Onbekend is onbemind. De Camellia japonica komt uitspronkelijk uit Japan, uit de bergwouden. Deze plant met prachtige bloemen kan je nochtans veel voldoening geven op het vlak van kleurenpracht. De Camellia behoudt haar blad en bloeit binnenshuis in de winter. Een grote troef is de waaier variëteiten waaruit men kan kiezen: van kleine anemoonachtige bloemen tot pioen- en roosachtige met goed gevulde bloemen. Wanneer u ze in huis plaatst zoekt u bij voorkeur een lichte, koele plek. Overdag een max. temperatuur van 14°C en de plant nooit in een direct zonlicht plaatsen. De plant om de twee weken voeding geven en half mei mag de palnt opnieuw buiten geplaatst worden. Als de plant te groot wordt (+ 2m), kunt u ze buiten laten overwinteren, maar dan wel goed beschermen met jute zakken of noppenfolie. Nog dit: de pot of kuip koel houden en NOOIT draaien. In de winter worden bloemknoppen gevormd die vanaf maart opengaan.
Een kaars en een bloem voor het verzorgingspersoneel..... zij die zich dagelijks inzetten voor het welzijn van de bewoners in rusthuizen. Ook in het rusthuis Hof ter Lande werden de verzorgenden in de bloemen gezet. Bijzonder was het zelfgemaakt geschenkje van de bewoners. Een kaars, symbool van het licht, met liefde gemaakt voor hun verzorgers.......
Ook in de winter en zeker net vóór de winter is er aan een vijver altijd iets te doen. Hieronder vind je een opsomming van werkjes die zeker kunnen gebeuren. (foto: Pedro)
* De lissedodde is nu niet meer actief en kan afgesneden worden. De sigaren kan men gebruiken in bloemstukken en decoratie. * Niet winterharde waterplanten zoals de waterhyacint kun je best voor de eerste vorst uit de vijver verwijderen. Deze planten kun je dan gedurende de winter in een emmer zetten die op een vorstvrije maar lichte plaats gezet wordt. * De waterlelie kan uitgedund worden d.m.v. afscheuring, idem voor de lissedodde. * Wie dichtbij zijn vijver bomen of hoge struiken heeft staan kan daar best tijdens de bladval een net over spannen of zonder fout dagelijks de bladeren uit de vijver ruimen met een schepnet. Rotte bladeren zorgen voor verzuring in de vijver. * Met de koudere temperaturen worden de vissen minder actief en mogen ze minder eten krijgen. * Verwijder alle decoratieve voorwerpen uit de vijver vóór de vorst, zo vermijd je het kapot vriezen van de voorwerpen behalve voorwerpen die bestemd zijn om het wateroppervlak open te houden bij vorst. * Bij vorst kan je d.m.v. een klein pak stro het wateroppervlak 'open' houden. Op die manier blijft er zuurstof in de vijver komen. * Wanneer de vijver dicht gevroren is dan kap je bij voorkeur GEEN gat in het ijs. (De vissen geraken hierdoor gestresseerd.) Bij sneeuwval op een dichtgevroren vijver: de sneeuw zorgt voor een isolatielaag en voorkomt dat de vijver verder dicht vriest. * Verder laat je de vijver in de winter gerust en geniet van de eventuele bezoekers zoals mezen, roodborstjes, bosduiven en een op zijn honger zittende reiger.......
@ Zoals de weersheilige het eind oktober heeft gedaan, zo zal Allerheilige ermee verder gaan @
Om mee in te spelen op de opwarming van de aarde kan je misschien ook overwegen om een vijgenboom (Ficus carica) te planten in je tuin.
De vijgenboom is afkomstig uit het Middellandse Zee-gebied waar zijn vruchten al sinds de Oudheid werden gegeten. Er bestaan meer dan 750 rassen van vijgebomen maar alleen een beperkte groep geeft vijgen die onder ons klimaat iedere zomer rijp worden. De enige vereiste is dat u hem een plaats geeft waar de vijgeboom over genoeg warmte en zon beschikt. Het vruchtvlees van verse vijgen bevat bijzonder veel essentiële voedingselementen. Vijgen zijn rijk aan calcium, magnesium en vezels, en bevatten (vers) zeer weinig calorieën.
· De vraag des levens is: Gaan we door of slaan we af? Maar voor de meesten is het: Slaan we door of gaan we af?
· Geld lijkt op vet. Van beide is er genoeg, maar altijd op de verkeerde plaatsen.
· In al onze ijver om sportief te blijven parkeren we onze auto toch zo dicht mogelijk bij de sporthal.
