'het laatste woord'.
Een vingerwijzing vinden wij in Efeziërs 3. Paulus heeft het daar over een geheimenis , een mysterie, onder vorige generaties niet aan de mensen onthuld, maar nu door de Heilige Geest geopenbaard, (5). En in de volgende verzen neemt hij telkens een aanloopje, dat je doet zeggen: " Is dát het mysterie dan".
En eindelijk, in vers 9 breekt hij dan eindelijk die spanning als hij zegt: "Op déze wijze wordt het mysterie tot werkelijkheid".
"Door de kerk, ( de gemeente), zal de wijsheid van God in al haar schakeringen bekend worden aan alle vorsten en heersers in de hemelsferen. naar het eeuwenoude plan dat God heeft verwezenlijkt in Christus Jezus, onze Heer".
De lijn van Christus zet zich door in 'zijn gemeente', onverbrekelijk hecht met hem verbonden zoals het lichaam met het hoofd verbonden is.
Ismael had een hekel aan Izaäk, langs wien de lijn van God liep. De 17- jarige knaap, die moest weten, wat hij deed, bespotte het driejarige knaapje, de wettige erfegenaam. Zeker, de 'druiven waren zuur', maar de inborst bleek: hij koos tegen Gods lijn, wilde zich niet aan Izaäk onderwerpen, koos tegen God, hij was een slaaf en bleef in slavernij.
En zoals ik hiervoor al zei en met voorbeelden staafde: ieder, die Gods duidelijke lijn niet volgt , blijft in slavernij en komt uiteindelijk verkeerd uit.
En volgens dit woord uit Efeze, is het mysterie nu gevorderd van 'Christus alleen' tot ' Christus en zijn gemeente' . Jezus is het begin van de nieuwe schepping vanwege God. Samen met zijn gemeente is hij de voortzetting van dit door hem gestarte werk. De leden van de gemeente worden ' eerstelingen ' genoemd, ( 2 Thess. 2 v 13; Jacobus 1 v 18). Zij zijn bedoeld om samen met Jezus de herschepping in het duizendjarig rijk ter hand te nemen, (Jesaja 32 V 1). De zuchtende schepping zal door Christus, samen met zijn gemeente bevrijd, hersteld en tot volle ontplooiing gebracht worden. De zonen van God, zich manifesterende in de gemeente, zullen mede het herstelplan van God tot werkelijkheid maken. Zij hébben die hemelse roeping . Zij beginnen stellingen in de onzienlijke wereld te betrekken tegen de overheden en machten daar, (Efeze 6 v 12).
Slavernij is: de lijn van God, die steeds doorgaat en in Jezus culmineert en in Jezus met zijn gemeente zich nog verder ontplooit, ontkennen , niet zien, tegenwerken, bespotten, gelijk hiervóor uit vele voorbeelden bleek.
Vrijheid is : de lijn van God door de geschiedenis volgen en uiteindelijk Jezus volgen.
Maar nu, bij het voortschrijden van die lijn, houdt een en ander in: zich voegen bij Gods gemeente, werkzaam zijn aldaar: - macht en gezag in geestelijke zin uitoefenen niet in natuurlijke zin. - satan en zijn trawanten tegemoet treden in de naam van Jezus in het eigen machtsgebied tot dusver van deze 'duistere krachten' - mensen scheiden van machten, die onreine geesten binden in de naam van Jezus - mensen bevrijden, verlossen, genezen, herstellen, met de Geest van God dopen.
Volg de voortgaande lijn, lezers, niet alleen jeugdigen, maar ook oudere medelezenden, die ik bij dezen oproep , te reageren.
Ontkennen van de 'alleen vruchtbaarheid' met Jezus binnen het kader van de door hem aangewezen gemeente, leidt ook nú nog tot slavernij. Die lijn volgen, in een 'plaatselijke gemeente', ( hoe onvolmaakt ook nog), je schouders eronder zetten in de naam van Jezus , leidt tot vrijheid.
Door geloof kan alles..en als het je niet lukt, heb je dan niet voldoende geloof
Geloven jullie dat je door het geloof alles kan, en als het niet lukt (logische gevolg) dat je dan niet genoeg gelooft?
