Samen met Wim, Kristof en Jos zal ik deelnemen aan de Oxfam Trailwalk 2010 op 28 en 29 augustus. Meer info vindt u als u op de foto klikt. Onze groepsnaam is "De Genieters" en ons nummer 158.
De Brugsche Globetrotters organiseren voor het derde jaar op rij een honderd kilometer tocht, deze keer alleen, zonder De Trekvogels uit Boekhoute, en gaat de tocht van Brugge naar Sluis en terug. Na mijn treinrit naar Brugge heb ik enkele minuutjes later al een bus die me naar Sint-Kruis brengt, waar de startplaats gelegen is. De honderd meter die ik nog te voet moet gaan laten me al een beetje zweten, de temperatuur is zomers. Binnen in de refter van de school zijn er al enkele wandelaars, een uurtje later zit het goed vol, we zijn met 156 vandaag. Om kwart voor zes begeef ik me naar buiten op de speelplaats, tijd voor de bagage af te geven en te wachten op het startsein om zes uur. Stipt zes uur zijn we ermee weg, aan de poort krijgen we onze startstempel. Beginnen doen we met een lokaal rondje van een dikke zes kilometer. Al vrij snel zitten we in natuurgebied "Gemene Weidebeek", na drie kilometer hebben we al meer natuur gekregen dan vorig jaar op de hele tocht samen, dat beloofd veel goeds! Net als vorig jaar heb ik het gezelschap gekregen van Jan van de Pompoenstappers, en maak ik kennis met Benni, een wandelaar die in mijn buurt woont en met wiens neefje ik nog samen gevoetbald hebt. Het klikt tussen ons drieën, we zullen de rest van de tocht samen volbrengen. Bij het uitgaan van het natuurgebied aan de Brugse Petanqueclub krijgen we een onaangekondigde, oftewel vliegende controle, de eerste stempel staat op de kaart. Langs de achterkant van het zwembad bereiken we de startzaal waar we onze tweede stempel en een suikerwafel krijgen. De eerste 6,4 kilometer hebben we afgelegd in een dikke vijftig minuten, ondanks de warmte zit ons tempo zeer goed. We verlaten Sint-Kruis en gaan doorheen het domeinbos Rijckevelde naar Sijsele. We passeren het militair domein en om tien na acht staan we aan de tweede controlepost waar we een banaan en een colaatje krijgen na veertien kilometer. Zonder te rusten gaan we snel weer verder, de tocht gaat verder naar Donk. De temperatuur begint te zakken en het wordt heel wat aangenamer om te wandelen. Via kleine grindweggetjes komen we aan in Donk na bijna 22 kilometer en hebben we een derde keer controle in de Smoufelbeekhoeve. In deze fraai opgeknapte hoeve is een museum ingericht van oude tractoren en landbouwwerktuigen, de moeite waard om eens een bezoekje te brengen. We krijgen een potje rijstpap en een colaatje, we zetten ons buiten vijf minuutjes op het terras om even wat uit te blazen. Bij het buiten komen gaan we over het dorpsplein langs de Sint-Jozefskerk, een neogotische kerk uit 1883. De zon gaat stilletjesaan onder, het einde van een zonnige maar zeer warme dag. Het parcours is een pak beter dan vorig jaar, in plaats van lange rechte stukken krijgen we nu een aangenaam gevariëerd parcours. We wandelen langs de Brezendedreef tussen de Eikebomen, de hoeve die er staat dateert uit 1739. Wanneer we de oevers van het Schipdonkkanaal volgen valt de duisternis, tegen dat we Moerkerke bereiken is het pikdonker, de nacht begint. Vlakbij het kasteel van Moerkerke hebben we onze vierde controle, we krijgen er een appel waar ik vriendelijk voor bedank, snel even naar het toilet en weer verder. Buiten moeten we even wachten op Benni, ondertussen spreekt iemand van de organisatie me aan omdat ik geen fluovestje bij heb. Ik vertel hem dat het in mijn bagage nog zit en dat ik het binnen een uurtje zal aandoen, hij laat ons ook weten dat we in de bossen moeten opletten voor de vossen, hopelijk zie ik er eentje. Een uurtje later zijn we in Damme aangekomen, waar we in het Delporte-museum een eerste keer onze bagage hebben. Ik neem mijn jasje en breid mijn broek uit tot