 |
|
|
| gedachtewisseling in vriendschap |
|
|
| 01-07-2006 |
 Welk nut voor ons hebben sommige lastige Leviticusteksten |
Leviticus 19 v 19:
"Mijn inzettingen zult gij bewaren; gij zult van uw vee niet twee verschillende soorten laten paren, uw akker zult gij niet met tweeërlei zaad bezaaien en een kleed, uit tweeërlei stof vervaardigd, zult gij niet dragen".
Ook hier Marianne, is het goed om eraan te denken, dat God hier tot mensen spreekt uit overoude tijden, die vele andere gedachtengangen hadden dan die wij tegenwoordig hebben.
In een wereld, waarin voortbrenging van nieuw leven zeer in het centrum van de belangstelling stond, was het paren van dieren, die niet bij elkaar hoorden, een daad, die weerzin opwekte. Wij weten tegenwoordig, dat een mannelijk paard, (hengst) en een vrouwelijke ezel(ezelin) kunnen paren en een nieuw dier voortbrengen. Ook is het zo, dat een vrouwelijk paard, (merrie) en een mannelijke ezel een nieuw dier kunnen verwekken. Noch het muildier, noch de muilezel kunnen zich echter verder voortplanten.
Hoe kort zulke gevoelens van afkeer soms maar duren, blijkt wel hieruit, dat in Davids dagen , zo'n zeshonderd jaar later, muilezels bij Israel in gebruik waren en dat niemand zich daaraan heeft geërgerd, (2 Samuel 13 v 29; 18 v 9 enz).
Maar goed...in de tijden, dat dit gebod werd gegeven, leefde die weerzin nog en zelfs nu nog is het zo, dat de termen 'muildier' en 'muilezel'....van andere voorbeelden weet ik niet...gedachten opwekken zo van:
"Eigenlijk geen complete dieren; kunnen zich niet voortplanten".
Wat nu een kleed uit tweeërlei stof geweven, betreft: in overoude tijden pleegden afgodendienaars in de regio stoffen uit dieren- en plantenrijk in hun kleding te vermengen en op grond van deze vermenging pleegden zij dan toverij op een door ons niet meer te achterhalen manier.
In ieder geval was het toen zo, dat alle dieren- en plantensoorten een eigen 'levensziel' hadden in de volksmening. Men achtte het toen zo, dat door vermenging van twee 'levenszielen' schade kon ontstaan.
Niet eens zo gek. Wij weten, dat elke afzonderlijke levensvorm zijn eigen Desoxynucleribeïnezuur heeft, (DNA. A= ACID= zuur). Op iets ander vlak ligt de tegenwoordige idee, dat verwijdering van DNA- bestanddelen uit de ene soort en het inbrengen daar van in een andere soort, (genenmanipulatie), ongewenste gevolgen kan hebben, wat nog best eens zo kan zijn ook.
Hier ligt dus een 'link' tussen 'vroeger' en 'nu'.
Deze gedachte kan ook een rol gespeeld hebben bij het niet mogen bezaaien van een akker met verschillende plantensoorten.
Wat is nu van dit alles de samenvattende gedachte, die wij ook tegenwoordig nog kunnen benutten: ook tegenwoordig geldt nog deze gedachtengang: een bepaalde orde, die God in de schepping heeft gelegd, behoort in de gedachten voort te leven.
Voor de mensen van die tijd ontstond eerbied voor God uit deze idee; wij doen geen dingen, die naar het idee van onze tijd strijdig zijn met zijn bedoelingen.
Voor onze tijd zouden wij dit zo kunnen stellen: wij doen geen dingen, die manipuleren aan de orde, die Hij heeft geschapen.
God schiep in Genesis alles 'naar zijn aard'. Het inbrengen van een menselijk gen in de DNA- keten van een rund, om daardoor een bepaalde afweerkracht tegen sommige ziekten in de melk te brengen, is een zaak, die met enige omzichtigheid moet worden benaderd.
Gebleken is al, dat schapen, waarmee op deze of een daarmee verbandhoudende manier was geëxperimenteerd, (het schaap Dolly bijvoorbeeld), in hun verdere ontwikkeling vreemde verschijnselen toonden.
Misschien deze les voor de tegenwoordige tijd:
Doe geen dingen, die in het kader van het denken van jouw tijd te veel ingrijpen op de startsituaties, zoals door God in het begin van het leven gegeven.
Marianne....als je nog meer van die interessante vragen hebt: kom naar 'Vraag het Ger'.
Daag
Ger
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
