Er werd dus gevraagd: - hebben jullie ook stille tijd - Hoe ziet die stille tijd van jou er uit - wanneer heb je stille tijd.
Ik antwoord allereerst met een bijbels voorbeeld:
Daniël had een vaste gewoonte: " (in een levensgevaarlijke dreiging) knielde hij neer , bad tot zijn God en prees hem. Hij deed precies, ZOALS HIJ GEWOON WAS".
Zo bezien had Daniël driemaal per dag zijn 'stille tijd' Als gedachte-bepalend element maakte hij gebruik van een hulpmiddel: in zijn bovenvertrek had hij in de richting van Jeruzalem open vensters., (v 11).
Daniël legde zich echter niet een bepaalde regel op, die moeilijk vol te houden was. En 'stille tijd', op een onmogelijk vroeg uur, is niet vol te houden, komt het mij voor.Vroeg of laat moet je die gewoonte prijsgeven. En er zit ook iets in van een zekere - zelfopgelegde- dwang.
Volg Daniël in zijn regelmaat. Maar 'wees niet roomser dan de paus'...ik bedoel dit; evenmin als God aan mensen vraagt om zich te geselen als boetedoening, zo vraagt hij ook geen speciale prestatie en op de duur niet vol te houden zelf-discipline.
Prop niet al je meditatie in een periode van 7 uur 's morgens tot half acht om maar eens iets te noemen.
Na je ontbijt fiets je naar school, neem ik nu maar eens aan. Gebruik die fietstocht voor meditatie. Overpeins Gods blijde wetten voor deze tijd bij nacht en bij dag , zegt Jozua in 1 v 8 , trouwens Psalm 1 v 2 zegt dat ook (Alles aangepast aan die tijd uiteraard, deze teksten). Een stukje van de dag heb je zo al te pakken.
En 's avonds , weer op de fiets naar huis, kun je weer Gods kersverse daden van die dag, middellijk of onmiddellijk, overdenken en dan ben je in de lijn van Psalm 143 v 5.
En wanneer je in de nacht wakker ligt....dat zal ook wel bij gezonde, jonge slapers voorkomen... dan ga je geen schaapjes tellen, maar je weg met de Heer nog eens overdenken.
Een van mijn relaties had last van depressies. Op zekere nacht werd hem duidelijk bij zijn meditatie, dat hij aan zijn verhalen naar buiten toe daaraan een zekere 'belangrijkheid' ontleende. En - nog dieper doordenkend- ontdekte hij dat die depressies eigenlijk zijn afgod waren geworden, die hij niet kwijt wilde. En deze nachtelijke overpeinzing werd hem tot zegen, omdat hij het gevaar van deze cirkelgang, die een draaikolk dreigde te worden, inzag en zijn fout aan God beleed, daarvoor vergeving vragende.
(Niet elke depressielijder behoeft zich dit incidentele voorbeeld aan te trekken).
Dus: - verdeel je meditatietijden - laat ze niet in botsing komen met je menselijk vermogen tot volhouden.
Overigens: de vraag wordt persoonlijk gesteld: - mijn stille tijden zijn onder mijn werk op internet , wanneer ik voortdurend bid en de bijbel raadpleeg. Ik heb tijden van bezinning nodig zoals ieder. - mijn hulpmiddelen zijn: woordenboeken, concordanties en de bijbel - mijn tijden van meditatie zijn over de hele dag en nacht verdeeld.
"Ik heb er soms hinder van, dat ik mijzelf, tot in het gekke toe, voor anderen wegcijfer. Maar ik heb het idee, dat ik nu eenmaal 'zó in elkaar zit'".
Mijn antwoord: Hoe verder je je geloof in de Heer Jezus uitbouwt, hoe minder je van overvriendelijkheid, overbescheidenheid, overhulpvaardigheid, over- opofferingsgezindheid last hebt. Zeker; uw vriendelijke bescheidenheid zij aan alle mensen bekend. (Filiupp 4 v 5).
Maar de vijand probeert die kostelijke zaken te bederven. Hij probeert gevoelens van minderwaardigheid, 'je schuldig voelen' en bangheid in je innerlijk te laten infiltreren. We hadden het al eerder over 'jouw lage zelfbeeld'.
Maar wanneer jij in de gaten krijgt, dat je in Jezus Christus 'meer dan overwinnaar bent', dat de wereld wacht op jouw ontplooiing tot een zoon van God,(Romeinen 8 v 19), daarnaar reikhalzend uitziet, dan komt er een blij en dankbaar gevoel in je op, dat je voor je omgeving van een 'voetveeg' tot een 'anker der hoop' maakt.
Wanneer er opgebeld wordt: "Zeg Mary; wij gaan vanavond naar een feest. Jij past wel op de kids hí¨", dan raakt het gedaan met dat 'tot in het gekke toe' de mensen maar terwille zijn. Dan durf je -wat strak- te zeggen : "Sorry hoor, maar ik heb vanavond andere plannen", voor het geval dat zo is of: "Nee; ik heb er vanavond echt geen zin in", voor zover er geen plannen zijn, want je kunt altijd wel 'iets voor jezelf willen doen'.
En aan de andere kant wordt opgehangen en iemand zegt: "Mary wilde niet! Ik heb dikwijls wat spottend tegen jou gezegd, over haar sprekende: 'Al te goed is buurmans gek'. Maar het lijkt wel, of ze in de gaten krijgt, dat we haar exploreren. Eerlijk gezegd heb ik er haast schik in".
En jij Mary, haalt verlicht adem. Indelijk ben je nu eens 'voor jezelf opgekomen'.
Ik heb eens een film gezien van een jonge leeuw, die zich niet van zijn kracht bewust is en alle andere dieren de baas over zich laat spelen. Maar op een gegeven ogenblik, wanneer een of ander onbenullig beest hem weer in het nauw gedreven heeft, wordt hij er zich bewust van, dat hij kan brullen. En na die eerste brul worden alras de bordjes verhangen. Leer 'brullen' Mary.
Je hebt in Christus recht op een ereplaats. Eén keer komt- als je doorzet met Jezus- voor jou de tijd, dat je temidden van een verward en afvallig geworden Christendom rond gaat, tezamen met de andere helden in zulk een grote kracht, dat niemand jou kan weerstaan, Openb 11 v 3-6. Ga vast oefenen, hoe je overvriendelijkheid, door een laag zelfbeeld ontstaan, gaat veranderen in vriendelijkheid. En hoe je overbescheidenheid, door angst gevoed, gaat veranderen in door Gods Geest geí¯nspireerde bescheidenheid. En hoe je overhulpvaardigheid, door een schuldgevoel aangeblazen, gaat veranderen in hulpvaardigheid.
Je posting bevat diverse afzonderlijke vragen en opmerkingen
1 de bijbel is zeker al duizend jaar oud. 2 hij is talloze malen door allerlei mensen gecensureerd tot er uiteindelijk een algemene vorm uitkwam 3 waarom heeft een mens een god nodig. Ik heb helemaal niets en het gaat mij prima. 4 En dan ook nog eens een god, die zoveel lijden uitstort, waarbij hij juist zijn 'eigen volkje' helemaal 'onder uit de zak' geeft. 5 Kom nu eens met keiharde bewijzen.
Hierbij een proeve van antwoord: 1 De bijbel is in een zeer lange tijd tot stand gekomen. Er was altijd een mondelinge overlevering, die in 'de voortijd' weinig schakels nodig had. Noach werd geboren, vlak nadat Adam op de gezegende leeftijd van 930 jaar was overleden. De enige schakel tussen hem en Adam was zijn vader Lamech.
Ook Noach werd weer 950 jaar, heel mooie leeftijd. Tussen hem en de Israelieten, die mogelijk in de tijd van hun verblijf in Egypte gegevens codificeerden, zitten ook niet veel geslachten. De Israelieten hadden toen de beschikking naast de mondelinge overlevering over een oeroud geschreven document, de 'lijst' uit Genesis 5. En zo zullen er meer documenten zijn geweest. Geen boek is ouder dan de bijbel.