Mijn antwoord:
Dag Niem,
Na alle antwoorden , die je al hebt gehad, acht ik toch nog plaats voor het volgende: Psalm 1 v 1 - 3:
"Welzalig de man, die niet wandelt, In de raad der goddelozen, die niet staat op de weg der zondaars, noch zit in de kring der spotters; maar aan des HEREN weg zijn welgevallen heeft, en die wet overpeinst bij dag en bij nacht.
Want hij is als een boom, geplant aan waterstromen, die zijn vrucht geeft op zijn tijd, welks loof niet verwelkt - al wat hij onderneemt, gelukt".
Niem.....je vraag komt op het volgende neer, dacht ik: "Wanneer je bidt en je wordt niet verhoord, dan is niet alles je gelukt en dan heb je dus niet voldoende geloof".
Maar lees nu eens de hierbovenstaande tekst.
Geloven behoort op de duur, naarmate je groeit, enig relií«f te krijgen. Het is goed, dat je er gevoel voor ontwikkelt, wat 'de raad der goddelozen' is. En die raad kan velerlei zijn. Alle redeneringen, waarvan je de idee krijgt: "Dit brengt mij verder van God vandaan", zijn eigenlijk: raad der goddelozen.
En de Heer wil je ook helpen om niet meer aarzelend te blijven staan op de weg van de zondaars. Die 'weg van de zondaars' kan velerlei vormen aannemen: ik noem een voorbeeld; anderen kunnen gebiologeerd zijn door 'gothics' en aarzelend sta je erbij te kijken, hoe dezulken zich profileren. En je denkt: "Die lui slagen er dan toch maar in om ervaringen te hebben en óp te vallen". Maar het is goed om zoveel oefening met 'geloven' te krijgen, dat je dóorloopt.
En weer anderen wekken je op om een boek te lezen met daarin honderden voorbeelden, hoe je de bijbel kunt bespottelijk maken en afkraken. En je citische geest port je aan om mee te doen met al die spitsvondige aanvallen op de bijbel en te beginnen met wat kleingoed: zoals: "Zie, Hij komt met de wolken....en ieder oog zal Hem zien",( Openb 1 v 7) en dan te roepen: "huh....en de aarde is rond. Dat kan geen eens". Maar je groeiend geloof leert je om niet te gaan zitten in die kring.
En steeds meer krijg je de liefelijke ingeving om in de bijbel te zoeken naar het plan van God. Desnoods overdenk je al die heerlijke dingen ook in slapeloze uren 's nachts.
En dan merk je, dat je, door goede en kwade tijden heen, altijd voeding krijgt van de stroom goede impulsen, uitgaande van Gods Heilige Geest, die de Heer Jezus ons als zijn grote Plaatsvervanger gelaten heeft. En andere mensen gaan schuilen onder de beschutting, die jij geeft en gaan genieten van de goede woorden,waarmee jij hun ziel voedt.
En dan...ja dan...wordt het zo, dat alles je gelukt, dat alle gebeden verhoord worden en dat je geloof tot een heerlijke top is gekomen door Gods genade.
Overigens; ook dan zal het zo zijn, dat gebeden niet altijd lijken verhoord te worden. Ik geef je een voorbeeld: - mijn vrouw had in de negentiende eeuw een grootmoeder, die in Tzummarum elke dag uren in gebed was voor haar nageslacht - ikzelf had zo'n grootvader in Warmond. En nu, in de 21 ste eeuw, danken mijn vrouw en ik beiden, dat wij zulke biddende voorouders hadden.
Die beiden zullen zich bij leven ook wel eens afgevraagd hebben: "Is mijn geloof wel groot genoeg; ik merk zo weinig van verhoring!".
Maar er is nog een graadmeter; er staat: "Alles, wat hij onderneemt, gelukt hem".
Kijk niet alleen naar al of niet verhoorde gebeden. Héb je eens een onverhoord gebed, denk om het voorbeeld, dat ik net gaf en laat aan God, die leeft in een eeuwig 'nu' , de ruimte, om je gebed 'in de tijd' te verhoren.
