Gisteren dus naar Milford Sound geweest. We hebben niet zelf gereden, en dat was maar goed ook want ik weet niet of onze camper sommige van de helling opkon. Met de bus mee dus; niet zo maar een bus trouwens. Eentje die speciaal voor de tocht is ontworpen. De zetels staan een beetje naar buiten gekeerd, en de opeenvolgende rijen staan telkens een beetje hoger dan de vorige zodat iedereen een goed zicht heeft. De ruiten zijn extra groot, en ook in het plafond aan de buitenzijde zijn ruiten aangebracht, zodat je goed het landschap om je heen kan aanschouwen.
Eerst langs het Wakaptipu meer, waar Queenstown aanligt. Dat is met zijn 70km lengte en 1 tot 2 km breedte een behoorlijke plas water. Aan een kant lopen de rotsen steil omhoog, en dus ook onder water even steil. Dus erg diep en koud water.
De weg naar het zuiden doet wat aan de schotse highlands denken, maar dan met veel hogere rotsen en dichter op mekaar.
Onderweg ook ontzettend veel schapen, met de duizenden. In de lagere weiden zitten vooral de lammeren; de merino's zitten in de bergen. Ook heel veel herten. Daar zzit een wat bijzonder verhaal aan vast. De herten werden om de jacht ingevoerd, maar gedijden zo goed dat ze een echte pest werden; ze werden dan ook massaal afgeschoten, to iemand erachter kwam dat daar op andere plekken vraag naar was. De beesten worden dus nu gevangen en gekweekt; het slachtvlees gaat vooral naar Europa en meer bepaald naar Duitsland. Dus als jullie nog eens reerug kopen, kan die goed uit NZ komen.
Vanaf Te Anau gaat het flink omhoog, eerst nog enigsins open maar hoe langer hoe sterker door de bergen omgeven. Eerst ook enorme beukenbossen ( de NZse exemplaren dan), daarna regenwoud.
Bij de Homer pas ga je door een tunnel omdat de rots daar zo'n 1000m omhoog gaat en geen andere doorgang mogelijk. Aan de andere kant steil omlaag naar de fjord. Daar de boot op voor een rondvaart van 2.5uur. Prachtig. De wanden van de fjord gaan letterlijk honderden meter steil op vanop de rand van de fjord. En met de boot ga je tot op een paar meter van de wand; dat kan omdat het water er erg diep is (die rots houdt immers niet op bij het water, maar gaat nog een paar honderd meter verder onder water). Op vele plaatsen ook watervallen, en die worden gevoed door de vele regen die daar neerplenst. Onderweg nog wat pinguins en zeehonden gezien ook.
Leuke tocht dus, en dus heel veel foto's gemaakt (ik zit al aan 500 trouwens).
Queenstown geeft zich graag uit voor de avonturenhoofdstad van de wereld. En het is werkelijk onwaarschijnlijk wat hier allemaal te doen is, weliswaar tegen vaak forse prijzen. Je kan het zo gek n iet bedenken of het wordt hier aangeboden: rafting, benji jumpen, jetboaten, parasailing, mountainbiken; helikopter en normale vluchten, boothuur en -uitstappen, en ga zo maar . De winkels die al dat moois aanbieden zijn trouwens om 7 uur 's ochtends al open, de andere winkels ook trouwens, en dat 7 dagen per week.
Naast al deze aktiviteiten heb je natuurlijk al de restaurants, met naast de locale vooral aziatische; hier komen dan ook zo'n 150.000 japanners en 100.000 chinezen per jaar.
Gebouwd wordt hier aan de lopende band; alle groete hotels hebben hier wel 1 of 2 vestigingen; Accor zelfs 4.
Aan de andere kant van het meer is zopas een nieuw project gestart; eens dat af is zullen daar 1800 huizen staan, een countryclub, een 18 hole golfbaan, enz.
Toerisme is hier dus BIG business. Het valt trouwens op dat ook nu nog bijna alles is volgeboekt.
Op de campsite (uitgebaat door een nederlands koppel) was gelukkig nog wel plaats.
Bij campsite moeten jullie trouwesn heel wat anders voorstellen dan in Europa; het is meestal een combinatie van vakantiebungalows, stacaravans, campervan en tentsites, met daarbij heel goede faciliteiten. Niet alleen kraaknette sanitair, maar ook een volledig uitgeruste keuken + eetzaal, een wasplaats, een TV lounge, en internet.
