Samen met Wim, Kristof en Jos zal ik deelnemen aan de Oxfam Trailwalk 2010 op 28 en 29 augustus. Meer info vindt u als u op de foto klikt. Onze groepsnaam is "De Genieters" en ons nummer 158.
Het belooft een bloedhete dag te worden, het houd me niet tegen om naar Terhagen te gaan en deel te nemen aan de Piet Van Akentocht die georganiseerd wordt door de Kleitrappers. Even na half zes ben ik in het clublokaal, wat later is ook Benni er en we besluiten de 50 kilometer lange tocht samen af te leggen. Vlak na de start zitten we al in het groen, het natuurgebied De Kleiputten. In het begin is het even opletten, blijkbaar komen we hier straks terug en kruist het parcours hier enkele malen. Nadien zitten we in domein De Schorre, net als vorig jaar zitten hier bijzonder veel muggen wat wel wat vervelend is. Na een dikke vier kilometer krijgen we een eerste stempeltje in een schooltje in Boom, we gaan direct weer verder. Na nog een klein stukje van De Schorre komen we op de dijk van de Rupel terecht en wandelen over de mooie esplanade in Boom. Ik hou even halt aan de Willem van Elschodtbrug, en wat verderop ook aan het standbeeld van Robert Vekemans die een belangrijke rol speelde bij de bevrijding van Boom in 1944. Via de brug komen we aan de overkant van de Rupel en bezoeken we Klein-Willebroek met zijn prachtige jachthaven. Na een dikke negen kilometer hebben we een tweede keer controle, deze keer in het chalet van vissersclub "Nooit Genoeg". Tijd voor een frisse cola, ondanks het vroege uur is het al zeer warm. We verlaten het chalet en gaan via de oevers van de visput domein "Broek De Nayer" in, en ook hier stikt het van de muggen. Zonder het te weten zitten we wat later in natuurgebied Biesenweiden, er is best nog veel natuur in deze streek. We steken de grote baan over en volgen de oevers van de grote vijver van Hazenwinkel, beroemd omwille van de vele roeiwedstrijden die er gehouden worden. Na een kort bezoekje aan Heindonk steken we via de blauwe bruggen de Boven- en Benden Rupel over en hebben we wat later controle in een andere visclub, deze keer die van "Hoop Op Beet". Ook hier rusten we vijf minuutjes uit om een Ice-Tea en een broodje te verorberen. We zetten onze tocht verder langs de oevers van de Beneden-Rupel, die we verlaten om de snelweg E19 onderdoor te gaan. Na het oversteken van de Antwerpsesteenweg maak ik een fotootje van de zeer mooie witte Lazaruskapel, om daarna natuurgebied "De Oude Spoorwegberm" te volgen naar Waarloos. Dit natuurgebied is het langste van België met zijn vijf kilometer, de breedte is maar enekel tientalen meters. In Waarloos houden we halt in het voetbalchalet van Veteranen Waarloos waar we een broodje aangeboden krijgen van de organisatie. We hebben er 26 kilometer opzitten, het is tien uur en buiten broeierig warm, dat beloofd voor de komende uren. We vervolgen nog even het natuurgebied maar krijgen erna enkele asfaltstroken richting Reet. Nu steken we de E19 over en passeren we nog de Laarkapel, alvorens we in het centrum van Reet in café "De Witpen" een volgende controle hebben. Ook hier tijd om iets fris te drinken, wat is het warm zeg. We verlaten het dorp langs de voetbalvelden en zetten onze tocht verder. Het is puffen en blazen op de asfaltwegen, ik ben dan ook zeer blij wanneer we aan het park van Boom zijn waar we in de schaduw kunnen wandelen. Na een bezoekje langs het stadion van Rupel Boom is het buiten het park tijd voor de voorlaatste controle in café "Nieuw Park" We komen terug in De Schorre terecht en zien waar we vanmorgen al eens geweest zijn. Na de laatste controle in het schooltje van vanmorgen komen we terug in natuurgebied De Kleiputten, waar je in de vijvers nog het oude werkmateriaal kan zien, weliswaar helemaal verroest. Om twee uur zijn we weer in het clublokaal en zit deze mooie maar zeer warme tocht erop. Samen met Benni drink ik nog iets, daarna gaat het snel naar huis voor de kraker Duitsland - Engeland op het WK.