Maar wanneer je steeds meer durf krijgt om dingen te ondernemen in dienst van de Heer, dan zul je merken, dat allerlei sluimerende talenten in je ontwaken, waarvan je verwonderd moet uitroepen: "Ik wist niet, dat ik het in mij had!". Alles, wat je ingegeven krijgt, dat je daarmee de Heer kunt dienen, probeer het uit. Je merkt gauw genoeg, of dit ee een begaanbare weg is om daarmee God en de mensen te dienen. Zo kreeg ik in 1999 het verlangen in mijn hart om de vele goede dingen, die ik in mijn leven gehoord had door te geven aan mensen. Dat mondde uit in een gebed: "Heer....ik ben nu 77 en ik heb een heel stuwmeer van blijde gedachten over U, dat nog helemaal leeg moet lopen. Heer....ik heb wel íets voor U mogen doen, maar ....: wil mij nóg overvloediger zegenen...en wilt U mijn bereik naar alle zijden vergroten". ( 1 Kronieken 4 v 10). En- na enig marktonderzoek- schonk de Heer mij in 2001, wat ik had gevraagd, ( idem). En tot op heden mag ik in dat vergrote gebied werkzaam zijn. En nóg roep ik : "Heer....wanneer het in uw plan past....geef mij ook Engelse, Duitse en Franse vragers". We zullen zien, of de Heer vindt, dat mijn 'gebied' nu wel groot genoeg is.
Maar....nóg zijn wij er niet. Er staat: "ALLES, wat hij onderneemt, gelukt hem".
Mijn hele leven heb ik gereden op fietsen met handremmen. maar in 2003 was ik aan een nieuwe fiets toe en verkocht iemand mij- op mijn leeftijd- een fiets met terugtraprem. En Niem...geloof me nu maar; dat is een heel andere manier van fietsen...vooral bij het afstappen en daaraan gepaard gaand remmen. En ook dat is gelukt. Nu lijkt dit een kinderachtig voorbeeld. Maar ook alle aardse dingen, waarmee je te maken krijgt, gelukken aan blijde kinderen van God beter.
De verhandeling over ´de zeven tegenstellingen´ wil ik nu ook op mijn geheel eigen wijze invulllen voor: trots versus nederigheid.
Vragen: - wat zijn de verschijningsvormen van TROTS; waaraan onderken je trots bij jezelf. - waar leidt trots toe. - wat zijn de verschijningsvormen van NEDERIGHEID waaraan onderken je nederigheid bij jezelf - waar leidt nederigheid toe; (Over die nederigheid in een volgend punt...misschien morgen al)
In de concordantie keek ik naar het woord : trots. ik hoefde niet eens naar verwante woorden, zoals 'trotsheid' te kijken. Ik vond bij 'trots' al genoeg om iets zinnigs te kunnen zeggen. Ik heb zelfs besloten om het Nieuwe testament niet te raadplegen. De Schrift is zó rijk dat je aan zó'n klein partje er uit al overrompelend veel hebt. Gaat- ie:
Psalm 10 v 2: NBV: " In hun hoogmoed vervolgen zondaars de zwakken - maak hen gevangenen van hun eigen plannen". NBG: "Over de trots van de goddeloze is de ellendige ontstoken- laat hen verstrikt worden in de boze plannen die zij bedacht hebben"
Ik heb dit zó meegemaakt in de 'grote oorlog', die ik als 17- tot 22-jarige bewust heb meegemaakt. De Nazi's waren zo trots op hun aardse kracht en zij werden daardoor zó hoogmoedig, dat zij andere volken op het meest beestachtige vervolgden. Jullie kennen daarvan vooral de aspecten, de Joden betreffende. Maar aan het einde van de oorlog heb ik de val van het Nazisme meegemaakt, een val, die verschrikkelijk diep was. Nooit had iemand kunnen dromen, dat de leider van deze beweging in zijn eigen hoofdstad, in zijn eigen machtsbasis, de rijkskanelarij zelfmoord zou plegen, terwijl de Russen al op het punt stonden, dat bastion overwinnend te bestormen. En wat hebben wij geleden in de oorlog, natuurlijk in ons bestaan,. maar ook in ons rechtvaardigheidsgevoel. En wat hebben wij 'versteld gestaan' toen al die intens boze plannen uitliepen op zelfmoorden en executies.