· Alle paddestoelen zijn eetbaar. Weliswaar zijn er paddestoelen die je maar een keer kunt eten.
· Op een dag vind je de vrouw van je leven en dan ben je al getrouwd, natuurlijk.
· Als je een keus moet maken en je doet het niet, is dat op zich een keus.
· De natuur is een wonder. Een miljoen jaar geleden wist nog niemand dat de mensen een bril zouden dragen en toch staan onze oren op de goede plaats.
· Een atoomoorlog heeft ook zijn voordelen. Volgens deskundigen zou die maar acht uur duren. 's Avonds zijn we dus terug thuis.
· Elk huisje heeft z'n kruisje, elk meisje heeft haar muisje, elke jongen heeft iets hangen om dat meisje mee te vangen !
· Mooie meisjes zijn net eekhoorntjes......ze vallen voor alle eikels
· "Verdomme" vloekt de koffie, "ik sta hier al 5 min. heet en niemand die mij pakt. "Had dat dan gezegd" zegt de thee, "ik sta hier al 5 min. te trekken"
· "Geef mij maar een joint," zei de goudvis. "Dan word ik haai."
· Als je neus 180 graden gedraaid zat, zou je bij regenval verdrinken.
· Drinken doe ik uitsluitend om mijn vrouw aantrekkelijker te maken.
· Elke getrouwde man weet waarom ze aan orkanen vrouwennamen geven.
· Vreemd gaan is met het goede been uit het verkeerde bed stappen.
· Vriend: iemand die tijdens je leven tegen je zegt wat anderen na je dood vertellen.
· Ik was een mooie baby. Maar in het ziekenhuis hebben ze mij verwisseld.
· Het enige plezierige aan je eigen fouten is dat je er soms anderen gelukkig mee maakt.
· Wees vriendelijk tegen uw kinderen, zij kiezen later uw tehuis.
(Ingezonden door Betty Meeuws, jawel zus van.....)
Men moet eigenlijk Yin - Kuo zeggen, of zilveren abrikoos volgens zijn Chinese naam. Deze plant bestaat al zo'n 200 miljoen jaar. Aangetoont aan de hand van fossiele vondsten. Het is het laatst levende familielid van een plantenfamilie die al voorkwam in de tijd van de dinosaurussen. De bijzonder gevormde bladeren van de Ginkgo doen ons in het mooie herfstlicht denken aan gouden waaiertjes. Midden de 18de eeuw werd deze plant van China overgebracht naar Europa. Het is een driehoekvormige, bladverliezende boom. De vorm van de bladeren kan lichtjes verschillen, naargelang de biotoop waarin hij leeft en zijn geslacht. Zijn bladeren zijn in elk geval tweelobbig, met soms een lichte insnijding dir de lobben scheidt. Zijn grijze stam is tamelijk massief, met langsvormige barsten. Meet de ouderdom ontstaan onderaan de stal sponsachtige uitwassen, die uitbundig botten. Hij kan een hoogte van 30 meter bereiken. Zijn vorm verandert met de leeftijd en na eeuwen begint hij kaarsvormig te groeien. In China wordt hij als een klassieke boom gevormd, volgens zijn "jonger" uitzicht. De Japanners geven de voorkeur aan zijn "eeuwig" uiterlijk en geven hem zijn welbekende karakteristieke vorm : de vlam die kaarsrecht ten hemel reikt.
Jammer dat het centrum van de stad Herentals 'open' ligt en dan die hoge kranen...... mooie foto's van dit historische stadscentrum zijn dan niet te maken. Wel eentje van het prachtige begijnhof aldaar. Het Herentalse Begijnhof is één van de oudste begijnhoven van het oude hertogdom Brabant en van de Kempen. Reeds vóór 1266 werd het 'oude Begijnhof' op het Nieuwland tegenover het oude gasthuis opgericht. Dit begijnhof was een groot hof dat in 1470 ruim 300 begijnen telde. Om strategische redenen werd het oude Begijnhof tijdens de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) in 1578 door het Staatsgarnizoen gesloopt. Nadat het Spaanse gezag te Herentals was hersteld gaf de magistraat in 1590 de toelating om het Begijnhof herop te richten aan de Burchtstraat. Daar beleefde het Begijnhof een nieuwe, relatieve bloei. In 1951 werd te Herentals de laatste begijn geprofest. (Foto: het Convent)
De Slagmolen van Lille Al in 1465 werd een eerste keer melding gemaakt van een rosolie- of slagmolen in Lille. De installatie werd twee maal verplaatst: in 1678 en 1830. Op 1 januari 1836 werd de inrichting zwaar beschadigd door een brand. Er werd toen een koppel pletstenen gehaald uit West- of Oost-Vlaanderen, met lopers van 2,3 meter diameter. In 1916 werd een armgasmotor en een graanmolen toegevoegd. Sinds de restauratie van 1986 wordt er wekelijks smout geslagen. Op 1 februari 1993 werd de molen (met inbegrip van het molengebouw en alle roerend werk) beschermd als monument en samen met zijn omgeving als dorpsgezicht. De molen slaat "sloorzaad" tot "smout", bakolie voor smoutebollen en nieuwe aardappelen. Hij is in werking elke laatste zondag van mei tot en met september van 13 tot 18 uur en op afspraak. Lekkere smoutebollen......
