2 waarom zou ik, een paar honderd kilometer verderop geboren, niet een islamitisch meisje kunnen zijn, die met mededogen naar die arme, dwalende Christenen keek.
Die vraag stellen, is eigenlijk niet juist. Micha 6 v 8, dat ik gisteren met je behandelde, zegt: "Wandel ootmoedig met uw God". En dit is nu eenmaal de weg, die hij je laat bewandelen. Hier...in Holland...in een Christelijke sfeer. Eigenlijk kun je niet anders. In zijn grote, eeuwige raadsbesluit heeft God deze plaats en deze weg voor je vastgelegd.
Dat neemt niet weg, dat er in Dakar zeker wel een lief Islamitisch meisje zal wonen, dat tegen Christenen aankijkt, zoals jij dat omschrijft. En wanneer dat meisje in haar hart eigenlijk een zoeker is naar de enig ware God, is er alle kans voor, dat ze de Vader van Jezus Christus nóoit vindt. Is dat meisje dan verloren?
Weet je wat Romeinen 2 v 14 zegt: "Wanneer toch heidenen, die de wet (of: de kennis omtrent God en Jezus) niet hebben, van nature doen wat de wet gebiedt , dan zijn dezen, ofschoon zonder wet, zichzelf tot wet; immers zij tonen, dat het werk van de wet in hun harten geschreven staat, terwijl hun geweten medegetuigt en hun gedachten elkaar onderling aanklagen of ook verontschuldigen".
'Jazegggers' ten opzichte van God zijn over de hele wereld verspreid. Sommigen van hen kunnen de weg naar de ware bron niet vinden en kunnen het niet verder brengen dan met een nog enigszins goed werkend geweten het beste maken van wat ze hebben. En bij het grote eindoordeel van Matth 25 zeggen ze verbaasd tegen de Heer Jezus: "Heer....ik heb eigenlijk nooit van u gehoord. Zo nu en dan heb ik wel eens iets vernomen van domme Christenen. Maar het kwam allemaal zó vervormd tot me, dat ik er nooit iets mee heb kunnen doen. En nu mag ik toch in het koninkrijk binnen???"
En je kunt in Matth 25 het antwoord van de koning lezen.
Daarom: wanneer jij in Dakar geboren was en je was in je innerlijk een' jazegger' tegen God geweest, dan had je met een nog goed werkend geweten toch uiteindelijk aan Gods normen voldaan.
En wanneer je in Nederland geboren bent temidden van allemaal Christenen en je bent in je hart een 'neezegger', dan gaat het verkeerd.
Zorg jij nu maar, een 'jazegger' tegen God en Jezue en de Heilige Geest te worden en maak je maar geen zorgen over 'meisjes in Dakar'.
Een doordenker zou nog kunnen zeggen: "Dus maar helemaal geen zending meer. De 'jazeggers' komen immers toch wel terecht". Nee...het zendingsgebod van Marcus 16 v 15 ligt er als een lieflijke opdracht. En een geaktiveerde 'jazegger' door jouw prediking wordt veel gelukkiger en vruchtbaarder dan hij zonder jou had geworden.
Ik tracht ze wat 'hapklaar' te maken voor beantwoording.
1 Waarom is het Christelijk geloof het enig ware geloof. Waarom niet islam? 2 waarom zou ik, een paar honderd kilometer verderop geboren, niet een islamitisch meisje kunnen zijn, die met mededogen naar die arme, dwalende Christenen keek. 3 Hoe moet ik nu toch die vreselijke verhalen vertellen, te beginnen met Jericho, dat door Jozua volleding en volledig werd uitgemoord, ook de lieve, kleine babytjes; de runderen, de schapen en de ezels werden ook gedood; zelfs die werden bij deze 'toedeling van de dood' niet vergeten. (Jozua 6 v 21). En de moordenaars maar roepen: "Dit is het begin, wij gaan door met de strijd". Nou...en dat hebben ze gedaan ! 4 En hoe moet ik nu mijn mensjes eens enthousiasmeren voor zoiets engs als : de hel 5 Ik ken zovele edele niet-Christenen, die zich dan dadelijk van pijn moeten wentelen in de vlammen En ik ken ook onedele Chreistenen, die dan dadelijk vanuit hun rosige hemel daarop neerzien.