driekwarts, ook mijn fluovestje gaat uit mijn bagage. Daarna is het tijd voor een lekker preisoepje en boterhammetjes met kaas of hesp. Er staat nu 35,4 kilometer op de teller, het is al goed vooruitgegaan. Om tien na middernacht zijn we met zijn drieën klaar om verder te gaan met het langste stuk van deze tocht, een dikke tien kilometer naar Lapscheure. We volgen nu drie franstalige wandelaars die het tempo zeer strak houden, de kilometers vliegen voorbij. Na een uurtje blijft Benni een beetje achterop, al is het niet te ver en houdt hij ons nog wel in het zicht, als het te snel gaat is het beter even je eigen tempo op te zoeken! Even voor Lapscheure gaat het mis, stilaan een traditie aan het worden voor mezelf :-x We moeten linksaf de baan over maar blijkbaar ligt het pijltje op de grond, wandelaars komen weer terug en ik bel even met de organisatie waar ik prima geholpen word, dat mag ook wel eens gezegd worden! Wanneer we terugwandelen stopt er iemand van de organisatie voor het pijltje weer op te hangen en ons uit de nood te helpen, alles bij elkaar zijn we toch tien minuutjes kwijt geraakt. We steken met een hele groep de baan over en ook daar gaat het wonder boven wonder weer mis, de eerste gaat links in plaats van rechts en de rest gaat erachter zoals kippen zonder kop. Ook nu ben ik weer enkele minuten kwijt, daarbovenop zie ik ook Jan en Benni niet meer. In de velden voor Lapscheure komt Jan weer bij me, en wanneer we in het dorpje de controlezaal binnenstappen zit Benni er al, we zijn weer samen. Het volgende gedeelte brengt ons naar Hoeke, ik ben blij dat ik mijn vestje aangedaan heb want op sommige plaatsen is het toch wel frisjes. Na het oversteken van de Damse Vaart komen we aan in Hoeke en wat later zijn we in 't Meerschhof, waar we onze zevende stempel krijgen. We zetten ons even neer voor ons yoghurtje op te eten en om te beseffen dat we hier reeds over de helft zijn. Na de controle volgen we de snelweg N49 naar Knokke-Heist en komen voorbij de Molen van Hoeke, een stenen grondzeiler uit 1840. Wat verderop steken we de grens naar Nederland over en komen doorheen het dorpje St. Anna ter Mulden. Terwijl we door de velden naar Sluis gaan begint de hemel al een beetje licht te worden, het is vroeg dag. Onze achtste controle is in camping De Meidoorn, in een houten huisje krijgen we onze stempel en een snoepreep van chocolade, buiten in het tentje rusten we enkele minuutjes. Na de controle wandelen we over de stadswallen rondom Sluis, de stad ligt aan onze rechterkant en we hebben er een prachtig zicht op. We volgen de stadswallen tot aan de Damse Vaart, steken de Parma-brug over en volgen de vaart terug naar België. Over de velden naast de Vaart begint er mist op te komen, het levert knappe plaatjes op die ik in dank aanneem en fotografeer. Om zes uur zijn we weer in Hoeke in het boerderijtje van daarstraks, dringend tijd voor een toiletbezoek! Wanneer we ons yoghurtje opgegeten hebben en weer willen rechtstaan voel je toch de zeventig kilometer in de benen, het verval is stilaan ingezet. De zon komt zich laten zien wat een schitterend zicht is op de mistvelden, een uniek schouwspel als dank voor onze inzet en deelname hier. We bezoeken het dorpje Oostkerke met zijn kasteel en gaan via de velden verder naar Damme. Ook nu volgen we voor een gedeelte de Damse Vaart en steken ze regelmatig over langs bruggen die allemaal een speciale naam hebben. In het natuurreservaat Romboutswerve geraak ik wat achterop mijn twee wandelmakkers en ik krijg ze niet ingehaald, de benen willen niet zo goed meer mee. Om half acht zijn we terug in het Delporte-museum in Damme en hebben we een tweede keer onze bagage. Al wat er daarstraks uitgehaald is verdwijnt er nu weer in, en ook nu zijn het boterhammetjes met soep. We hebben nu een 77 kilometer afgelegd, nog 23 te gaan. Nu het licht is kunnen we genieten