Mispels zijn oude, Europese vruchten die de laatste jaren een beetje in de vergetelheid geraakt zijn. Vroeger was de mispel algemeen bekend en werd hij in heel veel tuinen aangeplant om bovenstaande reden. Het waren de Romeinen die ze uit klein Azië naar Europa brachten.
Mispels groeien aan kleine, struikachtige bomen. Linnaeus gaf aan de mispel de Latijnse naam Mespilus germanica, omdat hij dacht dat die in Duitsland van nature groeiden. Nu zie je ze nog nauwelijks omdat ze nog maar zelden aangeplant worden. Helaas want in het voorjaar bloeit deze stuik of boompje rijk en is dan beladen met grote witte bloemen die bovendien nog aantrekkelijk geuren. De vruchten zijn in de herfst als ze overrijp zijn bijzonder lekker!
Er kan heerlijke jam of gelei van worden gemaakt. De gelei is een tractatie bij (water)wild en lamsvlees. De gelei wordt gemaakt door de vruchten in een pan onder water te zetten, ze op een laag vuur te stoven, totdat ze gaar zijn. Giet de vruchten uit door een zeef en voeg 500 gram suiker toe per 750 cc. Kook de vloeistof in tot de gewenste dikte en laat deze afkoelen.
Herfstwandeling. Wandelen langs boswegeltjes en dreven die bedekt zijn met veelkleurige balderen. Bladeren ritselen onder je voeten. De lage zon geeft een mooi schaduw- en lichtspel door de bomen. Vogels die fluiten en eekhoorns die met bolle wangen hun voorraad opdoen. Genieten, genieten en nog eens genieten van de pure natuur en zuivere lucht die de bossen ons geven. Kijken naar en het opsnuiven van het rothout. Natuurlijke biotoop, niks gaat verloren. Zo bijvoorbeeld wandelen in het Prinsenpark te Retie. Het Prinsenpark (215 ha) bestaat vooral uit bossen met wandelwegen. De weiden aan de rand van het domein zorgen voor enkele mooie vergezichten. De Gertry vijver wordt druk bezocht door heel wat watervogels. Zowel de natuurliefhebber als de gewone wandelaar voelen zich thuis in dit domein. Men kan vrij rondwandelen of gebruik maken van de vijf bewegwijzerde routes. Een uitgestippelde wandeling van 2,5 kilometer is ook geschikt voor rolwagens. Ter plaatse zijn enkele rolwagens gratis te reserveren.
Na de winter is het altijd leuk om je tuin of terras weer vroeg op kleur te hebben. Crocussen, hyncinten en tulpen, zijn de bloemen die al vroeg hun best doen om je tuin of balkon op te fleuren. Elk bolgewas heeft zijn eigen bloeitijd. De traditionele voorjaarbodes zijn de sneeuwklokjes en de winterakonieten. Daarna komen de crocussen, narcissen en de vroege tulpen. Vanaf april is het de beurt aan blauwe druifjes, tulpen en de keizerkronen (Fritillaria's). Bloembollen in potten of bakken.....In het algemeen zullen de bollen in potten niet te lijdenhebben van de winterkoude. Maar zet de bollen toch niet te dicht tegen de potrand want juist daar dringt de vorst binnen. Bij heel strenge vorst kan je de potten inpakken met noppenfolie. Nog een tip: Terracotta-potten kunnen kapot vriezen. De aarde in de pot zet uit door de vorst, wil je dat voorkomen plaatst de bollen dan eerst in een platiek binnenpot. Mogelijke bollen: sneeuwklokje, crocus, hyacint, blauwe druifjes, narcis, tulp, keizerskroon........