Een eerste conclusie: trots, hoogmoed en goddeloosheid zijn nauw verweven en leiden tot een dramatische ondergang.
Psalm 32 v 9: NBG: "Wees niet als een paard, als een muilezel zonder verstand, welks trots men bedwingt met toom en bit, opdat het u niet te na kome' NBV: "Wees niet redeloos als paarden of ezels die met bit en toom worden bedwongen, dan zal je geen kwaad treffen".
Trots is dus niet alleen nauw verwant aan hoogmoed, maar het heeft ook iets met verstandeloosheid te maken , met redeloosheid . Trots kan leiden tot schade aan derden. Vermijden van trots bespaart je veel ellende.
Psalm 90 v 10. NBG " De dagen onze jaren, daarin zijn zeventig jaren, en indien wij sterk zijn, tachtig jaren; wat daarin onze trots was , is moeite en leed, want het gaat snel voorbij en wij vliegen heen'. NBV. "Zeventig jaren duren onze dagen, of tachtig als wij sterk zijn. Het beste daarvan is moeite en leed, het gaat snel voorbij en wij vliegen heen".
Mensen; aan deze teksten heb ik al genoeg voor een overdenking. Jullie kunnen zeggen: "Ger...!!!...schatkamers vol...en jij neemt het kleinst mogelijke hapje" Ik weet het....ik wéet het. Maar wanneer ik het te lang maakt, lézen jullie het weer niet. Heus; hier kunenen we al wat mee.
We hebben al gezien, dat trots leidt tot eeuwige ondergang. Maar in hoeverre kunnen jullie bij jezelf iets van die trots bespeuren.
Psalm 10 v 2 leert ons dienaangaande: Goddeloosheid leidt tot trots. Je moet je toch aan iets vasklampen. God heeft zulke heerlijke dingen gezegd. Je kunt zo ' trots' zijn op zijn beloften, die spreken van: - vrijspraak voor allen die in Jezus geloven, Romeinen 3 v 22 - als rechtvaardige door God aangenomen worden , omdat Christus ons heeft verlost, 24 - genade, die niets kost en dus ook niet verdiend kan worden 24 - voorbijgaan aan begane zonden , 26. Ach; ik houd maar op. Op zo'n royale, vriendelijke, genadige God, kan je niet anders dan trots zijn, als je bij hem hoort. Maar wanneer je zonder hem leeft of gaat leven als 'backslider' dan word je gaandeweg trots op jezef. Je moet toch iets. En dan word je kwaad op anderen, misgunt hun de geborgenheid bij God, je gaat vervolgen met woorden en later misschien ook met daden en je wordt hoogmoedig op je eigen, verwarde inzichten over van alles. Je doet anderen verdriet en wordt ' een ramp in de wereld' , totdat je tenslotte in donkerheid en radeloosheid ondergaat. (Jesaja 8 v 21)
Mijn lieve vrienden en vriendinnen. Ik ken vele van jullie , (nu mijn dienst bij HQ al weer zes jaar duurt), al vanaf jullie veertiende. Ik hoor de laatste tijd verblijdende berichten, dat je de hand van Jezus stevig vasthoudt. En voor zover je die hand hebt losgelaten, daarmee eigenlijk de hand van God hebt losgelaten, ben je aan het begin van een kwade weg. Houd Jezus' hand vast...of zoek ernaar tot je hem weer vindt.
En wat psalm 32 v 8 betreft: eigenlijk ben je - als ongelovige net zo stom en redeloos als een dwars paard of ezel, wanneer je door goddeloosheid ook nog trots en hoogmoedig wordt. Aan het eind wachten toom en bit. Aan het eind van je leven en mogelijk - en dat zou eigenlijk zegenrijk zijn- al eerder, is er de wal die het schip keert. Trotse, redeloze, onverstandige mensen doen andere mensen verdriet en doen zichzelf veel leed.