Voor het derde weekend op rij neem ik deel aan een honderd kilometertocht, dit weekend is het de legendarische Nacht van Vlaanderen in Torhout, één van mijn favoriete klassiekers die voor de 31ste keer georganiseerd wordt. Wegens een gaslek in Dendermonde moet ik met de trein een hele omweg maken, maar om kwart voor zes geraak ik toch goed en wel in Torhout waar ik samen met Guy naar de startplaats wandel, de sporthal van Torhout. Onderweg komen we Katrien, Paul, Marc en Kris tegen, en in de zaal zitten nog meer bekende wandelaars, iedereen is blijkbaar weer op post. Om half acht begeef ik me naar de start, ik sta goed vooraan samen met Joost en Maaike. Even later belt Gaston me op^die samen met Tom wat verderop staat, ik spreek af dat ik na enkele kilometers op hen zal wachten. Vanaf 20 uur beginnen de lopers aan hun Nacht, wij vertrekken om kwart na achter de tien kilometer-lopers. Wanneer de start wordt gegeven zit het tempo er direct goed in, we passeren het centrum van Torhout waar er vele toeschouwers zijn opgedaagd. Buiten het centrum zet ik me even aan de kant en na een paar minuutjes zijn Gaston en Tom er, we kunnen met zijn drieën verder. Na een kleine vijf kilometer krijgen we onze startstempel en een bekertje water, twee kilometer verderop verlaten de tien kilometers-stappers ons aan het punt waar we een peperkoek krijgen, vanaf hier zitten we enkel nog samen met de marathonwandelaars. Via een bos trekken we naar Veldegem waar we na een dikke elf kilometer controle hebben in het centrum, tijd voor een banaan en een bekertje water. Katrien heeft zich bij ons gevoegd, en ook Jef zit in de buurt. We gaan verder de Nacht in, het wordt stilaan donker en stiller onderweg. In Loppem hebben we bevoorrading in een tentje, tijd voor een wafel en een cola. Een paar minuutjes later trapt Gaston in een put en botst op de wandelaar voor hem, gelukkig is er geen schade Na een dikke twintig kilometer splitsen de wegen van de twee afstanden, de marathon naar links richting Loppem en wij naar rechts de brug over van de E403. Op het splitsingspunt zelf krijgen we een aquarius, we gooien het blikje weg zoals een basketter in een speciale mand. In Oostkamp hebben we twee keer controle, aan het café Vogelzang krijgen we een stempel en een kilometer verderop in zaal Nieuwvliet is het tijd voor een koek en een bekertje water. Hier nemen we de tijd om eens vijf minuutjes te zitten, het eerste kwart kilometers zitten erop. De tocht gaat verder, langs controles in Waardamme en Hertsberge gaat het naar Ruiselede na 43 kilometer. Op de controle zie ik Peter die spijtig genoeg moet opgeven met hartkloppingen, zelf voel ik me nog super, enkel mijn voetzolen vertellen me dat het na drie weken hard labeur tijd is om te rusten. Na de controle gaan we verder naar Beernem, aan de hemel begin je te merken dat de nieuwe dag op komst is, de wolken zijn massaal aanwezig. Op de brug over de E40 gaat Gaston tegen de vlakte, gevallen over zo'n betonblokje naast de het fietsgedeelte. Onmiddellijk staan er een paar medewandelaars om te komen helpen, de wandelsport is een sociale sport merkt Tom op. Gaston kan weer verder, een paar kleine krasjes op zijn knie en zijn hand zijn de sporen van de val. We volgen even het kanaal Gent-Brugge en steken de fietsbrug over, een prachtig brugje dat hier nog maar twee jaar ligt. Wat verderop is het de eerste bagagecontrole in het cultureel centrum De Kleine Beer, het middenpunt van deze tocht. Binnen doe ik me te goed aan twee broodjes met gehakt en een koffietje, genieten tijdens dit halfuurtje rust. Mijn fluovestje en mijn lamp gaat de bagage in, mijn jas hou ik toch nog wat aan, buiten staat er nog steeds een zeer frisse wind. Even na half zes is het tijd om verder te gaan, het zogenaamde daggedeelte van deze Nacht. Ook nu volgen we het kanaal doorheen het natuurgebied van de Zuidleie, Tom en Katrien beginnen een beetje achterop te geraken. In Moerkerke hebben we in zaal Zuidleie onze tiende bevoorradingspost, cola met een suikerwafel. We wachten even op Tom en Katrien, wat later is het enkel Tom die nog meegaat, Katrien gaat het wat rustiger aandoen en blijft achter. Er volgt een stukje van zes kilometer naar Assebroek langs de oude spoorlijn Brugge-Eeklo-Gent, in het dorp hebben we in zaal Sparrenhof controle, een yoghurtje gaat eraan Tijd voor één van de mooiste stukken van het parcours! Langs het domein De Zeven Torentjes trekken we Brugge binnen, langs het oude kerkhof komen we aan de pittoreske haven van de stad. Van het Barge Boat Hotel maak ik een foto, het houten hotelschip ligt hier al jaren. We steken de Katelijnepoortbrug over en bezoeken het Minnewater, het gaat verder langs het station naar het Boudewijnpark, waar we na zeventig kilometer onze bagage voor de tweede keer ter beschikking krijgen. Ook hier is er een grote bevoorrading in de vorm van boterhammen met gehakt, kaas of confituur, ik kies natuurlijk voor "een stuutje met gehakt" Na een half uurtje rust gaan we verder voor de laatste dertig kilometer. We steken de E403 