Het is tijd voor één van de klassiekers van het wandeljaar, de 30e Nacht van Vlaanderen te Torhout. Als ik op het perron kom zitten ook Fernand en Chantal te wachten voor de trein naar Torhout. Na een voorspoedige reis zijn we reeds om even na 16 uur ter plaatse en zoeken we de taverne waar we vorig jaar zo lekker gegeten hebben. Na een deugddoende maaltijd trekken we naar de sporthal waar we onze inschrijvingspapieren ophalen en ons in de zaal bij de andere wandelaars zetten. De zaal zit vol met bekenden en het duurt dan ook even voor ik tegen iedereen goeiedag gezegd heb. Om kwart voor acht begeven we ons naar buiten en gaan we naar de startplaats waar ik Gaston zie (na enige telefoontjes :wink:). Om acht uur starten de lopers aan hun Nacht, met als inzet het wereldkampioenschap! De wandelaars moeten nog even geduld hebben en mogen vertrekken om kwart na acht.
Het is al bijna twintig over acht als we dan eindelijk kunnen beginnen aan deze jubileumeditie. Na een kilometer verlaten de mensen van de 42km ons parcours, waardoor het al iets minder druk word. Na een kleine vijf kilometer krijgen we onze startstempel en na zeven kilometer verlaten ook de wandelaars van de mini-nacht (10km) ons parcours en hebben we weer een beetje meer plaats, want tot hiertoe is het drummen geweest en lag de snelheid niet al te hoog. Onderweg naar Veldegem zijn we Fernand en Chantal kwijt en blijf ik met Gaston alleen over. Na twee uurtjes zijn we in het centrum waar de fanfare ons hartelijk welkom heet, we krijgen een nieuwe stempel op onze kaart en als bevoorrading is er een appel en een bekertje water. Het begint donker te worden maar ik blijf voorlopig in mijn t-shirt lopen, het is nog vrij warm.
De kilometers vliegen voorbij terwijl Gaston en ik vertellen over het voorbije jaar, want het is al van Bornem geleden dat ik nog eens met hem een lange tocht gedaan heb. In Loppem hebben we controle in een tentje en we gaan direct weer verder richting Oostkamp. In Oostkamp hebben we twee keer controle binnen de kilometer, eerst in café Vogelzang waar we een flesje water krijgen en even later in zaal Nieuwvliet waar er een post van het Rode Kruis is. Als we er toekomen zit er een man op de stoel buiten die zwaar gevallen is op zijn gezicht, dankzij de wolken is het een donkere nacht en moet je bijna overal je lampje gebruiken. Hier zetten we ons even vijf minuutjes neer, tenslotte zitten de eerste 25 kilometer erop.
Het parcours brengt ons verder langs Waardamme naar Hertsberge na een dikke 36 kilometer. Ook in dit cafeetje rusten we even en als we buiten komen voel ik iets waar ik al de hele week voor vreesde, mijn knie begint weer lastig te doen. Gelukkig had ik mijn voorzorgen genomen en wandel ik al sinds de start met een knieverband, geen overbodige luxe blijkt nu. Ondanks de lastige knie houden we er hetzelfde tempo op na en gaat het langs Ruiselede naar Beernem, waar we na 51 kilometer een eerste keer over onze bagage kunnen beschikken. Traditiegetrouw nemen we hier de tijd om eens flink uit te blazen, goed te eten (overheerlijke broodjes met gehakt) en ons klaar te maken voor het gedeelte van de tocht in het daglicht. Mijn lampje en trui verdwijnen in mijn trolley en ik wissel van schoenen, tijd voor een maatje groter. Naast me zit Sandra die haar eerste "100" wandelt en ondanks de blaren en de pijn vastbesloten is verder te doen. Na een half uur rust is het tijd om weer te starten, net op dat moment komen Chantal en Fernand toe, we wensen elkaar nog veel succes.
We volgen de oevers van het kanaal Brugge-Gent naar Moerbrugge. De ochtendzon laat zich zien tussen de wolken door en ik kan enkele mooie foto's maken. Na een uurtje zijn we in het zaaltje Zuidleie, waar we een suikerwafel en een colaatje krijgen. Bij het buiten gaan verwittigd Gaston me dat ik mijn paraplu vergeten ben, snel weer naar binnen en buiten, extra meters die pijn beginnen te doen :-) Door mooie natuurstukken van Zuid-Brugge gaan we naar Assebroek waar het controle is in het parochiezaaltje. Het volgende gedeelte brengt ons door de zuidkant van de stad Brugge, we passeren het oude kerkhof, komen langs de haven en via de Katelijnepoortbrug komen we in het centrum. Via het Minnewater gaan we naar het station en naar het Boudewijn Seapark, waar we in de ijspiste een tweede keer over onze bagage kunnen beschikken. Ook hier zijn er lekkere broodjes en nemen we even de tijd. Bij het rechtstaan gaat het al wat moeilijker, en ook Gaston is niet meer de frisse man die gisteren aan de start stond :-)
Na de stad is het weer tijd voor de mooie natuur! We doorkruisen het mooie Tillegembos met zijn prachtige kasteel, hebben nog een controle in de bossen en komen daarna in domein Beisbroek, waar er in het kasteel een volkssterrenwacht gevestigd is. De E40 gaan we nu onderdoor (tijdens de nacht was het over een brug) en gaan we naar Zedelgem, waar we in het sport- en cultuurcentrum De Groene Meersen controle hebben na 85 kilometer. Ik drink er twee chocolademelkjes die lang op mijn maag zullen blijven liggen. Van hieruit is het nog zo'n zestien kilometer, het einde is in zicht.
Het volgende stuk brengt ons naar Aartrijke. We moeten door een boerderij waar de boerin vriendelijk naar ons zwaait, even verder moeten we de helling op die eigenlijk niks is maar na negentig kilometer als de Mont Ventoux aanvoelt. Mijn geluk kan niet op als ik de voetbalkantine van VV Aartrijke zie, niet omdat ik er naar de voetbal kan zien maar omdat ik naar het toilet kan want de chocomelk zit nu lastig te doen in mijn darmen :wink:
Nog negen kilometer, mooi verdeeld in twee stukken. Via een ommetje naar Wijnendale gaan de laatste kilometers oevr het lange fietspad tot aan de grote baan, waar we Rikske, de vader van Chantal tegenkomen. Ik zeg hem dat ze zo'n twintig minuutjes achter ons zitten en dat we al plaats zullen houden in de zaal. Even na drie uur zien we terug de sporthal van Torhout, binnen mogen we bellen en via de rode loper kunnen we ons afmelden na 18 uur en 50 minuten, 50 minuutjes sneller dan vorig jaar! Als beloning krijgen we een zwart t-shirt, een medaille en een diploma.
In de tweede zaal is geen plaats dankzij de massale belangstelling voor de prijsuitreiking van de lopers, zodanig dat we in het eerste zaaltje blijven en zo de andere wandelaars zien binnen komen. Na een uurtje trekken we naar het station en twee uurtjes later ben ik weer thuis, moe maar voldaan.
Het was een zeer mooie tocht, prima georganiseerd, goede bevoorrading, zeer vriendelijke medewerkers en een afwisselend mooi parcours. Mijn zevende medaille is hier binnen, volgend jaar kom ik voor nummer acht!

23-06-2009 om 15:37 geschreven door dirk verduyn