Ik ken onder de vele mensen, die ik al ontmoet heb, ook een jongeman, die geen autoriteit erkent. Elke baas is in zijn ogen een dwaas, die geen baas zou mogen zijn en waarmee je alleen maar ruzie kunt maken, omdat jij wel de enige slimme lijkt te zijn. Maar elk van die bazen zegt na verloop van tijd: "Jij hoeft morgen niet meer te komen ". Ik wacht nog steeds op een teken bij hem, waaruit ik kan opmaken, dat 'toom en bit' hem aan het denken brengen. Maar tot op heden nog niets. Voor hem geldt nog zo helemaal die voortreffelijke berijming van 1777: "Wil toch niet stug, gelijk een paard, weerstreven Of als een muil , door domheid voortgedreven; Gebit en toom, door 's mensen hand bestierd, Beteug'len 't woest en redeloos gediert'. Laat zulk een dwang voor u niet nodig wezen..."
Ik ga afronden. De stof is zo rijk. Die heeft mij nu al voldoende opgeleverd. Ik spit niet verder, laat de laatste tekst onbesproken. Maar: wanneer jullie bij jezelf aanzetten bespeurt tot goddeloosheid, trots, hoogmoed, 'de baas willen spelen over zwakkeren', dan heb je nu iets te denken
Tenslotte toch ook maar psalm 90 v 10:
Eerst even een kleine opheldering. Mozes schreef deze psalm onder de indruk van het droevig verschijnsel, dat in de woestijn een hele generatie was weggestorven, die in trots en hoogmoed God en zijn gegeven leidsman Mozes bij Kades Barnea had weerstreefd. Voor nu, terwijl bijna alle mensen de ´tachtig´halen, klinkt dat wat vreemd.
Maar een feit is, dat wat daarin onze trots is, toch nog veel moeite en leed heeft gegeven. Neem míj nu....: soms kijk ik wel eens naar ´Vraag het Ger´en ben er toch erg blij mee, acht het ´het beste´, wat deze laatste jaren nog boven eerdere jaren , hebben voortgebracht. Maar wat een leed en moeite hebben al die onderhand miljoenen woorden mij óok gegeven.Ik mag er niet trots op worden, afgezien dan van al die kopzorg. En: elk ogenblik kan iemand ergens ´delete´zeggen en alles is weg, hopenlijk niet uit jullie harten. Maar eens raakt het toch vergeten. En dat ´eens´kan ook spoedig zijn, al hoop ik het niet.
Jullie.....word niet trots op het werk, dat jullie allemaal gaat doen, heb er ten hoogste een dankbaar idee bij; zo van `wat ik ook gedaan heb, de bedoeling was altijd: het ter ere van God te doen' (1 Corinthe 10 v 31). "Ìk vertrouw erop dat het vuur er geen vat op zal krijgen".( 1 Cor 3 v 13) Maar wees er van doordrongen, dat ons werk een toets moet doorstaan en doe elk element van aardse trots weg.
Daag Ger
Nu over : NEDERIGHEID.
Ik vind Matth 11 v 29 Ik lees hier: " Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden".
Onze Heer Jezus is niet hard en streng als de Farizeeën, zijn grote opponenten, maar mild en zacht. Hij draagt zelf zijn kruis en geeft geen juk van allerlei kostbare en tijdrovende verplichtingen . Hij is bereid tot de zelfverloochening die hij ook van anderen vraagt. Hij buigt zich neer tot het geringe, blijft niet in zelfgenoegzaamheid op een afstand van degenen die naar hem willen luisteren. Het is bij hem niet: "Als je slechte daden ook maar een half procentje zwaarder wegen dan je goede daden, dan ga je naar de hel", zoals de vreugdemoordende gedachte in die tijd was. Hier werd de belofte van het koninkrijk en de zekerheid van het heil gegeven. Lees Matth 5 v 13- 16 maar eens. Een uittreksel daaruit is: "- Jullie zijn het zout der aarde - jullie zijn het licht in de wereld - jullie licht moet schijnen voor de mensen, opdat ze jullie goede daden zien".
Zo spreek je niet tegen slaven, die onder een juk gaan. Zo spreek je tegen vrije mensen, die van het juk ontheven, Gods liefde hebben leren kennen.