2 Censuur is nooit toegepast. Overschrijven gebeurde heel nauwkeurig. In de grotten van Qumram werden in 1948 heel oude teksten gevonden, die volkomen overeenstemden met de jongere geschriften waarover men tot dan toe de beschikking had . De juist vorm, waaronder de bijbel wereldwijd bekend werd, bestaat al duizenden jaren onveranderd.
3 Of het jou op dit ogenblik goed gaat is geen maatstaf of God wel of niet nodig is. In psalm 73 behandelt Asaf een dergelijke omstandigheid, al hoef jij je niet alles aan te trekken van Asafs omschrijving. Zijn slotsom is, dat het uiteindelijk niet goed gaat met mensen, die het zélf wel allemaal uitmaken.
4 Je conclusie, dat het maar een rare god is, die zoveel leed verzint, waarbij hij zijn eigen volkje allerminst spaart, is te kort door de bocht. Er is namelijk ook een geduchte tegenstander, de duivel. Kom hiervoor eens op 'Vraag het Ger', dan kunnen we dat eens rustig bekijken.
5 Keihard bewijs?: Laatst ging er iemand naar China met de innerlijke overtuiging: "Er worden daar geen Christenen vervolgd". Hij kwam terug met deze berichten: "Alles is daar op dat punt helemaal en helemaal o.k.". (Maar er zitten en duizenden in strafkampen). Als je je hart ervoor sluit, zul je nooit keiharde bewijzen kunnen krijgen. Hoevelen zijn er in vroeger jaren niet naar de Sovjet Unie geweest met de instelling "Wat een fijn land", een instelling, die ze later uitdroegen ondanks waargenomen bewijzen van het tegendeel. En nu weten we beter hoe het daar was.
Maar voor hen, van wie de ogen zijn geopend, is er in de bijbel éen gouden draad. Ondanks de lange tijd van wording en ondanks de velen, die eraan meewerkten, komt er tekens weer deze lijn uit: - de mens hoort bij God, maar de verbinding is door de duivel en eigen domheid verbroken. - De Zoon van God heeft in een heroí¯sche strijd de verbinding hersteld voor degenen, die bij God willen horen. - De Heilige Geest leidt ons op de weg naar God terug.
En voor hen, die naar God terugverlangen is die lijn bewijs genoeg.
"Ik voel mij niet echt een Christin, terwijl ik toch bij mijzelf best wel een zekere potentie voel om van nut te kunnen zijn voor God; ik help graag, ik word niet gauw boos, ik heb veel geduld, ik kan goed luisteren"
(Hierbij tekende ik eerder aan: "Ik heb als idee, dat je eigenlijk een heel lief persoon bent".)
Mijn antwoord: Mary....dat zijn toch al voortreffelijke zaken, die je daar opsomt: Heel vroeger was er al eens iemand, die zag hoe vrouwen werden gedwarsboomd door mannnen en hoe het recht vzan de sterksten het weer eens dreigde te winnen. Maar hij schoot die vrouwen te hulp, Exodus 2 v 17. En later werd hij gebruikt om een héel volk, dat verdrukt werd door sterkere volken , uit de benauwdheid te redden. Zo kan ook de hulpvaardigheid, die jij bij jezelf bespeurt, door God gebruikt worden voor grote doelen. Vroeger , op de kinderclub, zong jij, samen met de andere lammetjes: "Slechts een heel klein ding was Mozes' staf Weet je welke kracht God daaraan gaf... Met die kleine staf in Mozes' hand Leidde hij een VOLK naar 't beloofde land".
En zegt Jacobus 1 v 19 niet: "Weet dit wel, mijn geliefde broeders; ieder mens moet snel zijn om te horen, langzaam om te spreken, langzaam tot toorn; want de toorn van een man brengt geen gerechtigheid voor God voort". Maar dat is toch een moedgevende tekst voor jou, Mary! - je bént al langzaam tot toorn; jij omschrijft dat zo: ik word niet gauw boos. En- of dat niet genoeg is- voegt Jacobus er nog bij: "Snel om te horen". En lijkt dat niet veel op jouw zelfgetuigenis: "Ik kan goed luisteren". En nu nog eens kijken of ik een bijbelse klank kan vinden, die aansluit bij jouw: "Ik heb veel geduld".
O; wat zijn daar veel teksten over; ik neem er éen uit; 2 Tim 2 v 24: "Een dienstknecht des Heren moet niet twisten, maar vriendelijk zijn jegens allen, bekwaam om te onderwijzen, GEDULDIG, met zachtmoedigheid de dwarsdrijvers bestraffende".
Mary; je bent geen ruziemaker, dat heb ik al wel gemerkt, je bent best wel een vriendelijk, maar niet overvriendelijk meisje, daar hadden we het al eerder over. Of je goed anderen kunt onderwijzen in de blijde dingen van de Heer, weet ik niet zo zeer, maar de Heer kust zoveel verborgen talenten wakker bij zijn beminden; dit komt ook best in orde. Nu, geduld heb je al. En de zachtmoedigheid wil de Heer er zeker bij geven.
Er zijn nog tig teksten meer over geduld. Maar hiermee zal het voorlopig wel lukken.
Mary; je bent al rijk gezegend met positieve eigenschappen. Laat de duivel je niet wijsmaken, dat je geen goede Christin bent. Je bent een Christin in de startblokken van wat een voortreffelijke wedstrijd kan worden.
Mary; mag ik even iets tegen anderen zeggen. Er zijn er , die nu beteuterd zitten te kijken. Ze zeggen: "Gunst; ik stel met schrik vast, nooit iets voor anderen over te hebben; de mensen noemen mij- een ander aspect van mijn karakter aanduidende-: 'kruidje roer me niet'; ik heb dan ook geen greintje geduld met wie dan ook, zeker niet met 'pama', die trage slakken; en dan dat hinderlijke geroep van betweters: "Je hebt twee oren en éen mond...en niet andersom".
En dan , wat Ger verder nog zegt: "Geen ruzie maken, vriendelijk blijven en zachtmoedig". Ha....Jacobus heeft die broer van mij, die dwarsdrijver nooit gekend, dat blijkt wel!"
En toch heeft Jezus ook mijn hart aangeraakt! Maar ...als Mary het al moeilijk vindt om weg te sprinten, wat moet ík dan. Ik weet: het startschot heeft al geklonken. maar ik zit vastgekleefd, voel me nu al gediskwalificeerd".
Voor die meelezende ook een woord: "God is in staat oneindig veel meer te doen dan wij bidden of zelfs beseffen", (Ef 3 v 20). Een slechte startpositie, een beroerde geestelijke conditie, het telt voor Hem niet....als de wil er maar is.
Mary; dit onderonsje moest ik even hebben met een andere gelovige.
De tweede, nog openstaande vraag luidt: "Waarom schrijven zoveel mensen 'brieven aan God' ".
Mijn antwoord:
Ik heb dat verschijnsel ook waargenomen. Religiositeit is tegenwoordig een beetje ín. "God mag weer", is een bekende kreet. Laatst las ik zelfs: "De duivel mag weer".
Wat hier nu verder van zij: De naam van onze Heer Jezus Christus mag nog níet.
In 'Visie' las ik ook een ' brief aan God' . En daarin kwam de naam van Onze Heer wel voor.
Maar veelal geldt: 'Jezus'...dat is allemaal te specifiek.
