 |
|
|
| gedachtewisseling in vriendschap |
|
|
| 11-06-2006 |
 Gebedsstrijd in Gethsemane |
Dag Anoniem,
Dit was dus je vraag:
iedereen kent bijna het verhaal van kruisiging en opstanding van Jezus maar wat betekent het echt voor je zelf als je erover nadenkt?
Wanneer ik over de onverwinnende strijd van onze Heer Jezus denk, dan is voor mij altijd een punt van eerste aandacht: het drinken van de beker.
In Mattheus, Marcus en Lucas wordt ons een aangrijpend beeld van onze Heer geschetst, zoals hij daar is op een manier die wij eigenlijk elders niet van hem kennen:
- hij, de onoverwinnelijke, de geboren leider, heeft nu toch uiterst dringend de hulp van zijn meest op de voorgrond tredende discipelen nodig: Petrus, Jacobus en Johannes. (En wat stéllen ze teleur). Hij moet het zo echt 'helemaal alleen' doen.
- en dan die driemanl herhaalde bede, dat zweet, dat bloed wordt, die onbeschrijflijke zielennood, die hem diep- voorovergebogen doet bidden.
Wat gebeurt er dan toch voor vreselijks.
Er wordt hem een beker aangeboden. En het wordt duidelijk, dat hij die alléen moet opdrinken. Zijn Vader helpt hem niet, stuurt slechts een engel, die hem in de diepste zielennood moet ondsersteunen en kracht geven.
En wat ís er in die beker.
Om dat te begrijpen, is het even goed om terug te gaan naar het heelal. Zoals bekend zijn er in dat heelal 'zwarte gaten', waaruit zelfs het licht niet kan ontsnappen. Een theorie dienaangaande luidt, dat in die zwarte gaten materie van 'ingestorte' sterren is samengebald tot onvoorstelbare dichtheid en zwaarte. Een bol zo groot als onze aarde zou in deze zwarte gaten kunnen ineengeperst worden tot 'voetbalgrootte'.
En wat gebeurt in de stoffelijke wereld , kan ook gebeuren in de onstoffelijke wereld.
God heeft alle zonden van alle mensen van alle tijden....
ook de zonden van de kleinkinderen van jullie kleinkinderen, zonden, die nog gáan gebeuren, maar die voor hem, de eeuwige, nu al bestaan
....allemaal opgeroepen.
Voor Jezus is deze onafzienbare drom van volkomen onvoorstelbare vreselijkheden....
van de geringste wrevel, onblijheid, onvrede, onvriendelijkheid....tot de grofste uitwassen daarvan
.....gevisualiseerd, eerst in lage concentratie, het heelal vullende, daarna steeds meer samengeperst, totdat al dit verschrikkelijke werd samengeperst in éen, fonkelende, lichtloze en tegelijk vlammende beker.
En hij, de zondeloze, hij die in zijn persoon de weg, de waarheid en het LEVEN is, moet de beker drinken, die van hem zal maken de verreweg zondigste mens van allen, die zal moeten sterven als betaling voor die zonden van de gehele mensheid, voor zover die mensen dat offer willen aannemen.
Jezus wist, dat hij die vrijwel oneindige zondenlast ging uitboeten vanaf dat moment, totdat hij op Golgotha zou uitroepen:
"Het is volbracht".
Het vreselijkste zou komen in de heerlijkste en hem tot het meest zondige maken, dat zich denken laat. En bij dat vooruitzicht kon hij alleen maar kronkelen in diepe doodsangst en bedroefdheid, wetende, dat God, die hij als zijn Vader zo eindeloos lief had, zover van hem zou zijn verwijderd, dat hij ging uitroepen:
"Mijn God....mijn God....waarom hebt u mij verlaten".
En hij wist, dat hij zonder hulp zou zijn, alleen maar in dat ultieme ogenblik van die schreeuw naar de onbereikbaar geworden God omringd door de hoon van de wereld en het verraad van die doodenkele volgeling, díe er dan gewonnen was in 3½ jaar strijd.
En toen heeft hij tóch gedronken. En toen hij uit Gethsemane naar buiten liep, was hij weer de ons zo vertrouwde, die zei:
"De tijd is gekomen"
en dapper het grote gevecht tegemoet trad.
Eigenlijk was hij op dat moment al aan het boeten. Hij hád de beker al gedronken met die gloeiende lava. Hij wás al geestelijk dood, nog vóo hij een etmaal later de lichamelijke dood stierf. Zijn vuilverbrandingsinstallatie trok zich al samen rondom de afzichtelijke lading.
(Zo heb je gelijk veel meer speelruimte met dat 'drie dagen in de dood zijn').
Kijk; zo ben ik in gedachten altijd bezig met : de kruisiging en de opstanding, maar daartover is al zoveel gezegd. Ik wilde nu iets zeggen over een heilsfeit, waarover misschien nét iets minder wordt gezegd: dat drinken uit die vreselijke beker. Drie gebedsronden waren nodig. Jezus' bloed lag toen al op de aarde, gemengd met zijn zweet-in-doodsnood.
Die strijd streed hij voor ons. Geen loodzware druppel werd vergeten. Mischien was dat wel juist een druppel, die jouw zonden of de mijne gestalte gaf.
Glorie voor Jezus. En dat we hem toch eens zullen zíen tot ons heil !!
Daag
Ger
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