Niem...voor de beantwoording hebben wij mogelijk meerdere topics nodig. Laten we maar bij de eerste vraag beginnen:
1 Waarom is het Christelijk geloof het enige ware geloof. Waarom niet islam?
Er zijn op de wereld naar schatting 1,8 miljard Christenen van allerlei soort. Er zijn ook 1.4. miljard Islamieten van allerlei soort. Dan zijn er ook miljarden Hindoes, Boeddhisten, Confucianisten enz enz. Die godsiensten strijden om onze aandacht. Eigenlijk zijn het eftallen, die ons als supporters willen hebben. Ze hebben allemaal ergens een basis, waar ze sterk zijn door allerlei omstandigheden. Weinig geboren Amsterdammers zullen Feyenoordfan zijn en omgekeerd. Zo zullen ook weinig geboren Saoedies Christen zijn. Maar over dit punt kom ik nog te spreken.
Maar net zoals het Feyenoordclublied het zo treffend zegt: "Geen woorden, maar daden", zo geldt dat ook voor de godsdiensten. Wat is het eindresultaat?
En heb je ooit van een andere godsdienst gehoord dan het Christendom, waarbij God zó roerend spreekt met de zijnen als -bijvoorbeeld, om nu maar eens van de duizenden voorbeelden te noemen- in Micha 6 v 8.
De mensen voelen wel, dat er iets fout zit tussen hen en God. Zij komen met allerlei dwaze plannen: - zullen we nog méer doen om u gunstig te stemmen? - nog méer offers; we zouden tegenwoordig kunnen zeggen: nog meer giro'tjes voor goede doelen - nog méer dieroffers; tegenwoordig zouden wij kunnen zeggen: nog méer lofprijzing, aanbiddingsdiensten, massaconferenties. - moet ik het liefste geven wat ik heb, om maar iets te kunnen verdienen, om bij u in een goed blaadje te komen. (v 7).
Maar de Heer zegt: "Welnee...welnee....jullie behoeven het liefste wat je hebt niet te offeren..." En wíj weten tegenwoordig, dat híj het liefste wat hij heeft, geofferd heeft om onze zonden te verzoenen, zijn eniggeboren Zoon, beter dan miljoenen dieren, beter dan kiloliters olie.(7) En de Heer gaat verder: "Jullie weten heel goed, van oudsher af, wat goed is en wat ik van je wil: - recht doen - trouw zijn - nederig en vertrouwend de weg gaan die ik voor jou bestemd heb".
En wij weten tegenwoordig nog meer van de samenhang.
Sedert dat unieke voorbeeld van Abram: "Abram vertrouwde op de HEER en deze rekende het hem toe als een rechtvaardige daad", "Rekende het hem tot gerechtigheid",(Genesis 15 v 6). zijn er in de geschiendenis té weinig mensen geweest, die gewoon de Heer vertrouwden, leefden uit zijn genade. En uit die genade zou voor hen 'recht doen' en 'trouw zijn' en 'Gods wegen wandelen' zijn voortgekomen. En die heerlijke dingen zouden nergens anders, uit geen eigen werken zijn voortgekomen.
En nu is dit het heel bijzondere van het geloof van Jezus: ALLE andere godsdiensten spreken van wetten, die nageleefd moeten worden, dingen die gedaan moeten worden, prestaties die geleverd moeten worden. En het geloof van Jezus zegt: "Niets van dat alles. Dat is allemaal nutteloos gedoe. Het brengt je niets verder. Het helpt je van de wal in de sloot, maakt je tot een huichelaar, die 'doet alsof' of tot een wanhopige, die in doffe berusting neerligt. Leef uit mijn genade, zoek mijn koninkrijk van genade en al die heerlijke dingen van 'rechtdoen' en 'trouw' en 'gewillig mijn weg gaan' vallen je toe. 'Ik ben', noemde ik mij ooit tegen Mozes. Maar je kunt ook zeggen, dat die naam betekent 'Ik zal er zijn'. En iderdaad ben ik er voor jullie om jullie in mijn genade veilig te doen zijn en heerlijk dankbaar-zeker. Geloof dat het offer van mijn Zoon, (mijn eigen offer) een verzoening is voor al jullie zonden en je zult behouden zijn.
