Voel me 'herboren', net zoals na een lange winterslaap... Er is dan ook zoveel gebeurd op korte tijd. Maar nooit jammeren, ooit komt er meestal een einde aan alle ellende. Heb bovendien vooral tijdens de laatste dagen weer ervaren dat er nog zoveel (ook jonge !!!) mensen zijn die anderen met hun groot en warm hart helpen waar het ook maar kan. Het is zo'n fijn gevoel écht te ervaren dat behulpzaamheid, een luisterend oor en een hart voor mens-en dier nog steeds bestaan in 2007. Als je alleen luistert en kijkt naar nieuws, Terzake en Panorama krijg je toch een éénzijdig beeld van de mensen, andere (vreemde) culturen en andere godsdiensten. EERLIJKHEID, HULP, MEDEMENSELIJKHEID, VERDRAAGZAAMHEID, ... bestaan gelukkig nog steeds. Daarbij denk ik vooral aan die vier jonge meisjes van de Chiro én mijn Marokaanse buurjongen: 'LINGUA EGALE, PAROLES DIFFERENTE' (wie 't niet kent zoekt het effe op; het is voor 101% waar). Zij, jonge mensen, komen zeker goed terecht in onze maatschappij. Met zijn vijven vormden ze 'letterlijk' een cordon, maar wél een mooi cordon die me tot aan mijn voordeur brachten. Zo vriendelijk en lief; als ze zo blijven zie ik de (politieke) toekomst heel positief; wat onze geachte heren/vrouwen politiekers er nu ook van bakken. Heb mijn helpers in nood vriendelijk bedankt; dat hebben ze écht wel verdiend.
En nu 2007... Wat zal het brengen ? Alleen ziekte en problemen ? A.U.B. ... laat maar komen wat moet MAAR laat het een jaar vol HUMOR zijn !!!
Waarom, oh waarom niets meer geschreven in m'n blogje ? Heel simpel... ben weer wekenlang 'uitgeschakeld' geweest door ziekte. Zoveel mooie momenten en dagen geleefd als een kastplant en er door niets of niemand letterlijk 'uitgetrokken'; het ging gewoon niet... Nu de feestdagen allemaal voorbij zijn kom ik als een worm uit de aarde gekropen en onderzoek de ganse omgeving.
Hoera, hoera,... ik ben weer bij de levenden, dus begint 2007 gelukkig 'normaal' én hopelijk blijft dat nog lang zo. Er is tijdens die lange weken zoveel gebeurd bij en met mijn geliefden, ... kan dat alles niet helemaal typen en schrijf er daarom ook geen enkel woord over ('t zit in mijn hart en m'n hoofd en blijft daar veilig).
Ben sinds vanmiddag pas begonnen aan de lange schrijfklus van de Kerst-en Nieuwjaarskaarten. Weer zoveel kaarten gekregen sinds half december, moet al die lieve mensen met hun beste wensen en attenties heel hartelijk bedanken; het is ieder jaar een feest om die kaarten te openen en vooral te lezen, en eind januari van het nieuwe jaar als een aardig pakket bij de verzameling van zoveel jaren terug te voegen.
Ben moe, 't is al laat; morgen hopelijk gezond weer op.
Twee prachtige, warme én heel gezellige dagen samengeweest met Hannah, Mathijs, Noor en Lukas...
Was dinsdag vroeg bij Karen en Wout, Karen was al vertrokken en voor Wout was het ook 'vlug-vlug-vlug'... De bengels waren zo lief maar 't duurde wel enige tijd voor ze alle vier klaar waren voor de school. En wij te voet op stap met Noor en Lukas in de buggy. Hannah had me een omslag gegeven met ???
Ik mocht hem pas opendoen als 'k terugkeerde naar hun thuis. Maar kon het niet laten, ben véél te nieuwsgierig, en opende de omslag aan de schoolpoort.
Wat een fijne én lieve verrassing !!! Ons Hannah had een brief geschreven met mooie tekeningen erbij van Sinterklaas, Zwarte Pieten en een groot hart met m'n naam erin. De lieverd schreef het volgende (mét de taalfouten erbij; dat maakt het uniek en heel écht): lieve oma; - lieve oma ik mis je; - kom je nog eens bij ons thuis; - het gaat woensdag; - en is het goed met je; - ik hoop van wel; - en ik gaa mijn sgoen zeten; - want sinterklaas kan koomen; - veel groetjes van hannah ==>> dan SMELT mijn hart; die lieve schat !
Kon tijdens de schooluren lezen zoveel 'k wou; lectuur hebben K en W in overvloed maar ik heb eerst gekookt ( dan moet Wout dat eens een keertje niet doen ). Dinsdag hun favoriete pastagerecht gemaakt en woensdag frit met rauwkost en vlees. Kan niet precies meer herhalen wat-én waarmee we allemaal gespeeld hebben, maar dat doet er echt niet toe want we hebben ons twee dagen HEEL GOED geamuseerd. Dinsdagavond hun schoen gezet en ja, de Goede Sint bracht lekkers. Die gezichtjes zien op dat moment is geweldig...