over aan de Kinepolis langs een mooie nieuwe brug en komen in het Tillegembos. We houden even halt aan het prachtige kasteel van Tillegem en gaan verder de natuur in. Ook nu begint Tom wat achterop te raken, hij sukkelt met rugproblemen. Na 77 kilometer hebben we controle in het Anker aan de Beisbroekdreef en krijgen we een bekertje water en een banaan. Gaston en ik besluiten om samen verder te gaan, Tom blijft achter en gaat vanaf nu op zijn eigen tempo verder, we wensen hem veel succes. Na de controle komen we aan het natuurcentrum Beisbroek, waar ook de volkssterrenwacht gelegen is. In het park staan allemaal beeldjes die de planeten voorspellen. We duiken de E40 onderdoor en gaan via een lang fietspad naar de Groene Meersen in Zedelgem, waar we ons in het sportcentrum even neerzetten om een chocomelkje te drinken. Via landelijke wegjes gaat het naar Aartrijke, langs de weilanden gaan we door de boerderij die we al jaren bezoeken, dan een klein beetje bergop en hebben we een mooi overzicht over de streek. In aartrijke hebben we controle in het voetbalchalet van de plaatselijke club waar er ook enkele deelnemers van de Batjestochten zitten, de kleinere tochten die op zaterdag worden georganiseerd. Van hieruit is het nog een kleine negen kilometer, mooi verdeeld in twee stukken. Doorheen het provinciedomein raken we in Wijnendale waar we in het zaaltje aan de school onze allerlaatste controle en bevoorrading hebben. Ik voel bovenaan mijn kleine teen van mijn rechtervoet dat er iets mis is, ik denk dat het vel eraf is De laatste kilometers gaan traditioneel over het lange fietspad naar Torhout, onderweg bel ik eens naar Tom om te horen hoe het gaat, blijkbaar zit hij een half uurtje achter ons maar hij klinkt in ieder geval een pak frisser dan twintig kilometer geleden. Om kwart na drie bereik ik samen met Gaston de sporthal van Torhout, binnen luid ik de bel en na 19u2m39s klok ik af, Gaston doet er twaalf secondjes meer over. Na het ophalen van mijn diploma, medaille en t-shirt is het tijd voor het krijgen en geven van felicitaties, Gaston haalt nog frietjes en terwijl we eten zien we de wandelaars binnenkomen. Katrien komt binnen, en ook Tom haalt een half uurtje na ons de eindmeet. Met zijn allen gaan we naar het station waar ik na twee overstappen Mechelen bereik, beseffend dat de Nacht er weer op zit. Het was een zeer mooie editie, zeer gevarieerd en goed parcours, prima bevoorrading, prima wandelweer (niet te warm en droog) en ook het gezelschap was aangenaam, bedankt allemaal en tot de volgende!!
Van een vrije dag maak ik gebruik om met mijn fiets eens tot in Muizen te rijden waar de Kadodders hun achtste Muizentocht organiseren. De zon schijnt al fel wanneer ik om half negen mijn fiets vlak aan het zaaltje plaats, binnen inschrijven en genieten van een ontbijt in de vorm van een broodje en een koffie. De langste afstand hier is de 21 kilometer die ik dan ook zal volgen. Na een paar minuutjes steken we de brug over de Dijle over en gaan rechtsaf richting Rijmenam. Nadat we eventjes de dijk gevolgd hebben gaan we linksaf en trekken via kleine kiezelweggetjes naar het centrum van Bonheiden waar we in zaal De Krekel een eerste keer controle hebben. Ik drink er snel een colaatje, buiten is het al vrij warm. Op deze controle maken we een lus waarin we het groene gebied rondom de Krankhoeve bezoeken. De Krankhoeve zelf is een gerestaureerde hoeve uit het jaar 1717 die je kan afhuren voor evenementen of feestjes en dergelijke. Ik kom er voorbij de voetbalvelden waar ik in een recent verleden zelf nog een paar keer op gespeeld heb, als ik eraan terugdenk besef ik dat de tijd toch snel gaat. Na een uurtje ben ik weer in het bovenzaaltje van De Krekel, deze keer drink ik een ice-tea. Het volgende gedeelte is het mooiste van de tocht. Eerst kunnen we ons wat vergapen aan de zeer mooie villawijken van Bonheiden, daarna duiken we het Mechels Broek in. Dit Broek is een nat en open moeras dat vroeger tot het natuurlijke overstromingsgebied van de Dijle behoort. Wanneer ik op het wegje ben tussen de twee waterputten in, links een grote zandwinningsput voor trekvogels en rechts de recreatievijver van domein De Nekker, zie ik dat ze aan de vijver van de Nekker aan het werken zijn, blijkbaar komt er hier iets nieuws in mijn eigen stad en heb ik dat dankzij deze wandeling kunnen ontdekken. Langs de oevers van de Dijle gaat het weer naar Muizen, aan de brug maak ik een foto van een café dat zeer bekend is van het VTM-programma Familie. Om twaalf uur ben ik weer in het zaaltje waar ik vanmorgen begonnen ben, hier moet ik nog een klein lusje maken van vier kilometer. Alvorens dat te doen besluit ik om eerst frietjes met stoverij te eten die me heel erg smaken. Het laatste lusje blijft langs deze kant van de Dijle, na de rivier wat gevolgd te hebben gaan we doorheen de Barebeekvallei en zo weer terug naar het begin. Op deze tocht zag ik heel wat bekenden, enkelen ervan zal ik vrijdag terugzien in Torhout waar ik aan de start zal staan van de Nacht van Vlaanderen.