van het prachtige Damme! Bij het buitenkomen staan we even stil bij de Onze Lieve Vrouwekerk, een vroeggotische kerk uit de dertiende eeuw. Ervoor staat een beeld van Charles Delporte, een Waalse schilder-beeldhouwer-dichter en componist die verschillende van zijn beeldhouwwerken aan de stad Damme heeft geschonken en die nu verspreid staan over de gehele stad. Op het dorpsplein neem ik een foto van het prachtige stadhuis van Damme, ervoor staat een standbeeld van Jacob Van Maerlant, een schilder-dichter uit de dertiende eeuw. Aan de Damse Vaart komen we voorbij de Schellemolen en trekken verder naar Brugge. Om tien na negen zijn we in Sint-Jozef waar we onze elfde stempel krijgen en een potje rijstpap. Buiten is de temperatuur de hoogte aan het ingaan, gelukkig is het maar vijftien kilometer meer. Met ons drieën doorkruisen we de stadsrand van Brugge naar Sint-Kruis, waar we in "De Gasterie" onze voorlaatste controle hebben. In het café naast het zaaltje gaan we even iets drinken, mijn twee medewandelaars trakteren zichzelf op een witte van Hoegaarden, ikzelf houd het bij een ice-tea. Moeizaam zetten we ons recht en beginnen aan de laatste tien kilometer. Honderd meter na de controle slaan we linksaf en dan volgt er een verschrikking die bijna een uur duurt. We volgen een kasseiweg rechtdoor in de volle zon naar Sijsele, mijn laatste krachten smelten als sneeuw voor de zon en mijn mentale weerbaarheid begint te barsten. Helemaal op het eind van de ellendig lange baan krijg ik een geweldige inzinking, ik zie de anderen zo van me weggaan en voel me rotslecht. Gelukkig zijn we vlakbij de controle, ik verfris me met lekker koud water en na een ice-tea en een banaan voel ik me toch iets beter. De laatste vijf kilometer brengen ons weer naar Sint-Kruis, net als vorig jaar passeren we het slot van Male. Ook nu moet ik al de moeite van de wereld doen om de anderen te volgen, de warmte heeft me erg afgetakeld. Om tien na twaalf bereiken we de school en zit deze editie erop, binnen geef en ontvang ik felicitaties van de anderen. Als beloning voor mijn afzien krijg ik een mooi geel t-shirt, een fles Augustijn-bier en een bonnetje voor een Brugse Zot. Samen met Benni neem ik een uurtje later de bus en rijden we samen met de trein naar Mechelen in het gezelschap van de Duitse Marion. Deze derde editie was een geslaagde tocht, veel beter dan vorig jaar, en een aanrader voor al diegene die na de vorige edities afgehaakt hebben om toch nog eens te komen proberen. Verder zou ik alle medewerkers willen bedanken voor hun goede zorgen en mijn twee wandelmakkers Jan en Benni voor de fijne tijd samen, tot volgend jaar!!
Reacties op bericht (3)
11-06-2010
Proficiat
Proficiat met het succesvol afleggen van weeral een 100km. Zo te lezen is het een stuk mooier geweest dan de 2 vorige edities, en net nu ik onmogelijk kon deelnemen, sta al paraat voor volgend jaar. Succes in Binche en tot in Torhout, want dan ben ik er eindelijk weer bij voor de 100 van de nacht van West-Vlaanderen
11-06-2010 om 22:30
geschreven door smets rene
06-06-2010
Warmte
Ja, de warmte op het einde maakte de tocht knap lastig, maar we hebben het toch maar weer gedaan. En ja, die Brugsche zot smaakte !
06-06-2010 om 18:12
geschreven door Maaike
Genieten
Ik heb het geluk gehad vrijwel de hele tocht met een Scheldestapper uit Kemzeke te stappen.
Van de tocht heb ik enorm genoten. Op de snikhete Brieversweg hadden we het geluk dat er wat fietsters waren. Die kwamen supporteren voor andere wandelaars, maar hielden ons ook wat gezelschap.
Zeker proficiat voor je geslaagde tocht.
06-06-2010 om 17:30
geschreven door G.U.Y.
Over mijzelf
Ik ben Steven Jaspers
Ik ben een man en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Arbeider.
Ik ben geboren op 26/02/1973 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, Voetbal.
Ik ben Steven Jaspers