Je kunt wel zwijmelen over God, aan wie je allerlei wollige, invoelerige, pseudo-diepzinnige gedachten kunt verbinden. Maar: terwijl onze Heer God zich heeft laten kennen in zijn diepste wezen, toen hij Jezus liet zeggen: " Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat hij zijn Zoon gezonden heeft, opdat een ieder die in hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe", wil men God toch niet in dat verband noemen. Jezus; dat heeft te maken met: - de onvoorwaardelijke liefde van God - geloof in het offer van Jezus - geloof in de noodzaak van dat offer van Jezus voor jou persoonlijk - de afschuwelijke mogelijkheid van een eeuwigheid van 'verloren gaan' en 'verloren zijn' - de heerlijke mogelijkheid van een eeuwig voortbestaan in glorie.
En dan komt God te dichtbij en komt ' een te maken keus' in de plaats van de heerlijke vrijblijvendheid.
Daarom; lees je 'brieven aan God'; denk dan niet: "O...'t zal wel goed zijn". Maar kijk of in zo'n brief de naam van Onze Heer Jezus wordt genoemd als onze Verlosser, onze Bevrijder, onze Genezer, onze Redder.
Ik herinner mij een collegiaal gesprek, toen ik nog op kantoor was. Er kwam een collega binnen bij mijn kamergenoot en mij. Hij deed heel geleerd, zei diepe dingen over God en over een heleboel namen meer: Hegel en Nietzsche en Kant enz enz.
Maar mijn kamergenoot, een warm Christen, zei op zeker ogenblik: "Maar wat is jouw mening over Jezus".
De bezoeker schrompele ineen en vertrok gauw nadat hij als laatste gezegd had: "Over hém heb ik geen mening".
Dus; kijk de 'brieven aan God' , die op het ogenblik talrijk zijn als 'de haren op een hond' goed na op het positieve 'Jezus-gehalte '.
Want als het God heeft beliefd om : ".....onder de hele hemel maar éen naam te geven, waardoor wij kunnen behouden worden", (Hand 4 v 12), dan past het ons niet om die naam te verzwijgen, zelfs dood te willen zwijgen, wat een algemeen voorkomend verschijnsel is in onze hele samenleving.
Straks begon ik er mee, dat de namen van 'God' en van ' de duivel' weer mochten.
Ik verlang naar de tijd dat de naam van Jezus, in positieve zin gebruikt, in ieders m ond zal zijn.
En....ik weet dat goede tijden wachten. Want Jesaja zei het al in 11 v 9: " Kennis van de HEER vult de aarde, zoals het water de bodem van de zee bedekt"
Vraag: wat te denken over alternatieve geneeswijzen
Mijn antwoord: Er zijn drie manieren om te genezen van enigerlei kwaal; - door -in de onzichtbare wereld-genezing te zoeken bij God - door de dokters te bezoeken, die met alleen middelen en methoden uit de zichtbare wereld de ziekte kunnen vertragen of genezen. - door met middelen en wegen te experimenteren, afkomstig uit de onzichtbare wereld , maar niet uitdrukkelijk door het geloof in Jezus en zijn Vader, die alleen in Jezus gekend wil worden.
De Christen heeft een heel arsenaal aan bijbelteksten voorradig, die er op wijzen, dat genezing van God verreweg het beste is. Wanneer een Christen zich oriënteert op Jezus en God en de Heilige Geest, ontloopt hij, zonder verder nog iets te hoeven doen, vele, vele ziekten. De vrucht van de Geest, bestaande in - liefde, blijdschap, vrede, - vriendelijkheid, geduld, mildheid - goedheid, trouw en zelfbeheersing,
...die vrucht is in velerlei opzicht al een tonicum - tegen wraakzucht, die tot wrakken leidt - tegen humeurigheid, die tot maagzweren kan leiden - tegen gemis aan innerlijke vrede , dat 'burn out' kan veroorzaken - enz enz
En behalve deze algemene regel zijn er vele teksten, die steun geven aan 'genezing door God', waarbij men overigens ook weer niet in een kramp behoort te raken. Een hecht geloof zal altijd ontspannen laten kiezen tussen 'Genezing door God' en
genezing door doktoren met gebruikmaking van alle verworvenheden, gestoeld op de natuurlijke drang van de mensheid naar meer kennis, in de loop van eeuwen en eeuwen verkregen. Alleen dit: niet te gauw naar de dokter lopen. Zélf kun je- tot op zekere hoogte- ook wel uitmaken of je slechte stoelgang te wijten is aan eetgewoonten enz. En als je wat dit betreft in den gemoede overtuigd kunt zijn, dat het daaraan niet ligt, dan is daar de medische wereld.
Maar dat dérde: al die alternatieve dingen. Als je er dieper op ingaat, hebben ze veelal iets te maken met de onzichtbare en ongrijpbare wereld. En in de wereld, waar je dan belandt, wordt wel dierbaar over God en zelfs wel over Jezus gesproken. Maar 'het wezenlijke', (Jezus als redder en verlosser en bevrijder) ontbreekt. En 'de duistere'weet juist via die 'genezingsgsgang' zijn poot tussen de deur te krijgen
Houd tussen - de dokter - "Ik de HEER, bven uw Heelmeester", (Ex 15 v 26) in balans.
Ik ben 84 en ik weet van beide. En ik heb door Gods genade een gezonde balans leren vinden. Dan kan jij dat ook.
Voor meerdere teksten over ´Goddelijke genezing´houd ik mij -desgevraagd- gaarne beschikbaar.
Zegenen, gepaard aan handoplegging is wel iets, dat eigenlijk gereserveerd hoort te zijn voor hen, die zozeer in Gods sfeer zijn gekomen, dat zij zijn genezende krachten ook uit zijn sfeer mogen mededelen.
De apostel waarschuwt ook1 Tim 5 v 22) "Leg niemand overijld de handen op". Deze tekst is een waarschuwing tegen lichtvaardigheid, want o zo licht krijgt een onvoorbereide deel aan de zonden van anderen.(ook v 22), wanneer zelfs een ingeleide als Timotheí¼s terzake gewaarschuwd moest worden. Deze tekst is ook een aanwijzing, dat oplegging van handen gepaard moet gaan met geloof in de kracht van God. Zij is míddel en vóertuig, maar geen brón van deze kracht. Maar wanneer men zelf de Heilige Geest niet ontvangen heeft, kan het opleggen van handen ook geen voertuig zijn, (aldus Van den Brink).
Het opleggen van de handen om een weldaad te verrichten aan een ander behoort te worden beperkt tot hen, die 'vervuld zijn met Gods Geest'.
Maar wanneer een moeder een ziek kind heeft, dan zijn er toch zoveel middelen meér door God gegeven: het gebed bijvoorbeeld.
Het is natuurlijk niet zo, dat dominees, uit hoofde van hun ambt alléen, gerechtigd zijn om de handen op te leggen. Daar is echte ingeleidheid voor nodig. Ik ben er echter wel van overtuigd, dat de Heilige Geest, die God is, milder zal zijn dan mensen in hun oordeel. Zeker zal het voorkomen, dat de Heilige Geest mensen, die niet zozeer aan 'door mensen gestelde voorwaarden voldoen' , zal zegenen bij handoplegging. Zegt immers David niet, dat het in sommige opzichten beter kan zijn in de handen van God te vallen dan in handen van mensen.(2 Samuel 24 v 14)
Maar laat iedereen, die zich gedrongen voelt om de handen op te leggen ter genezing, streven naar de doop in de Heilige Geest, indien hij deze nog niet deelachtig is.
Antwoord op een vraag of de R.K. tradities geen recht hebben van bestaan naast de bijbel
Het Joodse volk had ook zijn tradities, die er al eeuwen waren 'ingeslepen'. Toen de discipelen weer eens iets gedaan hadden dat niet met die tradities overeenstemde; (zij hadden bepaalde rituele wassingen achterwege gelaten), vroegen de Joden: "Waarom overtreden uw leerlingen de tradities van onze voorouders".