Na mijn stemplicht te hebben vervuld rijden we met vijf Opsinjoorkes naar Vosselaar waar de Fairfoxes een benefietwandeling organiseren voor sponsorgeld in te zamelen voor de Oxfam Trailwalk eind augustus. Het is even zoeken in het centrum (alles afgezet) maar al vrij snel zitten we aan het tentje voor de Oxfam-wereldwinkel in het centrum van Vosselaar waar de start is. Voor de ronde prijs van 5 euro krijg ik een inschrijvingskaart, sticker, een koffie en een rijsttaartje. We kiezen voor de 10 kilometer hier, na gisteren vind ik dat al meer dan genoeg. Al vrij snel moeten we het Grootheidepad volgen, afwisselend tussen huizen en in de Zwartgoorheide doorkruisen we de buurt rond Vosselaar. Het is hier een zeer mooie natuurstreek, en in de schaduw is het heerlijk wandelen. Na een bezoekje aan de witte wijk moeten we nog over de Konijnenberg, een stuifduin met als hoogste top 36,33 meter hoog. Na een kleine twee uur zijn we weer in het centrum van Vosselaar en zit deze mooie tocht erop. Ik eet er nog een boterham met kaas en een zeer lekkere paprikaroomsoep, daarna vakkundig doorgespoeld met een Bolivar-biertje. Ik wens de Fairfoxes veel succes toe in Eupen eind augustus, ik zal ze er zeker zien!
Normaal gezien dacht ik naar Nederland te trekken voor een Kennedymars, maar wegens werken aan het spoor zaterdag in Nederland was het bijna onmogelijk geweest om terug te keren, als alternatief kies ik voor de 24ste 100km van Binche waar ik ook de laatste twee jaar heb aan deelgenomen. In Brussel-Zuid stappen we met heel wat deelnemers op de trein en een uurtje later zijn we er waar we in groep naar Le Kursaal trekken. In de zaal zitten nog niet te veel deelnemers, maar we zullen uiteindelijk met 184 wandelaars vertrekken. Even voor de klok van negen zijn we weg voor deze mooie tocht, ik heb direct het gezelschap van Katrien en even later komen ook Erna en de gebroeders Gevaert, Jan en Marc, erbij. De avondzon kleurt mooi rood, het is aangenaam weer om te wandelen en volgens het laatste weerbericht zou er de komende 24 uur heel af en toe eens een klein buitje vallen. Na een goed halfuur zijn we in Waudrez voor onze eerste controle waar we een koekje en een cola krijgen. We gaan direct weer verder naar Estinnes au Val, onderweg zien we in de verte een windmolenpark waar er nog enkele molens worden bijgezet. Om twintig voor elf zijn we aan de tweede controleplaats en hebben er reeds elf kilometer opzitten, het gaat goed vooruit. Nu trekken we doorheen de windmolens, ondertussen is het donker aan het worden en wanneer we in Vellereilles le Sec aankomen voor onze derde controle is het pikdonker buiten. Via rustige asfaltwegen gaan we naar Haulchin , waar we op het kleine marktpleintje in café Chez Michel onze vierde controle hebben na 23 kilometer. In het kleine cafeetje krijgen we soep met een boterhammetje en nemen even de tijd om te zitten en wat uit te blazen. In het vijfde gedeelte gaan we via Croix-Les-Rouveroy naar Fauroeulx waar we in het lokale schooltje een potje youghurt en een cola krijgen. Eén van de franstalige wandelaars geeft op wegens ziekte, hij ziet er echt niet te best uit. We gaan verder naar Merbes-Le-Chateau, het parcours blijft over asfalt gaan. Na de controle in dit mooie dorpje gaan we voor de eerste keer over de Samber, we zullen deze rivier de komende uren nog vaak zien. Om tien na vier zijn we in Fontaine-Valmont aanbeland waar we na 45 kilometer een lekker ontbijt krijgen in de vorm van spek met eieren. Ik besluit om mijn jasje in de bagage achter te laten en ook mijn broek kort ik wat in ondanks het vroege uur, het itijdens de hele nacht niet echt koud geweest. Om half vijf laat ik mijn medewandelaars achter die graag nog wat langer blijven rusten en ga alleen verder. Na een stukje naast het treinspoor gewandeld te hebben volg ik de oevers van de Samber, wat verderop gaat het langs het Grignardkasteel en wanneer het licht begint te worden volgen we terug de oevers van de Samber richting Thuin. Het parcours begint te veranderen van golvende asfaltwegen naar heuvelachtige veldwegjes, het wordt stilaan zwaarder. In Thuin moeten we juist voor de controle nog een kort maar zeer krachtig stuk klimmen, wanneer ik in het cultureel centrum binnenstap ben ik blij dat ik even op een stoel kan neerploffen