Al die andere godsadiensten hebben wetten van strenge goden of ze hebben -om het gemakkelijk te maken- heel lichte wetten, die het innnerlijk leven niet raken- zodat je met heel weinig inspanning kunt denken veilig te zijn. Het Christendom heeft genade van een goede God.
Al die andere wetten geven nooit zekerheid. Een Christen mag rusten in de zekerheid van "Het is volbracht".
Ja , van die winnende club wil ik een supporter, sterker nog, een speler zijn. Gods woorden zijn daden, daden, die het uiteindelijk winnen van alle vonden, die gezocht worden.
Je andere vragen zijn zo belangrijk en zo groot, dat ze aparte topics verdienen.
Krijg je bij bekering de doop in de Heilige Geest compleet erbij ?
Dag Niem,
Bij het lezen van jouw vraag viel mijn aandacht vooral op die eerste regels: "Bij bekering word je gevuld met de volle volheid van de Geest Gods. Je krijgt hem op dat moment dus compleet...niet half...niet 'een beetje'...maar...: helemaal!".
Nee...zo is het toch níet Niem.
Bij bekering, wedergeboorte, 'doop in de Heilige Geest' en 'vervulling met de Heilige Geest' zijn stádia te onderscheiden. Nooit is er sprake van enig automatisme. Nooit gaat er bij God iets automatisch.
Neem nu Lucas 22 v 32. Bij het pesachmaal zegt Jezus tegen Petrus: "En gij....als gij eenmaal to bekering gekomen zijt, versterk dan uw broederen". Iets mminder pregnant staat dat in de NBV: " Als jij eenmaal tot inkeer bent gekomen, moet jij je broeders sterken". Was Petrus dan niet bekeerd? Hij had al de grote belijdens gedaan: "Gij zijt de Christus, de Zoon van God". Maar na de eerste, oppervlakkige aanraking met het het geloof in Jezus moet die bekering zich verdiepen via ervaringen van eigen tekort, zoals Petrus die kort daarop had met die verloochening. Bittere tranen zijn soms nodig om van bekering in de ziel tot bekering in de geest te komen. Dat kan je 'inkeer' noemen.
En....wedergeboorte...het 'opnieuw geboren worden'...zijn mensen soms automatisch wedergeboren? Nee...1 Petrus 1 v 23 wijst ons de weg: "heb elkander lief als mensen, die opnieuw zijn geboren, niet uit vergankelijk maar uit onvergankelijk zaad, door Gods levende en altijd blijvende woord". De bekering, ja ook de diepere bekering openen nog maar de weg tot meer feestelijke ervaringen. Je wedergeboorte voert je binnen in de denksfeer van God, weliswaar nog maar als babytje, maar toch.... : Je komt steeds meer binnen in de wereld van God, waar je uiteindelijk behoort te zijn. Dus liefdevolle, toegenegen lezing van Gods woord is nodig. Een gretigheid daarnaar behoort je te vervullen, evenals dat het geval was bij Jeremia, die mocht getuigen: (Jeremia 15 v 16): "Altijd als ik uw woorden hoorde, AT IK ZE OP". NBV, wat kalmer; "Telkens als ik uw woorden hoorde, nam ik ze als voedsel tot mij. Uw woorden gaven mij een diepe vreugde, want ik behoor U toe o Heer!!!".
En dan...van wedergeboorte naar 'doop in Gods Geest'. De vraag van Paulus aan die twaalf mannen in Efeze: "Hebben jullie de Heilige Geest ontvangen toen jullie het geloof aanvaardden". De Heilige Geest was er niet vanzelf. Paulus moest ze er wel de handen voor opleggen.
En in Samaria toch ook zo: Handelingen 8. Er was al blijdschap. maar.....in vers 15 staat; "Nadat Petrus en Johannes waren aangekomen baden ze, dat ook de Samaritanen de Heilige geest mochten ontvangen. (16): want deze was nog op niemand van hen neergedaald; ze waren alleen gedoopt (als teken van wedergeboorte) in de naam van de Here Jezus.17: Na het gebed legden Petrus en Johannes hun de handen op en zó ontvingen ze de Heilige Geest".