Maar Jezus geeft ten antwoord: "En waarom overtreedt u het gebod van God, alleen om uw eigen tradities in stand te houden".(2)
Jezus geeft hier duidelijk aan, dat het gebod van God, het woord van God boven alle tradities gaat. En hij gaat verder is vers 6: "U ontkracht het woord van God uit eerbied voor uw eigen traditie".
En in Marcus 7 v 8 zegt Jezus: "De geboden van God geeft u op, maar aan tradities van mensen houdt u vast". Vers 9: "Mooi is het hoe u Gods geboden ongeldig maakt om uw eigen tradities overeind te houden".
En in vers 13: "U ontkracht het woord van God, door de tradities die u doorgeeft".
Duidelijk wijst Jezus hier op het grote gevaar, dat in tradities, die doorgegeven worden van geslacht op geslacht, het werk van de duivel kan binnendringen.
Jezus roept op om alle tradities voortdurend te ijken aan het woord van God.
Een voorbeeld uit de natuurlijke wereld: voor mijn pensionering was ik als rijksaccountant geroepen om 'de wetten op fiscaal gebied' te laten eerbiedigen. Nu wilde het wel eens voorkomen, dat in het dagelijks omgaan en met anderen doorspreken van deze materie 'gewenningsfouten' ontstonden, waardoor het soms kon gaan voorkomen dat wij een eigen uitleg van die wetten gingen gebruiken, die ongemerkt erg kon gaan afwijken van wat wat die wetten verordenden. Dan riep de chef ons soms tot de orde: "Heren....terug naar de wettekst. Geen wetten á la Gerritse", ( zal ik maar zeggen).
En met een schok werd -onder andere- ik er dan bij bepaald, hoever ik al was weggegleden van wat de wet bedoeld had en wat indertijd door de Kamers van de Staten-Generaal was gedecreteerd.
Maar sommige kerken zouden kunnen zeggen: "Als een bepaalde gewoonte al van geslacht op geslacht is doorgegeven, dan zal die gewoonte wel goed zijn en behoort die als evenwaardig aan de bijbel te worden aangemerkt".
Maar dat is toch echt heel erg fout. In de gang van de geslachten kan de boze binnendringen met steeds ergere afwijkingen.
Daarom zeg ik: "Sola scriptura....alleen de Schrift".
Daar ben ik weer; met de uitleg van Openbaring 11 v 6:
Jullie weten allemaal,wat Elia deed; hij deed vuur neerkomen op degenen, die gezonden waren door een vijandige koning om hem te arresteren, ( 2 Koningen 1 v 9-12). Wanneer je dit zo leest, dan heb je de neiging om te zeggen: "Nou nou....dat was geen half werk. Elia...Elia...had dat nu niet een beetje kalmer gekund". Ik ga er nu niet verder op in, dat Elia daar-en-toen handelde, zoals gehandeld moest worden. Maar je ziet hier, dat God, die alle tijden in éen blik overziet, Elia gebruikte om een situatie in de eindtijd nog weer eens vanuit een andere dimensie te belichten.
Want 'de twee getuigen'.... niemand denkt nu toch meer aan 'twee' als limitatief?! ....hebben een geestelijke macht, waardoor zij : - aan de ene kant meewerken aan de bouw vasn Gods eeuwige tempel, (v 4) - en aan de andere kant: zij hebben ook de geestelijke macht om geestelijk vuur te doen nederdalen op de mensen, die het op hun leven voorzien hebben; vuur, dat je niet ziet met aardse ogen, maar vuur, waarvan die tegenstanders later moeten zeggen: "Innerlijk voel ik mij helemaal dood...ik blijf vechten, maar als een soort zombie.."
En weet je... ach natuurlijk; jullie weten zo veel ...dat Elia ook 'de hemel kon sluiten'! Hij zei tegen de goddeloze koning Achab: "Zowaar de HERE, de God van Israel leeft, in wiens dienst ik sta....: er zal deze jaren geen dauw of regen zijn dan op míjn woord".(1 Koningen 17 v 1). (Sommigen van jullie klagen wel eens over 'een laag zelfbeeld'. Wanneer je in Gods dienst staat, dan maakt Hij korte metten met die handicap).
Maar in de eindtijd hebben 'Gods stoottroepers' de macht in de onzienlijke wereld, die Elia in de zienlijke wereld toonde.
Gods hemel met al die geestelijke gaven en rijkdommen wordt voor de mensen, die zich tegen hun 'Volste Evangelie' verzetten en die hen blijven vervolgen, gesloten. Wanneer zij uitgepredikt zijn , dan is gebleken, dat de definitieve keus is gemaakt: - er zijn gelovigen, die hun 'halve evangelie' geruild hebben voor het 'volledige evangelie' - er zijn gelovigen, die dat niet hebben willen doen en zijn blijven roepen: "Zoals ik de bijbel heb leren lezen, staat er van al de dingen, die zij zeggen, niets. Alles is net anders bedoeld, dan zij het nu zeggen. Al die dingen zíjn niet voor híer en voor nú en voor míj, maar het is allemaal voor een andere plék en voor andere ménsen en voor andere tíjden. O; deze misleiders moeten worden AFGESCHAFT!!"
Die beklagenswaardigen bemerken, dat er in hun rijen geen enkele werking en geen enkele vrucht van de Heilige Geest meer over is. Naar de mate van Oud-testamentische richtlijnen levend, hadden zij tot dusver de vroege en de late regen van Gods genade nog wel bemerkt. Maar nu zij de Nieuw Testamentische regels kregen aangereikt en zeiden: "Nee...voor mij hoeft dit echt niet", werd aan hen vervuld , wat de Heer al in Deuteronomium 11 v 14-17 zei: "Wanneer je andere goden gaat dienen, dan sluit Ik de hemel toe, zodat het niet regent". (Andere goden: - terug naar de Dordtse leerregels en de vijf artikelen tegen de remonstranten - terug naar de liturgieí«n en de kerkenordeningen van ooit... niet of daarin geen waarden schuilden, maar voor de eindtijd moet je ándere wapenen hebben).
Denk bij dat 'toesluiten van de hemel' ook aan Joí«l: - Gods Geest wordt uitgestort op al wat leeft- de onboetvaardigen worden een prooi van bloed, vuur en rookzuilen, (Joí«l 2 v 28-30)
Nu even naar Mozes: Je weet, dat hij in Egypte water in bloed veranderde, (Exodus 7 v 20). En je weet, dat hij van God de macht kreeg om de aarde te slaan met allerlei plagen, (de tien plagen van Egypte). De Egyptenaren mochten de Israelieten niet tegenhouden en ze deden het tóch! Er was een grote verdrukking voor het volk Israel, maar het einde was, dat zij aan de overkant van de Schelfzee 'het lied van de overwinnaars' zongen. In de dagen van 'de twee getuigen' trekt onder grote verdrukking, terwijl duizenden handen de 'voorttrekkenden' proberen af te remmen en tegen te houden, de gemeente van Christus, onder leiding van 'de zonen van God' uit 'Babel', te vergelijken in het geestelijke, met het volk van Egypte in het natuurlijke. De honden blaffen, maar de karavaan trekt verder.
En terwijl de gemeente mét de vaandels, (zie de vorige posting) uittrekt, blijft 'de valse kerk' zonder enig vaandel achter. Ieder geestelijk leven verdwijnt.
Het was fijn dat je nog even de afloop van het bezoek vermeldde, dat je ma bracht aan jouw gemeente.
Het komt heel dikwijls voor dat bezoekers, van wie je hoge verwachtingen koesterde, zich na afloop minder prijzend over hun bezoek uitlaten dan jij gehoopt had.
Toch jammer dat je even terneergeslagen was. Ik zou voor zon gemoedsrimpeling het zware woord depressief niet willen gebruiken.
