Samen met Wim, Kristof en Jos zal ik deelnemen aan de Oxfam Trailwalk 2010 op 28 en 29 augustus. Meer info vindt u als u op de foto klikt. Onze groepsnaam is "De Genieters" en ons nummer 158.
Vandaag kies ik voor een Euraudax-tocht van Audax Haren die een 25 kilometertocht doorheen onze hoofdstad Brussel organiseren. Even na achten parkeer ik mijn auto aan het clubhuis van de MIVB en binnen zet ik me bij Katrien. De start was voorzien om 9 uur maar eerst moeten we nog een stukje met de tram naar Brussel-Noord, waar de eigenlijke start voorzien is. Wanneer we op de tram staan te wachten valt het water met bakken uit de lucht, hopelijk is het seffens wat beter want vanonder een paraplu kan je toch heel wat minder zien van de omgeving. In het station van Brussel-Noord komen er nog enkele wandelaars bij, waaronder Helga en Hugo, en om 9u40 zijn we klaar voor een onze tocht. Na tien minuutjes kunnen we onze paraplu opbergen, we zullen hem de rest van de dag niet meer nodig hebben Als eerste monument krijgen we de Begijnhofkerk te zien, de laatste tijd vooral in het nieuws omdat er regelmatig mensen zonder papieren inzitten. Even verderop zitten we in de winkelgalerij Passage Du Nord, en even later houden we halt op de Martelaarsplaats en krijgen we uitleg over de verschillende mooie gebouwen. We lopen een blokje om speciaal voor het Belgisch Centrum voor het Beeldverhaal, dat gevestigd is in het oude Waucquez-warenhuis, een prachtig art nouveau ontwerp van Victor Horta in 1906. We lopen rechts voorbij de Sint-Michielskathedraal en duiken de Sint-Hubertusgalerijen in. Een blik opzij in het Beenhouwerstraatje geeft een beetje een troosteloos zicht, het is helemaal nog geen weer om de terrasjes buiten te zetten. We zien van ver al de toren van het stadhuis, maar trekken verder naar de Anspachlaan waar we in de verte het Beursgebouw zien liggen. Na een bezoekje doorheen de Sint-Gorikshallen houden we nog even halt aan de Gulden Leeuw en daarna is het tijd voor de eerste rust in taverne Plattesteen in de Rue Marché au Charbon. Aangezien we met een hele grote groep zijn besluiten we met een deel van de groep om aan de overkant van de straat in Le Lombard iets te gaan drinken. Na twintig minuutjes kunnen we verder, na enkele meters sla ik even in paniek want ik ben mijn paraplu vergeten in het cafeetje, gelukkig heeft iemand hem meegenomen en hoef ik niet terug! We zijn vlakvij de Grote Markt, en het duurt dan ook niet lang voor we midden op het plein staan van de mooiste Markt van ons land! Mijn fototoestel heeft veel werk, al is dat al bijna de hele weg zo. Na de Grote Markt is het tijd voor een bezoekje aan de Marollen met zijn imposante Onze-Lieve-Vrouw ter Kapellekerk en het Egmontpark. Aan het kruispunt van de kleine ring en de Avenue Louise gaan we even ondergronds en bezoeken we de galerie Louise. Via de Livornostraat gaan we naar Elsene en komen voorbij het Conrad-hotel. Tussen de twee vijvers door maak ik een fotootje van het standbeeld aan de Gedachtenissquare, en even later na het oversteken van de spoorweg zijn we in etterbeek beland en gaan voorbij de Sint-Antoonkerk. Hier krijgen we ook een klein parkje voor de voeten geschoven, het Jean-Félix Hap park. Na 16 kilometer hebben we een tweede caférust in L'espérance aan de Place Jourdan, ik besluit om even aan te schuiven aan het frietkraam op het pleintje en mijn frietjes buiten op te eten, het zonnetje is er doorgekomen en daarmee is het genieten in openlucht. Tijd voor het laatste gedeelte met als start het Jubelpark. Ook hier moet mijn fototoestel zijn beste beentje voorzetten, en als we het Jubelpark uitkomen moet ik even lopen om de anderen terug in te halen. De laatste winkelgalerij die we vandaag bezoeken is de Galerie Cinquantaire, waar we binnenin een rondje omhoog gaan en waar je iedereen eens kan zien passeren. Daarna gaat het weer naar het clubhuis van de MIVB en even na half drie zit de tocht erop, snel nog de nodige stempeltjes en dan naar huis, na een prachtige stadstocht!