Gisteren zoals al gemeld een dagje uitgeblazen. Lekker relax; zat winkelen, wat zonnen aan het meer, wat zwemmen in dat meer, een biertje drinken. Het water van het meer viel heel goed mee, helemaal geen ijskoude toestanden, ik zou denken een 22-23 graden.
Vandaag opweg hierheen een paar oude goudstadjes bezocht; die houden ze voor de bezoekers in stand. In Arrowtown is ook een Chinese setlement; daar kwamen de Chines gatsarbeiders terecht tijdens de goudkoorts van 1870. Piepkleine huisjes.
De streek rond Cromwell bloei geweldig op, dankzij de wijnbouw die er een grote uitbrieding neemt dank zij het warme microklimaat daar.
De Kawarau gorge is weer zo'n stuk onverwachte natuur; daar in de buurt wordt ook serieus aan bungi jumpen gedaan (wedr daar trouwens uitgevonden). We hebben dat zo een poosje bekeken maar waren zelf te bang om dat ook zelf te gaan doen.
Zijn dan nu in Queenstown, en dan kom je ineens in een andre wereld, dat van het internationale massatoerisme. Het wordt hier behoorlijk volgebouwd, en van alles is er te beleven (tegen vaak forse prijzen). Morgen gaan we een hele dag met de bus naar de Milford Sound. Voor de kiwis is dat het 8ste wereldwonder; benieuwd dus wat dat wordt.Meer nieuws daarover morgen of overmorgen.
Alle petten zijn nu gekocht; Felix kan dus op zijn 2 oren slapen. Cindy we hebben je bericht nu gelezen.
Vooraleer te vertrekken uit de gletsjerstreek gongen we nog even lanfs Lake Matheson; een niet zo groot meer, maar gekend vanwege zijn foto's met Mt Cook in de achtergrond. We gingen eigenlijk maar tegen beter weten in, want het had s'nachts geregend en de mist hing er 's morgens nog. Maar in de verte bespeurden we streepjes blauw; dus je weet maar nooit.
Busladingen vol aan het meer; maar we kennen dat al, die gaan niet verder dan het eerste het beste uitzichtpunt. Wij natuurlijk niet. Tegen de tijd dat we het uiteinde van het meer hadden bereikt was de lucht opgeklaard, en lagen Mt Cook en Mt Tasman in de zon te blaken. Grandioos zicht met het meer in de voorgrond; alleen nog niet perfect, want al shet meer helemaal stil is, reflecteren die bergen ook nog in het meer zelf; dubbel zicht voor de prijs van een. 10 min later was de mist weer voor de bergen geschoven en was het voor de volgende bezoekers uit met de pret. Reizengeluk gehad dus.
De weg van de gletsjers naar de westkust loopt door een subtropisch regenwoud; door de vele regen (natste deel van NZ) groeit alles hier weelderig. Vooral de varens en de palmen, maar dat had ik jullie al verteld.
Bij Haast weg van de westkust. Door het Mt Aspiriing Nat Park, met vele stops voor foto's. Je kunt hier blijven trekken; besneuwde bergen, watervallen, bergrivieren. Tot aan de Haast pas zeer weelderige begroeiing; daarover verandert het landschap plots volledig; het wordt veel opener, de bergen zijn er minder hoog en vooral er groeit daar bijna niets meer. Plaats dus voor de schapen. Die zijn er hier massaal, zo'n 62 miljoen om precies te zijn naar het schijnt.
Doch dat wil echter nog niet zeggen niet mooi, want we worden alweer getrakteerd op 2 meren, Lake Wanaka en Lake Hawea. Kristalblauw water.
In Wanaka zijn we dan maar gestopt, het was wel geweest, en dat plaatsje ligt er zo mooi bij, dat we hier vandaag maar een rustdag hebben ingelast. De camping ligt op 200 m van het meer. Het stadje op 500m lopen. Gisteren zijn we daar een hapje gaan eten en wat biervocht aan onze droge levers gaan toevoegen. Vanop het terras een niet onaardig zicht op meer en bergen.