Christenen horen op de duur ook déze les te leren
Laat de omstandigheden nooit over je heersen. Met God de Heilige Geest kun je altijd over de omstandigheden heersen, omdat Gods Geest je op de duur leert om de dingen vanuit de sfeer van Godte bekijken en er dus van bovenaf op neer te zien.
Laat nu dát je niet weer terneergeslagen maken Steffanie. Er is een zegswijze:
Keulen en Aken zijn niet op éen dag gebouwd.
Het volmaakte geloof in Jezus is dat ook niet. Er is een leven voor nodig en ik denk, dat wij ook in het eeuwige leven na dit leven nog doorleren.
Dit brengt mij gelijk op een ander idee. Gisteren hoorde ik een preek over dit onderwerp, ( 1 Corinthe 15 v 19):
Als wij alleen voor dit leven op Christus hopen, zijn wij de beklagenswaardigste mensen die er zijn.
Ik combineer de woorden van de predikant nu metde ideeën van mijn grote leermeester, J.E.v.d.Brink en ook met ideeën, die ik net gisterenmiddag ontwikkelde in BIJBELSTUDIE 151, ( lees die bijbelstudie maar eens).
Er is een type oprechte gelovigen denkbaar, dat wél van harte de Heer Jezus lief heeft, maar van hem verwacht, dat het volgen van hem aardse voorspoed oplevert . Of eigenlijk niet zozeer aardse voorspoed, maar dan toch wel een redelijk ongestoorde gang door dit aardse tranendal. Nu zeg ik niet, dat jij tot dit best wel goedwillende type behoort, maar wanneer ik lees dat je niet naar de jeugdclub wilde en toen door God aangespoord werd, wat tot zegen leidde, bespeur ik toch iets van een korte termijn -blik. Niemand kan een ander echt goed kennen. Vergeef me, wanneer ik het niet goed zeg, maar die indruk kreeg ik.
Nu zegt v.d.Brink allereerst, datde Christen nú al een gelukkig mens is. Zijn wandel en burgerschap is nú al in de hemel. Nú al verblijdt hij zich in de eeuwige schatten, die hij verzamelt in Gods koninkrijk. Nú al is een er een gelukkig bezit van vrede , gerechtigheid en blijdschap door de Heilige Geest.
En Van den Brink gaat verder:
Gods genade is er niet alleen voor dit bestaan. Die genade openbaart zich nog krachtiger in het toekomstige leven met de Heer, nadat dit aardse leven tot een eind is gekomen.
Jezus heeft zelf immers voorspeld dat zijn volgelingen door veel verdrukkingen zullen binnengaan in Gods koninkrijk. Er is sprake van lijden ter wille van de naam. De duivel is de overste van de werelden hij keert het loon van de zonde: de smart, het lijden, de verdrukking en de dood bij voorkeur uit aan hen die niet voor hem willen werken. Dat ondervond ook Job, waarover jij me zonet ook sprak. De duivel is immers de grote wetteloze.
Indien de hoop van de Christen binnen de begrenzing van het aardse leven blijft, is hij in veel slechtere toestand dan het overige deel van de mensheid. Hij krijgt veel vervolgingen van de duivel te verdragen. Hij heeft wel het temporele lijden, maar realiseert zich de eeuwige alles te boven gaande beloning niet. .
De hoop van de Christen is niet zozeer op de tegenwoordige wereld gericht, maar op de toekomende . In dit leven hoopt hij de geestelijke volwassenheid te bereiken, namelijk het zoonschap. Dáar leeft hij naar toe.
Zonder dit toekomende leven is veel feest van het leven af.De Christen iis door zijn geloof voor de wereld gekruisigden wat zou hij dan nog van haar verwachten, behoudens dan de schatten, die hij daar al voor het eeuwige leven aan het verzamelen is, zoals ik daar zoëven over schreef.
De Christenen zijn in dit leven aandeelhouders in het lijden van Christu, teneinde ook later mede-aandeelhouders te zijn inde verheerlijking, die nu reeds zijn deel is, (Openbaring 1 v 12 16)
De Christen zien meer op het onzichtbare dan op het zichtbare.
Min of meer in dezelfde geest sprak die dominee. En wanneer je bijbelstudie 151 leest, zul je zien, dat ik via een andere toeleiding tot ongeveer dezelfde conclusie kom.
Steffanie; gezien jouw argeloos- gezellige briefje ben ik misschien iets te zwaar geweest, heb ik met een kanon geschoten op een vlieg. Maar er zijn elke dag 30 anderen, die meelezen. Mogelijk heb ik ook die kunnen dienen.
Je stelt twee zienswijzen tegenover elkaar: - Geloven kun je wel alleen - Geloven kan alleen maar 'blijvend' in een gemeenschap met anderen.
Ik plaats mij zonder enige reserve achter de tweede opvatting.
Gisteren was ik nog in de gemeente, waarvan ik -als gewoon lid- deel uitmaak. Vóor de dienst begon, was er enige tijd beschikbaar voor 'social talk', gesprekken van mens tot mens. Als oudere kon ik raad geven aan enkele jongeren, die achtereenvolgens bij mij kwamen met uiteenlopende problemen. Dat raadgeven , daarbij geleid door Gods Geest, is dus niet alleen een taak voor de oudsten, maar voor allen, die dit aandurven , wetende, dat hun rijping voor het besprokene voldoende is.
Daarna gingen wij naar de grote zaal en hadden gezamenlijk een 'lofprijsavond'. De sfeer was zo goed, dat ik - door die sfeer 'gedragen'- een lied in klanktaal durfde zingen op een nieuwe melodie. En daarna heb ik -door het gebed van al die mensen om mij heen gedragen- ook de vertolking in gewoon Nederlands kunnen geven, eveneens op een nieuwe melodie. Ik voldeed daarme aan het gestelde in 1 Corinthe14 v 13: "Daarom moet iemand die in klanktaal spreekt bidden om de gave die te kunnen uitleggen". Ook was ik in de lijn van vers 15 dat spreekt: "Ik 'moet' zingen met mijn geest, maar ook met mijn verstand". Maar op dat moment realiseerde ik mij die twee teksten niet eens zozeer. Ik werd 'omhooggetild' door de opbouwende sfeer die er was.
En ook anderen kregen durf om van alles te doen.
En toen er een lied werd aangekondigd dat luidde: "Ik kniel neer en belijd: U bent Heer in dit huis. Ik kniel neer en belijd U bent Heer in dit huis. U bent mijn leven , mijn licht, ik zoek uw aangezicht. Aan uw voeten, dicht bij u kniel ik neer....kniel ik neer". namen velen de vrijmoedigheid om metterdaad te knielen, wat zij in andere omstandigheden dan in deze hechte gemeenschap niet zouden hebben gedurfd.
Na afloop weer nagesprekken van belang.
Kijk; dat sterkt. Je kunt niet zonder de gemeente.
Maar er is veel meer aan de hand Hung. De gemeente heeft zo'n 'wereldbepalende' betekenis. De apostel Paulus komt er in de brief aan de Efezií«rs niet over úitgesproken. Maar dat is zo'n groot onderwerp. Kom je daarover eens op 'Vraag het Ger'?
"Ik verveel mij in mijn orthodox-protestantse kerk. Ik leer er niks, het gaat altijd over dingen, die ik al weet.Ik vind dat saai, wat moet ik doen".
Mijn antwoord: Dat begrijp ik heus wel hoor, wat je nu zegt. Ik beluister regelmatig preken uit deze kring en dan valt het mij altijd weer op, dat er nog niet zoveel veranderd is, sedert ik als vijftienjarige jongen in de vooroorlogse jaren onze dominee hoorde.
In die jaren ging het over kerkbesef, en over bijbelkennis, maar het woord 'bekering' viel niet eens zoveel. En- wanneer het viel- werd er nog wel eens gezegd door de hoorders: "Tikje dweperig hí¨; deze dominee, soortement evangelist hí¨...tikje Leger des Heils-achtig. Het 'zondaarsbankje' ontbrak er nog maar aan".