Stipt om 5 uur haal ik Rik op en samen rijden we richting Charleroi, na een dik uur en enig zoekwerk komen we aan in Nalinnes waar Les Marcheurs Du XII de Marcinelle hun 34e Marche du bois du Cazier organiseren. De startplaats is achter de kerk in zaaltje Foyer de Haies, en na het nodige papierwerk en ons ontbijt zijn we klaar voor een 50 kilometer tocht doorheen de zuidrand van Charleroi. Even na de start duiken we in het donker de natuur in en volgen een klein riviertje, gelukkig heb ik mijn zaklampje bij want anders had dit stukje parcours een ramp geweest. We horen het water van het riviertje, spijtig genoeg kunnen we er nog niets van zien. We komen uit aan het station van Beignée en even verderop krijgen we de eerste zware klim van de dag voorgeschoteld, het zal zeker de laatste niet zijn! Na een uurtje hebben we een eerste keer controle in het zaaltje VTT, waar we straks nog een keer zullen komen. Snel een stempeltje en weer op pad voor het volgende gedeelte naar Jamioulx. Het begint licht te worden en we kunnen beginnen genieten van de prachtige natuur hier. We duiken de vallei van de l'Eau d'Heure in langs een prachtige slingerende op- en neergaande bosweg en komen aan de rivier zelf die we oversteken, via het stationnetje komen we in het centrum van Jamioulx waar we controle hebben in het Syndicat d'Initiative, een wel heel klein zaaltje. Hier nemen we even de tijd voor een colaatje, de eerste tien kilometer zitten erop. Na de controle klimmen we naar het kerkje en trekken langs een zeer lange dreef doorheen de bossen van Marbaix en Gozée. Links en rechts van ons liggen overal gekapte bomen, hopelijk worden er hier nieuwe geplant. Na dit bosgedeelte moeten we doorheen velden met wegen waar hier en daar nog wat restanten van sneeuw te zien zijn. In de verte zien we een witte hoeve en als we er aankomen zien we er de derde controlepost voorstaan, een witte camionette. We blijven er even staan en drinken er iets, het hoge tempo en de wind over de vlaktes hebben me toch al wel een beetje vermoeid. Het volgende gedeelte brengt ons langs het dorpje Marbaix met de plaatselijke voetbalclub FC Marbaisien. We verlaten het dorp en krijgen weer lange veldwegen voorgeschoteld. Onderweg staan er regelmatig oude arduinen kapelletjes die hun beste tijd gehad hebben. In Thuillies hebben we onze vierde controlepost, groot is onze verbazing als blijkt dat dit in de living is van één van de clubleden Het is er binnen wel gezellig en knus, het is eens iets anders dan grote zalen We verlaten het huisje en zetten ons tocht verder doorheen Thuillies. Even verderop bezoeken we het mooie gehuchtje Ossogne met zijn 16e eeuwse kasteel en zijn molen. Langs een glooiiende veldweg gaan we naar Cour-Sur-Heure waar we een vijfde keer controle hebben. Op deze controle maken de 50km stappers een lus naar het dorp Berzée. Onderweg is er niet al teveel te zien, het parcours blijft op en neer gaan. Wanneer we weer in het zaaltje komen te Cour-Sur-Heure komen hebben we er bijna veertig kilometer opzitten, tijd voor iets te eten en te drinken. De volgende vijf kilometer brengen ons over een heuvelflank waar we een prachtig zicht hebben op de omgeving, en dankzij het kleine zonnetje krijg ik zowaar een lentegevoel. reeds van ver zien we het dorp Ham Sur Heure liggen met zijn prachtige kasteel. Dit bestaat uit twee lange vleugels met in het midden een trapezoïdale inkom en was van de prinsen van Merode. Nu zijn er de kantoren van het gemeentebestuur en het musea over het landelijke en ambachtelijke leven in gevestigd. We laten het kasteel rechts liggen en slaan linksaf naar het plaatselijke voetbalveld, dat in werkelijk erbarmelijke staat erbij ligt. Onze laatste controle hebben we in het zaaltje VTT waar we vanmorgen vroeg reeds geweest zijn. De laatste vijf kilometer brengen ons weer naar Nalinnes, waar we rond half drie aankomen. Binnen in het zaaltje is het druk, na even zoeken vinden we een plaatsje en trakteert Rik me nog op frietjes die me lekker smakelijk, zeker na zo'n knappe 50 kilometer tocht!