Dit stadium wordt in dit geval begeleid door een zichtbare handeling: het opleggen van de handen.
In Efeze 5 v 18 raadt Paulus aan de gemeente van de Efeziës aan: "...Laat de Geest u vervullen". En naar het oordeel van velen was deze gemeente tot de hoogste toppen van inzicht gevorderd. Maar er is altijd nog meer heerlijks.
Nu zul jij- Niem- zeggen: "Och Ger....we zeggen het even wat anders, maar in feite bedoelen wij hetzelfde".
Maar zó is het toch niet. Het is waar: ieder, die zich tot Jezus bekeert, staat aan de deuren van een schatkamer en elke nieuwe deur leidt tot grotere schatten. Maar je moet wel deur voor deur opendoen en dat kost wel wat geesteskracht.
Napoleon zei ooit: "Iedere soldaat draagt de maarschalksstaf in de ransel". Maar die volledige promotie tot de hoogste rangen kwam er in het overgrote gedeelte van de gevallen niet uit.
In de bekering mag geen sprake zijn van afwachten.
In hetgeen wij bereikt hebben...in dat spoor dan ook VERDER", zegt Paulus in Filipp 4 v 16.
- Waarom gaan er in mijn naaste omgeving zoveel mensen, juist ook Christenen, dood - waarom is er überhaupt zoveel ellende in de wereld, juist in deze eindtijd. - en over die vragen discusieer je dan met een naar het 'satanistische' neigende vriend
Niem....alle narigheid op deze wereld is door de tegenstander van God, de duivel , teweeggebracht. En omdat hij een aartsleugenaar is, ja: de 'vader van de leugen',(Johannes 8 v 44) geeft hij er God de schuld van.
Als er in je naaste omgeving verdrietige dingen gebeuren, is het goed om in ieder gevzl nooit te denken: "Het is de schuld van God". Ja zelfs is het goed om níet te denken: "Waarom doet God hier niets aan".
Denk er vooral aan, dat de dood het einde niet is, voor geen enkel mens. Iedereen bestaat eeuwig voort. Als een mens in liefde tot de Heer Jezus heeft geleefd, ook al is dat bij jonge mensen nog niet zo bewust, wacht hem of haar een heerlijke, eeuwige toekomst bij de Heer. Dus bedenk dat ook, wanneer je treurt om beminden. Het zal je op de duur troosten.
En wat de wereldellende betreft: de strijd tussen God en satan is in zijn eindstadium. Satan is heel grimmig bezig. Hij weet dat hij weinig tijd meer heeft(Openb 12 v 12. Daarom 'wegen deze loodjes het zwaarst'.
Niem, kom aan de goede kant met al jouw denkkracht. Láat die satanistische vriend. Hij is levensgevaarlijk voor je, Judas 23 en 24.
- Vraag God om de genade van diepe bekering - Vraag hem om de genade van de wedergeboorte - vraag hem om de doop in de Heilige Geest. De gaven en vrucht van die Geest zul je in deze eindstrijd hard nodig hebben.
Er zijn al zovele uitstekende dingen gezegd, dat ik het over een heel andere boeg moet gooien om nog iets toe te kunnen voegen.
Niem, ijdelheden- ook dát is al gezegd- hebben in de bijbel een iets ruimere betekenis, dan jonge, vrolijke, er graag goed uitziende mensenkinderen, er in eerst eaanleg achter zoeken.
Van het hiernavolgende zal jij misschien zeggen: "Nu ja...goedbedoeld....maar hier kan ik niet zoveel mee".
Maar goed; komt-ie:
In Deuteronomium 32 v 21 zegt de Here: "Zij krenken mij met hun ijdelheden".
De Heer God spreekt er hier over, dat er mensen zijn, die Hem wel terdege gekend hebben. Maar op een gegeven ogenblik verveelde de dienst van de Heer hen. Zij gingen allerlei andere dingen bedenken en besteedden daar hun energie aan.
