|
Heb ik moeite met de snelheid van de tijd? Op zich niet al lijken sommige dingen nu veel sneller te gaan dan andere. Veel tijd om daar bij stil te staan is een luxe die ik me met mijn 73 lentes niet kan permitteren. Toen ik jong was, wist ik niet dat je soms eens van de sneltrein moest stappen om stil te staan bij de vragen:" Wie ben ik" of " Wat ben ik aan het doen?" De tijd heeft het me geleerd!
Voor een kind duurt een uur een eeuwigheid terwijl later het leven soms voorbij lijkt te razen. Als kind heb je tijd om te niksen of je te vervelen. Zodra je enige verantwoordelijkheid hebt, ontstaat er abdrupt een nieuw tijdsbesef.
Op mijn " 30" was ik moeder van 2 kinderen die me plots elke seconde van de dag bezig hielden en omdat we toen in Zuid Amerika en Afrika woonden was dat niet altijd simpel! Nu ben ik oma van 6 kleinkinderen die stilaan ook hun eigen weg kiezen en door het leven " vliegen". C'est la vie!
Ik zit nu al 3 jaar op tram zeven en vraag me soms af : " Wat is er mis met die tram?" want ik voel me nog steeds te jong om onder de noemer " senioren" uitgerangeerd te worden. Als ik een compliment krijg dat ik er verre van 73 uitzie dan vraag ik me toch af : Hoe moet je er dan op die leeftijd uitzien?
Ik vind het leuk dat ik in de periode van het leven gekomen ben waarin alles kan. Je kan " foert" zeggen en je laten verrimpelen en achter je rozen kruipen, maar je kan je leeftijd ook als een krediettijd zien waarbij de sky the limiet is ( Figuurlijk en spijtig genoeg ook letterlijk !)
Kijk ik hou niet zo van die termen " jong" en "oud" . Je kan niet langer iemand van boven de 60 in een vakje stoppen, de grenzen zijn vervaagd. Je bent wel uit de luiers en de kinderen zijn het huis uit maar je kan toch nog heel actief bezig zijn. Natuurlijk zijn er lichamelijke veranderingen. Ik heb gewoon meer rimpeltjes dan vroeger, maar is dat per definitie slechter? Op foto's van zo'n 25 j terug had ik nog een " blote billen" gezicht, terwijl je nu ziet dat ik geleefd heb ( en nog leef  ) en dat vind ik schoon! Raar toch dat rimpels bij een man uitnodigen om er een fotocollage van te maken die bijna op poëzie lijkt terwijl de meeste vrouwen bij het zien van diezelfde rimpels op hun gezicht het zouden uitgillen! Gelukkig kan een beetje fond de teint en wat mascara wat camoufleren al houd ik het meestal bij wat lippenstift.
Iemand vroeg me onlangs :" Wat vond je tot nu toe de mooiste periode in je leven?"
Een moeilijke vraag want wat is mooi? Als ik elke keer uit de 24 uur gehaald heb wat ik kon dan kan ik ook niet anders dan terugblikken op een goed gevuld leven! Daarom is het ook zo moeilijk om een periode uit te pikken . Neen, het was niet altijd rozengeur en maneschijn, er waren ook donkere bladzijden maar het verleden houdt me niet uit mijn slaap en aan morgen durf ik nog steeds te denken. Tegelijk besef ik dat verleden en toekomst maar weinig belangrijk zijn en dat je vooral in het nu moment moet zitten en leven!
Wil ik 100 worden?
Dat mag op voorwaarde dat ik niet teveel lichamelijke beperkingen heb, mentaal nog alles op een rij heb en de eenzaamheid mijn leven niet domineert!
Dit gezegd zijnde ... carpe diem lieve bezoeker!
|
)