Vandaag gaan we dus niet te veel uitrichten; wat op het strand liggen. Voor ons het meer (hoplelijk niet te koud om te zwemmen), links en rechts de heuvels (toch tot een 1500m hoog) en voor ons de besneuwde bergen van Mt Aspiring; meer moet dat niet zijn. Straks nog een paar biertjes kopen en de droogte doorspoelen.
Morgen richten de fjorden. Tot dan. Dikke smakken van mij en Erna.
Vandaag een heel mooie dag gehad bij de gletsjers. Vanmorgen hadden we voor het eerst regen, maar dat was al bijeen niet erg, want we moesten toch een dikke 130km rijden vooraleer we aan de gletsjers waren; tegen die tijd was de regen ook over.
Eerst een bezoek aan de Franz Jozef gletsjer (zowaar genaamd naar de duitse keizer). Je kan tot een goede 500 m van de gletsjer komen , na een dik uur stappen. Je kijkt dan tegen een ijsmuur van zo'n 500m aan; heel indrukwekkend. Maar het uitzicht boven was niet zo goed, er hing nog steeds een mist. Dus wij dan maar wachten. De meeste toeristen waren toen al vertrokken, moesten waarschijnlijk hun bus halen, of hun lunch. De mist trok heel langzaam op, er kwam hier en daar een streepje zon. Na een dik uur was de hele gletsjer te zien, en de bergen er omheen. De moeite van het wachten waard dus.
Daarna nog naar de Fox gletsjer. Daar kan je tot vlak aan de wand geraken, en kijkje dus tegen een echte ijsmuur aan. Naarmate je dichter bij de gletsjer kwam werd het ook aanzienlijk kouder. Je zag het ijswater ook letterlijk uit de gletsjer stromen, wit van de kou.
Carolien, jouw beer (we noemen hem poefje) is al op een paar plaatsen getrokken; fotogeniek ventje!
Zo, we gaan nu wat kokerellen in de campingkeuken.
De campings zijn hier trouwens allemaal heel goed verzorgd. Ook uitgerust met grote keukens, met alles erop en eraan; we hoeven dus helemaal niet in onze camper te koken.
Gisteren hebben we een bericht blijkbaar twee keer verstuurd.
Ik had op de campsite waar we verbleven voor een half uur internet betaald. Net toen mijn bericht helemaal af was, en ik het wou versturen, zegt dat knullige apparaat dat mijn tijd verstreken is. En volgens de eigenaar ( een hollander dan nog wel!) is dan alles weg. Ik natuurlijk pisnijdig. Ik had geen zin om daar nog eens geld te spenderen.
Ben dan maar destad ingetrokken en heb daar nog eens ge-internet. Bijna hetzelfde bericht, maar toch iets anders. Toen ik dat verzonden had, bekeek ik even de blog, en jawel hoor, ook het eerste bericht stond erop. Tweemaal prijs dus.
Ik heb jullie nog vergeten te vertellen van de kewa. De wat hoor ik jullie zeggen. De western kewa om juist te zijn. Dat is een vogel; lijkt wat op een parelhoen. Is even raar als een kiwi en is bijna niet te zien. Gisteren bij de wandeling aan Cape Foulwinds liep er plost zo'n exemplaar naast onze geparkeerde auto. Ik dacht eerst dat het een roepiroepi was, maar hij maakte geen geluid; bij nazoeken bleek het dus een kewa.
Na de aankomst in Picton zijn we eerst langs de Marlborough Sound gereden. De sounds zijn eigenlijk een stuk oceaan, maar het lijken eerder een stel meren omgeven door bergen (een soort fjorden dus). Zeer sterk wisselende zichten op zee en op de bergen.
In Nelson zijn we gisteren eerst naar de wekelijkse zaterdag markt geweest; daar stellen lokale producenten en kunstenaars hun spullen te koop. Interessant maar niet om er lang te vertoeven. Dan maar de natuur in, naar Nelson Lakes Nat Park.
Een stel gletschermeren, waar in de winder geskied wordt in de buurt. Aan Lake Rotoiti hebben we eerst een wandeling gedaan, daarna gepicknicked op de oever van het meer, en daarna werden we nog getrakteerd op powerboat racen. Dat was niet meteen het stilte ogenblik van de dag. Daarna ook een bezoekje aan het andere meer, Lake Rotoroa, maar daar hadden een zwerm zandvliegen het op onze blote plekken gemunt. Snel wegwezen dus, en binnen de minuut vol beten. Eerst nog de auto uitmesten van die beesten, en dan weer op weg. Buller Gorge is een groete spleet aan de Buller rivier, zoals de naam al doet vermoeden. Via een hangbrug van 150m, 20m bover de rivier, kan je naar de overkant. Vasthouden aan 2 kabels is de boodschap. Best spannend.