Dankzij de afgelasting van de voetbal (dank u koning winter) kan ik vandaag deelnemen aan de trofee harten vijf(tig) te Linkhout van wandelclub Horizon Donk. Dit is eerste van vijf vijftigkilometer tochten die je binnen een tijdspanne van twee jaar moet volbrengen voor de trofee. Terwijl ik over de E314 rij denk ik aan het meisje dat hier exact een jaar geleden werd doodgereden en waardoor we toen twee uur later zijn aangekomen in Linkhout, de tijd vliegt voorbij. Om kwart na zes kan ik mijn auto parkeren juist voor het kerkje en na het nodige papierwerk ben ik om half zeven klaar om eraan te beginnen. Buiten is het nog zeer donker en bitter koud, zeker wanneer we langs de oevers van het Schulensmeer passeren waar de wind vrij spel heeft. Ik kruip een beetje dieper in mijn jas en trek mijn muts nog wat dieper over mijn oren, wat duurt de winter toch lang dit jaar. Na een dik uur kou lijden komen we in het chalet van de Sint Annagilde waar we vorige maand ook te gast waren tijdens de tocht van Vos Schaffen. Na mijn stempeltje ga ik direct verder, het is nog wat vroeg voor even te rusten. Ik kom voorbij de Sint Annakapel in Mellaar die dateert uit 1748 en die gebouwd werd in opdracht van de Schuttersgilde. Via besneeuwde veldweggetjes trekken we naar Laren, waar we in de school OC St Ferdinand een tweede keer controle hebben. Ik neem even de tijd voor een broodje en een koffie, er staan reeds twaalf kilometer op de teller. Tijd voor een zeer mooie lus van negen kilometer op deze controle. Via het voetbalveld van Red Star Laren gaat het naar de Gestelse Heide en de Vallei van de Zwarte Beek. Onderweg gaan we over verschillende beekjes, onder andere de Halbeek, de Laarbeek en de Zwarte beek krijgen een bezoekje van de wandelaars. Na anderhalf uur ben ik weer in het schooltje waar het minder druk is dan daarstraks, raar eigenlijk. Tijd voor een lekker warm soepje, het is dan al wel licht maar de temperatuur zit nog altijd onder het vriespunt. In het vierde stuk steken we de E314 over en brengen we een bezoekje aan Lummen-centrum om daarna naar Tiewinkel te gaan. Onderweg zien we in de verte nog een kasteel en kom ik voorbij De Kiewit, een oude boerderij die uit leem is opgetrokken en die nu als buitenverblijf dient. In het centrum van Tiewinkel hebben we controle in het parochiecentrum, ooit ben ik hier eens vertrokken voor een tocht maar ik kan me niet meer herinneren welke. Binnen drink ik een colaatje en rust vijf minuutjes. Ook hier op deze controle maken we een lusje van zes kilometer. We komen tot aan de rand van de autosnelweg en wandelen voorbij de ingang van het Saint Paul kasteel. Dit kasteel in laat-classisictische stijl dateert uit 1850 en werd gebouwd als jachtslot voor de rijke Hasseltse jeneverstoker Paul Jacobs-Stellingwerf. Oorspronkelijk werd het kasteel Lagerdal genoemd omdat het gebouwd is in het laagste punt van de gemeente Lummen. Sinds 1969 is er een restaurant in gevestigd, hoeve Saint-Paul, een blik op de menukaart leert me dat dit niet echt iets is voor mijn portemonnée Na een uurtje ben ik weer in de parochiezaal, het is ondertussen twaalf uur gepasseerd en ik neem even de tijd voor twee broodjes met een warme chocomelk te nuttigen. Het volgende gedeelte is weer een stuk van bijna negen kilometer. Via een zeer lang fietspad komen we aan de rand van de Demer en het dorpje Schulen, we slaan echter rechtsaf en komen in het Lummens Broek terecht. We passeren de Grote Molen en het