Ik verzamel momenteel de werken van Herman Boon. Ik kon reeds de hand leggen op : "Ik zeg je, sta op". Het eerste exemplaar schonk hij op 13.10.1972 aan Louis en Simonne Becq. Het is een uitgave van de Caritas-dienst van Vlaams Brabant en Mechelen. "Glimlach naar morgen" verscheen bij de uitgeverij Emmaüs in 1973. In deze heeft hij in een taal van mensen van vandaag zijn pastorale bewogenheid aan anderen doorgegeven. Bij Licap verscheen in 1994 : "Mensen met vleugels - Kerk in de burgerluchtvaart". Hij vertelt met grenzenloze liefde over mensen van overal, in en om de luchthaven. Sommige van deze verhalen werden beluisterd via Radio Spes van de kerk in Brussel. Hij schreef nogal wat jeugdtoneel voor de KSA en de Chiro, waaronder "Tarcisius in Moskou" en bijdragen in tijdschriften. De gedichtenbundel "De sirkel is wit" is mij bekend, maar ik kon er nog niet de hand op leggen. wie helpt mij daaraan. Volgende werken werden mij gesignaleerd door E.Z. Josée Cornelissen : In 1978 "Ik zet mijn boog in de wolken" Wereldwijd bidden en bezinnen. In 1981 "Span wijd je tentzeil uit" van Ruusbroec tot Romero In 1979 "Mensen met missie" Lannoo Tielt Vergeef aan degene die jou verplichtte te geloven dat gij speelbal werd van zijn lage spel. Ween niet en open uw hart voor Gods goedheid. Vertrouw op uw grenzenloze zintuig en bevind je opnieuw in staat van geluk. Het is goed eens te wenen. Droog je tranen en besef : gij zijt een bolwerk van Gods grenzeloze liefde. Slaap zacht.
Herman Boon pr. trok met zijn Chiro voor de eerste keer naar het buitenland. Dat was een hele gebeurtenis, toen wij naar Duitsland zouden gaan. De apotheose op dat bivak was de mis op de berg. Dat deed hij op andere bivakken nog enkele keren over. Wij moesten heel vroeg uit de veren en beklommen de berg in het duister. Op verschillende plekken droeg Herman stuk voor stuk de onderdelen van de mis op. De Consecratie gebeurde uitgerekend bij het ontwaken van de zon. Wie dat meemaakte vergeet dat nooit. Tijdens dat bivak liet hij ons eens op een avond de Rijn oversteken. Wij moesten de Liebfraumilch proeven. Toen wij allen beneveld terugkeerden, was het nog niet afgelopen. Want als finale baden wij in de kapel het officiële avondgebed van de katholieke kerk. Daty duurde ontzettend lang bij deze gelegenheid. Andere buitenlandse reizen o.a. met de jeugdclubs waren ook legendarisch. De beste herinneringen van wie dat allemaal meemaakte zou een fijn "Liber Amicorum" kunnen vullen.
Herman Boon pr.