In Westport was als naar gewoonte weinig te doen; de meeste locals schijnen om 6 uur s'avonds van de aardbol te verdwijnen.
Cape Foulwinds bezochten vandaag het eerst; lekker rustig want niet op de toeristenroute. De naam komt nog een keer van piet piraat Capt Cook. Zoals de naam al doet vermoeden, kan het daar aardig spoken; niet vandaag echter want de zee was erg kalm. Een mooie wandeling gemaakt langs deklippen en het strand.
Paparoa Nat Park is beroemd om zijn pancake rotsen; de rotsen lijken inderdaad op een stel opgestapelde pannekoeken; prachtige natuur en een indrukwekkende kustlijn. En nog steeds volop zon!
We hebben al jullie kommemtaren in het gastenboek gelezen. Leuk.
Dikke kussen aan Felix, Bob, Kyan en Ayla, en aan de mama's en papa's.
Na de aankomst in Picton zijn we eerst langs de Marlborough Sound gereden. De sounds zijn eigenlijk een stuk oceaan, maar het lijken eerder een stel meren omgeven door bergen (een soort fjorden dus). Zeer sterk wisselende zichten op zee en op de bergen.
In Nelson zijn we gisteren eerst naar de wekelijkse zaterdag markt geweest; daar stellen lokale producenten en kunstenaars hun spullen te koop. Interessant maar niet om er lang te vertoeven. Dan maar de natuur in, naar Nelson Lakes Nat Park.
Een stel gletschermeren, waar in de winder geskied wordt in de buurt. Aan Lake Rotoiti hebben we eerst een wandeling gedaan, daarna gepicknicked op de oever van het meer, en daarna werden we nog getrakteerd op powerboat racen. Dat was niet meteen het stilte ogenblik van de dag. Daarna ook een bezoekje aan het andere meer, Lake Rotoroa, maar daar hadden een zwerm zandvliegen het op onze blote plekken gemunt. Snel wegwezen dus, en binnen de minuut vol beten. Eerst nog de auto uitmesten van die beesten, en dan weer op weg. Buller Gorge is een groete spleet aan de Buller rivier, zoals de naam al doet vermoeden. Via een hangbrug van 150m, 20m bover de rivier, kan je naar de overkant. Vasthouden aan 2 kabels is de boodschap. Best spannend.
In Westport was als naar gewoonte weinig te doen; de meeste locals schijnen om 6 uur s'avonds van de aardbol te verdwijnen.
Cape Foulwinds bezochten vandaag het eerst; lekker rustig want niet op de toeristenroute. De naam komt nog een keer van piet piraat Capt Cook. Zoals de naam al doet vermoeden, kan het daar aardig spoken; niet vandaag echter want de zee was erg kalm. Een mooie wandeling gemaakt langs deklippen en het strand.
Paparoa Nat Park is beroemd om zijn pancake rotsen; de rotsen lijken inderdaad op een stel opgestapelde pannekoeken; prachtige natuur en een indrukwekkende kustlijn. En nog steeds volop zon!
We hebben al jullie kommemtaren in het gastenboek gelezen. Leuk.
Dikke kussen aan Felix, Bob, Kyan en Ayla, en aan de mama's en papa's.
We hebben Janbert en Annemeik dus goodby gewuifd en zijn verder zuidwaarts getrokken. Eerst langs het vulkanische hart van het noordeiland, omgeving Tongariro. Daar liggen 3 nog werkzame vulkanen; niet zo heel actief maar toch. Naar we later vernamen is de Roapehu vulkaan de laatste keer in 1996 uitgebasten, alleen maar rook en as, maar genoeg om het hele skigebied daar onder de as te bedelven. In 1954 zijn er bij een zwaardere uitbarsting 140 doden gevallen, door een ontspoorde trein dan nog. Het gebied rong de vulkanen is een koude hoogvlakte,verder niet veel te zien. Eigenlijk moet je hier de Tongariro wandeling maken maar met 18km en 8 uur stappen is dat voor ons Erna wat te veel. Het is hier zoals overal in het noordeiland zeer bergachtig; het gaat constant op en neer, geen 200m rechte weg. Opschieten doe je dus niet echt, maar dat hoeft ook niet.