en een banaantje kan eten. Ik verlaat de post en wandel langs het zeer mooie Belfort, via zeer moeilijke kasseiweggetjes gaan we naar beneden en duiken het Lujeubos in. Om tien na zeven ben ik in het dorpje Biesme-sous-Thuin en heb ik een negende controle in een schooltje na zestig kilometer, tijd om tien minuutjes te rusten. Bij het buitenkomen voel ik dat het een beetje miezert, een paar minuutjes later regent het en wanneer ik op een open vlakte ben valt het water met bakken uit de lucht en zoek ik bescherming onder mijn paraplu. Aan de lucht te zien gaat deze halve wolkbreuk nog wel even duren, de weermannen hebben ons weer goed liggen. De wegen veranderen razendsnel van mooie wegjes naar modderpoelen, en wanneer we een bos ingaan stroomt het water langs alle kanten me voorbij. In het bos moet ik een paar keer over boomstronken klimmen, niet zo eenvoudig met een paraplu, en over beekjes springen, mijn schoenen zien eruit als slijkmonsters en mijn voeten worden langzaam maar zeker kletsnat. Ondanks mijn paraplu word ook mijn t-shirt vanachter nat en komt even de gedachte in mijn hoofd om op te geven moest het zo blijven regenen. Ondanks de zeer slechte weersomstandigheden probeer ik toch nog te genieten van mijn omgeving wanneer ik de ruïnes van de abdij van Aulne passeer, die volgens de plaatselijke legende reeds werd gesticht in 637! Na het oversteken van een sluis kom ik in de Sant Exupery school aan voor de tiende controle na 68 kilometer, ik eet er een broodje en kijk naar mijn medewandelaars waarvan de meesten geen paraplu bij hebben en eruit zien alsof ze in de Samber gaan zwemmen zijn met hun kleren aan. Na de controle volgen we terug de oevers van de Samber. Ik besluit om eens te bellen naar Fernad en Chantale die in Zingem aan de Sloebertocht begonnen zijn, blijkbaar is het daar zeer mooi weer, wat een verschil tussen Vlaanderen en Wallonië In de gietende regen tsjok ik verder, wanneer ik het Waibesbos doorkruis begint het stilletjesaan zachter te regenen, gelukkig maar. Op onze elfde controle in een schooltje in Les Waibes eet ik weer een broodje en rust even uit, wanneer ik rechtsta voel ik de spieren opstijven en mijn voeten voelen slecht aan ten gevolge van mijn natte schoenen en kousen. In het volgende lange gedeelte van bijna negen kilometer bezoeken we het dorpje Lobbes, onderweg krijg ik telefoon van mijn makker Gaston die ook in Zingem in de zon wandelt. Wat later kan ik zelf mijn paraplu eindelijk wegsteken, het is gestopt met regenen Aan de rand van het Howisbos word ik teruggeroepen door twee anderen, blijkbaar heb ik niet goed gezien en ben verkeerd gelopen. Na dit mooie stukje natuur zitten we in Monte Saint-Geneviève waar we in een schooltje onze twaalfde controle hebben, tijd voor een chocoladepuddinkje. Bij het buitengaan bots ik op Katrien die blijkbaar een heel stuk gelopen heeft. Nu krijgen we een kort stukje doorheen het Comte-bos en na negentig kilometer ben ik in Buvrinnes voor mijn voorlaatste controle. Ook nu komt Katrien binnen wanneer ik juist wil vertrekken, ze zal me waarschijnlijk voor het einde wel inhalen. De laatste tien kilometer brengen ons naar de Abbaye de Bonne Esperance waar we getrakteerd worden op het lekkere biertje dat hier gebrouwen wordt. Het is kwart na twee wanneer ik hier vertrek voor de laatste kilometers van deze tocht. In Binche zelf slaag ik er nog in om verkeerd te lopen en zit ik op het marktplein, dankzij een paar behulpzame mensen geraak ik toch terug in de juiste straat en word ik in de laatste meters bijgehaald door Katrien. Juist om drie uur komen we samen de zaal binnen onder het gerinkel van de bel, als beloning krijgen we een zeer mooi diploma en dito t-shirt, ik feliciteer anderen en word zelf gefeliciteerd. Na mijn benen gewassen te hebben zie ik dat mijn voetzolen zwaar te lijden gehad hebben van het slechte weer (had het al gevoeld onderweg), hier en daar heb ik een paar zeer kleine blaartjes. Om iets na vier vertrekken we met een hele bende naar het station en op de trein wordt er nog druk nagepraat over deze editie. In Brussel neem ik afscheid van enkelen en ook in Mechelen een half uurtje later neem ik afscheid van de overigen en zit mijn uitstap erop. Morgen gaan we met de hele familie naar Vosselaar om de Fairfoxes te steunen.