Ik heb een jongeman gekend, die echt wel een tijd lang met de Heer op pad was. Maar op een gegeven ogenblik was het allemaal 'beetje gewoontjes' in zijn idee en toen las hij een spannend boek: "Waren de goden kosmonauten". En uitgaande van dat boek had hij al gauw een hele kast vol moet boeken over ufo's en geheimzinnige beschavingen en achtergebleven tekenen op hoogvlakten.
En toen ik hem na jaren weer eens sprak, zat hij vol met ideeën op dat gebied en voor de Heer was er ook niet meer het kléinste plaatsje overgebleven in zijn hart.
Ijdelheid in deze zin is dus eigenlijk alles, waar je in feite voor je geestelijke groei niets aan hebt, maar waar je toch in investeert.
Op dit soort ijdelheid duidt het boek Job ook, wanneer daar gezegd wordt; 31 v 31: "Betrouw niet op ijdelheid...je komt bedrogen uit....ijdeheid is je vergelding".
Nu zou iemand kunnen zeggen: "Maar dit werd gezegd door Elifaz. En die Elifaz was toch 'geen goeie'. Later kreeg hij toch een standje van God, (42 v 7). Goed, laat dit dan zo zijn, maar dat laat toch onverlet, dat Elifaz ook wel eens goede dingen zei.
Ik heb een man gekend, die het helemaal had ontdekt: een dieet van noten en zuidvruchten, net als in 'Shrangi La', een vallei ergens. Daar kon je heel oud mee worden.
Ik sprak hem over de goede dingen van God, die de potentie hadden om zelfs zijn hele lichaam te genezen, (Spr 4 v 22).
Nee, dat was dan niet zo, hij hield het maar bij zijn geïmporteerde abrikozen.....hij was toch nog gezond, nou dan... Maar éen keer sprak hij mij , aan het eind van zijn leven toe, temidden van al zijn zuidvruchten: "Ach....wat is het allemaal...het hele leven...éen gang naar het graf".
Zeg nu niet, dat ik er voldaan bij zat, zo van "Boontje komt om zijn loontje". Ik voelde me heel sneu op dat moment.
Maar zijn 'gezond leven' had op dat moment geen antwoord voor hem.
En dan is daar verder Prediker. Hij is toch wel echt de man, die er diep op is ingegaan. Wat er toch allemaal ijdelheid is en najagen van wind. Zelfs 'jeugd en jonkheid' zijn ijdelheid, 11 v 10. Daarmee bedoelt Prediker, dat je op je jeugdige kracht niet moet vertrouwen, als iets, dat je altijd bij zal blijven. Ach nu ja; ik heb ook wel de zekerheid gezocht in mijn jongemannenkracht, want- zonder er nu nog op te pochen- ik ben vroeger heel sterk geweest. Maar nu met mijn 81, stond ik te plukken aan een zwaar pak. Mijn 14-jarige kleinzoon, een 'beer van een knul' kwam erbij en zei: "Opa...schei maar uit. Doe ik wel even". En ik zag hem fier naar huis lopen, spelende met dat gewicht.
Niem....houd jij het nu maar op al die andere goede antwoorden. Neem híervan mee, wat je nu of later gebruiken kunt.
Je noemt daar twee heel verschillende zaken: - kleine benepen gedachten jegens andere mensen, zoals bijvoorbeeld; "Waarom rijdt hij in zo'n grote auto. Dat kan toch best wat minder". - vloekwoorden en smerige, absurde gedachten, die soms door je hoofd heen razen en je even ontregelen.
Dat eerste heeft te maken met een brein, dat zich nog niet voldoende 'volgezogen' heeft met de heerlijke gedachten, die God ons wil geven, wanneer wij ons echt, diep bekeerd hebben, wedergeboren zijn en vervuld zijn met met de Heilige Geest. Dan worden je gedachten niet meer zo snel weggelokt van de oprechte en zuivere toewijding aan Christus, ( 2 Corinthe 11 v 3) om in plaats van met hém, je gedachten te vullen met 'vuilnis'. Dan wijken de gedachten aan allerlei futiliteiten, om dat je er oog voor krijgt, dat het je nog onrijpe geestelijke gesteldheid was, die je allerlei verlangens en gedachten, die maar in je opkwamen , deed volgen, (Ef 2 v 3). Dan ga je er steeds meer naar verlangen, dat de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, je hart en je gedachten in Christus Jezus gaat bewaren, (Filipp 4 v 12).