Karen kwam woe weer thuis rond 19 uur; tijd om afscheid te nemen van m'n vier bengels... Gelukkig ga 'k volgend weekend terug, dan kunnen wij spelen terwijl mama en papa inpakken voor de grote verhuis. Het is bij hen bijna altijd druk-druk-druk... maar 't is er altijd wel een leuke 'boel'...
Twee fijne dagen in het vooruitzicht... Karen belde zoëven met de vraag of 'k me morgen en woensdag met m'n kleinkinderen kan bezighouden na de schooluren. NATUURLIJK !!! Kan me niets mooiers en gezelligers voorstellen; heb met Karen besproken dat ik haar vier 'bollebozen' ook graag naar school breng én ophaal. Dat lijkt haar een goed idee; zij moet voor haar job twee volle dagen naar een conferentie en Wout wilde wel vrijaf nemen op z'n werk maar... met de komende verhuis kan ie nu moeilijk tweemaal vrij nemen. Dat Karen om hulp vroeg vind ik geweldig; ik zie mijn liefste kleinkinderen al zo weinig... Heb dikwijls gedacht in de voorbije jaren dat ze hun kinderen niet aan mij wilden toevertrouwen en dat deed erg pijn... Waarom het nu wél mag, mag Joost weten; als ik maar kinderoppas mag zijn. Heb in de voorraadkast genoeg Sinterklaassnoep gevonden; voor alle vier nét evenveel. Niet téveel... anders kijken papa en mama heel sip of steken ze de boel ver weg. Heb ook nog spel- en kleurboeken gevonden, daarvoor zijn ze altijd te vinden.
Eén telefoontje... en daardoor twee dagen plezier plus hetzelfde ritueel volgend weekend ==>> ZALIG !!!
Had Karen (en Wout) beloofd op mijn vier kleinkinderen te 'letten' gedurende alle weekends voor 15 december a.s. ( op die dag vindt hun grote verhuis plaats van Hasselt naar Mettekoven ). Dit weekend ging dat niet door ( nog teveel pijn gehad en moet alles kalm aanpakken van Dr. Wyndaele ) maar de volgende weekends gaan de kleinkinderen en ik ons goed amuseren... terwijl Karen en Wout hun hele 'hebben en houden' inpakken. Daarbij kunnen ze hun kinderen NIET gebruiken. Hannah en Mathijs belden daarnet: 'Oma, waarom ben je niet gekomen?' Heb hen beloofd dat ik de volgende drie weekends zeker bij hen zal zijn en dat we allerlei fijne dingen gaan doen. Mathijs vraagt ook of De Goede Sint al bij me is geweest ( bij hen wel ): jaja, Sinterklaas komt ook bij oma met kleine pakjes en snoep voor hem, Hannah, Noor en Lukas... én die kapoen is daar heel tevreden over. Hannah wil zo rap mogelijk haar schoolrapport laten zien ( met zeer goede cijfers volgens Wout ); beloof m'n prinsesje haar ganse rapport aandachtig te lezen en daar is ze ook blij om. Die vier schattebollen ( 't zijn net stralende sterretjes ) zijn gelukkig nog steeds blij met een kleinigheid. Heb Hannah en Mathijs ook beloofd dat we samen gaan schaatsen. Weet nog niet goed hoe dat te organiseren; ik schaats zelf heel graag maar moet ook Mathijs helpen op het ijs én op Lukas en Noor letten... we zullen dan wel zien...
Lieven pas gisteravond laat naar zijn thuis. Het was heel gezellig met zijn tweetjes en hij heeft lekker gekookt. Vandaag een prachtige herfstdag met veel zon (alle ramen en deuren konden nog eens open tot +/- 18 uur). Mijn moeder kwam rond 13 uur op bezoek; ze voelde zich zo eenzaam (daar kan ik inkomen) en had nét genoeg energie om tot hier te komen (wist niet dat ze kwam; had haar anders met de auto gehaald en teruggebracht). Wegens buikpijn (ondanks de sterke pijnstiller) lag 'k uitgestrekt op de canapé; ons mema sprak weer over al zo dikwijls vertelde verhalen; ze is zich daar gelukkig niet bewust van maar de toehoorder wordt er 'wreed ambetant' van...
Ze bleef maar draven én doordraven over een sleutel die ze verloren had; ik werd dat gedram zo beu dat 'k haar de originele sleutel vroeg en bij de slotenmaker direkt een copie liet maken (ons mema had haar natje en droogje en veel leesvoer zodat ze zich zeker een 30-tal minuten alleen kon bezighouden).