Pakhuis, herinneringen aan het ooit leevendige vrachtverkeer op de Demer. Langs de Vijverheide en Schalbroek duiken we de E314 onder en komen weer in het zaaltje van de Sint Annagilde in Mellaar, na een prachtig stukje natuur onder de voeten gekregen te hebben is het tijd om even te rusten en iets te drinken. Buiten sneeuwt het heel lichtjes, bijna de moeite niet. In het laatste stukje gaan we door de bossen van de Grote Dorst en is het even ingewikkeld aan de spoorweg, pijltjes naar alle richtingen, en rond klok van drie uur ben ik weer in Linkhout. Binnen heb ik nog even wat administratief werk en rond half vier ben ik klaar om huiswaarts te keren na een zeer mooie maar koude wandeldag!
Reeds om half vijf loopt mijn wekker af en een uurtje later ben ik in Ernage waar Les Spartiates de Gembloux hun jaarlijkse Marche des Abbayes organiseren. Ondanks dat je maar om zes uur mag starten zie ik er toch al verschillenden vertrekken terwijl ik binnenkom in Le Salle Concorde waar de start is. Ik schrijf me in voor de 50 kilometer, onderweg zullen er negen controleposten zijn. Na een koffietje zet ik mijn lampje op mijn hoofd en ben ik er klaar voor. We beginnen met een rondje rond het dorp en trekken dan naar Perbais. Gelukkig heb ik mijn lampje bij want er zijn toch wel een paar vettige slijkstukken bij. Reeds na een kleine vier kilometer heb ik controle in La Forge, een zaaltje waar de tijd is blijven stilstaan, reeds lang geleden Na het afstempelen ga ik onmiddellijk verder, we komen doorheen Chastre waar ik een eerste keer moet zoeken naar de juiste weg, de bepijling hangt niet altijd even logisch en nu het nog donker is loopt het al wel eens sneller mis. Gelukkig hebben ook de andere wandelaars een zaklamp bij en raak ik snel weer op het parcours. Na een kleine zeven kilometer arriveer ik in Blanmont waar we onze tweede controlestempel krijgen. Ook hier besluit ik niet te rusten en ga ik snel weer verder. Even voorbij de controle komen we aan het trainingscenter van de Fortis bank en ook hier moeten we even zoeken naar de juiste weg. Even verderop roept een wandelaar ons terug dat we naar rechts moeten in plaats van rechtdoor, na tien minuten ontdekken we dat hij het niet bij het rechte eind had Gelukkig begint het stilletjesaan licht te worden, hopelijk zien we de pijltjes nu wat beter. We passeren het dorpje Nil Pirreux en volgen we het beekje L'Orne naar Hévillers, waar we in de school een derde keer controle hebben na zo'n dertien kilometer. Tijd om even te zitten en iets te eten en te drinken, alles aan de zeer democratische prijs van één euro! Ook na deze controlepost is het even zoeken, volgens het bord voor het kruispunt moeten we linksaf, maar na de hoek staat er een bevestigingsbord en daar staat op dat we maar pas straks (na de tweede keer) langs hier moeten. Gelukkig maak ik altijd voor het vertrek een foto van het plannetje en dit blijkt ook nu mijn redding, het is weldegelijk linksaf. We steken het riviertje La Houssière over en komen in het wijde heuvelland terecht, getrakteerd op een mooie ochtendzon. Na een uurtje komen we over het riviertje La Thyle en belanden we in het dorpje La Roche waar we in het clubhuis Les Amis de la Petanque een vierde keer controle hebben. Dat hier enkel de twee grootste afstanden komen is te zien aan de grote van het zaaltje, ik denk niet dat hier veel petanquespelers zijn. Ik zet mijn tocht meteen verder, het valt me op dat hoe verder we gaan hoe meer klimwerk we