Wellington dan. Duidelijk te zien dat dit de hoofdstad is; veel overheidsgebouwen. De stad ligt dan wel aan het water, nmaar doet daar zoals Antwerpen verder weinig mee, alles speelt zich in de binnestad af.
Wat wel zeer de moeite waard was, was het Te Papa museum, het nationale museum van NZ. Niet alleen een prachtig gebouw, maar een fantastische inrichting. Ze behandelen er alle mogelijke thema's op een zeer didactische wijze, veel interactief materiaal waar je zelf wat mee kunt doen. Over fauna en flora, maar ook over aardbevingen (gisteren was er een in Auckland trouwens, 4.5 richter, niet zo zwaar dus alleen maar wat gerommel), vulkanen, maori etc. Ook heel interessant voor de kids, die kunnen zich hier goed uitleven en van alles doen.
Vanochtend dan de overtocht van noord naar zuideiland gemaakt. Prachtige tocht. eerst door de baai van Wellington, vervolgens de Cook Engte over en vervolgens door de Marlborough Sounds. Op vele plaatsenzijn de oevers van de eilanden maar een 100m weg, lanfzaam varen dus. Spijtig dat het weer een beetje miezerig was (voor het eerst, voor de rest zonnig weer gehad). Zijn nu verder door de Sounds getrokken; prachtig gebied. Het lijken allemaal meren, maar het zijn in feite fjorden. Zijn op tijd gestopt en hebben ons een 6-pak stella aangeschaft. Het lokale beir is toch niet zo lekker, en Stella vindt je hier overal, ook in Cafees; geen bollekes evenwel, dat zullen we hen nog eens aan het verstand moeten brengen.
Dave en Cindy, wanneer horen we eens wat van jullie? Hoe gaat het met de bomma?
De Bay of Islands hebben we nu achter ons gelaten. De weg van de oostkust naar de westkust voert door echt pionierland, dat merk je zo aan de stijl van de huizen. Hier hebben zich na de overeenkomst met ede Maori's de eerste inwijkelingen gevestigd. ook opvallend veel engelse en schotse namen. In de dorpen zie je slechts twee soorten sportaccommodatie: een rugbyveld en een bowling green; oer-engelser kan niet.
Het volgende stukje prachtige natuur is de Haitiki lagune aan de westkust. Aan de ene kant groene heuvels en aan de andere kant enorme zanddduinen, en daartussen dus de emeralden lagune. Mooi hoor.
Ten zuiden van de lagune liggen de kauri wouden. Kauris zijn enorme bomen; het oudts exemplaar is 2000 jaar oud, heeft een stam van 50 m hoog en 13 meter omtrek. Kolossaal dus. Deze bomen zijn nu beschermd, want de meest exemplaren werden door de houtindustrie al een stuk korter gemaakt.
Onderweg zien we opvallend veel dode beesten, een soort groet konijnen. Bij navraag blijken het possums te zijn (zoek maar op in google); die diertjes worden hier als een pest beschouwd. Ingevoerd uit Australie, vreten ze hele bomen kaal, en richten veel schade aan onder de vogels, vooral dan de kiwi's. Ze worden dan ook met plezier platgereden.
Onder Auckland hebben ze ook nog de Waitomo grotten bezocht. In de buurt daar liggen een paar honderd grotten, de ene al wat groter dan de andere. Een soort grot van Han, maar dan wat specialer. Ze zit namelijk vol met glimwormen. En dat is wel een heel apart spectakel. Met duizenden hangen die bij mekaar tegen de plafonds van de grot. Via hun mond spinnenze draadjes; die hangen als een soort gordijn van het plafond. Met hun staart geven ze licht; dat trekt andere insecten aan; die denken dat het licht buitenlicht is, en vliegen tot hun stomme verbazing in de netten, om vervolgens te worden opgepeuzeld. Leuke beesten, die glimwormen.
