Bouw Chiroheem 2
Ik ging naar mijn vriend Jos Beeken in Mechelen en naar mijn broer architect.  Er was overleg met de leiders en de ouders. Jos Beeken tekende het ontwerp voor een huis, een thuis voor onze Chiro en die goede meester en vriend Rosiers, vader van Rik, tekende het na en maakte er zelfs een maquette van. Maandenlang stond die maquette achteraan in de kerk. De mensen konden er hun bijdrage leggen voor de bouw van ons heem. Jef Van Humbeeck, die nu al overleden is was aannemer en hij heeft mij enorm geholpen. Dat deed ook architect Van den Steen, als raadgever en met praktische en financiële steun. Het was toen ongeveer 1958, het jaar van de wereldexpo. De KWB speelde die winter toneel met regisseur Jef Wellens : “De top reikt hoger”. Dat was het, wat we wilden : hoger met de Chiro, hoger met heel de parochie.
Maart 1958 hebben we dan de oprit gegraven zodat de vrachtwagens binnen konden. En die lente, terwijl de wereldtentoonstelling vlak bij ons doorging, zijn we begonnen met zelf slakstenen te persen. We hadden van Jef Van Humbeeck een persmachine en een betonmolen gekregen. En er werd geperst door leiders en leidsters en ouders en zelfs door de kleine mannen die toen nog burchtknapen waren. Er kwam een kraan voor de grondwerken, bezorgd door dokter Emmerechts en later kwam de bulldozer van de brouwerij van de familie De Smedt. Het was allemaal gratis! Dat kon voor het Chiroheem, dat was een manier van helpen! Wat ben ik daar dankbaar voor gebleven! Die fantastische Paasvakantie van 1958 hebben we samen 2000 slakstenen en betonstenen geperst voor de binnenmuren van het heem. We lieten ze drogen in de zon. In juni kwamen de vaders helpen om de funderingen te graven. Ik herinner me de moeders, die eten, bier en koffie brachten. Eind juni hebben we de eerste steen gelegd van het Onze Lieve Vrouwkapelletje. Dat moest er direct komen. Bij Maria, de moeder van de Chiro, de burchtgravinne van de Chiro, zijn we elke avond na de vergadering even gaan bidden en sluiten. Foto
En op de hoek van het heem hebben we een O.L.V.-medaille van Fatima in gemetst. We geloofden dat Maria bij ons zou zijn, bij de vorming van jonge mensen. Pastoor Brams heeft het kapelletje dan ingewijd.