krijgen. Dit stuk krijgen we ook bossen voor de voeten, doorheen het St Catherinebos en het L'Ermitagebos. De 42 kilometer wandelaars keren terug naar het petanquezaaltje, wij trekken verder naar Villers-La-Ville dat we eerst kunnen overschouwen vanuit de hoogte, daarna volgt de afdaling naar het voetbalveldje van de club FC Villers Maritima, waar we in het chalet een vijfde keer controle hebben. Dit is het verste punt van deze tocht, nu moeten we terug langs de andere controleposten weer naar Ernage. Na deze controle komen we aan wat voor mij het hoogtepunt van de tocht word, de abdij van Villers. Op een domein van meer dan 36 hectare staan de overblijfselen van een abdij van reeds meer dan 800 jaar oud! Deze abdij ontstond in de twaalfde eeuw en was eeuwenlang de woonplaats van cisterciënzermonniken, we wandelen er helemaal rond en ik kan verschillende prachtige foto's maken. We gaan verder naar Tangissart en na 32 kilometer zijn we weer in het clubhuis van de petanquevrienden. Ik raak met moeite tot aan het tafeltje om mijn kaart af te stempelen, er is hier zeker vijftien man binnen Via prachtige natuurstukken gaan we terug naar Hévillers en verderdoor naar Ernage, onderweg de controleposten bezoekend waar ik eerder op de dag reeds een eerste keer geweest ben. Om half drie ben ik terug in Ernage en zit mijn tocht erop, binnen laat ik mijn boekje afstempelen (enkel na het afgeven van de controlekaart, zoals het hoort!) en al vrij snel begeef ik me naar de auto om huiswaarts te keren. Vanavond is het clubfeest van onze wandelclub, een mooi vervolg op deze zeer mooie tocht!
Ik ben Steven Jaspers
Ik ben een man en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Arbeider.
Ik ben geboren op 26/02/1973 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, Voetbal.
Als eerste monument krijgen we de Begijnhofkerk te zien, de laatste tijd vooral in het nieuws omdat er regelmatig mensen zonder papieren inzitten. Even verderop zitten we in de winkelgalerij Passage Du Nord, en even later houden we halt op de Martelaarsplaats en krijgen we uitleg over de verschillende mooie gebouwen. We lopen een blokje om speciaal voor het Belgisch Centrum voor het Beeldverhaal, dat gevestigd is in het oude Waucquez-warenhuis, een prachtig art nouveau ontwerp van Victor Horta in 1906. We lopen rechts voorbij de Sint-Michielskathedraal en duiken de Sint-Hubertusgalerijen in. Een blik opzij in het Beenhouwerstraatje geeft een beetje een troosteloos zicht, het is helemaal nog geen weer om de terrasjes buiten te zetten. We zien van ver al de toren van het stadhuis, maar trekken verder naar de Anspachlaan waar we in de verte het Beursgebouw zien liggen. Na een bezoekje doorheen de Sint-Gorikshallen houden we nog even halt aan de Gulden Leeuw en daarna is het tijd voor de eerste rust in taverne Plattesteen in de Rue Marché au Charbon. Aangezien we met een hele grote groep zijn besluiten we met een deel van de groep om aan de overkant van de straat in Le Lombard iets te gaan drinken.
Het is er binnen wel gezellig en knus, het is eens iets anders dan grote zalen 
Gelukkig begint het stilletjesaan licht te worden, hopelijk zien we de pijltjes nu wat beter. We passeren het dorpje Nil Pirreux en volgen we het beekje L'Orne naar Hévillers, waar we in de school een derde keer controle hebben na zo'n dertien kilometer. Tijd om even te zitten en iets te eten en te drinken, alles aan de zeer democratische prijs van één euro!
Ik ben Steven Jaspers