De Brugsche Globetrotters organiseren voor het derde jaar op rij een honderd kilometer tocht, deze keer alleen, zonder De Trekvogels uit Boekhoute, en gaat de tocht van Brugge naar Sluis en terug. Na mijn treinrit naar Brugge heb ik enkele minuutjes later al een bus die me naar Sint-Kruis brengt, waar de startplaats gelegen is. De honderd meter die ik nog te voet moet gaan laten me al een beetje zweten, de temperatuur is zomers. Binnen in de refter van de school zijn er al enkele wandelaars, een uurtje later zit het goed vol, we zijn met 156 vandaag. Om kwart voor zes begeef ik me naar buiten op de speelplaats, tijd voor de bagage af te geven en te wachten op het startsein om zes uur. Stipt zes uur zijn we ermee weg, aan de poort krijgen we onze startstempel. Beginnen doen we met een lokaal rondje van een dikke zes kilometer. Al vrij snel zitten we in natuurgebied "Gemene Weidebeek", na drie kilometer hebben we al meer natuur gekregen dan vorig jaar op de hele tocht samen, dat beloofd veel goeds! Net als vorig jaar heb ik het gezelschap gekregen van Jan van de Pompoenstappers, en maak ik kennis met Benni, een wandelaar die in mijn buurt woont en met wiens neefje ik nog samen gevoetbald hebt. Het klikt tussen ons drieën, we zullen de rest van de tocht samen volbrengen. Bij het uitgaan van het natuurgebied aan de Brugse Petanqueclub krijgen we een onaangekondigde, oftewel vliegende controle, de eerste stempel staat op de kaart. Langs de achterkant van het zwembad bereiken we de startzaal waar we onze tweede stempel en een suikerwafel krijgen. De eerste 6,4 kilometer hebben we afgelegd in een dikke vijftig minuten, ondanks de warmte zit ons tempo zeer goed. We verlaten Sint-Kruis en gaan doorheen het domeinbos Rijckevelde naar Sijsele. We passeren het militair domein en om tien na acht staan we aan de tweede controlepost waar we een banaan en een colaatje krijgen na veertien kilometer. Zonder te rusten gaan we snel weer verder, de tocht gaat verder naar Donk. De temperatuur begint te zakken en het wordt heel wat aangenamer om te wandelen. Via kleine grindweggetjes komen we aan in Donk na bijna 22 kilometer en hebben we een derde keer controle in de Smoufelbeekhoeve. In deze fraai opgeknapte hoeve is een museum ingericht van oude tractoren en landbouwwerktuigen, de moeite waard om eens een bezoekje te brengen. We krijgen een potje rijstpap en een colaatje, we zetten ons buiten vijf minuutjes op het terras om even wat uit te blazen. Bij het buiten komen gaan we over het dorpsplein langs de Sint-Jozefskerk, een neogotische kerk uit 1883. De zon gaat stilletjesaan onder, het einde van een zonnige maar zeer warme dag. Het parcours is een pak beter dan vorig jaar, in plaats van lange rechte stukken krijgen we nu een aangenaam gevariëerd parcours. We wandelen langs de Brezendedreef tussen de Eikebomen, de hoeve die er staat dateert uit 1739. Wanneer we de oevers van het Schipdonkkanaal volgen valt de duisternis, tegen dat we Moerkerke bereiken is het pikdonker, de nacht begint. Vlakbij het kasteel van Moerkerke hebben we onze vierde controle, we krijgen er een appel waar ik vriendelijk voor bedank, snel even naar het toilet en weer verder. Buiten moeten we even wachten op Benni, ondertussen spreekt iemand van de organisatie me aan omdat ik geen fluovestje bij heb. Ik vertel hem dat het in mijn bagage nog zit en dat ik het binnen een uurtje zal aandoen, hij laat ons ook weten dat we in de bossen moeten opletten voor de vossen, hopelijk zie ik er eentje. Een uurtje later zijn we in Damme aangekomen, waar we in het Delporte-museum een eerste keer onze bagage hebben. Ik neem mijn jasje en breid mijn broek uit tot driekwarts, ook mijn fluovestje gaat uit mijn bagage. Daarna is het tijd voor een lekker preisoepje en boterhammetjes met kaas of hesp. Er staat nu 35,4 kilometer op de teller, het is al goed vooruitgegaan. Om tien na middernacht zijn we met zijn drieën