Maar wat dat tweede euvel betreft: ook al ben je nog zo vergevorderd....de duivel wil je altijd plagen met absurde ideeën, die opeens bij je opkomen. Hij brengt soms ook vloekwoorden bij een Christen binnen, zuiver om die volgeling van Jezus te ontregelen.
In het eerste geval maakt de duivel gebruik van je geestelijke onvolwassenheid om je dingen te laten denken, die een Christen onwaardig zijn.
In het tweede geval deelt de 'wetteloze' plaagstoten uit in een tijd, dat hij verder niet veel kan beginnen. Om de zaak warm te houden, om een kind van God te kwellen, laat hij soms 'zijn zwarte vogels van het kwaad' over je hoofd vliegen. Daar kan jij niets aan doen. Je kunt er zelfs niets aan doen, wanneer je geraakt wordt door smerige uitwerpselen van de hel. Maar wat je wel kunt doen, is dit: wanneer zo'n nare , absurde gedachte op je neerregent, stel je dan direct te weer. Zeg gewoon, wat je al zo dikwijls zegt: "Satan...in de naam van Jezus verbied ik jou mij op die manier aan te vallen. In de krachtige naam van de Heiland gelast ik jouw 'vuile vogels' om weg te gaan".
Met deze dubbele raad hoop ik je te kunnen dienen.
Want jouw welzijn, Djmexx.... hoe lang kennen we elkaar nu al weer... gaat mij zeer ter harte.
Daag Ger
O ja; nog even iets, dat me achteraf te binnen schiet: Satan kan ook in je dromen komen met nachtmerries. Wanneer je daarvan met verdrietige en 'in de war zijnde gedachten' wakker wordt, is het goed om de Heer te gaan loven en prijzen om zo over die 'kater' heen te komen. Maar er is nóg iets: in de slaap ligt je gedachtenleven heel weerloos terneer. Eén keer zond satan aan de slapende Elifaz (Job 4 v 12- 21) een afschuwelijke nachtmerrie, die appelleerde aan een onjuist Godsbegrip, dat overdag niet zo bij hem leefde, maar dat in de slaap kon worden 'bevrucht'.
En dat kan jou ook overkomen. Vraag in zo'n geval maar in je verslagenheid na afloop van zo'n naar gebeuren met psalm 139 v 24: "God....zie of ik geen verkeerde weg ga, en leid mij over de weg die eeuwig is".
1.Voeden jullie jullie kinderen Christelijk op en verwachten van ze dat ze braaf Christelijk blijven. En stuurt ze naar een Christelijke school en laat ze elke week naar de kerk gaan?
2.of geef je ze liever de ruimte om andere geloven te verkennen? Stuurt ze naar een openbare school en geeft ze keuze of ze naar de kerk willen?
1 of 2 en waarom?
Mijn antwoord:
Een kennelijk tendentieuse vraag. Een vraag, waarop eigenlijk maar éen antwoord in redelijkheid mogelijk is; "Twee natuurlijk!!".
Aan de ene kant dat bekrompen, 'met de nachtschuit-achtige':'braaf christelijk blijven'.... het ontbreekt er nog maar aan dat hier gestaan zou hebben 'gristelijk'
....en aan de andere kant dat heerlijk onbekrompene, eigentijdse: "Keuzevrijheid".
Maar wat zegt de bijbel:(Deuteronomium 4 v 19): ""Vergeet nooit wat u met uw eigen ogen gezien hebt, maar houd de herinnering daaraan levendig en vertel alles door aan uw kinderen en kleinkinderen" Ook: "opdat uw kinderen het aan uw kleinkinderen leren", NBG.(v 10) en Deuteronomium 6 v 4- 7: ""Luister Israel; de HEER onze God....DE H E E R is enig!!! Heb daarom de HEER lief met hart en ziel en met inzet van al uw krachten.Houd de geboden die ik u vandaag opleg steeds in gedachten. PRENT ZE UW KINDEREN IN een spreek er steeds over, thuis en onderweg, als u naar bed gaat en als u opstaat". Deuteronomium 11 v 9: "Prent de woorden van God bij uw kinderen in".