Zondagavond hebben we dan Annemiek en Janbert gezien in Taupo. We hadden met hen daar afgesproken. Niet echt tot onze verbazing zaten ze op een terrasje met een glas wijn. We hebben natuurlijk heel wat gekeuveld.
De twee dagen dat we met hen hebben doorgebracht hebben we ook heel wat leuke dingen gedaan.
Op dag 1: een bezoekje aan de Huka waterval. Die is niet zo heel hoog, maar wel heel spectaculair; er vloeit zo maar eventjes 400.000 liter per seconde door de kloof, en dat veroorzaakt dus nog al wat lawaai. De Aratiatia waterval is eigenlijk te gek om woorden. Op de Waitomo rivier werden 8 dammen aangelegd, die de waterval dus eigenlijk droogleggen. Maar om de toeristen te plezieren worden 4 keer per dag de sluizen opengezet, en vult het hele zooitje zich weer op. Een half uur later loopt alles dus weer leeg en zie je alleen nog rotsen. Maar als ze vol zijn is het wel heel spectaculair.
Dit gebied is ook heel vulcanisch. Overal dus geizers, warmwaterbronnen en slijkpotten.
Gisteren hebben we praktisch de hele dag op het water doorgebracht. In de ochtend zijn we gaan jetboten. Zo'n boot is uitgerust met 2 jetmotoren van 300pk elk, en raast dus met 60km/uur langs alles heen; en tussendoor worden voor de fun cirkeltjes van 360 graden gemaakt. Pure sensatie dus, goed vasthouden is de boodschap; niet voor noiks heeft iedereen een reddingsvest aan. Fun! Na de middag zijn we gaan vissen op het meer. Forel mag hier niet worden verkocht; alleen zelf gevangen exemplaren mag je opeten. Met een charter zijn we dus de hele namiddag het meer op geweest; heerlijk rustig. Je mag alleen de forellen van meer dan 45cm lengte houden, de rest moet er terug in. We hebben zo'n stuk of 10 exemplaren gevangen, maar hebben er slechts 4 gehouden. 2 ervan hebben we s'avonds in een restaurant laten klaarmaken, en 2 worden er gerookt om mee te nemen voor onderweg.
We hebben de afgeleden 3 dagen dan ook samen aardig wat afgesmuld en gedronken, want vis zonder wijn gaat natuurlijk niet, en eten zonder wijn gaat al helemaal niet.
We hebben het dus aardig naar onze zin, en trekken dus nu naar Wellington, en vandaar naar het zuideiland. Tot de volgende
We zitten nu in Paitia aan de Bay of Islands. Mooie plek, maar zeer toeristisch. Het kleine stadje ondergaat door het toerisme een hele metamorfose; hele risten motels en appartementen; gelukkig worden die klein gehouden. Geen spaanse teostanden dus.
Vanmorgen de Watingi Treaty Grounds bezocht. Dat is de plek waar in 1840 de overeenkomst met de Maori's werd getekend. Er is bijvoorbeeld ook een War Canoe te zien; een gevaarte van 35m dat uit 3 kauri bomen werd gemaakt, waarin plaats is voor 80 roeiers en nog 55 man. Een echt kunstwerk.
Na de middag zijn we een boottocht in de baai gaan maken. De baai is bezaait met tientallen kleine en grote eilanden, velen in privaat en rijke handen. De tocht was zeer de moeite waard.
Gaan nu nog een stukje barbecuen en dat zit deze dag er op.
Ik heb geprobeerd om foto's toe te voegen, maar de blog laat maar max 200k toe, en mijn foto's hebben meer geheugen dan dat. Zal er dus wat moeten op vinden>
Het viel ons op hoe proper het daar allemaal was; nergens ook maar een stukje papier te zien. Zelfs in Chinatown viel dat op.
We hebben een bustocht gemaakt. Ge kent dat wel, zelfs in Antwerpen hebben ze tegenwoordig een hop-on-hop-off. De bezienswaardigheden die men bij elke halt wist te melden: hotels en shopping centra; nu en dan eens een gebouw, maar daar werd vooral niet mee overdreven. Heel Singapore lijkt dan ook wel een winkelcentrum. Wijnegem shopping maar dan een paar maten groter. Voor koopjes moet je echter vooral niet op Orchard Road zijn (de Meir van Singapore); alle grote merken hebben er hun winkel. Voor koopjes kun je wel terecht in Little India; de Indische wijk bulkt van de kleine winkeltjes waar afpingelen de regel is. Buiten een paar UV ringen voor de camera en wat horloges en T-shirts hebben we ons maar niet teveel laten gaan.