klaar om verder te gaan met het langste stuk van deze tocht, een dikke tien kilometer naar Lapscheure. We volgen nu drie franstalige wandelaars die het tempo zeer strak houden, de kilometers vliegen voorbij. Na een uurtje blijft Benni een beetje achterop, al is het niet te ver en houdt hij ons nog wel in het zicht, als het te snel gaat is het beter even je eigen tempo op te zoeken! Even voor Lapscheure gaat het mis, stilaan een traditie aan het worden voor mezelf We moeten linksaf de baan over maar blijkbaar ligt het pijltje op de grond, wandelaars komen weer terug en ik bel even met de organisatie waar ik prima geholpen word, dat mag ook wel eens gezegd worden! Wanneer we terugwandelen stopt er iemand van de organisatie voor het pijltje weer op te hangen en ons uit de nood te helpen, alles bij elkaar zijn we toch tien minuutjes kwijt geraakt. We steken met een hele groep de baan over en ook daar gaat het wonder boven wonder weer mis, de eerste gaat links in plaats van rechts en de rest gaat erachter zoals kippen zonder kop. Ook nu ben ik weer enkele minuten kwijt, daarbovenop zie ik ook Jan en Benni niet meer. In de velden voor Lapscheure komt Jan weer bij me, en wanneer we in het dorpje de controlezaal binnenstappen zit Benni er al, we zijn weer samen. Het volgende gedeelte brengt ons naar Hoeke, ik ben blij dat ik mijn vestje aangedaan heb want op sommige plaatsen is het toch wel frisjes. Na het oversteken van de Damse Vaart komen we aan in Hoeke en wat later zijn we in 't Meerschhof, waar we onze zevende stempel krijgen. We zetten ons even neer voor ons yoghurtje op te eten en om te beseffen dat we hier reeds over de helft zijn. Na de controle volgen we de snelweg N49 naar Knokke-Heist en komen voorbij de Molen van Hoeke, een stenen grondzeiler uit 1840. Wat verderop steken we de grens naar Nederland over en komen doorheen het dorpje St. Anna ter Mulden. Terwijl we door de velden naar Sluis gaan begint de hemel al een beetje licht te worden, het is vroeg dag. Onze achtste controle is in camping De Meidoorn, in een houten huisje krijgen we onze stempel en een snoepreep van chocolade, buiten in het tentje rusten we enkele minuutjes. Na de controle wandelen we over de stadswallen rondom Sluis, de stad ligt aan onze rechterkant en we hebben er een prachtig zicht op. We volgen de stadswallen tot aan de Damse Vaart, steken de Parma-brug over en volgen de vaart terug naar België. Over de velden naast de Vaart begint er mist op te komen, het levert knappe plaatjes op die ik in dank aanneem en fotografeer. Om zes uur zijn we weer in Hoeke in het boerderijtje van daarstraks, dringend tijd voor een toiletbezoek! Wanneer we ons yoghurtje opgegeten hebben en weer willen rechtstaan voel je toch de zeventig kilometer in de benen, het verval is stilaan ingezet. De zon komt zich laten zien wat een schitterend zicht is op de mistvelden, een uniek schouwspel als dank voor onze inzet en deelname hier. We bezoeken het dorpje Oostkerke met zijn kasteel en gaan via de velden verder naar Damme. Ook nu volgen we voor een gedeelte de Damse Vaart en steken ze regelmatig over langs bruggen die allemaal een speciale naam hebben. In het natuurreservaat Romboutswerve geraak ik wat achterop mijn twee wandelmakkers en ik krijg ze niet ingehaald, de benen willen niet zo goed meer mee. Om half acht zijn we terug in het Delporte-museum in Damme en hebben we een tweede keer onze bagage. Al wat er daarstraks uitgehaald is verdwijnt er nu weer in, en ook nu zijn het boterhammetjes met soep. We hebben nu een 77 kilometer afgelegd, nog 23 te gaan. Nu het licht is kunnen we genieten van het prachtige Damme! Bij het buitenkomen staan we even stil bij de Onze Lieve Vrouwekerk, een vroeggotische kerk uit de dertiende eeuw. Ervoor staat een beeld van Charles Delporte, een Waalse schilder-beeldhouwer-dichter en componist die verschillende van zijn beeldhouwwerken aan de stad Damme heeft