 |
|
|
| gedachtewisseling in vriendschap |
|
|
| 17-07-2006 |
 Gevoel en verstand als componenten van het geloofsleven |
Dag Marlies,
Je vraag komt hierop neer:
"Mijn verstand en mijn gevoel hebben beurtelings de overhand in mijn geloofsbeleving en door die onevenwichtigheid is mijn geloofsgroei minder sterk dan ik wel zou wensen.
Hoe ervaart ú de situatie, die zich in gewijzigde vorm ook wel uw leven zal heben voorgedaan. Wat zijn uw oplossingen ?
In 1960 werd ik gedoopt in de Heilige Geest en wierp mij toen gelijk op de Geestesgaven, met name de 'negen gaven' uit 1 Corinthe 12.
Het beoefenen van die 'Geestesgaven' was een kolfje naar mijn hand, want met mijn verstand kon ik dienaangaande heel wat beredeneren.
Na verloop van tijd bespeurde ik, dat ik met deze eenzijdigheid 'tegen een muur liep'. Ik kon op een gegeven ogenblik helemaal niet meer verder.
Toen werd mijn aandacht gevestigd op de 'Geestesvrucht', dat bekende rijtje:
- liefde, blijdschap, vrede,
- vriendelijkheid, geduld, goedheid,
- enz,
( je kent het wel) en trachtte ik mij daarop toe te leggen.
Maar hiervoor waren heel andere aspecten van mijn wezen nodig. En ik merkte, dat mijn gevoelsleven 'niet genoeg in huis had'.
Wat er gebeurde, kan ik niet onder woorden brengen. Maar de Heilige Geest bleef doorgaan, aan mijn persoonlijkheid te modelleren . Met mijn mildheid, zelfbeheersing en wat dies meer zij, gaat het nu wel beter, dacht ik toch wel.
Wat ik hieruit als gevolgtrekking maak, is dit:
God de Heilige Geest brengt je karaktercomponenten in onderlinge balans op een manier, die niet precies is weer te geven.
Maar het is net of een superdeskundig bouwmeester de aangedragen 'materialen' keurt en onderlinge balans tot stand brengt.
Nu zal het allereerst zó zijn Marlies, dat jij deze idee krijgt:
"Moet je dat horen: is 46 jaar geleden gedoopt met de Heilige Geest. En laat zich nog maar heel, heel bescheiden uit over de balans, die er nu in zijn leven is tussen verstand en gevoel. Prachtig resultaat voor 46 jaar. Dan kan ik er net zo goed gelijk mee ophouden".
Toch vraag ik je om moed te scheppen Marlies. Jouw geval is mijn geval niet. Misschien heb jij wat korter nodig om tot dit- bepaald niet overmoedig- getuigenis te komen.
Maar de hoofdzaak blijft:
"Wordt vervuld met de Hweilige Geest". Efeze 5 v 18.
In de NBV staat:
"...maar laat de Geest u vervullen".
In die laatste vertaling lees ik eigenlijk een nieuwe gedachte. Het heeft nu niets gebiedends meer, maar iets van een diepe afhankelijkheid. zo van:
"Stel je vertrouwend op ten aanzien van de Heilige Geest en doe in die geestelijk vetrouwende afhankelijheidspositie je innerlijk helemaal open".
Zeg net als dat meisje in het Hooglied; ( 4 v 16):
"Ontwaak noordenwind!...Kóm zuidenwind !
Waai door mijn hof,
laat zijn balsem geuren.
Mijn lief moet in zijn hof komen,
laat hij daar zijn zoete vruchten proeven".
Nu kun je zeggen Marlies:
"Ja...maar dat verliefde meisje van tóen bedoelde iets héel anders !!".
Marlies...het is in Gods woord terecht gekomen en daarmee bedoelde God dat er voor ons een leer in zou zijn.
De Heilige geest kan 'koud' overkomen, wanneeer hij jouw verstand een beetje terugblaast ten gunste van jouw gevoel.
Hij kan heel mild overkomen, wanneer hij jouw gevoel, een tijdje lang tikje overtrokken, maar nu weer beetje 'armlastig', een ietsje naar de voorgrond brengt.
Maar in beide gevallen wil Gods Geest, dat uit een steeds harmonischer onderlinge verhouding balsemgeuren ontspringen, helende, blijde, ook anderen gelukkig makende gedachten.
Wat zal het heerlijk zijn , wanneer Onze Heer Jezus, bij jouw levenstuin komende, met behagen de lieflijke geuren kan opsnuiven en van jouw geestelijke vrucht van trouw en geloof kan genieten.
Denk nu niet Marlies:
"Moet ik er ook 46 jaar over doen om althans '
ergens' te zijn. Ik zal dan 64 zijn, vlak voor mijn AOW. Wel érg lang".
Ach Marlies; ik heb het idee, dat een jonger geslacht sneller door allerlei struikgewas heen is dan wij, ouderen.
Daag
Ger
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
