|
Vrijdag is het weer Kennedymars-tijd, deze keer in Dordrecht. De organisatie is een samenwerking tussen twee clubs, Willen Is Kunnen uit Dordrecht en de Rotterdamse Wandelsport Vereniging. Na lang twijfelen besluit ik met de auto te gaan, omdat ik anders in Dordrecht nog eens de bus moet nemen en deze vertrekt maar twee minuutjes nadat de trein er is. Na een rit van twee uur (dank u file aan de wegenwerken) kom ik aan het sportterrein van Delta Sport waar om 23u het startschot wordt gegeven. Bij het uitstappen zie ik direct Rob en Aartje, mijn Nederlandse wandelvrienden uit Epe. De begroeting is hartelijk en ik feliciteer hen met de geboorte van hun eerste kleinkind, het is al een tijdje geleden dat ik hun nog gezien had. Binnen in de cafetaria is het gezellig druk, ik betaal mijn voorinschrijving, buitenlanders kunnen dat daar ter plekke als je een mailtje gestuurd hebt, en begroet enkele bekenden van het walkers4walkers-forum. Even voor elf uur gaan we naar buiten, waar de voorzitter nog een paar namen afroept van wandelaars die alle 10 de tochten meegedaan hebben.
Stipt om 23 uur kunnen we van start, en ik zet er direct een stevig tempo in. Ik ontmoet onderweg Ludo, vader van Jos, en we wandelen de eerste kilometers samen. Na een uurtje hebben we een eerste keer een verzorgingspost, een wagen met een tafeltje uitgestald. Ik neem een cola, het stukje cake of dergelijke laat ik links liggen. Weer op pad voor het volgende gedeelte, ondertussen heeft een Nederlander zich bij ons gevoegd en neemt voluit deel aan ons gesprek:-) De temperatuur blijft ondertussen meer dan behoorlijk, zo'n kleine 10 graden, en aan de sterren aan de hemel te zien zijn er zo goed als geen wolken. Weer zijn we na een uurtje zijn we aan de tweede verzorgingspost, waar er boterhammen zijn en ik karnemelk drink. Weer volgt er een stuk van zo'n uurtje stappen, wel knap van de organisatie dat ze proberen om ieder uur iets aan te bieden! In Papendrecht krijgen we in het Streek- en Natuurcentrum een eerste keer onze bagage, we hebben er een dikke 20 kilometer opzitten. Ik zet mijn tas direct terug op de vrachtwagen, voorlopig heb ik nog niets nodig. Hier neem ik ook afscheid van Ludo en Chris, zij nemen hier een langere rustpauze, en ga alleen verder.
Mijn tempo blijft vrij hoog en via Oud-Amblas kom ik in Alblasserdam waar we verzorgingspost drie hebben. Ook hier kan je vanalles eten en drinken, de verzorging is werkelijk top, nog maar zelden zo gezien op een lange-afstandstocht. Mijn wandeltempo blijft vrij hoog en na verzorgingspost vier kom ik in Ridderkerk, waar we een tweede keer bagage hebben. In centrum De Fakkel zet ik me even neer, steek mijn zaklamp en mijn sjaaltje weg en maak van mijn lange een korte broek want buiten is het zeker niet koud en het is toch al even na vijf uur in de morgen.
Het volgende deel brengt me naar Rotterdam. De stad zelf krijgen we niet te zien, we blijven aan de rand. Via een rustig fietspad loop ik onder de verschillende autosnelwegen die zelf ook nog eens boven elkaar kruisen, een waar spektakelstuk van beton. Even na zes kom ik aan verzorgingspost nummer vijf, een mobilhome met enkele strandstoeltjes voor. Ik kan er kiezen tussen tomaten- en kippesoep en ik kies voor het laatste. Na dit lekker soepje ga ik verder op mijn tocht. Ondertussen is het volledig licht geworden en tot mijn verbazing is in deze omgeving nog zeer veel groen waar de parcoursbouwer ons mooi doorheen stuurt. We lopen ook niet de hele tijd over asfalt maar krijgen regelmatig ook kiezelwegjes onder de schoenen. In Barendrecht hebben we verzorgingspost zes, hier zijn zelfs geen stoeltjes :-) maar dat mag geen probleem zijn voor de deelnemers aan zo'n lange tocht. We hebben er reeds 50 kilometer opzitten, het gaat goed. Het volgende stuk heeft alles wat er in deze tocht te beleven valt, eerst gaan we door het dorpje Rhoon waar de huisjes met hun achtertuin aan een water grenzen en bijna iedereen daar heeft een bootje aan zijn tuin liggen, een prachtig zicht! Daarna krijegen we een saaier stuk, rechtdoor door de weilanden tot we aan de Oude Maas komen die we enige tijd volgen. Daarna gaan we door de "Rhoonse Grienden". Het is een prachtig stuk natuur die ongeveer 70 ha groot zijn. Het zijn buitendijkse getijdengrienden aan de rivier de Oude Maas. Ze staan onder invloed van eb en vloed, er is een verval van ongeveer 70 centimeter. Het zijn de laatste getijdengrienden in Nederland. Het is er prachtig wandelen, ik neem er dan ook even de tijd om er foto's te nemen. Dit gebied staat vol wilgen die eens in de drie jaar gekapt worden. Na al dit moois is het tijd voor verzorgingspost zeven waar we een beker vanillepudding krijgen. Na nog een klein bezoekje aan de Oude Maas komen we in Heerjansdam waar we een laatste keer bagage hebben. Ik zet me even neer, steek mijn trui in mijn tas en wissel van wandelschoenen want het laatste half uurtje begonnen mijn voetzolen weer een beetje te branden, hopelijk betert het met mijn andere schoenen. We hebben hier een kleine 64 kilometer afgelegd, en het is nog maar tien uur, mijn prognose om binnen te zijn om 13u ligt binnen handbereik.
Een uurtje later ben ik aan verzorgingspost acht in Zwijndrecht. Ook hier krijgen de wandelaars vanalles en nog wat, teveel om op te noemen:!: Het voorlaatste stuk brengt ons terug naar Dordrecht, onderweg zie ik verschillende reigers aan de rand van het water. Via de brug steken we het water terug over en we moeten met een trap naar beneden. Onderaan de trap is de laatste verzorgingspost waar we fruitsalade krijgen. Het laatste gedeelte brengt ons door het park aan de achterkant van het station en we komen ook voorbij de kasteelboerderij Dordwijk. Om kwart voor één kom ik aan het sportpark en zit deze Kennedymars er voor mij op. Binnen krijg ik nog een diploma en een zeer grote medaille! Na het eten van een hamburger rij ik terug naar Mechelen en ben na een goed uurtje veilig en wel weer thuis.
Deze Kennedymars was een groot succes:!: Een afwisselend en mooi parcours, bijzonder goede verzorgingsposten met veel eten en drinken, vriendelijke medewerkers, en een prachtige medaille. Vanaf nu staat deze tocht met stip in mijn agenda, hier kom ik zeker terug!
|
Ik ben Steven Jaspers