Kijk; zo is Jezus, de nederigste. En jullie program, zijn volgelingen zijn discipelen, kan als volgt geënt zijn op zijn voorbeeld. - mensen, die denken in ellende-, verlossing- en dankbaarheids- schema's en altijd blijven hangen in de ' ellende', bemoedigen en hen er op wijzen, - dat zij door Gods barmhartigheid en liefde, samen met Christus levend gemaakt zijn, Ef 2 v 4- 5. - dat zijn genade gered heeft en dat het niet nog eens een keer moet gebeuren, wanneer dat zo over ons bestemd is,8 - en dat dit alles een geschenk van God is, niet het gevolg van onze daden,9 - dat het dienen van God en Christus geen last meer is, maar door de bijstand van de Heilige Geest een lust kan worden - dat er bij Jezus rust en verademing wacht - dat Jezus niet uit de hoogte is , maar vol compassie en dat hij hét voorbeeld van zelfverloochening zélf heeft gegeven
Nederig stel jij je dan op, niet in zelfgenoegzame hoogheid ver van de mensen, maar er midden tussenin. En in alle ootmoed breng je de heerlijkheid van de 'beleving van het kindschap in gehoorzaamheid'.
Wees zó nederig, vrienden en vriendinnen. Want Jacobus 4 v 6 zegt, dat hij je genaxde geeft naar je nederigheid, immers daar staat: "God keert zich tegen hoogmoedigen, maar aan nederigen schenkt hij zijn genade". En Efeze 4 v 2 wekt je ook op tot nederigjheid, maar in de NBV staat hiervoor 'bescheidenheid', een moeilijk vertaalbaar woord, dat ook wel eens 'vriendelijkheid 'betekent . Nu ja; het zijn verwante begrippen en de ene taal is soms in onderdelen rijker en kan meer nuances in het zelfde woord leggen. "Wees steeds bescheiden, zachtmoedig en geduldig, en verdraagt elkaar uit liefde".
Kom mensen, trek aan die jas, die zich moeilijk verdraagt met geldingsdrang en dergelijke, want Colossenzen 3 v 12 zegt: "Omdat God u heeft uitgekozen ...omdat u zijn heiligen bent en hij u liefheeft, moet u zich kleden in: - innig medeleven - goedheid , bescheidenheid, (nederigheid) - zachtmoedigheid en geduld.
Welaan....God wil u de genade geven ook tot nederigheid.
Door alles heen gaan wij door met de 'zesde bazuin':
Openbaring 9 v 15 en 16:
"En de vier englen, die tegen het uur en de dag en de maand en het jaar waren gereed gehouden, werden losgelaten om het derde deel van de mensen te doden. En het getal der legerscharen van de ruiterij was tweemaal tienduizend tienduizendtallen....; en ik hóorde hun aantal....".
Hijo; je zou kunnen zeggen: "Ik heb nu al zo vaak van 'derde delen' gehoord, die gedood werden. Is hier geen sprake van 'overkill', doordat te vaak dezelfde dingen worden gezegd. Legt Johannes het er nu niet te dik op".
Goede vraag Hijo. Maar het is zo, dat de vijfde bazuin en de zesde bazuin elkaar zo nu en dan overlappen. Het is niet zo, dat je 'Openbaring' nu precies kunt lezen als een dienstregeling. Die ís er wel, immers in deze tekst is sprake van een zeer nauwkeurige tijdsbepaling, maar dat is hemelse tijd, die anders loopt dan aardse tijd.
Men zou ook kunnen zeggen, dat bij de zesde bazuin het vergrootglas consequent gericht wordt op de 'valse kerk' in haar eindstadium, wanneer alles , wat fout is, wordt weggevaagd, dus ook de hele valse kerk, het hele valse zaad.
Latent zijn er altijd al leringen geweest in de kerk van Christus, die hun duizenden hebben verslagen.
Zelf word ik nog wel eens geconfronteerd met de dusgenaamde predestinatieleer: alles is voorbestemd; wanneer je voorbestemd bent als 'hellevoer', dan helpt er geen moedertjelief aan; dáar kom je terecht. Wanneer aan zulke mensen wordt voorgehouden, dat 'sommigen van het geloof zullen afvallen, doordat zij dwaalgeesten en leringen van boze geesten volgen', (1 Tim 4 v 1), dan zijn zulke smartelijk op dwaalwegen geleide mensen geneigd te zeggen: "Dat kan niet. Alles is voorbestemd".