Nú zijn die preken een stuk warmer, minder op de intelligentie gespitst. Het woord 'bekering' valt best wel vaak, maar nog altijd gaat het vooral over Jezus, wat Hij doet, wie Hij is. Zeg ik niets van, maar je hoort nog niet zo vaak, wie wij zijn in Christus, wat wij kunnen doen, wanneer wij Gods opdrachten verstaan over de 'goede werken'(Ef 2 v 10), die Hij voor ons klaar heeft liggen, als wij maar willen lúisteren.
En het woord 'wedergeboorte' hoor je te weinig in deze groep kerken. En de talloze teksten, die over de Heilige Geest spreken, hoor je helemaal weinig. En als je ze al hoort, dan gaat het niet zozeer over 'doop ín en vervulling mét de Heilige Geest'.
Men behandelt te weinig 'mogelijkheden van activiteiten', zoals de bijbel die ons leert. Men vliegt niet op 'als een arend', (Jesaja 40 v 31). Er zijn wel mooie preken, kunstige preken, hartverwarmende preken, maar het verrassende element ontbreekt er teveel in. Ik weet zelfs van preken in deze kerken, zo warm, zo meeslepend, dat mensen zaten te popelen: "O...nodigde de dominee mij maar eens uit om naar voren te komen en mijn liefde voor Jezus te belijden ...om iets te laten zien, wat dan ook, van mijn betrokkenheden en noden". Maar dat kwam dan niet...en terwijl de teleurstelling door zo iemand heen golfde...ebde alles weg. En dominee zei later tegen zijn vrouw: "O...als ik maar gedurfd had...'het' was er, maar ik durfde er geen beroep op te doen".
Wanneer er al gepreekt wordt over die tekst "Met mijn God spring ik over een muur",(Psalm 18 v 30), dan wordt er te weinig op gewezen, dat de kracht van de Heilige Geest je daarbij wil helpen . En ook wordt niet de weg gewezen, hóe je nu eens werkelijk met God de Heilige Geest in contact komt.
En dat is het saaie, dat je ervaart bij al die lieve, welmenende dominees, die mensen, die de Heer Jezus liefhebben en zelf óok hunkeren naar 'meer'. Er is zo'n veel ruimer gebied, waarop men zich kan bewegen en te weinig worden de hoorders geaktiveerd.
De wekelijkse lezing van 'de tien geboden' werkt ook niet motiverend. Dikwijls leidt dat tot deze gevolgtrekking: "Wij struikelen altijd maar weer. Altijd echter is er Gods genade, die vergeeft".
Was er maar eens een dominee, die zei:
"Stel je eens een jongen voor, die tegen zijn vader zegt: 'Pa...ik heb bij het voetballen een ruit gebroken bij de buren. Kunt U het mij vergeven'.
De vader zal dit wel doen, maar wanneer die jongen de volgende dag komt: 'Pa...ik heb weer een ruit gebroken bij het voetballen....en morgen zal ik het weer doen...en de dag daarop weer...en zo altijd maar door.. en altijd zal daar uw vergeving zijn', dan zal die vader toch waarschijnlijk wat minder grif zijn met vergeving en een brommig woordje met zijn spruit spreken".
Er zou wat meer de nadruk op gelegd kunnen worden, dat wij wel bij God mogen komen, zoals wij zijn, maar dat het niet de bedoeling is, dat wij blíjven, zoals we zijn.
En dan zou het ook goed zijn, wanneer er op gewezen werd: - WIE je bij dat loskomen van al dat ruitenbreken kan helpen: de Heilige Geest, die vrij tot je kan komen, nu Jezus de woorden heeft gesproken: "Het is volbracht" - WAT die Heilige Geest kan doen. God de Heilige Geest kan de weg, die door God de Zoon is gebaand, samen met jou belopen en zo jou de weg doen vinden naar Hem, om Wien en uit Wien en tot wien alle dingen zijn,(Romeinen 11 v 36), God de Vader. - WAAR die Heilige Geest dat kan doen: overal, bij iedereen,dus ook bij jou. - WANNEER die Heilige Geest dat kan doen; altijd , dus ook bij jou, hier en nu. - HOE de Heilige Geest dat doet; door jou binnen zijn sfeer te noden...de sfeer van wedergeboorte en doop in Hem.
Maar wat je nu moet doen is tweeledig: - zoek contact met hen, die ook van deze dingen gehoord hebben, lees daar boeken over. - denk op zondagmorgen in de kerk aan de profeet Jeremia; hij zei nooit: "Wat heb ik dit allemaal al vele keren gehoord", maar hij zei;(Jeremia 15 v 16): "Altijd wanneer uw woorden gevonden werden, AT IK ZE OP!!!" Er worden in jouw kerk veel goede woorden gesproken. Alleen; men bespeelt een te klein bereikt van het grote orgel met de vele klavieren van Gods genade-openbaringen. Maar geniet van wat je krijgt. En God wijst je wel verdere wegen. Zij, die geloven, haasten (God) niet",(Jesaja 28 v 16).
Graag had ik nog es wat in het hoenderhok gegooid: Wat is volgens jullie "het geweten". Is dit belangrijk voor een christen. Bent u zich bewust dat je een geweten hebt? Zou het en werktuig zijn van God? Tot straks ,beste forumezen....
Mijn antwoord:
Toen de vrouw, later van 'manninne' vernoemd tot 'Eva', van die vrucht at, raakte de mens los van God.
Maar ergens in die 'ontkoppelde mens' bleef een 'zeer' plekje, dat herinnerde aan 'paradise lost'.....een plekje, dat bléef spreken, wanneer de mens zich al te ver van God wilde verwijderen.
Er waren mensen, die dat geweten zó lastig vonden, dat zij het maar helemaal buiten gebruik stelden. 1 Timotheí«s 4 v 2 schrijft: "Er zijn huichelachtige leugensprekers, die hun eigen geweten hebben dichtgeschroeid...".
Ja....dan maak je het echt wel onbruikbaar. Eén keer gaat het toch weer open, bij het grote oordeel van Matth 25, maar dan is het te laat.
Maar Romeinen 2 v 15 spreekt over diverse heidenen, die een nog goed werkend geweten hebben,dat als volgt handelt: "Er zíjn heidenen, die de wet niet hebben en toch de wet van nature naleven.....hun geweten bevestigt hen daarin...(doordat het waarschuwt wanneer het verkeerd gaat en een rustig gevoel geeft, wanneer het goed gaat)". Over deze moeilijke tekst had ik op 'VhG' een uitvoerige gedachtewiseling met Autumn; lees die eens door. Van de rest van de 'natuurlijke Godskennis', in het geweten bewaard, zíjn er dus mensen, die daar gretig gebruik van maken inplaats van het 'onklaar te maken'.
Het is mogelijk om dat geweten níet te zuiveren van 'heidense insluipsels'. Want 1 Korinthií«rs 8 v 7 schrijft over: "...mensen met een zwak geweten, dat bezwaard wordt doordat ze nog niet los zijn van gedachten over afgoden..."
Het is echter ook mogelijk om een 'volkomen zuiver geweten te hebben'. Paulus getuigt tijdens een rechtzitting; (Handelingen 23 v 1): "Broeders....ik heb een volstrekt zuiver geweten".
Hoe kwám Paulus aan zo'n zuiver geweten. Het geweten was bij hem niet meer een 'restfactor' van iets lieflijks. Nee.....door bekering, wedergeboorte en doop in de Heilige Geest was het weer verbonden geraakt aan God. De breuk , in het paradijs geslagen was geheeld, doordat Paulus tot de volledige erkentenis was gekomen, dat Christus op Golgotha de beker met alle zonden van alle mensen van alle tijden totaal en totaal had leeggedronken....dat ook zijn eigen loodzware druppel was weggedronken in dat vreselijke gevecht van Getsemané tot Golgotha. En....hij was verder gegaan in het verkennen van wat die zoendood van Christus ten diepste betekende: onder andere dat de Heilige Geest je nu verder volledig terzijde wilde staan.