Een sleutel laten bijmaken is driemaal niks MAAR ze verliest allerlei zaken die niet zo vlug vervangbaar zijn. Bovendien vindt ze achteraf haar 'boeltje' terug dus heeft ze nu van allerlei zaken twee-of drie stuks. Hier 'tegenin' gaan heeft totaal geen zin, ze gelooft geen enkel mens, ook haar kinderen niet. We moeten dat (zoals zoveel andere zaken) maar laten gebeuren en accepteren én er zeker niet negatief over spreken... het haalt geen sikkepit uit...
Ik heb geen snoep of koeken in huis, wist niet dat ons mema zou komen; bij een tas geurige koffie zegt ze plots:' Dat haalt ook niks uit, koffie zonder iets erbij'. Zo kan een mens natuurlijk nooit tevreden zijn... Ze wil TV zien en ben er blij om; kan ik me ondertussen met de computer bezighouden.
Lieven komt onverwacht weer op bezoek (Oef !); hij is moe, heeft honger en dorst na het werken in zijn huis. Ik heb gelukkig al eten gekookt, nét hetgeen hij op verlekkerd is: minestronesoep en witloof in hesp met veel kaassaus plus aardappelsoufflé met een korstje. We laten het ons smaken; m'n moeder eet niet mee want ze lust dat niet... Ben zo blij dat mijn lieve zoon er weer is, we hebben toch nog allerlei te bespreken; helaas is ons mema NIET geïnteresseerd en vraagt om haar naar huis te brengen; Lieven doet dat met veel plezier en als hij terug is zegt hij met volle overtuiging: 'Die moeder van jou is toch een échte zeurtrien en ik hoop dat jij nooit zo wordt' (moet binnensmonds lachen: ik hoop VAN GANSER HARTE dat ik NOOIT word zoals zij...).
Met Lieven nog gezellig gepraat over 'de kleine dingen des levens' en samen genoten van muziek die we allebei appreciëren. Als hij nog klusjes zou hebben in zijn huis belt ie me op of ik kan helpen. ZEKER EN VAST !!! Nog een dikke knuffel voor hij naar zijn vrienden rijdt. Wat heb ik toch een fantastische zoon !
Net een lange telefoon van mijn liefste zoon gehad. Hij moet tot en met vrijdag a.s. voor zijn werk in Peer zijn en vroeg of ie bij mij kon overnachten ==>> NATUURLIJK ! Ben altijd blij met zijn gezelschap en dan kunnen we 's avonds nog eens goed bijpraten. Ook al afgesproken dat hij na het werk driemaal eten klaarmaakt. Koken is ook voor Lieven een echte hobby; heb hem in zijn prille jeugd leren koken en bakken. Zijn specialiteit is eten op z'n Mexicaans; dat kan hij veel beter dan ik. Ook mijn Engelse vriend D. heeft gebeld met de vraag hoe het nu met me gaat; die lieve man voelt zich nogal eenzaam maar ik kan voorlopig niets ondernemen wat veel energie vergt. We hebben wél afgesproken samen weer gezellige uitstapjes te doen, zo vlug mogelijk, als 'k weer wat ben opgeknapt... Een leuk vooruitzicht !
Vanmorgen was ons Lief, m'n jongere zus, hier. Ze bracht allerlei boodschappen voor me mee maar ook een hoop appels (Boscoop) en okkernoten, fruit dat ik zo graag eet en zeker als het pas geoogst is. Ons Lief noch de anderen van de familie willen niet weten van onrijpe, zure appels; ik daarentegen vind ze nu juist op zijn lekkerst (altijd tegendraads, ben zo geboren en zal zo sterven). En okkernoten vinden ze evenmin lekker; ik kan me een ganse avond bezighouden met de noten te pellen én er ontzettend van genieten.
Ons Lief heeft een volle wasmand strijk gedaan (wat ik NIET wilde, maar zij bleef aandringen) én heeft bovendien uitvoerig afgestoft, stof gezogen en gedweild. Daarvoor ben ik haar echt dankbaar; die klussen kan 'k in een gezapig tempo gemakkelijk zelf doen behalve het poetsen (kan het nu echt niet, heb teveel pijn als ik nog maar enkele minuten bezig ben; dat komt doordat je bij het poetsen veel moet reiken en bukken... en daardoor ontstaat die 'slepende' pijn).
Karen belde net, ze had allerlei te vragen en uit te leggen... EN DAT BEN IK HELEMAAL NIET GEWOON VAN HAAR !!! Ze vroeg om op de klein mannen te passen in de volgende weekends want hun verhuis gebeurt op vrijdag 15 december a.s. NATUURLIJK wil ik voor mijn liefste kleinkinderen zorgen; het zijn de 'stralende zonnetjes' in mijn leven. Karen vroeg ook of ik al plannen had voor 24 en 25 december ==>> neen. Daarom nodigde zij en Wout me uit om Karen's verjaardag (op 24/12) en Kerstdag bij hen te vieren. WAT BEN IK BLIJ !!! Dit is de eerste keer sinds jaaaaaaren dat ik mag meevieren op haar verjaardag. Lieven komt dan ook; mijn ex gaat vieren bij zijn vader en zo is iedereen tevreden...