En dan laat ik Deuteronomium maar even en noem de tekst, die ik als eerste uit mijn hoofd kende, toen ik die als 12-jarige aan de muur zag hangen van het vertrek, waar ik met de andere jochies bijeen was in de 'knapenvereniging'.(Spreuken 22 v 6): "Leer een kind van jongsaf de juiste weg, en het zal er niet van afwijken, wanneer het oud geworden is", of...zoals ik dat nog in de oude Statenvertaling zag en telkens weer moest lezen, omdat ik erg op 'lezen' was ingesteld: "Leer den knaap de eerste beginselen naar den eisch zijns wegs; als hij ook oud zal geworden zijn, zal hij daarvan niet afwijken".
Ik laat het hier nu maar even bij. In het Nieuwe Testament zullen er zeker nog meer teksten zijn. Maar dit is wel even genoeg. De Heer weet, wat wij ons dikwijls maar moeilijk voor ogen kunnen stellen: dat de satan, de gemene tegenstander, er altijd op uit is om het woord van de Heer zo snel mogelijk uit kinderhartjes te roven. En de duivel heeft het gemakkelijker, wanneer er heel geen zaad gestrooid is, wanneer de ouders zeggen: "Je zoekt het zélf maar uit ; ik ga nú de keus niet beïnvloeden, die je eens, naar de volwassenheid toegroeiende, zélf gaat maken". (Of ze zeggen helemaal niets).
Dan roept de 'grote vergeler': "Kassa".
Van dat "Als hij ook oud zal geworden zijn, zal hij daarvan niet afwijken", even een 'zwak' voorbeeld: Gisteren nog zat ik naar een documentaire te kijken op t.v. over een B.N.'er. Die man had een avontuurlijk, wild leven gehad. Maar éen van de commentatoren zei: "Hij had op allerlei manieren helemaal en helemaal fout kunnen gaan. Maar hij had een schitterende gereformeerde opvoeding gehad en hoewel hij die later liet liggen, hield dat 'inprenten van die waarden in zijn jeugd' hem van beslissende dwaasheden terug".
Nu is dat geen getuigenis over 'gered zijn'. Maar dit blijkt er uit, dat een goede opvoeding, zelfs al leef je de hoofdwaarheden niet na, je toch op later leeftijd echt 'onverdiende zegeningen' geeft.
Je kunt je nu ook voorstellen dat in ieder geval enige fundamenten bij mij werden gelegd, toen ik daar die bijbeltekst (Spreuken 22 v 6) maar bij elke 'vergadering' zag en las. Ik weet het nu nog en die tekst is nog werkelijkheid en waarheid voor mij.
Dus, stuur je kindjes maar naar een christelijke school, lees ze voor uit de kinderbijbel, animeer ze om naar kinderclub, tienerclub, jeugdclub te gaan. Breng ze binnen in de sam.
Zondag jl zag ik hoe kinderen, die ik nog op kinderclub heb gehad, nu als tweaalfjarigen door de 'grote sam' verwelkomd werden. Ik zag ze daar staan, al die lieverdjes, die ik als 6-9 jarigen een tijdlang heb mogen volgen. Een beetje verlegen onder het applaus. En ik dacht blij: "Ook ík heb iets aan hen mogen vertellen van de grote daden van God, naar de eis van hún jonkheid. Ik heb door uw genade Heer, in die ontvankelijke en nog beschrijfbare kinderharten iets mogen ingraveren van uw levendmakende woorden. Dank u Heer".
Van geslacht op geslacht is in onze familie verteld van de grote daden van God. En de omgeving hielp volop mee met een 'netwerk' van kerken en kringen en clubs. Dat netwerk is goeddeels weg. Maar jullie taak is in ieder geval : vertellen. En daarnaast zullen jullie ook het weggevallen netwerk zo goed mogelijk gaan vervangen.