Aimé....laten wij het hierbij even laten. Kom op 'Vraag het Ger' voor verder gesprek. Aimé... betekent: 'Geliefde'. Nu ja; dat weet jij ook wel. Wat zou het echter heerlijk zijn, wanneer je ten volle een 'beminde van de Heer' zou kunnen worden. Maar je weet, wat daarvoor nodig is....met je diepste wezen Jezus als God en mens kunnen zien. Geve de Heer je die genade.
Twijfel aan de zon en de maan... twijfel aan sterren in hun baan... twijfel aan de waarheid en de trouw... maar twijfel nooit aan m'n vriendschap voor jou! Veel liefs van Freddy, Patty, Taibo en Celine.
Dag Freddy en Patty.
Wat schreven jullie dat lief.
Wel, kinderen, ik twijfel niet aan al de goede dingen, die ik van de heer Jezus mag schrijven. Ik twijfel niet aan God, de échte zon, waarvan Christus het afschijnsel is, de maan. En Gods wetten houden de sterren ain hun baan. . De waarheid en de trouw van God de Heilige geest is altijd voor mij besxchikbaar,(hoewel ik wel eens vergeet er een beroep op te doen). En bij al die heerlijke dingen komt nu ook nog jullie vriendschap. Stuur mij eens een e-mail met jullie lieve vragen.
"Het gebrek aan echt mannelijk optreden is een van de redenen van de geringe uitstraling van de kerk".
Mijn antwoord: Ik zie dit niet als een van de redenen;
Ik herinner mij flitsen van een ouderwets gedicht over de geneugten van het schaatsenrijden: "O...welk genot op die ijzers te drijven 't Ruim te doorklieven in gonzende vlucht. Bogen op't galmend metaal te beschrijven Zacht gedodijnd als gewiegd op de lucht ....... "Deksels die kan het", zo hoor 'k om mij henen NU IK MIJ REP NAAR DE RUIMERE KLUCHT" ('Klucht' is hier: een meer uitgebreide ijsvlakte).
Gisteren beluisterde ik een dominee, die het had over Asa, een koning van Israel, die goed met God begon; maar het was toch een beetje 'een lied, dat als een nachtkaars uitging'.
Die dominee had een mooie, sterke stem en je kon je bij die stem zo echt een 'he-man' voorstellen. 't Was een goede preek en 'ik nam er best wel weer iets uit mee'. maar toch denk ik, dat er sommige jonge mensen onder zijn gehoor zaten en misschien ook wel ouderen, die gedacht hebben: "Deze lofzang op Jezus, waar alles op uitliep, heb ik nu al zoveel gehoord. Het is niet NIEUW!"
Weet je, wat er met die dominee was. Hij was een goede 'schaatsenrijder', maar hij durfde niet dóor te rijden naar die grote ijsvlakte, die verder op wachtte, buiten het gebied, waar iedereen schaatste.
Want er was zoveel meer mogelijk: - hij had kunnen vragen: "Waarom doofde het vuur bij Asa.....kennen jullie dat ook in eigen leven; dat het vuur dooft". En hij had kunnen wijzen op de duivel, die altijd met zijn grote deken van vergeling klaar staat om alle veelbelovende vuren te laten stikken in vergrijzing. - Hij had kunnen zeggen: "Maar wat is het goed, dat wij met de doop in de Heilige Geest, door Jezus' offer toegankelijk geworden, uit die dodelijke spiraal van 'de vaart eruit laten gaan' kunnen ontsnappen" . Hij had kunnen wijzen op de Geestesgave van 'het spreken in tongen', waardoor wij ons geloof kunnen bouwen. - Hij had al die heerlijke dingen kunnen zeggen over de doop door onderdompeling als getuigenis van de wedergeboorte , die innerlijk ons heeft verheugd - Hij had...o, hij had nog veel meer dingen kunnen doen...
En hij kón ze doen, want elke dominee weet hier nu onderhand wel van. Maar conventie en kerkelijk besef en wie weet wat allemaal meer, verhinderden hem om nu eens lekker uit te rijden op die heerlijke wijde vlakten, die de Heer ons ter beschikking heeft gesteld.
En zijn gehoor snakt, net als alle andere gehoren over de hele wereld ernaar, dat nu eens gezegd wordt, na een lofzang op het grote werk van onze Heer Jezus Christus, wat er allemaal méer mogelijk is en wat er allemaal in de bijbel staat over 'de zonen Gods, naar wie de wereld reikhalzend uitziet'.
En dat niet gebruik maken van de ruime mogelijkheden, die God ontsluit, maakt , dat de uitstraling gering is.
Ik kerk in een Volle Evangeliesam en gisteren was er weer een nieuw lied om de Heer te prijzen. We zongen het niet in canon, nee, volgens een heel nieuw concept. Mannen en vrouwen zongen verschillende liederen 'door elkaar heen' en ik had de tranen in de ogen, zo mooi klonk het.
En naast mij stonden jonge mensen en zij dansten van blijdschap en opwinding.
En toen was er een prediker, die voluit schaatste op de wijdste 'klucht', die je je maar denken kunt.
Wat heb jij toch een oude bijbelvertaling. Ik vind Colossenzen 4 v 1-6 veel feestelijker in de NBV- vertaling, sedert 24 oktober 2004 tot onze beschikking:
1:Meesters, geeft uw slaven waar ze recht op hebben en wat redelijk is, want u weet dat ook u een meester hebt in de hemel. 2: Blijf bidden en blijf daarbij waakzaam en dankbaar. 3: En bid dan ook voor ons, dat God deuren voor ons opent om het mysterie van Christus te verkondigen waarvoor ik gevangen zit. 4: ...en bid dat ik het mag onthullen zoals het moet. 5: Gedraag u wijs tegenover buitenstaanders en benut iedere gelegenheid 6: en als u wilt weten hoe u op de mensen moet reageren: vriendelijk , maar beslist.
Nu vraag je aan ons welke ervaringen wij met gebed hebben.
Wel; aan de hand van dit fris-vertaalde gedeelte van de Colossenzenbrief kan je al wat antwoorden vinden: 1: Bid de Heer om wijsheid, voor de tijd, dat je iets te zeggen krijgt en macht krijgt over werknemers. Bid God dat je Hij je dan voortdurend doet beseffen, dat jij eens verantwoording aan hem gaat afleggen. Je weet, dat Jacobus 1 v 5 zegt: "Komt een van u wijsheid tekort? Vraag God erom, en hij , die aan iedereen geeft, zonder voorbehoud en zonder verwijt, zal u wijsheid geven, (1 v 5). Dat is een tekst, waarop ik in deze beantwoording nog ga terugkomen.
2: Bid in bescheidenheid. Nooit drammen: "Heer....waarom verhoort u niet direct. U weet toch, dat we in een 'instant-maatschappij' leven. Wij willen toch altijd alles direct, op staande voet. Kunt u geen rekening houden met die trend. Of blijft u bij dat oude verhaal: ' Mijn tijdsbeleving is een andere dan die van jullie?' ". Altijd dankbaar, met een loflied in je hart. Filippenzen 4 v 6 spreekt over gebed met smeking en DANKZEGGING.
3: Bid ook eens voor mij. Ik werk al vier jaar vrij geí¯sloleerd op 'Vraag het Ger'. Iedere Christen heeft de gebedsondersteuning van andere Christenen nodig. Die geef ik jullie. Ik weet, dat velen die wel eens aan mij geven. Dank daarvoor en laten er meer bidders komen die zo nu en dan een intentie aan mij wijden.