Met vertrek in Gierle centrum richting 'Lilse Bergen'naar knooppunt 79. Vandaar over het Achtzalighedenpad' naar Wechelderzande. Kp 80-53. Via het prachtige Blommerschot Kp 91, Zoerseldreef Kp 92 , Zoerselbos en het Boshuisje Kp93 naar Halle en de Dobbelhoeve aan Kp 26. Hier volgen we het 'Antitankkanaal'. Dit idyllisch fiets- en wandelpad laveert langsheen dit historisch kanaaltje over een afstand van 12 km tot aan het kanaal Dessel-Turnhout-Schoten. Kp 41. Verder via Kp 40, 98, 38, 85, 71 72 tot aan brug 6 in Beerse. Terug naar Gierle centrum via Beerse industrie en de lilse Bergen. Totaal 69 km volgens teller. (foto Pedro: KP26 antitankkanaal)
Het is lange tijd een raadsel gebleven waarom de wijnboeren in Frankrijk zelden vermoeide benen hadden, tot iemand op het lang bewaarde geheim van de kruidenleer stuitte. De Franse wijnboeren hadden de gewoonte om de rode wijnstokbladeren te verzamelen die tijdens de druivenoogst in overvloed aanwezig waren en hier aftreksels van te maken en pasta-achtige kompressen. De aftreksels werden in flessen gegoten en regelmatig in kleine hoeveelheden ingenomen. De pasta van de wijnbladeren werd gebruikt om de vermoeide benen mee in te smeren.Men had een waardevol kruidenmiddel ontdekt.
Inmiddels is vastgesteld wat de actieve bestanddelen van rode wijnstokbladeren zijn. De extracten zijn verder ontwikkeld tot een moderne zuiver plantaardig product. Deze periode markeerde de geboorte van het product Antistax®. (info: Antistax)
Vorselaar is gelegen in de Kempen, in het hart van de Belgische provincie Antwerpen, ongeveer 25 kilometer ten oosten van de stad Antwerpen. Kerkelijk behoorde de Vorselaarse Sint-Pietersparochie in de Middeleeuwen aan het kapittel van Kamerijk en was ze de moederparochie voor Lille en Poederlee. Eind 13° - begin 14° eeuw kwam Vorselaar wereldlijk aan de Heren van Rotselaar, kasteleins van de hertogen van Brabant. Deze bouwden een waterburcht nabij de weg Antwerpen-Turnhout, vermoedelijk een onderdeel van de handelsweg naar Keulen.
Eind 13° - begin 14° eeuw kwam Vorselaar wereldlijk aan de Heren van Rotselaar, kasteleins van de hertogen van Brabant. Deze bouwden een waterburcht nabij de weg Antwerpen-Turnhout, vermoedelijk een onderdeel van de handelsweg naar Keulen.
In de 16° eeuw kwam de heerlijkheid onder het bewid van Cornelis van Bergen en vervolgensonder de Arenbergers, die meestal elders verbleven en het dorp bestuurden via de drossaard. In 1663 werd Vorselaar door Karel Eugeen van Arenberg verkocht aan Jan-Baptist Proost, raadsheer bij de Raad van Brabant. In deze periode werd het kasteel herbouwd en werd het domein aangelegd met veel dreven. Onder andere door deze investeringen kwam de familie Proost in financiële problemen en werden dorp en kasteel in 1716 verkocht aan Phillipe Lodewijk de Pret, oud-burgemeester van Antwerpen. Diens dochter Annemarie trouwde met Karel-Philips van de Werve, lid van een belangrijk Antwerps geslacht, die in 1768 van keizerin Maria Theresia de titel van graaf ontving.
De familie van de Werve verbouwde het Vorselaarse kasteel tot een smaakvol waterslot in een uitgestrekt domein. De macht van deze familie werd gesymboliseerd in de kaak op het marktplein. In 1898 trouwde Maria-Louise van de Werve met baron Eduard de Borrekens.
Tot omstreeks 1900 was Vorselaar bijna volledig agrarisch. Nadien deed de diamantnijverheid haar intrede, een activiteit die de laatste decennia teruggelopen is. De laatste 20 jaar werd Vorselaar toenemend een woondorp. (info: heemkundige kring)
Over mezelf... Ik ben Pierre V alias Pedro Op Sinterklaasdag, anno 1948, ben ik als Mechelaar de wereld op gezet. Nu al geruime tijd woonachtig in "mijn dorp in de Kempen". Hobby's: Fietsen in de vrije natuur Geocaching en koffieleut... Heb net een fietstocht als peregrino naar Santiago de Compostela achter de rug ten voordele van... LCH Belgium vzw (Langerhans Cel Histiocytose)
(foto: HV)
