|
Vandaag staat er een uitstap met de bus op het programma, helemaal naar Bonningues tegen Calais in Frankrijk voor de tocht Rand'Opale. Na een rit van zo'n dikke twee uur komen we om even na tien aan in het dorpje, waar in de zaal Futurum de start is. De voorzitter haalt de inschrijfkaarten en drinken we nog snel een gratis koffietje. We kiezen met vijf de afstand van 25 kilometer, we hebben tijd tot 16u want dan vertrekt de bus terug huiswaarts.
Bij het buiten gaan moeten we onze inschrijfkaarten één voor één in de bus steken, er staat iemand bij met een tellertje zodat ze direct weten hoeveel volk er is. Buiten staat er een bord met afstanden en kleuren, voor ons is het blauwe parcours dat we moeten in het oog houden. We hebben direct een stevig klimmetje en verlaten zo het dorp. Er staat veel wind en ondanks het flauwe zonnetje is het best wel fris. Nadat we onder de autosnelweg zijn gegaan krijgen we heerlijke vergezichten voorgeschoteld, prachtige kleurenvelden met in de verte de zee. Het gaat op en af en al snel besef ik dat dit een zwaardere tocht dan gedacht zal worden. Na een dik uur wandelen komen we in Hervelinghen waar we aan een camping een eerste keer controle hebben. Ik drink een Affligem-biertje en bestel aan het frituur een curryworst, als ik moet betalen is het even slikken, toch een pak duurder dan bij ons.
Na een vrij lange rustpauze is het bijna onmiddellijk weer klimmen geblazen, we moeten over de Mont de Sombre van 159 meter hoog. De weg naar de top lig bezaaid met stenen wat het moeilijk maakt, maar eens we boven zijn kunnen we genieten van de schilderachtige omgeving en blazen we even uit van deze inspanning. In de diepte zien we het dorpje Escalles liggen en gaan er in rechte lijn naartoe. We hebben er controle in een brasserie en hebben er een dikke 11 kilometer opzitten. We drinken er iets en gaan vrij snel terug op pad, het is al bijna één uur in de namiddag dus mogen we niet teveel tijd meer verliezen.
Bij het buitengaan van Escalles breekt er voor mezelf een groot moment aan, mijn tienduizendste kilometer:!: Ik word gefeliciteerd door mijn vier medewandelaars en gekust door de twee geïmproviseerde bloemenmeisjes, een mens zou alle dagen zijn tienduizendste kilometer willen vieren:-8) Even wat foto's van dit heuglijke moment en weer weg, de volgende beklimming wacht op ons. Deze keer moeten we de Mont d'Hubert over, en ook deze beklimming valt tegen qua zwaarte. Eenmaal boven krijg je als beloning weer de prachtige omgeving en dit maakt alles goed natuurlijk, we kunnen zelfs de kust van Engeland zien. We blijven de kustlijn volgen en hebben even later controle in een stal die vol staat met koeien. Na deze controle trekken we terug het binnenland in en gaan naar het dorpje Peuplingues waar we een laatste keer controle hebben. We stappen direct verder want de tijd begint te dringen om op tijd terug te zijn. Na het oversteken van de autosnelweg gaan we nog door grote weilanden en om kwart voor vier zien we eindelijk de startzaal terug liggen waar we tien minuutjes later aankomen. In de zaal loop ik nog Kurt tegen het lijf van De Slak Leest die in het gezelschap is van Dannyell en Wilma, Nederelandse dames die ik ken van het W4W-forum. Ik heb nog even de tijd om met hen te praten maar haast me dan naar de bus waar de meesten al op ons zitten te wachten. Na een zeer lange terugrit met de bijhorende files ben ik om half acht terug in Mechelen en zit mijn druk wandelweekend erop.
Vrijdag ga ik met Kurt naar Etten-Leur voor weer een nieuwe Kennedymars, ben eens benieuwd:!:
|
Ik ben Steven Jaspers