En zo zijn er vele dwalingen in de kerk. De overheden uit het rijk der duisternis hebben eeuwen staan rukken aan hun boeien: "O, wat zou ik graag mijn volle vernietigende kracht over het hele zootje uitstorten".
Maar God is de Almachtige; Hij heeft aan de negatieve krachten dag en uur bepaald. En wanneer dat uur gekomen is, storten deze grootmachten zich op de valse kerk Eerder werden de machten uit de afgrond ontketend. Toen al zei ik: "Kijkeresan....Apóllyon, de koning van het dodenrijk, is er zélf bij. Welke reserves kan satan nu nog hebben".
Maar de laatste reserves worden nu in de strijd geworpen. Nu is het werkelijk: "Alle hens aan dek", (All hands on deck). Het is spitsuur in de hel. Niemand kan daar meer met verlof. En alle dwalingen, die er ooit maar waren, worden nu geí¯ntensiveerd, aangeblazen en tot een top gebracht. Alles, wat de openbaarmaking van de 'zonen van God' maar kan vertragen, wordt ingezet. Apóllyon heeft de machten van occultisme op de mensheid losgelaten. De Christenheid krijgt daarnaast ook nog eens te maken met alle dwalingen, die er ooit geweest zijn, die nu als een helse cocktail over allen wordt uitgestort.
Maar waarom is de tijd zo precies door God bepaald. Omdat eerst het tegenleger, de zonen van God, volkomen gereed moet zijn voor de overwinnende tegenaanval. Eerst dienen er de mensen te zijn, die door de kracht van de Heilige Geest de inzichten ontvangen hebben, die hen staande doen blijven.
Zo groot is het aantal duivelen, dat uittrekt, 200 miljoen, om in menselijke termen te spreken, dat Johannes moet zeggen: "Geen tellen aan". En daarom helpen engelen hem en noemen het ontzagwekkende aantal negatieve krachten. Die doen een afval ontstaan, zo groot, dat het een vuurbrand is, vergeleken met het vuurtje van nu.
(Want Hijo; dit wilde ik er even tussen gooien. Nog nooit is wereldwijd- naast de ook nu al bekende afval- de gemeente van Jezus Christus zo hard gegroeid als nu. Wanneer je toch de berichten hoort van bekeringen in China, Zuid-Amerika, ach noem maar op; het duizelt je).
En in die geweldige eindstrijd zet dit zich voort. Ondanks alle geweld, zoals ik je nu omschrijf, zal de geschiedenis van Jezus' volk tussen zijn twee komsten zo zijn, dat het zal eindigen, zoals het begonnen is: met een grote opwekking. Hoe dat kan temidden van de grote afval; twee tegen elkaar in kolkende stromen.....? Hijo; dat weet ik niet allemaal. Maar jij en de medelezenden; gooi al de dingen, die hinderen, van je af. Jullie allen, die FORUM lezen, weet, hoe in alle rubrieken allerlei dingen, die hinderen, je blijken.
Maar : wordt vervuld met de heilige Geest, om stand te kunnen houden in de boze dag. En dat zal jullie gelukken, medestrijders. Op bevel van Gods gemeente werden de duivelen , de vrome geesten, ontketend. Zij dienen alleen maar, om de overwinning van het rijk Gods en het ter vernietiging verzamelen van het valse zaad, te bewerkstelligen.