Het Chinese nieuwjaar is in aantocht, en dat kon je daar heel goed merken. De hele stad wordt zowat volgebouwd met bogen, en overal zie je versieringen. Op Orchard Road worden tribunes opgetrokken om van daaruit de grootste straatparade van Azie te kunnen bezien; zoiets als het carnaval van Rio klaarblijkelijk. Dat festijn heeft op 23 en 24 feb plaats, en alle straten zijn dan afgesloten in het centrum. Moet wat zijn; wie goesting heeft kan misschien eens gaan kijken?
De vluchten naar NZ zijn goed verlopen; alleen bijna niet geslapen, dat is dus wel even lastig. De aankomst in Auckland was echter niet zo prettig. Op de laatste vlucht had Erna een banaan gekregen; ze dacht die later op te eten. Edoch, in NZ zijn ze nogal streng op de invoer van fruit en een heleboel andere zaken. We mochten dan ook meteen een BOETE van 200 dollar betalen. Erna wou al meteen terug op de vlieger stappen van woede; ge kent haar toch ook hoe ze dan reageert.
Daarna maar onze campervan oppikken; het is wel een oude bak, maar het valt wel mee. De slaapruimte is in elk geval groot genoeg; voor de rest is het aanpassen natuurlijk.
Gisterenavond hebben ze aan de noordkust van Auckland gekampeerd; mooi zicht op de baai. We zijn maar een hapje gaan eten in de voorstad daar. We hadden in het Belgische cafe Blankenberge (jawel) mosselen kunnen gaan eten, maar daar komen we niet voor naar NZ nietwaar.
Vandaag naar het noorden, naar de Bay of Islands. Heel heuvelachtig, met vaak pittige hellingen waar onze camper behoorlijk moet puffen. We zitten nu in Paihua, en gaan morgen o.a. een boottocht maken. Ook nu ligt de camping weer aan de baai, het zicht is in de prijs inbegrepen. Het water is heerlijk van temperatuur, als Erna er al ingaat dan moet het wel warm genoeg zijn me dunkt.
Vlucht naar Singapore goed verlopen. Goed kunnen slapen, dan gaat het een stuk sneller natuurlijk.
Gisterenavond nog een hapje gaan eten aan de Singapore rivier; keuwe zat daar aan restaurants, allem lamgs de rivier dus lekker koel.
Vandaag Singapore bezocht. Chinatown, Litle India en Orchard Road. Veel winkels gezien dus; veel anders is hier trouwens niet. Ook nog een City tour gedaan met een bus, en nu zitten we alweer op de luchthaven; op weg naar NZ dus.
Singapore blijft toch wel speciaal; grote stad, maar met heel veel groen. Openbaar vervoer overal, en proper.
De Maori's zijn een welgekend begrip. Van oorsprong zijn het Polynesiërs die rond het jaar 1000 in Nieuw Zeeland terechtkwamen met hun boten. Ze hadden dan wel planten en dieren bij, maar die waren helemaal niet aangepast aan het koelere klilmaat van het Zuideiland. Dankzij de overvloedige eigen fauna van NZ (veel vis en vogels) konden ze het overleven. Aand landbouw gingen ze pas doen vanafhet jaar 1300. Naarmate de jacht en de landbouw beter werden georganiseerd, ontstond er tijd voor kunst; vooral het houtsnijwerk werd sterk ontwikkeld.
Het zachtere klimaat van het Nordeiland bleek beter geschikt voor landbouw, en dus trokken de Maori's steeds talrijker noordwaarts. Wanneer de eerste Europeanen er in de 17de eeuw aankwamen woonde 95% van de bevolking op het Noordeiland.
De nederalnder Abel Tasman, in dienst van de VOC, was de eerste die NZ ontdekte. Een roeiboot met soldaten die aan wal wilde gaan, werd door de Maori's in de pan gehakt, en Tasman blies meteen maar terug de aftocht.
100 jaar werden de Maori's met rust gelaten, tot onze vriend Cook er in 1769 aanlandde. Na een aantal clashes slaagde hij er toch in om een handelspost op te zetten. Maar hij plantte ook de Britse vlag op één van de eilandjes, en claimde en passant maar het bezit ervan op.