4 Er is nog zoveel te onthullen en ik wil jullie gebeden, om kracht te krijgen.
5 Bid ook ervoor om 'hondjes van kansen' in de omgang met 'andere mensen' ook te benutten. Bid ook om wijsheid om niet alles wat zich als 'een kans' voordoet ook als zodanig te zien.
6: En dan: uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend, zegt Filippenze 4 v 5. Bid dat je vriendelijke beslistheid nog toeneemt.
Zo blij met 'een nieuwe ster aan de Rubriek-hemel'. En dat 'Rietjejantje' kort ik maar huiselijk af tot 'Rie'.
Nu over je brief. Er klopt bij jou een warm hart voor God en voor Jezus. En je bent zo blij met de kinderdoop, die een verbond is, van Godswege, waarin aan kinderen een belofte wordt gedaan, waarop zij met hun belijdenis hun "ja" spreken.
Wel; zo kan er inderdaad een heel warm element zitten in 'de kinderbesprenging'. Het is ook zo, dat ik mij in de elf series tot dusver verre heb gehouden van polemiek en alleen goede raad heb trachten te geven. Er was echter een vraag van Celeste in haar vragenserie, waarop ik - eigenlijk iets 'contre coeur', (met een lichte tegenzin)- een zakelijke opsomming gegeven heb van teksten, die de wezenlijke doop verplaatsen naar het moment, waarop iemand van zijn innerlijke wedergeboorte naar buiten toe wil laten blijken.
Eerst kwam daar van Preacher wat tegenkanting tegen. In twee postings heb ik hem uiteengezet, wat mijn mening was, nader verklaard.
En nu kom jij; allereerst: nooit was het mijn bedoeling, iemand te kwetsen, want : "De liefde kwetst niemands gevoel".(1 Corinthe 13).
En die kwestie van 'een verbond' en een antwoord geven door de mens bij zijn belijdenis....ach; waarom zouden zich nu weer allemaal teksten tussen ons beiden moeten plaatsen.
Ik zou zeggen: "Wees blij met datgene, wat je zo dierbaar is".
Maar ik wil wel dít zeggen; ik heb vele mensen, in hun jeugd gedoopt, (besprenkeld) horen zeggen: "Met mijn 'doop in water', 'mijn doop na bekering' ,zoals nu ,na mijn wedergeboorte geschied, heb ik niet het idee, overgedoopt te zijn en iets uit mijn jeugd verloochend te hebben. Ik ben alleen maar erg blij".
Rie....vergeef mij, nu ik je -onbedoeld- verdriet heb gedaan. En ik ben er zeker van, dat jij, die je zo tot het geloof in Jezus voelt aangetrokken, met Hem een goede toekomst tegemoet gaat.
En wat al die nieuwe dingen van wedergeboorte, doop in de Geest, Geestesgaven en Geestesvrucht betreft: doe ermee, zoals je doet bij het eten van vis: de graatjes leg je terzijde. En bij het verder rijpen van het geloofsleven blijken dan die graatje éen voor éen, allemaal...allemaal 'heel wel eetbaar'.
Daag Ger
O ja....lees je mijn andere topic 'BIJBELSTUDIE' ook eens door. G
Mag ik nog iets aan de ruiker toevoegen, die al aan jou is onverhandigd?
In Hebreeí«n 11 v 6 staat; "God is een beloner voor wie hem ernstig zoeken".
Wel Joyce....'niet gelovig opgevoed'. Dan heb je als 'zoeker' al een hele barrií¨re te overwinnen. Dan moet je echt wel 'ernstig zoeken'.
(In de NBV, de nieuwe vertaling sedert 2004, staat het wat anders: "Wie hem zoekt zal door hem worden beloond". Hier is het woord 'ernstig' weggevallen. Ik denk, dat we dit zo mogen zien: "Wat waard is om gedaan te worden, is waard om góed gedaan te worden".
God zoeken kan je niet 'met de franse slag ' doen).
Joyce; er was al een roepstem van het geloof in je hart. En God heeft lief, hen die zich in het geloof naar hem op weg begeven; (ook vers 6). Je hebt met je diepste innerlijk , je geest, aanvaard dat God bestaat en dat hij niemand, die tot hem komt, zal verwerpen.
Integendeel: God zal zich aan je openbaren. Je zult hem gaan vinden. Rijk gaat hij jou belonen voor je dappere initiatief, waarvan jezelf ook weer weet, dat zelfs dat initiatief 'genade van God' is.
En die beloning? Bij mij op 'Vraag het Ger' komen er velen, die over 'die beloning' van alles willen weten. En nu al vier jaar hebben wij daar met z'n allen zo'n blijde gedachtewisseling over.
Kom je ook langs? Want naarmate je de bijbel leest zullen er vele vragen bij je opkomen.
Je zevende vraag: "Ik moet er niet aan dénken om zo oud te worden. 65 lijkt me echt al meer dan genoeg...... oud worden....aftakelen...om het even rot te zeggen.
Is dat een gedachte, die ik af moet leren".
Ja Celeste; ik zou dat echt maar gauw van mij wegschuiven, die gedachte.
Want: - in psalm 92 v 15 staat: "In de ouderdom zullen zij nóg vrucht dragen" en in Jesaja 46 v 4: "Tot de ouderdom ben ik dezelfde". En wat denk je van Spreuken 20 v 19: ""Der ouden glorie is de grijsheid" en Joí«l 2 v 29: "Uw ouden zullen dromen dromen".
En ik weet van zovele oudere mensen, die in hun geloofsbeleving juist op oudere leeftijd nog de rijpste vruchten droegen. En zovelen wisten het , wanneer zij hand-in-hand samen hun leven overdachten: "Inderdaad; juist in de ouderdom hebben wij leren beseffen, dat God altijd dezelfde is. De jaren van deze heerlijke ontdekking hadden wij niet willen missen" En dan straalde er van die grijze haren, of ook van die bijna kale schedels zo iets lieflijks uit, dat daar glorie in lag. En ik weet ook van mensen, die juist in hun oude dag de diepste inzichten van Godswege kregen, die een mens maar kan ontvangen.
Weet Celeste: - wanneer je een verschrompeld besje zult zijn...ook dan is de Here God niet veranderd; ook dan zul je opvliegen met vleugelen als arenden, je zult wandelen en niet mat worden. Terwijl jonge mensen om je heen struikelen, zul jij de kracht vernieuwen.(Jes 40 v 31 v). - en ook dan zal je deze vreugde ontdekken: Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde.....en tot in der eeuwigheid, (Hebr 13 v 8).
En wat praat ik toch over: verschrompeld besje. In mijn 82 levensjaren heb ik al zoveel meegemaakt, waardoor de ouderdom voor mij en voor al die andere leeftijdsgenoten zo veel meer dragelijk is geworden dan vroeger. Rondom mij hoor ik de juichkreten: - versleten heup....daar kan je voor geopereerd worden - staar op je ogen, zoals Eli....nieuwe lens...hij niet, wij wel - slechter wordende gehoor; hoortoestellen - ....en ga zo maar door...
Nee Celeste....wanneer jij oud bent, dan kun je uitroepen: "Het leven begint bij 65....terwijl het vroeger daar zo ongeveer eindigde".
Maar het beste is natuurlijk, wanneer je kunt blijven zingen: "Ik heb de vreugde van de Here Jezus diep in mijn hart". Want de vreugde in de Heer, die is onze toevlucht.(Nehemia 8 v 11)
Op 'Bijbelstudie' trof ik 'een hondje van een vraag' aan, die echter geplaatst was bij 'bezoeken', waar ik maar weinig kijk. Maar ik heb mijn vragen liever via het knopje e-mail, waar ik ze direct toegestuurd krijgt.
Dus....als u mij wilt contacten: altijd graag via het e-mail-knopje
1 Tim 5 v 22)
