Er wordt duchtig aktie gevoerd voor het aankopen en uithangen van leeuwenvlaggen en het maakt Meise gezond af en toe geel en zwart bevlagd te zijn van 11 juni - tuinfeesten bij Van der Schuren , Van den Berghe of Naessens, tot in de Kaarlijk en Eversem. Ik denk dat het nog veel belangrijker is dat onze mensen die goede Vlaamse boeken kopen en fonoplaten, dat ze leren geld investeren in kultuurgoederen. Als ik aan mijn lieve vader zaliger vroeg waarom zijn Vlaamse volkstoneel, dat aangewezen werd als het beste volkstoneel op wereldniveau en dat voor de eerste maal in de Belgische geschiedenis Vlaams toneel bracht in het koninklijk paleis, dan antwoordde mijn vader met enige treurigheid : "omdat Vlamingen geen 20 fr. over hebben Vlaamse kultuur en de regering evenmin". Onze blijheid en wil tot verder gaan is dat veel sindsdien veranderd is. Radio, televisie, toneel, opera, letterkunde, poëzie en filmen worden nu ook mogelijk met de gelden van de hele meerderheidsgemeenschap, al komen de verleende steungelden nog altijd niet overeen met de meer dan 60 % Vlamingen van de hele Belgische gemeenschap.
Bijzonder in dank mag hier vermeld worden dat, in de geest van heel onze Jeugdraadwerking voor de verschillende leeftijdsgroepen, dit jaar door de schepen van jeugd en cultuur, Jos Chabert, voor hun Sinterklaasfeest, in plaats van snoep, aan onze kinderen van de gemeentelijke en parochiale scholen als geschenk wordt aangeboden en een hoe rijk geschenk! Een voor hen speciaal ingerichte vertoning bij te wonen van " De schone en het beest" door het Brussels kamertoneel van mijn schoolkameraad Johan Van de Bracht, in de zaal onder de basiliek, een knap jeugdtoneelexperiment met kledij en dekors naar tekeningen van kinderen. Dit gebeurt dinsdag 5 december. Wat een Vlaamse kultuurweelde in Meise, als iedereen zo met de anderen meewerkt, in liefderijke zorg, niet om een eigen ambitie, maar om het geluk van iedereen. Zo is heel ons jeugd- en volwassenen-bewegingsleven in Meise even belangrijk als Kultuur. Toen ik als kleine jongen 's zondagsvoormiddags vader mocht vergezellen naar zijn hoofdredacteursbureau op de Emiel Jacqmainlaan, doorheen geurende rotatiepersen en lawaaierige tipomasjienen, heb ik dikwijls van op het kleine balkon staan kijken naar de boekhandel met de geweldige naam Gudrun vol geur van donkere Germaanse sagen, trillend van verzenkracht van Albrecht Rodenbach, die mee onze jeugd bezielde. Dat onze vrienden van deze boekhandel, het gezin Van de Ven, bij ons in Meise voor en na hun werkdagen in de boekhandel rust en vriendschap vinden en geven, verheugt ons. Zij zijn vurige medewerkers van onze Poëziedagen. Deze boekenbeurs is grotendeels hun werk. Gudrun in Meise. God, wat een droom!
Herman Boon pr.