Ook de Fransen hadden belangstelling voor NZ, maar bijna de hele 1ste expeditie werd een kopje kleiner gemaakt, en dus drongen ze niet verder aan.
Ondertussen was Australië als Brits estrafkolonie opgezet, en lonkten de Britten alsmaar meer naar NZ. Walvis- en zeehondenjagers zetten er een basis op, en knuppelden bijna de hele populatie zeehonden naar de eeuwige jachtvelden. Russel op het Noordeiland werd een belangrijk walviscentrum, vooral bevolkt door het uitschot uit de strafkolonie (het uitschot van het uitschot dus!).
De Maori's geraakten al handel drijvend aan wapens, en het spel zat op de wagen. De Maori's begonnen onder mekaar te vechten over landbezit; de Maori-vrouwen werden als prostituees aan de zeebonken verkocht, de europese ziekten, staken de kop op; dat alles leidde tot een ineenstorting van de zeer sterke stammenstructuur.
Rond 1815 verschenen de missionarissen op het toneel. Ze beschermden de Maori's wel tegen een te sterke exploitatie, maar vernieldden ook veel van hun kunstwerken, wegens te sterk expliciet sexistisch getint.
In 1831 vroegen de Maori chiefs de Britse kroon om becherming tegen de Australische indringing. Deze vraag werd later voor de Britten de justificatie voor hun bezetting van het eiland. Eerst werd er ene Busby afgevaardigd, om goed erelaties met de missionarissen en de Maori Chiefs op te bouwen, en de handel te bevorderen. Omdat hij echter het Australische uitschot wilde terugsturen, kwam hij in conflict met de gouverneur van Australië. Hij zette de Maori Chiefs ook aan zich als "United Tribes of NZ" uit te roepen. Dat viel dan weer niet zo goed in England zelf.
Er werd dus wat over en weer onderhandeld, en in 1841 werd het verdrag van Waitangi getekend. De Maori werd controle over hun land gegarandeerd in ruil voor het verlies van hun soevereiniteit. Zoals wel meer gebeurde, werden de Maori's in de luren gelegd. Veel van de gebruikte termen van het verdrag waren hen onbekend, en weerden door Brittenen Maori's anders uitgelegd.
De Maori's moesten om aan inkolmsten te komen, veel van hun land tegen spotprijzen aan de Britse regering verkopen, die het dan duur aan Europese kolonisten doorverkocht.Omdat de Europese landeigenaars alsmaar driester werden, vonden er meer en meer conflicten plaats, die uiteindelijk in een regelrechte oorlog ontaarde. De Maori bevolking werd tussen 1860 en 1880 op één vierde teruggebracht, terwijl de niet-Maori bevolking bijna vertienvoudigde.
Gedurende bijna 100 jaar zou de ontwikkeling van het land steeds meer aan de Maori's voorbijgaan (waar hebben we dat nog gehoord?). Pas in 1980 werden door de rechtbanken weer landclaims aan de Maori's toegekend, en tellen ze weer mee in de nieuwe staat Nieuw Zeeland.
Onze eerste bestemming na aankomst in Auckland, wordt de "Bay of Islands" ten noorden van Auckland, met een bezoek aan de Waitangi Treaty Grounds.
Toen we deze zomer de vlucht vastlegden naar Nieuw Zeeland leek dat allemaal nog zo ver weg. Nu komt d evertrekdtaum echter met rasse schreden dichterbij.
Ik ben zopas de tickets gaan halen plus de nodige vouchers voor hotel onderweg en voor Inter-Island ferry (ferry tussen noord- en zuideiland). Nu kunnen we echt niet meer terug; zouden we ook niet willen trouwens.
Als nu ook Erna haar gehoest en haar griepaanval nog beteren tegen zondag, dan zullen de eerste vluchten wel meevallen.
In detail weergeven hoe de trip eruit ziet zou veel te ver gaan; en dan is ook de verrassing eruit. Trouwens we hebben (zeer tegen onze gewoonte in) slechts zeer beperkte reservaties gemaakt. Alleen eerste nacht in NZ en 3 dagen in Taupo; voor de rest zien we het wel waar we 's avonds terechtkomen.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
