Hierover vind ik Leviticus 19 v 28, waar staat: "Gij zult geen insnijdingen voor een dode in uw lichaam maken en geen tekens in uw huid laten prikken: ik ben de HERE".
Hiermee was voor velen de zaak klaar. Maar toen al , onder de werking van '1951' konden mensen zeggen: "Dit geldt toch voor rouwgebruiken". En nog meer grond krijgen ze met '2004'. Dáar staat namelijk: (27-2: "Wanneer je een dode te betreuren hebt......kerf geen tekens in je lichaam en breng geen tatoeages aan. Ik ben de HEER!!". Nu kun je helemáal zeggen: "Zie je wel, dat de Heer het niet verbiedt". En om het bijbels getuigenis in dezen te ontkrachten, kunnen tatoeage-liefhebbers ook verwijzen naar Jeremia 16 v 6 en 41 v 5, waar op al deze dingen gewezen wordt als teken van lichaamslijden om uiting te geven aan zielesmart, zonderdat Jeremia er iets afkeurends over zegt.
En je kunt ook 'de blitz maken', door te zeggen: "In Jesaja 44 v 5 en 49 v 16 staat, dat in de Messiaanse tijd de heidenen door het inbranden van lettertekens op de hand zich als des HEREN eigendom zullen doen kennen. Wel staat er wat lafjes 'schrijven', maar het was toch echt wel 'inbranden' ".
Nu ja; dan zullen je ouders, overrompeld, misschien zeggen: "Doe dan maar, nu de bijbel er volgens jou niets van zegt. Hoewel....wij vinden die twee ineengekronkelde slangen, waarmee je ons nu al verraste, niets te maken hebben met rouwgebruiken en diep zielelijden. Wij zien toch maar steeds de oude slang uit Genesis 3. Maar ja...je zit zo te drammen. Je moet dan zelf maar zien...". (Niet onaardig bedoeld hoor jegens jou. Ik neem aan, dat je geen 'drammer' bent, maar ik haal mij gelijk andere jongens voor de geest; je weet wel: van die knullen met metaalharde stemmen, waar de ouders bijzitten met het idee: "Och...'t gaat misschien best wel een keer over").
Maar Niem; waarom zou je het dóen. Om er even de getapte jongen mee te zijn. En een meer onschadelijk teken; de naam van je meisje met een hartje en een pijl...!?... of een blaadje van een boom. In dat laatste geval kunnen je ouders terecht zeggen: "In 3 Makkabeeën 2 v 21 is dat weer een vereringsteken voor de god Dionysos" ...hebben zíj weer een punt.
Kom nou....even een verhaaltje:
Laatst was er een weddenschap: "Wie durft zo dicht mogelijk bij gindse afgrond van 500 meter diep te komen". Drie durfallen: - de een nadert de afgrond tot op een decimeter - de tweede tot op 1 centimeter - maar de derde toont zichzelf helemaal geen durfal. Hij blijft midden op de weg. Hij neemt geen risico.
Blijf liever goed op de weg met de Heer. Al die tatoeages; ze zijn zélf ook weer: een teken onder een teken. Dat 'onderliggende teken' is : "ik probeer hoever ik kan gaan zonder dat de Heer God me ergens op kan grijpen".
Maar dat kan toch allemaal veel royáler: "Heer....ik blijf midden op uw weg ver van elke afgrond vandaan. Ik wil alleen door uw liefde gegrepen worden en met u tot steeds grotere hoogte van bekering, wedergeboorte en doop met de Heilige Geest komen. Ik wil op hogere plateaus bloemen plukken van Geestesgaven en Geestesvrucht. Ik wil hebben, dat de mensen kunnen zeggen: "Daar gaat Jan ....steeds hoger...steeds meer bloemen....steeds meer perspectieven" ....en niet: "Daar ligt Jan....500 meter diep. Geen enkel perspectief meer".