1 Samuel 15:1-8 Op een keer zei Samuí«l tegen Saul: â?De HEER heeft mij destijds gezonden om u te zalven tot koning over zijn volk, over Israí«l. Luister dus nu naar wat de HEER te zeggen heeft. Dit zegt de HEER van de hemelse machten: Ik ben niet vergeten wat Amalek Israí«l heeft aangedaan: het heeft Israí«l de weg versperd bij zijn uittocht uit Egypte. Trek daarom op tegen de Amalekieten en versla ze. Wijd al hun bezittingen onvoorwaardelijk aan de HEER. Spaar ze niet, maar dood alles en iedereen: mannen en vrouwen, kinderen en zuigelingen, runderen en schapen, kamelen en ezels.â Saul liet het leger oproepen en hield wapenschouw in Telaí¯m. Er waren tweehonderdduizend man voetvolk en nog eens tienduizend man uit Juda. Toen hij bij de stad van de Amalekieten kwam, legde hij een hinderlaag in de rivierbedding. Intussen waarschuwde hij de Kenieten: â?Maak dat u wegkomt! Blijf niet bij de Amalekieten, want dan moet ik u samen met hen uitroeien, terwijl u de Israí«lieten tijdens hun uittocht uit Egypte juist goed behandeld hebt.â De Kenieten gingen dus weg bij de Amalekieten. Saul sloeg de Amalekieten terug van Chawila tot aan Sur, op de grens met Egypte. Hun koning Agag nam hij levend gevangen, maar de rest van het volk doodde hij.
Wie kan mij helpen met deze tegenstelling? "Gij zult niet doden" <-> "... dood alles en iedereen ..."
mijn antwoord hierna. Ger
Dag Hung,
Het is wel een krasse geschiedenis, die hier staat. maar ik wil in ieder geval opmerken, dat de '1951'-tekst "Gij zult niet doden", van Exodus 20 v 13 in 2004 vervangen is door: "Pleeg geen moord".
"Gij zult niet doden" is ook een beetje wazig, maar 'pleeg geen moord' schept meer duidelijkheid.
En nu de Amalekieten. Zij waren het eerste volk, dat vijandig optrad , zich Israel in de weg stelde, nadat het uit Egypte was bevrijd.
En....wie is de eerste die altijd vijandig optreedt tegen het volk van God van nú; driemaal raden Hung.... Hung: "Satan". Hung...jij mag nooit meer raden.
En God heeft er een heel erge hekel aan, dat een volk, door hem bevrijd, een vijand tegenover zich vindt. En dan zijn daar -toen- de Amalekieten, (natuurlijk door satan opgestookt), die als eerste zich zo diep-vijandig betonen, die zelfs door het nog 'verse' gebeuren in Egypte, -hun ongetwijfeld bekend- zich niet laten afschrikken in hun diepe haat. Direct toen ze zo verraderlijk de Israelieten aanvielen, ook nog eens van achter, in 'de tros', daar waar de vrouwen en kinderen vertoefden,(Deut 25 v 18), was er al die belofte van de wraak van Godswege, (Exodus 17 v 14 en 16). En later, wanneer de woestijnreis ten einde is, wordt die wraaktoezegging om deze verbitterde vijand uit te roeien, herhaald, Deuteronomium 25 v 17-19.
De Israelieten moeten met het zwaard der gerechtigheid de vijanden van de Heer met de strengste vorm van 'de ban' treffen.
Ik kan mij voorstellen Hung, dat dit alles in je 21-ste-eeuw-oren moeilijk klinkt.
Maar probeer de zaak nu eens in hemels licht te zien. - Er is een boze vijand, die altijd aanvalt op de zwakste schakel, dat begon al bij Eva, dat eten van de 'vrucht'. - De Heer heeft van deze bittere vijand van hem en van het menselijk geslacht, ook- ovedrdrachtelijk- gezegd, dat: 'niets op aarde nog aan het volk van Amalek zal herinneren'.(Exodus 17 v 14). Zo heeft de Heer ook de bedoeling, dat niets op aarde meer aan de duivel zal herinneren. En wat was de zonde van Amalek: het heeft de hand durven opheffen tegen de troon van de Heer, (16).
Zo heeft ook de duivel bij zijn 'oerzonde', de opstand tegen God, de hand opgeheven tegen God de Almachtige.
En zo moet je de thans voltrokken ban aan Amalek ook zien; als de 'aanwijzing vooraf' van wat de Heer God eens zal doen wedervaren aan zijn eerste en meest verbitterde vijand, de duivel, de gevallen aartsengel , met al zijn mede-gevallen engelen, de demonen.
Vele gebeurtenissen in het Oude testament vinden hun verklaring, wanneer wij ze niet 'op zichzelf' beschouwen , maar in het verband van de hele heilsgeschiedenis, zoals die na voltooiing van de heilige Schrift voor ons beschikbaar is aan het komen.