geschonken en die nu verspreid staan over de gehele stad. Op het dorpsplein neem ik een foto van het prachtige stadhuis van Damme, ervoor staat een standbeeld van Jacob Van Maerlant, een schilder-dichter uit de dertiende eeuw. Aan de Damse Vaart komen we voorbij de Schellemolen en trekken verder naar Brugge. Om tien na negen zijn we in Sint-Jozef waar we onze elfde stempel krijgen en een potje rijstpap. Buiten is de temperatuur de hoogte aan het ingaan, gelukkig is het maar vijftien kilometer meer. Met ons drieën doorkruisen we de stadsrand van Brugge naar Sint-Kruis, waar we in "De Gasterie" onze voorlaatste controle hebben. In het café naast het zaaltje gaan we even iets drinken, mijn twee medewandelaars trakteren zichzelf op een witte van Hoegaarden, ikzelf houd het bij een ice-tea. Moeizaam zetten we ons recht en beginnen aan de laatste tien kilometer. Honderd meter na de controle slaan we linksaf en dan volgt er een verschrikking die bijna een uur duurt. We volgen een kasseiweg rechtdoor in de volle zon naar Sijsele, mijn laatste krachten smelten als sneeuw voor de zon en mijn mentale weerbaarheid begint te barsten. Helemaal op het eind van de ellendig lange baan krijg ik een geweldige inzinking, ik zie de anderen zo van me weggaan en voel me rotslecht. Gelukkig zijn we vlakbij de controle, ik verfris me met lekker koud water en na een ice-tea en een banaan voel ik me toch iets beter. De laatste vijf kilometer brengen ons weer naar Sint-Kruis, net als vorig jaar passeren we het slot van Male. Ook nu moet ik al de moeite van de wereld doen om de anderen te volgen, de warmte heeft me erg afgetakeld. Om tien na twaalf bereiken we de school en zit deze editie erop, binnen geef en ontvang ik felicitaties van de anderen. Als beloning voor mijn afzien krijg ik een mooi geel t-shirt, een fles Augustijn-bier en een bonnetje voor een Brugse Zot. Samen met Benni neem ik een uurtje later de bus en rijden we samen met de trein naar Mechelen in het gezelschap van de Duitse Marion. Deze derde editie was een geslaagde tocht, veel beter dan vorig jaar, en een aanrader voor al diegene die na de vorige edities afgehaakt hebben om toch nog eens te komen proberen. Verder zou ik alle medewerkers willen bedanken voor hun goede zorgen en mijn twee wandelmakkers Jan en Benni voor de fijne tijd samen, tot volgend jaar!!
Ik ben Steven Jaspers
Ik ben een man en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Arbeider.
Ik ben geboren op 26/02/1973 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, Voetbal.
Na een dikke twintig kilometer splitsen de wegen van de twee afstanden, de marathon naar links richting Loppem en wij naar rechts de brug over van de E403. Op het splitsingspunt zelf krijgen we een aquarius, we gooien het blikje weg zoals een basketter in een speciale mand. In Oostkamp hebben we twee keer controle, aan het café Vogelzang krijgen we een stempel en een kilometer verderop in zaal Nieuwvliet is het tijd voor een koek en een bekertje water. Hier nemen we de tijd om eens vijf minuutjes te zitten, het eerste kwart kilometers zitten erop.
We moeten linksaf de baan over maar blijkbaar ligt het pijltje op de grond, wandelaars komen weer terug en ik bel even met de organisatie waar ik prima geholpen word, dat mag ook wel eens gezegd worden! Wanneer we terugwandelen stopt er iemand van de organisatie voor het pijltje weer op te hangen en ons uit de nood te helpen, alles bij elkaar zijn we toch tien minuutjes kwijt geraakt. We steken met een hele groep de baan over en ook daar gaat het wonder boven wonder weer mis, de eerste gaat links in plaats van rechts en de rest gaat erachter zoals kippen zonder kop. Ook nu ben ik weer enkele minuten kwijt, daarbovenop zie ik ook Jan en Benni niet meer. In de velden voor Lapscheure komt Jan weer bij me, en wanneer we in het dorpje de controlezaal binnenstappen zit Benni er al, we zijn weer samen. 
Ik ben Steven Jaspers
